"มาปั่นจักรยานกันได้ยังไง"

[จ่าเยิ้ม]

เขียนมาเล่าให้ฟังหน่อยว่าที่มาที่ไปของการมาปั่นจักรยานว่าเป็นมายังไง ความยาวประมาณคริ่งหน้าถึงหนึ่งหน้า A4 เรื่องของใครเขียนถูกใจกรรมการ จะมีรางวัลให้ครับ..

กรรมการประกอบด้วย
1.เสือMaity
2.พี่เนิ่ม
3.จ่าเยิ้ม
กรรมการมีสิทธิ์เขียนเรื่อง แต่ไม่มีสิทธิ์รับรางวัลเด้อ....

[ต้วมเตียมV2]

ขอแจมด้วยคนครับ
แต่เอาแบบ บันทัดเดียวพอนะครับ
"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังไม่ค่อยนานเท่าไหร่ ประมาณ ยี่สิบเก้าฝนได้ มีคนอ้วนหน้าตาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่จัดว่าไม่ค่อยดีค่อนข้างมาก รู้สึกว่าตอนนั้นจะเริ่มเข้าสู่ยุควัยรุ่นตอนปลายใกล้จะดับ หรือยุค วัยจะเป็นคุณพ่อ ก็น่าจะว่าได้มั้ง ได้รับประทาน แอนกอฮอล์ ค่อนข้างเล็กน้อย ถึง ปานกลาง ค่อนข้างหนัก และหนักมาก เป็นบางส่วน ถือได้ว่า มีผู้มีบุญน้อยคนนัก ที่รับประทานแล้วได้เข้าโรงพยาบาลไปพร้อมกัน โชคดีเลย ได้สองอย่าง คุณท่านหมอบอกว่า เรียนเชิญคุณ เลิกรับประทานได้แล้ว เพราะขณะนี้ท่านได้เป็นแผลในกระเพราะอาหาร ดีเลย ถือว่าโชคดี คนอื่นไม่ค่อยเป็นเราได้เป็น ก็เลยไปถอยจักรยานมาหนึ่งคัน ยี่ห้อ ตอร์ปิโด ไม่ใช่ซิ เทอร์โบ เพื่อนมันแซวบอกว่า รถมีตั้ง สิบแปดเกียร์ แล้วมึงเออ แล้วท่านจะขี่หมดไหมนะ เออใช่จริงของมัน แล้วเราจะใช้หมดใหมเนี๊ย ไปปั่นกันสองคน มันใช้จักรยานแม่บ้าน ขึ้นเขาที ก็ยืนโยกกันไป
ปั่นได้ประมาณ หกเดือน ตาบะแตกซะแล้ว พลาดท่าไปหลงรักเบียร์ช้างเข้าอีก แต่ทำงัยได้ เราระดับ ผู้บริหาร ไม่รู้บริหารอะไรนะ เบียร์ถูกทานไม่เป็น ขอเป็น ลีโอก็แล้วกัน หลังเลิกงาน สักขวดแก้เครียด
จากขวด มาเป็นสองขวด จากสองขวด มาเป็นสามขวด ทุกวัน เงินชักร่อยหลอ
ลูกพี่ ลูกพี่ เอาแบบพวกผมซิประหยัดกว่าเยอะ คนละยี่สิบ ห้าคนร้อย เมาเหมือนกัน อะไรว่ะ "เอ็มร้อยเก้าสิบ"
รับประทานอยู่ประมาณ สี่เดือน ทางครอบครัวก็ได้อันเชิญไป โรงพยาบาลเป็นครั้งที่สอง คราวนี้หนักหน่อย ต้องเก็บสิ่งที่หวงแหนที่สุดในตอนเช้า ไปตรวจทุกอาทิตย์ เป็นเวลา หนึ่งเดือน สภาพร่างกายตอนนั้นถือว่าค่อนข้างสมบูรณ์ถึงสมบูรณ์ที่สุดในตอนนั้น ทางลง นะ ชั่งน้ำหนัก เก้าสิบสี่ ดีเลย ตั้งแต่เกิดมาก็พึ่งเคยหนักเท่านี้
เอางัยดีหล่ะ................................................เหตุผลก็เป็นด้วยประการนี้ทั้งปวง
แล้วทำไมไม่เล่าต่อให้จบ ................เดี๋ยวผิดกติกาเกินครึ่งหน้าของจ่าเยิ้ม อีก ใช้เส้นไม่ได้ซะด้วย

