ล้มก่อนครับถึงจะเก่ง เมื่อก่อนผมก็เหมือนกัน ติดวันแรก เจอหมาวิ่งตัดหน้า งงไม่รู้จะทำไง ก็เลยลงไปนอนกองอยู่กับหมา ครั้งที่ 2 ปั่นไปรับนักปั่นชาวมาเลเซีย พอเห็นนักปั่นมาเลย์อึ่งครับ ลืมถอด ก็เลยล้มโชว์ต่างชาติ ท่านลองคิดดูว่าคนดูเขาจะคิดยังไง ครั้งที่ 3 ปั่นจบทริป มาถึงหน้าบ้าน ก็ถอดมาเรียบร้อยแล้ว พอจะจอดเข้าจริง ๆ มันดันกลับเข้าไปติดอีก ทีนี้จะเหลืออะไร นอนวัดพื้นหน้าบ้าน อายมากๆ เลยครับ แต่ตอนนี้พัฒนาแล้วครับ ตามที่เสือรุ่นพี่ๆ ได้บอกเอาไว้เลยครับ ว่าล้มก่อนถึงจะเก่ง
choonair เขียน:
yosza2011 เขียน:ของผมครั้งแรกที่แยก ถ.นราธิวาสตัด ถ.จันทน์ จะไปเส้นสาธร
มีรถเมล์จอดอยู่ผมไหลไปทางซ้ายสุดมาอย่างนิ่งๆ กำลังจะจอดปลดไม่ออกเห็นเสาไฟซ้ายมือเป็นที่มั่น
คว้าหมับที่ความเร็วน่าจะประมาณ 20-25 เพราะกะว่าไหลไปให้ถึงคันแรกสุด คนหยุดที่เสารถไม่หยุด ล้อหน้ายกลอยแต่เท้าติดอยู่
ผมเกาะเเน่ ตัวค่อยๆคลูดลงตามแรงโน้มถ่วงโลก ลงมากองที่โคนเสาไฟ และขาที่ติดกับ จกย. ผมไม่คิดอะไรหันมองรถเมล์ก่อนเลย
โอย ปะทะสายตาทั้ง 20 หน้าต่าง บ้างยิ้ม บ้างก็ตกใจร้องอุ๊ยว้าย บ้างก็ขำ
แถวหลังๆซ้ำด้วยการหยิบมือถือมายิงภาพกันอย่างสนุกสนาน
เอ่อ...พี่ครับผมไม่ใช่ดารานะพี่
................................................................ลุงโท เขียน:ไอ้กระทู้นี้นี่แหละ ทำให้ไม่ค่อยกล้าใส่คลีทกะชาวบ้านเขา มีหนะมีแต่ตระกร้อท่าจะมันกว่า
ขนาดตระกร้อนะ จอดรอเข้าแถวอยู่บนเขาใหญ่ ขาขวาใส่ตระกร้อ หันหลังไปคุย เฮ้ยเสียหลัก
ถอดตระกร้อขาขวาไม่ทัน โครมซิครับ ลุงโท.... ก็กลิ้งเป็น ลุกขึ้นได้ เออ..อันนี้เป็นการสอน
การล้มเพราะตระกร้อนะน้อง กร้ากกก
พี่เหมียวครับเหมียว เขียน:ของเราถอดด้านซ้ายไม่ออก วันแรกยังฝืด ตกคลองทั้งรถทั้งคนเลย สำลักน้ำดำๆต้องตะกายขึ้นมาด้วยตัวเองและปั่นกลับทั้งเน่าๆอย่างนั้นผ่านสายตาคนระยะทางหนึ่งกิโล
...รวมถึงผมด้วย และเตือนตัวเองเสมอว่าทุกครั้งที่เราปั่นจักรยานต้องมีสติ...อย่าประมาท...พลาดพลั้งก็ขอให้แค่ขำๆก็พอ ....ขอให้ปั่นอย่างมีความสุขและปลอดภัยทุกคนครับ ตามที่คุยกัน คนบางคนเกิดมาเพื่อสิ่งนั้น แต่ตัวเองไม่รู้ตัว เก็บอารมณ์ขันไว้กบ ก๊าบก๊าบ เขียน:................................................................ลุงโท เขียน:ไอ้กระทู้นี้นี่แหละ ทำให้ไม่ค่อยกล้าใส่คลีทกะชาวบ้านเขา มีหนะมีแต่ตระกร้อท่าจะมันกว่า
ขนาดตระกร้อนะ จอดรอเข้าแถวอยู่บนเขาใหญ่ ขาขวาใส่ตระกร้อ หันหลังไปคุย เฮ้ยเสียหลัก
ถอดตระกร้อขาขวาไม่ทัน โครมซิครับ ลุงโท.... ก็กลิ้งเป็น ลุกขึ้นได้ เออ..อันนี้เป็นการสอน
การล้มเพราะตระกร้อนะน้อง กร้ากกก
ลุงโทครับ ... ช่วงนี้ผมยังปั่นอยู่บ้างแต่เพื่อสุขภาพน่ะครับ..
และยังมีเรื่องราวมากมายระหว่างทางที่ได้พบเจอมา
แต่...ไม่มีเวลาจะมาเล่าให้ลุงโทและเพื่อนๆ ได้รับรู้เลยครับ...
หน้าที่การงานมันบีบให้เวลาเราเหลือน้อยกว่าที่ควรจะมี
วันไหน...ผมมีเวลามากกว่าที่ควรจะเป้น ผมจะเก็บเรื่องราวต่างๆ
ออกมาเล่าให้ได้รับรู้รับเห็นกันนะบ้างครับ...สัญญา...กบ ครับ
55 อ่านไปขำไปแบบหัวเราะมีน้ำตาเลยครับ มันขำเพราะนึกภาพออกเพราะเราก็คว่ำมาแล้ว 
ล่าสุดนี่ก็ซ้ำไปอีกครั้งเมื่อคราวพาน้องใหม่ไปอัพเลเวลที่เมืองกาญฯ 