สรุปทริป “ถ้ำประทุน 2557 ทริปนี้ไม่มีวันลืม ตอน แค่คำว่าเหนื่อยยังน้อยไป” (25/05/14)

[ถัง สัมมากร MTB]

เริ่มหลงตั้งแต่จูงรถข้าสะพานไม้แล้วนะ
พอสุดป่ายูคาถ้าเข้ามาจากทางที่ปั่นวันนี้
ต้องเลี้ยวขวาครับ

ไปซ้ายเจอคอวัว ซึ่งพี่ก็ยังไม่เคยไป มิน่าเจอสวนยาง เจอร่องน้ำด้วย หลง หลง หลง ละตรงนี้สัมมากร

รอดูคนหลงต่อไปจะออกจากเขาไม้แก้วยังไง อิอิ

555 ผมว่าแล้วววววว ถึงว่าทำไมทางมันโหดจัง พอมานึก ๆ ดูก็คิดอยู่ว่าทำไมช่วงป่ายูคามันสั้นจัง แถมเส้นทางช่วงที่ออกจากป่ายูคามันก็ไม่คุ้นเลยซักนิด ดีนะเนี่ยที่ยังรอดออกมาได้

[ถัง สัมมากร MTB]

เอาล่ะครับ พี่ฉัตรมาเฉลยแล้วว่าพวกเรามาผิดทาง (พูดง่าย ๆ "หลง") ทริปนี้เริ่มจะดราม่าขึ้นเรื่อย ๆ แล้วครับ มาติดตามกันต่อว่าพวกเราจะเจอกับอะไรบ้าง

ก่อนอื่นขอแสดงความยินดีกับเสือสัมมากรทั้ง 5 ชีวิตด้วยนะครับที่ได้มาปั่นในเส้นทางใหม่ที่ไม่มีใครเค้ามาปั่นกัน เรียกว่าเป็นผู้บุกเบิกกันเลยทีเดียว


แต่จะว่าไปก็ยังพอเห็นป้ายบอกทางตลอดนะครับ คาดว่าน่าจะทำไว้สำหรับเหล่าโมโตครอสทั้งหลาย


เสือสัมมากรยังคงปั่นต่อไปโดยไม่รู้ชะตากรรมและสิ่งที่รอพวกเค้าอยู่เบื้องหน้า


เอาไงกันดีครับเฮีย เข็นดีมั้ยครับ


เอ้า เข็นก็เข็น

[ถัง สัมมากร MTB]

ไปกันต่อครับ


เอ่อ แล้วจะปั่นกันยังไงครับเนี่ย ร่องน้ำลึกซะขนาดนี้กินไปซะค่อนทาง แทบไม่มีทางให้ปั่นได้เลยครับ


ปั่นไปได้นิดนึงก็ต้องเข็นกันอีกแล้วครับ เป็นแบบนี้ไปตลอด

[ถัง สัมมากร MTB]

เส้นทางก็ดูโอเคอยู่นะครับ ไม่ได้รู้สึกตัวเลยว่าพวกเรากำลังหลงกันอยู่


ผู้นำทางกำลังยิ้มแบบไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง


เหมือนเดิมเลยครับ ปั่นได้หน่อยก็ต้องลงมาเข็น สภาพเส้นทางมันไม่เอื้ออำนวยเลยจริง ๆ


เอ่อ ร่องลึกขนาดนี้จะปั่นเข้าไปได้ยังไงล่ะเนี่ย

[ถัง สัมมากร MTB]

หลังจากนั้นพวกเราก็เผชิญกับวิบากกรรมทางขึ้นเขาที่ทั้งลื่นและชัน แถมด้วยร่องน้ำมากมายชนิดที่ปั่นขึ้นไม่ได้ เรียกว่าทริปนี้เข็นกันจนหมดแรงเลยครับ


จอดพักกันทุกยอดเนิน น้ำที่พกกันมาเริ่มหมด บรรยากาศเริ่มตึงเครียด

[เจริญ อุชชิน]

หิวน้ำหิวข้าวอยากกลับบ้าน

[Bugstoon]