[บอมครับ]

ต้องเขียนเป็นเรียงความใส่ A4 แล้วเอาไปส่งด้วยหรือปล่าวครับ เอาเป็นว่าเล่าให้ฟังในนี้แหละ ถูกใจก็บอกละกันครับ จะลอกใส่ A4 ให้ครับ อิอิ....
- ขอหลับตาแล้วเท้าความก่อนนะครับ อืมๆ...(เป็นภาพขาวดำขณะที่ค่อยๆหลับตาลง)เมื่อวันที่ 3 สิงหาคม 2550 มีการตรวจสุขภาพประจำปีของบริษัทที่ โรงพยาบาลอินเตอร์เวชการ ก็เข้าไปรับการตรวจ หมอบอกว่าคุณ "อ้วนมากๆๆ" ครับ "อายุยังน้อยผลการตรวจออกมาแบบนี้ผมเป็นห่วงสุขภาพของคุณในอนาคตจริงๆครับ คุณจำเป็นต้องลดน้ำหนักนะครับ พร้อมทั้งควบคุมอาหารด้วยพยายามลดหน่อยนะครับ" โอ้!...อึ้งครับงานนี้ กลับมาพร้อใบรายงานผลการตรวจเปิดดูได้ผลการตรวจดังนี้ครับ
- น้ำหนัก 133 กิโลกรัม
- ค่า BMI 42.94 = โรคอ้วนขั้นที่3(สูงสุดซะด้วย)
- ความดันโลหิต 151/81 ความดันสูง
- น้ำตาลในเลือด 92 ปกติ (รอดไป)
- ไขมันในเลือด 191 อันนี้ก็ปกติ (รอดไป 2)
- Triglyceride 74 อันนี้ก็ปกติ
ดูแล้วก็ทำใจมองโลกในแง่ดี อย่างน้อยก็อ้วนแต่ภายนอกยังไม่อ้วนเข้าเส้นเลือดนะเนี้ย 555+ วันนี้ที่ช่างโหดร้ายต่อสภาพจิตใจได้ผ่านไป พอวันรุ่งขึ้นมาถึงที่ทำงาน ผจก. เรียกพบทันที ผจก.พูด"คุณพิพัฒน์ ผมได้ดูผลตรวจคุณแล้ว ผมเป็นห่วงคุณเหลือเกิน คุณต้องลดน้ำหนักนะ ลองไปอบไอน้ำดู ควบคุมอาหารด้วย..........(และอีกครึ่งชั่วโมง) โอ้...วันนี้แต่เช้าเลยก็เริ่มเครียดแล้วครับเอาไงดี จะไปออกกำลังกายยังไงดีนะถึงจะได้ผลดีและทำได้ตลอดไม่ถอดใจไปซะก่อน.....ผ่านไปอีกหนึ่งวัน เช้าวันต่อมาก็โดน ฝ่ายบุคคลของบริษัทโทรมาแสดงความเป็นห่วงอีก(กดดันให้ลดความอ้วนนั้นแหละ) เอาแล้วไงต้องลงมือทำเพื่อลดความอ้วนแล้ว ตัดสินใจ ไปว่ายน้ำ ครับ แหม..ก็เคยได้ยินมาว่าการว่ายน้ำเป็นการออกกำลังกายที่ดีที่สุดนิน่า ไม่มีการกระแทกให้เจ็บหัวเข่าเหมือนวิ่งด้วย เย็นดี แล้วยังได้แอบมองสาวๆในชุดว่ายน้ำอีก แหม.....แหล่มเลย จัดเลยครับไปซื้อกางเกงว่ายน้ำ(หา size ยากมากกว่าจะได้มา) พร้อมอุปกรณ์ก็คือ แว่นตาว่ายน้ำ แล้วก็ไปที่สระว่ายน้ำโรงเรียนเตรียมอุดม เสียค่าสมัครสมาชิกไป 400 บาท
หลังจากนั้นก็ไปว่ายบ้างไม่ไปบ้าง ไปแช่ๆดูสาวๆแล้วกลับเลยบ้าง ผ่านไป 2 เดือน สรุปว่า ลดไปซัก 1 กิโลกรัมได้ มานั้งคิดว่ามันไม่ได้ผลแฮะ แล้วจะไปออกกำลังกายด้วยวิธีไหนดีนะ วิ่งก็ไม่ไหว ตัวเราน้ำหนักมากมันจะมีผลเสียต่อหัวเข่าได้และรับรองว่าถ้าไปวิ่งไม่เกิน 3 วัน เลิกแน่นอนแล้วมันจะมีการออกกำลังกายแบบไหนอีกนะ คิดๆๆๆแล้วก็ ปิ๊ง! ปั่นจักรยานไงเมื่อคิดได้ดังนั้น(เป็นช่วงสิ้นเดือนตุลาคม 2550)ก็ไป bigC เลยครับ ซัดจักรยาน LA มา ราคา 6500 บาท แล้วก็เริ่มปั่นครับ นั้นแหละเป็นจุดเริ่มต้นของการเริ่มปั่นจักรยาน.......จบ

