ปั่นเดี่ยวเที่ยวลาว
โพสต์: 17 ก.ย. 2016, 10:25
ปั่นเดี่ยวเที่ยวลาว
ทริปนี้ผมเอารถพับไปปั่นเที่ยวมุกดาหาร-สะหวันนะเขต-ท่าแขก-ปากซัน-เวียงจันทน์-หนองคายครับ
การเตรียมตัวล่วงหน้า เนื่องจากส่วนมากผมปั่นหมอบ เลยต้องนำรถพับมาซ้อมก่อน 1 อาทิตย์โดยยกแฮนด์สูงขึ้นกว่าเดิม 1 นิ้วเพื่อที่จะไม่ต้องก้มมาก พร้อมทั้งยืมแอโร่บาร์ของพี่ชายมาติด จะได้ขี่สบายซึ่งช่วยได้มากครับ ตลอดทริปผมจะจับแอโร่บาร์เป็นส่วนมากซึ่งสบายกว่าจับฮูดหรือดรอปครับ
ถัดจากนั้นก็เริ่มเตรียมของเพราะว่าไปคนเดียวเลยเตรียมซะเยอะ เนื่องจากรถที่จะนำไปปั่นเป็นรถพับที่ใช้ล้อ 451 ซึ่งคิดว่าน่าจะหายางอะไหล่ยาก เลยเปลี่ยนยางนอกใหม่ทั้ง 2 เส้นแล้วพกยางนอกเก่า 1 เส้นไปเป็นยางอะไหล่ พร้อมทั้งเอายางในไปเป็นอะไหล่อีก 3 เส้น ที่ปะยาง สูบมือ น้ำมันหยอดโซ่ เครื่องมือ เสื้อกันฝน ผ้ายางคลุมกระเป๋า ยาแก้ไข้ ยาทาแก้ปวดเมื่อย พลาสเตอร์ยา ชุดปั่น 2 ชุด ชุดใส่เล่น 3 ชุด Ipad, MP3, Power bank พร้อมจัดการ Download แผนที่ประเทศลาวมาใส่ใน Garmin Edge เพื่อใช้นำทาง
การเดินทางนั่งรถทัวร์จากหล่มสัก (บ้านผม) ไปมุกดาหารด้วยรถทัวร์ของบริษัทเพชรทัวร์ โชคดีที่รู้จักกับพี่คนขับรถ ซึ่งก็ได้ดูแลนำจักรยานใส่ช่องเก็บของให้เป็นอย่างดี (ขอขอบคุณมาในที่นี้ด้วยครับ) ถึงมุกดาหารเช้า ก็ขี่รถเที่ยวในตัวเมือง พร้อมทานอาหารเช้า แวะถ่ายรูปนิดหน่อยด้วยโทรศัพท์ที่ติดตัวไป
ภาพริมโขงยามเช้าฝั่งมุกดาหาร
เนื่องจากได้โทรถามร้านจักรยานที่มุกดาหารล่วงหน้า ทราบว่าที่นี่ไม่ให้ปั่นข้ามสะพานข้ามไปลาว จึงต้องไปซื้อตั๋วเรือข้ามฟาก 50 บาท ส่วนจักรยานคนขายตั๋วบอกว่าไปเสียค่าระวางที่คนเรือเอง แต่เค้าก็ไม่ได้เก็บครับ
ภาพท่าเรือข้ามฟาก
ขั้นตอนการผ่านแดน เนื่องจากไปหลายเมืองจึงต้องใช้ Passport เมื่อซื้อตั๋วเรือแล้ว ก็ไปลงทะเบียนผู้โดยสาร แล้วกรอกเอกสาร ตม. แล้วตรวจประทับตราที่ฝั่งไทย เสร็จแล้วก็จูงจักรยานลงบันไดไปขึ้นเรือ ตอนนี้โหดมาก เนื่องจากแพ็คของมามากยกรถแทบไม่ไหว
ภาพขณะนั่งเรือข้ามฟาก
