เสือโบ๊ท น้ำตาตกใน ชิงแชมป์ประเทศไทยสนามที่ 1 เชียงราย

[เนิ่ม ชมภูศรี]

เวลาที่เปิดเข้ามาดูกระทู้ที่ทำไว้นี้ เหมือนได้ดูภาพแห่งชีวิตที่เป็นเรื่องเล่าของการต่อสู้ เป็นเรื่องที่มีพี่น้องหลายท่านได้พยายามช่วยเหลือ ทั้งเรื่องการเงิน เรื่องการให้พลังใจ ทีมจักรยานทีมนี้ ได้รับการถ่ายทอดเรื่องราวของการไม่ยอมย่อท้อต่ออุปสรรค์ ....
.
ทั้งนั่งรถไปแข่ง ทั้งนั่งรถกลับบ้าน บางสนามนั่งทนตากฝน ใช้ผ้าใบคลุมหัว เด็กต่างก็นั่งทนต่อลมแดด ลมหนาวยามค่ำคืน แต่เรามีความสุขกันมาก เด็กสนุกกัน ได้ทำในสิ่งที่คนอื่นคิดว่ายากลำบาก บอกเขาว่า อย่าได้ไปมีจิตริษยาต่อเพื่อนผู้นั่งรถแอร์เลย ขอเราเพียงคนเดียว ที่มีจิตสำนึกรู้ว่า เงินทองที่ส่งให้เรามีความสุขสบายตอนไปแข่งได้ นั้น เป็นเงินของคนไทยทั้งประเทศ เป็นเงินภาษีอากรของประชาชน เป็นเงินของคุณ ของท่านทั้งหมด สิ่งใดที่เราทนได้ สิ่งใดที่เกินความจำเป็น เราเท่านั้น ที่จะละทิ้งได้ เพราะเงินอากรนี้ ถ้าเราสบายมากเท่าใด ยิ่งก่อให้เกิดความลำบากแก่คนผู้เสียภาษีมากขึ้นเท่านั้น....
.
นี้คือสิ่งที่ข้าพเจ้าสอนเขา ให้รู้ว่า ความสบายของตนเองบนท่ามกลางความยากลำบากของประชาชน คือสิ่งที่เราสามารถช่วยเหลือคนอื่นได้ ด้วยการอดทนต่อความยากลำบากด้วยตัวเอง ไม่ยอมรับเงื่อนไขของความสบายบนความทุกข์ของประชาชน
.
ทีมเราจึงไปพ้นจากความลำบาก ไปพ้นจากความสบาย เพราะใจของเรานั้น ไม่รับเงื่อนไขความสบายบนความยากลำบากของประชาชน........
ไม่ใช่นั่งรถโก้ ติดแอร์อย่างดีไปแข่งทุกสนาม เพราะสิ่งที่ท่านเผาผลาญนั้น คือเงินภาษีของประชาชนทั้งประเทศครับ
.
ครู ควรอย่างยิ่งที่จะต้องสื่อให้เด็กได้รับรู้ถึงเรื่องดังกล่าวอย่างจริงจัง สอนให้เด็กรู้สำนึกในพระคุณของประชาชน สอนให้เด็กรู้ถึงบุญคุณแม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยวตามริมถนน เพราะแม่ค้าเหล่านี้ ต่างก็เสียเงินภาษีให้กับเราที่นั่งรถติดแอร์มาแข่งขัน เสียเงินภาษีให้กับเราที่มีข้าวทานทุกวัน เสียเงินภาษีที่มีงบประมาณในการซื้ออะไหล่จักรยาน แต่ละอย่าง แต่ละชิ้น มันคือชีวิตครับ และครู ควรสอนให้เด็กรู้ด้วยว่า ชุดวอร์มสวย ๆ ที่ตนเองสวมใส่ คนเสียภาษีบางคนเสื้อกันหนาวซักตัวก็ยังไม่มีจะใส่ ดังที่ข้าพเจ้าเดินไปพบเขาที่ตลาดโต้รุ่ง ความสำนึกรู้นี้ คือความหดหู่ภายในจิตใจเช่นกันครับ
.
สิ่งที่เราทำได้ ช่วยคนอื่นได้ คืออย่าสอนให้เขาหลงในสิ่งที่ตนมีจนลืมตัว
ขอบพระคุณพี่น้องทุกท่านครับ ที่เข้ามาดูเรื่องแห่งชีวิต ณ ที่แห่งนี้ ครับ

[เนิ่ม ชมภูศรี]

เดินทางไปถึงจังหวัดเชียงราย..

