ThaiMTB.com

ขอบพระคุณมากครับ กับการช่วยเหลือของพี่ ๆ ทุกท่าน ทั้งจากการเปิดประมูลเสื้อจักรยานของคุณ ZA ทั้งสองครั้ง และการเปิดประมูลเรื่องเสื้อ ขายกางเกงจักรยานบ้าง ทั้งหมดนี้คือเงินที่ได้รับการช่วยเหลือจากพี่น้องจักรยานทั่วประเทศไทย ให้กิจกรรมของศูนย์ฝึกจักรยานกองบิน 46 PBC พิษณุโลก ได้เดินทางไปแข่งขัน จักรยานชิงแชมป์ประเทศไทย ที่จังหวัดชัยนาท จัดโดยสมาคมจักรยานแห่งประเทศไทย ..

ข้าพเจ้าขอทำรายงานสรุปเรื่องการเดินทางไปแข่งขันให้พี่น้องทุกท่านทราบ ทั้งเรื่องการช่วยเหลือกันเรื่องเงิน ค่าใช้จ่าย ตลอดจนทำรายงานเรื่องกิจกรรมการแข่งขัน ซึ่เป็นภาพเล่าเรื่องการพาน้อง ๆ ไปแข่งขันกีฬาจักรยานกันครับ

ในการเดินทางไปแข่งขันครั้งนี้ ได้รับการช่วยเหลือมาจากมหาชนคนรักจักรยาน จึงขอขอบพระคุณทุกท่านเป็นอย่างสูง ขอเรียนเชิญทุกท่านชมภาพเล่าเรื่องพร้อมรายงานสรุปเรื่องการช่วยเหลือกันดังกล่าวครับ

จะรอดูครับพี่เนิ่ม

นี่ก็ใกล้เดือนตุลาคมแล้ว มีสมาชิกเรียกร้องให้จัด"ผู้ชิตเขาสมอแคลง" อีกครั้งเป็นครั้งที่ 2 หาทุนให้พี่เนิ่มพาน้องๆไปแข่งกันดีกว่า .......ว่างๆค่อยคุยกันครับ

ศูนย์ฝึกจักรยานกองบิน 46 PBC PHITSANULOK เกิดขึ้นมาด้วยแนวความคิดในเรื่องแห่งรักกระทำการ ไม่มีเป้าหมายเพื่อการเป็นเลิศ และหรือต้องเดินทางไปแข่งเพื่อชัยชนะ หากแต่เป็นการรวมพลพรรคเด็ก ๆ ที่ไม่มีสิ่งอันใดที่จะดีไปกว่าการเล่นกีฬาจักรยาน ด้วยจุดเริ่มต้นของคำว่าการไม่รู้จักชีวิต เมล็ดพันธุ์แห่งความเพียรนี้นั้น ได้พยายามที่จะสืบสานก่อร่างปลูกหว่านให้เกิดขึ้นกับจิตใจของเด็ก ๆ ที่อยู่ในอาณาบริเวณใกล้เคียงกัน ดุจดั่งญาติจักรยาน ให้ได้รับการฟูมฟักด้วยจักรยานเป็นสิ่งเชื่อมโยง ...
.
เมื่อทำไปนานวันขึ้น ก็พบกับปัญหาที่จะต้องแก้ไข อุปสรรคที่จะต้องฝ่าฝัน ทั้งเรื่องเงินเรื่องการกินอยู่ แต่คงไม่มีปัญหาใดสำคัญเท่า จะทำอย่างไรให้เขาทั้งหลายเป็นบุคคลผู้สวยงาม นี้คือสิ่งที่ข้าพเจ้าเชื่อว่าเป็นทรัพย์อันสูงค่ายิ่ง
.
เด็กที่อยู่ที่นี่ ย่อมไม่มีอะไรที่ดีไปหมดทุกเรื่อง แต่การทำให้เขาได้เกิดจิตสำนึกใหม่ นั้น คือเรื่องยิ่งใหญ่ที่เพียรกระทำการขอรับ...

