????...คุณลุงแดง- คุณป้าอ๋อย พา เที่ยว ...???

Deang-sarapee

อรุณสวัสดิ์ญาติธรรมและท่านผู้มีเกียรติที่เคารพ ผมกลับจากการปั่นทัวร์เที่ยวเมืองรอง จ.นครพนม และ เมืองสกลนคร ถึงบ้านเมื่อวาน ๒๑๐๙๓๐ พ.ย.๖๕ โดยออกเดินทางแต่ ๐๘๑๘๔๕ พ.ย.๖๕ รวม ๑๓ วันเต็ม ๆ ทัวร์ครั้งนี้เป็นครั้งที่ ๒ ในรอบปีต่อจากทัวร์เมืองเก่าสุโขทัย ครั้งนี้ต้องเรียกว่าทัวร์บุญจริง ๆ เพราะผมตั้งใจไปกราบพระธาตุพนมและกราบพ่อแม่ครูบาอาจารย์ด้วย เอาไว้จบทริปสุโขทัยก็จะมาเล่าให้ท่านที่เคารพได้รับชมกัน ติดตามเป็นกำลังใจกันนะครับ

เช้านี้เรามาต่อเรื่องเมืองสุโขทัยที่ยังติดอยู่ที่บ้านวังหาดกันต่อครับ

#จังหวัดสุโขทัย #อ่างเก็บน้ำ ใจกับวิถีกลางอารยธรรมบ้านวังหาด

Deang-sarapee

ติดตามเรื่องราวกันต่อครับ

Deang-sarapee

สวัสดียามค่ำคืนที่แสนเศร้ากับข่าวคราวโดยเฉพาะข่าว car bomb เป็นเหตุให้นายตำรวจเสียชีวิต ๑ นาย ผู้บาดเจ็บอีกหลายคน เหตุเกิดเมื่อวานยามเที่ยงกว่า ๆ เมื่อคิดนึก..ตรึกตรอง...บอกได้ว่า.."พูดไม่ออกครับ".. ได้แต่เสียใจ ไม่น่า...ไม่น่า ??? เหตุการณ์นี้ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่สำหรับคนที่มีอาชีพตำรวจครับ แต่มีอีกเหตุการณ์หนึ่งที่ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่สำหรับคนไทยทั้งประเทศทีเดียวคือ "ไม่ควรลืม"....ไปชมคลิปครับ

#บึ..ยะลา ! เหตุลอบปลงพระชนม์ รัชกาลที่9 วันที่ 22 ก.ย. 2520

พวกไม่รู้ นรก-สวรรค์ น่าสงสารครับ อยากจะบอกนะครับว่า บารมีพ่อ ร.๙ ได้รับการยืนยันจากพ่อ-แม่-ครูบาอาจารย์ ทุกองค์ กล่าวเป็นเสียงเดียวกัน คือ "พระโพธิสัตว์"

พระโพธิสัตว์ หมายถึง ผู้ที่บำเพ็ญบารมี เพื่อการตรัสรู้เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า หรือจะตรัสรู้เป็น พระพระปัจเจกพุทธเจ้า หรือจะตรัสรู้เป็นพุทธสาวกอย่างใดอย่างหนึ่ง พระโพธิสัตว์ทั้งหลาย ในช่วงที่ท่านบำเพ็ญบารมีอยู่นั้น ท่านจะสะสมบารมี ตามควรแก่อัตตภาพ คือ ในสมัยนอกพุทธกาล ท่านย่อมสะสมบารมี เช่น ทาน ศีล เนกขัมมะ เจริญสมถภาวนา แต่ในสมัยที่พบ พระพุทธเจ้าพระองค์ก่อนๆ ท่านย่อมฟังธรรมศึกษาพระธรรมวินัย เจริญทั้งศีล สมาธิ ปัญญา ทั้งสมถะและวิปัสสนา

สำหรับผมขอยืนยันได้ประสบพบเห็น สิ่งเหลือเชื่อของพระองค์ท่าน หลายครั้งจนแน่ใจและเชื่อในคำที่พ่อ-แม่-ครูบาอาจารย์กล่าวไว้ มีหลายคนที่ละลาบละล้วงพระองค์ท่าน ทั้ง ๆ ที่ผมพยายามห้ามและว่ากล่าว แต่ไม่ยอมเชื่อ สุดท้ายชีวิตพังครับน่าสงสาร "บอกแล้วไม่ฟัง.."

