### Vintage รายงานผลงานแข่งขันจักรยานทางไกลย้อนยุค 50 ปี กรุงเทพ-เชียงใหม่ สู่สายใจไทย 1-5 ธ.ค. 56 ###

[คนภูเขา]

ถนนบางช่วงมีการทำทาง ระยะทางประมาณ 10 km. ต้องลุยลูกรัง ปน ยางมะตอยกันไป ช่วงนี้เองที่รถเปอโย ผม โดนหินบาดยางรั่ว ต้องขึ้นรถสองแถว ไปปะยาง

[คนภูเขา]

พอเข้าถนนสายเอเชีย มุ่งนครสวรรค์ ไหล่ทางด้านซ้าย ทรุด เนื่องจากรถใหญ่วิ่ง จึงเกิดทางต่างระดับค่อนข้างสูง มีเพื่อนนักแข่งล้มกันบ้างตรงนี้ แต่ไม่เป็นไรมากครับ จนผมมาเจอ คุณอู๋ ผู้ซึ่งพอล้มแล้วอยู่บนสองแถวจึงได้คุยกัน ทราบมาว่าเคยบวชเรียนที่เชียงใหม่มา 12 ปี แต่มามีครอบครัวและปัจจุบันอยู่ที่ สามพรานครับ รถที่ใช้ในครั้งนี้คือ ตัวถัง BOSS ชุบโครเมี่ยมทั้งคันครับ ตอนล้มเอาชายโครงกระแทกพื้น บอกผมว่าขัดๆ ผมจึงเอายาทาโยโกะให้ คุณอู๋ทาไปก็ร้องจ๊ากเพราะสีข้างมีแผลถลอกนิดหน่อยจึงแสบ จึงควักเครื่องดื่มมีฟอง มากระป๋องนึงที่มีผู้เห็นใจให้เอาไว้ตอนที่ล้มมาดื่ม จึงทุเลาลงต่อจากนั้นอู๋ก็หลับพักสายตา

[คนภูเขา]

[คนภูเขา]

[คนภูเขา]

ระหว่าง อยู่บนสองแถว ก็ได้คุยกับ คุณอาถาวร และ คุณอาแอะ คุณอาถาวร ผู้ซึ่งเคยได้แชมป์ กทม-เชียงใหม่ อดีตทีมชาติ และเป็นผู้ที่คว้าเหรียญทองกีฬาเอเชี่ยนเกมส์มาให้คนไทยเป็นคนแรก เป็นคนคุยสนุกมากได้รสชาด มีสบถ ตอนท้าย ไอ้เหีย แม่ม มาเป็นระยะตลอด จนผมชักจะติดเหมือนแกไปขณะนึงตอนนั้น และคุณอา ทั้งสองคนนี้ แหย่กันไปมาตลอดทาง สักพักงีบ สัก 15 นาทีื ตื่นกันมาแหย่กันต่ออีก ผมจึงถามคุณอาไม่ได้เจอกันนานแค่ไหนแล้ว คุณอาแอะตอบ แม่มไม่มีอะไรจะทำก็ไปเฝ้ากูที่ร้านเกือบทุกเสาร์แหละ

[congto]

ขออนุญาตลงต่อตามสเต็บครับพี่โจ

หลังจากวันแรกด้วยระยะทาง 150 กม. บวกอิกนิดหน่อยของกิจกรรมยามเย็น ................ เมื่อทุกท่านเข้าสู่ที่พัก ณ โรงแรมลพบุรีอินน์ แล้วก็แทบจะเรียกได้ว่า เกือบจะลืมอาหารค่ำกันทีเดียวเชียว เพราะการเดินทางวันแรกนั้น นักปั่นบางท่านซ้อมกันมาดี บางท่านซ้อมมาน้อย พักผ่อนน้อย บางท่านปั่นซ้อนแต่บนเทรนเนอร์ในที่ร่ม เมื่อเจอแดดกล้าทั้งวัน ......... "กรอบ" เป็นคำเดียวที่ผมนิยามได้ในวันแรกครับ และอย่างยิ่งคนพักผ่อนมาน้อย+ซ้อมน้อยแบบผม อิอิ อ่ะว่าไปนั่น
โรงแรม ลพบุรีอินน์ แห่งนี้ ผมว่าสะดวกสะบายต่อชาวจักรยานเรา อย่างยิ่งครับ ห้องนอน2เตียง ราคาเบาๆ บริการถือว่าผ่านมากๆครับ ข้าวปลาอาหารที่เตรียมดูแลก็ไม่ขี้เหร่เลย เสียดายตอนลงมาทานข้าวลืมเอากล้องลงมา ..............................
โรงแรมที่มีลิงตัวนี้นะครับ


