............พาคุณนาย ไปทัวริ่ง ..... โดย พี่แดงสารภี ..............

[Deang-sarapee]

https://www.youtube.com/watch?v=E8-EJSJyu4A...............


https://www.youtube.com/watch?v=K_MNkfgde04...............


ทบทวนเที่ยวปราสาทวัดภูกับ Smile Thai Tour และ South Loas Tour.com ขอบพระคุณสำหรับ VDO ที่แบ่งปันกันครับ







ขออนุญาตุเก็บตก ย้อนไปชมภาพข้าวจี่ ณ เมืองนครจำปาสักที่แสนอร่อยกินคู่กับกาแฟเข้ากันดีจริง ๆ วันนั้นผมสั่ง ๒ อัน และภาพเก็บตกจากกล้องคุณนายไปวัดภูมรดกโลกของลาวครับ

หลังจากที่เราชมมรกโลกกันอย่างอิ่มอกอิ่มใจแล้ว ก็ได้เวลาเดินทางกลับ มีสองทางเลือกคือกลับเมืองไทยเลยหรือว่าไปนอนที่เมืองปากเซอีกสักคืน ลุงดมแกมีเอกลักษณ์อย่างหนึ่งคือ ถ้าได้เวลากลับแล้วแกจะไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นแกจะปั่นนำลิ่ว ๆ ไปให้ถึงเลย ครานี้ก็เช่นกันลุงดมปั่นนำตลอด แต่บังเอิญว่าฝนเป็นใจทำให้เสียเวลาพอสมควร

คุณนายยังไม่เคยมาเที่ยวเมืองปากเซ ถ้าปล่อยให้ลุงดมนำตลอดรับรองได้แกพาถึงด่านช่องเม็กแน่นอน ผมจึงปั่นประกบลุงดมโน้มน้าวให้ลุงแกเปลี่ยนใจเข้าไปนอนในเมืองปากเซ วิธีก็ไม่มีอะไรซับซ้อน ลุงดมแกชอบกาแฟสด ผมจึงชวนแกไปดื่มกาแฟสดที่ในเมืองปากเซ ที่ปากเซตรงบริเวณสะพานข้ามน้ำโขงฝั่งเมือง มีบ้านหลังใหญ่สร้างไม่เสร็จซักทีไปมา ๒ ครั้งก็ยังเห็นสร้างอยู่ครั้งแรกคิดว่า เป็นพิพิธภัณฑ์ ไม่ใช่ครับแต่เป็นคฤหาสถ์เศรษฐีเจ้าของกาแฟดัง ยี่ห้อดาว ลุงดมแกชื่นชอบกาแฟโดยเฉพาะที่ในตลาดสดตอนเช้าเมืองปากเซครับ

เราปั่นเข้าเมืองปากเซข้ามสะพานเก็บภาพประทับใจบนสะพาน พอข้ามพ้นสะพานจะเข้าตัวเมืองก็เจอกับครอบครัวนักปั่นจากอุดรธานี ทราบชื่อคุณ สมชาย ลานีน ได้พาครอบครัวมาพักผ่อนที่เมืองปากเซ เราได้ทำความรู้จักกันและเก็บภาพเป็นที่ระลึก ทุกวันนี้ก็ยัง ไลน์คุยกันครับ นี่แหละครับนักจักรยานเจอกันถึงไม่รู้จักแต่ก็ทักทายถามสารทุกข์สุขดิบ กลายเป็นเพื่อนกัน จักรยานมันดีอย่างนี้ครับไม่หว้าเหว่ไปทางไหนเจอแต่เพื่อน























ชื่อโรงแรมคือ สายลมเย็นครับ ที่ผมเขียนว่า เฮือนสบาย เพราะคนลาวเขาบอกที่โรงแรมนี้พักสบายเหมือนอยู่บ้านเจ้าของ ผมเลยบอกเขาว่า "เฮือนสบายแม่นบ่อ" เขาหัวเราะชอบใจครับ

[Deang-sarapee]