Deang-sarapee

ติดตามกันต่อนะครับ

Deang-sarapee

โอวาทธรรมคำสอน หลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม

1.ปากอย่าไว ใจอย่าเบา เรื่องเก่าอย่ารื้อฟื้น เรื่องอื่นอย่าไปคิด กิจที่ชอบให้รีบทำ

2.ทำดีได้ดี ไม่ได้แปลว่าทำดี แล้ว รวยแต่แปลว่า ทำดีแล้วมีความสุข มีชีวิตร่มเย็น ไม่เดือดร้อนตนเอง และ ผู้อื่น

3.ความสุขนั้นไม่เที่ยงฉันใด ความทุกข์ก็ไม่ได้อยู่กับเรา ตลอดไปฉันนั้น

4.ใครตั้งใจ ทำดี อย่าไปกังวลเรื่อง ปากคน เพราะต่อให้เราดี ขนาดไหน หากไม่ถูกกิเลสเขา เขาก็ไม่ชอบ ไม่เข้าใจ
ดี-ชั่ว ไม่ได้อยู่ที่เขาว่าเรา แต่อยู่ที่ตัวเราเองทั้งหมด

5.สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ถ้าโยมอยากหมดเวร หมดกรรม อย่าไปสร้างกรรมต่อไปอีกเลย ใช้หนี้เขาไปเถอะ หมดแน่ๆ

6.บางคนเวลาจะตายขึ้นมาถึงได้มาเข้าวัด เวลาดีๆน่ะ ตาดี หูดี ไม่เอา ปากดี ไม่เคยรับศีล หูดี ไม่เคยฟังเทศน์ มือดี ไม่เคยไหว้พระสวดมนต์ พอเวลาเป็นอัมพาตขึ้นมา แล้วมันจะไหว้พระได้ไหม ?

7.คนดี ไปอยู่กับคนชั่วไม่ได้หรอก คนชั่ว ไปอยู่กับคนดีเขาไม่ได้ไม่ต้องไปไล่ เดี๋ยวมันเคลื่อนย้ายของมันเอง

8.ถ้าใครเคารพ บูชาพระในบ้าน เคารพพ่อ เคารพแม่ ซึ่งเป็นพระผู้ประเสริฐ เป็นพระอรหันต์อยู่ในบ้าน ใครทำได้อย่างนี้ รับรองรวยมหาศาล

#ธรรมะ #อมตะธรรม #ธรรมะสอนใจ

เจ้าหญิงแห่งบรูไน..ทรงร้องเพลง "พ่อแห่งแผ่นดิน"...ได้เพราะมาก..อยากให้ฟัง น้ำตาไหลเลย..!

สวัสดียามบ่าย ๆ ครับ ฟังเพลงแล้วคิดนะครับว่า โลกทั้งโลกต่างให้ความรักต่อ ร.๙ ขอจงภูมิใจที่เราได้เกิดมาภายใต้ร่มพระบารมีของพระองค์ท่านครับ ขอพระองค์ทรงพระเจริญเสด็จพระราชดำเนินตามปณิธานที่ตั้งไว้

เราไปเที่ยวเมืองสุโขทัยกันต่อ ความจริงแล้วสุโขทัยเป็นเมืองประวัติศาสตร์และเป็นมรดกโลก แต่ผมยังสงสัยว่าทำไมหนาาาา กลายเป็นเมือง "รอง" ไม่ใช่เมืองหลักของการท่องเที่ยว เราสองคนได้ไปเยี่ยมชมหลายครั้งมาแล้ว รู้สึกได้มันยิ่งใหญ่มาก ๆ นะครับ ความภาคภูมิใจ ความรักชาติ ฯ ทับทวีในใจ ไทยไม่แพ้ใครในโลก

