Bike touring @ Mae Hong Son December 2-5, 2011

[kgbone]

สุดๆเลยครัีบ

[โอ๊ก]

เดียวขอปะรูปด้วยคน อิอิ
ทริปนี่สนุก ลงตัวมาก ทั้งๆที่ไม่ค่อยได้คุยวางแผนกันเท่าไหร่ คุยกันไว้เหมือนพูดเล่น เพราะเหตุการณ์น้ำท่วม แต่สุดท้ายก็ไปกันได้ ทั้งระยะทาง เวลา สถานที่ ภูมิอากาศ จำนวนคน ค่าใช้จ่าย มันราบรื่นตั้งแต่ขึ้นรถจนจบทริป อิอิ สนุกมากครับ ห้าวันอาบน้ำหนเดียว เดียวค่อยๆ ทยอยลงรูปแล้วกัน
พอดีดึงรูปจาก facebook ขอทดสอบก่อน
เปิดรูปแรกกับผู้นำทริปตลอดเส้นทาง พี่โป้งสิบสองเสียง นี่เอง นำตั้งแต่ไปยังกลับ

[โอ๊ก]

โฮรูปใหญจัง แต่พี่น้องคงใช้จอ ไวด์สกรีนกันหมดแล้วนะครับ จะได้ดูได้เต็มตา
ก่อนออกเดินทางต่อขอย้อนไปตอนขึ้นรถทัวร์สักหน่อย เที่ยวนี้ไปรถทัวร์บริษัทสมบัติทัว ขาไป กทม - เชียงใหม่ ราคาประมาณห้าร้อยกว่าบาท นั่งสบายเบาะใหญ่ดีแต่คันที่เราไปเป็นรถสองชั้น รถจักรยานไปด้วยไม่ได้ ทางบริษัทแก้ปัญหาให้โดยจับจักรยานไปกับอีกคัน ซึ่งออกไล่ๆ กัน เป็นรถนอนวีไอพี ชั้นล่างเก็บของได้ แต่เล็กนิดเดียว ต้องถอดล้อออกหมด สัมภาระด้วย แล้วก็จับยัดใส่ช่องเก็บของเล็กๆ ซ้อนๆ กันเหมือนแซนวิส ตรงนี้ถ้าใครรถแพงๆ เทพๆ รักรถเอามากๆ อาจจะน้ำตาเล็ด เปลี่ยนใจกลับบ้านไปเลยและคิดค่าบรรทุกคันละ 100 บาท ถึงเชียงใหม่เอาไปกองไว้ให้หน้าบริษัทกองโต พวกเราก็ไม่รู้รอกันเป็นชั่วโมง จนพนักงานมาบอก ถึงได้เริ่มออกเดินทาง



ขากลับก็เช่นกัน เราจองตั้วตั้งแต่กทม แม่ฮ่องสอนราคาประมาณเจ็ดร้อยกว่าบาท คราวนี้เป็นนอนวีไอพี สบาย กว้าง มีแจกขนม น้ำ นมเปรียว กาแฟร้อน เย็น ผ้าเย็น บุเฟ่ข้าวต้มรอบดึกครบ คุ้มค่า กลับมาถึงจะหลับบ้างตื่นบ้างก็ขี่กลับบ้านอาบน้ำทำงานต่อได้เลย ไม่เมื่อยไม่เพลีย แต่ขากลับขลุกขลักเรื่องรถนิดหน่อย เพราะปกติรถวีไอพีขับสองคน ข้างล่างเป็นที่นอน คนขับไม่รู้ว่ามีจักรยานกับของอีกกองโต พวกเราก็ใจเย็นออกไปหาอะไรกินกว่าจะมาก็อีกห้านาทีรถจะออก หลังจากมองกันเลิกลัก เราก็ทำหน้ามึน ถอดล้อสัมภาระออก บอกเด็กรถช่วยกันยัดในห้องที่พี่เค้าใช้นอน กับจัดของเสริฟนั่นแหละ เรียกว่ายัดกันแบบไม่ต้องกลัวถลอกเลย ตรงไหนว่างก็หมกๆ เข้าไปขอให้กลับได้พอ ถ้าจำนวนรถมากกว่านี้สักสองสามคันคงมีปัญหาได้เอารถมานั่งตักกลับ กทม. แน่ๆ อิอิ ที่สำคัญ ถึงกทม. ก็มึนไม่เลิก ค่าระวางก็ไม่ได้จ่ายอีกต่างหาก

