สรุปทริป นนทบุรี เชียงใหม่ ดอยสุเทพ วันที่ 25 ตุลาคม - 1 พฤศจิกายน 2555

[thor]

ภาพสวยครับพี่พีระ รอดูอยู่ครับ

[ม้าเหล็ก]

ภาพสวยครับพี่พีระ รอดูอยู่ครับ

ช้าหน่อยน๊ะครับ นี่พิมพ์ไปตั้งนาน แต่ไปกดอะไรผิดไปตัวเดียว ข้อความที่พิมพ์กับรูปที่โหลดไว้หายไปหมด และหาก็ไม่เจอเลยครับ

[ม้าเหล็ก]

ออกจากตัวจังหวัดอ่างทองวิ่งไปหาถนน ๓๐๙ ได้สักพักคุณป่องก็แสดงอาการของชาวทัวร์ไบค์คือขอพักนอนกลางวันหลังทานอาหารเที่ยงแล้ว แดดกำลังแก่จัดเลยขอหลบเข้าที่ร่มศาลาพักร้อนริมทาง(ตามที่คุณป่องโพสรูปไว้ตอนที่ผมเล่นโทรศัพท์มือถือของรับต่อจากลูกสาว(ยังใช้ไม่เป็น ฮิฮิ) ส่วนลูกชายก็กำลังเล่นซ่อนตาดำอยู่่ พักอยู่นานพอควรครับ จนเวลาล่วงเลยไปเยอะ จึงออกเดินทาง ปั่น ๆ ๆ ลูกเดียว ข้างหน้าเจออะไรไม่รู้ เห็นแต่ล้อหน้าของรถที่ปั่นอยู่เท่านั้น เพราะว่าเวลาบ่ายแก่จัดและยังเดินทางได้น้อยไม่ตามเป้าหมาย

ได้มาหยุดพักอีกครั้งที่วัดไชโยวรวิหาร ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกันคนละรูปสองสามรูปแล้วก็เดินทางต่อไป เข้าสู่จังหวัดสิงห์บุรีก็บ่ายแก่ ๆ (สี่โมงกว่า ๆ) คุณป่องบอกให้หาที่พักที่จังหวัดสิงห์บุรีเพราะว่าถ้าเดินทางต่อไปเดี๋ยวจะมือคำเสียก่อน แล้วหาที่พักลำบาก

ตกลงคืนแรกนอนที่สิงห์บุรี (เป็นหอพักห้องแอร์เย็นฉ่ำ ...อ่อยเหยื่อไว้ก่อน ฮิฮิ)

[ม้าเหล็ก]

วันที่สองของการเดินทาง เนื่องจากเมื่อวานทำระยะทางได้น้อย เพราะคาดว่าจะไปนอนพักที่ อ. สรรพยา แต่มาพักที่ ตัวจังหวัดสิงห์บุรีเสียก่อน เนื่องจากการเดินทางมีอุปสรรคเล็ก ๆ น้อย ๆ คือยางรถคุณป่่องแบนถึงสองครั้งในเส้นเดียวกัน(ล้อเดียวกัน) ครั้งแรกที่ในปั้มน้ำมันถนนสายเอเซีย เพราะว่าพวกเราหลงทางกันคือไม่เลี้ยวเข้าไปทางจังหวัดอ่างทองแต่ตรงไปบางปะหันเสียเลยออกมาโผล่ที่ถนนสายเอเซีย(ที่สี่แยกป้ายบอกเลี้ยวขวาไปสุพรรณ ตรงไปบางปะหัน) ครั้งที่สองก่อนเลี้ยวเข้าตัวอำเภอเมื่อง จังหวัดอ่างทอง

พอวันนี้กะว่าจะทำเวลาเสียหน่อย คือออกแต่เช้าตรู่เดินทางได้สักพักมาจอดพักที่ อ. อินทร์บุรี ได้พบคนบอกว่าที่สิงห์บุรีนี้มีชมรมจักรยานจังหวัดสิงห์บุรีอยู่ใกล้ปั้มที่พวกเรามาพักนี่เองให้แว็ะไปเยี่ยมได้ ก็ได้ไปและสมดั่งคาดไว้คือได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นตามแบบฉบับชาวจักรยานพอรู้ว่าพวกเรากำลังจะเดินทางไปเชียงใหม่ก็ยิ่งได้คุยกันยาว และยังให้พวกเราลงชื่อในสมุดเยี่ยมของเขาด้วย อีกทั้งยังชวนเชิญพวกเรากับชาวจักรยานทุกท่านที่มีโอกาสผ่านไปทางสิงห์บุรีให้ไปแว๊ะพักหรือไปนอนค้างแรมที่ชมรมฯ (บ้านของท่านได้) ขอขอบคุณ อ. จำเริญ ประธานชมรมจักรยานจังหวัดสิงห์บุรีครับ