ความสงสัยทำให้ได้มีเวลาศึกษาและค้นคว้า ที่สุดแล้วจึงได้พบอีกมุมหนึ่ง ที่เป็นมุมอับแสงดังที่เกริ่นมาแต่ต้น จากนี้ไปเราสองคนก็ไม่ได้ไปค้นพบอะไรที่มากกว่านี้ เราก็เพียงได้เข้าไปชมสถานที่สำคัญ ๆ แต่เราพิเศษตรงที่เราละเอียดมากขึ้นมีหลาย ๆ จุดที่ไม่ได้ไปเลยแต่คราวนี้เราดั้นด้นเข้าไปให้ถึง เก็บภาพมาฝากโอกาสหน้าถ้าท่านมีเวลา อย่าลืมไปชมให้ได้นะครับ

Deang-sarapee

เที่ยวกันต่อครับ

Deang-sarapee

สวัสดีครับท่านญาติธรรมและท่านผู้มีเกียรติที่เคารพ การสื่อสารแบบ One way communication มันลำบากจังเลยเพราะไม่สามารถสนองจุดประสงค์ท่านผู้ชมผู้ฟังได้ เป็นไปตามความคิดของผู้นำเสนอฝ่ายเดียว ระยะหลัง ๆ มานี่ผู้ชมหายไปเยอะ ตกใจนิด ๆ ไม่รู้จะทำอย่างไร ? แต่ไม่เป็นไรครับผมยังสนุกที่จะนำเรื่องราวที่ได้ไปท่องเที่ยว มาบันทึกไว้ ณ ที่นี้ เพื่อว่าท่านที่สนใจจะได้เข้ามาเก็บเกี่ยวข้อมูล ในส่วนสุโขทัยครั้งแรกผมเตรียมเรื่องราวไว้เยอะ แต่เมื่อพิจารณาเหตุและผลแล้ว ท่าน ๆ คงเบื่อแน่ ๆ เพราะสุโขทัยใคร ๆ ก็คุ้นใช่ไหมครับ ? เป็นการเอามะพร้าวห้าวมาขายสวน สรุปผมจะขอลงแค่ภาพถ่ายที่เราสองคนไปเก็บมา อาจจะมีมุมหลาย ๆ มุมที่คนยังไม่เคยพบเห็น จะได้พบได้เห็น ส่วนรายละเอียดขออนุญาตุ copy จากผู้รู้มาประกอบดีกว่านะครับ เรียนเชิญรับชมรับฟังได้ครับ

สารคดีนำชมอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย

Deang-sarapee

ไปต่อกันเลยครับ

Deang-sarapee

พระรูปหนึ่ง .. เข้าไปเก็บฟืนในป่า หลังจากเก็บได้พอประมาณ ก็แบกฟืนกลับวัด
พอเดินใกล้จะถึงวัด ก็เจอเด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังไล่จับผีเสื้ออยู่ และเขาก็จับผีเสื้อได้ตัวหนึ่ง

"หลวงพี่ เรามาพนันกันไหม" .. เด็กหนุ่มถาม "พนันยังไงล่ะโยม" .. พระหนุ่มถาม "หลวงพี่ลองทายดูสิครับว่า ..ผีเสื้อที่อยู่ในมือผมนี่ตายแล้วหรือยังมีชีวิตอยู่ ถ้าหลวงพี่ทายผิด ฟืนมัดนี้ก็เป็นของผม" .. เด็กหนุ่มตอบ

เมื่อหลวงพี่ได้ฟังกติกาก็พยักหน้าว่าเข้าใจ จากนั้นก็เอ่ยขึ้นว่า .. "อาตมาว่ามันตายแล้ว"

เด็กหนุ่มแบมือที่กุมผีเสื้อไว้แล้วหัวเราะชอบใจ "หลวงพี่แพ้ผมแล้ว ฮ่าๆ" ผีเสื้อตัวน้อย .. ก็ได้บินออกจากมือของเด็กหนุ่ม

"ดีแล้วๆ งั้นฟืนมัดนี้ก็เป็นของโยมละสินะ" หลวงพี่กล่าวเสร็จก็ถอนหายใจ .. แล้วเดินยิ้มจากไป

เด็กหนุ่มไม่เข้าใจว่าทำไมหลวงพี่ต้องทำท่าทีเหมือนดีใจ แต่ก็ไม่ได้สนใจไตร่ถาม ตอนนี้เขาเป็นฝ่ายยิ้มบ้าง จากนั้นก็หอบเอาฟืนขึ้นบ่าแบกกลับบ้านด้วยความดีใจ

