ทัวร์(รุ่ง)ริ่ง ขอนแก่น-เขาค้อ

[jabmon]

กลางวันจบแล้วแต่กลางคืนยังไม่จบ...แล้วมหากาพย์การนอนเต้นท์ครั้งแรกก็เริ่มต้นขึ้น...

เนื่องจากถึงเร็วเลยนอนตั้งแต่ 2 ทุ่ม แต่ในเต้นท์ร้อนมากนอนไม่หลับเลย ไม่เห็นเคยได้ยินมาก่อนว่าในเต้นท์จะร้อนอบอ้าวขนาดนี้ ถุงนอนนี่ไม่ใช่ถุงนอนเลย-กลายเป็นที่นอนเฉย ๆ จนถอดเสื้อออกพยายามหลับ ๆ ไปแต่ไม่หลับเลย จน 5 ทุ่ม เลยตัดสินใจเอาฟลายชีทออก เต้นท์กลายเป็นมุ้งโปร่งใสคนข้างนอกขับรถผ่านไปคงเห็นหมด แต่อยู่ข้างป้อมตำรวจคงไม่เป็นไรมั้ง หลังจากเอาฟลายชีทออกแล้วลมก็ผ่านเข้ามาได้เลยหลับได้แบบทรมาน ตื่นมาทุกครึ่งชั่วโมงเพื่อดื่มน้ำเนื่องจากเหงื่อออกหลังจนเปียก จนตี 3 รู้สึกเหมือนมีหยดน้ำโปรยใส่หน้า....ฝนตก!!! รีบเอาฟลายชีทมาคลุมเหมือนเดิม กันน้ำได้ดีเหลือเชื่อจริง ๆ แล้วอากาศตอนฝนตกก็เย็นจนหลับได้ ตี 3 ครึ่งไก่ขัน!!! จะรีบขันไปไหนยังไม่เช้าเลย! ตี 4 ฝนหยุดตื่นมาเพราะรู้สึกเหมือนมีแมลงไต่ตามตัว ฝูงมดแดงหนีฝนเข้ามาอยู่ในเต้นท์เป็นเพื่อน!!! เจริญล่ะ! ตั้งปลุกไว้ 6 โมงเช้า เหลืออีก 2 ชั่วโมงขอนอนดี ๆ หน่อยเถอะนะ...

[jabmon]

6 โมงเช้านาฬิกาปลุกดัง ตื่นมาแบบมึน ๆ (ต้องตื่นเช้าเพราะวันนี้ต้องไปอีกประมาณ 140 กิโลฯ ถึงจะถึงเขาค้อแถมมีขึ้นเขาอีกกลัวจะไปถึงค่ำ) วันนี้ตัดสินใจแน่วแน่...นอนโรงแรมเท่านั้น!!! ฝากเต้นท์กับถุงนอนไว้ที่ป้อม บอกพี่เขาว่าขากลับจะแวะมาเอา ดีจะได้ไม่หนักด้วย

ออกมาจากคอนสารได้ 20 กิโลฯ ก็เจอป้อมตำรวจทางหลวง ไปอีก 10 กิโลฯ ก็เจออีกป้อม ไหนว่าป้อมสุดท้ายก่อนขึ้นน้ำหนาวไง!!!

อุทยานแห่งชาตินี้แปลกมาก ๆ มีถนนตัดผ่านกลางยาว 70 กิโลฯ เนื่องจากเป็นพื้นที่อุทยานฯ สองข้างทางจึงไม่มีอะไรเลยนอกจากป่า ไม่มีร้านอาหาร ไม่มีปั๊มน้ำมัน ตรงจุดนี้ผมว่าน่ากลัวมากสำหรับรถยนต์ที่ไม่รู้ อาจจะมาน้ำมันหมดกลางทางได้

ก็มีแต่ขึ้นกับขึ้น ทางไม่ชันมากแต่ยาว (มีช่วงชัน 8% ยาว 7 กิโลฯ ด้วย) เนื่องจากรู้ว่าไม่มีร้านน้ำข้างทาง วันนี้กระติกน้ำทั้งสามจึงได้ทำหน้าที่อย่างพร้อมเพรียงกัน (ตรงที่ติดข้างโช๊คนั้นต้องกินให้เหลือด้านละเท่า ๆ กันด้วยนะกลัวรถส่าย 555)

AV น่าจะประมาณ 5

[jabmon]

ระหว่างทางจะมีป้ายระวังช้างป่าเยอะมาก ตอนแรกก็กลัว แต่ก็ไม่เห็นสักตัวเลยเลิกตื่นเต้น

เที่ยงครึ่งถึงที่ทำการอุทยานแห่งชาติน้ำหนาว แวะขอเติมน้ำจากพี่เจ้าหน้าที่ พอพี่เค้ารู้ว่ามาจากขอนแก่นก็เปลี่ยนมาเว้าอีสานใส่ทันที 5555