ออกจากบ้าน อ.จำเริญมา ก็ปั่นตามคำแนะนำที่ให้ใช้ถนนสายเอเซียแทนสาย ๓๑๑ ไปชัยนาท ซึ่งจะร่นได้ถึง ๒๐ ก.ม. ตอนเข้าจังหวัดนครสวรรค์ เพราะพวกเราเสียเวลาไปมากพอควร อากาศก็เริ่มร้อนแล้ว ก็ไปมันเรื่อย ๆ ผ่านตาคลี พยุหคีรีแยกเข้าถนนเลี่ยงเมืองนครสวรรค์ ช่วงนี้รู้สึกเหนื่อยมาก ๆ ปั่นไม่ทันคุณป่อง พอเข้าถนนสายเอเซียอีกครั้งก่อนถึงหนองกรวด ก็รู้สึกว่ายางหลังแฟบ อยู่คนเดียวรั้งท้ายเพื่อนและน้องกันไปไกลแล้ว จัดการเอาข้าวของออกแล้วถอดล้อออกมาพบว่ายางแฟบจนแบน มิน่าเล่าเราปั่นไม่ออกเลยตั้งแต่สาย ๆ เพราะยางโดนเส้นลวดเล็ก ๆ ทิ่มอยู่และค่อย ๆ แบน พอถอนเส้นลวดออกจากยางนอกได้ก็เปลี่ยนยางในเส้นใหม่ใส่เพื่อไม่ให้เสียเวลา ตอนนั้นน้องกันปั่นกลับมาช่วยและเราก็หมดแรงไปแล้ว เปลี่ยนยางแล้วรีบตามคุณป่องที่รออยู่ข้างหน้า รูปไม่ได้ถ่ายได้เลยเพราะเหนื่อยครับ วันนี้ไปนอนพักในวัดตามที่คุณป่องเล่ามาก่อนนี้

นอนพักในวัด อากาศร้อนมาก ๆ ยุงก็ชุม หมาก็เห่าตลอดคืนตอนมีใครเดินไปเข้าห้องน้ำหลังเมรฯ แต่ผมก็หลับได้หลับดีครับ เช้าวันที่สามตื่นแต่ตีสี่ครึ่งเตรียมตัวเดินทางแต่เช้ามืดครับและวันนี้ได้ระยะทางมากที่สุดคือเกือบร้อยแปดสิบโล เพื่อไปหาคุณต๋องที่โทรมาตามหว่าไปถึงไหนแล้วาสองวันติด ๆ กันครับ


ภาพนี้กำลังข้ามสะพานเข้าจังหวัดตาก จะเห็นว่าแม่น้ำปิงแห้งขอด

อันนี้อีกรูปครับ

[ม้าเหล็ก]

คืนที่สามได้มาพักนอนที่บ้านเพื่อนคุณต้องที่ชื่อแจ็ก เขาเป็นคนจังหวัดตากและกลับมาบ้านเกิดเปิดร้านขายเสื้อ ซึ่งเล่าว่าขายดีพอสมควร เป็นเสื้อเก่าสั่งจากประเทศญี่ปุ่นครับและขายในราคาไม่แพง ดูแล้วเป็นผ้าเนื้อดีตามรสนิยมของคนญี่ปุ่น ส่วนคุณต้องบอกว่าเป็นคนลำพูน วันนี้หลังจากรถมีปัญหาก็เลยตรวจรถจักรยานทั้งสองคันใหม่(ของผมกับของลูกชาย)ปรากฏว่าไปเจอล้อแกว่งจากจี่แกนลูกปืนล้อหลวมทั้งสองคันเลยต้องขอยืมเครื่องมือจากคุณแจ็กมาจัดการตั้งจี่ใหม่และตั้งเบรคใหม่ไม่ให้มันไปสีขอบล้อ เข้านอนแต่หัวคำหลังจากไปทานอาหารเย็นที่ตลาดใกล้ ๆ บ้านคุณแจ็ก แต่นอนไม่หลับเพราะยุงกวนครับ คิดว่านอนชั้นสามแล้วยุงคงขึ้นมาไม่ถึง ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ภาพนี้เป็นภาพที่ถ่ายที่หน้าบ้านคุณแจ็กก่อนที่พวกเราสี่คนจะเริ่มเดินทาง

[ม้าเหล็ก]