ศูนย์ฝึกจักรยานแห่งนี้ มิได้ดำรงชีวิตอยู่แต่เพียงเด็กจักรยานแต่เพียงอย่างเดียว ศูนย์แห่งนี้ เชื่อมโยงเป็นอยู่ร่วมกันอีกหลายสิบชีวิต นับตั้งแต่แม่ครัว 2 ท่าน ที่สับเปลี่ยนช่วยกันทำกับข้าวให้เด็กทาน หัวหน้าศูนย์ฝึกที่คอยช่วยเหลือ ลุงหมงที่คอยเป็นช่างประจำทีมประจำบ้าน ลูกหลานแม่ครัว น้องที่มาคอยช่วยขับมอเตอร์ไซค์คุมเด็กฝึกซ้อม ลูกหลานที่อยู่ร่วมกัน พ่อแม่ของเด็ก ๆ และตลอดจนการเชื่อมโยงกับพี่ ๆ น้อง ๆ จักรยานทั่วประเทศไทย ทั้งหมดนี้คือศูนย์รวม ที่เริ่มก่อตั้งมาจากรนากคำว่า ศูนย์ ซึ่งหมายถึงความว่างเปล่า หมายถึการเดินทางเข้าไปสู่หัวใจแห่งการสร้างงาน อย่างไร้ผลแห่งสิ่งอันใด..
.
เสื้อที่ข้าพเจ้าให้เด็กใส่แข่ง ก็ได้มาจากใจของท่าน ร.ท. อัศวิน จ่าหมื่นไวย์ (ให้เกียรติท่านเรียนเชิญเป็นหัวหน้าศูนย์ฝึก ตอนนี้ท่านได้ย้ายไปเป็นครูการบิน กำแพงแสน ) ซึ่งเป็นเสื้อที่ท่านได้ตัดให้กับชมรมจักรยานกองบิน 46 และมอบให้กับเด็กได้ใช้ฝึกซ้อม เสื้อนี้ไม่สวยไม่งามเหมือนกับสีเสื้อทีมอื่น แต่สีเสื้อนี้เกิดจากความรัก ความผูกพันธ์ ที่มอบให้แด่กัน จึงเป็นดั่งสัญญาทางใจ ด้วยสีแห่งศรัทธาเช่นนี้ จึงเป็นเสื้อที่ดีที่สุดสำหรับเราชาวศูนย์ฝึก ไม่จำเป็นต้องสวย ไม่จำเป็นต้องดี ต้องเลิศ แต่ใจที่ใหญ่ยิ่งนี้ คือสิ่งอันสูงค่าครับ...

เริ่มต้นเดินทางกันในเช้าวันเสาร์ที่ 29 สิงหาคม เพื่อจะปแอข่งขันจักรยานกันที่จังหวัดชัยนาท ระยะทางจากพิษณุโลกก็ไม่ไกลมาก จึงเลือกเพื่อจะพาเด็กไปทดลองหาประสพการในการแข่งขันจักรยานประเภทถนน
.
เมื่อถึงที่พักอันเป็นโรงแรมราคาไม่สูงมากนัก ห้องละ 320 บาท จำนวน 3 ห้อง กับเด็กและผู่ติดตามอีกรวมเป็น 13 ชีวิต กระจากกันไปพักกันตามใจชอบ
.
เมื่อเสร็จสิ้นในเรื่องที่พัก จึงพาเด็กของเราไปดูการแข่งขันจักรยานในประเภทเสือภูเขา ที่สนามแข่งตรงบริเวณสวนนก จังหวัดชัยนาทครับ..

ภาพตัดไปที่การพาเด็ก ๆ จักรยานเข้าไปชมสวนนกชัยนาท ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากสนามแข่งขันจักรยานภูเขามากนัก เดินเท้าจากบริเวณสนามแข่งขันเข้าประตูหลังประมาณหนึ่งกิโลเมตร แต่มีเรื่องเล่าด้วยภาพอย่างมาก ทั้งสถานที่การทำหุ่นนกจำลอง การได้เห็นนกตัวเป็น ๆ ลงมาเดินเล่นบนพื้นดิน เด็ก ๆ ตื่นเต้นและเงียบเสียงกันเอง ด้วยรู้ได้ว่า หากเสียงดังจะทำให้นกเตลิดหนี การเลี้ยงนกของสวนนี้ มิได้เลี้ยงแบบกักขัง แต่ปล่อยไปตามธรรฒชาติ ด้วยการปูแสลนด้านบนติดกับเทือกเขาทั้งลูก เราจึงได้ดูนกอย่างอิสระครับ

ภาพชุดเดินเที่ยวในสวนนกครับ ที่จริงแล้วการเดินก็เป็นการผ่อนคลายได้อีกอย่างหนึ่ง หลังจากที่นั่งรถมาหลายชั่วโมง การพาเด็กเข้ามายืดเส้นยืดสาย ก็เป็นอีกทางเลือกหนึ่ง แถมได้ชมกับสรรพชีวิต แต่ก็เชื่อได้ว่า เด็กยังคงไม่ซึมซับในเรื่องราวของธรรมชาติได้อย่างสนิทใจมากนักหรอก แต่ก็เป็นโอกาสที่ดี ที่เขาได้ชมผืนหญ้าเขียวขจีได้ในบางครั้ง...