เอาล่ะครับ เมื่อเวลา08.00 น. มาถึงนักปั่นทุกท่านก็ไปรวมตัวกันเพื่อออกสตาร์ท ณ อนุเสาวรีย์โดยวันนี้มีพี่ๆตำรวจท่องเที่ยวปั่นไปส่งพวกเราออกถึงชานเมืองเลยครับ โปรดสังเกตุ พี่ๆตำรวจปั่น เสือภูเขา Trek4300 ท่านบอก เป็นจักรยานของหลวงครับ (แอบอิจฉาในสายงานตำรวจท่องเที่ยว ดีจุงเบย)





วันนี้เสือสาวผ่ายจัดงานของเรา พี่เชอรี่ขอปั่นด้วยคน (ขอบคุณพี่รี่ พี่โอมกะทีมงานมากๆครับที่ทำให้งานดีๆแบบนี้เกิด)



ออกตัวกันละครับ เช้านี้อากาศดีมากๆ ปั่นกันมาได้สักพักนึงคุณตำรวจก็ค่อยๆลดความเร็วและฉีกออกกลุ่มร่ำลากัน ขอบพระคุณมากๆครับ พี่ๆตำรวจท่องเที่ยวลพบุรีครับ .......................... ปั่นออกชานเมืองกันมาสักพักพวกเราก็เจออะไรที่สนุกๆกันครับ ความเร็วอยู่ที่ 28-32 แต่ลมปะทะนั้นเข้ามาจากมุมองศา ทาง14 นาฬิกา บนถนนเลี่ยงเมือง ที่เป็นจุดยุทธศาสตร์ในการโดนส่องด้วยแรงลมมหาศาล เรียกได้ว่า ไม่มีใครกล้าจับแฮนด์มือเดียวเลยเชียวครับ
ลมตีเหมือนคลื่นทะเล ...............กระแสก็แรงมาก พอเจอลูกคลื่นเข้าไป เซทุกท่านทุกคนครับ ........แต่ก็ไม่วาย อัดกัน30+ เหมือนเดิม





และความเร็วของพวกเราก็ต้องมาตกลงไปนิดนึงครับ เพราะมีการก่อสร้างถนนหนทาง ..........นึกว่าทริปนี้เป็นการปั่น Cyclocross หลุม โคลน หินกรวด ฯลฯ
ไข่แทบพัง




มีเบรค ล่อเป้ากันนิดหน่อยครับ คุณตำรวจพาเราออกนอกเส้นทางเสียแล้ว เลยทำให้กลุ่มหลังที่ตามมาหลงทางครับ



ตกลงกันว่าเดี๋ยวเราไปจุดพักที่ 1 ก่อนเพื่อนัดแนะอะไรหน่อย เนื่องจาก พี่ตำรวจมึน ปรับแผนกันนิดนึง ...........(เดี๋ยวมาต่อครับ)

[congto]

