ขออนุญาตทบทวนกันหน่อยกับตอนก่อนๆ กับเรื่องราว 6 ตอนที่ผ่านมา...เส้นทางทั้งหมดตลอด 9 วัน http://www.everytrail.com/view_trip.php?trip_id=179080
- เพื่อนชวนเพื่อนปั่น (1) มาเล่าสู่กันฟัง... ปลายทางที่ชุมพร
- เพื่อนชวนเพื่อนปั่น (2) ตอน หาดใหญ่-สตูล-เกาะลันตา-ตรัง-หาดใหญ่
- เพื่อนชวนเพื่อนปั่น (3) ตอน อ.วงศ์ ชวนปั่นไปไหว้พระธาตุแก้บน
- เพื่อนชวนเพื่อนปั่น (4) ตอน ชวนเพื่อนเก่าไปชมเมืองเก่า-อโยธยา
- เพื่อนชวนเพื่อนปั่น (5) ตอน อะเมซิ่งริมโขง เชียงคาน-โขงเจียม
- เพื่อนชวนเพื่อนปั่น (6) ตอน ย้อนรอย"ชุมพร-ระนอง...หาดใหญ่
... สืบเนื่องจากชวนเป็นเพื่อนปั่น ชวนปั่นเป็นเพื่อน 4-12 เมย. (พัทลุง-ชุมพร) ... ได้มีเพื่อนฯ ที่ชื่นชอบการปั่นฯ ทางไกลแบบ"ทัวร์ริ่ง" สนใจเข้ามาเยื่ยมชมมากมายหลายท่าน และหลายๆ ท่านไม่อาจว่างเว้นจากภาระกิจที่จะร่วมปั่น ก็มีการส่งแรงใจเชียร์ตลอด 9 วันของการเดินทางด้วยจักรยาน...
... ผ่านไปแล้วร่วมอาทิตย์ ถึงมีเวลามาร่ายเรียงเหตุการณ์"เชิงพรรณา" มาเล่าสู่กันฟัง ... โดยพยายามลำดับจากช่วงเวลาที่เดินทาง อาจมีตกหล่นบ้าง กระโดดข้ามไปบ้างก็ขออภัยไว้ก่อนนะครับ... และที่สำคัญมีเพื่อนๆ ที่ชื่นชอบการปั่นจักรยานเข้ามาร่วมเหตุการณ์หลายต่อหลายท่าน จำชื่อได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ก็ต้องขออภัยอีกครั้งเช่นกัน... แม้ไม่อาจจำบุคคลได้หมดแต่เหตุการณ์ต่างตราตรึงในความทรงจำของผมตลอดไป... ขอได้รับความขอบคารวะจากใจ
ก่อนเดินทาง... การจัดเตรียมความพร้อมของรถพร้อมอุปกรณ์ที่จำเป็นต้องใช้ และในส่วนของใช้ส่วนตัว พร้อมข้อมูลเส้นทางทั้งแผนที่กระดาษและ GPS งานนี้ได้ทดลองติดกระเป๋าคู่หน้าด้วย
- น้ำหนักเฉพาะรถพร้อมอุปกรณ์ติดกับรถ 13 กก.เศษ
- น้ำหนักเฉพาะตะแกรง+กระเป๋า หน้าหลัง 4.7 กก.เศษ ...เมื่อรวมสัมภาระของใช้ นน.ร่วม 12 กก.เศษอีกแหละ
- น้ำหนักผู้ทำหน้าที่ปั่นก็ร่วมๆ 75 กก.
เบ้ดเสร็จงานนี้ต้องเคลื่อนย้ายน้ำหนักร่วม 100 กก. ผ่านเส้นทางต่างๆ ระยะทางรวมๆ ก็ 1,112 กม. ในระยะเวลา 9 วัน ... โหดไปไหม๊? ก็คงตอบว่าค่อนไปทาง...โหด นะแหละ ทำไงได้คนมันจะบ้าหอบฟาง มีเสื้อผ้าอีก 2 ชุด ที่ไม่แกะออกมาใช้งานเลย, ถ่านไฟฉาย AA ก้พกไปสำรอง 2 ชุด ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่ามีร้านสะดวกซื้อตลอดเส้นทาง ... ก็คงต้องปรับปรุงกันต่อไป ... อ้อ ที่ชั่งน้ำหนักก็ไปชั้งที่สถานีรถไฟชุมพร ตอนจบทริปแล้ว ชั่งฯ เพราะความอยากรู้ อยากทราบ ของเสือโจ้ เพื่อนเสือชาวชุมพร ที่น้ำใจงามคอยส่งจนรถไฟเคลื่อนออกจากสถานี...
กลับมาที่เช้าวันที่ 4 เมษาฯ วันแรกของการเดินทาง... ตื่นตั้งแต่ตีสามครึ่ง จะว่าตื่นเต้นก็ใช่ จะว่าเข้านอนแต่หัวค่ำก็ใช่ ... จะว่ากังวล(ห่วงแม่ ห่วงบ้าน) ก็ใช่อีกแหละ... หวลคิดถึงข้อเขียนของ"เสือเทา" วัชระ หลิ่วพงศ์สวัสดิ์ ตอนหนึ่งที่เขียนไว้ในหนังสือ"คนขี่เสือ" หน้า 27 ความว่า...
เสือเทา เขียน:...เราไม่มีเวลาคิดเปลี่ยนใจอีก เพราะบัดนี้เสียงหวูดปล่อยเรือปูเจี้ยน ออกจากท่าเรือเชียงแสนดังก้องท้องน้ำ เป็นคำรบสาม ... อิสระภาพที่หวงแหน เรียกหา ยามได้มากลับลังเลยิ่งกว่า... เรือยิ่งออกไกลฝั่งเท่าใด ย่อมรับรู้กลิ่นไอแผ่นดินเกิดอบอุ่นเพียงใด...