.. เพราะเป็นเส้นสีเขียว-อีกไม่กี่ปีก็จะ40แล้วว 
และไม่เคยออกกำลังมาเลย ถ้าออกก็แค่เบาๆ
+1000Jerry เขียน:เป็นกำลังใจให้ สว ทุกท่านครับ
อายุผมปีนี้ก็ 54 หลังจากวางแก้วเหล้า เปลี่ยนแปลงชีวิตขี้เมาเป็นนักกีฬาแบบสับสวิทช์เมื่อปี 2554 สมัยเด็กๆ จนถึงวัยทำงานไม่เคยออกกำลังเป็นเรื่องเป็นราวมาเลยตลอด 52 ปีแรกของชีวิต ไม่เป็นนักกีฬาโรงเรียน ไม่เป็นนักกีฬามหาลัย จักรยานก็ขี่ไม่แข็ง ด๊อกแด๊กๆ จนเป็นมันทุกโรค ความดัน เบาหวาน ไขมันสูง ตับไม่ดี ฯลฯ
เริ่มจากมีคนชวนไปวิ่งกรุงเทพมาราธอนเดือน พ.ย. 2553 วิ่งมินิ 10 ก.ม. จะตายเสียให้ได้ เดินซะมากกว่าวิ่ง วิ่งจนจบแต่เขาเก็บงานเกือบหมดแล้ว ตื่นตาตื่นใจมากเห็นคนวิ่งเป็นหมื่น เต็มสะพานปิ่นเกล้าไปหมด มืดฟ้ามัวดิน เลยคิดว่าเรามัวไปทำอะไรอยู่นี่ คนออกกำลังกายกันเยอะแยะ เรามัวแต่ทำร้ายตัวเองอยู่ได้
พอเดือน ม.ค. 54 ซื้อจักรยานของตัวเองคันแรกในชีวิต ขี่ส่ายไปส่ายมาในสวนรถไฟได้ 2 เดือนกว่า ลงเล่นไตรกีฬาระยะโอลิมปิกมันซะเลย ให้ครูสอนว่ายน้ำลูกสาวแนะนำให้นิดหน่อย เป็นไตรกีฬาที่เชียงรายว่ายน้ำในแม่น้ำโขง ขี่จักรยานเข้าคนสุดท้าย แต่วิ่งมาแซงฝรั่งแก่ได้คนหนึ่งเลยได้รองบ๊วย
จนถึงวันนี้ 2 ปี 4 เดือน ผมเล่นไตรฯ ไปแล้ว 9 ครั้ง แอดเวนเจอร์ 2 ครั้ง ขี่จักรยานขึ้นเขาใหญ่ (เข็น) ขึ้นดอยอินทนนท์ ประเพณีกทม-หัวหิน งานสุพรรณบุรี ไปมาหมด แต่ไม่เคยแข่งกับใครนอกจากตัวเอง เพราะร่างกายของเรา เรารู้ดีว่าเราทำได้แค่ไหน ทุกวันนี้จักรยานก็ยังขี่ไม่แข็ง กินน้ำบนรถก็ไม่ได้ ต้องจอดกิน ขึ้นเขาก็ใส่ครีทไม่ได้ไม่มั่นใจ. ไม่ใส่ครีทขี่ตามท้องถนนเพราะรู้ตัวว่าฉุกละหุกถอดไม่ทัน เพิ่งจะขึ้นจักรยานได้และเปลี่ยนเกียร์เป็นต้นปีที่แล้วนี้เอง
ไปเล่นภูเก็ตลากูน่าไตรฯ ครั้งแรกปี 2554 จอดกินน้ำ ไม่มีฟุตบาทให้ขึ้นจักรยาน ต้องให้เด็กที่ซุ้มน้ำ 3 คน ช่วยกันจับ เด็กๆ คงจะงงว่าลุงคนนี้มาเล่นไตรได้ไง
ทุกวันนี้ก็ยังซ้อมไม่ได้มากไปกว่าเดิม เพราะอายุ 54 นี่ตำแหน่งหน้าที่การงานเป็นผู้บริหารนี่มันยุ่งมากๆ ครอบครัวก็ต้องสมดุล ทำอย่างไรจึงจะสามารถซ้อมให้ชีวิตไปได้ดีพร้อมกันทุกด้าน
ที่เล่าให้ฟังซะยืดยาวก็เพราะอยากให้เห็นว่า ไม่มีคำว่าสายที่จะขี่จักรยาน ไม่ต้องท้อถ้าขี่ไม่เร็วเท่าเขา ไม่มีคำว่า "ไม่มีเวลา" ถ้าเราจะทำซะอย่าง ไม่มีคำว่าแก่เกินไป
