ป้าตุ๊สรุปทริปวัดหนองงหอย เหนื่อยเสียหาย ตะคริวมาได้ไง!.....อา.31 มีค.2556

[ป้าตุ๊BJ]

แวะพักปั๊มแรก...ตอนนี้อาการยังไม่เท่าไหร่

[ป้าตุ๊BJ]

เด็กปั๊มนี้มีน้ำใจ มาช่วยเติมลมให้

[ป้าตุ๊BJ]

พี่เข้จะหน้าดุไปถึงไหน ยิ้มหน่อยซิครับพี่

(ป้าว่าเข้มันคงดุไปถึงวัดหนองหอยนั่นหละ)

[ป้าตุ๊BJ]

ไปต่อค่ะ เพราะมันยังอีกไกล ....ไ่ม่รู้คิดอะไรตอนเปิดทริปนี้นะยายป้า

[ป้าตุ๊BJ]

ไฟแดงแภวไหนก็ไม่รู้ค่ะ ตะคริวแหลกขาจนจำอะไรไม่ได้

[ป้าตุ๊BJ]

แวะพักครั้งที่ 2...กรุณาดูหน้าตา ว่าแสนจะเบิกบานใจแค่ไหน

[ป้าตุ๊BJ]

ด้วยความเป็นห่วงเข้ชาลวัน....แม่ดาจึงบอกว่า"ถ้าเธอจะขึ้นรถตอนนี้ก็ได้นะ....ด้วยความรักและห่วงใยจากภรรยานะจ๊ะ"

[ป้าตุ๊BJ]

ถึงนครปฐม...ดีใจที่ได้หยุดรอไฟ ....พวกนิสัย

[ป้าตุ๊BJ]

ช่วงนี้ยังพอไปด้วยกันได้...แต่หลังจากรูปนี้ค่ะ ...ไม่อยากจะ said มาก

[ป้าตุ๊BJ]

เรามีเราเท่านั้นที่จะดูแลกัน

[ป้าตุ๊BJ]

ที่แยกบางแพ

[ป้าตุ๊BJ]

กลุ่มหน้าปั่นมารอ ....แบบว่านิสัย

[ป้าตุ๊BJ]

นี่ถ้าไม่มีแม่ดา....เราคิดว่าเราจะรอดกันมั้ย?...สรุปว่า ป้าไม่น่ารอดค่ะ

[ป้าตุ๊BJ]

เราเลี้ยวเข้ามาทางเจ็ดเสมียน ...อีกนิดนึงค่ะ ที่บอกว่าไม่กี่โล...ไหงมันไกลได้ไง?

[ป้าตุ๊BJ]

ป้าขอพักก่อนค่ะ ตอนนี้มีผู้บุกรุกมาเยือน....มอสมา หลานจ๋าอยู่ หมวดใหม่เพิ่งมาถึง....ต้องใช้สถานที่จ้ะ