ชัวลี่คันนี้ใหม่ๆ ก็ยัดได้ ก็มันอยากเทียวทำไงได้


ตากล้องเยอะครับ เรื่องน้ำหนักไม่ใช้ปัญหา ช่วยๆ กันเฉลี่ยไป ขอให้ขี่สนุกๆ ทุกคน
เนินหนักๆ เนินแรก คุณจิตรออกอาการนิดหน่อย ปรับตัวไม่ทัน หลังจากนั้นตลอดทริปก็ไม่มีใครมีปัญหาอีกเลย ถึงจะมีแต่เขา แต่ก็เรามีเราไปตลอด



ตอนเช้าที่ห้วยน้ำดัง หนาวดีจัง แต่อุปกรณ์ป้องกันผมเอาอยู่ไม่ต้องนอนหนาวเหมือนพี่โป้ง

[โอ๊ก]

ต่อไปเรื่อยๆ


แก๊งนี้ผู้หญิงตื่นสายนะ อิอิ ยังไม่ยอมออกจากถุงนอนเลย


บรรยากาสยามเช้า


จริงๆ ผมไม่ชอบถ่ายรูปเลยนะ ยิ่งเห็นรูปแนวนี้ มากันเป็นคู่ถ่ายกัน ทำให้ผมอิจฉามาก เลยไม่ชอบถ่ายรูป


ไม่อยากจะบอกว่าเป็นดอยแรกในชีวิตเลย อยุ่มาสี่สิบกว่าปีเพิ่งจะได้อยู่บนดอยตอนเช้าๆ ก็วันนี้เอง ถ้าเมื่อวานยอมแพ้ซะก่อนคงพลาดโอกาส อากาส บรรยากาสดีๆ ของทริปนี้ไปหมดเลย ถือว่าเป็นการเหนื่อยที่คุ้มค่ามาก


พักสายตากับสีชมพูๆ กันหน่อย เห็นแต่เขียวๆ มาเยอะ


อยากตะโกนบอกว่า ดอยนี้เป็นของเรา


ลานกลางเต้นอุทธยาน ห้วยน้ำดัง ค่าเข้าอุทธยาน คนละ 40 บาท ปกติการเต้นเก็บอีกคนละ 30 พี่ทหารใจดีเห็นโซซํดโซเซมากลางดึกยกเว้นให้ แถมน้ำดื่มอีกด้วย และยังแถมตัวช่วยอีกต่างหาก แต่ไม่บอกดีกว่าว่าช่วยอะไร


สัญญลักษณ์ของป่าที่อุดมสมบูรณ์






สายๆ ออกจากห้วยน้ำดังก็ไหลลงมาตลอด เย็นเฉียด จนถึงด่านตรวจเลย แวะหาไอติมกินกันแก้หนาวด้วย




ส่วนใหญ่ก็เกาะกลุ่มกันไปครับ ไม่ขี่แบบบัดดี้ เพราะไปกันน้อยคน แรงพอๆ กัน ไม่ต่างกันมาก วันนี้ลงอย่างเดียว สนุกจริงๆ


ลงกันยาวๆ ทริปนี้ทำให้รักรถคันนี้ขึ้นอีกเยอะ ตอนลงเขาบรรทุกของหนัก พุ่งลงมา มั่นคงมาก ไม่ว่าจะโค้งหักศอก โค้งเอส คันนี้ให้ความรูปสึกปลอดภัย มั่นใจจริงๆ และอากาศที่หนาวทำให้เลียเบรคมาได้ตลอดทางไม่มีปัญหาเรื่องขอบล้อร้อน แต่ขณะที่รถที่ไล่ๆ กันลงมากลิ่นผ้าเบรคไหม้เหม็นคลุ้งเลย


เห็นมีแต่ลงกับลง ขอไถลถ่ายรูปคนเดียวหน่อย ปล่อยเพื่อนๆ ลงกันไปก่อน


ลงมาจนเกือบถึงปาย รถคุณจิตรมีปัญหานิดหน่อย ช่างโป้งตรวจเช็คจนมั่นใจ ไปต่อได้ เลยอยากจะบอกว่า ถ้ามาเที่ยวแบบนี้ต้องตรวจเช็ครถให้พร้อมโดยเฉพาะระบบเกียร์ เบรค ประเภทจานหน้าเล็กสุด จานหลังใบใหญ่สุด ใช้กันแทบจะตลอดทางขาขึ้น เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาเป็นร้อยๆ ครั้ง ทั้งขณะตอนออกแรงกดบันได กระทีบบันได ถ้าไม่ชัวจริง มีโซ่ขาด เกียร์รวม พาลหมดสนุกไปเลย


