Re: ทริปบ้าทะลุ0องศาเดือด ไม่ใช้สลิง ไม่ใช้แสตนอิน
โพสต์: 15 ก.ย. 2008, 10:08
NOT ABOUT The SIZE or SPEED . BUT SPIRITS ONLY.#5
สวัสดีครับเพื่อนๆสมาชิกPIT GANGS และเพื่อนๆที่แวะมาเยือน
ช่วงนี้ฝนตก อดปั่นข้างนอก กลับมานอนต่อในบ้านดีกว่านิ ขิ ขิ
น้าหมี ที่รัก ทราบข่าวว่าสอยอีเขียวไปแล้ว จะไปไหนอย่าลืมชวนกันด้วยนะ
มาอ่านสรุปทริปสั้นๆขนาดยาวกันต่อดีกว่า
เกิดมาแล้ว อะไรไม่เคยทำก็ทำซะ
หลายคนคงคิดแบบนี้ รวมทั้งที่กำลังนอนกลิ้งกันอยู่ใต้เต๊นท์เตี้ยๆบนลานปูนของลานจอดรถ ณ.ปั๊มน้ำมันนอกเมืองเพชรบูรณ์นี่ก็คงใช่
จะว่าถูกหลอกก็คงไม่
เพราะชวนง่ายเหลือเกิน
ไม่ต้องออกแรงอะไรเลย
ตีสี่กว่าแล้ว
เสียงสตาร์ทเตอร์ แอร์ฯรถยนต์ ทำงานฉึ่ง.. ดังแทรกความมืดขึ้นมา
ผมปรือตา มองตามไป
โตโยต้าวิชสีบรอนซ์คันโต จอดหันข้างให้อยู่ไม่ไกล
เสียงเครื่องเดินเรียบ เบาเกือบไม่ได้ยิน
ห้องผู้โดยสารติดฟิล์มสีมืด
ในนั้น สามีภรรยาหนุ่มสาวคู่หนึ่ง กำลังหลับสนิท ปะปนอยู่กับบรรดากระเป๋าและเครื่องเดินทางสารพัดขนาด
เครื่องเล่นวีดิโออันเล็ก เปิดค้างอยู่ที่เบาะหลัง
กล่องพลาสติคสีส้มอันจิ๋ว บรรจุหุ่นยนต์หน้าตายียวน ตกอยู่บนพื้นวางเท้า
ถุงขนมกรอบแกรบหลากชนิด กระจายไปทั่วห้องโดยสาร
กระป๋องโค้ก ขวดน้ำ
ถุงดำใส่ขยะใบเขื่อง
เป้ลูกใหญ่สีดำ หน้าตาพิลึก มีหนามแหลมตะปุ่มตะป่ำ ฯลฯ
คงยากที่จะอธิบายว่า สองสามีภรรยาหนุ่มสาว
กับสมบัติหน้าตาแปลกๆทั้งหลาย
มารวมกันอยู่ที่นี่ ในเวลานี้ ได้เพราะอะไร
บนที่นั่งด้านหน้า
ว่าที่คุณแม่ สาวน้อยร่างบอบบาง อุ้มท้อง6เดือน พริ้มตาหลับนิ่ง
ในตำแหน่งคนขับ ว่าที่คุณพ่อวัยหนุ่มร่างยักษ์ สลบไสลอยู่เคียงกัน
น้าบาส พนักงานขับรถสัมภาระ ดีกรีอดีตแชมป์เสือภูเขาประเทศไทย
กับเครดิตประธานกรรมการ บ.เอกชน
ยื่นความจำนงค์เข้าร่วมทันที เมื่อตั้งโปรเจคฯ นี่ก็อีกคน...บ้าสนิท
สองวันต่อมา ไปถอยฮอนด้าคลิก ใหม่เอี่ยมจากห้างใกล้บ้าน ด้วยเงินสด ยืนยันงานนี้สู้ไม่ถอย ขอไปลองรถก่อน
เจอกันอีกที กระซิบเสียงเบาๆ พี่.. สงสัยไม่รอดว่ะ ผมเอาไปลองแล้ว
ทั้งหมอบทั้งมุด.. บิดม่างงง..จนมือแทบกลับข้าง
โห่... กว่าจะได้60 แบบนี้...ผมแย่แน่ๆเลย...
บาสบ่นพลางหันไปมอง อีคลิกคันเล็กๆ อย่างขัดใจ
แต่เพื่อนๆที่อยู่ตรงนั้น กลับปรายตาไปมองรถเครื่องคันเล็ก อย่างเห็นใจมันมากกว่า
สุดท้าย กลับกลายเป็นดี
กระโดดอุ้มน้องขวัญกับน้องในท้อง ขึ้นโตต้าWish ขนสัมภาระของพวกแมงกะตอยเต็มคันรถ
รับหน้าที่พี่เลี้ยงเจ้าน้องกร
เป็นรถพี่เลี้ยง ศูนย์กลางติดต่อของทีม
และแล้ว การเดินทางของเจ้าWish คันนี้ได้ทำลายสถิติWishทุกคันในรุ่นไปเรียบร้อย
น่าจะเป็นสถิติถาวร ที่ไม่น่าจะมีผู้เลียนแบบได้ หากสติยังดีพอ
ด้วยการเดินทางในสไตล์ ทีมเซอร์วิซ - ผดุงครรภ์ - เนอร์สเซอรี่ -แอนด์คอลเซนเตอร์
กรุงเทพฯ-เพชรบูรณ์ รวมจอด ,รอ, หลง ใช้เวลา"ไป"เพียง 12 ชั่วโมง 38 นาที ไม่รวมขากลับ.
