รีวิวของ เรื่องของการทดสอบที่คุณอาจไม่รู้ !!

ถ้าเป็นรถหรืออุปกรณ์ที่ออกแบบมาเป็นของเสือหมอบโดยเฉพาะ เชิญเข้าห้องนี้ครับ

ผู้ดูแล: Cycling B®y, spinbike, velocity

ตอบกลับ
giro
ขาประจำ
ขาประจำ
โพสต์: 3092
ลงทะเบียนเมื่อ: 06 ส.ค. 2008, 15:14
Tel: 0865040751
team: Team Bike And Body Cycoling
Bike: Kemo KE-R5, Giant Propel Advance SL, Specialized Alez E5 Revolution
ตำแหน่ง: ซอยอารีย์ พหลโยธิน กทม.
ติดต่อ:

รีวิวของ เรื่องของการทดสอบที่คุณอาจไม่รู้ !!

โพสต์ โดย giro »

รีวิวของ เรื่องของการทดสอบที่คุณอาจไม่รู้ !!
"เขาว่า รีวิวที่ดีต้อง ... " ผมก็จะถามทันทีว่า แล้ว เขาว่านั้นใคร ??
รูปภาพ
เร่เข้ามาสู่ลานกว้าง นั่งฟังยาจกคนจรปูเสื่อ กางโต๊ะ นั่งเล่าไปพลาง จิบสุราอุ่นริมร่มไม้ใหญ่ในมุมวิเวกของตลาดอันคึกคักแห่งนี้ ในขณะที่หลายคนกำลังพลุกพล่านอยู่กับลีลาอวดร้องขายของระงมเซ็งแซ่ของแผงของสวยงามนำเข้าจากแดนตะวันตกอันไกลโพ้น หรือจะเป็นของจากสำเภาใหญ่ล่องมาจากมหาอาณาตจักรใหญ่ทายาทราชวงศ์ฮั่นอันยาวนาน ณ มุมเล็กๆแห่งนี้ จะมีเรื่องเล่าชวนเบาสมองให้ลองเก็บไปคิดกันว่า ในโลกของตัวหนังสือที่วิ่งวนวุ่นไปทั่วทั้งนภากาศเบื้องหน้า พร้อมกับสัญญาณดิจิตัลไร้ตัวตนที่คนถือค่าว่าสูงส่งเกินกว่าประมินได้ พุ่งพรวดมาสู่อุ้งมือของผองชนใหญ่น้อย หนึ่งในนั้นก็คงเป็นท่านผู้ให้เกียรติ เพ่งมองหน้าจอในมือ กับตัวหนังสือไร้ชีวิตของข้ากระผมอยู่ ณ เวลานี้

นี่คือสิ่งที่ค้างคาใจมาแสนนาน นับแต่ยังเป็นเพียงชายเร่ร่อนคนหนึ่งที่ออกไปอยู่ยังต่างแดน และมองหาข้อมูลเลืกพินิจในการหารถถีบคันเก่งให้ได้สมใจ นับตั้งแต่เป็นเพียงจอมยุทธน้อยไร้สังกัด มีเพียงวจีลักพักคราใดก็มาหย่อนเอาไว้ยังฝากระดานชุมชนให้คนได้อ่านกัน จนวันที่เข้าสู่โลกของสำนักแห่งการสื่อสาร ที่พาให้โลดแล่นไปบนเกลียวคลื่นแห่งอาณาวิทยาสารที่พรั่งพรูมาอย่างไม่คาดคิด และจวบจนวันนี้ หัวโขนนั้นไซร้คืออะไร จงอย่าไปยึดถือ เพราะหากนั่งล้อมวงร่ำสุราใต้ชายไม้ยามลมพัดเอื่อยเช่นนี้ เราและท่านต่างก็คือสหายที่ร่วมรื่นในสิ่งเดียวกัน

อันข้าพเจ้าได้มองหาคำตอบมาอย่างแสนนานว่า อะไรคือคำว่า "รีวิว" ที่ผู้คนชื่นชมนิยมชอบ ลองมองไปที่สิ่งต่างๆรอบตัวของปุถีในยุคแห่งสองทศวรรษที่ข้ามผ่านมิลเลเนียมมาอย่างทุลักทุเลกันเถิด ตั้งแต่หัวจรดปลายตีน จะของถูกแพง จะแดงจะดำ ไม่ว่าจะแอปเปิ้ล องุ่น จะกาแลกซี่ หรือระบบวงแหวนก้อนเทหวัตถุก็ตามที เราล้วนแต่เสพย์ข้อมูลของการรีวิวในสิ่งที่เราถวิลหากันจนเป็นปกติไปแล้ว วิสัยนี้คือวิถีของชีวิตนักบริโภคยุคใหม่เช่นนั้นหรือ คำถามนี้ทำให้สมองน้อยๆของผู้พเนจรนั่งครุ่นคิดย้อนสมัยกลับไปวันวาน ในวันที่เทิ่งสติเฟื่องยังคงเด็ดสะระตี่ เคล้ารวมดาวสาวสาม กับแถบสีก่อนออกอากาศยามบ่ายของโทรทัศน์สีที่เฝ้ารอให้รายการเริ่มฉายช่วงเย็น อันที่จริงพวกเรารับสารมากมายจากสื่อต่างๆเพื่อประกอบในการเลือกซื้อสินค้าที่หมายปองกันมาตลอดเวลา หากจะมองให้ชัดที่สุด มันก็คงต้องย้อนกลับไปช่วงเวลาที่ทีวีของมหาชนชาวไทยย่างเข้าสู่ยุคแรกของการถ่ายทอดออกอากาศแบบครบ 24 ชั่วโมง

"พระเจ้าจอร์จ มันยอดมาก" "ควันตั้ม เทเลวิชั่น ชู๊สไวส์ลีย์ ลิฟเวล" "โอ้ มันช่างชัดเจนเสียจริงๆ กับแว่นตาเนตรอินทรคู่นี้" "เพียงวันละ 15 นาที เท่านั้น คุณก็จะได้หน้าท้องแบนราบอย่างที่ต้องการ"

