เรื่องเล่าข้างถนน :ลาวใต้...ภาพที่ไม่ได้บันทึก
- นพพล
- ขาประจำ
- โพสต์: 1292
- ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ส.ค. 2008, 16:01
เรื่องเล่าข้างถนน :ลาวใต้...ภาพที่ไม่ได้บันทึก
สวัสดีครับผมเขียนบันทึกการเดินทางด้วยจักรยานไว้จำนวนหนึ่ง
แต่ใหนๆก็เขียนมาแล้ว จะเก็บเอาไว้อ่านคนเดียวก็จะเสียของ เลยเอามาลงไว้ในที่นี้แล้วกัน
ปล. กระทู้นี้ไม่ใช้กระทู้สรุปทริปการเดินทางนะครับ ภาพที่ปรากฏในหน้าจออาจไม่สอดคล้องกับเรื่องราวที่เขียนเสียทีเดียว
แต่ใหนๆก็เขียนมาแล้ว จะเก็บเอาไว้อ่านคนเดียวก็จะเสียของ เลยเอามาลงไว้ในที่นี้แล้วกัน
ปล. กระทู้นี้ไม่ใช้กระทู้สรุปทริปการเดินทางนะครับ ภาพที่ปรากฏในหน้าจออาจไม่สอดคล้องกับเรื่องราวที่เขียนเสียทีเดียว
- ไฟล์แนบ
-
- 1501730_609408169116329_1544748122_n.jpg (73.4 KiB) เข้าดูแล้ว 9279 ครั้ง
แก้ไขล่าสุดโดย นพพล เมื่อ 09 ม.ค. 2015, 14:46, แก้ไขแล้ว 2 ครั้ง
ลาวใต้... ภาพที่ไม่ได้บันทึก http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... &t=1141421
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
- นพพล
- ขาประจำ
- โพสต์: 1292
- ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ส.ค. 2008, 16:01
Re: ลาวใต้...ภาพที่ไม่ได้บันทึก
1.กังวล กังวาน
จักรยานคันหนึ่ง ซี่ล้อหลังของมันหักไปสี่ซี่ สนิมแดงจับเขรอะที่โซ่ เฟรมและล้อขาวโพลนเพราะถูกฝุ่นเข้าจับจอง มันมายึด
พื้นที่ของโครงเหล็กนั้นนานมากแล้ว คงนานพอๆกับที่ลมของยางสุดท้ายได้ซึมผ่านจุ๊บลมของยางออกไป ส่งผลให้ยางของจักรยานดังกล่าวลีบ
แบนติดดิน มันถูกจอดทิ้งไร้คนเหลียวแลมานานหลายเดือนแล้ว
ห่างออกไปจากที่ซึ่งจักรยานจอดอยู่ราวสามเมตร โครงเหล็กสีขาวอันประกอบด้วยเสา4เสา ภายในโครงนั้นเป็นที่อยู่ของม้านั่งสีดำที่
สามารถปรับพนักพิงให้นอนได้ บนโครงเหล็กมีเหล็กกลมชุบโครเมี่ยมเงาวับวางอยู่ ท่อนเหล็กกลมนั้นมีแผ่นน้ำหนักหลายขนาดเสียบอยู่ที่ปลายทั้ง
สองด้าน บนม้านั่งที่อยู่ใต้โครงเหล็กชายคนหนึ่งนอนอยู่ เขากำลังยกท่อนเหล็กกลมยาวที่เรียกว่าบาร์เบลล์ขึ้นลงอย่างช้าๆ เขากำลังออกกำลังกายเพื่อสร้างกล้ามเนื้อหน้าอกในท่าBarbell bench press
จักรยานคันหนึ่ง ซี่ล้อหลังของมันหักไปสี่ซี่ สนิมแดงจับเขรอะที่โซ่ เฟรมและล้อขาวโพลนเพราะถูกฝุ่นเข้าจับจอง มันมายึด
พื้นที่ของโครงเหล็กนั้นนานมากแล้ว คงนานพอๆกับที่ลมของยางสุดท้ายได้ซึมผ่านจุ๊บลมของยางออกไป ส่งผลให้ยางของจักรยานดังกล่าวลีบ
แบนติดดิน มันถูกจอดทิ้งไร้คนเหลียวแลมานานหลายเดือนแล้ว
ห่างออกไปจากที่ซึ่งจักรยานจอดอยู่ราวสามเมตร โครงเหล็กสีขาวอันประกอบด้วยเสา4เสา ภายในโครงนั้นเป็นที่อยู่ของม้านั่งสีดำที่
สามารถปรับพนักพิงให้นอนได้ บนโครงเหล็กมีเหล็กกลมชุบโครเมี่ยมเงาวับวางอยู่ ท่อนเหล็กกลมนั้นมีแผ่นน้ำหนักหลายขนาดเสียบอยู่ที่ปลายทั้ง
สองด้าน บนม้านั่งที่อยู่ใต้โครงเหล็กชายคนหนึ่งนอนอยู่ เขากำลังยกท่อนเหล็กกลมยาวที่เรียกว่าบาร์เบลล์ขึ้นลงอย่างช้าๆ เขากำลังออกกำลังกายเพื่อสร้างกล้ามเนื้อหน้าอกในท่าBarbell bench press
ลาวใต้... ภาพที่ไม่ได้บันทึก http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... &t=1141421
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
- นพพล
- ขาประจำ
- โพสต์: 1292
- ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ส.ค. 2008, 16:01
Re: ลาวใต้...ภาพที่ไม่ได้บันทึก
ในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมาผมเปลี่ยนเป้าหมายไปจากขี่จักรยาน อยากจะสร้างมวลของกล้ามเนื้อให้ร่างกาย จึงหันไปให้ความสนใจกับการยกเวทมากขึ้น
แรกๆก็ยกอาทิตย์ละครั้ง บ่อยเข้าๆกลายเป็นว่าผมมีเวลาให้การปั่นจักรยานน้อยลงทุกทีๆ
ในที่สุดเมื่อผมซื้ออุปกรณ์ฟิตเนสต่างๆมาไว้ที่บ้านและเริ่มกินโปรตีนสร้างกล้ามเนื้อ
นั้นหมายความว่าการปั่นจักรยานที่คุ้นเคยมาร่วมสิบห้าปีกำลังก็ถูกแทนที่ด้วยการยกเวทเล่นกล้าม
เปลี่ยนจากการออกกำลังเพื่อความอดทนแข็งแรงของปอดหัวใจ ไปสู่การออกกำลังเพื่อความใหญ่โตแข็งแรงของกล้ามเนื้อในแต่ละมัดของร่างกาย
จากการออกกำลังกายที่ต้องใช้ออกซิเจนเผาผลาญไขมันออกมาเป็นพลังงาน…Aerobic training
มาเป็นการเรียกพลังที่เก็บไว้ในกล้ามเนื้อมาใช้ในเวลาแค่อึดใจโดยไม่ต้องใช้ออกซิเจน...Anaerobic training
หรือแรงบันดาลใจของผมเปลี่ยนไปแล้ว
แรกๆก็ยกอาทิตย์ละครั้ง บ่อยเข้าๆกลายเป็นว่าผมมีเวลาให้การปั่นจักรยานน้อยลงทุกทีๆ
ในที่สุดเมื่อผมซื้ออุปกรณ์ฟิตเนสต่างๆมาไว้ที่บ้านและเริ่มกินโปรตีนสร้างกล้ามเนื้อ
นั้นหมายความว่าการปั่นจักรยานที่คุ้นเคยมาร่วมสิบห้าปีกำลังก็ถูกแทนที่ด้วยการยกเวทเล่นกล้าม
เปลี่ยนจากการออกกำลังเพื่อความอดทนแข็งแรงของปอดหัวใจ ไปสู่การออกกำลังเพื่อความใหญ่โตแข็งแรงของกล้ามเนื้อในแต่ละมัดของร่างกาย
จากการออกกำลังกายที่ต้องใช้ออกซิเจนเผาผลาญไขมันออกมาเป็นพลังงาน…Aerobic training
มาเป็นการเรียกพลังที่เก็บไว้ในกล้ามเนื้อมาใช้ในเวลาแค่อึดใจโดยไม่ต้องใช้ออกซิเจน...Anaerobic training
หรือแรงบันดาลใจของผมเปลี่ยนไปแล้ว
ลาวใต้... ภาพที่ไม่ได้บันทึก http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... &t=1141421
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
- นพพล
- ขาประจำ
- โพสต์: 1292
- ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ส.ค. 2008, 16:01
