......จักรยานธุดงค์..........

[Deang-sarapee]

"..สวัสดีครับ ท่านน้อง Deang Sarapee และสมาชิก www.thaimtb.com ทุกท่าน

..ขอบคุณมาก ที่สละเวลาพยายามนำสิ่งดีๆมาโพสท์แสดงไว้ ณ ที่นี้ เพื่อประโยชน์ เพื่อความสุข แก่ท่านทั้งหลาย

..ปล. ตัวอักษร "เอน + ลายเส้นผอม + ช่องไฟชิด" รู้สึกว่าอ่านยาก ไม่ทราบว่า มีท่านอื่นคิดเหมือนกันบ้างหรือไม่ครับ.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

= เป็นบทความที่ดีมาก ๆ รีเรให้อ่านกันชัดๆ ง่ายๆ สบายตาครับ =


ศีลธรรมประจำชาติไทยมีมานาน แสนนานนับร้อยปีพันปีมาแล้วในเพราะกิเลสของพวกท่าน บางคนบางกลุ่ม ตามที่เป็นข่าว "ศีลธรรมไม่กลับมา โลกาจะวืนาศ" คนไทยห่างไกลศีลธรรมออกไปเรื่อยๆ ผู้นำก็ไร้ศีลธรรม และนี่ก็คือ"ความวิบัติ"
ยังไม่สายครับ ทำที่ตัวเราครอบครัวเรา ทุกคนในชาติร่วมกัน เราจะปลอดภัยครับ"[/color][/size]

อรุณสวัสดิ์ครับท่านพี่และผู้มีเกียรติทุกท่าน ขอบพระคุณท่านพี่ที่เข้ามาเยี่ยมและให้ข้อคิด สำหรับตัวหนังสือมีวิธีแก้ไข ให้โตได้ ไปที่หน้าคอม ฯ ขวามือสุดจะพบ ... ปรากฏ กดดูจะมีตัวหนังสือบอกว่า setting and more กดดูจะมีอักษรบอกว่า zoom และจะเห็นค่าเพิ่มความโตของเพล็ท คลิกเพิ่มให้ขยายขึ้น ๆ อักษร(ตัวหนังสือก็จะขยายตามครับ) ทดลองดูครับผมว่าตามคอมของผมนะครับ แต่คิดว่าคงใกล้เคียงกัน

[ลุงเนตร]

"..สวัสดีครับ ท่านน้อง และสมาชิกทุกท่าน../..ขอบคุณมากครับ สำหรับสิ่งดี ๆ ที่สรรหามาให้ไว้เป็นวิทยาทาน.."

[Deang-sarapee]

"..สวัสดีครับ ท่านน้อง และสมาชิกทุกท่าน../..ขอบคุณมากครับ สำหรับสิ่งดี ๆ ที่สรรหามาให้ไว้เป็นวิทยาทาน.."

อรุณสวัสดิ์ท่านพี่ครับ ขอบคุณกำลังใจที่มอบให้ เดี๋ยวนี้กระทู้คงจะเหลือไม่กี่รายที่ยังคงนำเสนอต่อไป สังเกตุมวลมหาสมาชิกหายไปเกือบหมดครับ เกิดอาการท้อพอสมควร คิดอยากหยุดนะครับแต่นิสัยที่เราฝึกมาติดต่อกันเป็น ๑๐ ปี มันกลายเป็นสันดานไปแล้ว ๕๕๕ อยากนำเรียนสมาชิกทุกท่านไม่ใช่จะมีผมคนเดียวแต่มีดาราเยอะเลยอยากหยุดเช่นกรณีของแอ๊ด คาราบาวโพสต์เป็นข่าวว่า :

ยังไง ? แอ๊ด คาราบาว ขอยุติบทบาท โอดความขัดแย้งในสังคมไทยมากเกิน ด้านแฟนเพลงเช้าไปถามในคอมเมนต์ว่าเกิดอะไรขึ้น

14 พ.ค. 2564 - ยืนยง โอภากุล หรือ "แอ๊ด คาราบาว" ศิลปินคนดัง ได้โพสต์เฟซบุ๊กส่วนตัว Add Carabao เป็นรูปภาพของตนเองในสมัยก่อน โดยมีข้อความในรูปว่า "ชีวิตไร้สาระขนาดไหน ยังไม่สายเกินที่จะแก้ไข แม้ชีวิตจะเหลือน้อยสักเพียงใด ก็ยังไม่สายเกินกว่าจะทำดี"

ขณะที่แคปชั่นในโพสต์ เจ้าตัวระบุว่า "ความขัดแย้งในสังคมไทยมันมากเหลือเกิน ขอยุติบทบาทเเต่เพียงเท่านี้ ดูแลตัวเองด้วยครับพี่น้อง"

ภายหลังโพสต์ดังกล่าวได้ถูกเผยแพร่ออกไป ได้สร้างความงงงวย และสงสัยให้แก่แฟนเพลงน้าแอ๊ด เป็นจำนวนมาก หลายคนเข้ามาสอบถามนคอมเมนต์ว่า โพสต์ดังกล่าวสื่อถึงอะไร และเกิดอะไรขึ้น ขณะที่บางส่วนเองก็ได้เข้ามาพิมพ์ข้อความเชิงให้กำลังใจ

ปัจจุบันนี้สังคมไทยแตกแยกเป็นชิ้นดี ยากที่จะประสานกันแล้วครับ ผมเห็นด้วยกับ น้าแอ๊ด ที่จะหยุดกิจกรรมต่าง ๆ ในเรื่องที่เกี่ยวกับการบ้านการเมือง มีหลาย ๆ เรื่องผมก็ไม่เข้าใจแก ทำให้เข้าใจผิด ทั้ง ๆ หวังดี คนดังทั้งหลายเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้สังคมวุ่นวาย ใครรู้ตัวหยุดแบบน้าแอ๊ด จะลดความขัดแย้งได้เพิ่มขึ้น ตั้งหน้าทำมาหากินกันไป เวลากับชีวิตมันเหลือน้อยไปทุกวัน "ชีวิตนี้น้อยนัก" จริง ๆ ครับ

[Deang-sarapee]

อรุณสวัสดิ์ท่านผู้มีเกียรติที่เคารพ ภาวะสงครามในยุคนี้ไม่น่าเชื่อว่าจะได้เห็น ผมเฝ้าติดตามการถล่มกันของชาติตะวันออกกลาง อิสราเอลกับกลุ่มฮามาส คิดแล้วเสียวครับ หวั่นเหลือเกินว่าสงครามโลกครั้งที่ ๓ คงหนีไม่พ้น นี่ละครับกิเลส ตัณหา ที่ไม่ลงตัวของคน พุทธศาสานาของเราไม่ได้สอนให้ให้ ฆ่า ให้ทำร้าย ทำลาย ให้เบัยดเบียน ใครที่ไปทำถือว่าไม่ใช่ศิษย์ของพระตถาคต พุทธศาสนาจึงเป็นศาสนาที่ได้รับการรับรองจาก UN ให้เป็นศาสนาแห่งสันติสุข สันติภาพ

นอกจากสงครามที่กำลังก่อตัว คนบนโลกยังต้องผจญกับการลงโทษของธรรมชาติด้วยการให้เชื้อโควิด ๑๙ ล้างสถานที่อโคจรให้สะอาด ในเชียงใหม่แหล่งใหญ่ที่กำลังแพร่เชื้อขณะนี้ตรวจพบใน คุก นับพันคน อย่าประมาทกันนะครับ ที่อโคจรทั้งหลายอย่าไปเด็ดขาด