นี่คือหนึ่งในสารที่ส่งออกมาเพื่อยั่วยวนใจให้เราใคร่อยากได้มันมา ไม่ต่างจากศัพท์แสงของนักเขียนรุ่นใหม่จะเรียกมันว่า "ป้ายยา" เพราะเมื่อคุณเกิดอาการอยากได้จนเนื้อตัวสั่น อาการคันกำเริบเกิดจากยาที่ป้ายแปะมากับสื่อที่ได้รับอย่างไม่รู้ตัว หรือรู้ตัวทั้งรู้ แต่กูขอยอม เพราะรักในรสยาที่แทรกซึมลงสู่กลีบแห่งความรับรู้ เหมือนใจที่พร้อมเพิดรับฤทธิ์ของสารสั่งคันนั้นโดยตรง
รูปภาพ
ยังก่อน นี่ไม่ใช่การรีวิวอย่างที่ข้าอันผู้เป็นเพียงชายไร้ถิ่นที่มาอยากจะเอ่ยเล่าเอาไว้ให้ได้ฟังกัน จับจอกในมือ จิบละเลียดแล้วฟังต่อไปก่อนที่จะนึกค้านออกจากใจ รสเหล้ายังหอมกรุ่นละมุนลิ้น นี้เพียงเริ่มต้นเท่านั้น ยังมีอยู่อีกหลายไห อย่าเพิ่งรีบสรุปกันแต่จอกแรก ใครหมดจอกแล้วเชิญรินจอกต่อไปอย่าได้รอช้า

ในวันที่คำว่า "นักเลง" ไม่ได้มีความหมายถึงอันธพาลหัวไม้ใจเหี้ยมเพียงอย่างเดียว แต่มันคือคำเอ่ยที่ยกย่องให้เห็นถึงความแน่จริงในความซ่อนเร้น ดั่งที่กวีประกอบคีตะได้ทิ้งเอาไว้ว่า "ให้เธอเลิกกับเขา และจงโชคดี อย่ามีอะไรให้เสียใจ ส่วนตัวชั้นจะลืมว่าเคยร้องไห้ ลืมว่าเคยต้องเป็นใคร ... ที่เธอไม่เอา" กับหัวใจที่ใหญ่กว่าขุนเขาของความเป็นผู้รู้จริงในอารมณ์ของตนเอง และข่มอารมณ์ที่อยู่เหนือเหตุผลทิ้งออกไป ในความช่ำชองนี้เองที่ทำให้เกิด นักเลงรถ นักเลงพระ นักเลงอาหาร นักเลงสุรา และแม้แต่กวี กาพย์ กลอนที่ช่ำชอง ก็เป็นดั่ง นักเลงที่เข้าถึงอักขระที่นำมาเรียงร้อยเกิดเป็นความหมายกินใจยิ่งกว่าเดิมอย่างน่าอัศจรรย์ ซึ่งตีใตความให้แตก มันคือการยกย่อง "ผู้รู้" ในศาสตร์นั้นๆขึ้นมา ศัพท์แสงที่มาจากแดนชมพูทวีปขนานนามว่า "กูรู" หรือที่เด็กๆสมัยใหม่เรียกว่า "อากู๋" เพราะดูแล้วไม่มีอะไรในโลกที่จะรู้มากไปกว่าอากู๋ได้ แต่ลองกลับไปถามที่แกรมมี่ดูก่อนเถิดว่า อากู๋แกยินดีด้วยมั้ยที่ถูกเรียกพ้องกับเจ้าแว่นสารพัดนึกที่จดทะเบียนชื่อผิด เป็นแว่นแก้ววิเศษที่หาอะไรก็เจอไปหมดในทุกวันนี้ เดี๋ยวเราจะย้อนมาเรื่องของ"อากู๋" กันอีกคราหนึ่ง พักไว้เพียงตรงนี้ กลับมายุคแปดศูนย์ มองหานักเลงกันต่อไป

ในวันนั้น หนังสือพิมพ์ยังมีรีวิวอาหาร หนังสือพระยังมีวิธีส่องลายทรายกรุเจดีย์พระครูมหาโอษฐ์ หนังสือรถยังทำให้คนอ่านรู้สึกได้ว่ารถมันแรงต่างกันทั้งๆที่ก็ไม่ได้พุ่งออกมาจากกระดาษที่เห็นอยู่ นั่นสินะ ในเมื่อวันนั้น ทั้งนวลนางก็เอย พลังหนุ่มก็เอย หนังสือปลุกใจเสือป่าเหล่านี้ก็สามารถส่งให้หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่นอนหลัพริ้มถึงนางในฝันได้อย่างเป็นสุข มาวันนี้เสียเชิงให้กับภาพและเสียงเคลื่อนไหวไปมา ที่ดูได้ง่ายถึงขนาดเสียบหูฟังนั่งส่องให้เร้าอารมณ์กันในรถเมล์ก็ยังไหว ลองคิดเล่นๆกันดูว่า ถ้าเทียบกันแล้ว ไอ้หนุ่มน้อยนายหนึ่งเกิดอารมณ์เปลี่ยวควักเอานวลนางขึ้นมาแง้มเปิด ม้วนเมี้ยนบนรถเมล์เขียวสิบสลึง มันจะอุจาดอุบาทว์เพียงไหน โลกมันต่างไป ยุคนี้เบียดรถไฟฟ้าส่องคลิปโป๊ โอ้ อ้า กันยังมีให้เห็นได้ไม่ยาก

รายการวิทยุเองก็ใช่ว่าจะไม่มีส่วน เมื่อดีเจเสียงใสๆ ยังมีอำนาจเหนือหัวใจสาวน้อยคล้อยเคลิ้ม ละเมอหา สมัยที่อาหม่อมพร่ำเล่าเรื่องอาหารอร่อยที่ไปลิ้มลองมาจากทุกมุมโลก เล่าถึงความล้ำเลิศรสลิ้นของตับห่างฝรั่งเศสที่ฟังแล้วแทะตับไก่เสียบไม้ย่างไปด้วย พลางจินตนาการถึงอย่างฉงนฉงายในเวลานั้น เมื่อครอบจักรวาลลงมาได้ ทำไมไม่สามารถเสกให้ลิ้นรับรส ฟัวกราได้นะอาหม่อม หรือประสบการณ์ของการเดินทางเข้าไปยังพงไพรลึกดึกดำดิบของนักแสวงโชคที่ปลุกเร้าให้วัยหนุ่มระอุด้วยความทะยานอยากสัมผัสกิบผิวป่าสดบริสุทธ์ ลุยเข้าไปจนถึงต้นตอแห่งน้ำตกทีลอซู ทีลอจ่อ ล่องแพทวนไปหายัง ณ ที่แห่งนั้น เพียงเพราะ นั่งดูรายการโทรทัศน์สีวันหยุดที่มาให้ชมกันตอนสายใกล้เที่ยง ก่อนที่ติ๊กเจษฏา จะเป็นเนวิเกเตอร์คนเก่ง เราก็ได้พบเห็นประสบการณ์การเดินทางจากชาวคณะ "ส่องโลก" ที่ในปีหนึ่งๆพาเราไปเปิดตากันมากี่แห่งใครจะรู้ได้