พอเข้าถนนสายเอเชีย มุ่งนครสวรรค์ ไหลทางด้านซ้าย ทรุด เนื่องจากรถใหญ่วิ่ง จึงเกิดทางต่างระดับค่อนข้างสูง มีเพื่อนนักแข่งล้มกันบ้างตรงนี้ แต่ไม่เป็นไรมากครับ จนผมมาเจอ คุณอู๋ ผู้ซึ่งพอล้มแล้วอยู่บนสองแถวจึงได้คุยกัน ทราบมาว่าเป็นบวชเรียนที่เชียงใหม่มา 12 ปี แต่มามีครอบครัวและปัจจุบันอยู่ที่ สามพรานครับ รถที่ใช้ในครั้งนี้คือ ตัวถัง BOSS ชุบโครเมี่ยมทั้งคันครับ ตอนล้มเอาชายโครงกระแทกพื้น บอกผมว่าขัดๆ ผมจึงเอายาทาโยโก๊ะให้ คุณอู๋ทาไปก็ร้องจ๊ากเพราะสีข้างมีแผลถลอกนิดหน่อยจึงแสบ จึงควักเครื่องดื่มมีฟอง มากระป๋องนึงที่มีผู้เห็นใจให้เอาไว้ตอนที่ล้มมาดื่ม จึงทุเลาลงต่อจากนั้นอู๋ก็หลับพักสายตา

พี่โจครับตอนลุกขึ้นมายังไม่มีอาการอะไร ฝืนมาถึงจุดพักกินข้าวได้ ...... ตาเริ่มพร่า มือสั่นดิ๊กๆ บ่ายสองแล้ววววววว นี่ล่อเข้าไปจากจุดพักที่ 1 กว่า80 กิโล เลยหรือครับเนี่ย ......... หมดแรงข้าวเช้าครับ ตั้งแต่ก่อนถึงถนนสายเอเชีย อิตอนล้มลงไปเห็นลางๆ นครสวรรค 52 กม. มายกแขนขวาแทบไม่ขึ้นก็ตอนนี้แหละครับ
จังหวะล้มเป็นจังหวะที่แรงแทบไม่เหลือแล้ว เพราะหิวมากๆ.........แล้วรถก็ตกหลุมครับเป็นร่องต่างระดับเพราะสิบล้อพ่วงบี้ไว้ มือข้างนึงเกี่ยวรถยนต์มืออีกข้าง จับแฮนด์ .... คิดในใจอยู่เรื่องอุบัติเหตุ แว๊ปเดียวโครม ................. ชายโครงกระแทกพื้นถนนที่โดนบี้นูนๆขึ้นมา เล่นเอากางแขนไม่ขึ้น .........เสียไป 52 กิโลเชียว ............เจ็บใจอ่ะครับพี่ จากนั้นวันรุ่งยันจบปั่นครบหมด แต่วันนั้นได้ LEO 1 ป๋องนี่หลับปุ๋ยเลยครับ ร้อนก็ร้อน ฮี่ๆ และที่สำคัญ เฟรมไม่บุบ หรือมีรอยจากอุบัติเหตุเลยครับ แค่มีแผลใหญ่ๆที่สีข้างผมนิดนุง อิอิ

[คนภูเขา]

และแล้วขบวนนักปั่นก็ปั่นกันมาถึงสะพานเดชาติวงศ์ นครสวรรค์ ทางเจ้าบ้านได้เปิดสะพานให้เราจอดตั้งขบวนกัน เพื่อปั่นเข้าเมืองและไปเริ่มพิธีการที่ อุทยานสวรรค์ ครับ

[คนภูเขา]

แนะนำนักปั่นรุ่นเก๋าอีกท่านครับ รูปบนเสื้อสีแดง เฮียใหญ่ศักดิ์ชัย ทีมชาติเก่า ปัจจุบันปั่นอยู่สวนลุมประจำ เป็นขาแรงของงานนี้เลยครับ เทคนิคต่างๆ สอนให้กับนักปั่นรุ่นน้อง รุ่นหลาน อย่างเต็มที่เพื่อที่จะสามารถปั่นกันให้จบงานได้ดี เป็นครูของผมคนนึงเลยครับ 3 ปีที่แล้วสอนเทคนิคขึ้นเขาให้ผม ใช้ได้ดีจนทุกวันนี้ครับ

[คนภูเขา]