มุมกล้องของคุณนายครับ



เก็บภาพพระอาทิตย์ตกดินในห้องพักบนชั้นที่ ๕ ของโรงแรมครับ

๔ ภาพต่อไปนี้ คุณสมชาย แอบถ่ายจากโรงแรมก่อนที่จะมาดักรอพบพวกเรา ทำความรู้จักกัน ส่งเข้าทางไลน์ของคุณนาย ขอบพระคุณมากครับ





















หลังจากที่เข้าห้องพักกันเรียบร้อย ก็มาเก็บภาพพระอาทิตย์ตกดิน (ที่ห้องของผมและคุณนายเพราะเป็นฝั่งตะวันตก) ณ แดนดินถิ่นเมืองปากเซ เป็นที่สนุกสนานกัน จนพอสมควรแก่เวลา ก็แยกย้ายกันไปชำระร่างกาย ออกไปหาอาหารเย็นกินกัน คืนนั้นแทนการปั่นท่องราตรีเราเลือกเดินกัน ไปไกลพอควร แต่เนื่องจากโรงแรมที่เราพัก ห่างไกลจากร้านค้าตัวเมืองมาก เราจึงเลือกซื้อเป็นอาหารสำเร็จกลับไปทานที่โรงแรม ลุงป๊อกกับลุงดมขอกลับก่อน คุณนายและผมเดินเข้าไปในตัวเมืองกว่าจะกลับก็ดึก กลับมาคุณนายก็ส่งข่าวติดต่อกับทางเมืองไทย กว่าจะได้นอนเรียกว่าน่าจะเที่ยงคืนนั่นแหละครับ

[Deang-sarapee]

อรุณรุ่งวันใหม่ ลุงดมเก็บภาพที่ห้องของลุงดม พระอาทิตย์จะขึ้นทางนั้นส่วนที่ห้องผมกับคุณนายเป็นทางทิศตะวันตก คงได้แต่ยามเย็นซึ่งเมื่อวานตอนเย็นพวกเรามารุมกันถ่ายภาพพระอาทิตย์ตกที่ห้องนี้กัน

ยามเช้าที่ห้องของผมและคุณนายครับ









ไปตลาดเช้าที่ปากเซ มีอาหารการกินเพียบเลยครับ กาแฟที่นี่แนะนำให้ดื่มกาแฟโบราณนะครับ อร่อยสุด ๆ ลุุงดมถูกใจที่สุดเลย รวมทั้งลุงป๊อกด้วย พูดถึงกาแฟทำให้เรานึกถึง คุณยูร ไม่ทราบชะตากรรมบินเดี่ยวไปหลวงพระบาง ไม่ได้ติดต่อกันเลย เป็นตายร้ายดีอย่างไรกลับบ้านคงได้เม้าส์กัน













นักปั่นลาวเข้ามานั่งสนทนาและให้ข้อมูลต่าง ๆ แกชื่นชอบการเดินทางไกลในแบบที่เราเดินทาง แกอยากจะไปบ้าง แต่ในลาวหาคนที่เข้าใจและร่วมเดินทางไม่มีเลย แกหวังว่า วันหนึ่งคงจะมีคนร่วมเดินทางบ้างมีพรรคพวกของแกหลายคนที่เห็นพวกเราปั่นข้ามสะพานมาแต่เมื่อวาน อยากจะเข้ามาทักทายแต่ก็เกรงใจเพราะเวลาเย็นแล้ว เช้าวันนั้นเราจึงได้ชวนให้ไปปั่นด้วยกัน ครับก็เหมือนพี่ไทยเราและครับ คือพอโอกาสมี เวลาดันไม่มี นี่ถือเป็นความยากจนอย่างยิ่ง ส่วนพวกผมนั้นทุกคนร่ำรวยกันหมดครับ ได้คุยให้สหายลาวฟังแกชอบใจใหญ๋เลยแล้วแกยังบอกว่า "อีกไม่นานผมคงจะร่ำรวยเหมือนพวกพี่" เราก็อวยพรให้สมพรปาก











