ThaiMTB.com

วันนี้มานั่งมองรถตัวเอง ก็คิดถึงวันเก่าๆที่เราเริ่มปั่นเมื่อสักปี 2556 เทรนจักรยานกำลังมาแรง คนรอบตัวใครๆก็ปั่นกัน
กระทู้ในเว็บทั้งพันทิพทั้ง mtb เลื่อนไปไวมาก วันๆนึงมีกระทู้แนะนำรถเป็น 40-50 กระทู้
มีทริปใหญ่ๆเกือบทุกเดือน ไปไหนมาไหนก็เห็นร้านจักรยานเปิดกันเต็มไปหมด
มามองดูปัจจุบันจักรยานเริ่มซาลง คนหันไปวิ่งเยอะขึ้น รู้สึกเหงาแบบแปลกๆครับ

ผมเป็นอีกคนที่ปั่นน้อยลงและหันไปวิ่งแทนเนื่องจากการวิ่งมันเตรียมตัวง่ายกว่าปั่นมากแถวบ้านก็วิ่งได้ ซึ่งปั่นผมต้องไปสนามฟ้าบรรทุกใส่รถไป อีกสาเหตุตาม จขกท กล่าวคือ ทริปที่น่าสนใจน้อยลงมาก ทุกวันนี้ผมนั่งมองรถแล้วมองถึงตอนที่จักรยานบูมและถึงตอนนี้ก็ยังมีรถอีกหลายคัน
อีกประการคือพอเราไปวิ่งแล้วเราซื้ออุปกรณ์การวิ่งซึ่งหลักๆคือรองเท้าเราจะเห็นว่าค่าใช้จ่ายต่ำกว่าจักรยานมาก ผมไปซื้อรองเท้าวิ่งสองคู่หนึ่งหมื่นบาทพอเทียบกับไปซื้ออุปกรณ์จักรยานแต่ละครั้งจ่ายมากว่านี้ จึงซื้อได้โดยไม่ลังเลอะไร พอซื้อแล้วก็ไม่รู้จะอัพอะไรเพราะรองเท้าไม่มีอะไรให้อัพ
หลังๆเลยออกทริปพวกทัวร์ริ่งไปเที่ยวซะเป็นส่วนใหญ่ซึ่งปีหนึ่งก็แค่สองสามครั้งเอง

กระแสการวิ่งปีสองปีนี้มาแรงมาก เปิดรับสมัคร ไม่เกิน1อาทิตย์ คนสมัครเต็ม
ส่วนจักรยานทุกวันนี้ จะเริ่มแข่งขันกันที่อุปกรณ์ อุปกรณ์ดีๆจะแพงมาก เน้นน้ำหนักเบา เน้นความเร็ว
การอัพเกรดจักรยานเริ่มสิ้นเปลืองมากขึ้น จะอัพเกรดไปเรื่อยๆ มีอุปกรณ์ออกใหม่ทุกปี คนที่มีกำลังทรัพย์ก็ไม่มีปัญหา
กลุ่มของคนขี่จักรยานเริ่มแตกกลุ่มออกไป ตามเกรดและยี่ห้อของจักรยาน
คิดถึงยุคของวงการกอล์ฟเฟื่องฟู ท้ายรถจะต้องมีถุงกอล์ฟติดไว้ ในถุงกอล์ฟก็ต้องมีอุปกรณ์ดีๆ เวลาออกรอบจะได้ไม่อายแคดดี้
ค่าใช้จ่ายเริ่มมากขึ้นๆ ในที่สุดก็ต้องเลิกเล่นไป
ผมขี่จักรยาน ก็เริ่มต้นจากเสือภูเขามือสอง ที่เป็นรถนำเข้ามาจากญี่ปุ่น เมื่อราว9-10ปีก่อน ซื้อมา8500บาท
ขี่มาตลอด ก็ขี่ได้ดีในระดับหนึ่ง ไม่ได้เน้นความเร็ว ไปกับกลุ่มเพื่อนที่เขาเล่นรถใหม่กันก็เกาะกลุ่มเขาไปได้
ดีที่เพื่อนในกลุ่มไม่ได้แข่งขันกันเรื่องการอัพเกรดจักรยาน ไม่ได้เน้นเรื่องความเร็วมาก กลุ่มก็ยังเกาะกันเหนี่ยวแน่น
ส่วนผมเริ่มหันมาเล่นรถเล็ก ประเภทล้อราว20นิ้ว ตอนนี้ ก็ปั่นอยู่คนเดียว วันหยุดก็ปั่นไปเรื่อยๆตามอารมณ์หมาย
ผมกับมองว่าตอนนี้กลุ่มรถเล็กเริ่มขายดีมากกว่าเมื่อก่อน อย่างBrompton เมื่อก่อนคนไม่กล้าซื้อเมื่อเห็นราคา
คิดว่าไม่คุ้มกับเงินที่จ่ายไป แต่ตอนนนี้กลับเห็นมากขึ้นกว่าแต่ก่อนมากเลย รถเล็กระดับราคาแสน ถึงหลายแสนกลับขายดีมาก
ผมก็เก็บรถเล็กไว้หลายคน ดูแล้วมีเสน่ห์ มีความสุนทรีย์ แต่ละยี่ห้อ ก็จะมีบุคคลิกของตัวเองแตกต่างกันออกไป