พอถึงฝั่งลาวก็ยกรถขึ้นบันไดไปด่าน ตม.ลาว ตรวจเอกสารประทับตรา จ่ายเงินค่าธรรมเนียมเสร็จก็จูงรถผ่านตำรวจที่หน้าประตู ก็เจอค้นกระเป๋า เจ้าหน้าที่พูดจาดีมากครับ ก็คุยกันบ้าง มีถามราคารถด้วย ผมบอกซื้อมา 1 หมื่น เจ้าหน้าที่บอกขอซื้อต่อ หนึ่งหมื่นหนึ่งพัน
เมื่อออกมาได้ก็ปั่นเล่นในเมืองสะหวันนะเขต หาที่พักไปด้วย ได้ที่พักราคา เกือบ 500 บาท ซึ่งตลอดทริปนี้ก็ได้ราคาประมาณนี้ครับ สะหวันนะเขตเป็นเมืองเล็กๆที่น่ารักครับ อาคารเก่าๆ เยอะมาก ผมไม่ได้ถ่ายรูปมา ลองหาดูใน google ได้ครับ ที่นี่คนเป็นมิตรมากๆ ตลอดทั้งทริปเลยครับ อย่าว่าแต่คนเลยครับแม้กะทั่งหมาก็ยังเป็นมิตรเลยตลอดทางเจอหมาเยอะพอสมควรทั้งตัวเดียวและกลุ่ม แต่ไม่มีเห่า ไม่มีไล่เลยครับ แต่พอข้ามมาหนองคายได้กิโลกว่าก็โดนหมาไล่กัดแล้วครับ
ฐ
ภาพโบสถ์เซนต์เทเรซ่า
สะหวันนะเขต-ท่าแขก ระยะทางร้อยกว่ากิโล วันนี้ออกจากโรงแรมเจ็ดโมงกว่าก็ปั่นไปตามเส้นทางหลวงหมายเลข 9w แล้วไปต่อ 13 ลาวขี่รถเลนขวานะครับตรงข้ามกับไทย สภาพถนนก็มีสองเลน ไปเลนมาเลน มีไหล่ทางนิดหน่อย คล้ายๆ ถนนในชนบทบ้านเรา ทางลาดยางแต่ผิวยางหายไปเป็นบางช่วงจนเห็นหินกรวด ซึ่งเป็นกรวดแม่น้ำไม่คมครับ แต่ปั่นจักรยานนี่สะเทือนได้ใจ ทางหลวงสาย 13 ช่วงจากสะหวันนะเขตไปเวียงจันทน์ไม่มีเขาครับ แต่เนินเยอะมาก บางเนินไหลลงได้สี่สิบกว่าเลย แต่ส่วนใหญ่ก็ไหลลงประมาณ ยี่สิบปลายๆถึงสามสิบกว่า ดูจากใน Garmin ตอนกำหนดเส้นทางเนินส่วนมากก็อยู่ในระดับไม่เกิน 180 เมตรครับ ตลอดทางก็เจอฝนบ้าง ถ้าหนักก็ขอพักตามบ้านชาวบ้าน ถ้าปรอยๆ ก็ปั่นได้ ถึงท่าแขกช่วงบ่ายก็หาที่พัก เก็บกระเป๋าแล้วก็ปั่นเที่ยวในเมือง ท่าแขกจะอยู่ตรงข้ามกับนครพนมครับ
หลบฝนกลางทาง
ท่าแขก-ปากซัน ระยะทางเกือบสองร้อยโล แผนเดิมตั้งใจพักลางทาง 1 คืน ออกจากโรงแรมเช้าก็ปั่นไปเรื่อย กลางทางเจอฝนหนัก ตกนานมากก็จอดรอนานนนนน จนคิดว่าถ้าปั่นต่อได้กินข้าวลิงแน่เลยใช้แผนสองขึ้นรถครับจะไปลงปากซัน รถเมล์ที่นี่รับผู้โดยสารตลอดทาง คนก็เต็มแต่ก็แวะรับตลอดมีเก้าอี้พลาสติกให้นั่งตรงทางเดิน เด็กรถก็คอยจัดเก้าอี้ให้ชิดกันมาก เวลามีคนปวดฉี่ก็ปีนไปเดินตรงที่ท้าวแขนของเบาะรถไปบอกคนขับให้จอดแล้วไปฉี่ข้างทาง เป็นการเดินทางที่ประทับใจมาก 5555 ก่อนถึงปากซันซักสิบกว่ากิโล ยางแตกครับ ผมเลยขอให้คนรถเอาจักรยานและกระเป๋าผมลง ไม่รอเค้าเปลี่ยนยางละ ปั่นไปเองสบายกว่า ถึงปากซันก็เย็นแล้วหาที่พักเสร็จก็เก็บกระเป๋าปั่นไปหาของกินที่ริมโขงซึ่งฝั่งตรงข้ามก็เป็นบึงกาฬครับ