คำว่า“อโคจร”เป็นคำพระที่คุ้นหูชาวบ้านมากคำหนึ่งในยุคที่โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา Covid-19 ระบาดในไทยอยู่ในปัจจุบัน เพราะผู้คนที่ติดเชื้อไวรัสโควิด-19 ส่วนมากเข้าไปในที่สื่อมวลชนเรียกว่า อโคจรทั้งสิ้น เริ่มตั้งแต่สนามมวย จนถึงผับ บาร์ และไนท์คลับ โดยเฉพาะที่นักการเมือง หรือไฮโซเข้าไปหาความสำราญ เช่น ผับ บาร์ ย่านซอยทองหล่อ จนกลายเป็นคลัสเตอร์ในการระบาดของไวรัสวายร้ายตัวนี้ กลายเป็นที่โจทย์ขานไปทั่วเมือง ว่า เป็นนักการเมืองไม่ควรไปที่อโคจรที่ว่านั้น

อโคจร ในความหมายแบบไทยๆ คือสถานที่ที่ไม่ควรเข้าไป เพราะจะก่อให้เกิดความเสียหาย เป็นข้อห้ามพระสงฆ์ ที่มีในพระวินัยและประกาศของคณะสงฆ์ วารสารบาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์ ปีที่ 4 ฉบับที่ 2 กรกฎาคม-ธันวาคม พ.ศ.2561 ตีพิมพ์งานวิจัยเรื่อง อโคจรในพระวินัยปิฎกกับสังคมในปัจจุบัน โดยนวลวรรณ พูนวสุพลฉัตร ที่อธิบายความหมาย อโคจร ว่า หมายถึงสถานที่ที่พระภิกษุไม่ควรเข้าไป และตัวบุคคลที่ภิกษุไม่ควรเข้าไปคบหา สมาคม และคลุกคลีด้วย เช่น ซ่องโสเภณี บ่อนการพนัน สถานบันเทิงยามราตรี ร้านขายสุรา แหล่งมั่ววสุมยาเสพติด ตลอดจนโรงแรม ห้างสรรพสินค้า และย่านตลาด เป็นต้น ประเภทอโคจร มี 6 เมื่อเข้าไปมีโทษทางวินัยเรียกว่า โลกวัชชะ คือชาวโลกติเตียน เป็นขี้ปากชาวบ้านว่างั้นเถอะ

ทั้ง 6 ประเภทนั้นได้แก่ 1.หญิงแพศยา หมายถึง โสเภณี ที่หากินในทางกามคุณทุกชนิด จะเปิดเผย หรือไม่ก็ตามแต่มิได้ห้ามเด็ดขาด หากสงฆ์รับนิมนต์ทำกิจศาสนาได้ แต้ต้องสำรวม ระวังตนให้ดี 2.หญิงหม้าย ไม่ว่าผัวตาย ผัวทิ้ง หรือ ทิ้งผัวล้วนแต่น่ากลัวต่อพรหมจรรย์ 3.สาวเทื้อ ที่ครองตัวเป็นโสด ถ้าจะคบต้องระมัดระวังตัว ประพฤติตนให้เหมาะสม 4.ภิกษุณี ที่ห้ามเพราะภิกษุณี ถือว่าครองตนเป็นโสดจะคบหาก็ต้องดูความพอเหมาะพอควร มีบทบัญญัติมากทีเดียวว่า ภิกษุจะต้องวางตัวอย่างไรในการคบหา ภิกษุณีหากละเมิดถูกปรับอาบัติตามลำดับความผิด 5 บัณเฑาะก์ หมายถึงกะเทย บุรุษที่ถูกตอน มักมีความต้องการทางกามกับบุรุษเพศ 6.ร้านขายสุรา ยาเสพติด รวมถึงสถานบันเทิงเริงรมย์ต่างๆ ภิกษุเข้าไป ในที่ที่กล่าวนี้ย่อมเป็นที่รังเกียจของผู้พบเห็น

นอกจาก 6 ข้อ ดังกล่าวยังมีประกาศและคำสั่งคณะสงฆ์อีกจำนวนหนึ่ง ที่เกี่ยวกับอโคจร

1.ประกาศห้ามไม่ให้ภิกษุประกอบการกิน นอกธรรมเนียมของสมณะ พ.ศ.2456

2.ห้ามภิกษุทำเสน่ห์ยาแฝด อาถรรพณ์ พ.ศ.2467

3.ประกาศห้ามเกี่ยวข้องเรื่องราชการ พ.ศ.2476

4.ห้ามเป็นสมาชิกสมาคม หรือสโมสรคฤหัสถ์ พ.ศ.2476

5.ห้ามไปจดเลขสลากกินแบ่งและซื้อ หรือมีสลากกินแบ่งไว้เป็นของตัว พ.ศ.?2480

6 ห้ามเรียกเงินค่าเวทมนตร์คาถา และห้ามทดลองของขลัง พ.ศ.2495

7.ห้ามเที่ยวที่ตากอากาศ พ.ศ. 2497

8.ห้ามแสดงตนเป็นอาจารย์บอกเลขสลากกินแบ่งรัฐบาล หรือสลากกินรวบ พ.ศ.2498

9.ห้ามพักแรมในสถานที่ที่เป็นที่รังเกียจทางพระวินัย พ.ศ.2501

10.ให้เจ้าอาวาสเตือนพระเณรไม่ให้ไปตลาดนัดท้องสนามหลวง และยืนดูขบวนเสด็จ พ.ศ.2501

11.ห้ามถือกล้องถ่ายรูป กล้องส่องทางไกล พ.ศ.2503

อย่างไรดก็ตาม สังคมปัจจุบันอนุโลมได้บางกรณีคือ 1.โรงแรมที่พักในต่างประเทศ 2.ที่ท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ 3.ห้างสรรพสินค้าและร้านค้า ที่ไม่ได้เดินชอปปิ้ง 4.ที่จำหน่ายสลาก 5.ที่จำหน่ายสินค้ามือ2

ปัจจุบันทัศนคติเกี่ยวกับอโคจรบางแห่งเปลี่ยนไป เช่น เข้าโรงแรมได้ เมื่อร่วมสัมมนาทางวิชาการ หรือเดินทางไปต่างประเทศ ต้องพักในโรงแรม ที่อโคจรนอกจากที่กล่าวแล้ว ปัจจุบันจัดเป็นอโคจรด้วย เช่น ตลาดนัดจตุจักร ห้ามไปเดินเลือกซื้อสินค้า หรือที่จำหน่ายสินค้าผิดกฎหมาย หรือสื่อลามกอนาจาร เพราะไปที่ดังกล่าว จะตกเป็นโลกวัชชะ สำหรับภิกษุ และสามเณร ทั้งสิ้น

ส่วนฆราวาสที่เป็นบุคคลสาธารณะ ก็ต้องระมัดระวังยิ่งขึ้น มิเช่นนั้นก็จะกลายขี้ปากชาวบ้านและสื่อดังเช่น อโคจร ย่านซอยทองหล่อ นั่นแล เครดิตจาก SootinClaimon.Com ขอบคุณมากครับ

[ลุงเนตร]

"..สวัสดีครับ ท่านคุณน้อง Dang sarapee และสมาชิกทุกท่าน (มีผู้หนึ่งใดใครเข้ามาดูบ้างไหมน้า) ขอบคุณมากครับ สำหรับสาระดีๆที่นำมาให้เป็นวิทยาทาน ณ ที่นี้.."