ที่นั่นเงียบสงบมากครับ ได้ยินเสียงแต่เสียง หิวน้ำ....หิวน้ำ....หิวน้ำ.....หิวน้ำ...หิวน้ำ .หิวน้ำ.....หิวน้ำ.....หิวน้ำ.....หิวน้ำ.... .ไม่ไหว..ล่ะนอนดีกว่า

[ถัง สัมมากร MTB]

หลุดออกมาถึงยอดเขาเปิดโล่ง บอกตรง ๆ ว่า ณ ตอนนั้นวิวสวย ๆ ไม่ได้ช่วยอะไรเลยแม้แต่น้อยครับ


ทางขึ้นมาก็ชันซะจนไม่น่าจะปั่นได้ ขนาดเข็นยังลำบากเลยครับ




สำหรับรูปบรรยากาศเส้นทางในทริปนี้ก็หมดลงเพียงเท่านี้ครับ หลังจากนี้บอกตรง ๆ ว่าไม่มีอารมณ์หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปเลยจริง ๆ ครับ มันทั้งเหนื่อย ล้า ท้อ เส้นทางข้างหน้าพวกเราเจอกับชะตากรรมอันโหดร้ายสุด ๆ ต้องเข็นจักรยานข้ามเขาอีกไม่ต่ำกว่า 3 ลูก ยิ่งเขาลูกสุดท้ายนี่ชันกริ๊บขนาดที่ว่าเข็นขึ้นยังลำบาก ไหนจะเส้นทางขาลงที่มีแต่หญ้ารกปกคลุมจนแทบมองไม่เห็นทาง แถมด้วยความชัน ลื่น ร่องน้ำบวกรากไม้ เรียกว่าเข็นกันจนล้าเลยครับ

สุดท้ายออกมาจากเขาได้ก็เจอกับเส้นทางทรายล้วน ๆ ที่ไม่รู้ว่าจะพาพวกเราไปไหน ท้ายของท้ายสุดผมดันพลัดหลงกับกลุ่มเพราะปั่นล่วงหน้ามาดูเส้นทาง ซึ่งตัวผมก็ดันหลงไปอีกถึง 2 รอบ โทรติดต่อพี่ติ๊กก็ไม่มีสัญญาณ ย้อนกลับมาตรงทางแยกก็ไม่เจอใคร คิดว่าคงไปกันแล้วเพราะผมหลงอยู่เป็นชั่วโมง สรุปต้องปั่นคนเดียวคอยถามทางและปั่นไปตามยถากรรม จนสุดท้ายถามทางบ้านที่อยู่ตรงสามแยก พี่เค้าบอกว่าถ้าจะกลับไปตรงอ่างเก็บน้ำก็ให้เลี้ยวขวาจะเป็นทางข้ามเขาไปอีก แต่ถ้าเลี้ยวซ้ายยิงยาวไปก็จะเจอกับถนนใหญ่ วินาทีนั้นแน่นอนครับว่าผมเลือกปั่นไปออกถนนใหญ่ดีกว่าเพราะไม่รู้ว่าถ้าเข้าป่าไปจะต้องเจอกับอะไรบ้าง

จนแล้วจนรอดผมก็พาตัวเองมาเจอกับถนนใหญ่จนได้ครับ หลุดออกมาตรงเส้น 331 ต้องปั่นย้อนขึ้นมาหาสี่แยกและเลี้ยวขวาเพื่อกลับไปตรงอ่างเก็บน้ำ ตอนนั้นคิดว่าคนอื่น ๆ คงออกมากันหมดแล้ว แต่ปรากฏว่าพอไปถึงไม่เจอใครเลยครับ นั่งรอซักพักฝนก็ตกลงมาอีก ตอนนั้นติดต่อใครก็ไม่ได้ ยังคิดว่านี่ถ้าติดอยู่กลางป่าจะทำยังไงกันดี สุดท้ายสมาชิกที่เหลือก็ตามมาถึงอีกประมาณหนึ่งชั่วโมงให้หลังครับ สรุปว่าปั่นออกมาทางเดียวกันเลยแต่ออกมาทีหลังและมาติดฝนอยู่ข้างนอก

