ThaiMTB.com

18ธันวาคม2559 เชียงใหม่มาราธอน
วิ่งมาราธอนครั้งสุดท้ายปี54 วิ่งฮาฟครั้งสุดท้ายปี55
แล้วก็ไม่ได้ซ้อมและเลิกวิ่งไปเลย เหลือแต่วิ่งมินิเวลา
ปั่นจักรยานผ่านงานวิ่ง วิ่งด้วยบุญเก่าแบบไม่ซ้อมได้แค่มินิ
ถ้าเกินจะโดนตะคริวเล่นงาน บุญเก่ามีแค่มินิจริงๆ
ต้นปีผมได้รับติดต่อจากน้องชายว่าจะย้ายไปทำงานต่างประเทศ
ปลายปีให้ผมไปจัดการเรื่องที่นาของผมด้วยตัวเอง
เดือนกันยายนผมเลยสมัครวิ่งมาราธอนไว้เพราะเป็นทางผ่านพอดี
และคิดว่าเวลาสามเดือนซ้อมทันแน่ แต่มัวไปโน่นนี่ก็เลยไม่ได้ซ้อม
ลงวิ่งไปแบบเสียดายค่าสมัคร ทั้งๆที่รู้ดีว่าไม่มีทางลัดและปฏิหาร์ย
สำหรับการวิ่งมาราธอน

19ธันวาคม2559 เชียงดาวบ้านแม่ป๋ามอยู่ห่างจากเชียงใหม่ 95km
เจอชาวปะหล่อง(ชาวเขาของพม่าที่อพยพเข้ามาในไทย)
ยี่สิบปีที่แล้วไม่มีเพิ่งจะมี เจอเด็กปะหล่องกินข้าวติดก้นจาน
เลยเอากล้วยหอมให้ แต่กางเกงแดงกำพร้าแม่อยู่กับพ่อสองคน
แต่วันนี้พ่อออกไปรับจ้างปลูกถั่ว ผมเลยเอาไก่ย่างห้าดาวข้าวเย็นผมให้ไป

วันนั้นเชียงดาว 15°C มีเธอกับฉัน
ถึงที่พักวันนี้แล้ว ที่นาที่ผมไม่ได้มายี่สิบปีแล้วหลังจากแม่เสียชีวิต
น้องชายผมเป็นคนดูแลให้ พอจะย้ายไปต่างประเทศก็เลยบอกให้ผมมาดูเอง
ทั้งๆที่ผมบอกไม่เอายี่สิบปีแล้ว ให้เอาไปเลยก็ไม่ยอม บอกว่าแม่สั่งไว้
ผมก็เลยต้องมา ซักแห้งไม่กล้าอาบน้ำเพราะชาวบ้านยังใช้ยาฆ่าแมลง
มือเย็นก็ไม่มีร้านค้า มืดเร็วมาก กลางคืนน้ำค้างลงเปียกหมด

20ธันวาคม2559 เช้านี้หิวข้าวไปกินกาแฟที่บ้านป้าน้อยลุงเฮือน
ป้าน้อยลุงเฮือนเช่าที่นาแม่ผมทำตั้งแต่ปี2532 ผมมาล่าสุด
ยี่สิบปีที่แล้วมาเก็บค่าเช่านา แล้วผมจะเอาข้าวเปลือกกลับไปด้วย
เวลาจะกินก็เอาไปสีที่โรงสีข้าว ข้าวจะหอมมียางข้าวแม่ผมชอบกิน
พอแม่เสียไม่มีอะไรต้องทำให้แม่อีก ผมก็ไม่ได้มาอีกเลย

ป้าน้อยกับลุงเฮือนมีลูกชายสองคน ชาติกับกานต์
ยี่สิบปีที่แล้วตอนผมมาเก็บค่าเช่านา ผมก็ซื้อขนม
และเอาของมาฝากเด็กทั้งสองคน ตอนนั้นน่าจะอายุประมาณ12ปี

วันนี้ป้าน้อยบอกว่าชาติพี่ชายของกานต์เสียชีวิตจากอุบัติเหตุ
เข้าไปช่วยเพื่อนที่ประสพอุบัติเหตุ ดึงเพื่อนออกมาจากถนน
โดนรถบรรทุกที่ตามมาข้างหลังชน ตัวเองเสียชีวิตแต่เพื่อนรอด
ทิ้งลูกสาวอายุขวบเศษชื่อติ๊กให้กำพร้าพ่อ หลังเสร็จงานศพ
แม่ของติ๊กก็ทิ้งติ๊กให้อยู่กับปู่และย่า ไปแต่งงานใหม่
โดยไม่ยอมกลับมาหาติ๊กอีกเลย ตอนนี้ติ๊กอายุแปดขวบ
เรียนอยู่โรงเรียนแม่ป๋าม ตอนเที่ยงรร.มีกับข้าวให้ แต่ต้องห่อข้าวไปเอง
เด็กสาวอายุแปดขวบกำลังคิดอะไรอยู่ มีใครรู้บ้าง