[Deang-sarapee]

"..สวัสดีครับ ท่านคุณน้อง Dang sarapee และสมาชิกทุกท่าน (มีผู้หนึ่งใดใครเข้ามาดูบ้างไหมน้า) ขอบคุณมากครับ สำหรับสาระดีๆที่นำมาให้เป็นวิทยาทาน ณ ที่นี้.."

อรุณสวัสดิ์ท่านพี่ที่เคารพ ขอบพระคุณมากครับที่เข้ามาเยี่ยมเยียน ท่านพี่สังเกตุบ้างไหมครับ เวลาที่โรคร้ายระบาดปกติแล้วเราจะได้เห็นบทบาทของสภากาชาดไทย แต่ระยะนี้ไม่ปรากฏว่าบทบาทของสภากาชาด ที่ผมนำเสนอเรื่องนี้เพราะ มีเพื่อนเขามากระซิบและส่งเรื่องสภากาชาดมาให้ ผมจึงคิดว่าน่าจะเอามาฝากแฟน ๆ ในห้องนี้บ้าง เรามาติดตามกันครับ

ธิดากรมพระยาดำรงฯถูกหมาบ้ากัดสิ้นชีพ! เป็นที่มาของ “สถานเสาวภา” ช่วยชีวิตคนไทยได้มาก!!
...
สถานเสาวภา สถานที่ผลิตวัคซีนและเซรุ่มป้องกันพิษสุนัขบ้า พิษงู และไข้ทรพิษ ซึ่งเป็นหน่วยงานหนึ่งของสภากาชาดไทย ได้ช่วยชีวิตคนไทยจากพิษร้ายเหล่านี้ไว้ได้มาก มีกำเนิดเนื่องมาจากหม่อมเจ้าหญิงธิดาองค์หนึ่งของพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ เสนาบดีผู้วางรากฐานกระทรวงมหาดไทย ต้องสละพระชนม์ชีพด้วยพิษร้ายจากสุนัขบ้า ขณะที่เมืองไทยยังไม่มีความรู้ในเรื่องนี้

ทั้งนี้ในปี ๒๔๕๕ ขณะที่ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ พร้อมกับครอบครัว ได้ตามเสด็จพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวไปประทับที่พระราชวังสนามจันทร์ นครปฐม วันหนึ่งมีหมาบ้าตัวหนึ่งวิ่งเข้ามาในบ้านพักขณะที่เด็กๆกำลังวิ่งเล่นกัน เด็กๆจึงพากันวิ่งหนี แต่หม่อมเจ้าหญิงบันลุศิริสาร หรือ “ท่านหญิงเภา” พระธิดาวัย ๑๓ ชันษาล้มลง ถูกหมาบ้ากัดมีรอยแผล ๒ เขี้ยวที่ขา ท่านหญิงไม่รู้สึกเจ็บเท่าใดนัก แต่ผู้ใหญ่ตกใจไปตามกัน จึงต้องวิ่งหาหมอที่ชำนาญในการรักษาพิษสุนัขบ้า พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าฯรับสั่งให้ส่งไปรักษาที่สถานปาสเตอร์ เมืองไซ่ง่อน แต่พอติดต่อกับเรือก็ทราบว่าเรือเพิ่งออกไปเมื่อวาน ต้องรออีก ๑๕ วันจึงมีเที่ยวใหม่ เลยต้องให้หมอคนหนึ่งมารักษาตามวิธีของไทย กินยา ทายา ไม่กี่วันแผลก็หาย ท่านหญิงก็แจ่มใสเหมือนแต่ก่อน จนเชื่อกันว่ารักษาหายแล้ว

เมื่อกลับมากรุงเทพฯก็ปรกติดีมาสัก ๓ เดือน จนลืมเรื่องที่ถูกหมาบ้ากัดกันไปแล้ว อยู่มาวันหนึ่งท่านหญิงเภาเกิดตัวร้อนขึ้นมา ก็คิดกันว่าเป็นไข้ธรรมดา แต่มีอาการแปลกอย่างหนึ่งคือ เมื่อส่งถ้วยยาหรือถ้วยน้ำดื่ม ให้ถือ มือท่านหญิงที่จับถ้วยจะสั่นทั้งสองข้าง เมื่อวางแก้วจึงหาย แต่ก็ยังไม่เฉลียวใจนึกว่าเป็นไข้ธรรมดา แต่มือก็สั่นหนักขึ้นทุกทีจนตัวสั่น จึงได้ไปรับหมอปัว ซึ่งภายหลังได้เป็น พระยาอัศวินอำนวยเวช มาดู

พอหมอปัวมาเห็นเข้าก็หน้าเสีย แอบกระซิบกับกรมพระยาดำรงฯว่า เป็นโรคกลัวน้ำด้วยโรคพิษสุนัขบ้า ไม่มีทางจะรักษาให้หายเสียแล้ว กรมดำรงฯก็ไม่อยากจะเชื่อ เพราะคนไข้แม้จะทรุดจนต้องนอนก็ยังพูดจาได้ แต่อาการมือสั่นก็ตรงตามตำราฝรั่งที่ว่าเป็นโรคกลัวน้ำ จึงต้องยอมเชื่อ บอกผู้ใกล้ชิดให้รู้กันว่าเป็นโรคกลัวน้ำจากพิษสุนัขบ้ากัด แต่ไม่ให้ใครรู้ว่าจะไม่รอด เพราะไม่อยากจะให้โศกศัลย์จนคนไข้ใจเสียไปด้วย

อาการของท่านหญิงเภาทรุดลงอย่างรวดเร็ว พอดึกของคืนนั้นก็สิ้นชีพิตักษัย หลังมีอาการครั้งสุดท้ายนี้ไม่ถึง ๒๔ ชั่วโมง แต่ไม่มีอาการอย่างที่เล่ากันว่า คนที่ตายด้วยพิษสุนัขบ้า มักร้องเป็นเสียงเห่าหอน หรือน้ำลายฟูมปากอย่างสุนัข

ด้วยความโศกเศร้าที่ต้องเสียพระธิดาไปด้วยโรคที่คนไทยยังไม่มีความรู้จะรักษาชีวิตไว้ได้นี้ กรมพระยาดำรงฯจึงกราบบังคมทูนพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าฯขอพระบรมราชานุญาตใช้ตึกหลวงที่ถนนบำรุงเมืองเป็นที่ผลิตและฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า ให้ชื่อว่า “ปาสตุรสภา” ตามชื่อ หลุยส์ ปาสเตอร์ นักเคมีชาวฝรั่งเศส ผู้ค้นพบวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า ซึ่งพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าฯก็มีทรงสนับสนุน และได้เสด็จพระราชดำเนินไปทรงเปิดปาสตุรสภา เมื่อวันที่ ๒๖ เมษายน ๒๔๕๖

ในปี ๒๔๖๐ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าฯทรงโปรดเกล้าฯให้โอนปาสตุรสภาจากกระทรวงมหาดไทย ไปขึ้นกับสภากาชาดไทย พร้อมกับเปลี่ยนชื่อเป็น “สถานปาสเตอร์” ต่อมาในปี ๒๔๖๓ ได้ทรงบริจาคทรัพย์ส่วนพระองค์ให้แก่สภากาชาดไทย เพื่อจัดสร้างที่ทำการของสถานปาสเตอร์แห่งใหม่ขึ้นที่ถนนพระราม ๔ และพระราชทานนามว่า “สถานเสาวภา” เพื่อเป็นพระบรมราชานุสรณ์และเทิดพระเกียรติสมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง เสด็จพระราชดำเนินมาทรงประกอบพิธีเปิดเมื่อวันที่ ๗ ธันวาคม ๒๔๖๕ ซึ่งเป็นสถานที่ทำการของสถานเสาวภาและสภากาชาดไทยในปัจจุบัน

[ลุงเนตร]

"..สวัสดีครับ ท่านน้อง Dang Sarapee และสมาชิกแสนกว่าท่าน ขอบคุณมากสำหรับกำเนิดสภากาชาดไทย.."

