โคราช + ใจเกินร้อย ๒-๖ เม.ย.๕๔

[วานร]

[trongsak]

เข้ามาสรุปทริปในคุณวานรตามสัญญาครับ

ก่อนอื่นต้องบอกถึงเป้าหมายของการเิดินทางของผมในครั้งนี้ ๑.เพื่อเป็นเพื่อนร่วมทางคุณวานรไปแข่งขันใจเกินร้อย
๒.ต้องการให้คุณวานรรู้จักการปั่นจักรยานแบบทัวริ่ง และ ๓.ต้องการให้รู้ถึงการใช้ชีวิตกลางแจ้งจริงๆแบบไม่มีตัวช่วย
สรุปแล้วประสพผลสำเร็จตามเป้าหมายที่กล่าวไว้ คือ๑.การแข่งขันเราวางแผนเดินทางโดยนั่งรถไฟไปลงโคราช
แต่ไปจริงกลับต้องไปรถทัวร์ เหตุุผลเพราะคุณวานรยังเข้าใจผิดว่ารถไฟอีกขบวนที่มีโบกี่ขนสัมภาระถึงโคราชสามนาฬิกา
จริงๆ แล้วถึง ๑ ทุ่ม ทำไม่จึงไม่ปั่นไป เพราะต้องการสงวนแรงไว้เพื่อการแข่งขัน พูดง่ายๆคือต้องการความสดก่อนแข่งขัน
แล้วค่อยปั่นเที่ยวที่หลัง ก็บรรลุเป้าหมายที่วางไว้ แต่ถ้วยที่ได้รับเดินทางกลับมาไม่ถึงบ้าน(ของผมลืมไว้ข้างทางของ-
คุณวานรแตก) คุณวานรได้บทเรียน เพราะผมย่ำก่อนออกจากโคราชให้
หาที่ส่งถ้วยกลับก่อน คุณวานรบอกว่าไปรณีย์เอกชนมีอยู่ทั่วไปค่อยหาส่งข้างหน้า คิดว่าคุณวานรคงจำได้
๒. การปั่นจักรยานแบบทัวริ่งคือการปั่นไปเลื่อย ๆ ไม่เร็วหรือช้าจนเกินไปแต่สามารถยืนระยะได้นาน(ถ้าต้องการ)
คุณวานรยังปั่นจักรยานไม่คงที่ คือออกตัวเร็วไปสักพักเริ่มช้าและก็หยุดในที่สุด หรือไม่ก็เดี๋ยวเร็วเดี่๋ยวช้า การปั่น
แบบนี้ทำให้เหนื่อยเร็ว เพราะร่างกายเอาไกรโคเจน(พลังงาน)มาใช้โดยตรง ซึ่งมีอยู่อย่างจำกัด เมื่อหมดแล้วต้อง
เติมเข้าไปใหม่(โดยการกินอาหาร)และกว่าจะนำมาใช้ได้ต้องใช้เวลา ๒-๓ ชม. ซึ่งผิดกับการปั่นโดยให้ร่างกาย
ดึงไขขันมาใช้ จะทำให้ไม่เหนื่อยหรือเหนื่อยแต่น้อยกว่ามากและสามารถปั่นได้ทั่งวัน(เรื่องนี้ต้องพูดกันยาว)
ผมสงสัยมาตลอดว่าทำไม่คุณวานรยังปั่นเหมือนเดิมทั้งๆ ที่บอกหลายครั้งแล้วแก่ก็เชื่อฟัง มาได้คำตอบตอน
เข้ากรุงเทพ (ในกรุงเทพต้องปั่นเร็วเพื่อให้ทันไฟแดงหรือตรงถนนว่างและต้องช้าเมื่อรถติดหรือหยุด
เมื่อติดไฟแดง)แก่ปั่นอยู่อย่างนี้จนเป็นความเคยชิ้น นั้นก็คือการฝึกปั่นช้าสลับเร็วโดยที่แก่ไม่รู้ตัว ซึ่งไม่เหมาะกันการ
เดินทางไกล ปั่นหยุด ๆ จะเสียเวลามากและได้ระยะทางน้อย ผิดกับการปั่นไปเลื่อยๆได้ทั้งระยะทางและ
เวลาก็ดีด้วย (่ส่วนจะหยุดถ่ายรูป,เข้าห้องน้ำ, ซื้อของ, ชมวิว ฯลฯ) นั้นคนละเรื่องกันนะครับ แต่ส่วนใหญ่
พอเหนื่อยก็จะเอาเหตุที่ผมกล่าวข้างต้นมาบังหน้า (กลัวเสียฟรอม์)

