The End of Stuart Little Nongkheam

[veenono]

The End of Stuart Little Nongkheam

-----------------------------
เช้านี้ผมใช้เวลาชั่วโมงกว่าๆกับการพยายามช่วยชีวิตเจ้าหนูน้อย ไม่ได้แสดงตัวเป็นราชสีห์ว่าสักวันหนึ่งเจ้าหนูน้อยจะกลับมาช่วยเราดั่งในนิทาน
เพียงแต่มองเห็นชีวิตที่เป็น 1 ชีวิตเช่นเดียวกับเรา เราไม่อาจคิดแทนใครหรือสิ่งมีชีวิตใดใดได้ว่า..เกิดมาเพื่ออะไร มีชีวิตเพื่ออะไร หรือจะอยู่ไปทำไม
นั่นคือวินาทีที่ผมตัดสินใจช่วยชีวิตเจ้าหนูน้อย

ย้อนกลับไปเมื่อหลายเดือนก่อนขณะวางอาหารให้จังโก้ กระรอกน้อยที่มาขอร่วมอาศัย ผมก็มักจะเห็นเจ้าหนูน้อย 2 ตัวเทียวมาขโมยอาหารจังโก้
อยู่เป็นประจำ ซึ่งผมก็ไม่ได้รังเกียจ และยังนำอาหารไปเพิ่มให้เสมอ จนผ่านไปประมาณ 2 เดือนกว่าผมก็เห็นหนูน้อยตัวเล็กๆ 4 ตัวปีนมากินอาหาร
ซึ่งเห็นว่าการปีนกำแพงยังไม่แข็งแรงนัก ปีนหล่นไปหล่นมา ทำให้ผมคิดว่าต้องเป็นลูกๆของหนูสองผัวเมียนั้นแน่ๆจึงได้นำอาหารมาวางไว้ให้กับพื้น
เวลาผ่านไปสักระยะก็มีแมวตัวหนึ่งมาอาศัยอยู่โดยไม่ได้บอกกล่าว ทำให้เจ้าหนูทั้งหมดหายไปเลย เช้าวันหนึ่งเห็นจังโก้ร้องเรียกเสียงดัง
ซึ่งทุกครั้งในการร้องแบบนี้จะมีเหตุเสมอ ผมรีบวิ่งออกมาดู เห็นแมวกำลังปีนต้นไม้ไล่กัดจังโก้ ผมจึงได้ไล่แมวตัวนั้นออกไป และก็ไม่เห็นมันกลับมาอีกเลย

หลายวันที่ผ่านมา มีความรู้สึกว่าอาหารที่เตรียมไว้ให้จังโก้ในบ้านถูกกัดแทะเกือบทุกวัน เมื่อเฝ้าสังเกตุในยามค่ำคืนก็ได้เห็นเจ้าหนูน้อยที่เป็นหัวขโมย
ผมจึงหารือกับเด็กๆในบ้านเพื่อจะไล่เจ้าหนูน้อยให้ออกไปอยู่นอกบ้านเพราะเกรงว่าจะกัดสายไฟ สายคอมพิวเตอร์ ทั้งตะโกนไล่ เคาะโต๊ะ ตีพื้น
แต่ก็ไม่เป็นผลจึงได้สรุปกันที่วิธีสุดท้ายคือใช้ถาดกาว เราตกลงกันว่าจะให้ผมคอยฟังเสียงถ้าได้ยินเสียงถาดให้รีบออกมาปล่อยเจ้าหนูน้อยยังนอกบ้าน
แต่เราชล่าใจมากไป เช้านี้จึงได้เห็นเจ้าหนูน้อยติดกาวแบบเกินเยียวยา

สภาพหนูน้อยนอนติดกาวแน่นิ่ง ตอนแรกก็กะจะห่อถาดกาวและเจ้าหนูทิ้งถังขยะ แต่พอเดินไปใกล้ๆเจ้าหนูน้อยก็ขยับตัวแบบทุรนทุรายเ เหมือนกลัว
และพยายามจะดิ้นให้หลุดเพื่อหนี ผมจึงนำถาดไปวางไว้นอกบ้านก่อนจะตัดสินใจช่วยชีวิตเจ้าหนูน้อย เมื่อเตรียมอุปกรณ์การช่วยเหลือพร้อมแล้วก็ได้
ตั้งกล้องบันทึกเรื่องราวการช่วยเหลือ เพราะหวังว่าจะได้เก็บภาพเจ้าหนูน้อยไว้เปรียบเทียบเมื่อเจอกันอีกครั้ง