คณะเราต่างใจกระสันที่จะเข้าไปดูร้านจักรยาน และร้านจักรยานร้านนี้ เป็นร้านที่รู้จักกันมานานมาก สมัยที่เป็นนักกีฬาจักรยานด้วยกัน เจ้าของร้านชื่อพี่เปี๊ยก ไพโรจน์ อินตะปัญญา อดีตนักกีฬาทั้งสามีภรรยา เป็นผู้ฝึกสอนให้กับทีมเชียงราย เป็นหัวเรือใหญ่ในการนำนักกีฬาสู่ความเป็นเลิศ ที่สำคัญ เวลาเด็กจักรยานจากเมืองพิษณุโลกต้องการอะไหล่อะไร พี่เปี๊ยกจะขายให้ในราคาต้นทุน ไม่มีกำไร แถมยังเซนต์ไว้เป็นปี ๆ มีค่อยมาจ่ายเงิน อะไหล่อะไรต่ออะไร ก็สั่งทางร้าน น๊อทเทิร์นไบค์ เชียงราย นี่ละครับ

.ขอเก็บภาพบรรยากาศภายในร้านมาฝากกันครับ

[เนิ่ม ชมภูศรี]

ไพโรจน์ อินต๊ะปัญญา เจ้าของร้าน น๊อทเทิร์นไบค์ เชียงรายครับ

[เนิ่ม ชมภูศรี]

ออกจากร้านพี่เปี๊ยกเกือบจะห้าโมงเย็น คณะเรารีบบึ่งไปที่พักที่ได้จองไว้ตรงบริเวณ อ.แม่จันทร์ เมื่อถึงที่พักจัดการเรื่องขนย้ายอุปกรณ์เสร็จ ก็กินเวลาเข้าไปจะหกโมงเย็นแล้ว .....

[เนิ่ม ชมภูศรี]

ด้วยความกระสันที่จะขี่จักรยาน...
.
ทั้งเด็กทั้งโค้ช ต่างก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดจักรยาน เพราะเวลาได้ล่วงเลยไปจวนจะค่ำ กระผมให้เด็กไปลองปั่นเพื่อดูเส้นทางที่จะใช้แข่งประเภทไครทีเรี่ยม ที่จะใช้แข่งในวันอาทิตย์ ส่วนตัวเองไม่ฟังเสียง เปลี่ยนชุดจักรยานเสร็จ รีบปั่นบึ่งไปสนามแข่งเมาเท่นไบค์ ซึ่งอยู่ห่างจากที่พักประมาณ 3 ก.ม. เมื่อไปถึงสนามแข่งขันก็ไม่สนใจอะไรอีกเหมือนกัน เปลี่ยนเกียร์ขึ้นเนินภายในสนามปั่นไปตามลูกศรสีน้ำเงิน ตอนเข้าไปในช่วงแรกบรรยากาศยังไมอาการว่าจะเปลี่ยนแปลงเร็วนัก แต่เมื่อปั่นไป ปั่นไปได้สักระยะหนึ่ง เอ๊ะ..ทำไมตาเริ่มมองไม่เห็นเส้นทางแล้ว เมื่อนึกฉงนในใจ หันซ้ายแลหลัง โอ้โห...นี่มันมืดแล้วนี่นา ปั่นไปคลำทางตามลูกศรไปเรื่อย ๆ ก็ยังไม่เห็นจุดเริ่มต้นที่เข้ามาซักที ยิ่งเส้นทางแข่งขันเป็นภูเขาไต่ระดับความสูง เราเองก็ยังไม่ค่อยแข็งแรง บางจุดต้องลงจูง เพราะมองไม่เห็นเส้นทางด้วยความมืดของป่าภาคเหนือบดบังตา พอรู้ตัวอีกทีหนึ่ง เราหลงทางเสียแล้ว.....