[trongsak]

ต่อครับ การปั่นยาวแบบนี้ต้องฝึกครับถ้าคิดจะเดินทางครั้งละหลายๆวัน ฝึกอย่างไร ก็ทดลองปั่นดู(จับเวลา)ว่าเราอยู่บน
จักรยานได้นานสุดกี่ชม.กี่นาที(ตามความสามารถของเรา) อย่าไปฝืน เหนื่อยได้แต่ห้ามไม่ให้กล้ามเนื้อล้า เพราะถ้ากล้ามเนื้อ
ล้าแล้วต้องพักหลายวันกว่าจะฟื้นตัว ทำอย่างนี้เรียกว่าการปั่นยาวอาทิตย์ละ ๑ ครั้ง อาทิตย์ต่อไปก็เพิ่มเวลาขึ้นจากเดิม
๕-๑๐ นาที เพิ่มไปสามอาทิตย์ๆ ที่สี่กลับไปปั่นเท่ากับอาทิตย์แรก อาทิตย์ต่อไปก็มาเริ่มใหม่ที่ทำได้สูงสุด เพิ่มเวลาไป
อีกสามอาทิตย์แล้วกลับมาเริ่มที่อาทิตย์ที่สี่ ทำอย่างนี้จนกว่าจะได้เวลาที่เราต้องการ ขอยกตัวอย่างเพื่อความชัดเจน
สมมุติเราอยู่บนจักยานได้นานสุด ๓๐ นาที อาทิตย์ที่หนึ่ง เพิ่ม ๕นาที อาทิตย์ที่สองเพิ่ม ๕ นาที อาทิตย์ที่สามเพิ่ม
๕ นาที พออาทิตย์ที่สี่กลับมาปั่นที่ ๓๕ นาที แล้วเริ่มต้นใหม่ ที่ ๔๕ นาทีเพิ่มไปอาทิตย์ละ ๕ นาทีพออาทิตย์ืัที่
สี่ก็กลับมาปั่นที่ ๔๕ นาที แล้วเริ่มต้นใหม่ที่ ๕๕ นาที (ผมเอาแบบฝึกกรีฑามาประยุกต์ใช้) สำหรับบุคคลที่ต้องการ
เพิ่มระยะทางการปั่น(เป็นการค่อยๆพัฒนากล้ามเนื้อเพื่อให้เิกิดความแข็งแรงพื้นฐานก่อน) ต้องทำอย่างสม่ำเสมอ
และต่อเนื่อง การพัฒนาจึงจะเกิด ทำบางไม่ทำบางหรือทำแบบก้าวกระโดด ก็จะไม่ได้ผลอาจบาดเจ็บได้ด้วย แล้ว
อย่าลืมอบอุ่นร่างกายและยืดเหยียดทุกครั้งก่อนและหลังปั่น
การใช้ชีวิตกลางแจ้งแบบไม่มีตัวช่วย ถ้าเราพร้อมจะสนุก ๆ มาก ตรงกันข้ามถ้าไม่พร้อมนอกจากไม่สนุกแล้ว
ยังก่อให้เกิดความเครียด อารมณ์เสีย อย่าลืมปั่นก็เหนื่อย บางครั้งกินก็ไม่เป็นเวลา เหนื่อยก็เหนื่อยหิวก็หิวแถม
นอนไม่ค่อยจะหลับอีก แล้วจะออกมาทรมานร่างกายทำไม เพราะฉะนั้นทุกอย่างต้องพร้อมหมด(เท่าที่เราจะทำได้)
เริ่มจากจักรยาน ต้องตรวจเช็คให้ดี(ทั้งคัน) โดยเฉพาะจักรยานเก่า อย่าคิดว่าไม่เป็นไร เราใช้อยู่ทุกวัน
ไม่เห็นเป็นอะไร ซึ่งคุณเขาใจผิดมาก จักรยานเดินทางอยู่กับบ้านระยะทางไม่ยาวมาก และปั่นไม่ทั้งวันก็หยุด