สำหรับผมแล้ว คิดว่าสาเหตุหลักน่าจะมาจาก อาการเซ็งและหงุดหงิดที่เกิดจากเวลาเราเห็น ป้าขายส้มตำมาจอดขายของบนไบค์เลน มอไซด์ที่วิ่งสวนในไบค์เลน คนขับรถแซงซ้าย(ซึ่งเราก็น่าจะรู้ๆกันอยู่)นั่นคือความรู้สึกแรกเริ่มที่มันเริ่มจะไม่โอเค และที่น่ากลัวคือข่าวหรือคลิปที่รถชนจักรยานตายครับ(มีช่วงนึงคือช่วงกระแสจักรายานข่าวและสื่อจับประเด็นนี้บ่อยมากๆๆ)ซึ่งก็โพสให้เห็นกันถี่มากจึงมีผลในด้านจิตวิทยาว่า เมื่อเราไม่เกิดความรู้สึกที่ปลอดภัยหรือความรู้สึกกลัวที่ไม่คิดในเชิงบวกกับสิ่งใดๆบ่อยๆเราก็จะคล้อยตามๆกันไปในทิศทางนั้นๆในเชิงลบ คือเลิกจัดทริปสักพักแล้วกัน พักโครงการปั่นเพื่อนั่นเพื่อนี่ไว้ก่อน พักโปรเจคที่จะขายของจักรยานออนไลน์รอดูกระแสก่อนว่าจะยังไง พอไม่มีปัจจัยเรื่องทริป เรื่องรวมตัว เรื่องอีเว้น เรื่องอะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้เกิดความคิดในเชิงบวกเราก็จะพักสิ่งๆนั้นไว้ครับ สิ่งเหล่านี้ผมมองว่ามันคือตัวประเด็นใหญ่สุดเท่าและแรกเริ่มเลยครับ ฉะนั้นแล้ว หลังจากจักรยานค่อยๆลดลงกระแสใหม่ก็เข้าซึ่งมันดีกว่าในแง่ของทุนครับผม เพราะว่าจักรยานมันบูมได้ด้วยค่านิยมรักสุขภาพครับ แต่วิ่งก็ได้สุขภาพเช่นกันแถมใช้ทุนน้อยกว่าด้วย ก็ไม่แปลกที่มันจะดร่อปลง แต่ผมเชื่อว่ามันต้องกลับมาแน่ ส่วนคนที่อยู่รอดจนกระดร่อปและไม่คิดที่จะเลิกผมถือว่าคุณคือนักปั่นตัวจริงครับ

แรงเพราะมีปิดถนนกลางกรุง และ ทุกจังหวัด มีปั่นเพื่อแม่ ปั่นเพื่อพ่อ

อ่านแล้วก็แอบเศร้าจริงๆ ครับ

เห็นด้วยกับคุณน้องหนึ่ง พักหลังมานี้ กลุ่มปั่นต่างๆ ย้ายฐานไปสิงสถิตตามเฟซบุ๊ค ไลน์กันเยอะ แถมหลายกลุ่มตั้งเงื่อนไขเป็น "กลุ่มปิด" ปิดกั้นโอกาสที่คนภายนอกจะไปร่วมแจมทริปเหมือนเมื่อก่อน อย่างที่เคยเป็นคือแว่บไปอ่านกิจกรรมทริป น่าสนใจก็ไปร่วมด้วย
หลายกลุ่มก็เหมือนจะเลิกจัดทริปไปแล้ว โดยเฉพาะทริปกลางคืนที่ยังเห็นจัดจริงจังอยู่ก็ 1000trips นอกนั้นมีจัดบ้างไม่จัดบ้าง
น่าเสียดายครับ สมัยก่อนนี่มีจัดกันแทบจะทุกวัน