[เนิ่ม ชมภูศรี]

เมื่อรู้ตัวว่าหลงป่า .
มีทางหนึ่งที่ปั่นลึกเข้าไปในป่า ยิ่งปั่นไปทำไมยิ่งเหมือนวนอยู่จุดเดิม ความเงียบของป่าทำให้ขนลุกขึ้นมาบ้างในบางครั้ง ยิ่งลมเย็นพัดโชยใบไม้ร่วง ยิ่งกรอบแกรบกิ่งไม้ รู้สึกว่าน่าจะมีสิ่งอันใดที่ผิดปกติบ้างสำหรับแขกผู้มาเยือนแปลกหน้าคนนี้ ปั่นไปจูงไปแบบไม่เหลียวหลังดูว่าจะมีใครมาคอยดันท้ายหรือไม่ ใจคิดไปเองต่าง ๆ นานา สักระยะหนึ่งเริ่มรู้สึกสับสนมากยิ่งขึ้น อีกระยะหนึ่งใจเรากลับนิ่งเงียบ ความสบาย เย็น ลมหนาว ไล่อาการตื่นตระหนกหลอกตัวเองออกไปได้อย่างหมดจรดจากจิตใจ
..
ป่าวนรอบไม่ไกลมากนัก ปั่นไปปั่นมา กำลังจอดจักรยานเพื่อคลำหาทิศทางตามตำราที่เคยได้ร่ำเรียนมาในสมัยวัยหนุ่ม กลับผลิกผันตกใจอย่างถึงที่สุด เพราะมีชายแปลกหน้าโผล่มาจากดงไพรในราตรี ถือมีดพร้าอีเหน็บพกสะเอวแบกขึ้นบ่า ต่างคนต่างให้เสียงเพราะต่างตกใจด้วยกันทั้งคู่ .
สวัสดีครับลุง (ใช้เสียงพูดคุยเพื่อลดช่องว่างความเป็นคนแปลกหน้า) เมื่อได้ใจความว่ากระผมหลงทาง ลุงก็ชี้นำไปทางที่ลุงเดินมา คุยถึงทิศทางเป็นที่เข้าใจแล้ว กระผมเลยขอถ่ายภาพเป็นที่ระลึกของการพบกันในราตรีนี้ ชายหนึ่งเข้าป่าทำมาหากิน ชายหนึ่งเข้าป่าเพราะอยากปั่นจักรยาน....

[จ่าเยิ้ม]

555 เสือคาบดาบหลงป่า....สงสัยมัวแต่ดูไลน์เพลินไม่มองทิศเลยซิครับพี่เนิ่ม...55

[มะ มะ หมิว]

เฮ้อ..หายใจ..เอ๊ย..ใจหายหมดเลยพี่เนิ่ม

[เนิ่ม ชมภูศรี]

ค่ำคืนแห่งเมืองเชียงราย เราหลับใหลภายใต้ห้องพักที่ไม่อยากจะเปิดออกไปสู่บรรยากาศภายนอก ด้วยความหนาวเหน็บที่คนทางพื้นราบไม่เคยพบประสพ...

[เนิ่ม ชมภูศรี]

นักกีฬาที่เดินทางไปแข่งขันในวันแรกนั้น มีมากมายหลายท่านด้วยกัน มีทั้งคนไทยและชาวต่างประเทศ ที่มาแข่งในครั้งนี้ก็มีจากประเทศญี่ปุ่น ประเทศสิงค์โปร ประเทศมาเลเซีย แต่นักกีฬาที่ลงในรุ่นยุวชนนั้น ไม่มีจากต่างประเทศ มีแต่นักกีฬาที่สังกัดทีมต่าง ๆ เช่นจากโรงเรียนกีฬาจังหวัดลำปาง โรงเรียนกีฬาจากกรุงเทพ ทีมจังหวัดสุรินทร์ ทีมกาฬสิน ทีมจากจังหวัดสุราษฐ์ธานี จากจังหวัดพะเยา จังหวัดเชียงราย ชลบุรี ระยอง เต็มไปหมดครับ เด็กแต่ละคนเก่ง ๆ กันทั้งนั้นเลย สำหรับจังหวัดพิษณุโลก ก็มีอนุรักษ์ เพชรรี่ และศักดิ์สิทธิ์ กัลยา ที่มาแข่งในนามศูนย์ฝึกจักรยานกองบิน 46 PBC พิษณุโลก แต่โดยรวมแล้ว เราทราบกันดีว่า มาในนามจังหวัดพิษณุโลก ทั้งโค้ชและกรรมการ ต่างก็เรียกกันเป็นเสียงเดียวว่า เด็กพิษโลก....

