ทริปคุณชายกลาง (คน) ตอน ทัวร์ลูกเป็ดปั่นไปเที่ยวชงหมิง กินขาแพะ แวะทะเลาะกับเด็ก

[หลินตัน]

ได้เวลากินแล้ว ปั่นไปเลย....ร้านค้าอยู่นอกตัวเมือง ห่างจากท่าเรือประมาณ 4 กิโลเมตร มีฝนเริ่มตกแหมะๆ แต่ไม่แคร์แล้วครับตั้งใจมากินเต็มที่ ถึงเวลานี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นผมก็จะกินแกะ

[หลินตัน]

หน้าร้านแกะมีป้ายต้อนรับนักปั่นหญิงแข่ง World Tour ด้วยแฮะ ไม่เห็นบอกวันไหนจะได้มาวิ่งต้อนรับแบบข้างล่าง

[หลินตัน]

ร้านต้องชะตาที่เรากินวันนี้ครับป้ายสีดำ ทั้งสองร้านขายแกะเหมือนกัน

[หลินตัน]

ก่อนเข้าไปกินในร้านแกะ ทีแรกนึกว่าเป็นหมีแพนด้ากำลังกินต้นไผ่อยู่ เสือน้ำตำแหน่งนางงามมิตรภาพปีล่าสุด ก็เข้าไปคุยกับสาวจีนที่กำลังกินอยู่ต้นไผ่ (จริงๆ คืออ้อยของจีนคิดว่านะ) คุยกันอยู่นานจนเสือเข็มที่เมื่อครู่ปล่อยพลังไปเยอะโมโหหิวตะโกนเรียกให้มากินข้าวได้แล้วบรรยากาศมาคุ ดังนั้นทางฝั่งผู้ชายจึงถอยร่นเข้าไปในร้านเพื่อความปลอดภัยของเราทั้งสองคน

[หลินตัน]

ได้เวลาสั่งอาหารแล้วครับ ให้สองสาวเข้าไปเลือก ผมยังไงก็ได้ขอให้มีขาแกะ ไปจิ้มๆ มา พนักงานเยอะมากล้อมหน้าล้อมหลัง ไม่สั่งสงสัยจะโดน จริงๆ แล้วป้าๆ น่ารักมาก ประมาณคนแก่ต่างจังหวัด เด็กเสริฟร้านนี้อายุน่าจะเกิน 50 แล้วทั้งหมด จนไม่กล้าเรียกว่า ฟูอู้วหยวน (พนักงาน) ต้องเรียกว่า อาหยี (ป้า) แทน

[หลินตัน]

ขาแกะมาแล้วคราบ ชิ้นนี้ 50 หยวน สาแก่ใจที่ดั้นด้นมา แทบไม่มีกลิ่นคาวเลย จนต้องถามอาหยีสองรอบว่ามันเป็น หยางโร่ว – เนื้อแพะชัวร์ๆ นะ ซึ่งแกก็ยืนยันว่าใช่แล้ว ไม่ได้โม้ ช่วงนี้ผมจึงกินอย่างเอร็ดอร่อยอยู่คนเดียว คนอื่นๆ สงสัยอิ่มไข่ต้มไปละ ส่วนน้องสิทนั้นของเดิมยังไม่ออกจึงนั่งหน้าเบ้อยู่

พนักงาน (ป้าๆ) ก็มารุมล้อมพวกเรากันใหญ่ ยิ่งรู้ว่าเป็นคนไทยยิ่งสนใจเข้าไปอีก ตอนเข้าไปมีลูกค้าอยู่แค่ 3 โต๊ะทั้งร้าน แต่มีพนักงานผมว่าเกือบ 30 คนได้ เพราะเป็นช่วงเที่ยงพนักงานมารวมตัวกินข้าวเยอะกว่าลูกค้า แต่ว่ากินกันเร็วมากผมกินขาแกะยังไม่หมดป้าแกกินกันเสร็จแล้ว

[หลินตัน]

กินอิ่มก็ปัดตูดไปละครับ ฝนก็ดันมาตกแหมะๆ ขวางทางซะงั้น ใจจริงอยากไปดูหมู่บ้านพัฒนาอะไรซักอย่างไกล้ๆ กันแต่ไม่ไปแล้ว ไปถนนคนเดินหาของกินเล่นดีกว่า แต่ปั่นหนีฝนทุกคนพร้อมใจกันปั่นอย่างรวดเร็ว จนพอไปถึงถนนคนเดินยังไม่ทันล็อครถเลย ฝนกระหน่ำทันที ก็เลยต้องวิ่งเข้าห้างไปหลบฝนแทน สรุปว่าก็ไม่ได้เดินเที่ยวอยู่ดี

