สรุปทริป " ไปเยี่ยมบ้านดงละคร "

[สีนคร]

ก่อนอื่นขอแจงผู้ร่วมเดินทางดังนี้ครับ
1 เสือใจดี พี่ดารา (ป๋าสมเกียร์ติ )
2 เสือมนตรี (ฅนชานเมือง )
3 เสือพันไมล์
4 เสือป๊อก
5 พี่เสือสุดจิตร (ฅนคลอง 16 )
6 ผมเอง

งานนี้ ฝึกผมให้แกร่งขึ้นอีกเยอะ ผมเชื่อว่าน้องๆ มือใหม่ที่ใจสู้ก็คงเช่นเดียวกัน กับ 170 กม ไปกลับ คราวหน้า ต้อง 200 กม แล้วล่ะ อีกทั้งได้เห็นน้ำใจนักกีฬาของพี่เสือขาแรงทุกท่าน นับถือนับถือ เชิญชมบรรยากาศแล้วกัน ขอภาพจากกล้องคุณมนตรีด้วยนะครับ

[สีนคร]

เติมมื้อเช้าที่ตลาดคลอง 16

[สีนคร]

หิวเหมือนกัน

[สีนคร]

แถวเรียงหนึ่ง ลุย..........

[สีนคร]

ลืมเอากระสอบข้าวไปด้วย จะได้แอบตักข้าวใหม่มาทดสอบหุงดู

[สีนคร]

พักตรงสะพานโยทะกา เกือบครึ่งทางแล้วหล่ะ

[สีนคร]

อีกภาพที่สะพานโยทะกา

[สีนคร]

ให้ดูความสวยงามอีกภาพที่โยทะกาแบบพาโนรามาไปเลย

[สีนคร]

พี่เสือสุดจิตร ขาแรงอีกคน แสงแดดยังไม่แรงพอที่จะสกัดกั้นความอยาก ............ไปถึงดงละคร

[สีนคร]

หลังเสร็จมื้อเที่ยงที่บ้านดงละคร

[สีนคร]

สามหนุ่ม สองมุม !!!!

[สีนคร]

สุดท้าย ปลายฝัน เมืองโบราณบ้านดงละคร ท่ามกลางแดดเปรี้ยง !!!!!

[สีนคร]

ขอขอบคุณป๋าสมเกียร์ติ, ป๋าสุดจิตร,คุณมนตรี และน้องนัท ในความมีน้ำใจนักกีฬา, ความเอี้อเฟื้อที่มีต่อขาอ่อนอย่างพวกผม สิ่งเหล่านี้หาได้ยากเต็มทีทุกวันนี้ ขอขอบคุณจริงๆ คงได้เจอกันใหม่เร็วๆนี้นะครับ !!!!

[พันไมล์]

ขอบคุณพี่สีนครนะครับ .... ถ้ามีโอกาส จัดทริปแบบนี้อีกนะครับ
........
ขอบคุณมาก ...
ป๋าสมเกียรติ - ให้ความรู้ ความกันเอง และความเพลิดเพลินตลอดเส้นทาง ครับ
พี่มนตรี - พี่บอกเริ่มปั่นได้ 2 เดือน พอออกตัวทีไร ทำไมผมเห็นแต่ล้อหลังใหญ่ ๆ บังลมซะมิดเลยล่ะ ครับ
ป๋าสุด - ด้วยอายุเลยหลัก หก ผมมักชำเลืองดูป๋าด้วยความเป็นห่วงอยู่บ่อย ๆ แต่พอชำเลืองทีไร ป๋าก็แทบจะเอาไหล่มาเบียดผมได้ทุกครั้ง
พี่ป๊อก - ความสุขไม่ได้เกิดจากปั่นไปถึงช้าหรือเร็ว แต่เกิดขึ้นได้ในระหว่าง "ปั่น" อยู่ใช่มั้ยครับ ....
........
โอกาสหน้าร่วมทริปกันอีกทุกท่านเลยนะครับ

[pokzz]

สุดยอดครับทริปนี้ (โอย...) ขายังระบมอยู่เลย
ขอบคุณเสือทุกท่านที่ช่วยลากผมกลับมาได้ โดยเฉพาะป๋าสมเกียรติ ทั้งผลักหลัง ทั้งให้กำลังใจ ทั้งให้ความรู้
ขอบคุณ เสีอมน ป๋าสุดจิต และคุณพันไมล์ ด้วยครับที่ร่วมปั่นด้วยกัน และช่วยบังลมให้

ใช่ครับคุณพันไมล์ สปิริต มิตรภาพ ความเอื้อเฟื้อเห็นอกเห็นใจ ความช่วยเหลือ และความทรมาน มันความสุขระหว่างการ ปั่น จริงๆ

เดี๋ยวต้องขอซ้อมให้หนักกว่านี้อีก แล้วเรามาออกทริปแบบนี้กันใหม่นะครับ (ยังไม่เข็ด กะลังไปหาซื้อรองเท้า)