คูคตคุยกันเรื่อยๆ ครับ.........

[BoNN KUKOT]

เมื่อไหร่จะทำเสื้อทีมกันครับ
ถ้าทำอย่าลืมผมด้วยนะ

[ratpol]

พี่ชัยวัฒน์ ผมพอมีความรู้บ้างครับ... ทำโครงการวิจัยร่วมเรื่องการติดตามอากาศยานเบา พวกนี้อยู้ ต้องการข้อมูลอะไรจะหาให้ครับ.... มีเงิน ประมาณ แสน- 3 แสนก็บินได้แล้วครับ... แนะนำต้องไปเรียนที่บางพระครับ หรือไม่ก็ชมรมพารามอเตอร์ต่างๆ .... แต่ระวังเจ๊บตัวนะครับ... ส่วนใหญ่ที่พบคือเอ็นข้อเท้าฉีก เพราะตอนลงครับ....

[พิมล]

พี่ชัยวัฒน์ครับ ผมพอมีเพื่อนข้างบ้านเล่นร่มบินและparamotor เห็นไปออกทริปทุกเสาร์-อาทิตย์ครับ...
สนใจโทรไปคุยได้ 0878065588,025179729 ชื่อ ศักดิ์รินทร์ ( เล็ก )

[nong_maela]

กว่าจะทำธุระเสร็จ ก็ปาเข้าไปสามคืนสี่วัน เฮ้อเหนื่อย(มาว)คนเดียวเลยช่วงเข้าพรรษานี่ ก็ท่านมหาทั้งหลายเล่นทานน้ำปานะชนกะเรานี่
ฝนเริ่มซาแล้วผมคงได้ออกซ้อมปั่นบ้างแล้ว รู้ตัวเลยว่าอ่อนซ้อมน่ะ ไปกะชาคูคตไม่ได้แล้วเดี๋ยวนี้ แรงๆทั้งนั้น เอาไว้ออกพรรษาเมื่อไหร่มีเฮ....
น้อยMB ผมฝากแผ่น CD ไรท์รูปถ่ารถไว้ที่บ้านพี่หนุ่ยนะครับ ว่างๆก็เข้าไปเอาแล้วลงประชาสัมพันธ์ให้ด้วย แล้วผมจะนัดเอารถไปให้ทีหลังนะ

[nong_maela]

ไม่รู่ว่าส่งทีละหลายๆรูปทำไงคับ

[nong_maela]

ผมทำได้แค่เนี้ย

[CK.]

สวัสดียามเช้าครับ ชาวคูคต น่าจะหมดฝนแล้ว วันนี้อากาศที่บ้าน(คลอง 4 )ชักเย็นลง มีทริปไปไหนบอกลวงหน้าด้วยเน้อ

แหะๆ พี่หนุ่ย บ/ช ต่าง Bank เสียค่าโอน 25 บ. เด๋วผมเอาไปให่บ้านดีก่า สำหรับท่านอื่นตามสะดวกนะคร๊าบ..

ขอบคุณปอย และพี่พมล สำหรับข้อมูลครับ ใจก็อยากจะบิน บินไปได้ดั่งนก แล้วก็บินบินไปในนภา แต่มาติดอยู่ที่ งบประมาณ
เริ่มต้นเป็นแสนๆ และสังขานนี่แหละ เอ้า...ดูรูปไปเรื่อยๆ ดีก่า..........

[CC]

ใครมีความรู้ และเคยเล่น Paramotor บ้างครับ อยากบินอ่ะ..
http://www.thaiparamotor.com/

สวัสดียามเช้าครับ

เล่นอะไรที่มันอยู่บนดินดีกว่ามั๊ง

พลพล รับทราบครับ

[พลพล]

เล่นอะไรที่มันอยู่บนดินดีกว่ามั๊ง
...ส่วนผมชอบเล่นอะไรที่มันอยู่บนเตียงครับพี่หนุ่ย
...อย่างว่าล่ะพี่ชัยวัฒน์ตัวเตี้ยแกเลยอยากเล่นอะไรสูงๆ
ล้อเล่นครับพี่

[voody]

เล่นไปเถอะพี่ หุ่นไม่ให้แต่ใจรัก แต่แนะนำอย่ามาเล่นแถวคูคตช่วงลอยกระทงนะพี่ อิอิ

[มานพ]

ขอชมของLOTใหม่หน่อย.....ได้ข่าวมีรถพับมาอีกอยากเห็น
...อี๊ด ครับ!!!!