ผมหากระดาษมาซอยให้ชิ้นเล็กๆเพื่อใช้รองในส่วนที่ดึงหนูออกจากกาวได้แล้วไม่ให้กลับไปติดกาวอีก ใช้น้ำมันสนที่มีเช็ดให้กาวลื่นไม่ใช้ทินเนอร์
เพราะกลัวจะกัดผิวหนูตายก่อน โดยเช็ดตั้งแต่หาง เช็ดเท้าทีละข้าง ค่อยๆดึงตัวเขาแยกจากกาว และใช้กระดาษเสียบรอง ทุกขั้นตอนคงสร้าง
ความเจ็บปวดไม่ใช่น้อยแต่ก็ต้องกัดฟันทำให้ ผมไม่เชื่อตัวเองเลยว่าผมจะค่อยๆบรรจงเช็ดกาวออกจากเท้าหนูทีละข้างอย่างช้าๆเพื่อให้เขาเดินได้
ผมไล่แกะและเช็ดกาวจากตัวเขาเป็นชั่วโมงจนเหลือน้อยที่สุด เรียกว่าที่เท้าไม่มีกาวจนพอจะเดินได้สะดวกแล้ว จึงวางเจ้าหนูน้อยลงบนกระดาษ
อนิจจา เจ้าหนูน้อยคงตกใจหรือดีใจจนสุดตัวที่มันหลุดจากถาดกาว มันดิ้นแรงจนหล่นจากโต๊ะช่วยเหลือ ผมคว้าไม่ทันเพราะมัวแต่ง่วนหาทาง
ช่วยเหลือ เมื่อผมค่อยๆประคองหยิบเจ้าหนูน้อยที่ผมเพิ่งช่วยชีวิตขึ้นมา สังเกตว่ามันไม่หายใจอีกแล้ว

อนิจจา อโหสิกรรมนะ เจ้าหนูน้อย
.
veenono
.

[monai]

ยอดเยี่ยมครับ The End of Stuart Little Nongkheam บ่งบอกได้ทุกเรื่องราวของสัจธรรม ขึ้นอยู่กับผู้มองว่าจะมองมุมไหน

[TERRANO]

ผมเคยเห็นคนเอาหนูที่โดนกาวมาทิ้ง พยายามจะช่วยให้มันรอดหลุดจากกาวแต่ก็ทำไม่ได้ ยิ่งเพิ่มความเจ็บปวดให้มันมากขึ้น
กาวดักหนูเป็นวิธีที่ทรมารเกินไป ถ้าจะเลือกใช้วิธีนี้ต้องทำให้ตายให้เร็วที่สุด(ไม่ได้โลกสวยนะ แต่สงสาร)

[veenono]

ผมเคยเห็นคนเอาหนูที่โดนกาวมาทิ้ง พยายามจะช่วยให้มันรอดหลุดจากกาวแต่ก็ทำไม่ได้ ยิ่งเพิ่มความเจ็บปวดให้มันมากขึ้น
กาวดักหนูเป็นวิธีที่ทรมารเกินไป ถ้าจะเลือกใช้วิธีนี้ต้องทำให้ตายให้เร็วที่สุด(ไม่ได้โลกสวยนะ แต่สงสาร)

ถ้ามันไม่หล่นโดนปูนผมว่ารอดนะ เพราะเช็ดจนแทบไม่เหลือแล้ว และตัวมันก็ดิ้นดูแข็งแรงด้วย

[อิ่มอวบ]

ถ้าใช้กรงดัก ต้องหาอะไรยันฝากรงไว้อย่าให้งับสุด เพราะกรงไม่ยาวพอสำหรับหางหนูครับ
พอฝาปิดปุ๊บ ฝาก็งับหางฉับ หนูจะดิ้นปั๊บ...
และแล้ว...ด้วยความคมของฝา หนูจะถลกหนังหางตัวเอง ณ วินาทีนั่น นั่นเอง
...โหดเกิ๊น

[ลุงเนตร]

"..เฮ้อ..สัตว์โลกต่างเป็นไปตามกรรม..กัมมุนา วัตตะตีโลโก..แม้แต่ตัวตรู.."

[solutions]

ความเห็นส่วนตัว กับเหตการณ์นี้
ไม่มีอาหารจังโก้ สจ๊วร์ตไม่มา ไม่มีสจ๊วร์ต ทอมไม่มา วงจรสัตว์หาอาหาร
บางทีเราอยากให้สำหรับชีวิตนึง แต่อีกชีวิตนึงก็ต้องการอาหารเหมือนกัน
ธรรมชาติเลือกเกิดไม่ได้
หนูก็หิว แมวก็หิว เหมือนกัน
กระรอกกับหนูก็ไม่ต่างกัน
ให้กับหนึ่งได้ ให้กับสิบได้ ให้กับร้อยได้ ให้กับทุกๆสิ่งเป็นไปไม่ได้
เหตุการณ์นี้ให้แง่คิดหลายอย่างขอบคุณสำหรับเรื่องบทเรียนชีวิตดีๆครับ
ถึงจะเศร้าไปหน่อย
แต่ยังมีชีวิตน้อยๆอีกเยอะที่ต้องดิ้นรนดำรงอยู่อีกต่อไป

[จิระศักดิ์]

[chainarong]

อิ่มใจครับ