รอจนถึงสี่โมงกว่าฝนหยุดแล้ว รีบกลับไปขึ้นเรือดีกว่าจะได้ทันเที่ยว 5 โมงเย็น ก็รีบปั่นไปทันซื้อตั๋วทันตอน 4 โมงครึ่ง (พูดเหมือนไกล จริงๆ ห่างกันสองแยก) ยังพอมีเวลานิดหน่อย ชวนเหล่าทัวร์ลูกเป็ดไปปั่นริมน้ำก่อนดูพระอาทิตย์ตกดิน แต่ต้องรีบกลับนะเดียวไม่ทันเที่ยว 5 โมงเย็น ทุกคนก็โอเคๆ

ตรงนี้ไม่ยาวมากครับประมาณกิโลนึง ปั่นมาจนสุดขอบแล้วก็ได้เวลาถ่ายรูปครับ คิดว่าดูดีก็จัดไปคนละมุม ช่วงนี้ใครทนดูภาพหลอนๆ ไม่ได้กลัวไปเข้าฝัน ก็ข้ามๆ ไปก่อนนะครับ

[หลินตัน]

ไกล้จะ 5 โมงแล้วกลับไปขึ้นเรือเหอะน้องๆ ตะโกนบอกทุกคน ตั้งท่ากำลังจะออกปั่น ก็มีเด็กน้อยเดินร้องไห้ออกมาที่ถนนที่เราอยู่ เสือน้ำนางงามมิตรภาพปีล่าสุดพร้อมทั้งเสือเข็มรองอันดับหนึ่ง และเสือสิทที่พึ่งขึ้นสันปกนิตยสาร Image เล่มล่าสุด เข้าไปสอบถามเป็นการใหญ่ สรุปว่าเด็กตื่นมาหาแม่ไม่เจอ คุยกันอยู่พักใหญ่เด็กก็ยังงอแง ผมบอกไปเหอะๆ บ้านเด็กอยู่ตรงนี้เดี๋ยวแม่ก็มา ก็ไม่มีใครสนใจ เสือน้ำบอกว่าเดียวพวกเราเดินไปส่งเด็กที่บ้านกันเหอะ (เอางั้นเลยนะ) จนกระทั่งเพื่อนบ้านของเด็กตะโกนเรียก เด็กจึงเดินกลับไปหน้าตาเฉยเลิกร้องไห้แล้ว อ้าว...เห้ย.... ท่องไว้รักเด็กๆ

จึงต้องรีบปั่นกลับมาก็พอดีเรือปิดประตูเรียบร้อยครับ เด็กผู้หญิงยืนอยู่ตรงประตูประมาณ 7-8 ขวบ ร้องบอกว่าเรือไปแล้วเรือหมดแล้ว (ผีเด็กยังตามมาหลอกหลอน) สงสัยจะเห็นตั้งแต่ตอนเราปั่นออกไป สรุปว่าตกเรือเที่ยว 5 โมงเย็นครับ ต้องรอเที่ยว 6 โมงแทน นั่งปรับทุกข์กันตรงนี้ก่อนครับ รอเรือลำสุดท้ายพลาดลำนี้คือนอนที่นี่เลย

[หลินตัน]

6 โมงเย็นเคารพเพลงชาติที่ไทยอีกรอบ พอขึ้นเรือแล้วก็ถ่ายรูปนิดหน่อยครับ มองไปด้านหลังจะเห็นว่าฝนตกห่าใหญ่ที่เซี่ยงไฮ้อยู่ แอบภาวนาให้เราไม่โดนฝนครับ พวกนี้ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย...ยังถ่ายรูปสนุกสนานกันใหญ่ ผมเลยต้องไปถ่ายกับเขาด้วย

ขึ้นมานั่งในเรือ เอาอีกแล้วเจอเด็กช่างพูดนั่งไกล้ๆ สรุปว่าขากลับก็ไม่ได้หลับอีกแล้วครับผม... ท่องไว้รักเด็กๆๆ

[หลินตัน]

ขากลับก็มืดครับไม่ได้ถ่ายอะไร แต่ก็ด่าคนจีนไปตลอดทาง เพราะแต่คนละคนวิ่งสวนเลนบ้าง จอดขวางทางบ้าง ขี่มอเตอร์ไซต์ขนของเยอะคุยโทรศัพท์ในเวลาเดียวกัน รถส่ายไปส่ายมา ผ่านตรงชุมชนคนเยอะก็มีคนมาเดินเต็มทางจักรยาน เผลอตัวด่าไปหลายคนเหมือนกันทนไม่ไหว แอบได้ยินน้องๆ นินทาตามหลังมาว่าสงสัยพี่แกจะหิวข้าว คิดในใจ เออ....อยากกินหัวเด็ก..เอ๊ย...รักเด็กๆๆ

เพลีย....จบดีกว่า

[NOKNICE]