Re: ลาวใต้...ภาพที่ไม่ได้บันทึก
. ผมเล่นหนักขึ้นกินโปรตีนมากขึ้นมาก นานวันเข้าตัวผมหนาขึ้นจนรู้สึกได้ กล้ามเริ่มโตเสื้อผ้าเริ่มคับ น้ำหนักตัวผมเพิ่มขึ้นเดือนละหนึ่งกิโล
จาก72กิโลมันเพิ่มพรวดขึ้นไปเป็น80กิโลใน8เดือน ขนาดของกล้ามเนื้อที่วัดด้วยสายวัดและภาพในกระจกมันไม่เคยโกหกใคร
มือที่คุ้นเคยกับแฮนด์จักรยานบัดนี้มันเปลี่ยนไป มันกระด้างและหยาบขึ้น เนื้อของฝ่ามือตรงโคนนิ้วมันหนาจนขึ้นเป็นปุ่มปมเพราะกำ
ดรัมเบลล์ทุกวัน จักรยานหากมันมีชีวิตจิตใจคงสะอื้นเพราะผมทิ้งให้ยางมันแบนเปื่อยติดดิน ลืมไปแล้วว่าครั้งหนึ่งมันแทรกอยู่ในทุกลมหายใจเข้าออก
หากเป็นเพื่อนกันมันคงเลิกคบ
จาก72กิโลมันเพิ่มพรวดขึ้นไปเป็น80กิโลใน8เดือน ขนาดของกล้ามเนื้อที่วัดด้วยสายวัดและภาพในกระจกมันไม่เคยโกหกใคร
มือที่คุ้นเคยกับแฮนด์จักรยานบัดนี้มันเปลี่ยนไป มันกระด้างและหยาบขึ้น เนื้อของฝ่ามือตรงโคนนิ้วมันหนาจนขึ้นเป็นปุ่มปมเพราะกำ
ดรัมเบลล์ทุกวัน จักรยานหากมันมีชีวิตจิตใจคงสะอื้นเพราะผมทิ้งให้ยางมันแบนเปื่อยติดดิน ลืมไปแล้วว่าครั้งหนึ่งมันแทรกอยู่ในทุกลมหายใจเข้าออก
หากเป็นเพื่อนกันมันคงเลิกคบ
ลาวใต้... ภาพที่ไม่ได้บันทึก http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... &t=1141421
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
- นพพล
- ขาประจำ
- โพสต์: 1292
- ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ส.ค. 2008, 16:01
Re: ลาวใต้...ภาพที่ไม่ได้บันทึก
. ลาวใต้ เพื่อนเอ่ยปากชวนไปปั่นจักรยานที่นั้น เขาเอ่ยชวนผมล่วงหน้าหลายเดือน แต่ลึกๆผมกลับไม่รู้สึกตื่นเต้นอยากไปลาวใต้แต่อย่าง
ใด เท่าที่รู้มาที่นี่มีแต่เส้นอันทางราบเรียบ ปั้นไปผมคงสัปหงกบนหลังอานเป็นแน่แท้ คงไม่ต่างจากปั่นจักรยานไปตลาดสด ผมไม่ได้เตรียมตัวล่วง
หน้าใดๆทั้งสิ้น ข้อมูลเส้นทางก็ยังไม่ศึกษา ยิ่งการกลับมาขึ้นคร่อมจักรยานซ้อมปั่นไม่ต้องพูดถึง พักหลังออกจะขี้เกียจเสียด้วยซ้ำ ผมมั่นใจในบุญ
เก่าที่สะสมระยะทางมานานนับสิบปีบนหลังอาน
วันเวลาผ่านไปจนเหลืออีกหนึ่งเดือนก่อนออกเดินทาง ผมนำจักรยานไปเปลี่ยนซี่ล้อหลังสี่ซี่ซึ่งหักตั้งแต่ไปปั่นที่น่าน ครั้งนั้นซี่ล้อซี่แรก
หักลงกลางป่า ผมหาร้านซ่อมเปลี่ยนซี่ในเมืองไม่ได้ จึงต้องดันทุรังปั่นมันไปทั้งซี่ล้อหัก ปั่นไปก็ขันปรับซี่ที่เหลือเอาตามมีตามเกิด ระหว่างที่ปั่นมันก็
ทยอยหักไปเรื่อยทีละซี่ กว่าจะข้ามภูเขาของจังหวัดน่านมาได้ เล่นเอาเหนื่อยเพราะล้อหลังที่คดแกว่งส่ายไปมา ผมจบทริปด้วยล้อหลังที่ซี่หักไปถึง
สี่ซี่ ความรู้สึกของล้อที่แกว่งสะบัดอย่างน่ากลัวยามรถไหลลงเขายังตามหลอกหลอนผมอยู่เรื่อยมา
ใด เท่าที่รู้มาที่นี่มีแต่เส้นอันทางราบเรียบ ปั้นไปผมคงสัปหงกบนหลังอานเป็นแน่แท้ คงไม่ต่างจากปั่นจักรยานไปตลาดสด ผมไม่ได้เตรียมตัวล่วง
หน้าใดๆทั้งสิ้น ข้อมูลเส้นทางก็ยังไม่ศึกษา ยิ่งการกลับมาขึ้นคร่อมจักรยานซ้อมปั่นไม่ต้องพูดถึง พักหลังออกจะขี้เกียจเสียด้วยซ้ำ ผมมั่นใจในบุญ
เก่าที่สะสมระยะทางมานานนับสิบปีบนหลังอาน
วันเวลาผ่านไปจนเหลืออีกหนึ่งเดือนก่อนออกเดินทาง ผมนำจักรยานไปเปลี่ยนซี่ล้อหลังสี่ซี่ซึ่งหักตั้งแต่ไปปั่นที่น่าน ครั้งนั้นซี่ล้อซี่แรก
หักลงกลางป่า ผมหาร้านซ่อมเปลี่ยนซี่ในเมืองไม่ได้ จึงต้องดันทุรังปั่นมันไปทั้งซี่ล้อหัก ปั่นไปก็ขันปรับซี่ที่เหลือเอาตามมีตามเกิด ระหว่างที่ปั่นมันก็
ทยอยหักไปเรื่อยทีละซี่ กว่าจะข้ามภูเขาของจังหวัดน่านมาได้ เล่นเอาเหนื่อยเพราะล้อหลังที่คดแกว่งส่ายไปมา ผมจบทริปด้วยล้อหลังที่ซี่หักไปถึง
สี่ซี่ ความรู้สึกของล้อที่แกว่งสะบัดอย่างน่ากลัวยามรถไหลลงเขายังตามหลอกหลอนผมอยู่เรื่อยมา
- ไฟล์แนบ
-
- Screenshot_2014-07-30-13-31-59.png (641.43 KiB) เข้าดูแล้ว 9276 ครั้ง
ลาวใต้... ภาพที่ไม่ได้บันทึก http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... &t=1141421
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
- นพพล
- ขาประจำ
- โพสต์: 1292
- ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ส.ค. 2008, 16:01
Re: ลาวใต้...ภาพที่ไม่ได้บันทึก
. สัปดาห์ต่อมาผมจึงนำจักรยานมาปั่นซ้อม ตั้งใจว่าจะปั่นให้ได้สัก3-4ชั่วโมงเหมือนที่เคยทำมาช่วงหนึ่งปีก่อน แต่ว่าหลังปั่นไปได้หนึ่ง
ชั่วโมงผมก็เกิดอาการหมดแรง ความมั่นใจของผมสั่นคลอน เพราะจากนี้ไปเหลือเวลาอีกสองสัปดาห์เท่านั้น เวลาที่เหลือมีไม่พอที่จะสร้างความ
อดทนขึ้นมาได้ทัน ผมต้องออกเดินทางในสภาพอย่างนี้ ไม่ต่างอะไรกับรถยนต์ที่เครื่องหลวมโพรกกินน้ำมันเครื่อง น้ำมันในถังเหลือน้อยแต่ทะลึ่งจะ
ดอยอินทนนท์ หนึ่งปีที่ไม่ได้ปั่นจักรยานเลย กาลเวลามันทำลายความอดทนในร่างกายของผมไม่มีชิ้นดี
ความฟิตเปรียบเหมือนเกราะกำบังที่สร้างความมั่นใจในการเดินทางด้วยจักรยาน นี่ยังไม่รวมถึงการที่เราปั่นจักรยานบ่อยๆมันทำให้เราคุ้น
มือกับจักยานของเราเป็นอย่างดี การควบคุม การหักเลี้ยว การไหลลงเนิน ประสิทธิภาพของเบรก แต่ผมกลับละเลยอ่อนซ้อม ความคุ้นมือกับจักรยาน
ของผมหายไป เราเหมือนเป็นคนแปลกหน้าของกันและกัน
ความกังวลที่เริ่มเกาะกุมใจทีละน้อยๆ ความฟุ้งซ่านที่จิตใจไม่สามารถควบคุมมันได้ ยิ่งเวลาเหลือน้อยผมยิ่งคิดเพ้อเจ้อไปต่างๆนานา นับ
ตั้งแต่ซี่ล้อที่แก้ปัญหาไม่ตก สองทริปล่าสุดมันขาดตลอดแล้วมันจะขาดอีกไหมสำหรับทริปนี้?