[Saturn Sky]

สวัสดีค่ะคุณพี่แดง สุดท้ายย ทุกอย่างมันก็เกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไปจริง ๆ ค่ะ 55555 เวปนี้เงียบเหงาสุด ๆ จริง ๆ

[Deang-sarapee]

"..สวัสดีครับ ท่านน้อง Dang Sarapee และสมาชิกแสนกว่าท่าน ขอบคุณมากสำหรับกำเนิดสภากาชาดไทย.."

สวัสดียามเช้าครับท่านพี่ ช่วงนี้ท่านพี่หายเงียบไปเลย ไม่ทราบไปปั่นเที่ยวอยู่ ณ แห่งหนตำบลใด อย่างไรก็ขอให้มีความสุข ปลอดภัย ในทุกที่ทุกสถานก็แล้วกันนะครับ ว่าง ๆ เข้าไปเยี่ยมกระทู้ คุณลุงแดง-คุณป้าอ๋อย บ้างนะครับ ขอบคุณครับ

สวัสดีค่ะคุณพี่แดง สุดท้ายย ทุกอย่างมันก็เกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไปจริง ๆ ค่ะ 55555 เวปนี้เงียบเหงาสุด ๆ จริง ๆ

สวัสดีครับคุณน้องแอ๊ว เช่นกันคุณน้องหายยยยยย ไปนานนนนนน เลยนะครับ คุณพี่เชื่อว่า คุณน้องสบายดี มีความสุข แน่นอน ขอแสดงความยินดีและดีใจด้วย ถ้ามีเวลาอยากจะเรียนเชิญไปกระทู้คุณลุงคุณป้า ไปช่วยกันเผยแพร่ธรรมะกันบ้างนะครับ

เวป ไทยเอ็มทีบี ตั้งแต่ปีที่แล้วที่มีการปรับแต่งปรากฏแฟน ๆ หายเกลี้ยง และยังไม่พอเข้าไปตามหากระทู้ก็ลำบาก สุดท้ายก็เงียบเหงาอย่างที่คุณน้องว่ามาจริง ๆ ครับ ไม่รู้เมืื่อไหร่จะกลับไปเหมือนเดิมอีก ขอบคุณมากนะครับที่ยังคิดถึงกันเข้ามาเยี่ยมเยียนกัน คุณพี่ยังรำลึกถึงตลอดเวลา โชคดีมีเงินนะครับ ๕๕

viewtopic.php?f=587&t=1772820&start=570

[Deang-sarapee]

อรุณสวัสดิ์ท่านที่เคารพทุกท่าน เมื่อวันที่ ๑/๑๐/๖๔ เกิดวาตภัยในเขต อ.สารภี จ.เชียงใหม่ ต้นยางนาที่ถนนเชียงใหม่ - ลำพูน นัยว่าเป็นถนนวัฒนธรรม ถูกลมพายุพัดล้ม ๑๐ ต้นทับบ้านเรือนเสียหายหลายสิบหลัง รวมทั้งบ้านผมด้วย เป็นอะไรที่เหนื่อยมาก ๆ ครับ จากวันที่ ๑ ต.ค.จนถึงวันนี้ ๑๘ ต.ค.ยังไม่มีอะไรคืบหน้า เรามีหน้าที่ต้องซ่อมสร้างบ้านที่เสียหายรวมทั้งทรัพย์สินต่าง ๆ โชคดีที่มีกำลังใจจากเพื่อน ๆ ญาติมิตรสนิททั้งหลายมาให้กำลังใจครับ

การที่จะรู้ว่าใครมี "กำลังใจ" หรือไม่ ย่อมต้องมีเหตุแสดงให้เห็น เช่น เมื่อเกิดปัญหาชีวิต เกิดโรคภัยไข้เจ็บ ฯลฯ คนที่มีกำลังใจ จะไม่กลัวและพร้อมจะต่อสู้เพื่อให้อุปสรรคเหล่านี้หมดไป หรือสามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ โดยไม่ย่อท้อ ผิดกับคนที่ขาดกำลังใจ มักจะมีอาการตรงข้าม อันเนื่องมาจากเกิดความกลัว ความขลาดที่จะเผชิญปัญหา จึงเกิดวิตกจริต รู้สึกหดหู่ซึมเศร้าอยู่เป็นนิตย์ มองเห็นแต่ปัญหา หาทางออกไม่เจอ อย่างไรก็ดี กำลังใจเป็นสิ่งที่สร้างให้เกิดขึ้นได้ และทำได้หลายประการ ดังที่กลุ่มประชาสัมพันธ์ สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ กระทรวงวัฒนธรรม จะได้ ยกตัวอย่างบางวิธีมาเสนอดังต่อไปนี้

ขจัดความกลัว โดยทั่วไปคนจะกลัว 4 เรื่องคือ กลัวผี กลัวคน กลัวภัยเฉพาะหน้า และกลัวเหตุร้ายจะมาถึง คนที่มีความกลัวอยู่ในนิสัยหรือที่เรียกว่า “คนขลาด” นั้น ยากที่จะประสบความสำเร็จในชีวิต แม้จะมีความพร้อมในด้านอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นความรู้ หรือทรัพย์สินเงินทอง ดังนั้น เราอาจจัดความกลัวได้ 2 วิธีคือ

วิธีของพระพุทธเจ้า พระพุทธองค์ทรงสอนว่า สิ่งที่ขจัดความกลัวได้ผลที่สุดคือ การแผ่เมตตาจิต ปลูกฝังไมตรีให้เป็นธรรมะประจำใจ เพราะทันที่ที่เรามีเมตตาจิต เราจะไม่กลัวสิ่งใดมาทำอันตราย เพราะเราจะคิดดีต่อผู้อื่นอยู่ตลอดเวลา จึงเสมือนมีเครื่องคุ้มกันภัย และคุ้มกันใจให้หายกลัว

ส่วนอีกวิธีคือ วิธีแบบจิตวิทยา เป็นการสอนวิธีขจัดความกลัว โดยให้เชื่อใน ความเป็นจริง คือ ให้รู้ว่าความจริงเป็นอย่างไร เช่น เรากลัวบางคน เพราะเราไม่รู้ว่าเขาเป็นอย่างไร แต่หากศึกษาให้รู้ประวัติ รู้นิสัยใจคอของเขา ก็จะหายกลัว เป็นต้น ความกลัวเป็นศัตรูร้ายแรงของกำลังใจ การฝึกขจัดความกลัว จะเป็นหนึ่งในวิธีสร้างกำลังใจโดยตรง ยิ่งเรากลัวน้อยลงเท่าไร เราก็ยิ่งมีกำลังใจมากขึ้นเท่านั้น

