ถูกมาก อาหารอร่อยชื่อร้านสุขประเสริฐ เจ้าของร้านน่ารักแต่มีสามีแล้ว.. 
กลับที่พักเห็นรถบรรทุกจักรยานมาพักหลายคันแต่ไม่รู้จัก ถ้ารู้จักจะได้แกล้งเอาล้อไปซ่อนซะหน่อย เข้าห้องดีกว่ารีบนอนอย่างเดียว คิดว่างานนี้ต้องไม่ต่ำกว่าที่3 นอนสี่ทุ่มมาตื่นตอนตี3 ปวดท้องสงสัยกินมากไปหน่อย เข้าห้องน้ำไปนั่งหลับอยู่3เที่ยว ยันตีห้าถึงได้นอน ตื่น6โมงใจหวิวๆ เลยชงเวย์ 3 สคูป อัดเต็มที่เลย ไปถึงสนามราว 8โมง หาที่กินข้าว เป็นร้านข้าวแกงแถวนั้นแหละ แต่กินไม่ลงปวดท้อง เลยกลับมาที่รถกินขนมปังไป 2 แผ่น คิดว่างานนี้เดี้ยงแน่นอน (งานเข้าเดี่ยวมาเล่าใหม่)
เหลือระยะทางอยู่ 40 กว่าก.ม.พี่มนตรีต้องลงไปลากให้กลุ่มหลังแน่ หนีฟรีเปล่าๆหันมาบอกพี่ เราช่วยกันดีกว่าน่ะจู๊บๆ สักพักถึงแยกม่วงค่อม เลี้ยวซ้ายลมซัดเต็มหน้าเลย กดเข้าไปเป็นไงเป็นกัน หันดูข้างหลังตลอดแต่มองไม่เห็น ตอนนี้ต้องอาศัยซึ่งกันและกันแล้วผลัดกันลากตลอด ในใจคิดพี่ครับอย่าพึ่งเดี้ยงนะทนหน่อย เหนื่อยก็ลงมาพักนะ อ้อมีเจ้าถิ่นตามมาอีก 2คัน ลมแรงมากพี่แกเล่นจับโช้คเลย เสียวจริงๆ ทางก็ขึ้นๆลงๆโค้งไปมา มองไม่เห็นข้างหลังเลย อยู่ห่างแค่ไหนเนี่ยหนีฟรีหรือเปล่า ชักเครียดซะแล้ว ผ่านรุ่น41-45เป็นระยะๆสงสัยจะเล่นกันหนักหลุดกันกระจาย ถึงจุดให้น้ำแล้วเหลืออีก 30 ก.ม.สุดท้าย ทำไมมันปั่นนานซะเหลือเกิน พยายามรักษาความเร็วไว้ กำลังขายังดีอยู่ เอาน้ำราดตัวราดขา ทั้งร้อนทั้งลมทั้งเนินครบ ถึงช่วงสันเขื่อนเจอรุ่น41อีกถามว่ากลุ่มไปไกลไหม พวกชี้ให้ดูนั่นไงอยู่ตรงปลายสันเขื่อน เฮ้อ..ไม่ไล่หรอกถามไปงั้นแหละ เหลือระยะทางอีก20กม.ตอนนี้เจอรุ่น41มากขึ้นเรื่อย รุ่น35ก็มีบ้าง มีรุ่น41มาเกาะอีกหลายคันเรียกขึ้นมาช่วยลากหน่อยเร็วเร็ว..เงียบ สงสัยจะงอม ไม่เป็นไรไปเรื่อยๆมีกระชากเล่นกันเองบ้างกับพี่มนตรี แต่อย่างไรก็หนีกันไม่ออกหรอก แก่พอๆกัน เหลืออีก10กม.มองเห็นเสาวิทยุเทศบาลฯแล้ว เตรียมเก็บพลังงานให้มากที่สุดมีเจ้าถิ่นขึ้นมาช่วยลากบ้าง สักพักมีรุ่น41มากระชาก แหมไม่ช่วยลากยังกระชากหนีอีกอันดับก็ไม่มี สักพักก็โดนเรากลืนเข้ากลุ่ม เหลืออีก5ก.ม.สุดท้ายเหลือรุ่น46อยู่3คัน พี่มนตรีดูยังสดอยู่ เจ้าถิ่น1คัน ก็ยังสดส่วนเราท้องไส้ไม่เหลืออะไรแล้ว คิดว่ากลุ่มหลังน่าจะใกล้ทันเราแน่ เป็น5กม.ที่ไกลมาก มีรุ่น41ขึ้นมากระทุ้ง งานเข้าละคราวนี้ พี่มนตรีตามขึ้นไป เราขึ้นไปสวนแล้วปล่อยลงมาเพื่อจะได้หนีกลุ่มหลังไปด้วย ลงมาผ่อนเลี้ยงรอบขาไว้ เหลืออีก 2 กม.สุดท้าย โยนน้ำสำรองทิ้งหันหลังไปดูเจ้าถิ่นจะตีหัวหรือเปล่า เสียวจริงๆ ยังอยู่นี่หว่า ใจเย็นเลี้ยงรอบขาไว้ ยังเหลืออีก1เฟือง ยังไงพี่เขาก็สปริ้นสู้เราไม่ได้แน่ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด 500ม.สุดท้าย 200ม.ระเบิดเลยออกมาให้หมด..สุดเท้าเลย อ๊าก...ซูดๆๆๆ เข้าเส้นที่ 1 ครับท่าน ขอบคุณครับที่มาช่วยกันอ่าน ไปละน่ะ ไปกินบิ่นโตก่อนละน่ะ