[เนิ่ม ชมภูศรี]

.viewtopic.php?f=3&t=150690

ข้าพเจ้าเคยพูดคุยกับน้องบอล เท้าไฟ จากกลุ่มจักรยานยามเย็นสนามบินใหม่ AIRPORT GROUP PHITSANULOK ถึงแนวความคิดในเรื่องการจัดกิจกรรมต่าง ๆ ให้เกิดขึ้นกับเมืองพิษณุโลก ขั้นแรก ถ้าหากเราจะจัดแข่งขันจักรยาน บุคคลที่มาร่วมแข่งจักรยาน ไม่ใช่ว่าเขาจะมาร่วมกิจกรรมเพราะเงินรางวัล ไม่ใช่ว่าเขามาแข่งเพราะอยากได้รางวัล หากเขาจะมาแข่งขันจักรยานที่เมืองพิษณุโลก หรือร่วมกิจกรรม ควรอย่างยิ่งที่พี่น้องจักรยานทั้งเมืองพิษณุโลก จะต้องช่วยกันทำให้เมืองนี้มีสิ่งดีงาม จะต้องมีสิ่งดึงใจให้เขามาอย่างเต็มใจ นั้นคือมีสิ่งที่ดีให้กับเขา เพราะพี่น้องเมืองพิษณุโลกมีเรื่องดี มีความดี ด้วยความเพียรพยายามที่จะก่อให้เกิดความดีงามในหมู่จักรยานเมืองพิษณุโลก ตนเองขอทำความดีในสิ่งที่ทำได้ เข้าใจในสิ่งที่ว่า การทำความดีนี้ทำไมถึงมีคนต้องการพบปะเจอะเจอ ทำไมถึงมีคนอยากพูดคุยด้วย ดังตัวอย่างที่คุณ โต้ง ชาญยุทธ เกิดศิริ จากชุมเสือบ้านคลองเมืองพิษณุโลก ได้ช่วยทำลูกกลิ้งไว้ให้เด็กศูนย์ฝึกได้ใช้ฝึกซ้อม เพราะเขาทำความดี เวลาที่พี่เขามาหา ทุกคนรู้สึกดีใจ เหมือนตนเองได้รับเกียรติที่เขามอบให้ .
ที่คุยเรื่องความดีนี้ เพราะเช้าวันนี้ มีพี่น้องช่วยทำความดีให้กับเด็ก ๆ จักรยาน โดยนำเสต็มออกมาขายเพื่อนำเงินมาให้เด็กจากเมืองสองแควทีมนี้ กระผมขอเรียนเชิญพี่น้องทุกท่าน เข้าไปช่วยให้กำลังใจคนทำความดีครับ ขอบพระคุณมากขอรับ....


http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic.php?f=3&t=150690

[เนิ่ม ชมภูศรี]

ผลการแข่งขันจักรยานมในประเภทไทม์ไทอัล 10 ก.ม. ได้เป็นที่ทราบกันแล้วในการทำรายงานตอนต้นกระทู้ ต่อไปเป็นเรื่องภาคกลางคืนที่มีแกนนำจากกลุ่มจักรยานยามเย็นสนามบินใหม่ AIRPORT GROUP PHITSANULOK มาเยี่ยมเด็กจักรยาน ครับ

[เนิ่ม ชมภูศรี]