ขจัดความหวาดวิตก ซึ่งเป็นภัยร้ายที่ทำลายทั้งสุขภาพ และความคิด ดังนั้น เราจะต้องแก้โดยหัดมองโลกในแง่ดี คิดในทางบวก คิดว่าต้อง “ทำได้” อยู่เสมอ เพราะหากเรามัวแต่กลัวปัญหาอุปสรรค และคิดว่าทำไม่ได้ ก็จะเกิดปริวิตก และทอนกำลังใจตนเอง อีกทั้งจะต้องหาอะไรทำอยู่เสมอ อย่าปล่อยตัวปล่อยใจให้ว่าง ความวิตกก็จะหมดไป เพราะมัวแต่ทำงานไม่มีเวลาไปคิดฟุ้งซ่าน ไร้สาระ

การเป็นตัวของตัวเอง คือ มีความคิดอ่านเป็นของตน ในทางที่มีเหตุมีผล มีความถูกต้องเหมาะสม หรือพูดง่ายๆ ว่ามีหลักการของตนเอง ไม่ยอมให้ใครชักจูงให้ผันผวน ไปจากแนวคิดของตน คนเหล่านี้คือ ผู้ที่มีกำลังใจแท้ คือ มีกำลังใจที่จะต่อสู้ และกำลังใจที่จะหักห้ามตนเอง ไม่ให้ทำผิดจากหลักการที่ตั้งไว้

การสร้างนิสัยสดชื่น ความสดชื่น เป็นสิ่งที่แสดงออกถึงความสามารถ ที่จะมีชีวิตอยู่ และพร้อมเติบโตก้าวหน้าต่อไป ทำให้ผู้อยู่ใกล้มีความสุขสดชื่นไปด้วย แม้ว่าในความเป็นจริง เราอาจจะมีทุกข์ แต่หากเราเอาแต่โศกเศร้าทุกข์ร้อน นอกจากจะทำให้เรารู้สึกอ่อนแอ ทั้งร่างกายและจิตใจแล้ว ผู้คนก็จะพากันหนีห่าง ดังนั้น เราจึงควรสร้างนิสัยสดชื่นไว้อยู่เสมอ ด้วยการสร้างสิ่งแวดล้อมรอบตัว ให้สดชื่นแจ่มใส เช่น ปลูกไม้ดอกในบ้าน หัดมองโลกในแง่ดี /ขบขัน ประกอบคุณงามความดี เช่น ทำบุญ จะทำให้รู้สึกอิ่มเอิบสดชื่นเช่นกัน

นอกจากวิธีการข้างต้นแล้ว เรายังสามารถเพิ่มพูนกำลังใจให้มากขึ้น ด้วยการนำข้อคิด คำคม คำสอนที่เป็นคติจากหนังสือ คำพูด หรือการดำรงชีวิตที่ดีของผู้อื่น มาเป็นแบบอย่างได้ เช่นคำคมที่ว่า อัจฉริยะมีเพียงหนึ่งเปอร์เซ็นต์ นอกนั้นเกิดจากหยาดเหงื่อ และความเพียรพยายาม /อย่าทำความชั่ว เพราะคิดว่าผิดนิดเดียว และอย่าละเว้นทำดี เพราะคิดว่าได้กุศลน้อยนิด เป็นต้น การสร้างกำลังใจด้วยวิธีการต่างๆ ที่กล่าวมาแล้ว แม้จะต้องฝืนใจทำบ้างในเบื้องต้น แต่เชื่อว่า ถ้าเราฝึกบ่อยๆ ให้เกิดความเคยชิน จนเป็นนิสัย ก็จะทำให้เรากลายเป็นคนเข้มแข็ง และมี "กำลังใจ" อันเป็นพลังผลักดันให้ชีวิตประสบความสำเร็จในทุกๆ ด้านต่อไป

ขอบคุณบทความดี ๆ จาก Kapook.com ครับ

ประมวลภาพต้นยางนาต้นที่ ๕๘ หน้าบ้านแม่ใหญ่ ถูกพายุพัดล้มทับบ้าน พังเสียหาย ครอบครัวของเราได้รับการดูแลจากทุกภาคส่วน โดยเฉพาะญาติสนิท มิตรสหายต่างพากันมาให้กำลังใจ เป็นความประทับใจและอบอุ่นมาก ๆ ยามยากแบบนี้ จะไม่ลืมพระคุณครับ

รายละเอียดต่าง ๆ นำไปเล่าในกระทู้ ทัวร์ริ่ง ชื่อ คุณลุงแดง - คุณป้าอ๋อย พาเที่ยว ครับ ติดตามได้นะครับขอบคุณมากครับ

[Deang-sarapee]

พระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ แห่งวัดเจติยาคีรีวิหาร ได้เทศนาแก่คณะนิตยสาร คนพ้นโลก เมื่อวันเสาร์ที่ 5 เม.ย. 2523 แก่ก่อนที่ท่านจะละสังขารเนื่องจากเครื่องบินตก เมื่อวันที่ 27 เม.ย. 2523 มีความดังนี้

กำหนดใจให้สงบก่อน หักความร้อน ความวุ่นวายของจิต...

...คำว่าพ้นโลกนี้ คือหมายถึงว่า พ้นไปจากโลกอันนี้

โลกนี้มีอยู่ 3 โลก ที่ธรรมะเรียกว่าโลก คือ กามโลก 1 รูปโลก 1 อรูปโลก 1 มีเท่านี้เรียกว่าโลก

ทีนี้คณะคนพ้นโลก คือ พ้นจากโลกทั้ง 3 นี้ คือ พ้นจากกามโลก รูปโลก อรูปโลก

และทางที่จะพ้นจากกามโลก รูปโลก อรูปโลก นั้นเป็นอย่างไร ท่านก็แสดงในมัชฌิมาปฏิปทาทางสายกลาง ย่อลงมาก็คือ ทาน ศีล ภาวนา นี้เอง

ทาน ศีล ภาวนานี้ เป็นทางพ้นโลกทั้ง 3 เหตุไฉนจึงเป็นทางพ้นโลกทั้ง 3 เราจะบำเพ็ญทาน ศีล ภาวนาประเภทใดนี้ พระพุทธเจ้าได้ตรัสแก่พระอานนท์ ในศิริมานันทสูตรโดยย่อๆ ว่า ดูก่อนอานนท์ ท่านที่จะพ้นโลกทั้ง 3 คือ กามโลก รูปโลก อรูปโลก นี้

เมื่อบุคคลผู้มีศรัทธา ความเชื่อก็เลื่อมใส บำเพ็ญในทาน ศีล ภาวนา ไม่ต้องพูดถึง ศีล สมาธิ ปัญญา อันบุคคลผู้ที่บำเพ็ญ ทาน ศีล ภาวนาเป็นผู้แสวงบุญนั้นเพื่อลาภสักการะ หรือเพื่อยศ เพื่อความสรรเสริญ เพื่อความสุขในกามโลก รูปโลก อรูปโลกนี้ ยังไม่ได้จัดเข้าเป็นข้อปฏิบัติที่ให้ถึงธรรมปฏิบัติโดยแท้ ยังไม่อาจพ้นไปจากโลกได้ เพราะธรรมเหล่านี้มีอยู่ในโลก ความมีลาภก็มีอยู่ในโลก ความมียศก็มีอยู่ในโลก ความเสื่อมลาภก็มีอยู่ในโลก ความเสื่อมยศก็มีอยู่ในโลก ความเสื่อมสรรเสริญก็มีอยู่ในโลก ความนินทาก็มีอยู่ในโลก ความสุขก็มีอยู่ในโลก ความทุกข์ก็มีอยู่ในโลก