ภาพริมน้ำโขงปากซัน
ปากซัน-เวียงจันทน์ ระยะทางร้อยสี่สิบกว่ากิโล ก็ปั่นไปหลบฝนไปตลอดทางถึงเวียงจันทน์ก็เย็น หาที่พักแล้วก็ทำความสะอาดรถ ทั้งทริปทุกคืนจะต้องทำความสะอาดรถและกระเป๋า ต้องหยอดน้ำมันโซ่ทุกคืนครับ เนื่องจากปั่นตากฝนหรือถนนเปียก จะมีทรายติดที่รถ เฟือง โซ่ ก่อนถึงเวียงจันทน์ซักยี่สิบกิโลเสียงรถดังมากจากล้อหน้าและเฟืองโซ่ ที่ล้อหน้าดังจากซี่ลวดทีแรกผมคิดว่าหัก แต่พอตรวจดูแล้วไม่ใช่ ก็ทนปั่นจนถึงโรงแรมก็จัดการหยดน้ำมันลงตรงจุดที่ซี่ลวดสำผัสกันเสียงจากล้อก็หายไป พอวันรุ่งขึ้นก็ปั่นไปเจอร้านจักรยานเลยให้เค้าทำความสะอาดโซ่และเฟืองให้ค่าใช้จ่าย 100 บาทครับ แล้วก็ปั่นเที่ยวที่ต่างๆ ในเวียงจันทน์
ภาพประตูชัย
กาแฟร้านโจมา ชอบพายมาก
ริมโขง
เวียงจันทน์-หนองคาย ระยะทางยี่สิบกว่ากิโล เช้าก็ปั่นไปสะพานมิตรภาพเพื่อปั่นไปหนองคาย ก็กรอกเอกสารผ่านแดนตรวจประทับตรา ตม.ฝั่งลาวแล้วก็ปั่นข้ามสะพานไปฝั่งไทย จอดจักรยานข้างทางแล้วถอดกระเป๋าออกไปตรวจเอกสารที่ตม.ไทยแล้วนำกระเป๋าไปเอ็กซเรย์ แล้วก็ประกอบกระเป๋าปั่นไปตลาดหนองคาย ซื้อตั๋วรถทัวร์บึงกาฬ-แม่สาย ของกรีนบัสซึ่งผ่านหนองคายและหล่มสัก รถออกห้าโมงเย็น ก็เลยปั่นเที่ยวตัวเมืองหนองคาย หาข้าวทาน แล้วไปเจอร้านกาแฟ Loft ก็นั่งกินกาแฟรอรถครับ น้องๆ ที่ร้านกาแฟอัธยาศัยดีมาก ขอบคุณที่ให้นั่งนานๆ ครับ ถึงเวลาขึ้นรถ พนักงานคิดค่าระวาง 100 แต่ผมให้ 200 ครับบอกให้ระวังจักรยานให้หน่อยครับ ซึ่งพนักงานก็ดูแลดีมากครับ ถึงบ้านเกือบเที่ยงคืนโดยสวัสดิภาพ
ประทับใจในความเป็นมิตรของคนลาวมาก แต่แปลกใจในการใช้ชีวิตของคนที่นั่นเนื่องจากเงินเดือนหรือค่าแรงก็ไม่แพงแต่ราคาอาหารแพงกว่าบ้านเราเยอะครับ ข้าวหรือเฝอ 60-80 บาท อาหารจานเดียวบวกน้ำอัดลมนี่เป็นร้อยครับ รถยนต์ก็ขับไม่เร็วเหมือนบ้านเรา เวลาแซงเราก็จะเว้นระยะห่างให้พอสมควรถือว่ามารยาทดีครับ
ริมโขงฝั่งหนองคาย
