ฮึ..ไม่มีทางซะหล่ะ..ซ้อมกันมาขนาดนี้..
จะมาอ้อยต้อย เจ็บโน่น เจ็บนี่..ก็ดูเหมือนจะสำออย..
เพราะวันนี้ จะต้องถึง เชียงใหม่ ให้ได้..
เหลืออีกแค่ประมาณ 260 โล..จะได้เล่นน้ำสงกรานต์ซะที
แต่โชคร้ายตรงที่ เราออกสายกันไปมาก..เกือบ 8 โมงเช้า
เพราะบางท่าน ท้องผูก บางท่านท้องเสีย บางท่านนอนไม่หลับ..
แต่...
ยังไงก็ต้องไป..มาแล้วนี่...
อารมณ์ถ่ายรูปแทบจะไม่มี...
อุณหภูมิความร้อนก็พุ่งทะยานเหลือเกิน..
เหนื่อยก็เหนื่อย เมื่อยก็เมื่อย
ทำให้เรา..ถึงขุนตาลช้ามาก..จากที่ตั้งใจไว้ว่าจะต้องถึงขุนตาลไม่ถึงบ่ายสองโมง
แต่กลายเป็นว่า..เราถึงขุนตาลประมาณ 6 โมงเย็น..ซึ่ง
มันมืดซะแล้ว..
นัดแนะคุยกัน ว่าจะเอายังไงต่อไป เพราะยังเหลืออีกเขานึง ที่จะต้องงัดขึ้นไป
สรุปกันว่า..
ทริปคงต้องจบเท่านี้ก่อน..เพราะมันมืดมากแล้วทำให้ไม่เห็นไหล่ทาง ที่มีหลุม มีสะเก็ดหินตลอดเส้นทาง อีกทั้งรถราก็มากเพราะขึ้นไปเที่ยวเชียงใหม่กัน
ไม่เป็นไร..คราวหน้าเตรียมตัวใหม่...
แค่นี้ก็ดีใจแระ
ทีมีโอกาสได้ปั่นร่วมกัน
กับทีมที่อาจจะไม่ใช่ทีมที่ดีที่สุด
แต่ก็เป็นทีมที่คุยถูกคอ และรู้ใจกัน ไม่แพ้ทีมไหนแน่ๆ
ซึ่งก็เพียงพอแล้ว..
เราขึ้นรถเซอร์วิส บนขุนตาล มุ่งหน้า อ. เมือง เชียงใหม่
ซึ่งแจ้กับกอร์ฟ รอทานข้าว เม๊าท์แตกอยู่..
ได้เล่นน้ำ กินข้าว ดื่มเหล้า สมใจ...
กับความสะใจใน 560+ กิโลเมตร..ภายใน 2 วัน...
ขอบคุณ เพื่อนๆยืดเส้นทุกคนนะครับ..ที่คอยเชคถาม เชคอากาศ เชคทาง เชคโรงแรม และให้กำลังใจตลอด
ขอบคุณทีมเซอร์วิส ผู้ปิดทองหลังพระ..บอกเลยนะ..ไม่มีทางปั่นมาได้ ถ้าไม่มีพวกท่านช่วยเหลือ...
จากคณะ ยืดเส้น สายปั่นแหลก..(พี่เอ๋ บอม เบิร์ด ต้อง และ ผมเอง)