ตอนต่อไป ...เหลือปั๊มพ์เดียว เปิดทั้งคืน...
สวัสดีครับเพื่อนๆสมาชิกPIT GANGS และเพื่อนๆที่แวะมาเยือน
ช่วงนี้ฝนตก อดปั่นข้างนอก กลับมานอนต่อในบ้านดีกว่านิ ขิ ขิ
น้าหมี ที่รัก ทราบข่าวว่าสอยอีเขียวไปแล้ว จะไปไหนอย่าลืมชวนกันด้วยนะ
มาอ่านสรุปทริปสั้นๆขนาดยาวกันต่อดีกว่า
เกิดมาแล้ว อะไรไม่เคยทำก็ทำซะ
หลายคนคงคิดแบบนี้ รวมทั้งที่กำลังนอนกลิ้งกันอยู่ใต้เต๊นท์เตี้ยๆบนลานปูนของลานจอดรถ ณ.ปั๊มน้ำมันนอกเมืองเพชรบูรณ์นี่ก็คงใช่
จะว่าถูกหลอกก็คงไม่
เพราะชวนง่ายเหลือเกิน
ไม่ต้องออกแรงอะไรเลย
ตีสี่กว่าแล้ว
เสียงสตาร์ทเตอร์ แอร์ฯรถยนต์ ทำงานฉึ่ง.. ดังแทรกความมืดขึ้นมา
ผมปรือตา มองตามไป
โตโยต้าวิชสีบรอนซ์คันโต จอดหันข้างให้อยู่ไม่ไกล
เสียงเครื่องเดินเรียบ เบาเกือบไม่ได้ยิน
ห้องผู้โดยสารติดฟิล์มสีมืด
ในนั้น สามีภรรยาหนุ่มสาวคู่หนึ่ง กำลังหลับสนิท ปะปนอยู่กับบรรดากระเป๋าและเครื่องเดินทางสารพัดขนาด
เครื่องเล่นวีดิโออันเล็ก เปิดค้างอยู่ที่เบาะหลัง
กล่องพลาสติคสีส้มอันจิ๋ว บรรจุหุ่นยนต์หน้าตายียวน ตกอยู่บนพื้นวางเท้า
ถุงขนมกรอบแกรบหลากชนิด กระจายไปทั่วห้องโดยสาร
กระป๋องโค้ก ขวดน้ำ
ถุงดำใส่ขยะใบเขื่อง
เป้ลูกใหญ่สีดำ หน้าตาพิลึก มีหนามแหลมตะปุ่มตะป่ำ ฯลฯ
คงยากที่จะอธิบายว่า สองสามีภรรยาหนุ่มสาว
กับสมบัติหน้าตาแปลกๆทั้งหลาย
มารวมกันอยู่ที่นี่ ในเวลานี้ ได้เพราะอะไร
บนที่นั่งด้านหน้า
ว่าที่คุณแม่ สาวน้อยร่างบอบบาง อุ้มท้อง6เดือน พริ้มตาหลับนิ่ง
ในตำแหน่งคนขับ ว่าที่คุณพ่อวัยหนุ่มร่างยักษ์ สลบไสลอยู่เคียงกัน
น้าบาส พนักงานขับรถสัมภาระ ดีกรีอดีตแชมป์เสือภูเขาประเทศไทย
กับเครดิตประธานกรรมการ บ.เอกชน
ยื่นความจำนงค์เข้าร่วมทันที เมื่อตั้งโปรเจคฯ นี่ก็อีกคน...บ้าสนิท
สองวันต่อมา ไปถอยฮอนด้าคลิก ใหม่เอี่ยมจากห้างใกล้บ้าน ด้วยเงินสด ยืนยันงานนี้สู้ไม่ถอย ขอไปลองรถก่อน
เจอกันอีกที กระซิบเสียงเบาๆ พี่.. สงสัยไม่รอดว่ะ ผมเอาไปลองแล้ว
ทั้งหมอบทั้งมุด.. บิดม่างงง..จนมือแทบกลับข้าง
โห่... กว่าจะได้60 แบบนี้...ผมแย่แน่ๆเลย...
บาสบ่นพลางหันไปมอง อีคลิกคันเล็กๆ อย่างขัดใจ
แต่เพื่อนๆที่อยู่ตรงนั้น กลับปรายตาไปมองรถเครื่องคันเล็ก อย่างเห็นใจมันมากกว่า
สุดท้าย กลับกลายเป็นดี
กระโดดอุ้มน้องขวัญกับน้องในท้อง ขึ้นโตต้าWish ขนสัมภาระของพวกแมงกะตอยเต็มคันรถ
รับหน้าที่พี่เลี้ยงเจ้าน้องกร
เป็นรถพี่เลี้ยง ศูนย์กลางติดต่อของทีม
และแล้ว การเดินทางของเจ้าWish คันนี้ได้ทำลายสถิติWishทุกคันในรุ่นไปเรียบร้อย
น่าจะเป็นสถิติถาวร ที่ไม่น่าจะมีผู้เลียนแบบได้ หากสติยังดีพอ
ด้วยการเดินทางในสไตล์ ทีมเซอร์วิซ - ผดุงครรภ์ - เนอร์สเซอรี่ -แอนด์คอลเซนเตอร์
กรุงเทพฯ-เพชรบูรณ์ รวมจอด ,รอ, หลง ใช้เวลา"ไป"เพียง 12 ชั่วโมง 38 นาที ไม่รวมขากลับ.
ตอนต่อไป ...เหลือปั๊มพ์เดียว เปิดทั้งคืน...