เมื่อกลับถึงบ้าน พ่อของเขาถามว่าไปเอาฟืนมาจากไหน เด็กหนุ่มเล่าเรื่องราวที่พนันกับหลวงพี่ให้พ่อฟังอย่างละเอียด เมื่อพ่อของเด็กหนุ่มฟังจบ ก็ใช้มือตีไปที่ลูกชายหนึ่งที

"แกนะแก! .. โง่ซะไม่ไว้หน้าพ่อแม่เลยนะ" จากนั้นก็สั่งให้ลูกชายแบกฟืนเดินตามไปที่วัด เมื่อเข้าไปหาหลวงพี่ พ่อของเด็กหนุ่มได้แต่นั่งไหว้ปลกๆ

"หลวงพี่ครับ ผมต้องขอโทษแทนลูกชายของกระผมด้วยนะครับ เจ้านี่ไม่รู้ที่ต่ำที่สูงจริงๆ"

หลวงพี่ได้แต่พยักหน้าและยิ้มให้ แต่ก็ไม่ได้อธิบายอะไร เมื่อเดินออกจากวัด เด็กหนุ่มก็ถามพ่ออย่าสงสัยว่า เขาไปทำอะไรผิดต่อหลวงพี่เหรอ

"เพราะหลวงพี่บอกว่าผีเสื้อตาย แกถึงปล่อยผีเสื้อให้รอด แกชนะ ได้ฟืนไป แต่หากหลวงพี่บอกว่าผีเสื้อเป็น แกก็จะบีบผีเสื้อให้ตายคามือ แกก็ชนะได้ฟืนไปเหมือนเดิม แต่ผีเสื้อตาย แกคิดว่าหลวงพี่รู้ไม่ทันความคิดชั่วๆ ของแกเหรอ ที่หลวงพี่แพ้นะ .. ก็แค่ฟืนหนึ่งมัด แต่ชนะแกที่จิตเมตตาดวงใหญ่เบ้อเริ่ม ซึ่งที่แกไม่มี"

ครูคนแรก คือ .. พ่อแม่
ครูคนที่สอง คือ .. ครูในโรงเรียน
ครูคนต่อมา คือ .. เรื่องราว ผู้คน สรรพสิ่ง

ครูคนแรก .. ปลูกฝังคุณธรรม
ครูคนที่สอง .. ให้วิชาความรู้
ครูคนต่อมา .. สอนการเอาตัวรอดในชีวิตจริง

ครูไม่รักศิษย์ไม่เป็นไร แต่ .. ครูพึงหวังดีต่อศิษย์
หากรักแต่ไม่หวังดีต่อศิษย์ .. ชีวิตศิษย์พัง

สอนให้ศิษย์รู้แพ้รู้ชนะ รู้ดีรู้ชั่ว รู้ในน้ำใจไมตรี

เพราะคำว่าแพ้ ชนะ ได้ เสีย
ทำให้ความดีของคนสูญสิ้นไปมากมายมหาศาล

เรามักคิดว่า .. เราเป็นฝ่ายชนะ
แต่ที่จริง .. เราแพ้ต่างหาก และแพ้อย่างไม่มีชิ้นดีเสียด้วย

Cr. พุทธ เซน เพจ FB อมตะธรรม ประเทศไทย #ธรรมะ #อมตะธรรม #ธรรมะสอนใจ

สวัสดียามบ่าย ๆ ครับ เราสองคนปั่นชมภายในอุทยานจนรอบเรียกว่าทั่วทุกมุม ตอนนี้เราจะออกไปนอกอุทยานแล้วนะครับ บอกตรง ๆ ภายนอกอุทยานเราไม่เคยได้ไปเที่ยวชมเลยครับ ทั้ง ๆ ที่มาเที่ยวหลายรอบมาก รอบนี้จึงถอนทุนคืนครับติดตามไปพร้อมกันนะครับ

Deang-sarapee

ไปต่อกันครับ

Deang-sarapee

ในยามอับจน แม้ไปงานเลี้ยงก็มิมีคนทักทาย เมื่อใดร่ำรวย ซ่อนตัวเร้นกายบนเขาสูงก็มีคนตามไปเยี่ยมเยียน