ส่วนคนเสื้อขาวข้างล่าง นี่ก็ขาแรง อดีตนักปั่นเขต 10 ชื่อพี่วิเชียร ใครมีเรื่อง ร้อนอก ร้อนใจ โทรหาพี่เขาได้ครับแต่ไม่ใช่ว่าพี่เขาจะให้ยืมเงินนะครับ แต่เขาจะติดแอร์ให้ เขารับเหมาติดตั้งแอร์ครับ

สนใจโทร 085-199-4935 วิเชียร ราคากันเองจริงๆ ครับ

[คนภูเขา]

[คนภูเขา]

[คนภูเขา]

[คนภูเขา]

มีเรื่องดราม่า เกิดขึ้นเล็กน้อยครับ เมื่อนักปั่นถึงสะพานเดชาติวงศ์กันแล้ว เรากำหนดไว้ว่าจะรวมขบวนและปั่นเข้าเมืองพร้อมกัน แต่ผมและ อาถาวร กับอาแอะ อยู่รถสองแถวปิดท้าย จึงมาถึงช้ากว่าเพื่อนพอจอดรถสองแถว คุณอาถาวร ต้องไปเอาจักรยานซึ่งอยู่ที่รถปิคอัพเสบียงบนสะพาน เพื่อปั่นนำขบวนเข้าเมืองไป ผมจึงเดินไปเป็นเพื่อน

แต่พอเดินไปได้หน่อย ขบวนจักรยานปล่อยตัวออกแล้วยังไม่ได้จักรยานเลย ผมจึงยืนถ่ายรูปให้เพื่อนอยู่ที่ตีนสะพาน มองข้างหลังรถสองแถวก็ออกไปแล้ว ทิ้งผมกับคุณอาถาวรไว้สองคน พอรถปิคอัพเสบียงปิดขบวนมาถึงจึงกระโดดเกาะรถกันอย่างทุลักทุเลยืนตรงกันชนท้าย คุณอาถาวรบอกให้คุณอาโกตาขับรถออกไปเลย แต่ผมดูแล้วน่าจะล่วงลงถนนทั้งคู่ไม่รอดถึงเชียงใหม่แน่จึงชวนคุณอาถาวรปีนขึ้นไปนั่งบนกะบะดีกว่า

พอเข้าที่ได้เแล้ว คุณอาถาวรก็บ่น แม่มรีบกันจัง กูยังไม่ได้เอาจักรยานเลย ผูกอยู่รถเนี้ย ผมก็ขำ สักพักแกก็มองบรรยากาศโดยรอบของนครสวรรค์ แล้วบอกเจริญกว่าแต่ก่อนเยอะมาก แต่ก็มีพวกร้านเก่าๆ เหลืออยู่ อย่างไอ้พวกขายอะไหล่รถเก่า ร้านก่อสร้าง ร้านเสื้อผ้า อันนี้สมัยก่อนก็มีแล้ว แกพูดจบก็บอกเอาน้ำอัดลมมากินชื่นใจกันดีกว่า จึงช่วยกันเทมาคนละแก้ว ท้ายรถตอนนั้นถึงแดดจะร้อน แต่เมื่อได้น้ำแข็งเพียงแก้วเดียว กับบรรยากาศเมืองนครสวรรรค์ ทำให้ไม่รู้สึกร้อนแต่อย่างใดแต่กลับมีความรู้สึกถึงความสุขที่ได้รับระหว่างการเดินทางครับ

ความสุขปนสนุกอีกอย่างก็คือได้ปีนท้ายรถกะบะอย่างทะลักทุเล ร่วมกับฮีโร่เหรียญทองเอเชี่ยนเกมส์ ผมจึงได้ถ่ายรูปไว้เป็นความทรงจำครับ ทำกับฮีโร่แบบนี้ได้ไง

[คนภูเขา]

มาถึงอุทยานสวรรค์ ก็มีการต้อนรับจากเจ้าบ้าน และ พิธีการอีกเล็กน้อย