สรุปทริปนี้บอบช้ำกันทั้งร่างกายและจิตใจเลยครับ ช่วงที่ต้องเจอกับเส้นทางที่แทบจะปั่นไม่ได้นี่ทำให้ท้อแบบสุด ๆ ไหนจะน้ำไม่พออีก สุดจริง ๆ ครับทริปนี้ แต่จนแล้วจนรอดทุกคนปลอดภัยออกมาได้ก็โล่งใจครับ เชื่อเลยว่าทริปนี้คงอยู่ในใจของทุก ๆ คนไปอีกนานแสนนาน นั่งคุยนั่งบ่นกันได้แบบไม่รู้จบ ยังคิดอยู่เลยว่าสมัยก่อนที่มาปั่นเส้นทางสนุกมาก ทำไมเดี๋ยวนี้ทางโหดกว่าเขาสำโรงซะอีก

ทริปนี้ต้องขออภัยทุก ๆ ท่านจริง ๆ ครับที่พาเลี้ยวผิดจนต้องไปเจอกับเส้นทางที่แสนโหดร้าย เล่นเอาแทบแย่กันทุก ๆ คน เอาไว้ผมจะหาโอกาสกลับไปแก้มือแน่ ๆ ครับ แล้วเจอกันใหม่นะ ถ้ำประทุน (แบบไม่หลง)

[ถัง สัมมากร MTB]

ปิดท้ายกันด้วยรูปนี้ละกันครับ ชื่อรูปว่า "หมด จริง ๆ" ไม่เหลือแม้แต่เสื้อ สังเกตที่แขนทั้ง 2 ข้างนะครับ จะเห็นร่องรอยประวัติศาสตร์จากการโชว์สเต็ปตีลังกาหน้าของเฮียแว่น



สำหรับทริปวันอาทิตย์หน้า สรุปกันเรียบร้อยแล้วครับ เป้าหมายคือ "สเต็กจริง ๆ" คลอง 11 ครับ ขาปั่นและขากินไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เอาจักรยานใส่รถไปจอดแถว ๆ หนองจอกเหมือนเดิมครับ ระยะทางไป-กลับประมาณ 50 km

[millky88]

สุดยอดครับบบบ

[maxtrek]

เริ่มหลงตั้งแต่จูงรถข้าสะพานไม้แล้วนะ
พอสุดป่ายูคาถ้าเข้ามาจากทางที่ปั่นวันนี้
ต้องเลี้ยวขวาครับ

ไปซ้ายเจอคอวัว ซึ่งพี่ก็ยังไม่เคยไป มิน่าเจอสวนยาง เจอร่องน้ำด้วย หลง หลง หลง ละตรงนี้สัมมากร

รอดูคนหลงต่อไปจะออกจากเขาไม้แก้วยังไง อิอิ

555 ผมว่าแล้วววววว ถึงว่าทำไมทางมันโหดจัง พอมานึก ๆ ดูก็คิดอยู่ว่าทำไมช่วงป่ายูคามันสั้นจัง แถมเส้นทางช่วงที่ออกจากป่ายูคามันก็ไม่คุ้นเลยซักนิด ดีนะเนี่ยที่ยังรอดออกมาได้

ใช่แล้วครับต้องตามลูกศรนั้นไปครับถัง

เอ่อ ร่องน้ำแบบที่ไปสำรวจกันมา ไม่เคยเจอจริงๆ อิอิ
แต่ทะเลทราย หน้าร้อนถ้ำประทุนจะเจอเยอะครับ
และช่วงหลังพวกโมโตครอสไปตะกุยทางมากขึ้นเลยเปิดหน้าดิน ทรายเลยโผล่มากกว่าแต่ก่อน

ขอปรบมือให้นักสัมรวจเส้นทางสัมมากร ครับ อิอิ

อย่าเพิ่งเบื่อนะ ว่างๆ ขอเชิญชาวสัมมากรไปพร้อมกันใหม่ครับ รับรองไม่หลง
แต่เรื่องเหนื่อยเหมือนเดิมครับ

[maxtrek]