ทีนี้ผู้บำเพ็ญทาน ศีล ภาวนานี้ หวังลาภสักการะหรือหวังลาภหวังยศ หวังความสรรเสริญ หวังความสุขนั้น ยังไม่จัดเป็นข้อปฏิบัติให้ถึงธรรมอันเป็นที่ดับทุกข์ ยังไม่พ้นโลก ผู้บำเพ็ญทาน ศีล ภาวนา

เมื่อเป็นผู้ที่มุ่งหวังที่จะทำลายกิเลสตัณหา อันเป็นตัวเหตุตัวปัจจัยให้เกิดทุกข์อยู่ร่ำไป ให้เกิดอยู่ในกามโลก รูปโลก อรูปโลก นี้จึงเป็นข้อปฏิบัติให้ถึงธรรมอันเป็นที่ดับทุกข์

ถ้าผู้บำเพ็ญทาน ศีล ภาวนา คือ ผู้แสวงบุญ มุ่งหวังที่จะต้องทำลายแต่กิเลส ตัณหา อันเป็นตัวเหตุตัวปัจจัย เป็นตัวกรรมวัตร กิเลสวัตร คือ เป็นตัวสมุทัย เป็นตัวให้เกิดทุกข์

นี้จึงจะพ้นไปเสียจากโลกทั้ง 3 ได้

การที่จะพ้นไปเสียจากโลกทั้ง 3 คือ ทาน ‌ศีล ภาวนานี้เท่านั้น ฉะนั้นการบำเพ็ญท่าน ศีล ‌ภาวนา ถ้าไม่มุ่งหวังที่จะทำลายกิเลสตัณหา‌แล้ว มันก็ไม่พ้นไปเสียจากโลกได้ เมื่อไม่พ้นไป‌เสียจากโลกได้ ส่วนบุญที่เกิดจากการบำเพ็ญ‌ทาน ศีล ภาวนา นั้นมีอยู่หรือไม่ มีอยู่ ได้รับผล‌อยู่ ไม่ปฏิเสธว่าไม่ได้รับ ได้รับผลอยู่ แต่ได้ผล‌เพียงมนุษย์สุข สวรรค์สุขเท่านั้น ไม่พ้นไปจาก‌ทุกข์ เพราะเหตุไม่ได้เจตนาที่จะทำลายกิเลส‌ตัณหานั้นให้สิ้นไปหมดไป จึงไม่พ้นทุกข์ สุขที่ได้‌รับจากการบำเพ็ญทาน ศีล ภาวนามีอยู่ มี‌มนุษย์สุข สวรรค์สุขเท่านั้น แต่ไม่พ้นไปจาก‌ทุกข์ ส่วนการบำเพ็ญทาน ศีล ภาวนา เพื่อมุ่ง‌หวังที่จะทำลายกิเลสตัณหาอย่างเดียวให้หมด‌ไป ให้สิ้นไป ให้ดับไป ไม่มุ่งหวังอะไร สุขก็ได้ ‌ทุกข์ก็พ้น

ให้พากันมุ่งหน้ามุ่งตาที่จะทำลายกิเลส‌ตัณหาให้ออกไปจากจิตใจของเราเท่านั้นให้‌หมดไปสิ้นไป จึงจะพ้นไปเสียจากโลก

ธรรมที่จะพ้นไปเสียจากโลก องค์สมเด็จ‌พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในเบื้องต้นประวัติของ‌ท่าน ท่านแสดงในอริยมรรคปฏิปทา ประกอบ‌ไปด้วยองค์ 8 ประการนี่เอง ดังจะนำมาแสดง‌โดยย่อๆ เพียงข้อต้น คือ สัมมาทิฏฐิ ความเห็น‌ชอบ สัมมาสังกับโปความดำริชอบ เพียงแค่นี้

ความเห็นชอบ เห็นสิ่งที่เป็นเหตุให้พ้นไป‌เสียจากโลกนี้ ท่านเห็นอย่างไร

ความเห็นชอบนั้น คือ เห็นว่า นี้ทุกข์ นี้‌เป็นเหตุเกิดทุกข์ นี่ธรรมเป็นที่ดับทุกข์ นี่เป็นข้อ‌ปฏิบัติให้ถึงธรรมเป็นที่ดับทุกข์นี้ทุกข์ คือ เห็นว่า ‌ความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย เป็น‌ทุกข์ เห็นเหตุให้เกิดทุกข์ คือ เห็นตัณหา ความ‌อยาก อันทุกข์ทั้งหลาย ทุกข์ในกามโลก รูปโลก ‌อรูปโลก ที่จะปรากฏขึ้น ก็เพราะเหตุแห่งตัณหา ‌คือ ความอยาก ฉะนั้นธรรมเป็นเหตุให้เกิดทุกข์ ‌ท่านจึงเจาะจงบ่งชื่อตัณหาว่า ยายงฺตณฺหา ‌ตัณหาคือความอยากนี้ เป็นเหตุให้เกิดกามภพ ‌รูปภพ อรูปภพ ไม่มี มีแต่ตัณหาเท่านี้ ความ‌ยินดี ความกำหนัด ความเพลิดเพลินลุ่มหลง |ฮึกเหิมตามความกำหนัด ความยินดี คือ ความ‌ใคร่ ความรัก ความปรารถนาในกามารมณ์ ‌ความทะเยอทะยานอยากเป็นโน่นเป็นนี่ให้ยิ่งๆ ‌ขึ้นไป ความไม่อยากมี ไม่อยากเป็นในสิ่งที่|ตนไม่ชอบ ไม่พอใจ

ตัณหา คือ ความอยากเหล่านี้

เป็นเหตุให้เกิดทุกข์ ไม่พ้นไปจากโลกได้ ‌หรือไม่พ้นไปจากกามโลก รูปโลก อรูปโลกได้ ‌เพราะเหตุแห่งตัณหา

มีปัญญา สัมมาทิฏฐิ ความเห็นชอบ รู้ชอบ ‌ในธรรมเป็นที่ดับทุกข์ ความทุกข์ทั้งหลายมี่จะ‌ดับไป ความเห็นว่า ต้องทำตัณหานี่แหละให้สิ้นไป ดังที่ท่านตรัสว่า ธรรมอันที่ดับทุกข์นั้น ‌คือ ทำตัณหาความอยากนี่แหละให้สิ้นไป ดับตัณหาความอยากนี่แหละ โดยไม่เหลือนั้นๆ ‌เสียให้สิ้นไปจากใจของตน

พึงละ พึงสาง พึงสร้าง พึงปลดปล่อย ตัดขาดจากตัณหา คือ ความอยากนี้นี่แหละให้‌สิ้นไป ทุกข์จึงจะดับ เพราะเหตุแห่งตัณหา ‌เป็นเหตุให้เกิดทุกข์

ถ้าผู้ต้องการจะพ้นไปจากทุกข์ พ้นไปจากโลก กามทุกข์ รูปทุกข์ อรูปทุกข์ ก็ต้องดับ‌เสียซึ่งตัณหาให้หมดให้สิ้นไป เราจึงจะพ้นไป‌จากโลกได้ นี้ปัญญาสัมมาทิฏฐิ ปัญญา สังกับโป ท่านรู้ธรรมอันที่ดับทุกข์ ด้วยประการ‌อย่างนี้

ปัญญาสัมมาทิฏฐิ ความรู้ชอบ เห็นชอบใน‌ข้อปฏิบัติให้ถึงธรรมอันเป็นที่ดับทุกข์ ย่นลงก็คือ ‌ทาน ศีล ภาวนา หรือ ศีล สมาธิ ปัญญานี้