ร้านกาแฟ Loft ที่หนองคายครับ
ทริปนี้ผมเอารถพับไปปั่นเที่ยวมุกดาหาร-สะหวันนะเขต-ท่าแขก-ปากซัน-เวียงจันทน์-หนองคายครับ
การเตรียมตัวล่วงหน้า เนื่องจากส่วนมากผมปั่นหมอบ เลยต้องนำรถพับมาซ้อมก่อน 1 อาทิตย์โดยยกแฮนด์สูงขึ้นกว่าเดิม 1 นิ้วเพื่อที่จะไม่ต้องก้มมาก พร้อมทั้งยืมแอโร่บาร์ของพี่ชายมาติด จะได้ขี่สบายซึ่งช่วยได้มากครับ ตลอดทริปผมจะจับแอโร่บาร์เป็นส่วนมากซึ่งสบายกว่าจับฮูดหรือดรอปครับ
ถัดจากนั้นก็เริ่มเตรียมของเพราะว่าไปคนเดียวเลยเตรียมซะเยอะ เนื่องจากรถที่จะนำไปปั่นเป็นรถพับที่ใช้ล้อ 451 ซึ่งคิดว่าน่าจะหายางอะไหล่ยาก เลยเปลี่ยนยางนอกใหม่ทั้ง 2 เส้นแล้วพกยางนอกเก่า 1 เส้นไปเป็นยางอะไหล่ พร้อมทั้งเอายางในไปเป็นอะไหล่อีก 3 เส้น ที่ปะยาง สูบมือ น้ำมันหยอดโซ่ เครื่องมือ เสื้อกันฝน ผ้ายางคลุมกระเป๋า ยาแก้ไข้ ยาทาแก้ปวดเมื่อย พลาสเตอร์ยา ชุดปั่น 2 ชุด ชุดใส่เล่น 3 ชุด Ipad, MP3, Power bank พร้อมจัดการ Download แผนที่ประเทศลาวมาใส่ใน Garmin Edge เพื่อใช้นำทาง
การเดินทางนั่งรถทัวร์จากหล่มสัก (บ้านผม) ไปมุกดาหารด้วยรถทัวร์ของบริษัทเพชรทัวร์ โชคดีที่รู้จักกับพี่คนขับรถ ซึ่งก็ได้ดูแลนำจักรยานใส่ช่องเก็บของให้เป็นอย่างดี (ขอขอบคุณมาในที่นี้ด้วยครับ) ถึงมุกดาหารเช้า ก็ขี่รถเที่ยวในตัวเมือง พร้อมทานอาหารเช้า แวะถ่ายรูปนิดหน่อยด้วยโทรศัพท์ที่ติดตัวไป
ภาพริมโขงยามเช้าฝั่งมุกดาหาร
เนื่องจากได้โทรถามร้านจักรยานที่มุกดาหารล่วงหน้า ทราบว่าที่นี่ไม่ให้ปั่นข้ามสะพานข้ามไปลาว จึงต้องไปซื้อตั๋วเรือข้ามฟาก 50 บาท ส่วนจักรยานคนขายตั๋วบอกว่าไปเสียค่าระวางที่คนเรือเอง แต่เค้าก็ไม่ได้เก็บครับ
ภาพท่าเรือข้ามฟาก
ขั้นตอนการผ่านแดน เนื่องจากไปหลายเมืองจึงต้องใช้ Passport เมื่อซื้อตั๋วเรือแล้ว ก็ไปลงทะเบียนผู้โดยสาร แล้วกรอกเอกสาร ตม. แล้วตรวจประทับตราที่ฝั่งไทย เสร็จแล้วก็จูงจักรยานลงบันไดไปขึ้นเรือ ตอนนี้โหดมาก เนื่องจากแพ็คของมามากยกรถแทบไม่ไหว
ภาพขณะนั่งเรือข้ามฟาก
พอถึงฝั่งลาวก็ยกรถขึ้นบันไดไปด่าน ตม.ลาว ตรวจเอกสารประทับตรา จ่ายเงินค่าธรรมเนียมเสร็จก็จูงรถผ่านตำรวจที่หน้าประตู ก็เจอค้นกระเป๋า เจ้าหน้าที่พูดจาดีมากครับ ก็คุยกันบ้าง มีถามราคารถด้วย ผมบอกซื้อมา 1 หมื่น เจ้าหน้าที่บอกขอซื้อต่อ หนึ่งหมื่นหนึ่งพัน