ปล.ผมยังมีที่มาของ Haro คันงามของผมและเข้ากลุ่มจักรยานได้ไง และ เรื่องราวการเปลี่ยนแปลงหลังจากได้ปั่นจักรยาน ด้วยนะครับ แต่คงจะเอามาโม้ให้ฟังไม่ได้เพราะมันจะเกินหัวข้อ มาปั่นจักรยานได้ไง ถ้าพี่น้องสนใจจะฟังก็เรียกร้องมานะครับ จะจัดให้.... อิอิ

[จ่าเยิ้ม]

เรื่องความยาวของเรื่อง จะยาวกว่านี้ก็ได้ครับ เรื่องยาวไม่กลัว กลัวสั้นครับ....บอมกับต้วมเตี้ยม เขียนต่อได้เลยครับ

[YogiRider]

ถามนิดนึงครับ เขียนแล้วคณะกรรมการจะเอาไปทำอะไรต่อมั่ง จะได้เอาไปเป็นโจทย์ในการวางโครงเรื่องหน่อยอะครับ

[จ่าเยิ้ม]

Yogi เอาไว้อ่านกันเองก่อนเด้อ ส่วนจะเผยแพร่ยังไงค่อยว่ากันใหม่

[รุ่ง ทางลัด]

โพสต์มา 2 ครั้งแล้ว ต่อเน็ตทางมือถือมันหลุดบ่อยพอพิมพ์เสร็จจะส่งมันหายหมดเลย

[จ่าเยิ้ม]

พี่รุ่งใช้เน็ทของอะไรครับ ผมใช้ DTAC (ตอนไม่อยู่บ้านนะ) ไม่มีปัญหาครับ ถ้าลงไม่ได้จริงเขียนใส่กระดาษมาเดี่ยวผมลงให้ครับ

[เสือmaity]

เฮ้อ...ตั้งหน้าตั้งตารอการเขียนเรื่องที่มาของแต่ละคน..เขียนระบายออกมาจากใจ...มีเห็นแค่ 2 เรื่อง...เรื่องที่ 3 ยังมาไม่ถึงซักที มีสไตลย์ 1.บุญชู...2.โอดครวญทุกข์ทางกาย ซึ่งเป็นที่มาของการรักการปั่นจักรยานทั้งคู่
รางวัลประจำปี 2551 ได้ทั้งสองท่าน(ต้วมเตี้ยม V2 และบอมครับ)ผู้มีใจรักการปั่นมากๆ ได้รับรางวัลคล้าย ๆ กัน จากไต่เต้าการลงแข่งรุ่นน้ำหนักพิเศษ จนปัจจุบัน V2 ถึงขั้นเข้าแข่งขันในรุ่นอายุและได้รับถ้วยด้วยแล้ว...
รางวัลจากการเขียนบรรยายนี้..ให้ไปรับได้ที่กรรมการคนที่ 3 แต่จะเป็นอะไรนั้นขออุบไว้ก่อนรอความเซอร์ไพร์....