การบำเพ็ญทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ‌ถ้าไม่มุ่งหวังที่จะทำลายกิเลสตัณหาให้หมดไป ‌ให้สิ้นไปแล้ว ก็ไม่มีทางพ้นไปจากทุกข์ พ้นไป‌จากโลกนี้ได้ ถ้าเราบำเพ็ญทาน ศีล ภาวนา ‌มุ่งหวังที่จะทำลายกิเลสตัณหาอย่างเดียวให้‌หมดให้สิ้นไป คือที่ว่าพ้นไปจากโลก

เป็นข้อปฏิบัติให้ถึงธรรมอันที่ดับทุกข์โดย‌แท้ ไม่ต้องมีความสงสัยเลยดังนี้

สวัสดีครับ ท่านผู้มีเกียรติที่เคารพ ช่วงนี้ผมและคุณนายต้องอยู่ดูแลบ้านและเตรียมหลักฐานต่าง ๆ ที่จะนำเสนอหน่วยงานเช่น เทศบาลสารภี อบจ.เชียงใหม่ ฯ ที่เขาจะมาดูแลให้ความช่วยเหลือเยียวยา จากวันที่ ๑ - ๒๕ ต.ค.๖๔ นับตั้งแต่วันเกิดเหตุ ในส่วนของป่าไม้ได้มาตรีตราต้นยางและขนไปหมดแล้ว เหลือแต่เศษไม้กิ่งก้านที่ไร้ค่า ทิ้งไว้ให้เราได้ชื่นชม ยังไม่ทราบว่าจะมีหน่วยงานไหนมาช่วยขนไปทิ้ง เราคงไม่มีปัญญา แต่เชื่อครับว่าต้องมีหน่วยงานมาดูแลครับ

ตลอดห้วงเวลาที่ผ่านมาญาติธรรมเพื่อนฝูงก็ทะยอยเดินทางมาให้กำลังใจไม่ขาดครับ มีสิ่งหนึ่งที่ผมจะสะกิดเตือนผู้ที่มีส่วนได้เสียกับประชาชน ให้ได้ตระหนักซึ่งตัวผมเองไม่นึกคิดว่าจะเกิดความคิดแบบนี้ขึ้นเลย แต่พอผ่านไป ๆ หลายวันผมนั่งคิด นอนคิด รู้สึกได้ครับว่า "เออ...หมดสมัยคนรุ่นเก่าเต่าล้านปีแล้วจริง ๆ " ติดตามครับจากนี้ไปใครควรที่จะได้มีสิทธิ์ดูแลชาติบ้านเมืองต่อไป

[Deang-sarapee]

พิธีสืบชะตาตามความเชื่อชาวล้านนา

ที่มา มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 22 - 28 มิถุนายน 2561
คอลัมน์ ล้านนาคำเมือง
ผู้เขียน ชมรมฮักตั๋วเมือง สำนักส่งเสริมศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
เผยแพร่ วันเสาร์ที่ 30 มิถุนายน พ.ศ.2561

“พิธีสืบจ๊ะต๋า” พิธีสืบชะตา เป็นพิธีกรรมที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินชีวิตของชาวล้านนา ที่เชื่อกันว่าเป็นการต่ออายุหรือต่อชีวิตของบ้านเมืองหรือของคนให้ยืนยาว มีความสุข ความเจริญ

ตลอดจนเป็นการขจัดภัยอันตรายต่างๆ ที่จะบังเกิดขึ้นให้แคล้วคลาดปลอดภัย

แบ่งเป็น 3 ประเภทคือ

1. สืบชะตาคน

นิยมทำเมื่อขึ้นบ้านใหม่ ย้ายที่อยู่ใหม่ ได้รับยศหรือตำแหน่งสูงขึ้น วันเกิดที่ครบรอบ เช่น 24 ปี 36 ปี 48 ปี 60 ปี 72 ปี เป็นต้น หรือฟื้นจากป่วยหนัก หรือมีผู้ทักทายว่าชะตาไม่ดี จำเป็นต้องสะเดาะเคราะห์และสืบชะตา เป็นต้น

2. สืบชะตาบ้าน

นิยมทำเมื่อคนในหมู่บ้านประสบความเดือดร้อน หรือเจ็บไข้ได้ป่วยกันทั่วไปในหมู่บ้าน หรือตายติดต่อกันเกิน 3 คนขึ้นไป ถือเป็นเสนียดของหมู่บ้าน คนในหมู่บ้านอาจพร้อมใจกันจัดในวันปากปี ปากเดือน หรือปากวัน คือวันที่หนึ่ง สอง หรือสามวันหลังวันเถลิงศก เพื่อให้เกิดความเป็นสิริมงคล บางท้องถิ่นมีการทำพิธีในวัดประจำหมู่บ้าน

3. สืบชะตาเมือง

จัดขึ้นเมื่อบ้านเมืองเกิดความเดือดร้อนจากอิทธิพลของดาวพระเคราะห์ตามความเชื่อทางโหราศาสตร์ เพราะทำให้บ้านเมืองปั่นป่วนวุ่นวาย เพราะการจลาจลการศึก หรือเกิดโรคภัยแก่ประชาชนในเมือง

เจ้านายท้าวพระยาบ้านเมืองจึงจัดพิธีสืบชะตาเมือง เพื่อให้อายุของเมืองได้ดำเนินต่อเนื่องสืบไป

เครื่องประกอบพิธีสืบชะตามีประกอบด้วย ไม้ค้ำยาวเท่าตัว 3 ท่อน ทำจากไม้ง่ามมีขนาดประมาณกำมือได้รอบ หรือโตกว่าเล็กน้อย ไม้ค้ำเล็กขนาดหัวแม่มือยาว 1 ศอก จำนวนเท่าอายุ หรือมากกว่าแต่ไม่เกิน 108 บันได 7 ขั้น หรือ 9 ขั้น กระดาษทอง เงิน หมากพลู บุหรี่ เมี่ยง ข้าวตอก ดอกไม้ร้อยด้วยด้าย เรียกว่า ลวดคำ ลวดเงิน ลวดหมาก ลวดเมี่ยง ลวด นำมามัดกับบันไดที่ทำ

หม้อน้ำดื่มและกระบวย หม้อเงิน หม้อทอง เสื่อ หมอน (ใหม่) ไม้สะพาน ใช้ไม้ไผ่หรือไม้เนื้อแข็ง ทำ 2 สะพานทำให้ติดกัน ตุงค่าคิง (ธงยาวเท่าตัวของเจ้าภาพ) เทียนค่าคิง สีสายเท่าคิง (เทียนยาวเท่าตัว และฝ้ายยาวเท่าตัวชุบด้วยน้ำมันพืชสำหรับจุดเป็นพุทธบูชา) กระบอกทราย หรือข้าวสาร ใช้ไม้อ้อยาวเท่านิ้วมือบรรจุทรายหรือข้าวสาร จำนวน 2 กระบอก

กระบอกน้ำ ใช้ไม้อ้อ 12 กระบอก เทียน 4 เล่มหรือเท่าอายุ แต่ไม่เกิน 108 ช่อน้อย ตุงไชย จำนวน 4 หรือเท่าอายุ แต่ไม่เกิน 108 ข้าวเปลือก 1 หมื่น (10 ลิตร) ข้าวสาร พัน (หนึ่งลิตร) งอกมะพร้าว หน่ออ้อย หน่อกล้วยกล้วยแก่ เครือ มะพร้าว 1 ทะลาย สะตวงหรือกระทงกาบกล้วยใส่เครื่องสรรพโภชนาหาร ฝ้ายมงคล (ด้ายสายสิญจน์) อย่างสุดท้ายที่สำคัญคือบายสีนมแมวจีบด้วยใบตองประดับดอกไม้ต่างๆ ใส่ข้าว ขนม ผลไม้

