ซำเหนือ ชื่อนี้อยากไปหาดินแดนแห่งขุนเขา

[เอส-เมอร์ริด้า]

...เด่นรีบตุนน้ำไว้ก่อน ลุงจุกก็พร้อมเสมอ ผมก็ตุนเพิ่มน่าจะเป็นสี่ขวดใหญ่ที่พกไป ชาวบ้านมารวมกลุ่มใหญ่กันที่นี่ มองเห็นเมืองช่อนอยู่ไกลๆ ด้านหลัง พี่แม๊ค และพี่หนึ่งนำไปก่อน ดูเหมือนทุกคนจะรู้ว่าวันนี้ความโหดรออยู่ไม่รอแล้วนะ
...จากหมู่บ้าน ต้องไหลลงเขา มองเวลานี่เราช้ามากเลย เกือบ 11 โมงเช้าแล้ว ออกกันมาแค่ 7 กม. ผมลงมาได้ไม่มากนักก็จอด คนอื่นๆ ก็ปั่นผ่านไปก่อน แผนที่กำหนดไว้ก่อนมาว่าหกโมงล้อหมุน ผมก็ทำไม่ได้ ไม่ได้โทษใครหรอกนะ แต่ก็หวังว่าเราจะไปได้ไม่มีเหตุร้ายอะไร
...กำลังลงเขาเพลินๆ เลย เด่นนำหน้าไปแล้ว พี่จุกก็ปั่นตามลงไป ผมมองเห็นความสวยที่ซ่อนอยู่หลังชะแง่งเขาลูกนี้ มีหมู่บ้านเล็กๆ แอบอยู่ มีสายน้ำไหลผ่านไปยังหมู่บ้านแห่งนั้น ทำไมมันงดงามเหลือเกินที่ได้พบ แม้เพื่อนๆ ไปกันแล้ว แต่ผมไม่อยากล่ะภาพนี้ขอเก็บใส่ความทรงจำไว้ก่อนที่จะเลือนหายไปจากสายตา
...ไปกันหมดแล้ว ยังขอถ่ายภาพอีกสองสามช๊อต ตอนนี้ก็จะไหลลงเขา ไปเจอซุ้มประตูทางเข้าเมือง กำลังก่อสร้างอยู่ เบี่ยงทางแคบๆ ซึ่งพี่แม๊คคอยผมอยู่ ถามว่าเป็นอะไรรึป่าว ก็บอกว่าแวะถ่ายรูปอยู่ครับ จากนั้นก็ไหลลงเนินกันต่อไป ภาพแนวเขาที่เป็นหน้าผามองเห็นตรงหน้า พี่จุกจอดเหมือนให้สัญญาณอะไรซักอย่าง
...ทางเป็นร่องหินกรวด ไหลลงตามไลน์ซ้ายขวาแคบๆ ดิ่งลงไป เด่นนำผมไปก่อน ลุงจุกบอกให้ผมลองถ่ายมุมนี้ด้วย ผมก็ค่อยๆ ลงอย่างช้าๆ ทางสวยแต่ก็ลำบากไม่น้อย ขนาบไปด้วยแนวหน้าผา ปั่นกันไปตามเส้นทางเลี้ยวและหลบลำห้วยเล็กๆ ที่ท่วมถนนบางช่วง แต่เราก็สนุกกับการปั่นมากนะ
...เด่นปั่นนำหน้ามาเจอเด็กๆ ไปหาหนูนาหรือหนูป่า กับกระรอกตัวใหญ่มาก หิ้วกันมาคนละสองสามตัว กลับบ้านมื้อนี้คงอร่อย ต้องถ่ายภาพด้วยกันก่อน จากนั้นก็ปั่นเลียบไปกับท้องนาด้านซ้าย ขวาขนาบไปด้วยภูเขา ความสวยงามสองข้างทางที่สวยงาม
...ปั่นมาเจอทางขาดซะล่ะ จอดคอยกันซักพักก่อน เพื่อหาไลน์ไหนดี ทางที่เละไปด้วยโคลน ทางเริ่มยากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว ความเร็วในการปั่นไม่เกินสิบ ค่อยๆ คลานขึ้นเนิน พี่แม๊ควันนี้แรงดีมากๆ

[เอส-เมอร์ริด้า]