"ประสบการณ์" นั้นเองคือสิ่งสำคัญที่จะโยงเข้ามาหาคำว่ารีวิวนี้ เพราะอันที่จริงรีวิวนั้นเรียกขขานให้ฟังแล้วโก้หรูดูเป็นสื่อ ถ้ามันเอาเข้าจริง มันก็เป็นแค่สหายหนึ่งเอ่ยต่ออีกสหายหนึ่ง ปากต่อปากกันว่า ไก่ย่างร้านนี้นั้นอร่อยเหาะเพียงไหน น้ำจิ้มมันเด็ดอย่างไร แต่สิ่งที่ต่างคือ ถ้านักเลงบอกสิเราจะยิ่งรู้สึกว่ามันน่าฟัง นักเลงในที่นี้มันก็ไม่ต่างอะไรกับกูรูผู้ถูกยกย่องโดยสังคม หรือเกจิแห่งสำนักดังจะเอ่ยขึ้นว่า ผ้ายันต์นี้ดีหนักหนา แลฟันไม่เข้า ยิงไม่ออก เพราะถ้าเพื่อนเราเชี่ยวชาญสมรในลีลาของกิจการงานนั้นก็ถือว่าดีไป หาเอ็กซ์พีเรียนซ์ไม่ถึงแต่อยากจะเลล่าอ้าง ไอ้หมอก็คงได้แค่ตัวช่างฝอยของเพื่อนๆเท่านั้น หากเราจะมาเชื่อลิ้นเพื่อนที่รู้แก่ใจว่าด้านปานหนังส้นตีนจระเข้ ว่าอาการนั้นอร่อยล้นลิ้มรสสวรรค์ไปเลย ก็คงจะต้องไคร่ครวญให้ถี่ถ้วนกันเสียแล้วว่า เพื่อนนั้นปัญญาเบา หรือเราปัญญาอน้ย หรือจะด้อยทั้งสองเกลอก็ว่ากันต่ออีกที แต่สิ่งนี้สะท้อนว่า คนเราเลือกจะฟัง และคิดตามในสิ่งที่เราเลือกจะเชื่อเสมอ

ข้อนี้ยาจกยากไร้ผู้นี้ขอยกเอาคำครูมากล่าวสักนิด เพราะย้อนกลับไปสมัยเด็ก หนึ่งในวิชาที่สอบได้เต็มคือวิชาการประชาสัมพันธ์เบือ้งต้น อันไปเรียนเพื่อสะสมเกรดเอมาถ่วงกับจีพีเอง่อยๆให้พ้นโปรของข้าพเจ้าเมื่อรำลึกได้ว่า คำสำนักสื่อสารแห่งตลาดสามย่านปรากฏลางๆว่า มนุษย์เลือกฟังในคำของคนที่เชื่อแล้วจะเชื่อในคำนั้นได้ ก็ตคล้อยกับเรื่องนี้นั่นแล เพราะถ้ามาถึงทุกวันนี้หากท่านใดในตลาดกว้างแห่งนี้ อยากลุกขึ้นมาเป็นเกจิสำนัก นักเลงเล่า หรือเรียกโก้ๆแบบโจ๋ยุคจ๊าบกันว่า "รีวิวเวอร์" สิ่งแรกที่ตค้องลงมือทำคือทำตัวให้เป็น"นักเลง" ในศาสตร์นั้นเสีย จะนักจริง หรือเลงเทียมก็แล้วแต่ หากเมื่อไหร่ก็ตามที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นนักเลง เ้มื่อนั้น ก็เอ่ยออกมาแล้วมีคนฟัง ในอีกมือหนึ่งที่คว่ำเอาไว้ ตามสำนวนฝรั่ง ถ้าไม่มีใครนบน้อมยอมรับว่าเอ็งนี่แหละนะคือผู้รู้ประสาทวิชาเรื่องนี้ต่อผู้อื่นได้ จะกล่าวเสียงอย่างไร จะให้ดีเดขนาดไหนก็คงไม่มีใครสนใจจะฟังดอก
รูปภาพ
แต่คุณๆท่านๆที่นั่งอยู่ตรงนี้ ที่ยังไม่ลุกไปไหน รักใคร่ชอบพอกันพอจะร่ำสุราต่อกันได้น่าจะมาถึงคำถามต่อว่า นี่ถูกแล้วกระนั้นหรือ? ลองมาคิดเล่นๆกันไหมว่า หากนักเลงผู้นั้นใคร่แต่งเมีย หรือลูกต้องไปเรียนต่อยังประเทศเมืองฝรั่ง ร้อนสตางค์อยู่พอเป็นพิธี แล้วไปรับเอาสินสอดจากพ่อค้าฝากให้ชม ชงของเสียให้หน่อย อันเพราะรู้ว่านักเลงบ้านนี้มีอำนาจเหนือทั้งบางเบื้องหน้า ย่อมช่วยให้ไก่ย่างรสธรรมดากลายเป็นไก่เทวดาขึ้นมาได้ไม่ยากเย็น แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่า ยาที่ถูกป้ายมานั้นเป็นยาดี หรือยาที่ป้ายมาเพื่อแลกกับสินอามิสจ้างวานมา

ช้าก่อนสหายรักของข้าพเจ้า อย่าเพิ่งเป็นเดือดเป็นร้อนเทเหล้าด้วยโทสะอารมณ์เยี่ยงนั้น จอกน้อยมันเล็กเหล้าหกจะเสียดายไปเปล่าๆ การรับจ้างให้บอกกล่าวเล่ากันนั้นมันไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรขนาดนั้น เพราะแม้นข้าน้อยจะไม่ได้เป็นจอมยุทธเปรื่องหรือขุนพลใหญ่ไล่ตีเอาบ้านเอาเมืองใคร แต่การที่ได้เป็นชายซอมซ่อรอนแรมไปยังที่ต่างๆพอให้เห็นโลกมาได้บ้างไม่มากแต่พอจะบอกเรื่องราวต่อไปได้อยู่ ใจเย็นแล้วคลายขมวดคิ้วหน้าตึง

