โพสต์
โดย นายอิ่มจัง » 11 ธ.ค. 2018, 20:40
ความรู้สึกของเด็ก ๆ จากการปั่น Bike อ่นไอรัก
ดีใจมากที่ได้ไปปั่นจักรยาน หนูรู้สึกว่าหนูมีเกียรติที่ได้ไปปั่นจักรยานกับคนอื่นอีกมากมายเมื่อเขาเริ่มปล่อยตัวหนูก็ปั่นไปได้สักพักก็รู้สึกเหนื่อยมากปั่นไปเรื่อยๆ ก็มีพี่ๆ แจกน้ำอยู่ หนูก็ดื่มเสร็จแล้ว หนูก็ปั่นต่อไป เมื่อถึงจุดพักหนูบอกคุณครูที่มากับหนูว่าหนูไม่ได้กินข้าวเที่ยวมาเลยตอนนี้หิวมาก หลังจากนั้นก็มีคุณป้าใจดีคนหนึ่งถามหนูว่าเอาลูกอมไหม หนูตอบปฏิเสธ เพราะว่าเกรงใจแต่ป้าคนนั้นก็บอกว่าเอาไว้อมนะ มันจะได้หวานปาก เมื่อทุกคนพักเสร็จก็ถึงเวลาออกตัวหนูขี่ไปได้สักพักก็รู้สึกดีกว่าครั้งก่อนๆ หนูก็ปั่นไปเรื่อยๆ จนเหนื่อยมากๆ แต่หนูก็ต้องอดทนไม่อยากไห้เป็นภาระใคร
ระหว่างที่หนูปั่น รถจักรยานของหนูก็เหมือนจะแกล้งใส่เกียร์เบาก็ไม่ได้ หนูเนี่ยหัวร้อนเลย(อย่าถือสา หนูเลยให้หนูได้ทะเลาะกับรถจักรยานหน่อย 555) แต่หนูก็ไม่ยอมแพ้นะ พอถึงจุดหมายพวกเราก็ไม่ได้แวะที่ศาลหลักเมือง เราแค่ปั่นผ่าน เมื่อผ่านศาลหลักเมืองมาก็มีจุดพักหนูไปซื้อขนมเยอะมากแต่ก็ไม่อิ่ม เดินไปร้านค้าหลายรอบก็ไม่อิ่ม แต่พอมีขนมอยู่ท้อง หนูปั่นไปถึงศาลากลางจังหวัด ระหว่างทางที่กลับตอนขึ้นควนหน้าโรงเรียนวัดควรวิเศษมูลนิธิ หนูเหนื่อยมากก็อย่างที่บอก (รถจักรยานมันแกล้ง) หนูไม่ยอมแพ้รถจักรยานที่ปั่นหรอก ในที่สุดหนูก็ผ่านควนตรงนั้นมาได้เลย (ไชโยผ่านมาได้สักทียิ้มจนเจ็บกรามเลยค่ะ 555) เมื่อผ่านควนนั้นมาแล้วครู ก็พาพวกเรามา หยุดที่วงเวียนปลาพะยูน ก็มีพี่ไปน้องๆ ที่มาด้วยยังมาไม่ถึงพวกเรา เลยนั่งรอจนทุกคนมากันครบเราก็ออกเดินทางต่อ ในที่สุดเหตการณ์ ที่เลวร้ายก็เกิดขึ้น หนูเปลี่ยนเกียร์แล้วโซ่หลุด!!! รถหนู(หน้าหงอยแปบ) โชคมีคุณครูคนสวยตามหลังมาพอดีคุณครูก็ ใส่โซ่รถไห้หนู หนูกับครูก้อยปั่นไปคนอื่นๆ นำหน้าไปหมดแล้ว แต่ก็มีคุณลุง ปั่นไปทางเดียวกับพวกเรา ระหว่างนั้นโซ่รถของรุ่นน้องขาด (อาการหนักกว่าหนูอีก) แถมคุณครูก็ไปข้างหน้าแล้ว รุ่นน้องก็ได้ปั่นขึ้นไปตามครูมาช่วย พวกหนูก็นำหน้ามาก่อนจนคุณโอมและรุ่นน้องตามมา เราก็ออกเดินต่อ จนถึงโรงเรียนหนูดีใจมากเลยที่ถึงโรงเรียนสักทีทั้งเหนื่อยแต่ก็มีความสุขมาก ๆ ที่ได้ไปร่วมปั่นจักรยาน
อ่านต่ออีกสักนิดนะค่าบ หนูเคยพบกับผู้คนหลากหลาย ทั้งนิสัยดีและไม่ดี แต่ส่วนมากที่หนูได้เจอในการปั่นครั้งนี้ก็เป็นคนดีนะคะ รถจักรยานถึงจะแกล้งหนู แต่ก็มีพี่คนหนึ่งที่ไม่รู้จักกันมาก่อน คอยบอกว่าต้องใส่เกียร์ไหนขี่ง่าย และหนูรู้สึกถึงความช่วยเหลื่อซึ่งกันและกัน ไม่รู้จักกันแต่ก็ช่วยเหลือกัน ช่วยกันส่งสัญญาณ และบางคนมีน้ำใจแบ่งลูกอม หนูซาบซึ้งในน้ำใจมากคะ ความรู้สึกแบบนี้นอกจะได้จากเพื่อนที่สนิทแล้วก็ยังได้จากนักปั่นทุกคน งานนี้สอนให้หนูรู้ว่าอาหารเที่ยงก็สำคัญไม่น้อยแล้วเจอกันใหม่ในงานหน้านะคะ นักปั่นทุกคน
รักนักปั่นทุกคนคะ
(จากเด็กที่หน้าดำที่สุดในกลุ่ม 555)
วันที่ 9/12/61