ส่วนทริปที่เป็นทางการก็มักเป็นทริปแข่งขันชิงถ้วย ต้องเสียเงินเพื่อเข้าร่วม แม้จะมีทริปแนวท่องเที่ยวสันทนาการมาบ้างแต่ดูจะน้อยลงไป ส่วน audax มีบางสนามที่จุดออกตัวไม่ไกล แต่ส่วนใหญ่จะค่อนข้างไกลออกไปชานเมือง

แต่ผมยังไม่เลิกปั่นนะครับ ทุกวันนี้ก็ปั่นไปทำงาน ปั่นเล่น ปั่นออกกำลังกาย แต่ระยะทางจะน้อยกว่าสมัยก่อน แรงจูงใจน้อยลงทำให้ไม่ค่อยอยากไปปั่นไกลคนเดียว พอจะหากลุ่มก็ไม่สะดวก

แต่พอมีงานปั่นระดับใหญ่ๆ เช่นที่ผ่านมาก็ A Day ผมเห็นนักปั่นมากันเยอะมาก

ช่วงปี 58 สื่อเล่นข่าวนักปั่นเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตบนท้องถนนถี่ๆ หลังจากนั้นผมรู้สึกว่าสายขี่เที่ยวหายไปจากท้องถนน กทม. จากที่เจอทริปใหญ่ทริปเล็กทั้งกลางวันและกลางคืน เดี๋ยวนี้ถ้าเจอจะมากันอย่างมากไม่เกิน 5 คันและแต่ละคันดูว่าเป็นพวกใจรักรถดีของถึง พวกสายชิลหายเกลี้ยงครับ ส่วนตะกายเลนนี่ต้องปล่อยเค้าครับ แน่นได้แน่นดีซิน่า

เห็นด้วยกับคุณน้องหนึ่งมากครับ

ผมเองก็เป็นคนนึงที่ตัดสินใจเริ่มปั่นจริงจังทั้งออกกำลังกายและใช้เดินทาง ก็ด้วยข้อมูลและคำแนะนำจากที่นี่แหล่ะครับ
แล้วก็ยอมรับด้วยว่าช่วงหลังนี้ไม่ค่อยได้เข้ามาเลย (ไม่ค่อยได้ปั่นเท่าไหร่ด้วยซ้ำ เพราะสถานการณ์ในชีวิตยังไม่ค่อยอำนวย) คือส่วนตัวแล้วเป็นคนไม่มีกลุ่มไม่มีก๊วนด้วย ส่วนใหญ่ปั่นคนเดียวตลอด

เดี๋ยวเรียนจบเมื่อไหร่ ก็จะเหลือแต่งานประจำอย่างเดียวแล้ว
คงจะกลับมาปั่นให้มาก + เข้ามาพูดคุยที่นี่ให้บ่อยขึ้นนะครับ

ใช่ครับเดี๋ยวนี้คนปั่นกันน้อยลงเเถวบ้านผมทีรังสิตเมื่อก่อนปั่นไปมากันเยอะเลยโดยเฉพาะวันเสาร์เเละอาทิตย์ผมจะเจอเพือนๆนักปั่นดัวยกันพอมาเดี๋ยวนี้น้อยลงไปมากเลยครับ

จักรยานพับ ยังพอไปได้ แต่ก็ ไม่ งดงามเท่าไหร่

เห็นแปลก แต่ไม่แตกต่างครับ
ทุกวันนี้ วันหยุดต่างๆ ผมกับแฟน โหยหา เกี่ยวก้อยไปปั่นชิวตามสวน แนวๆ เติมแบต คืนความหนุ่มสาวกลับมา


ส่วนทริป ก็เพียงแต่ถือโอกาส นัดเพื่อนร่วมปั่น มาเจอกัน เฮฮา ครับ(ถ้าแฟนให้ไปนะครับ 555)

ของผมไม่รู้สึกเปลี่ยนแปลงเท่าไหร่ครับ ขี่ดาวน์ฮิล ซึ่งเป็นกลุ่มน้อยเหนียวแน่นขี่มาสิบปี ก็มีกลุ่มเพิ่มขึ้นมาพอสมควร แต่ก็ไม่ฟู่ฟ่าเหมือนหมอบ