[CK.]

สวัสดียามเช้าชาวคูคต

เมื่อวานเย็นได้รับการติดต่อจาก อาเปี๊ยก เนื่องจากติดต่อกับพี่หนุ่ยไม่ได้ เรื่องเชิญร่วมกันปั่นไปทำบุญ
ครบรอบ 100 วัน ต่อการจากไปของ หมวดตี้ ร.ต.ต.กฤตติกุล บุญลือ ที่สระชีพเพื่อปกป้องอธิปไตย ที่อำเภอ บันนังสตา จังหวัดนราธิวาส
เมือ่วันที่ 20 มิถุนายน 2551 ซึ่งเป็นวันเกิดของตัวเองและแม่....

พบกัน ร้ากาแฟครูอ้อ 8.00 น.ล้อหมุน ม่งหน้าสู่ บางประหัน อยุธยา..

http://hilight.kapook.com/view/25624
http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic.php?f=57&t=6602

วันอาทิตย์ที่ 28 กันยายน51 เชิญนักปั่นจักรยานทุกชมรมร่วมกิจกรรม ปั่นจักรยานร่วมบริจาคสมทบกองทุน หมวดตี้ (ร.ต.ต.กฤตติกุล บุญลือ )เพื่อช่วยเหลือ ตำรวจ ทหาร ที่เสียชีวิตหรือบาดเจ็บจากการปฎิบัติหน้าที่ทางภาคใต้
ณ วัดโพธิ์ทอง อ.บางประหัน จ.อยุธยา เพราะครบ 100 วันในการเสียชีวิตของ หมวดตี้ ซึ่งทาง อ.พิมพลักษณ์ (คุณแม่ หมวดตี้ ) จะทำบุญเพลที่วัด
จึงขอเรียนเชิญ พี่ๆ น้องๆเข้าร่วมกิจกรรมครั้งนี้ด้วยครับ วัดจะเลยจากปั๊ม PT ไปทางอ่างทอง ไม่เกิน 3 กิโลเมตร
รายละเอียด และจุดนัดพบ
0700 น. เริ่มออกจากผักไห่ (10 กิโลเมตร )
0800 น. พบกับชมรมอ่างทองทางสี่แยกป่าโมก ( 10 กิโลเมตร )
0900 น. พบกับชมรมพรหมบุรี ไชโย ทางแยกสายเอเชีย ที่ปั้มน้ำมัน PT
1000 น. พบกันที่วัดโพธิ์ทอง บางประหัน ( ร่วมบริจาคสมทบกองทุน แล้วแต่ศรัทธา )
1200 น. ทานอาหารร่วมกันแล้วเดินทางกลับ ( ค่าอาหารแต่ละชมรมร่วมกันงานนี้งานบุญนะครับ )

เรียนเชิญทุกชมรมครับ (ปลัดธนากร 081 -8752724) เพื่อช่วยเหลือผู้ที่ป้องกันประเทศให้พวกเราได้อยู่อย่างสบายครับ
ตอนนี้อยากหาทุนช่วยทหารตำรวจภาคใต้ครับ โดยจะนำเงินช่วยกองทุนของ ร.ต.ต.กฤตติกุล บุญลือ เพราะแม่หมวดตี้ ตั้งกองทุนรับบริจาคครับโดยจะนำไปช่วยเหลือผู้เสียสละที่ทำให้เราอยู่อย่างสบายครับและ ผมชอบในอุดมการณ์ของน้องคนนี้ครับ ทั้งๆที่ผมไม่รู้จักเลย ผมได้ไปงานพระราชทานเพลิงศพด้วยครับ และ เคยอ่านในไดอารี ของหมวดตี้ http://polize.diaryis.com สังคมเรานี้เราจะน่าอยู่ครับถ้ามีคนอย่างนี้อยู่มากๆครับซึ้งและกินใจมากๆครับ ใจว่าอยากให้พวกเราชาวจักรยานช่วยกันครับ ลำพังผมคนเดียวทำไม่ได้ โดยเราหาเงินมาช่วยกองทุนแล้วจะปั่นจักรยานกันไปมอบให้แก่แม่หมวดตี้ซึ่งเป็นครู ที่โรงเรียนบางประหัน อยุธยาครับ ฝากพี่น้องชาวเสือด้วยครับ

[CK.]

