ThaiMTB.com

สวัสดีครับ ผมกำลังประกอบรถพับเพื่อปั่นไปทำงานแถวพญาไท ระยะทางประมาณ 12-13 KM. จึงอยากขอคำแนะนำ
หรือแชร์ประสบการณ์ การปั่นจักรยานไปทำงาน ในกรุงเทพฯ ซึ่งรถติดมาก ๆ เราเอาจักรยานมาปั่นบนถนน คนขับรถยนต์ (บางคน) ก็คง
ไม่ระวังรถจักรยานอย่างเรา เข้าใจว่ารถเราเล็กเขาก็ไม่ทันได้สังเกตุ
1. เรื่องความปลอดภัย (ผม่เคยชนรถเก๋ง ตีลังกาข้ามหน้ารถมาแล้ว ชนจริง เจ็บจริง ไม่ใช้ตัวแทน ) ประสบการณ์ทำให้เราระวังมากขึ้น
2. อุปกรณ์ ไฟ แตร ฯลฯ
3. คำแนะนำอื่น ๆ

ขอบคุณมากครับ

ทำประกันอุบัติเหตุบุคคล PA ไว้ก่อน (เสียดายตัวรถจักรยานเขาไม่ออกกรมธรรม์ให้)
แล้วถ่ายสำเนากรมธรรม์ไว้ในกระเป๋าครับ

ส่วนข้ออื่นๆ รอท่านแนะนำต่อไปครับ

อุปกรณ์ที่จำเป็นจำพวกหมวกกันน๊อค,แว่นตา,ถุงมือ,ยางในสำรองและอุปกรณ์งัดยาง,สูปพกพา
ส่วนอันตรายต่างๆที่เราต้องระมัดระวังบนท้องถนนเช่น
1.ฝาท่อ...
2.รถย้อนศร
3.รถผ่าไฟแดง(รวมถึงรถที่แถมช่วงไฟเขียวระยะสุดท้าย)
4.เศษแก้วหรือวัตถุอื่นที่จะทำให้ยางแตก....
5.สุนัข(อันนี้อย่าสติแตกนะครับค่อยๆผ่านมันไป)
ปล.และต้องอย่าลืมพกสติกับน้ำใจในการปั่นจักรยานด้วยทุกครั้งนะครับ...

สิ่งหนึ่งที่ควรมีคือประสพการณ์ในการ "คาดเดาเหตุการณ์ล่วงหน้า" เพื่อระวังหรือป้องกันอุบัติเหตุครับ

เรื่องพื้นๆ ที่เราทราบกันอยู่แล้วแต่บางทีก็ลืมหรือไม่ทันนึกถึงคือ เมื่อปั่นฯ ผ่าน/เข้าใกล้ป้ายรถเมล์ควรระวัง

1. รถเมล์แซงแล้ว "จอด"

2. รถเมล์ "เบียด" เพื่อเข้าป้าย

- ซอยบางซอยมีทั้งรถยนต์เลี้ยวเข้าซอยและออกจากซอย หนาแน่น

- ฟุตบาทบางที่มักมีคนคอยเรียก taxi เป็นประจำ

บางสถานการณ์ถ้าเราสามารถคาดเดาไว้ล่วงหน้าได้ก็สามารถเลี่ยงหรือระวังเหตุไม่คาดฝันได้ระดับหนึ่งครับ

อีกเรื่องหนึ่งคือลักษณะการแต่งกายและพาหนะที่ใช้ในเมือง ควรเห็นได้เด่นชัด เช่นใช้เสื้อผ้าสีดสดใส แต่ไม่จำเป็นต้องถึงขนาดเป็นชุดที่แปลกตามากเกินไปก็ได้ครับ

ถ้าเป็นเวลากลางวันผมมักใช้แถบสะท้อนแสงติดที่ตัวจักรยานและใช้แถบรัดขาแบบสะท้อนแสงเพื่อให้เป็นจุดสังเกตุเวลาปั่นฯ อยู่บนถนนครับ

การปั่นจักรยานในเมือง (ที่จริงรวมไปถึงการใช้พาหนะทุกประเภท รวมทั้งเดินด้วย) ควรใช้ความช่างสังเกตและศึกษา
คือต้องเรียนรู้ว่าพฤติกรรมการใช้ถนนหนทางของคนอื่นๆเขาเป็นอย่างไรบ้าง

รถเมล์.....เป็นยังไง
รถแท็กซี่และรถตู้.....เป็นยังไง
จักรยานยนต์......เป็นยังไง
รถเก๋ง......เป็นยังไง