วันคืนที่กระชับเข้ามาเหมือนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มันกลับซ่อนแรงกดดันที่ค่อยๆก่อตัวขึ้นมามากขึ้นอย่างไม่รู้ตัว สวนทางกับวันเวลาที่
ลดลง ความคิดที่ฟุ้งซ่านเตลิดไปไกล ความวิตกแม้เพียงเล็กน้อยแต่กัดกร่อนความมั่นใจของเราลงไป เหมือนโดนหนามของตะบองเพชรตำมือ รู้ว่า
มันยังคงฝังคาอยู่ที่นิ้ว ไม่เจ็บแต่รำคาญ
วันต่อมาผมนำจักรยานมาล้าง ปรากฏว่าโซ่มีสนิมแดงจับทุกข้อเพราะตากแดดตากฝนมาทั้งปีน้ำมันไม่เคยหยอด สนิมมันจะกัดกร่อนจน
โซ่ขาดขณะปั่นหรือเปล่า ความคิดวิตกยังคงวนเวียนไม่ห่าง
ชั่วโมงผมก็เกิดอาการหมดแรง ความมั่นใจของผมสั่นคลอน เพราะจากนี้ไปเหลือเวลาอีกสองสัปดาห์เท่านั้น เวลาที่เหลือมีไม่พอที่จะสร้างความ
อดทนขึ้นมาได้ทัน ผมต้องออกเดินทางในสภาพอย่างนี้ ไม่ต่างอะไรกับรถยนต์ที่เครื่องหลวมโพรกกินน้ำมันเครื่อง น้ำมันในถังเหลือน้อยแต่ทะลึ่งจะ
ดอยอินทนนท์ หนึ่งปีที่ไม่ได้ปั่นจักรยานเลย กาลเวลามันทำลายความอดทนในร่างกายของผมไม่มีชิ้นดี
ความฟิตเปรียบเหมือนเกราะกำบังที่สร้างความมั่นใจในการเดินทางด้วยจักรยาน นี่ยังไม่รวมถึงการที่เราปั่นจักรยานบ่อยๆมันทำให้เราคุ้น
มือกับจักยานของเราเป็นอย่างดี การควบคุม การหักเลี้ยว การไหลลงเนิน ประสิทธิภาพของเบรก แต่ผมกลับละเลยอ่อนซ้อม ความคุ้นมือกับจักรยาน
ของผมหายไป เราเหมือนเป็นคนแปลกหน้าของกันและกัน
ความกังวลที่เริ่มเกาะกุมใจทีละน้อยๆ ความฟุ้งซ่านที่จิตใจไม่สามารถควบคุมมันได้ ยิ่งเวลาเหลือน้อยผมยิ่งคิดเพ้อเจ้อไปต่างๆนานา นับ
ตั้งแต่ซี่ล้อที่แก้ปัญหาไม่ตก สองทริปล่าสุดมันขาดตลอดแล้วมันจะขาดอีกไหมสำหรับทริปนี้?
วันคืนที่กระชับเข้ามาเหมือนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มันกลับซ่อนแรงกดดันที่ค่อยๆก่อตัวขึ้นมามากขึ้นอย่างไม่รู้ตัว สวนทางกับวันเวลาที่
ลดลง ความคิดที่ฟุ้งซ่านเตลิดไปไกล ความวิตกแม้เพียงเล็กน้อยแต่กัดกร่อนความมั่นใจของเราลงไป เหมือนโดนหนามของตะบองเพชรตำมือ รู้ว่า
มันยังคงฝังคาอยู่ที่นิ้ว ไม่เจ็บแต่รำคาญ
วันต่อมาผมนำจักรยานมาล้าง ปรากฏว่าโซ่มีสนิมแดงจับทุกข้อเพราะตากแดดตากฝนมาทั้งปีน้ำมันไม่เคยหยอด สนิมมันจะกัดกร่อนจน
โซ่ขาดขณะปั่นหรือเปล่า ความคิดวิตกยังคงวนเวียนไม่ห่าง
ลาวใต้... ภาพที่ไม่ได้บันทึก http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... &t=1141421
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
- นพพล
- ขาประจำ
- โพสต์: 1292
- ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ส.ค. 2008, 16:01
Re: ลาวใต้...ภาพที่ไม่ได้บันทึก
2. ผลาญบุญเก่า
. เช้าของวันที่5ธค. รถกระบะที่มีจักรยานสองคันอยู่ในกระบะหลังมุ่งหน้าสู่จังหวัดอุบลราชธานี โดยเราวางแผนกันในรถว่าจะฝากจักรยานไว้
ที่ไหนสักแห่งที่จังหวัดอุบลฯ ก่อนจะปั่นจักรยานผ่านชายแดนลาวที่ช่องเม็ก มุ่งหน้าเข้าสู่ปากเซเลี้ยวขวาเข้าเมืองจำปาสักเพื่อไปดูวัดภู จากวัดภูก็
ข้ามโขงไปให้ถึงน้ำตกคอนพะเพ็งแล้วต่อไปยังที่ราบสูงบอละเวน หลังจากนั้นถ้าเวลาเหลืออาจจะลงจากที่ราบสูงบอละเวนแล้วไต่ภูเขาสักวันสองวัน
เพื่อไปให้ถึงเมืองอัตตะปือ ก็เป็นอันสิ้นสุดการเดินทาง
. คืนนั้นเราอาศัยพักแรมที่อุทยานแห่งชาติแก่งตะนะ ในตอนแรกคิดว่าจะขอกางเต็นท์นอนที่เขื่อนสิรินธรเพราะอยู่ใกล้ช่องเม็กมากกว่า แต่ปรากฏ
ว่าเจ้าหน้าที่ไม่ยอมให้ค้างแรมที่นั้น พวกเขากลัวเราจะเข้าไปทำความวุ่นวาย เพราะช่วงเวลาที่เราไปถึงมีประชาชนมาปักหลักชุมนุมประท้วงหน้าเขื่อน
พอดี สามทุ่มคืนนั้นจึงต้องขับรถไปนอนฟังเสียงน้ำไหลกระทบโขดหินที่ริมแก่งตะนะแทน
เช้าถัดมา หลังเหล่าหมู่มวลนกกาขยับปีกตอบรับสาดส่องของแสงตะวัน มันส่งเสียงจอแจอยู่ในราวป่า เสียงนั้นเข้ากันได้เป็นอย่างดีกับเสียง
ของสายน้ำที่ไหลเข้าปะทะแก่งหินในลำน้ำมูล ก่อเกิดฟองขาวนวลที่เหมือนน้ำเดือดขึ้นมาจากใต้น้ำตลอดแนวหินที่กลมเกลี้ยงเหล่านั้น คลื่นน้ำ
ระลอกแล้วระลอกเล่าที่โถมเข้าใส่แก่งเล็กแก่งน้อย บางส่วนมุดลงไปในโพรงหินใต้ บางส่วนไหลอ้อม บางส่วนเลือกที่จะกระโจนผ่านข้ามไป แต่ท้าย
สุดก็กลับมารวมและไหลไปด้วยกันตลอดลำน้ำจนลับสายตาที่โค้งน้ำข้างหน้านั้น
. เช้าของวันที่5ธค. รถกระบะที่มีจักรยานสองคันอยู่ในกระบะหลังมุ่งหน้าสู่จังหวัดอุบลราชธานี โดยเราวางแผนกันในรถว่าจะฝากจักรยานไว้
ที่ไหนสักแห่งที่จังหวัดอุบลฯ ก่อนจะปั่นจักรยานผ่านชายแดนลาวที่ช่องเม็ก มุ่งหน้าเข้าสู่ปากเซเลี้ยวขวาเข้าเมืองจำปาสักเพื่อไปดูวัดภู จากวัดภูก็