จุดของการเสียของจักรยานเก่าก็คือใ้ช้เกิดกว่าที่ใช้อยู่ประจำ จะระเบิดออกมาทันที่ใช้เกินกำหนด พอเริ่มเสียแล้วก็จะรวน
ไปหมดและลามไปทั่ว แทนที่จะปั่นอย่างสนุกต้องหยุดซ้อมจักรยานไปตลอด (แล้วจะปั่นอยู่ทำไม่กลับดีกว่า)
เครื่่องมือเครื่องใช้ เอาไปใ้ห้พร้อมเท่าที่จำเป็น ส่วนใหญ่มือใหม่เอาไปมากเกินความจำเป็น หนักทั้งตัวเราและรถ
ถ้าทางขึ้นเขาด้วยแล้ว จะหนักกว่าเดิมเป็นเท่าตัว ออกเที่ยวสักทิปก็ชำนาญ ไม่ยุ่งยากต้องเจอกับตัวเองแล้ว
ก็เกิดการเรียนรู้โดยอัตโนมัติ ส่วนของที่ซื้อมาแล้ว ไม่ว่า เต้น ถุงนอน ผ้าปู กระเป๋า เครื่องครัว ฯลฯ ก็ใช้
ไปก่อนจนกว่าจะพัง เพราะถ้าซื้อใหม่เมื่อไร ของเก่าเราก็เลิกใช้ เก็บไว้ก็รกบ้าน
ที่นี้ในการเดินทาง จริงอยู่ไม่กำหนดจะพักตรงไหน แต่ต้องดูดินฟ้าอากาศด้วย ฝนตกไม่ควรเิดินทาง
เสือผ้า เครื่องนอนเปียกน้ำเมื่อไหร่(่โดยเฉพาะเครื่องนอน) หลายวันกว่าจะแห้ง แต่ในความเป็นจริงเราต้อง
ใช้ทุกวัน ถ้าจำเป็นจะต้องห่อรัดให้ดีที่สุด การเดินทางก่อนออกจากที่พักต้องจัดเตรียมให้พร้อม ไม่ว่ารถ
อุปกรณ์ และตัวเราเอง ไม่ใช่พอจะออกเดินทาง เดี่๋ยวขอเข้าห้องน้ำก่อน หรือขอสูบลมยางก่อน หรือลืม
เก็บของ ฯลฯ เพราะช่วงเช้าเป็นช่วงที่เหมาะสมที่สุดในการเดินทาง อากาศไม่ร้อน ร่างกายยังสด จะเดิน
ทางได้ระยะทางมากที่สุด สายถึงเที่ยงพอทน บ่ายถึงเย็นร้อนสุด ๆ ถ้าเช้ามัวแต่โอ่เอ๋ แล้วสายและบ่าย
คุณคิดว่าจะเดินทางได้สักเท่าไร ส่วนใหญ่ก็จะแย้งว่าเราเดินทางท่องเทียวจะรีบไปไหน จริง ๆ แล้ว
ที่ท่องเที่ยวเขามีเป็นจุด ๆ ไม่ใช่มีตลอดเส้นทาง ถึงที่ท่องเทียวแล้วหยุดไม่ว่ากัน รู้ไหมว่ายิ่งช้ายิ่งร้อน
แล้วตัวคุณเองนั้นละจะเหนื่อยมากกว่าคนอื่น เพราะใช้เวลาอยู่บนถนนนานกว่าเขา แทนที่จะได้อยู่ใน
แหล่งท่องเที่ยวหรือที่พัก
สวัสดีครับคุณวานร ไม่รู้ว่าผมเข้ามาช่วยสรุปทริปหรือมาบ่น 555 ถ้าผิดพลาดอย่างไรก็ขออภัยด้วย
นะครับ ที่เขียนมาทั้งหมดพยายามที่จะสอดแทรกความรู้จากประสพการณ์ตรงและแนวคิดส่วนตัว ซึ่ง
อาจจะไม่ถูกต้อง อ่านแล้วเห็นว่าสิ่งไหนที่ดีก็รับไป สิ่งที่ไม่ดีไม่ถูกต้องก็ทิ้งไว้ตรงนี้นะครับ

[k.nop]