หิวน้ำหิวข้าวอยากกลับบ้าน

น่าเห็นใจจริงๆ ครับพี่ติ๊ก ดูจากรูปแล้ว แต่ละคนหมดสภาพเลย
เรื่องแปลกของเขาไม้แก้ว ก่อนเข้าปั่นให้บอกเจ้าที่เจ้าทางดีๆ ครับ
ไม่งั้นหลงแทบทุกกลุ่ม

ผมเองเคยไปหลงตอนจะมืดด้วย (ไป 2 คน) เล่นเอาเสียวสันหลังว๊าบเลบ
เลยยกมือบอกเจ้าที่เจ้าทางและออกมาได้ในที่สุด ออกมาเกือบ 19 น.
น้องที่ไปด้วยบอกเข็ดเลยครับ

แต่ตอนหลังผมย้ายไปเป็นคนเมืองชลฯ แล้วไปปั่นบ่อยขึ้นไม่หลงแล้วครับ 55+

[kuzanKTBBike]

ที่แรกกะเข้ามาชมสรุปทริปแบบฮาๆ ของคุณถัง พอช่วงหลังขำไม่ออกเบย

[ถัง สัมมากร MTB]

เอ่อ ร่องน้ำแบบที่ไปสำรวจกันมา ไม่เคยเจอจริงๆ อิอิ
แต่ทะเลทราย หน้าร้อนถ้ำประทุนจะเจอเยอะครับ
และช่วงหลังพวกโมโตครอสไปตะกุยทางมากขึ้นเลยเปิดหน้าดิน ทรายเลยโผล่มากกว่าแต่ก่อน

ขอปรบมือให้นักสัมรวจเส้นทางสัมมากร ครับ อิอิ

อย่าเพิ่งเบื่อนะ ว่างๆ ขอเชิญชาวสัมมากรไปพร้อมกันใหม่ครับ รับรองไม่หลง
แต่เรื่องเหนื่อยเหมือนเดิมครับ

ขอบคุณมากครับพี่ฉัตรที่มาช่วยชี้ทางสว่าง ทีแรกหลังจากปั่นเสร็จยอมรับครับว่าเข็ดขยาดมาก ๆ อารมณ์ว่าอย่าให้ได้ยินชื่อถ้ำประทุนอีกนะ เค้ากลัวแล้วววววว
มันรู้สึกหลอนว่าทำไมทางมันถึงโหดขึ้นได้มากมายขนาดนี้ ที่เคยปั่นมันไม่ใช่แบบนี้นี่นา นี่มันหนักหนาสาหัสกว่าเขาสำโรงตั้งไม่รู้กี่เท่า แต่พอมารู้ทีหลังว่าพวกเราหลงทางจนไปบุกเบิกเส้นทางใหม่ บอกได้เลยครับว่าต้องกลับไปซ้ำแน่ ๆ ทาง enduro ที่พี่ฉัตรแนะนำก็ยังไม่ได้ปั่น ต้องมีกลับไปล้างตาแน่นอนครับ เอ้า ใครอยากไปล้างตายกมือขึ้น

[ถัง สัมมากร MTB]

ที่แรกกะเข้ามาชมสรุปทริปแบบฮาๆ ของคุณถัง พอช่วงหลังขำไม่ออกเบย

ช่วงแรก ๆ ก็ฮากระจายกันอยู่หรอกครับคุณนี แต่พอครึ่งหลังมันฮาไม่ออกจริง ๆ ครับ น้ำหมด แรงหมด กำลังใจหมดไม่มีเหลือ ดราม่าสุด ๆ ครับ

เร็ว ๆ นี้ผมอยากกลับไปแก้มือจริง ๆ ครับ แต่ไม่รู้ยังจะมีใครอยากไปกะผมอีกรึเปล่า ไว้คราวหน้านัดไปปั่นพร้อมกับพี่ฉัตรเจ้าถิ่นดีกว่าครับ ให้พี่ฉัตรนำทางให้ยังไงก็อุ่นใจไม่มีหลงแน่นอน พี่ฉัตรไปวันไหนส่งข่าวบ้างนะครับ ทริปนี้มันคาใจสุด ๆ ถ้าไม่มีใครไปเดี๋ยวผมเป็นตัวแทนไปคนเดียวเลยครับ