ควบคุมคนมีปัญญา ด้วยคุณธรรมนำมิตร
ควบคุมคนด้อยปัญญา ด้วยกฏระเบียบ

คนฉลาดยินยอมน้อมศรีษะในบางสถานการณ์แต่ใช่ว่าจะยอมทิ้งความมุ่งมั่นปรารถนา

คนเมื่อยืนตรง เงาย่อมไม่คด หากกระทำดีจริง อย่ากลัวคนนินทาว่าร้าย

คนหนุ่มสาวมักหัวเราะคนชรา โดยลืมว่าวันหนึ่งตนต้องแก่เฒ่า

ต้นไม้ใหญ่เท่าหลายแขนโอบนั้น เมื่อก่อนเป็นเพียงไม้ต้นน้อยๆ ดังนั้นหากไม่เริ่มต้นเสียวันนี้ ก็มิมีวันอันยิ่งใหญ่

เข้มงวดเกินไป คนดีหนีหาย
หย่อนยานเกินไป คนเลวมาแวดล้อม

เอาชนะใจคนผู้หนึ่ง อาจต้องใช้เวลากว่าครึ่งปีทำลายน้ำใจคนผู้หนึ่ง ใช้เพียงครึ่งประโยคเท่านั้น

เรียนรู้ระดับสูง ใช่จะมีปัญญามาก
มองโลกให้ลึกซึ้ง ปัญญาจึงบังเกิด

ไม่เข้าป่าลึก ก็ไม่พบเสือ
รักษาชีวิตให้ดี มิพบเจออันตราย

เครดิต : สุภาษิตจีน 𝑺𝒊𝒏𝒈𝒏𝒖𝒆𝒏𝒈𝒕𝒉𝒊𝒄𝒉𝒂𝒃𝒐𝒌 : 𝒑𝒂𝒈𝒆

สวัสดียามบ่าย ทีค่อนจะมืดฟ้ามัวฝน จะตกก็ไม่ตก อึมครึม เศร้า ๆ เหงา ๆ ผมบอกแต่ต้นแล้วว่าการไปเที่ยวสุโขทัยเมืองรองครั้งนี้ ผมทำการบ้านมากพอสมควรมีข้อสงสัยและกังขาหลายเรื่อง สุดท้ายเรื่องที่กังขาก็ต้องถูกระงับด้วยคำพูดของพระอาจารย์เจ้าอาวาสแห่งวัดบ้านวังหาด ซึ่งเหตุผลของท่านต้องยอมครับ

อีกที่หนึ่งที่ผมให้ความสนใจคือ ที่วัดศรีชุมครับ เมื่อเราเที่ยวภายในขอบรั้วราชธานีเรียบร้อย ก็ออกตระเวนภายนอกราชธานี วัดศรีชุมคือจุดหลักที่ไม่พลาด วัดศรีชุม เป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปปางมารวิชัยองค์ใหญ่ขนาดหน้าตักกว้างประมาณ ๑๑.๓๐ เมตร ซึ่งมีนามว่า "พระอจนะ" มีความหมายว่า ผู้ไม่หวั่นไหว ที่ร่ำลือกันว่าเป็นพระพูดได้ สันนิษฐานกันว่าวัดศรีชุมสร้างตั้งแต่สมัยพ่อขุนรามคำแหงมหาราชและกลายเป็นวัดร้างในสมัยอยุธยาตอนปลายกระทั่ง พ.ศ. ๒๔๙๕ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชทรงมีโครงการบูรณปฏิสังขรณ์เสียใหม

วัดศรีชุม (Si Chum Temple) มีพระประธานองค์ใหญ่ที่อยู่ภายในมณฑปซึ่งต่างจากวัดทั่วไปที่พระประธานมักอยู่ในโบสถ์ร่องรอยภาพเขียนจิตรกรรมฝาผนังที่มณฑปแม้จะลบเลือนไปมากแล้วแต่ก็ยังเป็นหลักฐานที่แสดงให้เห็นถึงความสวยงามยิ่งใหญ่ของวัดศรีชุม ในอดีตวัดนี้เป็นสถานที่พบศิลาจารึกหลักที่ ๒ หรือศิลาจารึกวัดศรีชุม โดยรวมแล้ววัดศรีชุมจึงเป็นอีกวัดหนึ่งที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์อย่างยิ่ง อีกทั้งยังมีความสวยงามของศิลปะสมัยสุโขทัยที่แสดงออกผ่านองค์พระมณฑปเสาวิหารต่าง ๆ เสียดายผมไม่ได้ยินพระพูดได้ ตามที่เขาเล่ากัน และไม่ได้เข้าอุโมงค์ทราบว่าอุโมงค์ปิดมานานแล้ว