มีคนเคยบอกมาว่า การรีวิวที่ดีต้องไม่ได้ขึ้นกับใคร ยิ่งซื้อหามาเองได้ก็ยิ่งดี จะด่า จะว่าได้เต็มปาก ข้อนี้เป็นหนามยอกอกคาใจอยู่ไม่ใช่น้อย ลำพังแนวคิดนี้มีใจความถูกอยู่ส่วนหนึ่ง แต่อีกหลายส่วนนั้นไม่เหมาะสม แต่เอาเถิด ในผืนแผ่นดินสยามประเทศนี้ โดยเฉพาะในตลาดรถถีบที่เราๆท่านๆนั่งกันอยู่ ผองมหาชนส่วนมากล้วนคิดเช่นนั้น เพราะชื่นชอบสิ่งที่เป็นคำคนบอกอย่างชัดแจ้ง เป็นอิสระจากนายทุน เพราะเชื่อว่านายทุนย่อมอยากขายแต่ของ แน่นอน ไม่เช่นนั้นพ่อค้าจะเอาอะไรมากิน นาไร่มันก็ทำไม่เป็น จะให้ไปรับราชการ ไปรบไปจับผู้ร้ายก็ไม่ใช่ เกิดมาเป็นพ่อค้า สิ่งที่ทำได้เพื่อเลี้ยงชีพเขาก็คือเอากำไรจากการขายของให้เรา ให้ท่าน สุราไหนี้ก็ไม่ได้มาด้วยการกลั่นเอง หากแต่มีเงินเลี้ยงปากท้องของข้าพเจ้าที่พอจะแบ่งปันเอาเวลาหนีจากงานราษฏร์ งานหลวง แอบมาร่ำให้ได้ม่วนชื่นรื่นสนานกันอยู่ได้ หากไร้ซึ่งเงินทองครองชีพ อย่าว่าแต่เวลาจะมาร่ำเล่นให้สนุกสนานกันในช่วงวาระปีใหม่บ้านเราอย่างตอนนี้ เวลาจะหาข้าวสารมากรอกหม้อให้ลูกให้เมียได้อิ่มท้องจะมีพอหรือไม่ก็ยังไม่รู้ได้ ในเมื่อปลายังต้องซื้อ ผักยังต้องแลกมา อย่าไปมองเลยว่ามันผิด ขอเพียงไม่เอารัดเอาเปรียบเทียบกันแล้วต่างสมปอง สมหวังกัน คนหวังก็หวังให้สมเหตุ คนขายก็ได้กำไรพอมือ คนซื้อก็ได้ของพอใจ
รูปภาพ
ดังนั้นถ้ามองกันแล้วนความเป็นจริง จะให้นักบอกเล่า เหลารีวิวไปสรรหาของมาเล่าให้ท่านฟังกันนั้น หากไม่ใช่เศรษฐีแต่กำเนิดก็คงหามีทางทำได้ไม่ อันความลักเชอรี่ของคนเรามันต่างแตกกันออกไป แล้วจะมีสักกี้น้ำ กี่คนที่เป็นถึงระดับนักเลง แล้วก็มีอัฐก้อนโตนอนนิ่งบ่มเย็นอยู่ใต้ถุนเรือนชานให้ไปขุดควานมาจับจ่ายของมาบอกต่อได้ไม่รู้หมด หากมีก็ถือเป็นลาภของพวกเราไป แต่สุดท้ายแล้ว เกจิกูรูยังต้องมีข้าวกิน กูเกิ้ลยังมีการเก็บค่าใช้จ่ายจุกจิกซ่อนไว้ โลกนี้คงยากที่จะเป็นในแบบนั้น

และเอาเข้าจริง ก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น สิ้นเสียงข้าขอกระแทกจอกเปล่าที่กระดกเหล้าลงคอไปเฮือกหนึ่งสักเปรี้ยงให้สะใจ พวกท่านรู้หรือไม่ว่า ไอ้การรีวิวด้วยการเลือกจับจ่ายซื้อสอยมาทดลองให้ได้รู้กัน มันก็ลำเอียงมาตั้งแต่แรกแล้ว เพราะในสิ่งหนึ่งที่สำคัญระหว่างเพื่อนนักเลงด้วยกันไซร้คือความจริงใจ รักกันก็ต้อเปิดเผยแบบจริงใจ ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร มีดีไม่ดีก็เอ่ยกันแบบเกลอรักที่ไม่มีอะไรปิดบังกัน แต่สิ่งหนึ่งที่มีน้ำหนักในการสือสารคือความมี "คติ" รักชอบชังเกลียดในสินค้านั้นๆของเอกบุคคลใดๆตามทัศนคติของจริตมนุษย์นั้น ในเมื่อซื้อมาแต่แรก ก็ถือว่าได้ไตร่ตรองมาชอบใจแล้ว มีความพอใจแล้วส่วนหนึ่งซ่อนอยู่ แล้วจะรู้เห็นได้หรือว่าจะเปิดปากพูดโดยตัดสิ่งนี้ออกไป ใช่ว่าจะไม่มีนักเลงใจตรงที่ทำไม่ได้ แต่มันทำได้ทุกครั้ง ทุกเหตุหรือไม่

ในทางกลับกัน หากแม้นของนั้นไม่ได้ซื้อ ไม่ได้หามาด้วยการจับจ่าย แต่ได้มาเพราะพ่อค้าแม่ขายประเคนมาให้ใส่ปากให้เค้ยว เพียงแต่บอกกล่าวเล่าได้ว่ารสออกมาเช่นไรแบบปากนั้นไม่เคยกลัวเกรงในพระคุณ ถือว่านี่คือหนึ่งในหน้าที่อันกระทำ แม้จะดูแล้วทรสศกันก็ตามแต่ แต่ถ้าของมันไม่ดี ก็ไม่ต่างจากเจ้าพนักงานต้องปลงใจจับเพื่อนรักเข้าตาราง ให้มาก็ส่วนหนึ่ง หน้าที่เราก็อีกส่วนหนึ่ง หากไม่ทำแล้ว จะเรียกกันได้ว่านักเลงอีกก็หาไม่

ด้วยเหตุทั้งหมดนี้ ฝรั่งตาน้ำเข้าของข้าพเจ้า สื่อที่เราท่านเชิดชูกันอยู่ในวงการที่ได้พบเจอกันเมื่อครั้งยาจกกะเหร่ยงน้อยตัวดำได้ออกไปเผชิญโลกกว้าง ทั้งสีแดง สีน้ำเงิน ที่เห็นกันอยู่แต่ในจอต่างก็ให้ความเห็นตรงกัน รวมถึงปรมาจารย์ที่สอนสั่งวิชาการทำงาน แกมบังคับว่าหากมึงต้องการกลับไปทำในชื่อของกู มึงไม่ต้องเป็นกู แต่มึงต้องคิดและทำได้ในแบบของกู นี่เป็นกระบวนท่ายากที่เปลี่ยนให้โลกต่างออกไปอย่างทันที เรียกว่าไม่เห็นคงไม่รู้ ไม่ดูคงได้แต่เดา

รีวิว
คือการบอกกล่าวถึงสรรพคุณของสินค้าเหล่านั้น ทั้งดีและเสีย จะให้คะแนน หรือเปรียบเทียบประชันกันก็แล้วแต่ แต่สิ่งสำคัญที่ควรมีคือ
1.ข้อดี และเหตุผลของข้อดี
2.ข้อเสียและเหตุผลของข้อเสีย
3.รายละเอียดของสินค้าชิ้นนั้นอย่างครบถ้วน
นี่คือหัวใจประการสำคัญทั้งสามที่เราท่านต้องรำลึกเอาไว้ รีวิวที่ดีไม่ใช่รีวิวที่มีแต่ข้อดี หรือข้อเสีย และไม่ได้มีเพียงข้อมูลของมัน ส่วนอื่นๆเช่นการกระชัน เทียบมวย การให้คะแนน การจัดอันดับ หรือการสรุปเป้าหมาย ถือเป็นส่วนเสริมที่ช่วยให้ผู้รับสารได้ประโยชน์มากขึ้น เพราะอันที่จริงเพียง 3 ประการนี้ ผู้รับสารที่เชี่ยวชาญพอจะสามารถวิเคราะห์ได้เองแล้วว่ามันสรุปลงตตัวอย่างไร