จากไดฯหน้าหนึ่งของหมวดตี้
"ไม่ได้ว่าอะไรใคร
และไม่ได้ชมว่าพวกกุต้องดีเลิศ
แค่อยากจะบอกว่า....
ทำอะไรให้ประเทศชาติกันบ้าง
อย่าเห็นแก่ตัวเอง
ผมไม่ได้เก่งที่สุด
ผมไม่ได้เจ๋งเป้ง
ผมก็แค่.... รักประเทศไทย...."
นี่ก็ข้อเขียนตอนหนึ่งครับ ของหมวดตี้ซึ่งได้เสียชีวิตในวันเกิดโดยการถูกซุ่มโจมตีเมื่อ
20 มิ.ย.51 ที่ ต.เขื่อนบางลาง บังนังสตาร์ จ.ยะลา และเป็นวันเกิดวันเดียวกับคุณแม่ด้วยครับ
ตื่นเต้นจัง
....
....
....
ไม่เคยอายุ 24 มาก่อน
ครั้งแรกในชีวิตนะเนี่ยะ ที่อายุ 24

เขิลว่ะ 55+


(บางคนบอกว่า หน้าตาทะลุ 24 ไปนานแระ แสรดดด)


สั้น ๆ ละกันครับ
วันนี้ 20 มิถุนายน 2551
เป็นวันเกิดหมวดตี้
และ เป็นวันเกิดเด็จแม่หมวดตี้ด้วย โหะ ๆ


เป็นตำนานเล่าขานที่ว่าเกิดวันเดียวกับแม่
เพราะว่า.. พ่อเป็นครูคณิตศาสตร์
พ่อเลยคำนวนแม่น 555+


ขอบคุณเด็จแม่คร้าบบบ
ที่ทำให้ผมมีวันนี้
ขอบคุณเด็จพ่อด้วยคร้าบ
เด็จพ่อและเด็จแม่คงภูมิใจ
ว่าคุณตัวที่แข็งแรงที่สุดเมื่อ 24 ปีที่แล้ว
ปัจจุบันมันโตมาได้ขนาดนี้ โหะ ๆ
(ยกเว้นสมอง ที่มันไม่ยอมโต เงอะ...)


มีวันเกิด ทำให้เรารู้ด้วยว่า
อย่างน้อย กรูก็เคยวิ่งชนะคนเป็นล้านมาแล้ว หึ ฮ่า ๆ!!!


"วันเกิดเจ้า เกือบคล้าย วันตายแม่
เจ็บท้องแท้ เท่าไหร่ แม่ไม่บ่น
กว่าจะเกิด กว่าจะคลอด รอดเป็นคน
เติบโตจน ป่านนี้ นี่เพราะใคร
แม่เจ็บเจียน ขาดใจ ในวันนั้น
กลับเป็นวัน ลูกฉลอง กันผ่องใส
ได้ชีวิต แล้วก็หลง ระเริงใจ
ลืมผู้ให้ ชีวิต อนิจจา"


แม่จ๋า... วันเกิดลุกไม่ได้ไปฉลองที่ไหนจริง ๆ นะแม่
แถวนี้ไม่มีที่ให้ฉลองอะ แค่ลูกรอดกลับมาได้ก็พอใจแระ
เดี๋ยวรอกลับไปฉลองกับเด็จแม่ที่บ้านเรา เนอะ ๆ
ไม่ได้กลับไปหาเด็จแม่นานแล้วด้วย คิดถึ้งงง คิดถึง
ว่าจะไปหาเด็จแม่.... ไปขอตังค์ 555+

---------------------------------------------------------

การเป็นผู้หมวดสนาม
มันเป็นไม่ง่ายเน้อ โหะ ๆ
ไม่เหมือนผู้หมวดโรงพัก คนละแนวกันเลย
ไม่ใช่ดูแลแค่งานในหน้าที่
แต่ มันคือทุกอย่างของฐาน ของชุดปฏิบัติการ
เริ่มตั้งแต่ อาหารการกิน ชีวิตความเป็นอยู่
จนไปถึงการเข้านอน ของทุก ๆ คน
เหมือนเป็นพ่อบ้าน ที่ต้องบริหารจัดการอะไรหลาย ๆอย่าง
บริหารน้ำมันให้มันพอใช้
บริหารคนให้มันทำงานได้
บริการอาหารการกินให้มันพอครบวงรอบส่งกำลังบำรุง
บริหารภารกิจให้มันลงตัว
ไหนจะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ มากมาย
ตีหัวหมา ด่าแม่เจ๊ก และอีกล้านแปด

มันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ นะ

แต่.. ตี้ก็โชคดีด้วยครับ
ที่ได้นายดี และได้ลูกน้องดี


ตัวตี้เองเป็นตำรวจ ก็เคยมองแบบตำรวจทั่วไป
เคยมองนะว่า ตชด. เป็นหน่วยที่แย่ ลาว
เป็นหน่วยที่ไม่มีใครอยากมาอยู่ บ้านนอก
ไม่โก้ ไม่หรู อย่างตำรวจโรงพัก

แต่วันนี้ได้มาอยุ่ค่ายนเรศวร
และได้มาทำงานสนาม ก็ทำให้ได้เห็นว่า
ตชด. ไม่ได้เป็นอย่างที่ตี้คิด
โดยเฉพาะค่ายนเรศวรแห่งนี้
มีอะไรที่เราก็คาดไม่ถึงเยอะ
คนที่นี่ มีวินัยที่สูง มีความรับผิดชอบสูง
ที่สำคัญ เขาทำงานกับแบบว่า "เพื่อประชาชน" จริง ๆ


มาอยู่ที่นี่ ได้เห็นพี่ ๆ และลูกน้องหลายคน
ทำงานแบบลืมตาย เหมือนลืมว่ามีคนอยู่ข้างหลัง

ไม่เคยเห็นใครพูดเรื่องขั้นเงินเดือน
ไม่เห็นใครคุยประจบนาย
ไม่เห็นใครเลียแพลบ ๆ
แต่ที่เห็นคุยกัน ก็มีแต่...
จะทำยังไงให้ชาวบ้านอยู่ได้
จะทำยังไงให้พื้นที่สงบ
คุยกันแต่เรื่องงานและการแก้ปัญหาในพื้นที่

โดนใจหมวดมากครับ
แบบนี้สิ หนู ช๊อบ ชอบบบบบบ


สิ่งที่ทำให้พวกเราทำงานแบบลืมตายคืออะไรเหรอ
...
...
...
"อุดมการณ์" ไงล่ะ

จริงอยู่ มันกินไม่ได้ แต่มันอิ่ม... "อิ่มใจ" ไง


มันก็เป็นความภูมิใจเล็ก ๆ นะครับ
ที่เราได้มาทำหน้าที่แบบนี้
คนตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง กับภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่


เดินทางจากบ้านมาหลายพันกิโลถึงที่นี่
มาดูแลให้พวกเขาอยู่รอดปลอดภัย
ทั้งที่ต่างก็ไม่เคยรุ้จักกันมาก่อน
มันคงเป็นอะไรที่ฟ้าลิขิตมาเนอะ ...


เมื่อกี้ผมได้คุยกับแม่หมวดตี้ อาจารย์พิมพ์ลักษณ์ บุญลือ ว่าอยากจะชวนพวกเราชาวจักรยานนำเงินไปเข้ากองทุนเพื่อช่วยเหลือทหาร ตำรวจ ที่ปฎิบัติหน้าที่ เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายแทนพวกเราครับ เรามาทำกิจกรรมเพื่อประโยชน์กันนะครับ

" ตี้รู้ว่าเสี่ยงทุกครั้งที่ออกทำงาน อะไรก็เกิดขึ้นได้ทุกวินาที ปลอบใจตัวเองไว้ตลอดว่าตายไม่ได้ แต่ถ้าเกิดมีวันนั้นจริงๆ ก็ไม่เสียดายนะ เกิดมาตายครั้งเดียว ตายเพื่อชาติ ไม่กลัวและไม่เสียดายเลยจริงๆ" ...