น้องบอล เท้าไฟ จากกลุ่มจักรยานยามเย็นสนามบินใหม่ มาเยี่ยมเด็กจักรยาน และพบกับบรมครูแห่งจักรยานเมืองไทย น.ท.ชาติชาย จันทร์รัตน์ ผู้ควบคุมทีมจักรยานทหารอากาศ หรือ น้าชาติ ...ทุกครั้งที่พบกัน เป็นยต้องคุยเรื่องการฝึกซ้อม เรื่องแข่งขัน และมาในวันนี้ เป็นประเด็นการพูดคุยกันเรื่อง ขี่จักรยานด้วยรอบขาสูง ได้ประโยชน์อย่างไร ซึ่งครูท่านนี้ ได้ชี้ไปตรงจุดเจาะลึกถึงคำตอบได้โดยมิต้องอาศัยการแปลตำราเลยครับ....

[เนิ่ม ชมภูศรี]

มิตรแท้ย่อมไม่ทอดทิ้งกัน ตัวแทนจากกลุ่มจักรยานเมืองสองแควครับ น้องบอล เท้าไฟ มาเยี่ยมเด็กจักรยาน พร้อมกับบอกว่า อยากเลี้ยงข้าวเด็กครับ ให้ไปหาร้านอาหารดี ๆ ทานกันในคืนนี้.....

[เนิ่ม ชมภูศรี]

.กระเพราข้าวผัดไข่ดาวจานนี้ ได้เลี้ยงใจคนไทยทั้งประเทศ....
เงินเพียงสามสี่ร้อยบาทนี้ ได้เลี้ยงเด็กให้มีความสุขทางใจอย่างสูงล้ำคุณค่า ด้วยพวกเราทราบดีว่าทีมเราไม่มีเงิน ด้วยอาหารมื้อนี้ ที่ต่อชีวิตให้เขาได้ลุกขึ้นออกไปสู้ ช่วยต่อชีวิตให้เขาได้พบกับความหวังที่เป็นทางฝัน พยายามที่จะสอนเขาให้รู้ตัวว่า ชีวิตเรานั้น ไม่ใช่จะต้องดำเนินไปด้วยเงิน นับว่าเป็นบุญอย่างยิ่งแล้ว ที่เราได้มีโอกาสมาขี่จักรยาน ที่เราได้รับการดูแลจากพี่ผู้ใจบุญ ข้าวจานนี้ ได้เลี้ยงใจคนไทนทั้งประเทศ ได้สัมผัสกับเม็ดข้าวเข้าสู่ใจ นี้ถ้าหากเราเลือกที่จะเสพอาหารชั้นดี หากเราเลือกที่จะกินแต่อิ่มท้องเพียงอย่างเดียว เด็กจะไม่ได้รับคุณค่าอาหารที่หล่อเลี้ยงชีวิตตน คุณค่าของการเดินทาง คุณค่าของแม่โพสพ คุณค่าที่ไม่ใช่เรื่องของสารอาหารว่าดีมีประโยชน์ แต่เป็นคุณค่าที่ยิ่งใหญ่ในการมีชีวิตอยู่.....
.
เงินเพียงสามสี่ร้อยบาทในมื้อนี้ มีคุณค่ามากกว่าเงินเป็นเรือนหมื่นเรือนแสน เพราะน้องเรามามอบให้กันด้วยดวงใจ กระผมรู้สึกเช่นนี้ กระเพราไข่ดาวมื้อนี้ ได้สอนให้ใจเราพอเพียงได้ ได้สอนเด็กในทางอ้อม ที่ไม่ต้องไปเรียนจากตำรา เราได้ความรู้ที่เป็นเรื่องตรง ได้รับพรแห่งบุญที่เป็นของจริง....
.
สามสี่ร้อยบาทนี้ ได้เดินทางเข้าสู่ดวงใจกระผม ยากยิ่งนักที่เงินเรือนหมื่นเรือนแสนจะมีค่าเกินได้ เพราะใจเราไม่ต้องการ เราต้องการเพียงเท่านี้ ต้องการด่วยความเต็มใจจากผู้ให้ เราต้องการใจของคน.....
.
เพราะเป็นความยิ่งใหญ่เกินกว่าเงินหมื่นแสนพันล้าน....