ของดีจากบ้านที่สุราษฎร์ธานี..มีภาพเก็บตกที่น่าสนใจมาให้ชมค่ะ

[oiltrips]

มีเวลาเหลือห้าชั่วโมง ก่อนจะเก็บสัมภาระตัวเองเตรียมกลับเข้าสนามบินพุนพิน เลยโทรเรียกน้าเขียวมารับฉันไปเที่ยวต่อ...อิ อิ มีของดีเก็บตกมาให้ดูค่ะ

โปรดติดตามตอนจบในพรุ่งนี้ ฉันจะเร่งปั่นรายงานให้จบเลยค่ะ

[oiltrips]

มาเล่าต่อให้จบคืนนี้ไม่กี่รูปมากเท่าไหร่ จะเล่าเรื่อง "ลิงกัง" กับ "พายุ" ให้ดูค่ะ

...น้าเขียวพาฉันไปดูโรงเรียนฝึกลิงกังที่เมื่อวานนั้น ไปถึงบ้านคุณไพฑูรย์ ครูฝึกลิงกัง ฉันเห็นรถตู้ทีมงานทำถ่ายทีวีรายการหนึ่งอยู่ภาคใต้มาร่วมทำเรื่องลิงกังพอดี เลยไปคุยกับลูกสาวเจ้าของบ้านและครอบครัว ยินดีกับฉันซักถามได้ทุกเรื่องเลยค่ะ

[oiltrips]

มาชมกิจกรรมดูงานภายในศูนย์ฝึกลิงเพื่อการเกษตรกะแดะแจะ อยู่ในหมู่บ้านกะแดะแจะ ต.ตะเคียนทอง อ.กาญจนดิษฐ์ จ.สุราษฎรธานี และอยู่ใกล้บ้านน้าเขียวไม่ไกลมาก แค่ ๖ กม. แต่ขับมอเตอร์ไซค์ข้ามหมู่บ้านไปอีกฝั่งสองเขตโน้น ได้พบเจ้าของบ้านชื่อคุณไพฑูรย์ อินทร์ทอง แล้วให้เชิญพูดคุยเรื่อง "ลิงกัง" ฉันสงสัยว่าทำไมฝึกลิงกังให้เชื่องง่ายกว่าค่ะ

"ต้องฝึกมาตั้งแต่ลูกเล็กๆ " "บอกได้ แต่ฝึกไม่ได้ ต้องเป็นผู้ชายมีสิทธิ์ฝึกกับลิงได้" ลูกสาวเป็นผู้ช่วยครูฝึกบอก

"แล้วทำไมลิงมีอาการคันเกาหัว เกาหลัง เกาเอว เกาตูด อยู่บนต้นมะพร้าว เป็นปัญหาทำงานไม่ได้ใช่เปล่าค่ะ?" ฉันถาม

"แก้ปัญหาตรงกับ "มดแดง" ศัตรูของลิงกังทำงานปั่นมะพร้าวไม่ดี เขาจะมีน้ำยากำจัดมดทาที่ลำต้นของต้นมะพร้าวแล้ว มดจะไต่ลงมาจากข้างบนแล้วจะกินน้ำยาที่ทาไว้ แล้วมดตัวที่กินยาจะเข้าไปไปในรังมดแล้วมดตัวอื่นจะกินต่อๆ กันโดยทางน้ำลายมด มดจะร่วงลงมาข้างล่างสุดพื้น ปล่อยให้ลิงกังไต่ขึ้นทำงานไวๆ ๆ " ลูกสาวบอก

"เออ...ตอนนี้มีเลี้ยงลิงกังไว้กี่ตัวค่ะ?" ฉันถามอีก "ห้าตัวน่ะ" เขาบอก วันนี้คัดเลือกลิงที่เชื่องง่ายกว่าลิงตัวอื่นไปขึ้นแสดงโชว์ต่อหน้ากล้องทีวีให้ได้ค่าตัวมาเลี้ยงชีพประทังชีวิตครอบครัวและลิงกังอยู่ได้สบายมาก

ฉันบอกว่า "พอแค่นี้ มีเวลาน้อยหน่อย ขอขอบคุณค่ะ" ไหว้ลาเจ้าบ้านทั้งยกครอบครัว ด้วยเป็นมิตรไมตรีดีมากค่ะ

กลับไปดูที่โรงเรียนวัดแสงประดิษฐที่ปากน้ำกระแดะต่อ

[oiltrips]

น้าเขียวขับมอเตอร์ไซค์เข้าไปในโรงเรียนวัดแสงประดิษฐ ที่นี่เป็นที่ทำงานของน้าเขียว เป็นครูสอนประถมน่ะ เล่าว่าทุกปีน้ำทะเลเข้าท่วมเร็วมาก ต้องหยุดสอนบ่อยๆ ขับมอเตอร์ไซค์เข้าไม่ได้ เพราะระดับน้ำท่วมสูงเท่ากับหัวเข่า ต้องฝากมอเตอร์ไซค์ไปจอดไว้ที่ตลาดสดปากกระแดะ(ริมถนน) ต่อลงเรือพายไปสอนที่โรงเรียนเป็นกิจวัตรในยามน้ำท่วม บางทีมีเวรเฝ้าโรงเรียนต้องส่องไฟฉายไปด้วย

[oiltrips]

ข้ามสะพาน มาหยุดที่บนสะพานข้ามคลอง มองดูเรือชาวประมง กับเด็กเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน

[oiltrips]