ข้อความที่เห็นด้านบนนี้คือเรื่องของการรีวิวที่สำนักข้าพเจ้าได้รับมาจากท่านอาจาร์หนวดครึ้มร่างใหญ่แดนผู้ดี รายะเอียดยังมีอีกไม่น้อยแต่คงไม่สามารถเอาความลับในสำนักมาบอกได้ หากแต่สิ่งสำคัญที่ถูกสำทับมาที่อยากให้ทุกท่าน ณ วงร่มไม้นี้ได้รับไว้คือ "ไม่มีไอ้เอ็งอีผู้ใด มีอำนาจเหนือความเห็นและวาจาที่เราจะพ่นออกจากปากได้" คือวิถีแห่งบูชิโด หรือคำภีร์ยุทธสิปแปดอรหันต์ที่ต้องรำลึกไว้ตลอด ไม่ว่าของชิ้นนั้นจะได้มาอย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะได้มาจากใคร หากแล้วว่าต้องการให้นำของมารีวิวบอกต่อ ย่อมต้องเป็นสิทธิอันเต็มร้อยของผู้เล่าที่จะเอ่ยอะไรก็ได้ หากเอ่ยไปแล้วเสียหายไม่ยุติธรรมต่อของนั้น หรือเอ่ยแล้วสมอ้างอวดเกินจริง ผู้คนจะรับเอาไว้พิจารณากันเอง สุดท้ายความเป็นนักเลงก็จะลดน้อยถอยลงไป นั่นแล เมื่อวันไหนนักเลงลดตัวลงไปต่อยตีเยี่ยงมวยวัด มันก็จะทำได้แค่ถูกขนานนามตราหน้าว่า"กุ๊ย" เท่านั้น แล้วดูเอาเถิดว่าเสียงของกุ๊ยสักคนจะส่งผลต่อใครได้อีก
รูปภาพ
แอดเวอร์โทเรียล
มันคือการโฆษณาแฝงเอาไว้ในลักษณะของการบอกเล่าผ่านปากของสื่อที่มีน้ำหนัก อาศัยความเป็นสถาบันและฐานของผู้รับสาส์นเพื่อรับเอาคำโฆษณานั้นไว้อย่างมีน้ำหนักในใจ

ว่าพลางก็ขอรินเหล้าอีกสักจอกเพื่อเอาไว้กลั้วคอในการเข้าสู่เนื้อหาช่วงนี้
การโฆษณานั้นว่ากันว่าพัฒนามาอย่างยาวนานเหลือเกิน นับตั้งแต่มนุษญ์เริ่มมีการแลกเปลี่ยนของซึ่งกันและกันก็เริ่มมีการอวดอ้างสรรพคุณกันแล้ว แต่เหมือนจะเป็นที่รู้กันดีว่าตำราการโฆษณายุคใหม่เริ่มต้นตั้งแต่พพ่อเซลส์แมนหนุ่ม กระทาชายนายหนึ่งได้พลิกตนเองมาเป็นนักป่าวร้องขายของให้คนอื่น เมื่อไม่กี่สิบปีที่ผ่านมา จากการเคาะประตูบ้านก็กลายเป็นศาสตร์กระบวนท่าต่างๆ สารพัดสื่อ สารพัดวิธีให้พลิกแพลงแบบไม่รู้จบ ซึ่งหนึ่งในกระบวนท่านั้นน่าจะรเียกได้ว่าเ)็ยดั่งตำรารบของนักยุทธศาสตร์สงครามสามก๊กที่ตลบแตลงแสร้างทำใส่กัน มีก็เหมือนไม่มี ไม่มีก็เหมือนกับว่ามี แม้ว่าเมืองแทบจะไร้ซึ่งทหารกล้า แต่เหลียงชาวนา เสนาบดีจูกัดก็จจังนั่งดีดพิณอยู่ที่กำแพงเมืองอย่างสบายใจ ให้ชาวบ้านแก่ชราออกมายืนทำความสะอาดประตูเมืองแบบเปิดอ้า ไม่กเกรงกลัวต่อทัพใหญ่วุยที่จ่อดาหน้ามาหลายสิบหมื่น กระนั้น แม่ทัพซือหม่า ผู้หวาดระแวงเกรงในปรีชาของข่งหมิงผู้นี้อยู่ราวกับสมันน้อยระแวงพญาเสือโคร่ง ก็พลันต้องถอยทัพหนี เพราะแม้จะไม่มีก็แสร้างได้ว่ามี ก่อนหน้านี้มีทัพซ่อนซุกอยู่มากกองพลก็ยังเร้นได้ว่าไม่มีมาแล้ว

นั่นคือการกำเนิดของการขายอ้างสรรพคุณโดยละเมียดกระเดียดไปทางรีวิวอย่างที่เห็นเป็นอยู่ในโลกใบนี้ เพราะถ้าปากนักเลงพูดออกมาแล้วเสียอย่างมันย่อมดูดีมีราคา รถคันนี้ขี่โดยนักเตะทีมชาติที่บอกว่ารถมันดี เออมันก็เหมืนจะสมเหตุแต่ใครจะไปรู้ว่าพ่อดาวซัลโวคนนี้รู็เรื่องเครื่องยนต์แค่ไหน ถ้าจับปากของนักแข่งรถมาพูดได้สิท่าจะยอดกว่า และก็เป็นที่ต้องยัดเงินใส่กันเป็นว่าเล่นเพื่ออ้อนวอนสำนักสื่อให้พูด ให้ชมเรื่องสินค้าต้นให้

แต่ก็สิ่งนี้แหละที่ทำให้ข้น้อยได้เรยนรู้ว่า มันไม่ใช่สิ่งที่ผิดปกติวิสัยเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะเมื่อได้เรียนรู้วิชาถึงขั้นสูงเข้าจริงๆ นี่คือการหาทางรอดทางหนึ่งของบรรดาสำนักเกจิทัั้งหลาย เพราะค่าพูดนี้ไม่ใช่น้อยๆ มันย่อมแพงกว่าแค่การขอแปะใบปลิวริมฝาบ้านอย่างไม่ต้องสงสัย แหงล่ะ ยืมปากอาจารย์พูด นักเลงคนเก่งจะยอมขายของให้เสียทั้งที มึงต้องมีทองหยองมาให้เสียหน่อย แต่ลายนักเลงนั้นแล ที่ต้องมาศึกษากันว่าแล้ววางตัวอย่างไร ให้ความเป็นนักเลงผู้น่าเชื่อืถอยังคงอยู่ไม่จืดจาง