ผมปั่นจักรยานตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย จนกระทั่งทำงานมา 20 กว่าปี มีปัญหาจากรถเมล์แค่ครั้งเดียว คือ
ตอนนั้นกลับจากทำงาน จะผ่านแยกเจริญผล ไปทางพระราม 1 ชะลอเพื่อรอรถเมล์ที่จอดส่งคนที่ป้ายก่อนถึงสี่แยก
พอรถเมล์ออกจากป้าย ผมจึงเร่งความเร็ว (เพื่อให้ผ่านสี่แยกทันก่อนไฟแดง) กำลังตีคู่ด้านซ้ายของรถเมล์
ปรากฏว่ารถเมล์หยุดกระทันหัน แล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่งก้าวลงจากบันไดรถเมล์มาตัดหน้าผมพอดี
ผมหยุดรถไม่ทัน จะหลบหลีกก็ไม่ได้ เพราะซ้ายก็เป็นขอบฟุตบาท ขวาก็เป็นรถเมล์ จึงชนเธอจนล้ม รถผมจึงหยุดได้
กำลังจะช่วยพยุงเธอลุกขึ้น แต่เธอลุกขึ้นได้เองเสียก่อน (แต่คาดว่าเธอน่าจะเจ็บพอดู)


สำหรับแท็กซี่ ก็มีบ้างที่เจอปัญหาปาดหน้าเพื่อหวังรับผู้โดยสาร เบรคทันบ้าง ไม่ทันบ้าง (ถ้าไม่ทันก็ยอมล้มกลิ้ง เพื่อไม่ให้ชนกับรถ)

แต่ที่น่ากลัวมีครั้งนึง เป็นหน้าฝน ปั่นออกจากซอยเอกมัย เจอรถข้างหน้าหยุดกระทันหัน ผมเบรคทัน แต่ว่าตอนนั้นขี่อยู่บนแผ่นเหล็กที่เขาเอามาปิดหลุมบนถนน
ได้เรื่อง....รถจักรยานผมลื่นไถลล้มไปที่ท้ายรถข้างหน้า ตัวผมกำลังจะไหลเข้าไปใต้ท้องรถข้างหน้า (ตามแรงเฉื่อย) ดีที่สองมือคว้าเกาะกันชนท้ายเขาไว้ได้
และรถยังไม่เคลื่อนตัว เลยรอดชีวิตมาได้หวุดหวิด

อุปกรณ์ที่ใช้ในการปั่นรถที่สำคัญ

1. หมวกกันน็อค (บางทีก็ไม่ได้ใส่ เพราะเหงื่อมันหมักหมมมากจนราขึ้น ต้องแช่ผงซักฟอกทิ้งไว้หลายวัน)
2. แว่นตา ใช้ลดการระคายเคืองระหว่างขับขี่ ซึ่งอาจเป็นอันตรายอย่างยิ่ง
3. ถุงมือ แรกๆก็ไม่ใช้ แต่พอล้มหลายครั้ง บางทีมือเป็นแผลถลอก จับแฮนด์ไม่ได้ เลยใส่ถุงมือป้องกันฝ่ามือไว้
4. ไฟสัญญาณ เมื่อก่อนเลิกงานค่ำ ถนนหลายสายมืด จึงควรอย่างยิ่งที่ต้องมีไฟสว่างให้คนอื่นสังเกตเห็นเราได้
5. สติสัมปชัญญะ เป็นสิ่งสำคัญที่สุด อย่าเหม่อใจลอย มัวคิดเรื่องอื่น ระหว่างใช้รถใช้ถนนเด็ดขาด

ผมว่าเคล็ดลับง่ายๆเลย เผื่อเวลาสักหน่อย แล้วก็ปั่นไปเรื่อยๆ ไม่ต้องรีบครับ ในช่วงการจราจรติดขัดผมว่าปั่นง่ายแค่ใจเย็นๆ แต่สิ่งที่ควรระวังคือ รถประจำทาง กับ รถมอเตอร์ไซด์ โดยรายหลังนี่ซอกแซกบางครั้งเขาไม่ระวังเรา และช่วงติดสัญญาณไฟตามแยกต่างๆนี่ ระวังให้ดีเลยครับปล่อยให้เขาผ่านไปก่อนสักหน่อยเราค่อยออกตัวครับ จะได้ไม่โดนเกี่ยวล้ม