นําเครื่องประกอบพิธีทั้งหมดนำมารวมกันตั้งกันไว้ มีไม้ค้ำใหญ่ 3 อันเป็นหลัก ให้ปลายของไม้แต่ละเล่มค้ำสุมรวมกัน แล้วนำของต่างๆ วางไว้ที่โคนไม้ค้ำ มัดรวมกับไม้ค้ำบ้าง ไว้ข้างบนสุดยอดไม้ค้ำบ้าง

การสืบชะตาโดยทั่วไปใช้พระสงฆ์ประกอบพิธี 9 รูป เพื่อสวดพระปริตร สวดชยันโต ให้ศีลให้พร ฟังเทศน์สังคหะและเทศน์สืบชะตาตัวแทนที่เข้าไปนั่งในสายสิญจน์ เพื่อเป็นสิริมงคลแก่บ้านและครอบครัว

เป็นพิธีกรรมที่ทำมาแต่ครั้งพุทธกาลจนถึงปัจจุบัน ของประกอบพิธีทุกอย่างล้วนมีความหมาย มีปริศนาธรรมแฝงอยู่ทุกอย่าง เป็นประเพณีอย่างหนึ่งที่ชาวล้านนาได้ปฏิบัติสืบต่อๆ กันมา เป็นสิ่งที่มีคุณค่า ควรรักษาสืบทอดต่อไปตลอดนานเท่านาน

เมื่อวันที่ ๒๗/๑๐/๖๔ ทาง จ.เชียงใหม่ และ จ.ลำพูน ได้ร่วมกันทำพิธีสืบชะตาให้กับผู้ประสบภัยจากต้นยางล้มในครั้งนี้ ที่บริเวณศาลหลักเมือง ระหว่างแดน ๒ แดน คือ เขตต่อแดนเมือง ลำพูน กับ เชียงใหม่ นิมนต์พระมาร่วมทำพิธี และพระสงฆ์จาก อ.สารภี ได้รวบรวมปัจจัยช่วยเหลือผู้ประสบภัยตามความหนักเบา ที่บ้านผมได้รับปัจจัย ๑๕,๐๐๐ บ.กราบขอบพระคุณความเมตตาของคณะสงฆ์สารภีไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ

[Deang-sarapee]

สวัสดีครับท่านผูมีเกียรติที่เคารพ วันนี้เป็นวันสำคัญที่สุดของบรรดาลูกศิษย์ลูกหาพระสายวัดป่า เพราะวันนี้เป็นวัน พระครูวินัยธรมั่น ภูริทตฺโต

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี ได้พูดถึงหลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต หรือนามตามสมณศักดิ์ว่า พระครูวินัยธรมั่น ภูริทตฺโต (20 มกราคม พ.ศ. 2413 - 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2492) เป็นพระภิกษุฝ่ายธรรมยุติกนิกาย ชาวจังหวัดอุบลราชธานี ผู้เป็นบูรพาจารย์สายพระป่าในประเทศไทย ว่า

พระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต ได้ปฏิบัติตนตามแนวทางคำสอนพระศาสดาอย่างเคร่งครัด และยึดถือธุดงควัตรด้วยจริยวัตรปฏิปทางดงาม จนได้รับการยกย่องจากผู้ศรัทธาทั้งหลายว่าเป็นพระผู้เลิศทางธุดงควัตร ท่านวางแนวทางในการปฏิบัติสมถะและวิปัสสนาตามหลักธรรมคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาพุทธเจ้าให้แก่สมณะประชาชนอย่างกว้างขวาง จนมีพระสงฆ์และฆราวาสเป็นลูกศิษย์จำนวนมาก

แนวคำสอนของท่านเป็นที่รู้จักกันดีในนามว่า คำสอนพระป่า (สายพระอาจารย์มั่น) หลังจากท่านมรณภาพลง ในปี พ.ศ. 2492 ยังคงมีพระสงฆ์ที่เป็นลูกศิษย์ของท่านสืบต่อแนวปฏิปทาธรรมปฏิบัติของท่านสืบมา โดยลูกศิษย์เรียกว่า พระกรรมฐานสายวัดป่า หรือ พระกรรมฐานสายหลวงปู่มั่น ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ท่านได้รับยกย่องจากผู้ศรัทธาให้เป็น พระอาจารย์ใหญ่สายวัดป่า หรือ พระอาจารย์ใหญ่แห่งวงศ์พระกรรมฐานวัดป่า สืบมาจนปัจจุบัน

[Deang-sarapee]

พระผู้มีพระภาคตรัสกับพระเจ้าปเสนทิโกศล ว่า "ดูก่อนมหาบพิตร กำลังใจพึงรู้ได้ในคราวมีอันตราย ก็กำลังใจนั้นจะพึงรู้ได้ด้วยกาลนาน ไม่ใช่ด้วยกาลเล็กน้อย ผู้ใส่ใจจึงจะรู้ได้ ผู้ไม่ใส่ใจก็ไม่รู้ ผู้มีปัญญาจึงจะรู้ได้ ผู้มีปัญญาทรามก็ไม่รู้"

สวัสดียามบ่ายท่านที่รัก "ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไป" ไม่อยากจะรื้อฟื้นคำนี้มาใช้เลย สมัยที่ยังรับราชการต่อสู้ทั้ง ศัตรูของชาติ ศัตรูภายในชาติ ฯ เรียกได้ว่าเกิดอาการ "ท้อ" บ้าง คำว่า ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดินกันไป จึงเป็นคำที่ผมใช้มาอย่างได้ผล และไม่คิดเลยว่า ประโยคดังกล่าวจะได้กลับมาปลอบใจตัวเองอีกครั้ง

เราสองคน ปู่ - ย่า ลาออกจากราชการมาตั้งสิบกว่าปี รู้ได้โล่งอกโล่งใจ เหมือนชีวิตมีความสุข ได้ปั่นจักรยานทัวร์ท่องเที่ยวไปเป็นที่สนุกสนาน ทั้งในประเทศต่างประเทศ โดยไม่ต้องห่วงกังวล นอกจากนี้ยังได้ปฏิบัติธรรมในสถานที่ต่าง ๆ เป็นการเสริมบุญบารมีของเราไปด้วย

วันนี้เวลานี้ คำว่า ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไป หวนกลับมาให้ได้ใช้อีกครั้งเมื่อสภาวะบ้านที่ถูกต้นยางนา ล้มทับเสียหายทั้งหลังยังไม่รู้จะได้รับการเยียวยาจากภาครัฐ เป็นเงินเท่าใด ในขณะที่เราต้องสำรองจ่ายไปหลายแสนบาทแล้ว เพื่อให้ชีวิตดำรงอยู่ได้ด้วยความสุข ธรรมะเยียวยาได้เสมอ เรายังมีกำลังใจที่ดีครับเพราะ "ธรรมดาของโลก"

[ลุงเนตร]

"..สวัสดี ท่านน้องแดง สารภี ยินดีด้วยกับการได้ดาฮอน มาปั่นถูกใจ - โดนกาย ด้วยครับ.."