...มองเห็นทางข้างหน้าก็รู้แล้วว่าต้องเจอแบบนี้ไปตลอดแน่ๆ และก็จริงๆ เลยโค้งที่พี่หนึ่งนำหน้าไปก็ไต่กันแล้วครับ และทักษะในการไต่แบบว่าพื้นถนนหาความเรียบไม่เจอเลย อย่าเท้าแตะพื้นนะเข็นยาว ภาวนาแบบนั้น สมาธิอยู่กับแฮนด์ที่คอยประคองเอาไว้ กดดันตัวเองสุดๆ บางจังหวะรถยนต์ก็มากดดันอีก
...แรกๆ เส้นทางค่อยๆ ไต่ จนมาเจอของจริงที่ต้องไต่ขึ้นเขาลูกแรกของวันนี้ ผมปั่นมาตามหลังพี่แม๊ค และพยายามเกาะล้อพี่แม๊คมาก่อน เพราะจังหวะนิ่งทำให้ตามปั่นได้ง่าย ไม่เสียจังหวะ ผมพยายามเกาะมาได้น่าจะเกือบกิโลได้นะ แต่ทางไม่ลดความชันระดับ 12% เลย และยังคงชันแบบนี้ไม่ลดล่ะ จนยอมจอดเข็นขึ้นมาเรื่อยๆ พี่หนึ่งก็ตามมา พี่จุกก็รอให้กำลังใจ ส่วนเด่นนำหน้าไปไกลแล้ว
...พี่หนึ่งจอดอยู่หน้าผมซักร้อยเมตร พยายามจะปั่นบันได แต่ขึ้นไม่ได้ซักที จนต้องจูงขึ้นไป พี่จุกคอยผมจูงไปด้วยกัน พี่แม๊คหายขึ้นเนินยิงรวดเดียวหายไปไหนแล้วไม่รู้ (หนีไปบ้านห้วยมะคนเดียว) เด่นก็ไปรอคอยที่ยอดเนินนั่นแล้ว ผมแหงนหน้ามองยอดเขาที่ยังอีกไกล ใจผมรู้สึกท้อ คือไม่รอดที่จะปั่นขึ้นไปได้
...จูงมาจนรู้สึกเหมือนน้ำตาลลดลงอย่างรวดเร็ว ผมรีบบอกพี่จุกว่าให้จอดทานอะไรก่อน ไม่ต้องรอพร้อมกันแล้ว พี่จุกรีบตั้งเตาต้มกาแฟรอเลย อาหารที่นำมาจากเมืองช่อนก็นำมาทานมื้อเที่ยงกันตรงนี้ร่วมกับพี่จุก พี่จุกแนะนำว่าถ้ารอกันก็ไม่ได้กิน ใครพร้อมก็ทานกันไปก่อน เวลามันก็เดินเร็วมากนี่ก็ราวบ่ายสองแล้ว
...ทานข้าวกันเสร็จ ก็จูงขึ้นมาต่อ เจอเด่น และพี่หนึ่งนั่งคอยกันที่บ้านหลังหนึ่ง มีต้นไม้ใหญ่ให้พัก และประปาภูเขาที่ชาวบ้านทำไว้ ล้างหน้า เด่นและพี่หนึ่งนั่งคอยท่ากันอยู่จุดนี้ก่อนขึ้นมาถึงยอดแรกของวันนี้
...พี่หนึ่งดูมีความสุขมากๆ ภาพที่เห็นมันสวยงามเหลือเกิน เป็นถนนโค้ง 180 องศาเหมือนวงพระจันทร์ ด้านล่างเป็นป่าที่อุดมสมบูรณ์ มุมเปิดที่มองได้ไกลจากเมืองช่อนด้านล่างที่ไต่กันมา
...เด่นนั่งเพลินๆ หายเหนื่อยจากที่ได้ไต่กันมาหลายกิโล ผมก็รู้สึกเหมือนโชคดีมากที่ได้มีโอกาสมาปั่นเส้นทางในฝันแบบนี้ เราพักกันอยู่นาน มองไปอีกยอดข้างหน้า ที่เราต้องไต่กันต่อ
...เส้นทางนี้เหมือนยังต้องห้ามอยู่ คือยังเป็นเขตทหารถ้าเข้ามาทางซำเหนือคงไม่ให้มาแน่นอน แต่ถ้ามาทางเมืองเหี้ยม มาทะลุเมืองช่อน ก็ไม่ต้องรายงานอะไร ก็ปั่นมาเส้นทางนี้ได้เลย คาดว่าไม่เกินสองปีเส้นทางนี้ราดยางแล้วนะครับ
...บางครั้งเราไม่คาดฝันว่าจะเจอความสวยงาม จากเส้นทางแบบนี้ เราเตรียมปั่นไปกันต่อแนวโค้งขึ้นเนิน จนไปอีกยอดเนินด้านหน้า
...ภาพสวยๆ ด้านหลังที่ไต่ขึ้นมา แนวผาจุดนั้นเราเริ่มไต่กัน บ่ายสองได้ระยะทางเพียง 13 กม. แล้วจะถึงเมื่อไรล่ะเนี่ย

[ลมโชย]

ตามเข้ามาอ่าน เรื่องและภาพ ทำให้อยากออกไปด้วยเลยครับ