"...โลกมนุษย์ ย่อมจะดี กว่านี้แน่ เพราะมีผู้ไม่ยอมแพ้ แม้ถูกหยัน จงยืนหยัด สู้ไป ใฝ่ประจัญ ยอมอาสัญ ก็เพราะปอง เทอดผองไทย" ร.ต.ต.กิตติกุล บุญลือ เป็นผู้ที่ทำให้บทเพลงพระราชนิพนธ์ "ความฝันอันสูงสุด" ซาบซึ้งจับหัวใจ

ร.ต.ต.กิตติกุล บุญลือ "หมวดตี้" นักเรียนนายร้อยตำรวจรุ่นที่ 60 นักเรียนเตรียมทหาร รุ่นที่ 44

รอง ผบ.ร้อย ตชด.หน่วยเฉพาะกิจ หน่วยรบพิเศษที่ 1 ค่ายนเรศวร ตชด. ถูกกลุ่มผู้ก่อความไม่สงบลอบซุ่มโจมตี ณ บริเวณบ้านสันติ 1 อ.บันนังสตา จ.ยะลา หลายคนรู้จักตี้ ผู้ชายวัย 24 ปี ในฐานะตำรวจหนุ่มไฟแรงที่แฝงด้วยอารมณ์ขัน หลายครั้งที่ติดตามอ่านบันทึกของเขาใน http://polize.diaryis.com เรื่องราวมากมายที่ถูกถ่ายทอดล้วนแล้วแต่แสดงถึงตัวตน ตี้เป็นคนรุ่นใหม่ที่คนวัยเดียวกันน่าจะได้เรียนรู้และเลียนแบบ

ประมาณเที่ยงคืนของวันที่ 19 มิถุนายน 2551 กำลังจะก้าวสู่เช้าวันที่ 20 มิถุนายน หมวดหนุ่มจะอายุครบ 24 ปีแล้ว เขานั่งเขียนไดอารี่ของตัวเอง ...

"ตื่นเต้นจัง"

ไม่เคยอายุ 24 มาก่อน ครั้งแรกในชีวิตนะเนี่ย ที่อายุ 24 ... วันนี้ 20 มิถุนายน 2551 เป็นวันเกิดหมวดตี้ และเป็นวันเกิดแม่ด้วย แม่จ๋า ... วันเกิดลูกไม่ได้ไปฉลองที่ไหน แถวนี้ไม่มีที่ให้ฉลอง แค่ลูกรอดกลับมาได้ก็พอใจแระ เดี๋ยวรอกลับไปฉลองกับแม่ที่บ้านเราเนอะ ไม่ได้กลับไปหาแม่นานแล้วด้วย คิดถึ้งงง คิดถึง

... ฟ้ายังไม่ทันสางหมวดตี้ต้องไปปฏิบัติหน้าที่พร้อมเจ้าหน้าที่ตำรวจพลร่ม ชุดรบพิเศษ 1 ขณะที่ออกลาดตระเวนตามเส้นทาง ปรากฏว่ามีคนร้ายไม่ต่ำกว่า 7 คน ซุ่มอยู่และเกิดปะทะกัน คนร้ายใช้อาวุธสงครามกราดยิงใส่ทันที!!! หมวดตี้ซึ่งเป็น "หัวหน้าชุด" เสียชีวิตในที่เกิดเหตุ

วันเกิดหมวดตี้ ไม่มีเสียงเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ ไม่มีคำอวยพร มีแต่เสียงอาวุธสงครามที่ดังลั่นและทะลุผ่านร่างกาย

นี่หรือการฉลองวันเกิดของหมวดตี้!!!

การสูญเสียทหาร ตำรวจที่ปฏิบัติหน้าที่ในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้เป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่มาก ชีวิตทหาร ตำรวจหลายนายต้องจบลงที่นั่น หมวดตี้ คือหนึ่งในผู้ที่ใช้เลือดจารึกชื่อลงบนผืนแผ่นดินไทย

