กฎเหล็ก ประจำกลุ่ม ของชาวทัร์ริ่ง ในการเดินทางไกล

[Imo]

เห็นด้วยกับคุณ 737 ที่สุด

เห็นด้วยกับคุณไพฑรูย์ มาด้วยกันไปด้วยกัน ดูแลขาอ่อน

[ต้อง]

ต่อน๊ะครับ ถ้าชาวทัวริ่งจะต้องเดินทาง 200 กิโล ใน 1 วัน แล้วจะต้องให้ถึงก่อนมืด+เผื่อเวลา ยางแตก และอื่นๆ นั้น เพื่อนร่วมทีมที่ ขาอ่อน อยากไปด้วย แต่ ไม่เคยคิดที่จะซ้อมและในแต่ละวันก็อยู่บนจักรยานไม่ถึง10นาที พูดง่ายก็ ๆ คือ จะคว้ารถไปกับคุณเลย แล้วเค้าบอกกับคุณว่าเค้าไปได้ คุณจะทำเช่นไรครับ

ปั่นในระยะทาง200โล ให้ถึงก่อนมืดนั้น ความเร็วที่ใช้จะต้อง26 + แล้ว av ไม่ควรต่ำกว่า 22 ซึ่งผู้ที่ไม่ซ้อมนั้น ( เหมือนกับว่า คุณคือบัวขาว ป.ประมุข แล้วเพื่อนผู้นั้นของคุณ คือ เด็ก ป.6 ) ความเร็วแค่นี้ ไปได้ 30 โล+สัมภาระ เขาก็เกือบตายแล้วครับ........... หรือคุณจะให้เขาปั่นความเร็วที่ 16 แล้วคุณก็ปั่น 16 เท่ากับเขา ในระยะทาง 200 กิโลเมตร ก็ในเมื่อคุณซ้อมเป็นประจำ แต่เพื่อนของคุณไม่แม้แต่คิดที่จะทำ จึงอยากถามชาวทัวริ่งว่า จะทำเช่นไรกับเหตุการณ์นี้ แล้ว กฎที่ตั้งในแต่ละกลุ่มนั้น สมควรเรียกว่ากฎเหล็กหรือไม่ ครับ ขอบคุงคร๊าบ....................

[Imo]

น่าคิด

[WTFcyclist]

ข้อ 1) ห้ามไล่แทงเพื่อนนักจักรยานด้วยกันครับ ตามกระทู้นี้
http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 0&t=635477

ข้อ 2) ผู้ทัวร์ต้องรู้วิธีการซ่อมจักรยานของตัวเองที่จำเป็น ตั้งแต่เปลี่ยนยาง ใช้ chain tool เป็น เปลี่ยนสายพาน(ถ้าใช้ระบบสายพาน)

[rainbow]

ต่อน๊ะครับ ถ้าชาวทัวริ่งจะต้องเดินทาง 200 กิโล ใน 1 วัน แล้วจะต้องให้ถึงก่อนมืด+เผื่อเวลา ยางแตก และอื่นๆ นั้น เพื่อนร่วมทีมที่ ขาอ่อน อยากไปด้วย แต่ ไม่เคยคิดที่จะซ้อมและในแต่ละวันก็อยู่บนจักรยานไม่ถึง10นาที พูดง่ายก็ ๆ คือ จะคว้ารถไปกับคุณเลย แล้วเค้าบอกกับคุณว่าเค้าไปได้ คุณจะทำเช่นไรครับ

ปั่นในระยะทาง200โล ให้ถึงก่อนมืดนั้น ความเร็วที่ใช้จะต้อง26 + แล้ว av ไม่ควรต่ำกว่า 22 ซึ่งผู้ที่ไม่ซ้อมนั้น ( เหมือนกับว่า คุณคือบัวขาว ป.ประมุข แล้วเพื่อนผู้นั้นของคุณ คือ เด็ก ป.6 ) ความเร็วแค่นี้ ไปได้ 30 โล+สัมภาระ เขาก็เกือบตายแล้วครับ........... หรือคุณจะให้เขาปั่นความเร็วที่ 16 แล้วคุณก็ปั่น 16 เท่ากับเขา ในระยะทาง 200 กิโลเมตร ก็ในเมื่อคุณซ้อมเป็นประจำ แต่เพื่อนของคุณไม่แม้แต่คิดที่จะทำ จึงอยากถามชาวทัวริ่งว่า จะทำเช่นไรกับเหตุการณ์นี้ แล้ว กฎที่ตั้งในแต่ละกลุ่มนั้น สมควรเรียกว่ากฎเหล็กหรือไม่ ครับ ขอบคุงคร๊าบ....................