"แอดเวอร์โทเรียล" นี้ ตามหลักการทำงานแล้ว เราสามารถถามพ่อค้าคนนั้นได้ว่า ที่จะพูดนี้พอใจพึงใจหรือยัง พูดง่ายๆคือ เอาที่เอ็งสบายใจเลย ขอเพียงอย่าให้ต้องปดกันก็พอ อย่าบอกว่าปลาตัวนี้วิ่งเร็ว อย่าให้ต้องเอ่ยว่าขี้นี้กินแล้วแข็งแรงเป็นป็อปอายฟาดผักโขม เพราะถ้าของมันระยำตำบอนเสียเพียงนั้นแล้วยังรับมาอีก อย่ามาเรียกว่านักเลงให้เสียหมากันอีกเลย เอาตูดหมาเลอะขี้มาป้ายหน้ากันแทนยังจะดีกว่า เอาล่ะในเมื่อมาถึงตรงนี้ แล้วคนรับสื่อล่ะ ช่างน่าสงสารเสียเหลือเกิน ลมปากคำคนไหนกันนะที่พูดออกมาอย่างจริงใจ แล้วคำไหนกันเล่าที่เป็นเสียงที่มาจากการเซ็นต์เช็คของนายทุน

อย่าตกใจไปแต่เพียงนั้น เหล้าจะไม่อร่อย แม้ว่าแดดจะเริ่มร้อนแล้ว ย้ายเบียดกันเข้ามาสักนิด นั่งชิดๆกันพอให้อุ่นใจว่าเรื่องเล่าที่ว่ามา แม้นไปกระทบเอาหัวแม่ตีนของมาเฟียไหนเข้าแล้วเขาจะมายิงเอา เราจะได้ตายไปด้วยกันเสียยทั้งหมดในฐานะผู้ร่วมก่อการ หมดไหยังมีต่อ ก็ในเมื่อโลกนี้แม้นจะไม่สวยนัก แต่ก็มีขื่อ มีแป มีกรอบค้ำอยู่ โดยเฉพาะต่างประเทศนอกนั้น มีกฏหมายระบุแบบชัดเจนเลยเทียวว่าเป็นหน้าที่ของนักเงต้องแถลงไขออกมาแต่ไกลว่านี่นั้นหนาคึือมีคนบอกให้ข้าพูดนะเว้ย แต่ที่ข้าพูดนั้นจริงไม่ได้หลอกกัน จะรักชอบเพียงไหน ใสสื่อได้ซื่อตรงสัตย์จริงเท่าใดอยู่ที่ตัวใจของนักเลงผู้นั้น ดังนั้น นักเลงก็จะหาวิธีแสดงออกเป็นนัยว่า นี่คือตัวข้าที่รับหน้าที่สื่อกลางมาบอกเอ็ง จะใส่เสื้อคนละสี ใช้วจีคนละถ้อย หรือแม้แต่บอกไปเลยที่หัวมุมกบาลสลักสักไว้ชัดๆว่า "advertorial" ถ้ากระดากปากจะบอกตรงๆก็มีเทกขะนิคบอกอ้อมไกันไปมากมาย จะแอบใส่ว่า "บายห้างทองโง่วเหลียน" ก็เป็นอีกทางที่ีว่าไว้ได้ให้เข้าใจกัน

พ่อค้าบางคนนี่ก็ช่างใจแคบ แต่ก็ไม่ผิดนัก ก็เขาอยากขายของให้มันเนียนๆ ก็ไม่อยากให้นักเลงมาสลักปักบอกกันโต้งๆเช่นนั้นก็มี ขอให้ลงแบบโล้นๆไปเลยก็มี อันนี้ถือว่าต้องคุยกันหน่อยาวๆ แต่สรุปกันได้ว่าอย่างไรเสียหากขึ้นชื่อว่าจ้างมาให้เล่าบอกต่อกัน นักเลงที่ดีย่อมหาวิธีให้ได้เห็นกันไม่มากก็น้อย หากเป็นนักเลงสั่วๆรับของรับเงินเขามาแล้วมาเนียนเขียนกล่าวเล่าอ้างกันแบบดมไม่รู้กลิ่น ชิมไม่รู็รสเลยว่าสิ่งไหนคือรับค่าจ้าง สิ่งไหนคือตัวตนแล้วก็ถือว่าทรยศต่อความเป็นนักเลงของมันเองแล้ว วันนี้ได้เงิน ได้ลาภมาก็ดีไป สักวันระวังเอาไว้เถิดประชาชีจะเกลียดรังเกียจเอาได้