ประกาศ ณ วันที่ 6 กุมภาพันธ์ 2552
คณะกรรมการตัดสิน

[บอมครับ]

นานจนลืมเลยนะครับเนี้ย แล้วจะไปรับรางวัลได้ที่ไหนเมื่อไหร่ครับ อิอิ

[จ่าเยิ้ม]

น่านนนน...สมต.โยนมาเต็มๆ ในฐานะที่สมต.เป็นประธานกรรมการต้องรับผิดชอบด้วยซิครับ แล้วเรื่องของตัวท่านเองก็ไม่ยอมเขียน...55 เรื่องของผมเดี่ยวเขียนเร็วๆนี้แหละ อิอิ

[เสือเพชรบูรณ์]

.......จากเด็กบ้านนอกไม่ถึงกับมีอันจะกิน แต่ก็ไม่ถึงกับขัดสน อาศัยอยู่ชายทุ่งแห่งหนึ่งในอำเภอท่าตะโก จังหวัดนครสวรรค์ เกิดมาขี่แต่ควายไปกลางทุ่ง คำว่ารถที่เห็นมีอยู่ชนิดเดียวคือจักรยานแก่ ๆ ตัวถังสองชั้น ที่เป็นของพี่ชายไว้สำหรับปั่นไปทำธุระ กับบรรทุกน้ำจากบ่ออันไกลโผ้นมาใช้ที่บ้าน เรายังเด็กหมดสิทธิ์จับเพราะขาไม่ถึง เมื่อปี พ.ศ.2511 ได้มีโอกาสเข้าเรียนชั้นประถมปีที่ 1 จึงมีโอกาสได้สัมผัสยานพาหนะที่ใฝ่ฝันมานาน คือจักรยานโบราณแก่ ๆ คันนั้นแหละ ล้มลุกคลุกคลานอยู่นานหลายสัปดาห์ ก็ปั่นพอได้ดีใจสุด ๆ ปั่นมันทั้งวัน แต่ขึ้นอานไม่ได้ต้องทำเอวคด ๆ แล้วขาแหย่ข้าง ๆ ไปอย่างนั้นแหละเมื่อยฉิบ...ผ่านไปเท่าไรไม่ทราบก็พอจะเอาขาพาดขึ้นข้างบนได้ ถือว่าได้พัฒนาไปอีกขั้น แต่โทษทีขาไม่ถึงต้องลงมานั่งที่ไอ้เจ้าคานสองชั้น คราวนี้ก็เดือดร้อนเจ้าน้องชายที่มันพาดอยู่ที่คานละซิ พ่อเลยเอาผ้าขาวม้ามาพันให้นั่งค่อยยังชั่วไม่งั้นคงได้สูญพันธุ์ไปแล้ว จวบจนอยู่ชั้นประถมปีที่ 5 (โดยประมาณ ) จึงปั่นลุยทุ่งได้อย่างสมบูรณ์แบบ ปั่นไปทุกที่แม้ไม่มีทาง สามวันดีสี่วันซ่อม โหดมาตั้งแต่เกิดว่างั้นเถอะ ขนาดต้นมะพร้าวเอนลงน้ำยังเคยปั่นขึ้นมาแล้ว ผลคือร่วงทั้งคนทั้งรถลงสระไปเลย มีอยู่ครั้งหนึ่งด้วยความชอบปั่นแบบเร็ว ๆ มาตามถนนลูกรัง และจะต้องเลี้ยวแยกเข้าบ้าน เราก็เลี้ยวซะเต็มที่ตามถนัดที่เคยทำมา แต่คราวนี้พิเศษกว่าทุกครั้งคือแฮนด์เลี้ยวหักศอกตามที่ต้องการ แต่ล้อดันเลี้ยวแค่ครึ่งเดียว ก็ผ่าออกมุมละซิตกน้ำไม่เป็นท่า กว่าจะงมมาได้ปรากกฏว่าคอหลวม เข็ดไหม ไม่เข็ดหรอกท้าทายจะตายไป พออยู่ชั้นมัธยมคราวนี้ต้องไปเรียนที่ตัวอำเภอท่าตะโก ซึ่งห่างจากบ้าน 8 กิโลเมตร ถนนดินจริง ๆ ไม่มีลูกรัง มีทางอ้อมให้ไปแต่ไม่กล้าเพราะสมัยนั้นมีการจี้ ปล้น กันเป็นว่าเล่น มันเอาแบบหมดตัวล่อนจ่อนเลยแหละ จำเป็นต้องไป 8 กิโลเมตรนี่แหละ ออกจากบ้าน 06.00 น.ถึงโรงเรียนเวลา 08.00 น.