รอคุณนายหาซื้อเสบียงติดตัวไปด้วยเมื่อทุกอย่างเรียบร้อย เราก็พากันกลับไปยังโรงแรมเพื่อทำภารกิจเล็ก ๆ น้อย ๆ และเตรียมเดินทางกลับประเทศไทย

ขนสัมภาระจากชั้น ๕



ข้ามโขงก็อดไม่ได้ที่จะจอดจักรยานชมสายน้ำไหลแรงสูดอากาศบริสุทธิ์ ก่อนที่จะอำลา ปากเซ







https://www.youtube.com/watch?v=dE4jHJqrDic..............

https://www.youtube.com/watch?v=GO2SxyoOLy4...............

Bye Bye Pakse next time we"ll come back again"

[Deang-sarapee]

กว่าที่เราจะออกจากปากเซได้เรียกว่าสายพอสมควร เป็นไปตามฟอร์มพอจะได้กลับบ้านลุงดมต้องเป็นนำลิ่ว ๆ เรียกว่าลุงแกไม่ให้เสียเวลารีบปั่นนำไปตลอดเราประมาณการว่าเราอาจจะค้างที่ช่องเม็กอีกสักคืนหนึ่ง เพราะที่ช่องเม็กมีวัดที่เป็นสายของหลวงพ่อกัณหา เป็นวัดที่ทานมังสวิรัติทั้งวัด ทั้งพระและญาติโยม

ภาพถ่ายระหว่างทางที่เราปั่นจากปากเซถึงช่องเม็กไม่มีกันเลย เพราะตั้งใจปั่นกันหนึ่ง สองถนนตลอดช่วงมีการซ่อมแซมซึ่งเราต้องระมัดระวังกันพอสมควร สามอากาศในวันนั้นก็ร้อนพอสมควร สี่กล้องส่วนตัวผมก็เริ่มมีปัญหา(เก่าแก่แล้ว) ส่วนใหญ่จึงใช้มือถือถ่ายซึ่งลำบาก ก็เลยไม่ให้ความสนใจเท่าใดกว่าจะรู้ตัวก็สายไป ดังนั้นอยากจะฝากครับเวลาที่ท่านออกทริป ถ่ายไปเถอะครับภาพแล้วค่อยมาเลือกว่าภาพไหนมีประโยชน์ ดี เหมาะ ก็ใช้ภาพนั้น มีบางคนบอกว่าไม่จำเป็นถ่ายเฉพาะที่สำคัญ ๆ นั่นต้องระดับมือโปร ตาถึงเขาจึงใช้วิธีนี้ ผมมือขี้เป็ดขี้ไก่ สิ่งที่ผมทำคือกดชัตเตอร์ตามอารมณ์ที่สั่งการ แล้วมาคัดเลือกยอมรับครับการถ่ายภาพเป็น ศาสตร์และศิลป์ ต้องมีการศึกษาเรียนรู้ครับ

ลุงดมปั่นไปถึงด่านช่องเม็กก่อนใครแล้วตามด้วยผมคุณนายและลุงป๊อก ผมให้คุณนายและลุงป๊อกไปทำกรรมวิธีข้ามแดน ที่ลาวเวลากลับประเทศด่านไม่สนใจปั๊ม ๆ ให้ครับ วันนั้นลุงดมเสียค่าปั๊มข้ามแดนที่ลาว ๑๐๐ บาท แต่คุณนายพาพาสปอร์ต ๓ เล่มไปคุยอีท่าไหนไม่ทราบ ด่านคิดแค่ ๔๐ บาท ลุงดมเสียความรู้สึกครับ ๕๕. ลุงป๊อกเลยกระเซ้าว่า "วันหน้าอย่ารีบร้อนไป-มาให้พร้อมกัน บ้านอย่างไรไม่หนีไปไหนหรอก" ลุงดมก็คงได้แต่ ยิ้มแล้วเกาศรีษะรำพึงว่า "ให้มันได้แบบนี้ทุกทีไปละกัน" ก็ไม่รู้ความหมายครับว่าหมายถึงอะไร

