..."สะใจดีหลวงพระบาง" ภาค 2 ตอน "เข็นเสือขึ้นภูเขา"

[bison]

[bison]

วันที่สามของการเดินทาง บ้านภูสัมพัน บ้านหลักหกสิบสอง บ้านห้วยทรายขาว

เริ่มเดินทางในเวลาประมาณ 8 โมงเช้าเมียนายบ้านจัดเตรียมข้าวเหนียวห่อด้วยใบตองไว้กินระหว่างทาง
เป้าหมายในวันนี้ ประมาณ 46 กิโล ที่บ้านห้วยทรายขาว เราถึงบ้านภูมัมพันกันในเวลาประมาณ 11 โมงเส้นทางน่าจะสูงและชันกว่าเมื่อวานเสียอีก พอเลยจากภูสัมพันไปทางเริ่มเล็กลงจนเกือบจะเป็นทางเดินเท้าในบางช่วง และต้องผ่านยอดเขาสูงกว่าพันเมตรถึงสองยอด

[bison]

ถึงบ้านหลักหกสิบสอง เป็นหมู่บ้านของคนม้ง ในเวลาประมาณบ่ายสามโมง มีร้านค้าเล็ก ๆ อยู่ข้างทางครับวิวสวยดี จุดนี้น่ากางเต็นนอนทีเดียว เจ้าของร้านบอกว่าจากนี้ไปจะขึ้นเขาอีกหนึ่งลูก เล็ก ๆ แล้วจะลงยาวเข้าสู่บ้านห้วยทรายขาวครับ

ผมถึงบ้านห้วยทรายขาวเป็นคนสุดท้ายในเวลาประมาณ หนึ่งทุ่ม เข้าพักกับบ้านเจ้าของคิวรถ หลวงพระบาง-ห้วยทรายขาว เจ้าของบ้านให้พักฟรีแต่ขอคิดค่าอาหารที่เป็นลาบเนี้อกวางสด ๆ ที่ยิงได้ในตอนเย็น

[bison]

[a31]

: ผมรอดูอยู่พี่ รูปถ่ายได้อารมณ์ดี

[bison]

การเดินทางวันที่สี่ บ้านห้วยทราขาว เชียงแมน หลวงพระบาง

วันนี้ระยะทางประมาณ 65 กิโล คนลาวบอกว่าเป็นทางราบซื่อ ๆ เลย ก็จริงอย่างเขาว่า แต่ในความเข้าใจของคนไทยทางราบคือมันจะราบเรียบ แต่ในความหมายของคนลาวทางราบซื่อ ๆ นั้นคือมันยังคงมีภูเขาให้ไต่อยู่ แต่สภาพทางจะเป็นทางลูกรังในสภาพดี พวกเราจึงทำเวลาได้ดีในวันนี้ เราถึงเมืองเชียงแมนกันในช่วงประมาณสักบ่ายสามโมงเย็น และข้ามเรือบักสู่หลวงพระบาง

ภาพ"ทางราบซี่อ ๆ"

[bison]

คนลาวมีจักรยานไว้ขี่ลงเขา

กับภาพการพักระหว่างทาง

[bison]

น้ำตกข้างทางครับสวยงามมาก

[bison]

ถึงแล้วครับเมืองเชียงแมน ฝั่งตรงข้ามคือหลวงพระบาง

[bison]

ถึงแล้วครับหลวงพระบาง เอารูปบางส่วนมาให้ชมครับ

[bison]

[bison]

[เฟือง8]

ขอบคุณพี่ต้น น้าตุ้ม&พี่เก๋ ที่นำทริปดีๆมาเเบ่งปัน ทั้ง3ท่านสุดยอดครับ

[rural road]

หวัดดีครับ พี่ต้น พี่ตุ้ม และพี่เก๋
เข้ามาทักทาย...น้ำลายหกอยากไปบ้างจัง
เส้นทางน่าสนุกครับ..ได้รสชาดเสือภูเขาเต็ม ๆ เลย
ก็ขอให้พี่ทั้งสามท่านเดินทางโดยสวัสดิภาพน๊ะขอรับ

[@เหล้าปั่น@]

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในทริปนี้ ก็ตอนที่ผ่านบ้านภูสัมพันเพื่อนอนที่บ้านห้วยทรายขาว ก่อนที่จะถึงบ้านหลัก 62 นั่นแหละครับ ผมกับเก๋ขึ้นหน้ามาก่อนซักพักใหญ่ ระหว่างทางก็ได้ยินเสียงปืนดังขึ้น 1 นัด รู้สึกว่าตกใจมาก ไม่กล้าที่จะพูดได้แต่ปั่นไปคิดไปต่างๆนานา พี่ต้นอยู่ข้างหลังนี่หว่า ทำไงดี เพราะเสียงปืนไม่เคยได้ยินเลยในการปั่นครั้งนี้ ใจหนึ่งก็อยากจะกลับไปดูเหมือนกัน แต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่าถ้าไปบ้านห้วยทรายขาวมืดก็จะหาที่พักไม่ได้ จึงตัดสินใจไปต่อเพื่อที่จะไปหาที่พักรอพี่ต้น จึงปล่อยพี่ต้นอยู่อย่างลำพัง และเราก็มาถึงบ้านหลัก 62 เจอร้านค้าก็ซื้อน้ำอัดลมกินและซื้อน้ำ และถามเรื่องที่พักชาวบ้านบอกว่าเรือนพักไม่มี มีแต่หมู่บ้าน ก็ยังดีกว่านอนกลางป่า และถามทางว่าไปบ้านห้วยทรายขาวอีกกี่กิโล ชาวบ้านบอกว่า 10ปลายหลัก เราก็กะว่าไม่เกิน 20 กิโล และสั่งที่ร้านค้าไว้ว่าหากมีเพื่อนปั่นจักรยานก็บอกผมปั่นไปล่วงหน้าแล้วให้เพื่อนตามไปเลย แต่ใจก็ยังไม่เคลีย์เรื่องเสียงปืนนั่น และแล้วก็มาถึงหมู่บ้านมีชาวบ้านใจดีให้เราพักที่บ้าน และเราก็ให้เจ้าของบ้านที่เราพักเตรียมอาหารมื้อเย็นให้เรา ซักพักใหญ่พี่ต้นก็ปั่นเข้าถึงรู้สึกดีใจมากเพราะเรา 3 คนปลอดภัย และอาหารที่เรากินมื้อนี้ก็คือ เนื้อกวาง ถามว่าเอามาได้อย่างไร เจ้าของบ้านบอกว่าเพิ่งจะยิงมาเมื่อกีเอง สรุปเสียงปืนที่เราได้ยินก็คือ กวางที่เรากินแหละ ถามว่ากวางอร่อยมั้ย ขอตอบว่าอร่อยมาเป็นที่สุด สงสารมั้ยก็สงสาร แต่ทำไงได้หละที่นั้นมันเป็นเรื่องปกติ สรุปว่าสงสารแต่อร่อย


ใครสนใจอยากจะไปบอกนะครับ ยินดีแนะนำอย่างละเอียด หากต้องการแผนที่พี่ต้นก็มีครับอย่างละเอียดด้วย


เร็วๆนี้คงจะไม่พ้นเขมรแน่ๆ 555555555