ใช้เวลาโขยกเขยกอยู่ตั้ง 2 ชั่วโมง ทำไงได้เพราะไม่มีรถโดยสาร ช่วงฝนตกสนุกสุดเหวี่ยง ทั้งปั่นทั้งจูงลุยโคลน บางครั้งถึงบ้าน 2 ทุ่ม มอมยิ่งกว่าไปทำนามาซะอีก รถพังประจำมีอยู่ 3 คันปั่นได้คันเดียวเพราะอีก 2 คันถูกถอดอะไหล่มารวมกันหมดแล้ว เทียวอยู่ 2 ปี ตอนหลังได้ไปอยู่บ้านญาติที่ตัวอำเภอค่อยสบายหน่อยแต่ก็ยังมีไอ้สองชั้นเพื่อนรักเป็นพาหนะประจำกายอยู่ จนจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 คราวนี้ได้ตื่นเต้นเพราะจะได้มีโอกาสเข้าไปในตัวจังหวัดนครสวรรค์เป็นครั้งแรก และได้เรียนช่างเชื่อมโลหะแผ่น ที่วิทยาลัยเทคนิคนครสวรรค์ มีโอกาสได้ทำงานพิเศษอยู่อู่ทำงานเกี่ยวกับโครงเหล็กทุกชนิด พอมีเงินบ้างเลยไปถอยเสือหมอบมาคันหนึ่งยี่ห้อแฟรี่ไบค์ อุปกรณ์เป็นซันทัวร์ไต้หวันสมัยนั้นราคา 4800 บาท นับว่าหรูมาก วันแรกออกจากร้านมาก็ได้แบกข้ามสี่แยกชอนตะวันเลยครับ เพราะเปลี่ยนเกียร์ไม่เป็นโซ่ค้าง พอได้เสือหมอบมาคราวนี้ชักปั่นไกลที่ละนิด ช่วงหลังเลยปั่นกลับบ้านที่ท่าตะโก ห่างประมาณ 48 กิโลเมตรทุก ๆ วันหยุด จนเรียนจบปว.ส. มาสอบครูที่เพชรบูรณ์ เมื่อสอบที่เขาค้อได้โรงเรียนแคมป์สนวิทยาคม เลยปั่นมารายงานตัวจากเทคนิคนครสวรรค์ ถึง หล่มสัก ระยะทางเท่าไรไม่รู้ รู้แต่ว่าปั่นมา 3 วัน พอจะปั่นขึ้นเขาค้อชาวบ้านบอกปั่น บ่ ฮอดดอก มันซั้น ต้องเชื่อเขายกขึ้นสองแถวมาจนถึงโรงเรียน สาเหตุที่ปั่นมาไกลขนาดนั้นก็ไม่ใช่อะไรหรอกก็ก่อนหน้านั้นไปบนศาลหลักเมืองไว้ว่าถ้าสอบได้จะปั่นจักรยานมา อิอิ ยัง ๆ ม่ายจบ ยังไม่ได้ขี่เสือภูเขาเลยง่ะ ปั่นบ้างไม่ปั่นบ้างที่เขาค้อ อยู่ 10 ปีเต็ม ๆ ปี 2538 จึงมีโอกาสได้โอนมาอยู่ที่สถาบันราชภัฏเพชรบูรณ์ ( ชื่อสมัยนั้น ) ปั่นเสือหมอบไปเจอพี่ที่สอนด้วยกันเขาปั่นเสือภูเขาอยู่ เจอครั้งแรก อุ๊!แม่เจ้ารถอะไรช่างงามแต้ ๆ จนไม่กล้าสัมผัส แกบอกว่าซื้อมา 40000 บาท ( สี่หมื่น ) แพงโคตร Giant Atx 970 Fullsuspension Shox indy C Made in USA อุปกรณ์ Stx RC ปั่นด้วยกันอยู่ 1 ปี พี่แก่ก็ย้ายเลยบอกขายให้ผม ก็ต่ำกว่าครึ่งราคา แถมผ่อนส่งด้วย ว้าวววววว ทำไมจะไม่เอาเล็งอยู่ตั้งนานแล้ว ก็เลยปั่นเสือภูเขาตั้งแต่นั้นมา ตอนนี้ก็คันที่ 6 แล้ว รวมเจ้าเสือหมอบคู่ชีพที่แขวนเก็บไว้เป็นตำนานต่อไป

[เสือเพชรบูรณ์]

มีเรื่องจักรยานยาวกว่านี้อีกเกรงจะผิดกติกา 1 หน้า A4 เลยยุติแค่นี้ 40 ปีที่ปั่นมาคงต้องเล่า 40 หน้ากระดาษแน่ ๆ เลยหละ อิอิ