มาให้กำลังใจอีกคนครับ จากการที่ปั่นไปทำงานเหมือนกัน ปั่นสักพักจะเริ่มจับทางถูก มีคนโบกมือหยอย ๆ ข้างหน้าไม่ป้ายรถเมล์นี่แท๊กซี่มาแน่ จะเร่งก็จะปล่อยให้คุณพี่เขาแซงอันนี้แล้วแต่ระยะ มอเตอร์ไซค์ย้อนศรนี่ประจำ ไม่เร็วมากไม่มีปัญหา ก็ปล่อยเขาไปก่อน เลี่ยงเส้นรถเยอะ ผมปั่นจากราชครูไปเพลินจิต ใช้เส้นพระรามหกมาเลี้ยวขวาตรงรพ.สงฆ์ แล้วก็วิ่งยาวศรีอยุธยาไปเข้าตรงมักกะกันเลี้ยวซ้ายผ่านหน้าสถานีรถไฟไปจนสุด ก็เลี้ยวขวาเข้านานา แล้วก็เลี้ยวขวาเข้าเพลินจิตร รถจะเยอะเป็นช่วง ๆ นานา เพลินจิตรนี่ของตาย ระวังตัวเป็นหลัก ขากลับนี่วิ่งออกวิทยุเลี้ยวกลับวิ่งยาวออกเพชรบุรี แล้วเข้ามักกะสันตามเส้นเดิม แต่ขากลับเข้ารางน้ำไปทะลุออกอนุเสารีย์ชัยแทน ช่วงเย็นนี่รถเยอะเป็นพิเศษ แถมตอนอนุเสาวรีย์ชัยนี่ เยอะมาก ตอนนี้ก็สลับออกดินแดงวิภาวดีบ้างครับ ที่แน่ ๆ จะเจอคนห่วงใยเยอะหน่อย วันก่อนเจอมอเตอร์ไซค์แถวเสารีย์ เขาบอกว่าทำไมไม่วิ่งเลนซ้ายหละ แบบนี้อันตรายนะ (เอ้อ ผมจะเลี้ยวขวาอะพี่) ก็บอกเขาว่ามันเข้าไม่ได้ครับ แล้วก็ยิ้มให้ ดีนะครับ มีคนห่วงใยตลอด ฮ่าๆ ๆ