ทุ่งนาสวยๆ รอบรอบด้วยขุนเขา ผมว่ามันน่าจะเป็นเอกลักษณ์ของอำเภอปายนะ ไม่ใช้้ร้านกาแฟ ภาพนี้ถ้าได้สาวๆ มาเกาะัรั้วสักคนคงแก้เหงาไปได้เยอะเลย


กล้องตัวใหญ่มีโอกาสถ่ายข้างทางน้อยมาก ยิ่งขาลง แทบจะไม่อยากหยุดเลย ยิ่งลงยิ่งมัน


ตอกบัวตองดอกแรกของทริปที่สะพานท่าปาย คนเยอะถ่ายตรงไหนก็ติดแต่คน เอามัวๆ เลยแล้วกัน


สองสาวนักซ๊อป ขึ้นเขามันเมื่อยไม่พอครับพี่น้อง ต้องเดินซ๊อปต่อ วันนี้ขี่น้อย เน้นเดินเป็นส่วนใหญ่


ด้านหลังร้านกาแฟ coffee in love วิวสวยครับ


แอบถ่ายชาวบ้านเค้าอีกแล้วเรา


มุมมหาชนอีกมุม




เบื้องหลังการถ่ายทำ ทริปนี้ถ่ายภาพสนุกดีครับ มีนางแบบสวยๆ สองคน ขึ้นกล้องด้วย


ตัดมาถนนคนเดินเลย หลังจากได้ห้องเก็บรถอาบน้ำอาบท่าเสร็จ ก็เดินรวดเดียว จากหกโมงยังห้าทุ่มเลย ปวดขาไปตามๆ กัน โดยเฉาพะผู้ชายบ่นกันทุกคน เมื่อยกว่าขึ้นเขาเยอะเลย ถึงกับปวดขาไปเลย


ถนนคนเดิน ของกินเยอะดี




พี่โป้งก็กลัวรถไม่หนักพอ ซื้อของไปฝากทางบ้านเต็มกระเป๋า








นี่สะพานไม้ไผ่ ที่ถ่ายทำหนังเรื่องอะไรสักอย่าง


ก่อนกลับไปนอนยังตบท้ายด้วยผัดไทยอีกคนละจาน หลับสบายเลย

[โอ๊ก]

เช้าๆ ที่ปาย ก็โอ่เอ่กันไปเรื่อยๆ ไม่รีบร้อน ยังไงภูเขามันก็ไม่เตี้ยลงอยู่ดี วันนี้เริ่องขึ้นเขานี่เฉยๆ แล้วเพราะตั้งใจมาเจอกันอยู่แล้ว แต่วันแรกอาจปรับตัวไม่ทันไม่นึกว่าท่านจะโค้งขึ้นอีกเรื่อยๆ ขนาดนั้น เช้าๆ มาดูสาวๆ ทำหน้าใสกันหน่อย เห็นหน้าก็รู้ว่าเรื่องภูเขาสามลูกข้างหน้าเรื่องเล็ก


พี่หมูเที่ยวนี้ซ้อมมาดีมาก ไม่มีปัญหา ขี่สนุกทุกเนิน


มีลงเนินให้ดีใจนิดหน่อย วันนี้เจอหนักๆ คือ ยอดกิ่วลม แล้วก็ปางมะผ้า รอรับอยู่ จัดเต็มที่ เวลาขี่ขึ้นร้อนตับแตกเลย เสื้อแสงผ้าพันคอถอดออกหมด พอจะลงเขาก็ต้องควักเสือหนาวถุงมือ ผ้าพันคอมาใส่กันเต็มยศ มันหนาวมาก บาเอ็นเย็นเจี๊ยบเลย

[น้องหนึ่ง]

พี่ชัยหายปายหนายยยยย ปล่อยให้พี่โอ้กทำคะแนนอยู่คนเดียว

[KeawZila]

มุมกล้องพี่โอ๊กถ่ายรูปสวยไม่ใช้เล่น

[โป้งสิบสองเสียง]

ติดตามชมเหตุการณ์ต่อไป

[ospop]

รอดู

[RongZilla!!! J&J]

ปูเสื่อ

[โอ๊ก]