กล่าวกันมาถึงเรื่องนี้แล้ว จะไม่เล่าอีกมุมก็คงจะไม่ได้ ตามประสาชายพเนจรปากเปราะก็แบบนี้ เพราะก็ยังมีพ่อค้าที่หน้าด้านยิ่งกว่านั้นอีก เข้าใจผิดเสียไปหมดว่า การรีวิวนั้นมันต้องเป็นที่ถูกอกขของเขาด้วย ก็เพราะอุตส่าห์ให้ของมาแล้ว ว่ากันก็ว่าไปคือให้รถถีบมาขี่เล่นโก้ๆสนุกสนานกันได้ มันก็น่าจะต้องมีอำนาจเหนือตัวหนังสือและคำที่จะสื่ออกไปกันหน่อย จะมาขอแก้ ขอปรับว่าเฮ้ย อย่าบอกแบบนี้สิ ว่าของมันหนัก บอกว่ามันไม่เบาได้มั้ย หรือไม่ต้องบอกเลยยิ่งดี ใจนักเลงนั้นปวดร้าวเจียนตาย ไม่ได้ปวดร้าวเพราะเจ็บใจที่เขามายุ่งกับงานเราดอก แต่มันร้าวใจที่อยากจะต่อยปากเสียให้แตกสักทีหนึ่ง เอ๊ะไอ้นี่ เข้าใจอะไรกันผิดหรือเปล่า คิดว่าตกลงนี่กูเป็นหนี้บุญคุญกันเลยหรือที่มึงให้สินค้ามารีวิว เพราะในหนึ่งมุมแล้วหากแม้ว่าของนั้นมันมีมิติที่น่าพิศมัยอย่างแท้จริง อยากได้มาลองครองมาก คร้านจะหามาเองก็ไม่ใช่เรื่องยาก แล้วไม่ต้องไปเล่าบอกให้ใครได้รู้ เก็บไว้พึงใจแต่เพียงตนก็ยังทำได้ ไอ้ครั้นจะทำแบบนี้แต่แรกมันก็ต้องวนไปหาประเภทสอง หรือที่ศัพท์นักขายเขาเรียกกันว่า "แอดเวอร์" เสียเลยก็ไม่เอา ไม่รู็ว่าไม่รู็ หรือรู้แต่แกล้งไม่รู็เพราะไม่อยากเสียเงินจ้างนักเลงให้ทำ บอกไว้ก่อนว่านักเลงนั้นมันได้ชื่อว่านักเลงอยู่ มันก็ต้องมีดีอยู่พอตัวกันทั้งนั้น อย่าไปคิดเลยว่านักเลงต้องมาง้อขอบุญคุญกันหนักหนากับเรื่องนี้ งานประเภทยืมปากให้ขายนั้น นักเลงจริงเขาไม่ไปเร่ขายใส่ปากกินหรอก ถ้ามีก็จะเพราะว่าส่วนมากแล้ว มีคนขายมาให้นัเกเลงพูดกันทั้งนั้นแล
รูปภาพ
ก็เพราะอะไรกันเล่า? ก็เพราะคนเราที่นี้ ส่วนมากนิยมชมชอบในการรับฟังคนทั่วไปบอกกล่าวเล่ากัน มากกว่าซุ้มนักเลงจะมาเล่า เพราะเชื่อกันเอง ลือกันเองว่า คนพูดย่อมสดใสสวยงาม รู้กันหรือไม่ว่า คนเหล่านั้นบางคน บางธุรกิจแล้วไซร้ ถูกแทรกแฝงขายครอบงำกันง่ายเสียยิ่งกว่า บางกรณีที่พบได้ไม่ยากเลยก็คือร้านอาหาร ประเคนให้กินฟรี ให้บัตรมากินกันต่ออีกหลายครั้งเอาให้คุ้ม เพื่อหวังให้คนๆนั้นไปเล่าแต่ในสิ่งที่ดี ไอ้หมอนี่ก็อารามดีใจได้เป็นซัมบอดี้ อิ้มฟรี กินฟรี ปรี้ฟรีก็มี ชมเสียยกใหญ่ อะไรเสียก็หมกเอาไว้ไม่ยอมบอก อะไรดีก็โอ่เสียให้เกินจริง มันง่ายดายกว่าเอาเงินมาจ้างนักเลงสักคนมากนัก แล้วคนก็เชื่อถือกันเช่นนี้ต่อไป กระทบกลับมาเป็นทอดๆ คุณๆเอ๋ย จงรู้เอาไว้เถิดว่าการขายสมัยนี้มันซับซ้อนยิ่งนัก ลำพังสุมาอี้ ขงเบ้งกลับมาเกิดแล้วจะยิ่งปวดหัวไม่น้อยกว่าโจโฉเลย เมื่อพบกับกลยุทธเด็ดของนักรบการขายยุคยิงกระสวยไปสอยตูดดาวอังคารกันได้แล้ว

แต่ก็นั่นแล ในเมื่อยังมีคนหลงเชื่อซื้อของขายตรงพ่วงเพิ่มเงินไปญี่ปุ่นกันได้เกือบครึ่งหมื่นอย่างในกระแสตอนนี้ อย่าไปเอาอะไรเลยกับการเลือกหาสินค้าสักอย่างที่เมื่อเห็นรีวิวของมนุษย์ที่จั่วหัวว่า "ยูสเซอร์รีวิว" แล้วจะพลันแอบปิดตาข้างหนึ่งว่ามันมาแบบไหนกันหนอ หรือเลิกตั้งคำถามว่ามันมีมาตรฐานเพียงไหน เหมือนกับที่ตั้งคำถามกับสำนักนักเลงใหญ่ว่ามันรับเงินมาหรือเปล่า เพราะไม่รู็ถึงความจริงของการทำงานของสำนักนักเลงสากลว่าเขาแยกกันชัดเจน

เอาล่ะพี่น้องทั้งหลาย ร่ำกันมาถึงจุดนี้ เหล้างวด ไหเปล่ากลิ้งโค่โร่อยู่รายรอบ บ้างก็เมาหลับไปเสียแล้ว ดวงอาทิตย์คล้อยต่ำแสงรอนๆ ทไวไลท์งามอร่ามมาน่าจะใกล้ถึงเวลาแห่งการบอกลาจาก ม้วนเสื่อขึ้นหลังแล้วออกเร่ร่อนไปเร้นกายประกอบกรรมอันเดิมไปเสียในไม่กี่อึดใจนี้ อยากจะฝากเอาไว้ก่อนจากลา แบบสหายผู้มีใจต่อกันกับเกลืที่อยู่ร่วมร่ำจนจอกสุดท้ายว่า จงอยู่และกินอย่างมีสติเสมอ อย่าหลงมัวเมากับยาที่ป้ายใส่เอาไว้กันเกินไปนัก ถ้ามีใช้มีจ่ายก็ดีไป แต่ถ้าเกินตัวมากมายไปนักก็ใช่ว่าจะทำให้สุขขนั้นจีรังยั่งยืนต่อไปได้ และขอฝากถึงนักป้ายยากันต่ออีกว่า การที่ได้ชื่อว่าเป็น "นักเลง" มาพร้อมกับความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่งกว่าไอ้แมงมุมยิงใสใส่เหล่าร้าย เพราะเพียงหนึ่งคำที่เอ่ยออกไปแล้วมันอาจส่งผลกับจิตใจคนอื่นได้มากกว่านั้นมากนัก นักเลงย่อมรู้กันอยู่ในตัวนักเลงเอง จะใส่สูท ใส่เสื้อกล้าม จะเน้นร้องรำทำเพลงเล่าเรื่องลำตัด หรือเน้นโคลงกลองกาพย์ฉันทลักษณ์ร้อยเล่าก็ตามแต่ แต่ท้ายที่สุด สื่อที่สาระไปถือผู้รับนั้นเล่าไม่ต่างกัน

ขอยกจอกขึ้นจรดริมฝากปาก จิบคำสุดท้ายอย่างช้าๆ ทอดสายตามองทุกท่านเบื้องหน้าอย่างเคารพ ก้มหัวให้กับเกียรติที่ได้รับในการร่วมเสวนาสู่กันในครั้งนี้ สิ้นเหล้าจอกนี้ อาจหวังว่าจะได้พบกันอีกครั้งในโอกาสหน้า เมื่อวันหนึ่งได้จรจัดกลับมาเยี่ยมเยียนกันอีก ไม่ต้องนัดหมาย ไม่มีกำหนดการอะไรทั้งนั้น เสียงฝีเท้าที่เดินแยกจากกันไปของเกลือแปลกหน้าที่ร่วมวงสนทนากันมาครึ่งค่อนวันเป็นเรื่องปกติของมุมสงบในตลาดที่พลุกพล่าน เหลือเพียงเงาไม้ทอดยาวกับแสงสีทองรำไรสะท้อนเกล็ดเมฆที่เอื่อยทอดตัวอยู่สุดปลายฟ้าสีน้ำเงินเข้ม ของจงสุขสมกับรถถีบของท่านต่อไปอย่างที่มุ่งหมาย
รูปภาพ
ลาไป ณ ตรงนี้
สวัสดี