ข้ามโขงไปให้ถึงน้ำตกคอนพะเพ็งแล้วต่อไปยังที่ราบสูงบอละเวน หลังจากนั้นถ้าเวลาเหลืออาจจะลงจากที่ราบสูงบอละเวนแล้วไต่ภูเขาสักวันสองวัน
เพื่อไปให้ถึงเมืองอัตตะปือ ก็เป็นอันสิ้นสุดการเดินทาง
. คืนนั้นเราอาศัยพักแรมที่อุทยานแห่งชาติแก่งตะนะ ในตอนแรกคิดว่าจะขอกางเต็นท์นอนที่เขื่อนสิรินธรเพราะอยู่ใกล้ช่องเม็กมากกว่า แต่ปรากฏ
ว่าเจ้าหน้าที่ไม่ยอมให้ค้างแรมที่นั้น พวกเขากลัวเราจะเข้าไปทำความวุ่นวาย เพราะช่วงเวลาที่เราไปถึงมีประชาชนมาปักหลักชุมนุมประท้วงหน้าเขื่อน
พอดี สามทุ่มคืนนั้นจึงต้องขับรถไปนอนฟังเสียงน้ำไหลกระทบโขดหินที่ริมแก่งตะนะแทน
เช้าถัดมา หลังเหล่าหมู่มวลนกกาขยับปีกตอบรับสาดส่องของแสงตะวัน มันส่งเสียงจอแจอยู่ในราวป่า เสียงนั้นเข้ากันได้เป็นอย่างดีกับเสียง
ของสายน้ำที่ไหลเข้าปะทะแก่งหินในลำน้ำมูล ก่อเกิดฟองขาวนวลที่เหมือนน้ำเดือดขึ้นมาจากใต้น้ำตลอดแนวหินที่กลมเกลี้ยงเหล่านั้น คลื่นน้ำ
ระลอกแล้วระลอกเล่าที่โถมเข้าใส่แก่งเล็กแก่งน้อย บางส่วนมุดลงไปในโพรงหินใต้ บางส่วนไหลอ้อม บางส่วนเลือกที่จะกระโจนผ่านข้ามไป แต่ท้าย
สุดก็กลับมารวมและไหลไปด้วยกันตลอดลำน้ำจนลับสายตาที่โค้งน้ำข้างหน้านั้น
ลาวใต้... ภาพที่ไม่ได้บันทึก http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... &t=1141421
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
- นพพล
- ขาประจำ
- โพสต์: 1292
- ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ส.ค. 2008, 16:01
Re: ลาวใต้...ภาพที่ไม่ได้บันทึก
. ที่หน้าที่ทำการอุทยานแห่งชาติแก่งตะนะ จักรยานสองคันถูกยกลงมาวางกับพื้น กระเป๋าหลังสองใบถูกจับยึดเข้ากับตะแกรงหลังของ
จักรยาน ในนั้นบรรจุเสื้อผ้าอาหารและอุปกรณ์ทุกอย่างที่จำเป็นในการเดินทาง เต็นท์รวมถึงอุปกรณ์บางอย่างที่ไม่สามารถใส่ในกระเป๋าได้ถูกวางบน
ตะแกรงด้านนอก มันถูกหนังยางขนาดยาวสองเส้นเลื้อยรัดพันเกี่ยว ก่อนที่ตะขอปลายหนังยางจะถูกนำไปเกี่ยวที่ตะแกรงเพื่อความแน่นหนา เพื่อ
ความมั่นใจว่าสิ่งของเหล่านี้จะไม่หล่นหายระหว่างการเดินทาง กระเป๋าซึ่งถูกออกแบบไว้ใส่กล้องถ่ายรูปและเลนส์ถูกติดตั้งเข้าแฮนด์ด้านหน้า น้ำ
เปล่าถูกเติมใส่กระบอกจนเต็ม ตรวจสอบลมยางแกนเบรกรวมถึงผ้าเบรกทั้งด้านหน้าและหลัง น็อตตามจุดยึดต่างๆ รวมถึงเอามือลูบแนวเชื่อมของตัว
เฟรมจักรยาน แนวเชื่อมยังคงสมบูรณ์ดีไม่มีรอยแตกร้าว ผมไม่อยากรู้สึกเบาโหวงเหมือนในความฝันคืนนั้น
แปดโมงเช้าหลังเคารพธงชาติกับหัวหน้าอุทยาน เราเดินทางออกจากแก่งตะนะ ท่ามกลางแดดอันอ่อนเยาว์ของเช้าวันนั้น เราปั่นผ่าน
ป่าเต็งรังไปตามเส้นทางที่นำเราออกจากตัวอุทยาน ยางที่ก่อนหน้านี้แบนแฟบติดดิน บัดนี้มันกำลังหมุนบดไปบนถนนลาดยางอย่างดี โซ่ที่หนึ่งเดือน
ก่อนหน้านั้นแต่ละข้อของมันฝืดเนื่องจากสนิมเกาะกินไปทั่ว ขณะนี้มันกำลังขับเคลื่อนจักรยานคันนั้น เสียงของมันเงียบกริบด้วยน้ำมันที่ชุ่มอยู่ทุกข้อ
ต่อ เบาะหนังยังคงรองรับน้ำหนักตัว80กก.ของคนปั่นแม้ว่าเขาจะหนักกว่าเดิมหลายกิโลแต่มันยังนุ่มเหมือนเดิม แฮนด์จักรยานถูกกำโดยมือคู่เดิมอัน
คุ้นเคย แม้จะห่างหายจากแฮนด์จักรยานไปนาน คนและจักรยานกำลังทำความคุ้นเคยกันอีกครั้งหลังแยกทางกันชั่วคราวร่วมปี
จักรยาน ในนั้นบรรจุเสื้อผ้าอาหารและอุปกรณ์ทุกอย่างที่จำเป็นในการเดินทาง เต็นท์รวมถึงอุปกรณ์บางอย่างที่ไม่สามารถใส่ในกระเป๋าได้ถูกวางบน
ตะแกรงด้านนอก มันถูกหนังยางขนาดยาวสองเส้นเลื้อยรัดพันเกี่ยว ก่อนที่ตะขอปลายหนังยางจะถูกนำไปเกี่ยวที่ตะแกรงเพื่อความแน่นหนา เพื่อ
ความมั่นใจว่าสิ่งของเหล่านี้จะไม่หล่นหายระหว่างการเดินทาง กระเป๋าซึ่งถูกออกแบบไว้ใส่กล้องถ่ายรูปและเลนส์ถูกติดตั้งเข้าแฮนด์ด้านหน้า น้ำ
เปล่าถูกเติมใส่กระบอกจนเต็ม ตรวจสอบลมยางแกนเบรกรวมถึงผ้าเบรกทั้งด้านหน้าและหลัง น็อตตามจุดยึดต่างๆ รวมถึงเอามือลูบแนวเชื่อมของตัว
เฟรมจักรยาน แนวเชื่อมยังคงสมบูรณ์ดีไม่มีรอยแตกร้าว ผมไม่อยากรู้สึกเบาโหวงเหมือนในความฝันคืนนั้น
แปดโมงเช้าหลังเคารพธงชาติกับหัวหน้าอุทยาน เราเดินทางออกจากแก่งตะนะ ท่ามกลางแดดอันอ่อนเยาว์ของเช้าวันนั้น เราปั่นผ่าน
ป่าเต็งรังไปตามเส้นทางที่นำเราออกจากตัวอุทยาน ยางที่ก่อนหน้านี้แบนแฟบติดดิน บัดนี้มันกำลังหมุนบดไปบนถนนลาดยางอย่างดี โซ่ที่หนึ่งเดือน
ก่อนหน้านั้นแต่ละข้อของมันฝืดเนื่องจากสนิมเกาะกินไปทั่ว ขณะนี้มันกำลังขับเคลื่อนจักรยานคันนั้น เสียงของมันเงียบกริบด้วยน้ำมันที่ชุ่มอยู่ทุกข้อ