ถูกทั้งหมด ครับ
ถ้าขาอ่อนไปด้วย Pace เดินทางกลุ่มต้องถูกกำหนดจากคนนั้นจริง ในกรณีที่รับเขาร่วมทางไปแล้ว
แต่ถ้าเป็นกรณีนี้ วิธีรับมือคือ "ไม่เอาเขาไปด้วย" ตั้งแต่ต้น ก็ให้บอกกล่าวกันไปตามตรง
ที่ผู้ฟังอาจไม่เก็ตที่ผมกล่าว เพราะสังคมไทยเราอยู่กันด้วยความเกรงใจ พูดอะไรไม่อยากให้ระคายหู

ดังนั้น...ให้ประกาศงดทริป ไม่ไปแล้ว เพราะอะไรก็ว่าไป
ทอดระยะสักนิดหนึ่งแล้วไปเองกันอย่างเงียบๆ โดยนัดหมายไปเจอกันชานเมือง
พร้อมทั้งหาข้อแก้ตัวที่ดีๆเข้าไว้ เผื่อได้ใช้

นิทานเรื่องนี้เป็นการสอนใจแง่มุมกลับด้วย
ใครเขาจัดทริปกัน..เราอย่าผลีผลามตู่เอาเองว่า เขาจะรับเราอย่างยินดี
ให้ถามข้อจำกัด หรือกฎกติกาประจำทริปให้ดี เห็นว่าขาแรงไป ก็เสนอหน้า ต้องเจียมตัวให้ดี
ไม่ได้อยู่ที่ซ้อมหรอก ถึงซ้อมก็ฟิตไม่ทัน ร่างกายไม่ใช่รถยนต์ โมดิฟายด์จากอู่เสร็จ กลายเป็นเทอร์โบปุ๊บ
กว่าการฝึกจะฟักตัว กว่าจะออกผล มันนานหลายเดือนมาก

แม้ฝีเท้าจะเท่ากันก็เถอะ...เราก็ยังเคยไม่อยากเอาใครบางคนไป
เพราะเคยเห็นนิสัยมาตั้งแต่ทริปก่อน เห็นแก่ตัวอิ๊บอ๋าย
ปฏิญาณไว้ว่า เอ็งไปไหน ข้าจะไม่ไปกับเอ็ง

คราวนี้มันเสนอหน้าอีก...ก็จำต้องโกหกไป ก็จำเป็น

กฎทุกข้อมีข้อยกเว้น ประการนี้ถือว่าเป็นข้อควรจะหมายเหตุไว้แตกต่างจากตัวกฎเป๊ะๆ
ประเด็นคือ ในทริปไม่ได้มีเราเท่านั้นที่จะชี้ถูกเหมาะควรได้ อาจมีคนอื่นเป็นกัปตันทีม
เราก็ควรกระซิบข้อแนะนำกับกัปตัน ให้เขาทำในสิ่งอะไรก็ตามเตรียมรับมือ

ถ้าสุดท้ายกัปตันจะเอาเขาไป
คำตอบเหลือหนึ่งเดียว
คุณโดดออก

เรื่องนี้เป็นลักษณะที่เกิดบ่อยโดยเฉพาะกับนักปั่นชาวไทย
คนไทยชอบทำอะไรทำด้วยกัน กระทั่งไปนั่งในร้านเดียวกันมีคนหนึ่งสั่งบะหมี่แห้ง
คนอื่นก็บะหมี่แห้งตาม คนนึงสั่งโอเลี้ยง คนอื่นก็โอเลี้ยงตาม
ปัญหาจึงเป็นเรื่องที่ไม่ควรเกิด ไม่ควรกระทบกระทั่งกัน นี่เป็นเพราะความนิยมแห่ทำตามกันนี่เอง