ชื่นชมศิลปกรรมโบราณในอาณาจักรสุโขทัยกับ ศ. ดร.ศักดิ์ชัย สายสิงห์ ตอน 5 วัดศรีชุม

Deang-sarapee

ไปต่อกันครับ

Deang-sarapee

"นิทานเพื่อชีวิต ที่มีพลัง"

อาตมาก็ขอเล่านิทานให้ฟัง นิทานฝรั่งเรื่อง "พ่อครัวเจ้าปัญญา กับลูกสาวเจ้าทุกข์"

ลูกสาวพ่อครัวคนนี้ทุกข์ตลอดเวลา ทุกข์กับคนนั้น ทุกข์กับคนนี้ อยู่ที่โรงเรียนก็ทุกข์ อยู่ที่บ้านก็ทุกข์ ทุกข์ง่าย สุขยาก อะไรที่จะเป็นทุกข์ได้ ก็อยากจะเป็นทุกข์กับเรื่องนั้น !!

พ่อก็เป็นห่วงลูก ลูกมาปรับทุกข์กับคุณพ่อ ฟังแล้วก็น่าสงสาร

พ่อคิดพิจารณาว่า จะสอนลูกอย่างไรดี!! พ่อฉุกคิดได้ พาลูกเข้าไปในห้องครัว... เอาหม้อมาสามหม้อ ใส่น้ำไว้ แล้วก็ตั้งไฟทั้งสามหม้อ รอให้น้ำเดือด ... แล้วก็เอาของออกจากตู้ มีแครอท ๑ หัว ไข่ไก่ ๑ ฟอง เมล็ดกาแฟสดจำนวนหนึ่ง พอน้ำเดือด พ่อเอาแครอทลงไปในหม้อที่ ๑ ไข่ไก่ลงไปในหม้อที่ ๒ เมล็ดกาแฟสดลงไปในหม้อที่ ๓ แล้วก็ปล่อยให้เดือดพล่าน สัก ๑๐ กว่านาที

พอเสร็จก็เอาแครอท ไข่ไก่ และเมล็ดกาแฟสดออกมาจากหม้อ!! พ่อชี้ให้ลูกเห็น ... ดูสิลูก !! ธรรมชาติของของต่างๆ ไม่เหมือนกัน เดิมทีแครอทเป็นผักที่แข็ง แต่พอเจอน้ำเดือด กลายเป็นของอ่อนปวกเปียก ส่วนไข่ไก่ เดิมเป็นของแตกง่าย ข้างในอ่อน แต่พออยู่ในน้ำเดือดนานๆ มันกลายเป็นของแข็งเลย!! ส่วนเมล็ดกาแฟสด ใส่ลงไปในน้ำอย่างไร เอาออกมาก็อย่างนั้น มันไม่เปลี่ยน ยังรักษาความเป็นเมล็ดกาแฟของมันไว้ !! กลายเป็นน้ำต่างหากที่เปลี่ยน!! เปลี่ยนเป็นน้ำมีรส และกลิ่นหอม

จิตใจของมนุษย์ก็เหมือนกันนะลูก...พ่อมีการขยายความ บางคนดูแข็งแกร่ง แต่พอเจอความทุกข์ ซึ่งพ่อเปรียบเหมือนน้ำร้อน ก็หมดกำลังใจ อ่อนปวกเปียกเหมือนแครอท บางคนเริ่มต้นอ่อนไหว เปราะบาง พอเจอปัญหา เจอความทุกข์ ก็เปลี่ยนเป็นคนแข็งกระด้าง ขึงขัง ตึงเครียด เหมือนไข่ไก่ที่ต้มน้ำแล้ว

แต่บางคนเหมือนเมล็ดกาแฟ เจอน้ำร้อน ก็ไม่เปลี่ยนสภาพความเป็นเมล็ดกาแฟ!! และยังสามารถปล่อยรสชาติเข้าไปในน้ำได้ ทำให้น้ำนั้นเปลี่ยน เป็นน้ำที่มีรสน่าดื่ม น้ำที่หอม ตัวเมล็ดกาแฟก็เหมือนเดิม!!