ต่อ เบาะหนังยังคงรองรับน้ำหนักตัว80กก.ของคนปั่นแม้ว่าเขาจะหนักกว่าเดิมหลายกิโลแต่มันยังนุ่มเหมือนเดิม แฮนด์จักรยานถูกกำโดยมือคู่เดิมอัน
คุ้นเคย แม้จะห่างหายจากแฮนด์จักรยานไปนาน คนและจักรยานกำลังทำความคุ้นเคยกันอีกครั้งหลังแยกทางกันชั่วคราวร่วมปี
- ไฟล์แนบ
-
- DSC_0005 - Copy.JPG (266.57 KiB) เข้าดูแล้ว 9270 ครั้ง
ลาวใต้... ภาพที่ไม่ได้บันทึก http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... &t=1141421
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
- นพพล
- ขาประจำ
- โพสต์: 1292
- ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ส.ค. 2008, 16:01
Re: ลาวใต้...ภาพที่ไม่ได้บันทึก
. ถนนนั้นไม่ต่างจากสะพานที่พาดให้เราข้ามไปสู่โลกอีกใบที่รอให้เราไปเยือน
ท้องฟ้าคือเขตแดนที่ไร้จุดสิ้นสุด มันกว้างไกลสุดจะจินตนาการ
ลมยามเช้าที่ปะทะผสมกับแดดอุ่นเป็นพลังเร่งเร้าที่ขับเคลื่อนเราไปข้างหน้า จนผ่านหลักกิโลแต่ละหลักไปอย่างช้าๆ
เหมือนกำลังกลับสู่เส้นทางอันคุ้นเคยอีกครั้ง ผมกำลังข้ามสะพานสู่โลกอีกใบ
ราวหนึ่งชั่วโมงเราก็มาถึงด่านชายแดนช่องเม็ก
หลังประทับตราหนังสือเดินทางเรียบร้อย จักรยานของเราก็หันหลังมุ่งหน้าสู่ประเทศลาว
ถนนเส้นนั้นพุ่งตรงไปยังเมืองปากเซ แขวงจำปาสัก
ความคุ้นเคยเป็นเรื่องของจิตใจความรู้สึก สมองคงต้องรื้อฟื้นความเคยชินอยู่นานสำหรับการนั่งปั่นบนอานจักยานนานหลายชั่วโมง
กล้ามเนื้อแม้จะเคยชินแต่มันทนอยู่ในสภาพนั้นได้ไม่นาน แต่เวลาที่ผ่านมาหนึ่งปีได้ทำลายน้ำอดน้ำทนของร่างกายลงไปมากมาย
หลังผ่านไปสองชั่วโมงกว่า แขนขาไหล่ของผมเริ่มเกิดอาการเมื่อยล้า
มันค่อยๆก่อตัวขึ้นทีละนิด ผมต้องขยับตัวเปลี่ยนท่าทางและตำแหน่งการจับแฮนด์บ่อยครั้ง
จับสองมือมั่งจับมือเดียวมั่ง ยืดตัวมั่งเพื่อเป็นการยืดเส้นยืดสายขับไล่ความเมื่อยล้า
ดูเหมือนเด็กสมาธิสั้นที่นั่งไม่เป็นสุขยุกยิกๆขยับไปมา
พวกอ่อนซ้อม...Bicycle syndrome ผมคิดเอง
ท้องฟ้าคือเขตแดนที่ไร้จุดสิ้นสุด มันกว้างไกลสุดจะจินตนาการ
ลมยามเช้าที่ปะทะผสมกับแดดอุ่นเป็นพลังเร่งเร้าที่ขับเคลื่อนเราไปข้างหน้า จนผ่านหลักกิโลแต่ละหลักไปอย่างช้าๆ
เหมือนกำลังกลับสู่เส้นทางอันคุ้นเคยอีกครั้ง ผมกำลังข้ามสะพานสู่โลกอีกใบ
ราวหนึ่งชั่วโมงเราก็มาถึงด่านชายแดนช่องเม็ก
หลังประทับตราหนังสือเดินทางเรียบร้อย จักรยานของเราก็หันหลังมุ่งหน้าสู่ประเทศลาว
ถนนเส้นนั้นพุ่งตรงไปยังเมืองปากเซ แขวงจำปาสัก
ความคุ้นเคยเป็นเรื่องของจิตใจความรู้สึก สมองคงต้องรื้อฟื้นความเคยชินอยู่นานสำหรับการนั่งปั่นบนอานจักยานนานหลายชั่วโมง
กล้ามเนื้อแม้จะเคยชินแต่มันทนอยู่ในสภาพนั้นได้ไม่นาน แต่เวลาที่ผ่านมาหนึ่งปีได้ทำลายน้ำอดน้ำทนของร่างกายลงไปมากมาย
หลังผ่านไปสองชั่วโมงกว่า แขนขาไหล่ของผมเริ่มเกิดอาการเมื่อยล้า
มันค่อยๆก่อตัวขึ้นทีละนิด ผมต้องขยับตัวเปลี่ยนท่าทางและตำแหน่งการจับแฮนด์บ่อยครั้ง
จับสองมือมั่งจับมือเดียวมั่ง ยืดตัวมั่งเพื่อเป็นการยืดเส้นยืดสายขับไล่ความเมื่อยล้า
ดูเหมือนเด็กสมาธิสั้นที่นั่งไม่เป็นสุขยุกยิกๆขยับไปมา
พวกอ่อนซ้อม...Bicycle syndrome ผมคิดเอง
- ไฟล์แนบ
-
- DSC_0013 - Copy.JPG (289.26 KiB) เข้าดูแล้ว 9269 ครั้ง
แก้ไขล่าสุดโดย นพพล เมื่อ 08 ม.ค. 2015, 15:42, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง
ลาวใต้... ภาพที่ไม่ได้บันทึก http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... &t=1141421
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
- นพพล
- ขาประจำ
- โพสต์: 1292
- ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ส.ค. 2008, 16:01
Re: ลาวใต้...ภาพที่ไม่ได้บันทึก
. นั่นแค่เริ่มต้นสองชั่วโมงแรกของการปั่น ยังมีเวลาอีกค่อนวันที่ผมจะเผชิญหน้ากับความเมื่อยล้านี้
และมันคงเพิ่มขึ้นไปเรื่อยตามจำนวนหลักกิโลที่ผ่านพ้น ช่วงเที่ยงเราแวะพักกินข้าวเที่ยงกันที่ร้านข้าวเหนียวไก่ย่างข้างทาง
ถือเป็นการพักผ่อนคลายกล้ามเนื้อไปในตัว หลังจากนั้นก็เริ่มปั่นต่อ สภาพสองข้างทางในช่วงนี้เป็นพื้นที่ราบเรียบโล่งมีไร่นาอยู่ประปราย
เราพบชุมชนเป็นระยะ หนองน้ำที่แห้งผาก ข้าวในนาเหลือแต่ตอ หลังมื้อเที่ยงไม่นานผมก็รู้สึกหมดแรง(อีก)
คราวนี้รู้สึกว่าอาการเมื่อยล้ามันจะลามไปทั่วทั้งตัว บางขณะรู้สึกเมื่อยก้นต้องลุกขึ้นยืนบ่อยครั้ง
อาหารที่กินไปตอนเที่ยงมันยังไม่เผาผลาญดูดซึมเข้าสู่ระบบของร่างกาย อาหารในตอนเช้าที่กินมาไม่มากก็คงจะหมดเผาผลาญไปหมดแล้ว