ผมคนหนึ่งละ...ที่เกลียดสภาพแบบนี้เอามากๆ
เลยกลายเป็นนักปั่นสายพันธ์ โดดออก และโดดเดี่ยวประจำ
จนหลังๆจัดการความรู้สึกได้อย่างเชี่ยวชาญมากขึ้น เริ่มติดใจ
ไปไหน ไปเดี่ยว ตลอด

ไม่ผิดนักที่ผมเคยกล่าวว่า "ระวังปั่นเดี่ยวเข้าครั้ง จะทรมานใจมากในตอนต้น
แต่จะติดใจในภายหลัง"

[เหนียวครับ]

ต่อน๊ะครับ ถ้าชาวทัวริ่งจะต้องเดินทาง 200 กิโล ใน 1 วัน แล้วจะต้องให้ถึงก่อนมืด+เผื่อเวลา ยางแตก และอื่นๆ นั้น เพื่อนร่วมทีมที่ ขาอ่อน อยากไปด้วย แต่ ไม่เคยคิดที่จะซ้อมและในแต่ละวันก็อยู่บนจักรยานไม่ถึง10นาที พูดง่ายก็ ๆ คือ จะคว้ารถไปกับคุณเลย แล้วเค้าบอกกับคุณว่าเค้าไปได้ คุณจะทำเช่นไรครับ

ปั่นในระยะทาง200โล ให้ถึงก่อนมืดนั้น ความเร็วที่ใช้จะต้อง26 + แล้ว av ไม่ควรต่ำกว่า 22 ซึ่งผู้ที่ไม่ซ้อมนั้น ( เหมือนกับว่า คุณคือบัวขาว ป.ประมุข แล้วเพื่อนผู้นั้นของคุณ คือ เด็ก ป.6 ) ความเร็วแค่นี้ ไปได้ 30 โล+สัมภาระ เขาก็เกือบตายแล้วครับ........... หรือคุณจะให้เขาปั่นความเร็วที่ 16 แล้วคุณก็ปั่น 16 เท่ากับเขา ในระยะทาง 200 กิโลเมตร ก็ในเมื่อคุณซ้อมเป็นประจำ แต่เพื่อนของคุณไม่แม้แต่คิดที่จะทำ จึงอยากถามชาวทัวริ่งว่า จะทำเช่นไรกับเหตุการณ์นี้ แล้ว กฎที่ตั้งในแต่ละกลุ่มนั้น สมควรเรียกว่ากฎเหล็กหรือไม่ ครับ ขอบคุงคร๊าบ....................

ถูกทั้งหมด ครับ
ถ้าขาอ่อนไปด้วย Pace เดินทางกลุ่มต้องถูกกำหนดจากคนนั้นจริง ในกรณีที่รับเขาร่วมทางไปแล้ว
แต่ถ้าเป็นกรณีนี้ วิธีรับมือคือ "ไม่เอาเขาไปด้วย" ตั้งแต่ต้น ก็ให้บอกกล่าวกันไปตามตรง
ที่ผู้ฟังอาจไม่เก็ตที่ผมกล่าว เพราะสังคมไทยเราอยู่กันด้วยความเกรงใจ พูดอะไรไม่อยากให้ระคายหู

ดังนั้น...ให้ประกาศงดทริป ไม่ไปแล้ว เพราะอะไรก็ว่าไป
ทอดระยะสักนิดหนึ่งแล้วไปเองกันอย่างเงียบๆ โดยนัดหมายไปเจอกันชานเมือง
พร้อมทั้งหาข้อแก้ตัวที่ดีๆเข้าไว้ เผื่อได้ใช้

นิทานเรื่องนี้เป็นการสอนใจแง่มุมกลับด้วย
ใครเขาจัดทริปกัน..เราอย่าผลีผลามตู่เอาเองว่า เขาจะรับเราอย่างยินดี
ให้ถามข้อจำกัด หรือกฎกติกาประจำทริปให้ดี เห็นว่าขาแรงไป ก็เสนอหน้า ต้องเจียมตัวให้ดี
ไม่ได้อยู่ที่ซ้อมหรอก ถึงซ้อมก็ฟิตไม่ทัน ร่างกายไม่ใช่รถยนต์ โมดิฟายด์จากอู่เสร็จ กลายเป็นเทอร์โบปุ๊บ
กว่าการฝึกจะฟักตัว กว่าจะออกผล มันนานหลายเดือนมาก