ย้อนไปเมื่อปีที่แล้ว วันที่ 20 มิถุนายน 2550 หมวดตี้เขียนไดอารี่วันเกิดตัวเองว่า ...
วันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิดอายุ 15 ปีของกระป๋ม ... (หน้าด้านเนอะ บอกว่าตัวเองอายุ 15 เอิ๊กๆ) จริงๆ แล้วก็อายุ 23 แล้วล่ะ (วัยกะลังขบเผาะ) รู้สึกไงมะรู้ อยากละอ่อนๆ นานๆ แต่มารู้ตัวอีกที ก็กลายเป็นผู้หมวดหนุ่มรูปหล่อไปซะแล้ว ฮ่าๆ วันนี้ไม่ได้เป็นวันเกิดตี้คนเดียว แม่ตี้ก็เกิดวันนี้ ดีจัง แม่กับลูกเกิดวันเดียวกัน เป้าหมายเล็กๆ ในช่วงอายุ 23 นี้ คือ 1.บวช (บวชซะทีเถอะนะพ่อคุณ) 2.ขอพ่อเอารถมาขับให้ได้ (ไม่ให้ก็จะขโมยละทีนี้) และ ... 3.ขอให้มีชีวิตรอดอยู่ฉลองวันเกิดในปีต่อไปด้วยเถิด ...

แต่เป้าหมายที่ 3 ขอหมวดตี้ ...

หมวดตี้ภูมิใจกับงานที่ทำเสมอๆ ครั้งหนึ่งที่ทำให้หมวดตี้ภูมิใจมาก คือการเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจถวายความปลอดภัยรักษาเส้นทางเสด็จฯ สมเด็จพระราชินี ตอนหนึ่งในไดอารี่เขาบรรยายถึงความภาคภูมิใจที่สุดว่า ... กลับมาแว้วค้าบ 1026 กิโล และ 11 วัน จากเพชรบุรี ถึงพระตำหนักทักษิณฯ เพื่อถวายความปลอดภัยองค์สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ในการแปรพระราชฐานยังพื้นที่ภาคใต้ ได้ใกล้ชิดพระองค์ท่าน ได้รู้ว่าพระองค์ท่านทรงงานหนัก ทำทุกอย่างเพื่อประชาชนของพระองค์อย่างแท้จริง

วันสุดท้ายก่อนท่านเสด็จกลับ มีโอกาสร่วมงานพระราชทานเลี้ยง ในพระตำหนักทักษิณฯ โห ... ตื่นเต้นครับ นั่งกินข้าวใกล้ๆ พระราชินี ร้อยตำรวจตรีเล็กๆ ได้เข้ามาร่วมงานแบบนี้ ... เป็นอะไรที่สุดยอดในชีวิตแล้วล่ะ

พระองค์ท่านเสด็จแปรพระราชฐานอยู่ 10 วัน จนวันสุดท้าย เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ถวายความปลอดภัยรักษาเส้นทางเสด็จฯ ถูกผู้ก่อความไม่สงบซุ่มยิง ทำให้ตำรวจเสียชีวิต 1 นาย บาดเจ็บ 2 นาย ... พระองค์ท่าน เสียพระทัยมาก ...ในหลายๆ ตอนของไดอารี่ หมวดตี้เขียนถึงอาชีพตำรวจที่รักและภาคภูมิใจอย่างที่สุดว่า ... ตี้เป็นตำรวจ เคยมองนะว่า ตชด.เป็นหน่วยที่บ้านนอก แต่วันนี้ได้มาอยู่ค่ายนเรศวรได้ทำงานสนาม ทำให้เห็นว่า ตชด.ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด โดยเฉพาะค่ายนเรศวรแห่งนี้ ได้เห็นพี่ๆ ลูกน้องหลายคนทำงานแบบลืมตาย เหมือนลืมว่ามีคนอยู่ข้างหลัง

สิ่งที่ทำให้พวกเราทำงานแบบลืมตายคืออะไรเหรอ "อุดมการณ์" ไงล่ะ จริงอยู่ มันกินไม่ได้ แต่มันอิ่ม ... "อิ่มใจ"

คนตัวเล็กๆ คนหนึ่งกับภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่ เดินทางจากบ้านมาหลายพันกิโล มาถึงที่นี่มาดูแลให้พวกเขาอยู่รอดปลอดภัย อีกหน้าหนึ่งของบันทึก หมวดตี้เล่าเรื่อง "บ้านใหม่" ว่า อยู่ที่นี่มาจะเดือนแล้ว คิดถึงบ้านครับ แต่วันนี้ตี้จะพามาดูบ้านหลังใหม่ การสร้างง่ายๆ เสาสี่ต้น เอาผ้าใบมาปูทำหลังคา ผนังก็เป็นผ้าใบ ได้มาใช้ชีวิตแบบนี้ ทำให้รู้ว่า ... ชีวิตคนเราแท้จริงแล้วไม่ต้องการอะไรมากมายเลย