ออกมาจากที่ทำการมีชาวบ้านพักรถปูเสื่อนั่งล้อมวงกินข้าวกันอยู่ ปั่นผ่านไปเขาเห็นเลยเรียกเรา “กินเข่านำกันครับ” ดีใจสุด ๆ แต่ตอนนั้นอายเลยแค่ขอบคุณเขาอย่างเดียวแล้วปั่นต่อ (ตอนนี้ยังนึกเสียดายว่าควรกินข้าวกับเขาไปเลย เที่ยงกว่าแล้ว) ปั่นมาต่อดำรงชีพด้วยกล้วยตากเคลือบช็อคโกแลตและสแน็คบาร์

หลังจากลงน้ำหนาวแล้วก็ขึ้นเขาอีกลูก หมดลูกนี้ก็จะลงยาวอย่างเดียวจนถึงหล่มสักล่ะ (จำได้จากกราฟความชันที่เคยเปิด) เมื่อเหนื่อยมาก ๆ จนใจเริ่มท้อ พวกเรานักปั่นก็จะเริ่มมีความรู้สึกที่คลาสสิกมาก “เรามาทำอะไรอยู่ที่นี่วะ?” “นี่เรามาลำบากทำไม ต้องการพิสูจน์อะไร?” เมื่อคุณมาถึงจุดนี้ แสดงว่าคุณได้พบกับซัมบาลาขณะปั่นแล้ว 5555

โชคดีที่วันนี้มีเมฆบังแดดให้ทั้งวัน น้ำกินไปมากกว่า 5 ลิตรแน่ ๆ แต่ฉี่ออกมานิดเดียว นี่เป็นครั้งแรกที่ดูหลักกิโลเมตรทุกหลัก ตั้งแต่เขียนว่าหล่มสัก 100 จนถึง หล่มสัก 1 เพราะว่ากว่าจะผ่านไปแต่ละกิโลฯ มันช่างทรมาน...

เข้าหล่มสักเจอจุดชมวิว

[jabmon]

สะพานพ่อขุนผาเมืองสวยอลังการมาก ๆ แต่ดันถ่ายเห็นแต่คนกับจักรยาน 555

[jabmon]

บ่าย 2 ครึ่งผมถึงร้านอาหารร้านแรก แวะทันที

เส้นทางไหลลงไปหล่มสัก สดชื่นดีมาก ๆ

[jabmon]

ปั่นต่อจนถึงหล่มสักบ่าย 3 โมงครึ่ง เจอจุดพักนักปั่นอีกแล้ว หลักกิโลเมตรบอกเขาค้ออีก 49 กิโลฯ โอเคน่าจะทันก่อนพระอาทิตย์ตก แต่ประมาณแรงขาตัวเองก็น่วมมากแล้ว ถ้ามีขึ้นเขาอีกก็คงจบ

[jabmon]

ทั้งเอส โค้ก บิ๊กโคล่า เป๊บซี่ เป็นเพื่อนแท้ในการเดินทางครั้งนี้จริง ๆ หลังจากเลิกกินมาได้ 1 ปี พอได้มากินอีกตอนเหนื่อย ๆ แบบนี้นี่มันสดชื่นสุด ๆ ไปเลย

รถอะไรหว่า...

[YUIKMS]

ถ่า เบื่ง ติดตามครับ เจ้าไปผู้เดียวติครับ

[jabmon]

หล่มสัก เป็นหล่ม... เขาค้อ เป็นเขาครับ... ขึ้นอีกล่ะ! ขึ้นกับขึ้นอย่างเดียว เกียร์มีเท่าไหร่ใช้หมด ยังไม่ได้ลองแค่เกียร์เข็นอย่างเดียว คือมันไม่ได้ชันเท่าไหร่หรอกครับ แต่แรงผมน่ะมันหมดแล้ว สองข้างทางก็ไม่มีอะไรสักอย่าง มีแต่ทำถนน แถมหลักกิโลเมตรก็ยังไม่ทันเขียนตัวเลขอีก! ตอน 5 โมงเย็นพึ่งมาได้แค่ 10 กิโลฯ

[jabmon]

ถ่า เบื่ง ติดตามครับ เจ้าไปผู้เดียวติครับ

ยินดีมากครับพี่ ทริปแรก ลุยคนเดียวครับ

[jabmon]

ด้วยความที่หมดแรง+มองข้างหน้ามีแต่ทางขึ้นเขา+ไม่มีสิ่งปลูกสร้างใด ๆ ข้างทางเลยนอกจากภูเขา+ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์+พระอาทิตย์กำลังจะตก+เมฆครึ้มเหมือนฝนกำลังจะมา ผมเลยถอดใจ ลงโบกรถเลย 5555 (เขา failed จริง ๆ นะ) โบกอยู่ 5 นาที ไม่มีใครจอดเลย สงสัยหน้าตาไม่น่าไว้ใจ 5555 เลยต้องปั่นต่อไปแบบไร้ความหวัง มันสะท้อนตัวเองว่าเรานี้ช่างอ่อนแอ ในที่สุดก็มาเจอเนินที่ดูชันมาก ๆ จอดรถมองเนินอยู่นาน 5 นาที