ต่อครับต่อ วันนี้ถือว่าเส้นทางทรหดที่สุด ลูกแรกกิ่วลม ถือเป็นจุดสูงสุดของเส้นทางนี้ เปิด gps ในโทรศัพท์วัดได้ 1400 เมตร เห็นกราฟพุ่งขึ้นเป็นยอดแหลมทีเดียว มีโค้งหักขึ้นชันๆ หลายจุด สำหรับโค้งที่ชันมากๆ เราใช้วิธีเบี่ยงมาวิ่งอีกเลน คือวิ่งทางโค้งนอก จะลดความชันไปได้เยอะ ทำให้ขี่ขึ้นได้ไม่ต้องเข็น แต่ต้องระวังรถให้ดีๆ เวลาเปลี่ยนเลน วิธีนี้ทำให้ไปได้จบจนทริปโดยไม่มีใครต้องเข็นอีกเลย



สำหรับวันนี้ขี่ดีขึ้นกันทุกคนหลังจากที่ได้พักผ่อนเต็มที่เมื่อวาน ทำให้ขี่สนุก ทั้งขึ้นเขา ลงเขา เราขึ้นถึงกิ่วลม เที่ยงตรงพอดี แรกๆ ก็ปกติ พอพักซักแป๊ปเดียว เริ่มหนาว ต้องหาเสื้อหนาวมาใส่กันเต็มที่เลย วิวสวยดีครับ มีร้านขายของเล็กๆ น้อยๆ การแสดงชาวเขา และได้เห็นถนนคดเคี้ยวลงเขายาวๆ ที่เราจะได้ใช้เป็นเส้นทางลงไปสู่ปางมะผ้ากัน ทำให้หนาวขึ้นมาทันทีเลย ที่นี้วิวสวย แต่ถ่ายรูปออกมาธรรมดามาก เลยไม่เอามาลง มีสวยอยู่รูปเดียวที่ช่วยสร้างความอบอุ่นได้ตลอดเส้นทาง หุหุ


หลังจากนั้นก็ลงยาวๆ มาถึงปางมะผ้า แล้วก็ขึ้นยาวๆ อีกรอบถึงจุดชมวิวลูกข้าวหลาม แล้วก็ลงยาวๆ มาอีกรอบ ห้าโมงกว่า หิวแล้วซิ ใกล้หกโมง เจอร้านข้าวแวะกินข้าวกันสักพัก จำไม่ได้ กินเสร็จก็มืดพอดี เหลืออีกสิบกว่ากิโลถึงถ้ำปลา ก็ติดไฟหน้า หลังกัน ผ่าความมืดไปต่อ ช่วงนี้ลงเยอะกว่าขึ้น อันตรายกว่าขี่ขึ้น แต่เหนื่อยน้อยกว่า ลงเร็วก็ไม่ได้ ไม่ชินเส้นทาง ปีปเบรคกันชนเมื่อยมือ แต่ก็ยังถือว่าพุ่งลงมาเร็วมีตกหลุมบ้าง ขุขระบ้าง ถ้ารถไม่สมบูรณ์ กระเป๋ายึดไม่มั่งคง อาจสร้างปัญหาได้เหมือนกัน แวบเดียวไปนอนถ้าปลาเลยครับ



ค่ากางเต้นคนละ 30 เราไปถึงกันสามทุ่ม คนน้อย ที่กว้างขวางสะอาด เจ้าหน้าที่ใจดีครับ แป๊ปเดียวอาบน้ำนอนกันหมด เหลือผมไปนั่งดริ้งกับเจ้าหน้าที่สักพักถึงกลับมานอน


เจ้าหน้าที่บอกว่าเมื่อเดือนที่แล้วที่นี่เจอน้ำป่าถล่ม พื้นที่ที่เรากางเต้น ร้านค้า น้ำท่วมประมาณหนึ่งเมตร เต็มพื้นที่ เป็นแบบน้ำป่า ไหลผ่าน แ่ต่ถ่วมแค่วันเดียว ตู้เย็น โต๊ะ เก้าอี้ลอยเกลื่อน ต้องไปไล่ตามเก็บกลับมา ถ้ามาผิดจังหวะได้โดนพัดไปกับน้ำแน่

เช้าๆ มา ต้องเสริฟด้วย กาแฟ ไมโล ร้อนๆ กันก่อนเลย เสริฟกันหน้าเต้นท์ บรรยากาสดีกว่าร้านกาแฟที่ไหนในโลก


สบายๆ ครับ ไม่มีอะไรต้องรีบร้อน ซึมซับบรรยากาสดีๆ เก็บใส่หัวใจ


หน้าตาสดใส ไม่เหมือนขี่ข้ามเขามากันเลย พี่หมูของเรา


ตอนเด็กๆ ผมเคยมาภาคเหนือ อากาศเย็น เห็นดอกไม้เยอะแยะ แต่ทริปนี้เห็นดอกไม้ตามธรรมชาติน้อยจัง