ผ้าเช็ดตัวของตี้ เป็นของที่สมเด็จพระราชินี พระราชทานให้อุ่นทั้งกาย อุ่นทั้งใจครับ

บ้านหลังนี้ ... เป็นพื้นที่สี่เหลี่ยมน้อยๆ ของผู้ชายคนนึง เพื่อดูแลพื้นที่กว้างใหญ่ เพื่อดูแลคนไทยให้ได้หลับนอน วันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2551 ที่ยะลา ก่อนที่หมวดตี้จะจากไปเพียง 4 เดือน เขาได้บันทึกในไดอารี่หัวข้อ "ดวงไม่ดี" เขาเขียนจากหัวใจลูกผู้ชายว่า ... ช่วงนี้ซ้วยซวย เสี่ยงเซียมซีก็ดวงไม่ดี พระก็ทัก (ไม่ได้ทักว่าหล่อ ไม่ใช่ๆ) แม่ก็ฝันไม่ค่อยดี (ฝันว่าลูกชายได้เป็นดัชชี่บอย) แอบคิดเล็กๆ จะรอดมั้ยเนี่ย

... กลับไป กทม.ครั้งที่ผ่านมา เห็นความสุขของคนเมือง บางครั้งก็คิดนะว่า ... เฮ้ย ... ไมกุต้องมาทำแบบนี้ อายุแค่ยี่สิบสาม น่าจะเป็นช่วงที่หาความสุขให้กับชีวิต อยากเหมือนกัน ไม่ใช่ไม่อยาก ...

แต่พอมาคิดๆ ทบทวน ... เรามาอยู่ตรงนี้ มันน่าภูมิใจไม่ใช่หรือ ที่เราได้ทำหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ ผมว่ามันยิ่งใหญ่มากนะ ก็ ... แค่อยากจะบอกว่าภูมิใจมาก ยอมรับว่าตอนแรกไม่อยากมา กลัว แต่พอมาแล้วไม่อยากกลับ อยากทำงานให้จบ ถึงมันจะยากก็เหอะ ผมรักที่จะทำงานแบบนี้ ผมภูมิใจในตัวเอง ภูมิใจกับทุกคนที่มาทำงานที่นี่ หลายพันคนมาจากทุกสารทิศ มาช่วยกันปกป้องแผ่นดินผืนนี้ มีอีกหลายคนที่ทำงานแบบผม อยู่ในพื้นที่นี้ อย่าชมผมคนเดียว อย่าให้กำลังใจผมคนเดียว ขอให้ให้กับพวกเขาทุกคน

... ตี้รู้ว่าเสี่ยงทุกครั้งที่ออกทำงาน อะไรก็เกิดขึ้นได้ทุกวินาที ปลอบใจตัวเองไว้ตลอดว่าตายไม่ได้ แต่ถ้าเกิดมีวันนั้นจริงๆ ก็ไม่เสียดายนะ เกิดมาตายครั้งเดียว ตายเพื่อชาติ ไม่กลัวและไม่เสียดายเลยจริงๆ ...

นี่คือบทสุดท้ายของวีรบุรุษไทย ที่เขียนทิ้งไว้ให้คนไทยได้อาลัยรัก ... หลับให้สบายหมวดตี้ผู้ยิ่งใหญ่

[พลพล]

หลวงหนุ่ยผมโอนเงินให้แล้วครับพอดีโทรไปไม่รับสาย ขอบคุณมากครับ
...ทิดปั้นเริ่มนับถอยหลังหรือยังครับ อย่าลืมถอยหมอนด้วยล่ะ

[CK.]

อีกไม่ถึงเดือน ออกพรรษาแล้ว เอ้า....เตรียมตัว เลิกเหล้าอย่างถาวร ดีไหมคร๊าบบบ..ทิดป้าน

พรุ่งนี้ นัดชุมนุมกันหน่อยดีไหมครับ ณ.ชมรมฯ จะเอาเงินไปจ่ายค่ารถไฟ ขากลับทริปใหญ่ปีนี้ ทีแรกคิดว่าจะนั่งเครื่องกลับ แต่มาคิดอีกที่เด๋วทริปไม่สมบูรณ์ กลับรถไฟด้วยกันดีก่า...