น้าเขียวพาไปดูบ้านเรือนริมน้ำป่าชายเลน ซึ่งเป็นเพื่อนบ้านของน้าเขียว ถ้าอยากจะเหมาเรือชาวบ้านออกไปชมฟาร์มหอย ปลาใหญ่ และเที่ยวอ่าวไทยได้ แต่ต้องถามว่าว่างตอนไหน? จะได้นัดมาเที่ยวอีกครั้ง

ฉันบอกปีหน้า ถ้าพกกระเป๋าหนักพอจะเหมาเรือไปเที่ยวส่องปลา ส่องลิง ส่องนกก็ดีค่ะ

[oiltrips]

มองดูวิถีชาวบ้านออกหากินด้วยลำแข้งกันเอง

[oiltrips]

ตอนเย็นเหลือเวลาสองชั่วโมง ใกล้ประมาณสี่โมงเย็นน่ะ บิดมอเตอร์ไซค์เข้าสู่เขตพายุอยู่ข้างหน้า เพราะทางไปนี้ก็ใช่อยู่ใกล้บ้านน่ะ ต้องเสี่ยงดวงไม่ถูกฟ้าผ่าลงมาจริงๆ

ฉันเจอพายุลมแรงมาดันทำให้มอเตอร์ไซค์โซเซไป นึกว่าลมอิทธิพลจากพายุป้าหน่าไปแล้วเนอะ

[oiltrips]

เร่งหนีได้มั้ย...ไม่อยากเปียกฝนอ่ะ ฉันมองดูท้องฟ้าดีกลายเป็นฝันร้ายน่ะ

[oiltrips]

เหลืออีก ๑ ชั่วโมง กลับมาถึงบ้านน้าเขียว ก่อนฝนจะตกลงมาพอดี รีบอาบน้ำแล้วเปลี่ยนเสื้อชุดใหม่ เก็บข้าวของตัวเองจวนจะกลับบางกอกแล้ว ลงมากินข้าวอิ่มเสร็จแล้ว น้าชายมารับฉันพร้อมคุณแม่ไปสนามบินพุนพิน แถมเอาของฝากเป็นสะตอฝักยาวเม็ดใหญ่ลังใหญ่ใส่กล่องกับไข่เค็มสิบกล่องเล็กๆ หิ้วไปโหลดใต้ท้องเครื่องบินได้

[oiltrips]

ได้เวลาขึ้นเครื่องบินตอนทุ่มสิบนาที พนักงานชุดสีม่วงเดินมาเชิญฉันกับคุณแม่ขึ้นเครื่องบินก่อนคนอื่นๆ เพราะเป็นคนพิการกับผู้สูงอายุได้สิทธิ์แซงหน้าไปที่นั่งก่อนคนอื่นตามหลัง....ไฟล์เที่ยวบินเดียว มีคนขึ้นเครื่องบินเต็มลำใหญ่เลย

...ขณะเครื่องบินข้ามน่านทะเล ฉันก้มหน้าต่างมองข้างล่างเป็นทะเลดำ มีไฟกะพริบส่องลอย เหมือนดาวใต้น้ำน่ะ คือ เรือไต๋ปลาหมึก มีเยอะแยะ น่าเสียดายถ่ายไม่ได้ดี ความเร็วไวมันเบลอ ถ้าเป็นไมโครไลท์บินกลางคืนต้องจะถ่ายได้ดีกว่าค่ะ

มาถึงสนามบินสุวรรณภูมิตอนสองทุ่มครึ่งแล้ว มีญาติขับรถมารับกลับบ้านตอนสามทุ่มกว่า...แต่ฉันยังไม่หลับนี่..ต้องมานั่งเช็ดข่าว เล่นเฟชบุคส์ และอีเมล์เยอะเพียบ เหนื่อยมากค่ะ

เอาล่ะ..............ขอบอกว่า "จบแล้วค่ะ" .....................สวัสดีค่ะ

[โอ๊ตนนท์]

พี่ออย หาข้อมูลเก่งจังครับ น่าสนุก ผมกลับไทยก็มีแผนลงไปใต้เหมือนกันแต่จะไปภูเก็ต แล้วก็จะลงไปพัทลุง สงขลาเลย อยากไปให้ถึงสุไหโกลกด้วยซ้ำแต่ขอดูความปลอดภัยก่อน อยู่ที่นี่เบื่อไปไหนไกลๆ ไม่ได้แทบไม่ได้ปั่นเลยครับ....
จะใช้เวลาเดือนนึงในการเดินทาง ถือโอกาสพักกาย และ พักใจไปในตัว เหนื่อย ทั้งกายและทั้งใจ มาทั้งปีนี่เนอะ
มีเวลาว่างผมตั้งตัวได้ ก็อยากจะปั่นเที่ยวทุกจังหวัด แบบหาข้อมูลเที่ยวแต่ล่ะจังหวัดด้วยเลย... น่าสนุกนะครับ...

[Viroj]

ขอบคุณครับเสือออย สำหรับรูปสวย ๆ ความรู้เกี่ยวกับประเพณีชักพระ ออกพรรษา ของชาวสุราษฎร์ธานี

[เสือเอ๋ฅน...ครยก]

ขออนุญาตเข้ามาอ่านทีหลังชาวบ้านนะครับเสือออย

[ลุงก้อง]

หยิบใบต้นโพธิ์ขึ้นมาดูว่า เส้นลายสวยดี

ใบโพธิ์เขียวๆก็ยังร่วงได้ เปรียบเหมือนคนย่างเข้าวัยชราก็เหมือนใบไม้เหลืองรอวันหลุดร่วง
ใบที่ยังเขียวดังเช่นใบโพธิ์ก็ยังร่วงได้ฉนั้นคนหนุ่มสาวอาจจะตายได้ ไม่ทันถึงวัยชรา