ต่อไปเป็นเรื่องราวของการแข่งขันครับ หลังจากจบการเดินทางชมสวนนกแล้ว คณะนักกีฬาได้กลับที่พักเพื่อให้โอกาสในการฟื้นสภาพสักงีบหนึ่ง หลังจากนั้นก็ได้ตื่นกันขึ้นมาทำรถจักรยานกันในช่วงเย็น ก็มีรายละเอียดหลายอย่าง เช่น เช็คเกียร์ เช็คมิติรถ ตรวขสภาพยาง เช็คการเติมลม เตรียมน้ำ เตรียมอาหาร พร้อมกับพูดคุยชี้แจงถึงการลงทำการแข่งขัน สภาพสนามแข่งขัน การงทำการแข่งขันของเด็กแต่ละคน โดยมิได้มุ่งหวังว่าจะต้องให้ชนะคนอื่น บอกเขาแต่เพียงว่า ขอให้มาปั่นเพื่อเรียนรู้ แล้วกลับบ้านไปแก้ไขอะไรกันบ้าง เพิ่มเติมตรงไหน ขาดอะไร ....เรื่องเหล่านี้จะคงมีการต่อยอดการพัฒนาทีมกันต่อไปครับ
.
ขอขอบพระคุณท่านนายแพทย์สานิตย์ แซ่ลิ้ม ประธานชมรมจักรยานจังหวัดพิษณุโลก ได้สนับสนุนในเรื่องของจักรยานให้กับเด็กเพื่อเข้าทำการแข่งขัน (คันในภาพ)

แพ้ชนะไม่ใช่เรื่องสำคัญครับพี่ ประสบการณ์จะบอกความผิดพลาดให้เราปรับปรุงแก้ไข...อีกไม่นานถ้าเราไม่ถ้อสิ่งที่เราฝันจะมาหาเราเองครับ

ชาญยุทธ เขียน:แพ้ชนะไม่ใช่เรื่องสำคัญครับพี่ ประสบการณ์จะบอกความผิดพลาดให้เราปรับปรุงแก้ไข...อีกไม่นานถ้าเราไม่ถ้อสิ่งที่เราฝันจะมาหาเราเองครับ

.
ขอบคุณมากครับ คุณชาญยุทธ เป็นอีกผู้หนึ่งที่ให้การสนับสนุน ทั้งการจัดสร้างลูกกลิ้งไว้ให้เด็กฝึกซ้อม และใจดีให้น้อง ๆ ยืมล้อไปแข่งขันอีก
.ถ้าเราทำทีมด้วยเงื่อนไขของการลงทุน ย่อมมีผลของคำว่าแพ้ชนะ แต่ทีมนี้มิใช่เงื่อนไขดังกล่าว เป็นการวางรากฐานการดำรงชีวิตเสียมากกว่า เจอคุณชาญยุทธที่เข้ามาเยี่ยมที่บ้าน ทำให้ใจเย็นขึ้นมาอีกเยอะ คุยกันในเชิงว่า ต้องทำใจกับการอยู่ร่วมกับเด็ก ๆ ถ้าคิดเป็นดั่งลูก ก็จะสบายใจ
เพราะเด็กที่นี่นั้น ก็คงจะเหมือนกับที่อื่น ๆ ด้วยปัญหาต่าง ๆ ที่ทับถม .
อย่างไรเสียต้องขอขอบพระคุณมากนะครับ ที่เข่ามาเยี่ยมกัน ทำไปเรื่อย ๆ แบบชีวิตที่ไม่รีบร้อนครับ...

มาถึงสนามแข่งขันกันในวันอาทิตย์ที่ 30 ส.ค. 52 บริเวณการจัดการแข่งขันที่จังหวัดชัยนาทนั้น จัดให้เป็นวงรอบ โดยปั่นรอบศาลากลางจังหวัดชัยนาท ระยะทางรอบละประมาณ 900 เมตร เส้นทางค่อนข้างอันตรายมาก ๆ อีกเส้นทางหนึ่ง เพราะแต่ละจุดเลี้ยวเป็นโค้งหักศอกทั้งสิ้น ผู้เข้าร่วมการแข่งขัน คณะผู้ติดตามทีม ต่างก็หวั่นใจกับเรื่องอุบัติเหตุกันทุกคน เชื่อแน่ว่าจะต้องมีล้มในการแข่งขัน ..

แต่การแข่งขันก็คือการแข่งขัน ในเมื่อทุกคนทำได้ เราก็ต้องทำได้ ในเมื่อทุกคนปั่นได้ เราก็ต้องปั่นได้ ไม่เช่นนั้นเราจะมาปั่นทำไม ฉนั้น สนามไม่ว่าจะเป็นในรูปแบบไหน ในเมื่อทุกคนทำได้ เราหรือจะล่าถอย การสอนเด็กของข้าพเจ้าออกมาในรูปแบบเช่นนี้ ต่อสู้และกล้าเผชิญกับอุปสรรค ไม่ล้นล่าถอยหลัง มีแต่เรียนรู้เพื่อเผชิญกับความจริง..

แต่สภาพสนามในการแข่งขัน คือขวากหนามสำคัญ ที่เด็กทุกคนหวั่นไหว ....

และก็เป็นดังที่คาดจริง ๆ มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นในช่วงของการแข่งขันตลอดครับ....