เมื่อออกมาได้ก็ปั่นเล่นในเมืองสะหวันนะเขต หาที่พักไปด้วย ได้ที่พักราคา เกือบ 500 บาท ซึ่งตลอดทริปนี้ก็ได้ราคาประมาณนี้ครับ สะหวันนะเขตเป็นเมืองเล็กๆที่น่ารักครับ อาคารเก่าๆ เยอะมาก ผมไม่ได้ถ่ายรูปมา ลองหาดูใน google ได้ครับ ที่นี่คนเป็นมิตรมากๆ ตลอดทั้งทริปเลยครับ อย่าว่าแต่คนเลยครับแม้กะทั่งหมาก็ยังเป็นมิตรเลยตลอดทางเจอหมาเยอะพอสมควรทั้งตัวเดียวและกลุ่ม แต่ไม่มีเห่า ไม่มีไล่เลยครับ แต่พอข้ามมาหนองคายได้กิโลกว่าก็โดนหมาไล่กัดแล้วครับ
ฐ
ภาพโบสถ์เซนต์เทเรซ่า
สะหวันนะเขต-ท่าแขก ระยะทางร้อยกว่ากิโล วันนี้ออกจากโรงแรมเจ็ดโมงกว่าก็ปั่นไปตามเส้นทางหลวงหมายเลข 9w แล้วไปต่อ 13 ลาวขี่รถเลนขวานะครับตรงข้ามกับไทย สภาพถนนก็มีสองเลน ไปเลนมาเลน มีไหล่ทางนิดหน่อย คล้ายๆ ถนนในชนบทบ้านเรา ทางลาดยางแต่ผิวยางหายไปเป็นบางช่วงจนเห็นหินกรวด ซึ่งเป็นกรวดแม่น้ำไม่คมครับ แต่ปั่นจักรยานนี่สะเทือนได้ใจ ทางหลวงสาย 13 ช่วงจากสะหวันนะเขตไปเวียงจันทน์ไม่มีเขาครับ แต่เนินเยอะมาก บางเนินไหลลงได้สี่สิบกว่าเลย แต่ส่วนใหญ่ก็ไหลลงประมาณ ยี่สิบปลายๆถึงสามสิบกว่า ดูจากใน Garmin ตอนกำหนดเส้นทางเนินส่วนมากก็อยู่ในระดับไม่เกิน 180 เมตรครับ ตลอดทางก็เจอฝนบ้าง ถ้าหนักก็ขอพักตามบ้านชาวบ้าน ถ้าปรอยๆ ก็ปั่นได้ ถึงท่าแขกช่วงบ่ายก็หาที่พัก เก็บกระเป๋าแล้วก็ปั่นเที่ยวในเมือง ท่าแขกจะอยู่ตรงข้ามกับนครพนมครับ
หลบฝนกลางทาง
ท่าแขก-ปากซัน ระยะทางเกือบสองร้อยโล แผนเดิมตั้งใจพักลางทาง 1 คืน ออกจากโรงแรมเช้าก็ปั่นไปเรื่อย กลางทางเจอฝนหนัก ตกนานมากก็จอดรอนานนนนน จนคิดว่าถ้าปั่นต่อได้กินข้าวลิงแน่เลยใช้แผนสองขึ้นรถครับจะไปลงปากซัน รถเมล์ที่นี่รับผู้โดยสารตลอดทาง คนก็เต็มแต่ก็แวะรับตลอดมีเก้าอี้พลาสติกให้นั่งตรงทางเดิน เด็กรถก็คอยจัดเก้าอี้ให้ชิดกันมาก เวลามีคนปวดฉี่ก็ปีนไปเดินตรงที่ท้าวแขนของเบาะรถไปบอกคนขับให้จอดแล้วไปฉี่ข้างทาง เป็นการเดินทางที่ประทับใจมาก 5555 ก่อนถึงปากซันซักสิบกว่ากิโล ยางแตกครับ ผมเลยขอให้คนรถเอาจักรยานและกระเป๋าผมลง ไม่รอเค้าเปลี่ยนยางละ ปั่นไปเองสบายกว่า ถึงปากซันก็เย็นแล้วหาที่พักเสร็จก็เก็บกระเป๋าปั่นไปหาของกินที่ริมโขงซึ่งฝั่งตรงข้ามก็เป็นบึงกาฬครับ