โชคดีที่เส้นทางช่วงนี้ราบเรียบมองไปสุดตาหาเนินสักเนินก็ไม่เจอ ผมจึงต้องปั่นประคองแรงไปเรื่อยๆ
ช่วงบ่ายอากาศร้อนขึ้น เราจึงแวะพักร้อนใต้ร่มไม้ข้างทาง และไม่ใช่มีเฉพาะเราที่แวะพักใต้ร่มไม้
ฝั่งตรงข้าม นักปั่นฝรั่งสองคนที่ปั่นสวนกับเราเพื่อไปชายแดนไทยก็หาร่มเงาคลายร้อนด้วยเช่นกัน
ระหว่างพักผมหยิบขนมสารพัดที่ซื้อจากร้านค้ามากินสำรองไว้ก่อน นอนพักอยู่ราวสิบห้านาทีจึงเริ่มเดินทางต่อ
หลังได้พักเรี่ยวแรงและพลังกำลังก็ดูเหมือนจะฟื้นตัว ความเมื่อยล้าผ่อนคลายไป แต่ความสุขก็อยู่ได้ไม่นาน
ความอ่อนซ้อมมันกลับมาทวงหนี้ที่ผมต้องชดใช้ เพราะที่แล้วดูเหมือนจะยังไม่สาสม ความปวดเมื่อยเข้ามารุกคืบอีกครั้ง
ผมปั่นไปต้องเอื้อมมือมาบีบนวดบ่าและไหล่สลับกันไปมา บุญเก่าที่สั่งสมมาจากการปั้นจักรยานมาสิบกว่าปีช่วยอะไรผมไม่ได้
มันคงหมดไปตั้งแต่สองชั่วโมงแรกของการปั่นนั่นแหละ
ราวบ่ายสามโมงเราปั่นข้ามสะพานที่ทอดผ่านแม่น้ำโขงของเมืองปากเซ เรากำลังเข้าสู่หัวเมืองใหญ่ริมชายแดนของลาว
แต่ก่อนที่จะตรงไปสู่เมืองปากเซ เราเลี้ยวขวาเข้าสู่เส้นทางอันจะนำไปสู่เมืองจำปาสัก
และมันคงเพิ่มขึ้นไปเรื่อยตามจำนวนหลักกิโลที่ผ่านพ้น ช่วงเที่ยงเราแวะพักกินข้าวเที่ยงกันที่ร้านข้าวเหนียวไก่ย่างข้างทาง
ถือเป็นการพักผ่อนคลายกล้ามเนื้อไปในตัว หลังจากนั้นก็เริ่มปั่นต่อ สภาพสองข้างทางในช่วงนี้เป็นพื้นที่ราบเรียบโล่งมีไร่นาอยู่ประปราย
เราพบชุมชนเป็นระยะ หนองน้ำที่แห้งผาก ข้าวในนาเหลือแต่ตอ หลังมื้อเที่ยงไม่นานผมก็รู้สึกหมดแรง(อีก)
คราวนี้รู้สึกว่าอาการเมื่อยล้ามันจะลามไปทั่วทั้งตัว บางขณะรู้สึกเมื่อยก้นต้องลุกขึ้นยืนบ่อยครั้ง
อาหารที่กินไปตอนเที่ยงมันยังไม่เผาผลาญดูดซึมเข้าสู่ระบบของร่างกาย อาหารในตอนเช้าที่กินมาไม่มากก็คงจะหมดเผาผลาญไปหมดแล้ว
โชคดีที่เส้นทางช่วงนี้ราบเรียบมองไปสุดตาหาเนินสักเนินก็ไม่เจอ ผมจึงต้องปั่นประคองแรงไปเรื่อยๆ
ช่วงบ่ายอากาศร้อนขึ้น เราจึงแวะพักร้อนใต้ร่มไม้ข้างทาง และไม่ใช่มีเฉพาะเราที่แวะพักใต้ร่มไม้
ฝั่งตรงข้าม นักปั่นฝรั่งสองคนที่ปั่นสวนกับเราเพื่อไปชายแดนไทยก็หาร่มเงาคลายร้อนด้วยเช่นกัน
ระหว่างพักผมหยิบขนมสารพัดที่ซื้อจากร้านค้ามากินสำรองไว้ก่อน นอนพักอยู่ราวสิบห้านาทีจึงเริ่มเดินทางต่อ
หลังได้พักเรี่ยวแรงและพลังกำลังก็ดูเหมือนจะฟื้นตัว ความเมื่อยล้าผ่อนคลายไป แต่ความสุขก็อยู่ได้ไม่นาน
ความอ่อนซ้อมมันกลับมาทวงหนี้ที่ผมต้องชดใช้ เพราะที่แล้วดูเหมือนจะยังไม่สาสม ความปวดเมื่อยเข้ามารุกคืบอีกครั้ง
ผมปั่นไปต้องเอื้อมมือมาบีบนวดบ่าและไหล่สลับกันไปมา บุญเก่าที่สั่งสมมาจากการปั้นจักรยานมาสิบกว่าปีช่วยอะไรผมไม่ได้
มันคงหมดไปตั้งแต่สองชั่วโมงแรกของการปั่นนั่นแหละ
ราวบ่ายสามโมงเราปั่นข้ามสะพานที่ทอดผ่านแม่น้ำโขงของเมืองปากเซ เรากำลังเข้าสู่หัวเมืองใหญ่ริมชายแดนของลาว
แต่ก่อนที่จะตรงไปสู่เมืองปากเซ เราเลี้ยวขวาเข้าสู่เส้นทางอันจะนำไปสู่เมืองจำปาสัก
- ไฟล์แนบ
-
- DSC_0010 - Copy.JPG (328.15 KiB) เข้าดูแล้ว 9268 ครั้ง
แก้ไขล่าสุดโดย นพพล เมื่อ 08 ม.ค. 2015, 15:44, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง
ลาวใต้... ภาพที่ไม่ได้บันทึก http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... &t=1141421
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
- นพพล
- ขาประจำ
- โพสต์: 1292
- ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ส.ค. 2008, 16:01
Re: ลาวใต้...ภาพที่ไม่ได้บันทึก
. หลังทนทุกข์อยู่กับความปวดเมื่อยและเรี่ยวแรงที่เหลือน้อยมาค่อนวัน
สี่โมงเย็นวันนั้นผมก็รู้สึกว่าอาการเหล่านั้นหายไปจนหมดสิ้น คงเป็นเพราะอาหารที่กินเข้าไปมันคงเริ่มเข้ามาหล่อเลี้ยงอยู่ในร่างกาย
หรือไม่ก็คงเป็นเพราะผมเมื่อยล้าจนความรู้สึกมันตายด้านชาชินไปเสียแล้ว
ถนนสายที่ปั่นเข้าสู่จำปาสักเป็นถนนสายรองที่แคบกว่าสายปากเซ ถนนค่อนข้างโล่ง
สองข้างทางขนาบไปด้วยมวลดอกหญ้าที่แพรวพราวยามต้องแสงอาทิตย์ยามเย็น
บางช่วงของถนนจะเลาะริมโขง สายน้ำนั้นกว้างใหญ่ ตลิ่งค่อนข้างสูง
ผมหวังว่าเราจะได้ที่กางเต็นท์ริมโขงในคืนนี้ ยามเย็นอากาศค่อนข้างเย็นสบาย
เราแวะซื้อปลาที่ชาวบ้านนำมาวางขายริมทางของชุมชนแห่งหนึ่ง หลังจากต่อรองราคาอยู่พักใหญ่
ปลากดสองตัวก็ถูกแขวนอยู่บนท้ายของจักรยาน
แกงส้มและต้มยำน้ำใสปลากดอย่างละหม้อ
ผมวางแผนอนาคตให้พวกมันเรียบร้อยแล้วในคืนนี้