แม้ฝีเท้าจะเท่ากันก็เถอะ...เราก็ยังเคยไม่อยากเอาใครบางคนไป
เพราะเคยเห็นนิสัยมาตั้งแต่ทริปก่อน เห็นแก่ตัวอิ๊บอ๋าย
ปฏิญาณไว้ว่า เอ็งไปไหน ข้าจะไม่ไปกับเอ็ง

คราวนี้มันเสนอหน้าอีก...ก็จำต้องโกหกไป ก็จำเป็น

กฎทุกข้อมีข้อยกเว้น ประการนี้ถือว่าเป็นข้อควรจะหมายเหตุไว้แตกต่างจากตัวกฎเป๊ะๆ
ประเด็นคือ ในทริปไม่ได้มีเราเท่านั้นที่จะชี้ถูกเหมาะควรได้ อาจมีคนอื่นเป็นกัปตันทีม
เราก็ควรกระซิบข้อแนะนำกับกัปตัน ให้เขาทำในสิ่งอะไรก็ตามเตรียมรับมือ

ถ้าสุดท้ายกัปตันจะเอาเขาไป
คำตอบเหลือหนึ่งเดียว
คุณโดดออก

เรื่องนี้เป็นลักษณะที่เกิดบ่อยโดยเฉพาะกับนักปั่นชาวไทย
คนไทยชอบทำอะไรทำด้วยกัน กระทั่งไปนั่งในร้านเดียวกันมีคนหนึ่งสั่งบะหมี่แห้ง
คนอื่นก็บะหมี่แห้งตาม คนนึงสั่งโอเลี้ยง คนอื่นก็โอเลี้ยงตาม
ปัญหาจึงเป็นเรื่องที่ไม่ควรเกิด ไม่ควรกระทบกระทั่งกัน นี่เป็นเพราะความนิยมแห่ทำตามกันนี่เอง

ผมคนหนึ่งละ...ที่เกลียดสภาพแบบนี้เอามากๆ
เลยกลายเป็นนักปั่นสายพันธ์ โดดออก และโดดเดี่ยวประจำ
จนหลังๆจัดการความรู้สึกได้อย่างเชี่ยวชาญมากขึ้น เริ่มติดใจ
ไปไหน ไปเดี่ยว ตลอด

ไม่ผิดนักที่ผมเคยกล่าวว่า "ระวังปั่นเดี่ยวเข้าครั้ง จะทรมานใจมากในตอนต้น
แต่จะติดใจในภายหลัง"

พี่ rainbow โหดกว่าท่านประธานต้องอีก
ก็ต้องเป็นหน้าที่ผู้นำครับ ที่ต้องประเมินทีมไปให้รอด
ดูอย่างทริ๊ปลุงโท ที่มีกฏข้อห้ามมากมาย แต่เพื่อความปลอดภัยและดูแลง่ายๆครับ ผมยังชื่นชมมากๆครับ

[ละออ สุจิมงคล]

เนื่องจากไม่มีเวลาซ้อมปั่นเลย
การเตรียมตัวออกทริปคือ ดูเวลา กางแผนที่ แพ็คของ แล้วออกทัวเลย
ดังนั้นความเร็วจะแต่ละวัน เฉลี่ย ไม่เกิน15 ระยะทางไม่เกิน 150 ต่อวัน ไม่กล้ารวมกลุ่มปั่นเที่ยวกับใคร เพราะต้องเป็นตัวถ่วงแน่นอน
กฎเหล็ก จะเป็นเรื่องความปลอดภัย เช่น 1.ต้องสวมหมวกกันน๊อคตลอดเวลาที่ปั่น
2.เหนื่อยก้อพัก หิวก้อกิน ห้ามฝืน 3.สุภาพ นอบน้อมต่อ บุคคล สถานที่ ไม่ใช่แค่ท่าทาง แต่ต้องจิตใจด้วย
4.เนื่องจากปั่นคนเดียว ต้องทำตัวไม่โดดเด่น อยากใส่เสื้อสีสวยๆ ต้องห้ามใจ ประมาณทำตัวยากจนเข้าไว้
จะได้ไม่ต้องตาท่านโจร