เอาเท่าที่นึกได้ก่อนนะครับ (ความจริงกระทู้นี้น่าจะมีเพื่อนๆที่ขี่ไปทำงานในกรุงเทพเข้ามาอัพเดทประสบการณ์เรื่อยๆ เสียดายที่อยู่หน้าพูดคุยทั่วไป เวลามีคนมาอัพเดทมันจะไม่เด้งขึ้นไปอยู่ด้านบน)
1. ร่องถนนคอนกรีตที่ยางมะตอยล่อนออกไป อย่าขี่ลงร่องแนวขนานเด็ดขาดโดยเฉพาะตอนถนนลื่นฝนตก รถจะสะบัดและล้ม ถ้ามีรถยนต์ตามหลังกระชั้นชิดเรื่องใหญ่แน่นอน จะขี่ผ่านให้ตัดแบบทำมุมกว้างๆใกล้มุมฉากยิ่งดี
2. เห็นคนโบกมือข้างถนน โอกาสสูงมากที่แท็กซี่จะปาดหน้าเรา ให้ชะลอไว้ก่อน
3. ขี่ตามซาเล้งอย่าขี่ใกล้ เขาเห็นขวดน้ำพลาสติกแค่ขวดเดียวอยู่ข้างถนนเขาจะหยุดทันที
4. ขี่แนวตรงชิดซ้ายเป็นนโยบายที่ดีที่สุด เว้นแต่รถติดให้ขี่ชิดซ้ายตรงเลนสองหรือเลนกลางถนน จะลดการชนกับคนที่เปิดประตูรถลงมาโดยไม่มอง
5. ขี่ตรงๆ คนขับรถเดาทางเราได้ง่าย predictability เป็นหัวใจสำคัญสำหรับการขี่ในเมืองแบบกรุงเทพครับ
6. จะเลี้ยวขวาถ้าชิดขวาไม่ได้ อย่าฝืน ให้ลงจูงข้ามแยกครับ ปลอดภัยที่สุด
7. ระวังรถแท็กซี่ที่จอดส่งคนลงแถวย่านนักท่องเที่ยวต่างชาติ บางทีด้วยความเคยชินผู้โดยสารเขาจะเปิดประตูหลังออกทางด้านขวา (เพราะบ้านเขาขับรถชิดขวา)
8. ส่วนใหญ่ถนนในกรุงเทพมีสามเลน เลนกลางที่มีลูกศรให้ตรงและเลี้ยวซ้ายผ่านตลอดให้ระมัดระวังมากๆ เราจะตรงแต่ติดไฟแดง ให้จอดเลยเส้นขึ้นไปเยอะๆพร้อมให้สัญญานมือว่าเราจะออกขวา เพราะบางทีรถตามหลังเขาจะเลี้ยวซ้าย เขานึกว่าเราจะเลี้ยวด้วย แต่เราดันหยุดกึก ซวยแน่นอนครับ มีคนตายตรงแยกพระโขนงมาแล้วด้วยกรณีเช่นนี้
9. การฝ่าไฟแดงเรารับความเสี่ยงเด็มๆ เพราะบางทีเราอาจเห็นรถฝั่งที่ได้ไฟเขียวขาดระยะจึงขี่ออกไป แต่รถที่ติดไฟแดงแบบเดียวกับเราอีกด้านก็ฝ่ามาเหมือนกัน ชนกันเนี่ยต่างคนต่างซ่อมต่างคนต่างรักษาตัวเองนะครับ ไม่ฝ่าดีที่สุด
10. หมวกกันน๊อค ถ้ามีเงินซื้อ ซื้อมาใช้เถอะครับ การจราจรและคนขับรถในกรุงเทพมันวิปริตกว่าเมืองในประเทศพัฒนาแล้วเยอะครับ หนักจะได้กลายเป็นเบา
11. ผมอยู่ในสายติดกระจกมองหลัง เหตุผลเดียวกับเรื่องหมวกกันน๊อคครับ
12. หากขี่ผ่านถนนที่มีรถโดยสารประจำทางวิ่งระหว่างกรุงเทพและต่างจังหวัด (บขส.) วิ่งผ่าน ให้ระวังมากขึ้น อย่าออกขวามาก ผมสังเกตดูว่าคนขับรถประจำทางเหล่านี้อาจจะวิ่งบนไฮเวย์จนชิน เวลาขับในกรุงเทพเขาจะกะระยะห่างระหว่างด้านซ้ายของรถกับจักรยานที่ขี่ซ้ายสุดได้ไม่ดีไม่ชำนาญเท่าคนขับรถเมล์ ขสมก. เพราะระยะจะชิดตัวจักรยานมากกว่ารถขสมก.เสมอ
13. หากรถติดและเลือกขี่เลนซ้ายสุด หากถนนกว้างช่องว่างด้านซ้ายเยอะ ให้ขี่แนวกั๊กอยู่ตรงกลางช่องว่างนั้นไปเลยครับ สมัยขี่ใหม่ๆผมขี่ชิดซ้ายมากๆปรากฏว่ามีมอเตอร์ไซค์ใจถึงแซงแทรกขึ้นไป แฮนด์เขาผ่านนิ้วก้อยผมห่างไปสักเซนต์เดียวเห็นจะได้ ถ้าเขาพลาดนิ้วผมหักและรถล้มแน่นอน

เสือ Spectrum เขียน:สิ่งหนึ่งที่ควรมีคือประสพการณ์ในการ "คาดเดาเหตุการณ์ล่วงหน้า" เพื่อระวังหรือป้องกันอุบัติเหตุครับ

"คาดเดาเหตุการณ์ล่วงหน้า"
คำนี้จบแล้วครับ
1. คาดเดาว่าอุปกรณ์ที่มี เซฟตี้หรือยัง
2. คาดเดาว่าเราปั่นเร็วขนาดนี้ แล้ว บังคับ หยุดกระทันหันได้ไหม
3. คาดเดาว่า ซ้าย ขวา หน้า หลัง บน ล่าง มีสิ่งใดที่จะทำให้เกิดอุบัติดเหตุไหม

ทำได้ 3 อย่าง พี่จบแล้วครับ
หรือถ้าเอาแบบง่ายๆ ห้อยหลวงพ่อดีๆ สักองค์

ปั่นให้สนุกนะครับ

ถ้าตัดเรื่องประสบการณ์ไปก่อน สิ่งจำเป็นก็ทั่วไปครับ หมวกกันน็อก ผ้าปิดปาก แว่นตาเผื่อหินดีดและกันลม
กระดิ่งหรือนกหวีดเพื่อใช้ส่งสัญญาณ ไฟหน้าและท้าย

ส่วนเรื่องปั่นให้ปลอดภัยจากประสบการณ์ส่วนตัว...
ปั่นชิดซ้ายก็ปลอดภัยดี แต่ไม่ 100%
อยาก 100% ต้องปั่นช่องซ้าย แต่อยู่กลางช่องครับ ต้องยอมหน้าด้านนิดนึง
ไม่งั้นเราอยู่ชิดซ้ายแต่ก็ยังเจอพวกเบียดเอาได้อยู่ดี