มีกล้องหลายตัว ถ่ายรูปกันสนุกดีครับ ทริปนี้




เดินเล่นชมนกชมไม้กันไปเรือย อากาศดี สายๆ ค่อยขี่ไปแม่ฮ่องสอน


มาป่าก็ต้องพยายามสอดส่ายสายตาหาสัญญลักษณ์ที่แสดงความเป็นป่าเก็บไว้เป็นที่ระลึก


ชอบจังถ่ายรูปคนถ่ายรูปแบบนี้




ดอกบัวตองดอกที่สองของผมเอง คนอื่นเค้าถ่ายกันเป็นทุ่ง ผมมาห้าวันได้แค่สองดอก สงสัยโชคไม่ดี



เก็บของออกเดินทาง ก่อนไปกินข้าวกันเต็มที่ ชุดใหญ่ก่อนจาก อร่อยมากแค่ไหนไปอ่านจากพี่โป้งเอานะ




ขี่บนเขาหลายวันพอเข้าเมืองงงครับ หาทางไม่ค่อยถูก เลยทำให้พลาดเส้นทางดีๆ ไปด้วย


ผู้จัดการทริปครับ ดูจากสายตาที่มุ่งมั่น พาทุกคนผ่าน1800โค้งมาได้อย่างสนุกสนาน ไมมีอุปสรรคเลย (แต่แปลกนะมองไม่เห็นตา แต่ทำไมรู้สึกได้)


เที่ยวกันต่อ ขี่เกียจบรรยายละ ดุรูปเอานะ




ไปขี้นกระไดอีกรอบ เขามันยังไม่สะใจ




ดูดีๆ คนนะ ไม่ใช่ลิง อยากเห็นรูปนี้จัง พี่หมูถ่ายอะไรอยู่


ศรัทธาสร้างสรรค์สิ่งเหล่านี้






อันนี้ส่องเป็นคู่






ขอสรุปว่า สนุกมากครับ ราบรื่นดี ไม่มียางแตก รถพัง ตะคริวกิน ปวดขา ปวดแขน นอนไม่หลับ จับไข้ ของหาย แล้วก็กินอิ่ม อร่อย นอนหลับสบาย ไม่ต้องเปียกฝน ทนหนาว ฝืนทนขี่ แหกขี้ตาตื่น แต่มาคิดๆ ดูเราก็ขี่กันวันหนึ่งๆ สิบสองชั่วโมงเลยเหมือนกัน ขี่กันมืดๆ เปลี่ยวๆ กลางขุนเขา ไม่มีบ้าน ร้านค้า ไม่มีไฟถนน แม้แต่ป้ายบอกทาง หรือหลักกิโลก็ไม่มี มีแต่เขากับเรา......
ขอบคุณเพื่อนร่วมทางทุกท่าน พบกันใหม่โอกาสหน้า



จบเลยดีกว่า ใครสนใจเส้นทางนี้ ก็ไปเถอะ ไม่ต้องคิดมาก ไปสู่โลกกว้าง ไปได้เลย อย่าปล่อยให้โอกาสผ่านไป

จบดีกว่า หลายรูปขอเก็บไว้ดูคนเดียวแล้วกันนะ

[โอ๊ก]

ลืมไปรูปสำคัญ คู่ใจตลอดพันแปดร้อยโค้ง ไม่มีทรยศหักหลัง ถึงวันหลังๆ จะส่งเสียงควญครางบ้าง แต่ก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ยิ่งหนักยิ่งมั่นคง ลงเขาอย่างมั่นใจ จะตากแดดตากฝนก็ไม่หวั่น ไปกันมาหลายทริปแล้ว ไม่เคยอัพเกรดเลย ถูกใจจริงๆ อิอิ

[หนูเหมียว]

ลืมไป คุณจิตรฝากฟ้องชีวัน ว่า ถ้วยคอ มันเกเรแล้วอะฉิครับ

เจอไปสองทริปโหด ถอดใจเลยอะ

[โป้งสิบสองเสียง]

ลืมไป คุณจิตรฝากฟ้องชีวัน ว่า ถ้วยคอ มันเกเรแล้วอะฉิครับ

เจอไปสองทริปโหด ถอดใจเลยอะ

แล้วเจ๊เหมียวล่ะ เจอกี่ทริปดี

[น้องหนึ่ง]

แล้วเจ๊เหมียวล่ะ เจอกี่ทริปดี

ของเจ้ไม่พังง่ายๆ เพราะเจ้ขี่ไม่โหด

ตรงไหนโหด เจ้เข็น -_-"