หน้า 1 จากทั้งหมด 1

Re: จิตกับจักรยาน

โพสต์: 13 มิ.ย. 2014, 10:46
โดย เนิ่ม ชมภูศรี
ถ้าจะกล่าวว่า ฉันรักจักรยาน ดูจะเป็นเรื่องธรรมดา ๆ
______________________________________
เดิมทีแต่วัยเด็ก เราเป็นนักกีฬาจักรยาน เวลาผ่านมาจึงเกิดการสืบค้นวิถีแห่งความหมายที่เรียกว่าความรัก ในความเป็นตัวตนของเรา เกิดการสืบเสาะค้นหาความหมายที่ทำความเข้าใจให้ละเอียดลึกซึ้ง ว่าเบื้องหลังแห่งความหมายที่เรียกว่ารัก มีอัตตาและความคับแคบแอบแฝงซ่อนลึกอยู่ภายในด้วยหรือไม่หรืออย่างไร
ตั้งแต่วัยเด็ก ''จักรยาน'' คงเป็นความฝันอันสูงสุดในยามห้วงคำนึงนั้น เพราะจักรยานแต่ละคัน เกินกำลังความสามารถของเราที่จะไขว่คว้าหามาครอบครองเป็นเจ้าของหนึ่งนี้ได้
วันหนึ่ง ความฝันก็เป็นจริง
ฉันจำได้จากความทรงจำถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้นในห้วงขณะจิตนั้น เส้นเวลาจากวัยเด็กก้าวล้ำมาสู่ปัจจุบันหนึ่งขณะจิตนี้ เป็นเพียงหนึ่งหลับฝันแล้วตื่นฟื้นด้วยความสดชื่น เบิกบาน กับความทรงจำที่ถูกเรียนรู้และสัมผัสเข้าสู่วัยอันสดใสงดงาม
เด็กน้อยคนหนึ่งนี้ ยังคงตราตรึงติดยึดอยู่ในห้วงภวังค์ยามเมื่อหวลระลึกถึง
จักรยานคือความฝันของเด็กน้อย
การที่เรากว่าจะได้รับในสิ่งที่เรารัก สมความปราถนาที่ต้องการ ความรักและความปราถนาเช่นนั้น ทรงคุณค่าในความรู้สึกนึกคิด ในห้วงคำนึง ในความฝัน สืบต่อมาสู่การกระทำที่ต่อเนื่องตลอดมาจากวัยเด็กสู่วัยชราภาพ
นิรันดรยภาพอาจจะไกลเกินไปที่จะเรียนรู้ แต่เมื่อกาลเวลาเดินทางมาถึง มิติแห่งเวลาที่เชื่อมโยงจากฝากฝั่งหนึ่งได้ก้าวพาไปสู่ฟากฝั่งฝัน และสำคัญยิ่งเหนือสิ่งอื่นใด ฟากแห่งความฝันนั้น มิได้เกิดขึ้นมาจากการพร่ำรำพึงถึง หรือเกิดจากการถ่ายทอดจากสิ่งหนึ่งไปสู่อีกสิ่งหนึ่ง แน่นอน มิได้เกิดขึ้นจากการวิวัฒน์พัฒนาไปสู่มิติขั้นสูง เรื่องเหล่านี้มิได้เกิดขึ้นจากความรอบรู้ในภายนอก การเดินทางไปสู่เส้นแห่งความคำนึงถึง เส้นขอบฟ้า โลกที่แสนไกล ความหมายนี้เกิดขึ้นไดอย่างไร สิ่งต่างจากโลกภายนอกเช่นนี้ มีความหมายอย่างไรต่อวิถีแห่งความหมายที่หลาย ๆ ท่านสงสัย
มนุุษย์เกิดมาทำไม อยู่บนโลกนี้ทำไม หรือตายแล้วไปไหน โลกหลังความตายมีจริงละหรือ คำถามคำตอบเหล่านี้นั้น ท้าทายพลังแห่งการดำรงชีวิตของมนุษย์มาอย่างต่อเนื่องยาวนาน นับตั้งแต่การกำเนิดมนุษย์