....ป้ามาสรุปทริปที่แสนจะเหน็ดเหนื่อย ร้อนเสียหาย (มา)ทรมานร่างกาย(ทำไม
)....ไอ้หลานที่หวังว่าจะได้พึ่งพาเวลาที่ป้าเหนื่อย....มันหายศีรษะไปอยู่ข้างหน้า....แล้วบอกว่ารักป้า...มันเคยคิดถึงป้าฅนนี้บ้างมั้ย? ว่ามันเหนื่อยเสียหาย ไปรั้งอยู่ท้ายแถว ....ตามลมสันดานค่ะ...ต้องบ่นหลานก่อนสัก 3 บรรทัด ถึงจะสรุปทริปได้
....ทริปนี้เราชาวคณะ ใช้บริการรถสองแถว ได้รับการสนับสนุนจากบรรดาหลานทั้งหลายมาซื้อแผ่นยาง เพื่อมากั้นรถ 
....นั่งกันไปได้ประมาณ 20 กว่าฅน....นัดกันที่วัดเตี้ย...พอได้เวลา ชาวคณะมาครบ เราจึงออกเดินทาง....ทริปนี้มีรถของน้าธานีและมีรถผู้กอง ตามไปอีก 2 คัน....เราแวะกินข้าวที่ร้านข้าวแกงมหาชัย...แล้วก็ตรงดิ่งไปสภอ.เขาย้อยค่ะ...วันนี้เราทำเวลาได้ดี ถึงที่หมายยังไม่ 9 โมงเช้า...เตรียมตัวเสร็จสรรพ ออกเดินทางไปเขื่อนแก่งกระจานทันที....ช่วงแรกยังเกาะกลุ่ม แต่พอถึงเนินแรกข้างใน กลุ่มหน้าหายตัวไป ก็เหลือกลุ่มกลางและท้ายปั่นทรมานร่างกายตามไปเรื่อยๆ ....เส้นทางที่เราไปเป็นทางเรียบตลอด เรียบแต่ไม่ราบนะคะ...กลุ่มหน้า น่าจะถึงประมาณสัก 11 โมงกว่าได้มั้ง...ส่วนป้า ไม่อยากจะคุยค่ะ แค่เที่ยงกว่าแค่นั้นเอง
...งานนี้ขอบอกว่า ป้าสอบผ่านตรงสันเขื่อนสำเร็จ....ใครก็ได้ ลบรูปนั้นไปได้เลยนะ 
....ป้าลงมาถึงรถสองแถวประมาณ 6 โมงเย็นได้มั้งคะ...เก็บรถเรียบร้อย เราก็ออกเดินทางกลับ...มาถึงวัดเตี้ย ทุ่มกว่าๆเองค่ะ
....ป้าขอขอบคุณ ThaiMTB ที่ทำให้ป้าได้รู้จักกับพี่น้องและหลานๆที่น่ารักทุกฅน ทุกฅนทำให้ทริปของเราสนุกสนานและมีความสุข
* ขอให้มิตรภาพคงอยู่(ถ้าปั่นหนีป้าอย่างนี้ มันน่าอยู่ด้วยกันมั้ย?)
* ขอให้ความสุข(คิดว่ามันยังมีอยู่หรือ
)* ความรัก(เริ่มจะไม่รักมันเท่าไหร่
)* ความเข้าใจ(ป้าเริ่มไม่เข้าใจมันแล้ว
)* อยู่กับเราตลอดไป(พวกเอ็งยังคิดอยู่หรือ ว่าจะอยู่ด้วยกันได้
)บ่นอย่างนี้ เดี๋ยวอาจโดนม๊อดว่า