ให้ลูกคิดดีๆ ว่า ต้องการเป็นคนแบบไหน ต้องการเป็นคนแบบ..แครอท ไหม หรือจะเป็นคนแบบ..ไข่ไก่ หรือจะเป็นคนแบบ..กาแฟสด

ลูกก็ยอมรับว่า เหมือนกาแฟสดดีที่สุด!!

คือเราจะอยู่ในโลกที่ไม่มีปัญหานั้น อย่าไปหวังเลย เหมือนกับหวังให้ทะเลไม่มีคลื่น ทะเลต้องมีคลื่น ชีวิตต้องมีปัญหา โลกต้องมีโลกธรรม สรรเสริญอยู่ที่ไหน นินทาอยู่ที่นั่น ลาภอยู่ที่ไหน เสื่อมลาภอยู่ที่นั่น อย่าไปหวังจะเอาแต่กำไร คือลาภ ยศ สรรเสริญ สุข อย่างเดียว โดยไม่ต้องขาดทุนเลย คิดอย่างนี้เจอทุกข์แน่ๆ

เมื่อเรามีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่พึ่ง ให้เอาหลักธรรมะไปใช้ อย่างพอเหมาะพอดีในทุกด้านของชีวิต ทั้งด้านความสัมพันธ์กับโลกวัตถุ ด้านความสัมพันธ์กับโลกมนุษย์ ด้านจิตใจ ด้านปัญญา ทำให้เป็นองค์รวม บูรณาการไปพร้อมๆ กัน

จะเจอน้ำเดือดก็ไม่กลัว !! เพราะตัวเองเหมือนเมล็ดกาแฟ เจอแล้วก็ยังสามารถทำให้น้ำเดือดนั้นเป็นน้ำมีกลิ่นหอม เป็นน้ำกาแฟได้ ไม่กลัวว่าความเข้มแข็งจะหมด หรือกลับกลายเป็นความอ่อนแอปวกเปียก ไม่กลัวว่าความอ่อนจะกลายเป็นความขึงขังตึงเครียด ไม่กลัวแล้ว พร้อมที่จะรับกับเหตุการณ์กับสถานการณ์ทุกอย่าง เพราะมีคุณสมบัติอยู่ในใจ

มีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ระดับนามธรรมอยู่ในใจ....จากหนังสือ Why ไหว้ โดย พระชยสาโรภิกขุ

สวัสดียามบ่าย ๆ ครับ อ่านนิทานแล้วคิดเห็นอย่างไรกันบ้างครับ เชื่อว่าทุกคนคงยอมรับว่า "เป็นเหมือนกาแฟสดดีที่สุด" เช่นกันนะครับ

สำหรับอุทยานประวัติศาสาตร์เมืองเก่าสุโขทัย นอกราชธานีอีกที่หนึ่งที่ผมให้ความสนใจคือ วัดสะพานหิน เราต้องเดินขึ้นไปเพื่อไปเก็บภาพสวยงาม จิตที่ต้องคิดก็จินตนาการต่อไปว่า "เสียดายเราน่าจะมาช่วงเช้า ๆ ที่พระอาทิตย์ขึ้น" เราคงจะ Happy กว่านี้ สำหรับประวัติก็ไม่ใช่ย่อย เราไปฟังประวัติกันครับ

พ่อขุนรามคำแหงทรงช้างเผือกไปสักการะทุกวันพระ วัดสะพานหิน สุโขทัย

Deang-sarapee

ไปต่อกันครับ

Deang-sarapee

วัดนอก...วัดใน

… มีโยมบอกอาตมาว่า “ ไม่รู้จะทำบุญวัดไหนดี เดี๋ยวนี้มีแต่วัดไม่ดีทั้งนั้น ไม่ว่าวัดบ้าน วัดป่า วัดจีนวัดญวณ ผมเคยไปบวช ไปสัมผัสมาแล้วทุกที่ จะเป็นวัดหลวงปู่ดังๆ หรือวัดเล็กๆ ก็ตามเถอะ ผมบอกตรงๆ ผมพวกปัญญาจริต ผมไม่ศรัทธาหรอก พวกโล้นห่มเหลือง เดี๋ยวนี้ผมใส่บาตรพ่อแม่ครับ ไม่ทำบุญกับพระหรอก เปลืองข้าวสุกข้าวสารเปล่าๆ”