เท่าที่นึกได้นะครับ

และขอให้ทุกท่านมีความสุขและความปลอดภัยในการออกทริปนะครับ

[Imo]

=v= ชอบใจ ข้อ4 คุณ ละออ จัง

ทำตัวให้ดูยากจนไว้ เดียวจะเป็นที่ล่อตาโจร

จะรับไว้ปฎิบัติ อย่างเคร่งครัด ครับ แต่รถผมคันตั้ง 4-5 หมื่น เบาะก็บรู๊ค เครื่องแต่งกายก็ต้องให้สมฐานะ ผมจะทำยังไงดีครับ

ช่วยแนะนำทางออกให้ที่ เอาขำๆ นะครับท่าน อิ อิ

[rainbow]

ที่จะมีข้อสังเกตประจำลักษณะขี่ทางไกล ที่ผมพบเสมอก็คือ
"ความไม่แน่นอน" หวังว่าจะพบเจอ หรือเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
มักจะไม่เป็นไปตามที่คิด หรือเตรียมใจไปลำบากแน่งานนี้
แต่กลับได้รับความช้วยเหลืออุปถัมภ์สูง

ไม่ใช่กฎเหล็กอะไรหรอก แค่ข้อสังเกตว่าในการขี่ปั่นไกลๆ
เราสามารถพบเจอได้หลายอย่าง ยกเว้น "ความแน่นอน"

[Rush]

กฎอะไรไม่ว่า อย่าห้ามแวะมหาชัยละกัน

[Imo]

อย่างที่คุณ Rainbow บอก ความไม่แน่นอนคือสิ่งที่แน่นอน อุบัติเหตุก็เหมือนกัน ไม่มีใครอยากให้เกิด แต่ถ้ามันเกิด ก็ขอให้ใกล้หมอที่สุดล่ะกัน นะคุณ Rush

[rainbow]

ผมจ่ายประกันสุขภาพ แล้วไม่ลืมที่จะพกบัตรไปด้วย
เกิดเรื่องก็เข้า โรงพยาบาลไหนได้เลยทันที
บอกให้บัดดี้รู้ว่า บัตรเก็บไว้ตรงไหนด้วยเสมอ

ถ้าไม่ป่วยเลย เพียงแค่จ่ายเบี้ยประกัน(เบี้ยทิ้ง) ราวๆสองพันเศษ
ผมว่าคุ้มนะ

[Imo]

ผม ไปทำ ประกัน แบบ พี่ แล้วครับ ตั้งแต่โพสต์ของพี่ และข่าว ชาวอังกฤษ ถูกรถชน

มาคิดอีกที่ ทั้งคู่เหมือน ตาย ในขณะปฎิบัติหน้าที่ ภาระกิจตามฝัน สิ้นสุดเท่านี้ ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้ง อีกครั้งครับ

[เหนียวครับ]

ผม ไปทำ ประกัน แบบ พี่ แล้วครับ ตั้งแต่โพสต์ของพี่ และข่าว ชาวอังกฤษ ถูกรถชน

มาคิดอีกที่ ทั้งคู่เหมือน ตาย ในขณะปฎิบัติหน้าที่ ภาระกิจตามฝัน สิ้นสุดเท่านี้ ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้ง อีกครั้งครับ

ผมไม่ทำประกันครับ เพราะ ผบ ทำให้แล้ว แล้วบอกว่า ไปไหนก็ไปเต็มที่

[Imo]

มีกฎเหล็กเพิ่ม อีกข้อแล้ว จากพี่ เหนียวครับ
ใครอยากขอ วีซา ผ่าน ทุกทริป ต้อง ให้คุณ ผบ ทำประกันชีวิตให้ ( ต้องเขียนไว้ด้วยว่า มอบให้คุณ๓รรยา สุดที่รัก ทุกบาททุกสตางค์)