ขอบคุณ อ.ทรงศักดิ์ ได้อ่านกระทู้ของอาจารย์แล้ว เข้าใจอะไรเพิ่มเติมอีกเยอะ เป็นสาระที่ มือใหม่เก็บเกี่ยวเอาได้ อาจารยํเขียนจากทริปต่างๆของอาจารย์ เหนือจรดใต้ ตะวันออกสู่ตะวันตกผ่านมาทุกภูมิประเทศ นำประสบการณ์มาวิเคราะสังเคราะห์ แล้วบอกเล่าเก้าสิบกัน แบบนี้ผมว่าดีครับ สิ่งไหนรู้แล้วก็ตอกย้ำแม่นขึ้น อันไหนที่พอรู้ก็เติมเต็มครับ และก็อยากเห็นนักเดินทางท่านอื่นๆ ทั้งเก๋าและไม่เก๋า นำประสบการณ์ ต่างๆที่ตนเองประสบมา บอกเล่าแนะนำ ตามสไตล์ของแต่ละท่าน ให้มือใหม่ๆได้เลือกเก็บเกี่ยวเรียนลัดกันครับ...แหะ..แหะ..ของแบบนี้เรียนลัดกันไม่ได้ง่ายๆหรอกน่า..ว่าแมะ....

[วานร]

ขอบคุณครับ อาจารย์ทรงศักดิ์
ผมพึ่งกลับมาถึงครับปั่นเดี่ยวเที่ยววันหยุด ๑๓ ปั่นไปหาดเจ้าสำราญ ออกจากบ้าน ๑๐ โมงถึงทางเข้าดอนหอยหลอดเจอนักปั่นอีก ๘ คนเขาชวนผมไปหาดเจ้าสำราญวันนี้ ๑๒๐กม.
๑๔ ปั่นไปแก่งกระจาน เช้าผมขอตัวปั่นเดี่ยวไปแก่งกระจานไปถึงเขื่อนบ่าย ๒ มีเนินให้ซ้อมตลอดครับระยะทาง ๘๙ กม.
๑๕ ไปป่าละอู ถึงบ่าย ๓ เป็นทางขึ้นเขาระยะทาง๑๐๒ กม.
๑๖ วัดห้วยมงคล และ ชะอำครับ ๙๒ กม.
๑๗ ตื่นขึ้นมาเกือบตี ๔ เก็บของเสร็จเรียบร้อยปั่นออกมาซักพักโดนหมาสีดำรอบกัดที่ข้อเท้าและบันไดตีหน้าแข้ง เลยนั่งรถไฟกลับ ถึงหัวลำโพง ๑๐ โมงแล้วไปหาหมอฉีดยากันพิษหมาบ้าปั่นไปหาแม่ทานข้าวกับแม่ นอนที่บ้านแม่ ๑ คืน
ทริปนี้ตามที่อาจารย์สอนผม สามารถอยู่บนรถได้นานเป็นชั่วโมงพักน้อยทริปนี้ขยัยปั่นจังครับผม ขึ้นเขาไม่ต้องจูงรถสัมภาระนำไปน้อยครับเครื่องมือที่จำเป็นนำไปด้วยครับ

[>>BANGNANบางมด<<]

สวัสดีครับพี่วัชและอ.ทรงศักดิ์ ผมเพิ่งได้เข้ามาดูรูปสรุปทริป คงเป็นทริปที่สนุกมากอีกครั้ง ขอให้ทุกคนจงมีความประทับใจตลอดไปและสุขภาพแข็งแรงเสมอนะครับ

[วานร]

สวัสดีครับพี่วัชและอ.ทรงศักดิ์ ผมเพิ่งได้เข้ามาดูรูปสรุปทริป คงเป็นทริปที่สนุกมากอีกครั้ง ขอให้ทุกคนจงมีความประทับใจตลอดไปและสุขภาพแข็งแรงเสมอนะครับ

ขอบคุณครับ บังนัน

[วานร]

สวัสดีครับ มารายงานตัวครับ
พึ่งลงรูปเสร็จ แวะชมกันได้เลยครับ สรุปทริป ปั่นเดี่ยวเที่ยวสงกรานต์
http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 318655/url

[>>BANGNANบางมด<<]

ช่วงนี้พี่ว่างงานเลย มีเวลาปั่นได้เต็มที่
ท่องเที่ยว ได้อะไรมากมาย
พักให้หายเหนื่อย แล้วกลับมาลุยงานต่อนะครับ