กานต์น้องชายของชาติแต่งงานแล้วไปอยู่บ้านเมีย
ช่วยพ่อตาแม่ยายทำนา-ทำสวน วันนี้พ่อกับแม่จะปลูก
ถั่วเหลืองกานต์จึงกลับมาช่วย เจ็ดโมงเช้าทุกคนกินข้าว
เสร็จเรียบร้อยพร้อมไปโรงเรียนไปทำงานกันแล้ว
ผมยังกินกาแฟอยู่ งั้นไปกันก่อนเลย ผมขอเข้าห้องน้ำอาบน้ำก่อน
ป้าน้อยทำข้าวคลุกงาดำให้แก้เหน็บชา บอกผมให้เอาข้าวเปลือก
กลับไปด้วยหนึ่งกระสอบเหมือนที่ผมเคยทำ ผมตอบแม่ไม่อยู่แล้ว
ผมไม่เอาครับ เลยห่อข้าวเหนียวให้ผมไปกินระหว่างทาง

เข้าห้องน้ำอาบน้ำเสร็จ ก็ออกมาช่วยเขาปลูกถั่วเหลือง
การปลูกถั่วเหลืองของป้าน้อยลุงเฮือน เป็นการปลูกแบบ
ลงแขกกันเพื่อลดต้นทุน

ป้าน้อยลุงเฮือนบอกปีที่แล้วแล้งมากผลผลิตหายไปเกือบครึ่ง
ผมมาเก็บค่าเช่านากะจะเอาเงินไปอัพจักรยาน เพื่อพิชิตดอยอินทนนท์
แต่มาเจอเรื่องของชาติและติ๊กเด็กสาว8ขวบ ที่กำพร้าพ่อเหลือแต่แม่
แต่แม่ก็มาทิ้งลูกไปแต่งงานใหม่ปล่อยให้อยู่กับปู่และย่าตามลำพัง
แล้วผมจะเก็บค่าเช่านาลงมั้ยเนี่ย นอกจากเก็บค่าเช่านาไม่ลงแล้ว
ผมยังต้องมอบทุนการศึกษาให้ป้าน้อยไว้เป็นค่าใช้จ่ายสำหรับติ๊ก

18มกราคม2560 วันนี้มอสโคว์ -8°C มีฉันกับเธอ
ถ้าถามผมว่าคุณมีความรู้สึกยังไง ผมก็จะตอบว่า
ผมไม่รู้สึกอะไรเลยครับ มันชาไปหมดครับ

วันก่อนผมเพิ่งพูดอวดเก่งออกไปว่า "พรุ่งนี้ต่อให้หิมะตกผมก็จะปั่น"
วันนี้หิมะตกจริงๆด้วย แต่ผมไม่ได้เอาจักรยานมาด้วย
เอาแต่แว่นตาว่ายน้ำมาด้วย หาจุดที่จะลงไปว่ายไม่ได้เลย
มันอันตรายเกิน อาจติดอยู่กลางน้ำแข็งได้ งั้นออกไปวิ่งเล่นแล้วกัน

ถึงฝนจะตก ถึงแดดจะออก ถึงน้ำจะท่วม ถึงแม้หิมะจะตก
แต่นักตกปลาก็ไม่ยอมหยุดตกปลา

20มกราคม2560 ครบ100วัน สตมวารที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
พระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช เสด็จสวรรคต
ผมขอบริจาคโลหิตถวายเป็นพระราชกุศล แด่พระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่9
สวรรคตครบ100วันสตมวาร

มาติดตามครับ

NOKNICE เขียน:มาติดตามครับ

ขอบคุณครับที่ติดตาม งั้นเราไปต่อกันสองคนนะครับ
ยายทวดของผมเป็นคนลำพูน ผมเกิดมาก็ไม่เคยเจอท่านเลย
เพราะยายทวดถูกตาทวดไล่ออกจากบ้านในข้อหาติดการพนันก่อนที่ผมจะเกิด
ตอนผมเกิดในบ้านจึงมีแค่ตาทวด แต่ยายผมมักจะเล่าถึงยายทวดให้ผมฟัง
แถมตอนปิดเทอมยังพาผมไปลำพูนเยี่ยมญาติ(หลังจากที่ยายทวดเสียไปแล้ว)
วันนี้ผมจำบ้านหลังนั้นไม่ได้แล้ว แต่ความคิดถึงยายทวดของผมไม่เคยลืมเลือนแม้แต่น้อย
แค่ได้มาลำพูน ก็ทำให้ผมหายคิดถึงได้
ขอบคุณภาพถ่ายจาก Poom Running ด้วยครับ