เราทำกรรมวิธีข้ามด่านทั้งสองเสร็จเราก็ปั่นเข้าไปในตลาดบ้านเราหาซื้อของกิน ตระเตรียมเดินทางต่อระยะทางยังอีกยาวไกลจะถึงอุบลราชธานี




































....https://www.youtube.com/watch?v=nStPrFi ... องปากเซกับ ฮอทเซียดอทคอม มันแปลกดีนะไม่รู้อร่อยเปล่า เสียดายที่พวกเราไม่ได้อยู่นาน ๆ เลยไม่ได้ไปดู ชิม กันครับ [/b]

[Deang-sarapee]

ห่างหายไปเป็นแรมเดือนกับทริปก่อนเข้าพรรษาตั้งแต่ ๒๔ มิ.ย. - ๑๗ ก.ค.๕๘ เป็นทริปแสวงบุญในแบบ "จักรยานธุดงค์" อย่างแท้จริงรวมระยะทางตั้งแต่เริ่มต้นจนจบทริปได้ ๑๕๓๒ กม.ใช้เวลา ๒๓ วันครึ่ง ได้ประสบการณ์ทั้งดี - ไม่ดี สมหวัง - ผิดหวัง ฯ ตอนนี้กลับถึงบ้านเรียบร้อยแล้วครับ กลับมาก็จะมาสานงานต่อที่คั่งค้างคาไว้ให้จบครับ ก็ติดตามเป็นกำลังใจกันต่อ ๆ ไปนะครับ



















































รายละเอียดเรื่องเล่าผมขออนุญาตุนำไปเล่าในกระทู้ "จักรยานธุดงค์" นะครับ ติดตามให้กำลังใจตลอดจนร่วมแจมในเกร็ดความรู้เพื่อเป็นวิทยาทานกับท่านที่เข้ามาเยี่ยมชมได้ มีเรื่องราวเยอะแยะมากมาย ทั้งดีและไม่ดี คุณนายซึ้งใจ เข้าใจ แล้วละว่า พระธุดงค์ท่านลำบากตรากตรำขนาดไหนกว่าจะบรรลุธรรม ในความลำบากนั้นมีความสุขที่แฝงอยู่ทุกขั้นตอน ไม่แปลกใจอีกเลยว่า ทำไมคำสอนขององค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าจึงเป็น "อมตะ"

จักรยานธุดงค์ แต่ก่อนเคย "เยาะนิด ๆ " บัดนี้เปลี่ยนแล้วเป็น "ศรัทธา" และมุ่งมั่นที่จะเดินทางนี้ต่อไป ไม่ต้องถามผมนะครับว่า "สุดแสนจะดีใจ" ที่เราสามารถนำคู่ชีวิตของเราให้เดินทางร่วมกับเราได้ด้วยความสุข ติดตามกันในกระทู้ดังกล่าวนะครับ ขอบพระคุณล่วงหน้า มา ณ โอกาสนี้ ภาพที่นำเสนอคงไม่ต้องบรรยายนะครับ ไปเจอกันที่กระทู้ "จักรยานธุดงค์" ครับ

และในเช้าวันนี้เรามีโปรแกรมเดินทางไปปฏิบัติธรรมที่วัด (ยังไม่ทราบว่าคุณนายแกจะไปวัดไหนครับ ต้องตามใจครับ๕๕) เนื่องจากเราเป็นศรัทธาของวัดหลาย ๆ วัด แต่ละวัดก็มีข้อดีแตกต่างกัน ส่วนวันเข้าพรรษาจริง ๆ เราต้องไปที่วัดหลวงปู่สิม ที่ถ้ำเชียงดาวกำหนดการออกมาแล้วคือวันที่ ๒๙ ก.ค.- ๑ หรือ ๒ ส.ค.๕๘ ใครสนใจจะไปร่วมด้วยช่วยกันปฏิบัติธรรมกับหลวงปู่ เรียนเชิญนะครับ เช้านี้คงไม่ทันล่ะนะ ไม่เป็นไรครับกลับมาก็จะมาเล่าและเอาบุญมาฝากครับ โชคดีนะครับอย่าลืมใกล้พรรษาแล้ว ตั้งสติมีสมาธิที่จะ ลด ละ เลิก อะไรให้ได้สักอย่างในพรรษานี้นะครับ