อาตมาได้ฟังแล้วจึงตอบเขาไปว่า - สำหรับคนมีปัญญาชั้นตรี ก็จะเห็นว่า วัดดีก็มี วัดแย่ก็มี เราก็เลือกเอา - สำหรับคนมีปัญญาชั้นโท ก็จะเห็นว่า “วัด” น่ะดีทุกวัด แต่ “ผู้มาบวช” ไม่ดีก็มี ที่ดีก็มี ต้องพิจารณาเฉพาะเป็นราย ๆ ไป จะให้บวชมาแล้ว หมดกิเลส เป็นพระอริยะทุกรูปทันทีทันใด อันนั้นก็เพ้อเจ้อ - สำหรับคนมีปัญญาชั้นเอก ก็จะเห็นว่า วัดก็ดี พระก็ดี สำคัญที่ตัวเราเองดีหรือยัง ความดีขั้นสูงกว่าที่เราทำได้ในตอนนี้ยังมีอีกหรือไม่ ถ้ามีก็ต้องขวนขวายในคุณธรรมนั้น

จะพระ จะวัด จะใครก็ตาม ก็จะกลายเป็นครูของเราหมด สอนให้เราเรียนรู้ และเพิ่มพูนสติปัญญาเราตลอดเวลา พิจารณาได้ธรรมะตลอดสายเรื่อยไป - สำหรับพวกคนโง่ที่สุด…ก็จะเห็นแบบนี้แหละ” ไม่ดีทั้งหมด!” เพราะใจโยมแบกความเศร้าหมองมืดดำไว้จนหนักอึ้ง ประเภทเราดีคนเดียว คนอื่นเลวหมด เห็นแต่โทษเขา โทษเราไม่เห็น น่าสงสารเหลือเกิน เขาเลว เขาก็ไปแล้ว แต่ใจเรายังแบกความเลวเขาอยู่ แถมมาทุกข์กับความเลวเขาด้วย

วัดอื่นวัดไหนไม่สำคัญเท่า “วัดใจ” นะโยม แล้ววัดใจของโยมล่ะ เป็นอย่างไร วัดสะอาดดีไหม พระล่ะ เป็นพระที่ประพฤติดีไหม หยั่งสติค้นเข้ามาข้างใน “วัดใจ” พระในใจของโยมน่ะ ท่านปฏิบัติอย่างไร เที่ยวเพ่นพ่านอันธพาล ไปเกะกะระรานใครเขาบ้าง ไปตั้งแง่หาเรื่องใครเขาบ้าง ได้ทำตนเป็นพญาช้างชูงวงด้วยความหยิ่งจองหองไปทั่วหรือปล่าว

วัดอื่น…วัดนอก
วัดใจ…วัดใน

ถ้าวัดในเสื่อม ต่อให้ไปวัดนอกที่ประเสริฐแค่ไหน มันก็เป็นทัพพีห่อนรู้รสแกง มอง…ก็มองอย่างตากิเลส ฟัง…ก็ฟังอย่างหูกิเลส เพราะใจมันถูกครอบงำแล้วด้วยอคติ พอขาดสติ มันก็ปรุงแต่ง จับผิด ตั้งแง่หาเรื่อง วุ่นวายไป

“วัดนอก” น่ะเป็นสิ่งที่น้อมนำมาสู่ “วัดใน” วัดนอกเป็นเครื่องมือทำความสะอาดวัดใน เป็นเรือนพักให้วัดใน เป็นความปิติสุข และเป็นสติ เป็นปัญญาให้แก่พระวัดใน เมื่อ “วัดใน” ผ่องใส มีพระปฏิบัติงามๆพำนักอยู่ประจำแล้ว อาจไม่ต้องมาวัดนอกก็ได้