สี่โมงเย็นวันนั้นผมก็รู้สึกว่าอาการเหล่านั้นหายไปจนหมดสิ้น คงเป็นเพราะอาหารที่กินเข้าไปมันคงเริ่มเข้ามาหล่อเลี้ยงอยู่ในร่างกาย
หรือไม่ก็คงเป็นเพราะผมเมื่อยล้าจนความรู้สึกมันตายด้านชาชินไปเสียแล้ว
ถนนสายที่ปั่นเข้าสู่จำปาสักเป็นถนนสายรองที่แคบกว่าสายปากเซ ถนนค่อนข้างโล่ง
สองข้างทางขนาบไปด้วยมวลดอกหญ้าที่แพรวพราวยามต้องแสงอาทิตย์ยามเย็น
บางช่วงของถนนจะเลาะริมโขง สายน้ำนั้นกว้างใหญ่ ตลิ่งค่อนข้างสูง
ผมหวังว่าเราจะได้ที่กางเต็นท์ริมโขงในคืนนี้ ยามเย็นอากาศค่อนข้างเย็นสบาย
เราแวะซื้อปลาที่ชาวบ้านนำมาวางขายริมทางของชุมชนแห่งหนึ่ง หลังจากต่อรองราคาอยู่พักใหญ่
ปลากดสองตัวก็ถูกแขวนอยู่บนท้ายของจักรยาน
แกงส้มและต้มยำน้ำใสปลากดอย่างละหม้อ
ผมวางแผนอนาคตให้พวกมันเรียบร้อยแล้วในคืนนี้
- ไฟล์แนบ
-
- DSC_0015.JPG (240.39 KiB) เข้าดูแล้ว 9268 ครั้ง
แก้ไขล่าสุดโดย นพพล เมื่อ 08 ม.ค. 2015, 15:45, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง
ลาวใต้... ภาพที่ไม่ได้บันทึก http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... &t=1141421
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
- นพพล
- ขาประจำ
- โพสต์: 1292
- ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ส.ค. 2008, 16:01
Re: ลาวใต้...ภาพที่ไม่ได้บันทึก
หลังรถ
- ไฟล์แนบ
-
- DSC_0017.JPG (287.04 KiB) เข้าดูแล้ว 9268 ครั้ง
ลาวใต้... ภาพที่ไม่ได้บันทึก http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... &t=1141421
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
- นพพล
- ขาประจำ
- โพสต์: 1292
- ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ส.ค. 2008, 16:01
Re: ลาวใต้...ภาพที่ไม่ได้บันทึก
. หกโมงเย็น แนวพุ่มไม้หนาทึบที่ขนานไปกับแม่น้ำโขง ความหนาแน่นของมันสามารถบังสายตาผู้คนผ่านไปมา
พื้นหญ้ากว้างเตียนวางตัวเองอยู่ริมน้ำโขง เหมาะสำหรับเป็นที่พักของเราในคืนนี้
แต่พลันที่เท้าแตะพื้นลงจากจักรยาน หลังพยายามเข็นจักรยานฝ่าดงไม้นั้นเข้าไป
แข้งขามันสั่นเหมือนไม่ได้เหยียบอยู่บนพื้น เหมือนไม่มีความมั่นคงในการทรงตัว ใจหวิวมือไม้สั่น
หลังจัดการกางเต็นท์เสร็จ เพื่อนถือหม้อสนามสองใบไปตักน้ำในแม่น้ำ เขาเดินลิ่วมุดแนวต้นไม้ไต่ตลิ่งลงหายไปที่ริมโขงอย่างรวดเร็ว
แม้ไม่อยากนั่งกินแรงเพื่อน แต่ผมฝืนเดินตามลงไปไม่ไหว ดูจากความสูงและชันของตลิ่งโขงนั้นแล้ว
ในสภาพร่างกายตอนนี้ถ้าตามลงไปผมคงกลิ้งตกตลิ่งเป็นแน่
เย็นนั้น เพื่อนจัดการแล่เลาะเนื้อปลากดทั้งสองตัวอย่างชำนาญ
เนื้อปลากดส่วนหนึ่งแบ่งลงไปในหม้อแกงส้ม อีกส่วนลงไปลอยผสมอยู่กับเครื่องต้มยำ
หลังทุกอย่างสุก น้ำแกงเดือดส่งกลิ่นของมันมายั่วจมูก ข้าวถูกตักใส่จาน
อยากตักข้าวเข้าปาก แต่ผมเหนื่อยเกินไป
ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติ เย็นนั้นผมคงเขมือบมันอย่างเมามันอย่างน้อยสองจานพูน
สุดท้ายเพื่อนถามอย่างแปลกใจที่เห็นผมกินข้าวได้น้อย “อิ่มแล้วหรือพี่ ทำไมกินน้อยจัง”
“เหนื่อย กินไม่ลง” ผมตอบ
ขณะที่ตามองไปที่หม้อต้มทั้งสองอย่างจนปัญญา
พื้นหญ้ากว้างเตียนวางตัวเองอยู่ริมน้ำโขง เหมาะสำหรับเป็นที่พักของเราในคืนนี้
แต่พลันที่เท้าแตะพื้นลงจากจักรยาน หลังพยายามเข็นจักรยานฝ่าดงไม้นั้นเข้าไป
แข้งขามันสั่นเหมือนไม่ได้เหยียบอยู่บนพื้น เหมือนไม่มีความมั่นคงในการทรงตัว ใจหวิวมือไม้สั่น
หลังจัดการกางเต็นท์เสร็จ เพื่อนถือหม้อสนามสองใบไปตักน้ำในแม่น้ำ เขาเดินลิ่วมุดแนวต้นไม้ไต่ตลิ่งลงหายไปที่ริมโขงอย่างรวดเร็ว
แม้ไม่อยากนั่งกินแรงเพื่อน แต่ผมฝืนเดินตามลงไปไม่ไหว ดูจากความสูงและชันของตลิ่งโขงนั้นแล้ว
ในสภาพร่างกายตอนนี้ถ้าตามลงไปผมคงกลิ้งตกตลิ่งเป็นแน่
เย็นนั้น เพื่อนจัดการแล่เลาะเนื้อปลากดทั้งสองตัวอย่างชำนาญ
เนื้อปลากดส่วนหนึ่งแบ่งลงไปในหม้อแกงส้ม อีกส่วนลงไปลอยผสมอยู่กับเครื่องต้มยำ
หลังทุกอย่างสุก น้ำแกงเดือดส่งกลิ่นของมันมายั่วจมูก ข้าวถูกตักใส่จาน
อยากตักข้าวเข้าปาก แต่ผมเหนื่อยเกินไป
ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติ เย็นนั้นผมคงเขมือบมันอย่างเมามันอย่างน้อยสองจานพูน
สุดท้ายเพื่อนถามอย่างแปลกใจที่เห็นผมกินข้าวได้น้อย “อิ่มแล้วหรือพี่ ทำไมกินน้อยจัง”
“เหนื่อย กินไม่ลง” ผมตอบ
ขณะที่ตามองไปที่หม้อต้มทั้งสองอย่างจนปัญญา
- ไฟล์แนบ
-
- DSC_0019.JPG (220.89 KiB) เข้าดูแล้ว 9267 ครั้ง
แก้ไขล่าสุดโดย นพพล เมื่อ 08 ม.ค. 2015, 15:47, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง
ลาวใต้... ภาพที่ไม่ได้บันทึก http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... &t=1141421
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
- นพพล
- ขาประจำ
- โพสต์: 1292
- ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ส.ค. 2008, 16:01
Re: ลาวใต้...ภาพที่ไม่ได้บันทึก
แล่เป็นชิ้นด้วยมีดพับเหล็กดามัสกัส(ขออนุญาตออกนอกบทแว๊บนึง)
- ไฟล์แนบ
-
- DSC_0022.JPG (276.59 KiB) เข้าดูแล้ว 9267 ครั้ง
ลาวใต้... ภาพที่ไม่ได้บันทึก http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... &t=1141421
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
- นพพล
- ขาประจำ
- โพสต์: 1292
- ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ส.ค. 2008, 16:01
Re: ลาวใต้...ภาพที่ไม่ได้บันทึก
. ครั้งสุดท้ายที่ผมเหนื่อยจนกินข้าวไม่ลงมันนานมากแล้วหรือมันอาจจะไม่เคยเกิดขึ้นเลยในชีวิต อาการเข่าอ่อนนั้นสมัยเดินป่านั้นจะเกิด
ขึ้นทุกวันหลังหยุดพักแรม เหตุเพราะเข่าซ้ายของผมมีปัญหา การปีนป่ายขึ้นหรือโดยเฉพาะลงเนินในป่าภาระจึงตกไปที่เข่าข้างขวาเสียส่วนมาก นั้น
ทำให้แข้งขาอ่อนแทบหมดแรงในทุกวัน แต่หลังจากเปลี่ยนมาปั่นจักรยานเดินทาง อาการอย่างนี้ไม่เคยเกิดขึ้นอีกเลย ผมก็ลืมไปเลยว่าอาการมันเป็น
อย่างไร
กินข้าวเสร็จเราเตรียมตัวลงไปอาบน้ำริมน้ำโขงข้างล่างนั้น มันเป็นสิ่งที่ยากหลีกเลี่ยงเพราะร้อนหมักหมมมาทั้งวัน
“ตลิ่งของสองข้างทางน้ำของ แม้ยืนมองก็ยังคอตั้งบ่า”
แต่ร่างกายยามนี้ ตลิ่งที่เห็นตรงหน้า แค่เห็นก็ขยาดในความชันของมัน แต่ผมก็ทนความเย้ายวนของสายน้ำเบื้องล่างไม่ไหวเช่นกัน
“เขาหาบน้ำตามขั้นบันไดมา แต่ตีนท่าลื่นลู่ดังถูเทียน”
ตลิ่งนั้นเป็นดินทรายไม่ใช่ดินเหนียว แต่มีพุ่มไม้หนาซึ่งต้องแหวกแทรกผ่านลงไป มันไม่ลื่นและไม่เปียกน้ำแต่ผมไม่มีแรงจะพยุงร่าง
และย่อตัวมุดลงไปได้ ทางเดียวที่จะลงไปได้คือถอยหลังลงคลานสี่ขาปีนลงจากตลิ่ง ดินทรายก็อ่อนยวบ ร่างผมไถล ถ้าไม่มีกิ่งไม้ให้ยึดเกาะผมคง
กลิ้งตกตลิ่งลงไปแล้ว
“เหื่อที่กายไหลโลมลงโซมร่าง แต่ละย่างตีนยันสั่นถึงเศียร”
ไต่ลงจากตลิ่งมาได้ ผมพาร่างโซเซเดินไปริมน้ำ ดินทรายอ่อนยวบยาบริมน้ำโขงมีสภาพไม่ต่างอะไรกับทรายดูด ขาข้างหนึ่งจมลงใน
ทรายทันทีที่แตะริมน้ำ ผมรวบรวมแรงทั้งหมดพยายามยกเท้าขานั้นขึ้นมา เกือบเสียหลักหน้าคว่ำคะมำ ดีว่าจับกิ่งไม้แถวนั้นไว้ทัน ธรรมชาติไม่ได้
โหดร้ายมากมาย คนต่างหากละที่ไม่ระวัง
ขึ้นทุกวันหลังหยุดพักแรม เหตุเพราะเข่าซ้ายของผมมีปัญหา การปีนป่ายขึ้นหรือโดยเฉพาะลงเนินในป่าภาระจึงตกไปที่เข่าข้างขวาเสียส่วนมาก นั้น
ทำให้แข้งขาอ่อนแทบหมดแรงในทุกวัน แต่หลังจากเปลี่ยนมาปั่นจักรยานเดินทาง อาการอย่างนี้ไม่เคยเกิดขึ้นอีกเลย ผมก็ลืมไปเลยว่าอาการมันเป็น
อย่างไร
กินข้าวเสร็จเราเตรียมตัวลงไปอาบน้ำริมน้ำโขงข้างล่างนั้น มันเป็นสิ่งที่ยากหลีกเลี่ยงเพราะร้อนหมักหมมมาทั้งวัน
“ตลิ่งของสองข้างทางน้ำของ แม้ยืนมองก็ยังคอตั้งบ่า”
แต่ร่างกายยามนี้ ตลิ่งที่เห็นตรงหน้า แค่เห็นก็ขยาดในความชันของมัน แต่ผมก็ทนความเย้ายวนของสายน้ำเบื้องล่างไม่ไหวเช่นกัน
“เขาหาบน้ำตามขั้นบันไดมา แต่ตีนท่าลื่นลู่ดังถูเทียน”
ตลิ่งนั้นเป็นดินทรายไม่ใช่ดินเหนียว แต่มีพุ่มไม้หนาซึ่งต้องแหวกแทรกผ่านลงไป มันไม่ลื่นและไม่เปียกน้ำแต่ผมไม่มีแรงจะพยุงร่าง
และย่อตัวมุดลงไปได้ ทางเดียวที่จะลงไปได้คือถอยหลังลงคลานสี่ขาปีนลงจากตลิ่ง ดินทรายก็อ่อนยวบ ร่างผมไถล ถ้าไม่มีกิ่งไม้ให้ยึดเกาะผมคง
กลิ้งตกตลิ่งลงไปแล้ว
“เหื่อที่กายไหลโลมลงโซมร่าง แต่ละย่างตีนยันสั่นถึงเศียร”
ไต่ลงจากตลิ่งมาได้ ผมพาร่างโซเซเดินไปริมน้ำ ดินทรายอ่อนยวบยาบริมน้ำโขงมีสภาพไม่ต่างอะไรกับทรายดูด ขาข้างหนึ่งจมลงใน
ทรายทันทีที่แตะริมน้ำ ผมรวบรวมแรงทั้งหมดพยายามยกเท้าขานั้นขึ้นมา เกือบเสียหลักหน้าคว่ำคะมำ ดีว่าจับกิ่งไม้แถวนั้นไว้ทัน ธรรมชาติไม่ได้
โหดร้ายมากมาย คนต่างหากละที่ไม่ระวัง
- ไฟล์แนบ
-
- DSC_0029.JPG (242.43 KiB) เข้าดูแล้ว 9265 ครั้ง
แก้ไขล่าสุดโดย นพพล เมื่อ 12 ม.ค. 2015, 09:15, แก้ไขแล้ว 4 ครั้ง
ลาวใต้... ภาพที่ไม่ได้บันทึก http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... &t=1141421
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129
ถนนกลับบ้านพ่อ บนแผ่นดินแม่ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 6&t=306129