ทำไมถึงต้อง "สู้แค่หมด" ปั่นไปหาคำตอบอาทิตย์ที่ 28 ส.ค.54

[ส.กวง]

ระหว่างรอคอยอาหาร มะเจ้าของร้านได้ปลีกตัวจากครัวมาให้เกียรติถ่ายรูปร่วมกับพวกเราไว้เป็นที่ระลึก

[ส.กวง]

"มะ ทำไมดูผอมลง" ป้าลักษณ์ของเราทัก
"โอ..ตั้งแต่มะออกรายการทีวี มีลูกค้าเข้ามากันมาก จึงไม่ค่อยมีเวลาทานข้าว" นี่คือเหตุผลของมะ

[ส.กวง]

มากี่ครั้งก็เห็นใบหน้าที่อิ่มเอิบไปด้วยความสุขของมะเช่นนี้ทุกครั้ง
แม้ว่าจะมีลูกค้ามารอคิวยาวแค่ไหน มะก็จะบรรจงทำอาหารตามที่สั่งไปทีละจานๆ
โดยปราศจากความเครียดใดๆ มะบอกว่า "มะไม่เครียดหรอก แต่มะห่วงคนที่รออาหารจะเครียด"
แต่สุดท้ายก็ได้ทานกันครบทุกคน

[ส.กวง]

เห็นมั้ย พอได้ทานก็ยิ้มหายเครียด

[thor]

แต่ผมว่า คุณฝนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อะครับ

รอ ๑ ช.ม. ถึงได้ทานกระเพราไก่อะครับ

[ส.กวง]

มะพร้าวหลังร้าน...ใครใคร่สอย ก็เชิญสอยลงมาเฉาะกินเอง...ฟรี
มะบอกว่า ถ้าปล่อยให้มันแก่หล่นลงมาก็กินไม่ได้..ให้ลูกค้าสอยมากินดีกว่า

[ส.กวง]

แต่ผมว่า คุณฝนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อะครับ

รอ ๑ ช.ม. ถึงได้ทานกระเพราไก่อะครับ

คงจะดีใจจนร้องไห้น่ะ

[ส.กวง]

รูปถ่ายกลุ่มจักรยานต่างๆที่มาเยือนร้านสู้แค่หมด เป็นสิ่งยืนยันว่า ที่นี่คือร้านอาหารขวัญใจชาวจักรยานโดยแท้
ฝากบอกพวกเราชาวนักปั่นว่า หากไปกันเป็นกลุ่มใหญ่ กรุณาโทรแจ้งบอกล่วงหน้า มะก็จะบริการให้ได้ทันใจมากขึ้นครับ
เห็นคนทำอาหารก็สงสาร มือทำไม่หยุด ต่อหน้าสายตามากคู่ของผู้รอคอย
หันไปทางผู้รอคอย ก็น่าสงสาร ท้องกิ่วหน้านิ่วไปตามกัน
น่านับถือทั้งคู่ครับ

[ส.กวง]

P1040587.JPG (73.34 KiB) เข้าดูแล้ว 464 ครั้ง

ก่อนจากร้าน เจ๊ณัฐของเราขอสัมภาษณ์มะให้คลายสงสัยว่า "ทำไมถึงต้องสู้แค่หมด"
"ถ้าย้อนไปเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว มะเคยมีรายได้เดือนละแสนเจ็ด อยู่อย่างสบาย แต่พอเจอเศรษฐกิจตกต่ำในยุคฟองสบู่แตก กลับกลายเป็นว่าต้องมีหนี้สินก้อนโตซึ่งเกิดจากการขายเครื่องใช้ไฟฟ้า ลูกค้าไม่มีเงินผ่อน จึงทำให้เกิดหนี้สินกว่า 4 ล้าน แต่ก็ดิ้นรนด้วยการหันมาส่งไก่ตามโรงเรียน รายได้ค่อนข้างดีทีเดียว ขณะเดียวกันก็มาเปิดร้านขายอาหารไปด้วย ตั้งใจว่าจะสู้จนหมดหนี้ จึงตั้งชื่อร้านว่า "สู้แค่หมด" และก็สำเร็จปลดหนี้ได้ในเวลาเพียงไม่กี่ปี"

"ขายจานละ 10 บาท ปลดหนี้ได้อย่างไร" คำถามถัดไป
"ก็ขายส่งไก่ตามโรงเรียน ได้ไก่ต้นทุนถูกเพราะซื้อมาเป็นตัน อีกอย่างก็กินอยู่อย่างประหยัดเรียบง่าย ก็มีเหลือพอ" มะชี้แจง
"ทุกวันนี้มีความสุข หนึ่งไม่มีหนี้ สองลูกๆก็เรียนใกล้จบ สามได้สัมผัสกับลูกค้าที่น่ารัก"

"หมดหนี้แล้ว ทำไมยังขายต่อล่ะคะ" เจ๊ณัฐนี่ขี้สงสัยจริงๆ
"ตอนนี้มีลูกค้าที่น่ารักๆ มากมายก็มีความสุข ต่อจากนี้จะขอขายต่อไปแบบ สู้แค่หมดแรง"

มะฝากข้อคิดไว้ว่า "เดี๋ยวนี้ มะมีความเชื่อในการให้ว่า เมื่อให้แล้วก็จะมีความสุขและชีวิตจะดีขึ้นเมื่อรู้จักการให้"

และนี่คือ "คำตอบ" ของทริปนี้ครับ

[ส.กวง]

จากร้านสู้แค่หมด ก็มาแวะที่ศูนย์อิสลามแห่งชาติบที่อยู่ห่างออกไปกิโลกว่าบนถนนคลองเก้า

[ส.กวง]

เราปั่นกลับมาทางถนนไมตรีจิตที่ขยายถนนกว้างเป็น 4 เลน

[ส.กวง]

P1040598.JPG (95.58 KiB) เข้าดูแล้ว 463 ครั้ง

P1040599.JPG (123.19 KiB) เข้าดูแล้ว 463 ครั้ง

P1040600.JPG (95.36 KiB) เข้าดูแล้ว 463 ครั้ง

จากถนนไมตรีจิต ข้ามถนนนิมิตรใหม่ ไปเข้าถนน อบต.ลำลูกกา ผ่านวัดแจ้งลำหิน มาปั่นเลียบคลองหกวา(ตามรูป) ทะลุมาออกที่ประตูกรุงเทพริมถนนพหลโยธิน ผ่านเข้าฐานทัพอากาศ(ถ.ธูปะเตมีย์) ผ่าน ถ.เดชะตุงคะ - ถ.นาวง - ถ.สรงประภา - สวนสมเด็จย่า - แยกย้ายกันกลับ (ปากเกร็ด <--> บางบัวทอง)

จบข่าว

[thor]

เช้านี้เราทานอาหารเช้าที่ ร้านถูกและดี ในฟู๊ดแลนด์..แฮะๆ ลืมแนะนำไปว่าให้ทานชุดอาหารเช้า มีไข่ดาว ไส้กรอก หมูแฮม ขนมปังปิ้ง แยม เนย น้ำผลไม้ กาแฟ ราคาประมาณ ๕๐ บาทครับ

[thor]

ทานอิ่มออกมาด้านนอก มีเพื่อนๆมากันเยอะแล้ว..มีกลุ่มคุณโกโร่ เสี่ยใหญ่ร้าน Let's bike เมืองทอง จะปั่นไปบางปะอินกันด้วย





คุณโกโร่

[thor]