หลังจากคุณต้องพาไปทานอาหารเช้าที่ร้านข้าวต้นเลือดหมูเครื่องในแล้ว เห็นคุณต้องสนิทสนมกับแม่ค้าเจ้าของร้านมากถามไถ่เรื่องอาหารและผักที่ใส่ในน้ำแกงแล้วต้องขอบอกว่าคุณต้องเป็นคนที่มีวาทะศิลป์ในการพูดชั้นยอด พวกเราก็ออกเดินทางต่อไปอำเภอเถินครับ

เจอหลักกิโลเมื่อใดก็วิ่งเข้าไปถ่ายรูปเลย เห็นว่าเป็นอย่างนั้น

รถของน้องกันเริ่มมีปัญหาอีกแล้ว คราวนี้ล๊อคล้อแน่นไม่ได้เพราะว่าแกนล้อหลังมันยาวไป(เนื่องจากเป็นแกนของรถมากกว่าเจ็ดเกียร์มันเลยยาวกว่าอันเก่า พอดีว่าเราไปขันตั้งจี่ลูกปืนล้อลึกเข้าไปอีกทำให้เวลาใส่รถปลายแกนมันยื่นโผล่เลยตะเกียบหลังทำให้ล็อคล้อยังไงก็ไม่แน่น ผลคือสับเกียร์แล้วมันโดดไปมา)

แต่ก็ยังเดินทางต่อไปเรื่อย ๆ

หลักกิโลไม่เห็นว่าสวยตรงไหน แต่เจอทีไรวิ่งเข้าไปถ่ายรูปทุกที

ปั่นไปเรื่อย ๆ ระยะห่างก็น้อยลงไปเรื่อย ๆ ครับ

[ม้าเหล็ก]

พวกเราผ่านอำเภอเถินแต่ไม่เลี้ยวเข้าไปทางอำเภอลี้เนื่องจากคุณต้องเขาขาแรงและปั่นนำยาวไปไกลแล้วค่อยมาพักรอพวกเราสามคนไปสมทบอีกที่เป็นช่วง ๆ เลยพาทะลุมาจุดนี้และได้พบกับเพื่อนกลุ่มทัวร์ไบค์คือคุณธรกับเพื่อน ๆ ที่กำลังกลับครับ



น้องกันบอกว่าอยากขอเปลี่ยนจักรยานมาเป็นคันนี้ถ้าเป็นได้เพราะคันTrek มีปัญหาเกียร์ครับ

รูปคุณธรกับเพื่อนครับ

[ม้าเหล็ก]

ว่าแล้วเจอหลัก กม. ไม่ได้เลย

อีกกิโลเดียวก็ถึงสบปราบแล้ว น้องกันทำท่าจะหมดแรง


ไปต่อไปเห็นเงาตัวเองอยู่ข้างหน้า แซงยังไงก็ไม่ได้


เจ้า Trek 830 ตัวดี ซึ่งเดิมไม่เคยรวนและวิ่งระเบิด แต่เที่ยวนี้ทำพิษเพราะว่าผมไปจัดการซ่อมันก่อนมาได้วันนึงและไม่ได้เอาไปลองเลย พอมาวิ่งทางไกลก็เป็นจังซี่ เป็นอุทาหรณ์อย่างดีว่า รถถ้าจะไปทางไกลล่ะก็ต้องเป็นคันที่ใช้อยู่เป็นประจำ ๆ และถ้าทำอะไรไว้ต้องลองให้ดี ๆ จำไว้ ๆ

[ม้าเหล็ก]

สรุปว่าคืนที่สี่พวกเราสี่คนนอนค้างแรมกันที่อำเภอสบปราบ แต่ถามหาที่พักยังไงก็ไม่เจอ ก็เลยไปค้างแรมที่โรงแรมม่านรูด (ตามรูปถ่ายของคุณป่อง) เปิดห้องแอร์นอนกันสี่คนหลับสนิทเป็นตาย ผมยังตืนสองครั้ง คุณป่องก็ตื่น คุณต้องก็ตื่น แต่เจ้ากันนอนรวดเดียวถึงเช้าเลย (น่าอิจฉา ๆ )

ภาพยามเช้าจะเห็นว่ามีหมอกและอากาศจะเย็นกว่าที่แล้ว ๆ มาซึ่งมีแต่ร้อนและร้อน ช่วงนี้รีบทำเวลาเพราะยังเช้าและไม่ร้อนเนื่องจากขุนตาลรออยู่ข้างหน้าและผมมีนัดเพื่อนชื่อฉายาว่าแดง พีดีเค แห่งพระรามสี่ เขากลับมาอยู่บ้านเกิดและทำงานที่ศูนย์บริการมิชูบิชิที่อำเภอเกาะคา นัดกันว่าจะแว๊ะไปเยี่ยมเพราะไม่ได้เจอกันนานกว่าสองปี