[jabmon]

...จึงยอมแพ้ ปั่นกลับไปนอนหล่มสักดีกว่า พอหันหลังกลับอัศวินขี่ม้าขาวก็โผล่มา โหโผล่มาตามคิวสุด ๆ พี่นักปั่นคนหนึ่งปั่นตามขึ้นมา บอกว่า “ลุยเลยน้อง ไม่ชันหรอก เขาค้อน่ะถึงวันนี้แหละ!” กำลังใจกลับมาอีกครั้ง ปั่นขึ้นเนินไปพร้อมกันกับพี่เขา ถึงยอดเนินพี่เขาจึงกลับหล่มสัก ขอบคุณพี่มากจริง ๆ ครับ

พี่เขาบอกว่าอีก 7 กิโลฯ จะถึงแยกเลี้ยวเข้าเขาค้อ...น่าจะไหว หลังจากนั้นก็ยังขึ้นเขาไปอีกเรื่อย ๆ

6 โมงเย็นแล้ว น้ำในกระติกหมดทุกอัน พอดีข้างทางมีคนงานทำถนนอยู่ เลยเข้าไปขอน้ำเขาดื่ม และกรอกใส่กระติกมาด้วย ขอบคุณมาก ๆ นะครับ พี่เขาบอกว่าอีก 4 กิโลถึงแยกเข้าเขาค้อ (รวมเป็นอีก 25 กิโลถึงเขาค้อ)
ฝนเริ่มตกปรอย ๆ เนินชันข้างหน้าช่างยาวไกล ใจก็ไปหมดแล้ว ไม่ไหวแล้วลงเข็นดีกว่า ก้มหน้าก้มตาเข็นไปได้ 200 เมตรก็ถึงยอดเนิน ถนนเบื้องล่างคือเมือง…!!! มีตึก รีสอร์ท แสงไฟ รอดตายแล้วเรา ขึ้นจักรยานไหลลงเนิน ดูป้ายเขียนว่า “แคมป์สน” (เป็นตำบลหนึ่งในอำเภอเขาค้อ) คิดในใจรู้งี้ไม่น่าลงเข็นเลยเรา....

[jabmon]

ช่างน่าตกใจที่มีเซเว่นถึง 3 แห่งในระยะ 1 กิโลเมตร มองดูนาฬิกา 18:30 น. เขาค้ออีก 22 กิโลฯ พักกินเอสแล้วคิดในใจจะนอนที่นี่ดีหรือไปต่อให้จบดี....เอาก็เอาวะ! เข้าไปซื้อไฟฉายที่เซเว่น (มาทัวร์ริ่งแท้ ๆ แต่ดันไม่มีไฟหน้า) มือนึงจับแฮนด์อีกข้างก็จับไฟฉายส่องทางไปด้วย ยินดีต้อนรับเข้าสู่ไนท์ทริปในตำนาน (จนได้...) ในใจกะว่าถ้ามีเนินอีกนะจะจอดเข้าที่พักเลยเพราะตอนนี้มีรีสอร์ทอยู่ตลอดทั้งทางแล้ว

แวะกินเย็นตาโฟสุดอร่อยตอนเหลืออีก 10 กิโล เจ้าของร้านเชียร์ให้ไปให้ถึง ข้างทางมืดมาก ลมพัดแรง มีแต่แสงจันทร์กับแสงหิ่งห้อย แต่ไม่เหนื่อยมากแล้ว เนื่องจากลงเนินเป็นส่วนใหญ่

[jabmon]

ในที่สุด 20:30 น. ก็ถึงจุดหมายจนได้ ระยะทางวันนี้ประมาณ 140 กิโลฯ ได้ห้องพักพัดลมข้างทางราคา 600 บาท พี่เจ้าของเห็นมาคนเดียวเลยลดให้เหลือ 500 บาท

ภาพบรรยากาศที่ระเบียงตอนเช้า

[jabmon]

คืนนี้ได้นอนเต็มอิ่ม รุ่งเช้า ตี 5 นาฬิกาก็ปลุก ผมตื่นออกไปดูทะเลหมอกที่จุดชมวิว ไปรษณีย์เขาค้อ...ซึ่งไม่มี...ไม่เป็นไรถ่ายรูปเป็นที่ระลึกอย่างเดียวก็ได้ อย่างน้อยผมก็ได้ประสบการณ์ ที่หาไม่ได้จากที่ไหน ในระหว่างทางแล้ว...

ก็ขอจบทริป ขอนแก่น-เขาค้อ แต่เพียงเท่านี้ ไปแค่ สามวันสองคืนแต่เขียนยาวมาก 5555
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะครับ ถ้ามันกลายเป็นแรงบันดาลใจให้ใครสักคน...เหมือนกับที่ผมเคยได้รับจากการอ่านกระทู้ในบอร์ดทัวร์ริ่งนี้ ผมก็คงดีใจมากจริง ๆ ครับ