หมาดๆ ครับ อาทิตย์ที่แล้วนี้เอง วิ่งในซอยถนน 2 เลนสวนกัน ผมขี่มาเปิดไฟหน้ากระพริบมาด้วยตลอดทาง

พี่วินเลี้ยวขวับตัดหน้ากระชั้นชิด กำเบรคปุ๊บคว่ำครับ หัวและไหล่ลงกระแทกพื้นอย่างแรง ดีที่ใส่หมวกและถุงมือไปด้วย

หัวไม่เป็นไรครับหมวกรับไป แต่คางมีถลอก(กลับมาบ้านแฟนทักคางเลือดไหลเลยรู้) หัวไหล่เจ็บมาก หัวเข่าถลอก

ข้อมือทั้ง 2 ข้างซ้น พอคว่ำเสร็จพี่วินรู้ตัวว่าผิดวิ่งมาดู มาช่วยพยุง ยกมือไหว้ขอโทษๆ "ผมนึกว่าพี่มาไม่เร็ว" พี่วินบอก

พอยกจักรยานขึ้นมาสเต็มยึดแฮนด์น็อตคลายครับ ประคองจนถึงบ้านได้พอไขก็แน่นเหมือนเดิม โล่งอกนึกว่าต้องเสียตัง

แต่รถไม่เป็นรอยเลย แปลกใจมากครับ ที่เป็นรอยมีแต่หมวกกันน็อคกับตัวผมแค่นั้นเอง

หมวกสำคัญจริงๆครับ ควรหามาใช้อย่างยิ่งครับ ถ้าวันนั้นผมไม่ใส่ออกไปสงสัยคงมีเย็บแน่ๆ ครับ

ได้ประโยชน์มาก ขอบคุณทุกท่านครับ

ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่ให้คำแนะนำ และเล่าประสบการณ์ครับ รู้สึกอันตรายมีเยอะกว่าที่คิด (ปกติผมก็ปั่นบนถนน แต่เป็นเฉพาะวันหยุด)
ขอบคุณมาก ๆ ครับ คิดว่าคงมีอีกหลายท่านที่ปั่นทำงานในกรุงเทพฯ ช่วยแชร์กันเยอะ ๆ นะครับ

เมื่อเช้า ผมปั่นมาบนถนนนิคมมักกะสัน ตรงไปราชปรารภ มีรถบัสสองชั้นขับแซง
ระยะห่างจากแฮนด์ กับรถบัสประมาณไม่เกินเมตร (ขับข้า)
แต่ทันใดนั้น มีมอเตอร์ไซด์พยามจะแซงผม ตรงช่องว่างที่ไม่เกินเมตร แฮนด์เบียดแฮนด์ผม (บีบแตรไล่ผม)
ผมหลบให้ แต่ก็แซงรถบัสไม่ได้ แซงผมเลยไปสัก 30 เมตร มอเตอร์ไซด์ก็เลี้ยวเข้าที่หมาย
คิดดูนะ... จากจุดที่พยามจะแซงผม แล้วเลี้ยวสัก 40 เมตร
ไม่เข้าใจจริง ๆ เผือกจะรีบไปไหนของเผือก
แค่ 40 จะแซงทำไม ขับตามแค่อึดใจเดียวก็ถึงแล้ว

ถ้าหลบให้แล้วเกิดอันตรายเช่น ปั่นฯ ตกหลุมหรือตกไหล่ทางก็ไม่ต้องหลบครับ ปัจจุบันคนที่ไม่เคารพกฏจราจรและเห็นแก่ตัวมีเยอะขึ้น บางครั้งรถ(มอเตอร์ไซด์)คันอื่นเร่งให้เรา(ปั่นฯ)เร็วขึ้น แต่พอเกิดอุบัติเหตุกับเราเขาก็จะเร่งเครื่องหายไป อาจจะพร้อมกับนึกในใจว่า "ช่วยไม่ได้ ดันโง่ไปเกิดอุบัติเหตุเอง"

ดังนั้นจะทำอะไรก็แล้วแต่ นึกถึงความปลอดภัยของตัวเองและเพื่อนร่วมทางเป็นหลักก่อนเรื่องอื่นครับ ไม่ต้องรีบร้อนหรือเร็วตามกระแสทั้งๆ ที่เราเร็วขนาดนั้นไม่ได้เนื่องจากมันอันตรายเกินไปครับ เอาแค่เร็วในระดับที่คนอื่นไม่รำคาญ(ไม่ดูเหมือนเกะกะอบู่กลางถนน)ก็พอแล้วครับ