หมายเหตุ
ไม่มีวลีใดในนี้จะสื่อสารถึงบุคคล หรือกลุ่มบุคคลใดเพื่อกระทบกระทั่งทั้งสิ้น ทั้งหมดเป็นเพียงการเปรยเปรียบเพื่อบอกเล่าถือเรื่องราวบางอย่างเท่านั้น
ฟังสาระจักรยาน Podcast
https://open.spotify.com/show/76iDUCWXgqqixg1CmoSDIp
ข่าวสารจัรกยาน
https://www.facebook.com/cyclinghubthailand/
OSK 97
ขาประจำ
ขาประจำ
โพสต์: 13804
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 เม.ย. 2011, 12:05
team: ทุ่งสง
Bike: focus max. neilpride bora

Re: รีวิวของ เรื่องของการทดสอบที่คุณอาจไม่รู้ !!

โพสต์ โดย OSK 97 »

ผมยกให้เป็นกระทู้แห่งปี17เลย สุดยอดเนื้อหาและลีลา
visual3dmax
ขาประจำ
ขาประจำ
โพสต์: 1356
ลงทะเบียนเมื่อ: 21 ส.ค. 2014, 11:44

Re: รีวิวของ เรื่องของการทดสอบที่คุณอาจไม่รู้ !!

โพสต์ โดย visual3dmax »

สุดยอดครับคุณ giro ผมก่อยู่ในส่วนสนับสนุนให้เกิดความยากของคน เล้าอ้างด้วยภาพ บางเหตุผลก่ปวดใจกับ สิ่งที่เจ้าของสินค้า ต้องการขาย แต่เมื่ออยู่ในระบบบริโภคนิยม มันถึงได้มีงานแบบนี้ ไอ้ครั้นจะไม่ทำ คงไม่ต้องมีไรอะไรกิน

เป็บบทความที่ยาวมากอีกชิ้นและบ่งบอกตัวคุณเช่นเดิม
ขอคารวะ
itee69
สมาชิก
สมาชิก
โพสต์: 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 18 มี.ค. 2013, 16:12
team: Groove Bike
Bike: รถพับ

Re: รีวิวของ เรื่องของการทดสอบที่คุณอาจไม่รู้ !!

โพสต์ โดย itee69 »

เยี่ยม ชอบสำนวนการเขียน อ่านเพลินดี
รูปประจำตัวสมาชิก
ethylalc
ขาประจำ
ขาประจำ
โพสต์: 634
ลงทะเบียนเมื่อ: 17 ส.ค. 2011, 19:59
Bike: Specialized E5 2015
ตำแหน่ง: onnut bkk

Re: รีวิวของ เรื่องของการทดสอบที่คุณอาจไม่รู้ !!

โพสต์ โดย ethylalc »

นึกว่าอ่านนิยายโกวเล้งอยู่ :shock:
aum047
ขาประจำ
ขาประจำ
โพสต์: 338
ลงทะเบียนเมื่อ: 10 พ.ย. 2012, 08:47
Tel: 085-9023377 เบอร์เดียว
team: Strong Pig.
Bike: Propel isp
ตำแหน่ง: ลาดกระบัง
ติดต่อ:

Re: รีวิวของ เรื่องของการทดสอบที่คุณอาจไม่รู้ !!

โพสต์ โดย aum047 »

น่าติดตามครับ
Strong pig.
เรา.....จะเป็นหมูที่แข็งแรง :lol:
Chai_7682
ขาประจำ
ขาประจำ
โพสต์: 122
ลงทะเบียนเมื่อ: 15 ส.ค. 2015, 19:57
ติดต่อ:

Re: รีวิวของ เรื่องของการทดสอบที่คุณอาจไม่รู้ !!

โพสต์ โดย Chai_7682 »

จัดว่าเด็ดจริงๆสำนวนในการบรรยาย
ID LINE : chai_7682
tango04
สมาชิก
สมาชิก
โพสต์: 24
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 ต.ค. 2015, 15:43

Re: รีวิวของ เรื่องของการทดสอบที่คุณอาจไม่รู้ !!

โพสต์ โดย tango04 »

:D มีภาค2มั้ยครับ
รูปประจำตัวสมาชิก
moo101
ขาประจำ
ขาประจำ
โพสต์: 115
ลงทะเบียนเมื่อ: 14 มิ.ย. 2015, 09:58
Bike: Merida speeder 100

Re: รีวิวของ เรื่องของการทดสอบที่คุณอาจไม่รู้ !!

โพสต์ โดย moo101 »

ผมว่าน่าจะหมดไปซักขวดสองขวดแล้วครับ ชอบๆ
giro
ขาประจำ
ขาประจำ
โพสต์: 3092
ลงทะเบียนเมื่อ: 06 ส.ค. 2008, 15:14
Tel: 0865040751
team: Team Bike And Body Cycoling
Bike: Kemo KE-R5, Giant Propel Advance SL, Specialized Alez E5 Revolution
ตำแหน่ง: ซอยอารีย์ พหลโยธิน กทม.
ติดต่อ:

Re: รีวิวของ เรื่องของการทดสอบที่คุณอาจไม่รู้ !!

โพสต์ โดย giro »

ภาคต่อ... เอาไว้มีเวลา จะมาร่ายเสวกโสลกร่ำกันใหม่นะครับ
ยังมีเรื่องคมคาวที่อยากเหลาอีกไม่น้อย
ฟังสาระจักรยาน Podcast
https://open.spotify.com/show/76iDUCWXgqqixg1CmoSDIp
ข่าวสารจัรกยาน
https://www.facebook.com/cyclinghubthailand/
Golfy_Nopadol
สมาชิก
สมาชิก
โพสต์: 44
ลงทะเบียนเมื่อ: 10 พ.ย. 2015, 11:39
Tel: 0882939489
team: Takfa
Bike: Giant TCR SL
ตำแหน่ง: ์นครสวรรค์
ติดต่อ:

Re: รีวิวของ เรื่องของการทดสอบที่คุณอาจไม่รู้ !!

โพสต์ โดย Golfy_Nopadol »

ยอดเยี่ยมมากๆครับ
ตอบกลับ

กลับไปยัง “เสือหมอบ (roadbike)”