[ม้าเหล็ก]

ก่อนถึงศูนย์มิตซูคุณต้องพาเข้าไปยังอำเภอเกาะคาไปนมัสการวัดพระธาตุลำปากหลวงแล้วค่อยย้อนกลับออกมาถนนเอเซียไปหาเพื่อน

เชิงบันใดขึ้นไปเข้าวัดพระธาตุฯ

จะเห็นพญานาคกับม้ามังการ(กิเลน) หรือสิงห์ (อะไรสักอย่าง)

บรรยากาศโดยรอบวัดฯ

เจอแล้วรถม้าเมืองลำปาง

เจ้ากันถือโอกาสเข้าไปถ่ายรูปด้วยทันที่

[ม้าเหล็ก]

ศาลเจ้าพ่อขุนตาลที่บรรดาคนขับรถผ่านไปมาต้องทำความเคารพโดยการบีบแตร์ดังลั่นเลย แต่เรามาจักรยานไม่มีแตร์ก็เลยยกมือไหว้และขอให้ทุกคนที่เดินทางด้วยแคล้วคลาดปลอดภัยครับ

น้องกันพอปั่นขึ้นมาถึงยอดขุนตาล พอจอดรถเสร็จก็รีบจ้ำๆ อ้าวไปที่จุดยอดของปลายเนินสุดท้าย ส่งสัยว่าคงปั่นขึ้นมาได้อย่างไรสำหรับมือใหม่ ฮ่าฮ่าฮ่า

ถามว่าไปทำไร ตอบว่าไปดูและถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก (เนินลูกสุดท้าย)

พอเข้ามาใกล้ก็ร้อง เย้............ปั่นขึ้นถึงยอดขุนตาลแล้ว

สำหรับคุณป่องไม่รู้ว่าไปบนอะไรมาหรือเปล่า เข้าไปนมัสการศาลเจ้าพ่อขุนตาล สงสัยว่าแกคงจะดีใจที่ขึ้นมาได้โดยไม่ต้องเข็นรถ ฮิฮิ

[thor]

เข้ามาอ่านและดูรูปแล้วครับ

[Prapol]

เข้ามาอ่านและดูรูปแล้วครับ

เหมือนกันครับ

[ม้าเหล็ก]

ก่อนลงจากขุนตาลก็ถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก



โดยเฉพาะคุณป่องมีอารมณ์สุนทรีย์เป็นพิเศษ

[ม้าเหล็ก]

ตอนลงจากดอยขุนตาลมันลงเร็วมากจนไม่สามารถถ่ายรูปได้และลงกันไวมาก ๆ และปั่นต่อไปอีกไม่นานก็ถึงอำเภอแม่ทาซึ่งที่นี่คุณต้องบอกว่าจะพาไปพักที่บ้านพักป่าไม้ซึ่งเพื่อนคุณต้องทำงานอยู่โดยต้องแยกออกซ้ายที่อำเภอแม่ทาไปทางอำเภอป่าซาง และคุณต้องได้ออกนำไปล่วงหน้าแล้ว แต่ทางกลุ่มสามคนตามไปได้สักพักได้ถามชาวบ้านข้างทางว่าบ้านพักป่าไม้อยู่ที่ใด ก็ได้คำตอบมาว่าต้องไปอีกสิบกว่ากิโลซึ่งพวกเราเห็นว่าอีกสิบกว่ากิโลนั้นไกลไปและรถของน้องกันยังมีปัญหาอยู่จึงตกลงใจว่าจะพักที่อำเภอแม่ทาโดยไม่ขอติดตามคุณต้องครับ



พวกเราสามคนต้องหาที่พักเพราะว่าจะไปลำพูนก็อีกประมาณสิบกว่ากิโล กลัวว่าจะมือก่อนเพราะรถมีปัญหา สอบถามแล้วมีรีสอตท์แห่งหนึ่งชื่อขุนตาลรีสอตท์แต่ต้องปั่นย้อนกลับจากอำเภอแม่ทาไปทางดอยขุนตาล ลงเนินสูงหนึ่งเนินก็เจอว่าอยู่ทางซ้ายมือ(ขากลับจากลำพูนเข้ากรุงเทพฯ)ตามรูป



รูปบรรยากาศของรีสอตท์



รูปจากกล้องของน้องกัน