ภาพริมน้ำโขงปากซัน
ปากซัน-เวียงจันทน์ ระยะทางร้อยสี่สิบกว่ากิโล ก็ปั่นไปหลบฝนไปตลอดทางถึงเวียงจันทน์ก็เย็น หาที่พักแล้วก็ทำความสะอาดรถ ทั้งทริปทุกคืนจะต้องทำความสะอาดรถและกระเป๋า ต้องหยอดน้ำมันโซ่ทุกคืนครับ เนื่องจากปั่นตากฝนหรือถนนเปียก จะมีทรายติดที่รถ เฟือง โซ่ ก่อนถึงเวียงจันทน์ซักยี่สิบกิโลเสียงรถดังมากจากล้อหน้าและเฟืองโซ่ ที่ล้อหน้าดังจากซี่ลวดทีแรกผมคิดว่าหัก แต่พอตรวจดูแล้วไม่ใช่ ก็ทนปั่นจนถึงโรงแรมก็จัดการหยดน้ำมันลงตรงจุดที่ซี่ลวดสำผัสกันเสียงจากล้อก็หายไป พอวันรุ่งขึ้นก็ปั่นไปเจอร้านจักรยานเลยให้เค้าทำความสะอาดโซ่และเฟืองให้ค่าใช้จ่าย 100 บาทครับ แล้วก็ปั่นเที่ยวที่ต่างๆ ในเวียงจันทน์
ภาพประตูชัย
กาแฟร้านโจมา ชอบพายมาก
ริมโขง
เวียงจันทน์-หนองคาย ระยะทางยี่สิบกว่ากิโล เช้าก็ปั่นไปสะพานมิตรภาพเพื่อปั่นไปหนองคาย ก็กรอกเอกสารผ่านแดนตรวจประทับตรา ตม.ฝั่งลาวแล้วก็ปั่นข้ามสะพานไปฝั่งไทย จอดจักรยานข้างทางแล้วถอดกระเป๋าออกไปตรวจเอกสารที่ตม.ไทยแล้วนำกระเป๋าไปเอ็กซเรย์ แล้วก็ประกอบกระเป๋าปั่นไปตลาดหนองคาย ซื้อตั๋วรถทัวร์บึงกาฬ-แม่สาย ของกรีนบัสซึ่งผ่านหนองคายและหล่มสัก รถออกห้าโมงเย็น ก็เลยปั่นเที่ยวตัวเมืองหนองคาย หาข้าวทาน แล้วไปเจอร้านกาแฟ Loft ก็นั่งกินกาแฟรอรถครับ น้องๆ ที่ร้านกาแฟอัธยาศัยดีมาก ขอบคุณที่ให้นั่งนานๆ ครับ ถึงเวลาขึ้นรถ พนักงานคิดค่าระวาง 100 แต่ผมให้ 200 ครับบอกให้ระวังจักรยานให้หน่อยครับ ซึ่งพนักงานก็ดูแลดีมากครับ ถึงบ้านเกือบเที่ยงคืนโดยสวัสดิภาพ
ประทับใจในความเป็นมิตรของคนลาวมาก แต่แปลกใจในการใช้ชีวิตของคนที่นั่นเนื่องจากเงินเดือนหรือค่าแรงก็ไม่แพงแต่ราคาอาหารแพงกว่าบ้านเราเยอะครับ ข้าวหรือเฝอ 60-80 บาท อาหารจานเดียวบวกน้ำอัดลมนี่เป็นร้อยครับ รถยนต์ก็ขับไม่เร็วเหมือนบ้านเรา เวลาแซงเราก็จะเว้นระยะห่างให้พอสมควรถือว่ามารยาทดีครับ
ริมโขงฝั่งหนองคาย
ร้านกาแฟ Loft ที่หนองคายครับ