[Deang-sarapee]

เช้าวันนี้ขออนุญาตุจบทริป Lulla Asian กันซะเลยครับ เมื่อเราทำกรรมวิธีผ่านแดนเรียบร้อย ก็คุยตกลงกันว่าถ้าหากปั่นไปเราคงต้องนอนที่ อุบลราชธานีอีกคืนหนึ่ง ลุงดมจึงขอออกความเห็นนิดนึง (ปกติไม่ค่อย)แกบอกว่า "เอางี้...เราปั่นไปที่ขนส่งช่องเม็ก แล้วหารถตู้ถ้าไม่เกิน ๑๐๐๐ บาท เราเหมาไปเลยจะได้ Save เวลาเนื่องจากเส้นทางนี้ปั่นกันจนเบื่อแล้ว" เพื่อเห็นแก่สหายผู้ร่วมเดินทางเป็นอันตกลงตามนั้น

ปรากฏว่ารถตู้ตกลงในราคา ๑๐๐๐ บาท จาก ๒๐๐๐ บาท ๕๕.เป็น งง ! จึงเป็นอันว่าเราได้นั่งรถตู้ไปจนถึงอุบลและได้รถนครชัยแอร์ จากอุบลถึงเชียงใหม่ช่วง สาย ๆ เราปั่นไปส่งลุงป๊อกที่ปากทางเข้าบ้าน และที่ปั๊มน้ำมัน Ptt.มีร้านกาแฟขึ้นชื่อลือชา ลุงป๊อกอยากให้ทดลองชิม เพื่อไม่ให้เสียน้ำใจก็เข้าไปนั่งจิบกาแฟสรุปทริป กันในร้านกาแฟ จนได้เวลาอันสมควรเรา ๓ คนปั่นกลับบ้านปากกองสารภี

เป็นอันว่า ทริป ลัลลาอาเซียน ก็เอวังอย่างสมบูรณ์ ขอได้รับความขอบคุณ พร้อมทั้งขออภัยหากมีสิ่งหนึ่งสิ่งใดทำให้ขัดข้องหมองใจเช่นเยิ่นเย้อ ข้อความไม่ถูกใจ ฯลฯ โปรดให้อภัยและขออโหสิกรรม ถ้ายังไม่เซ็ง มีทริปใหม่จะนำมาเล่ากันต่ออีก ก็ได้ติดตามกันต่อไปนะครับ สวัสดีครับ















:)https://www.youtube.com/watch?v=trMVreDNJ7o


..... ..... ......... ........ ........

[thaicom]

ขอปักหมุดไว้ก่อน (^^)

[Deang-sarapee]

หลังจากที่กลับจากทริปหลวงพระบางก่อนเข้าพรรษา รวมระยะเวลาการเดินทางที่ยาวนานถึง ๒๓ วันครึ่ง กลับมาถึงบ้านพักได้ไม่เท่าไร คุณนายเกิดนึกอยากจะไปนอนวัดเพื่อเยี่ยมหลวงปู่สังข์เนื่องจากขาดการติดต่อหลายงานแล้ว โทร ฯ ชวนลุงป๊อกไม่ขัดข้อง แต่ลุงดมมีเหตุด่วนต้องเข้าผ่าตัด(มะเร็งกล่องเสียง) ขณะนี้ปลอดภัยนอนอยู่โรงพยาบาลสวนดอก จะออกโรงพยาบาลในวันศุกร์ที่จะถึงนี้

เพื่อเป็นการไม่ให้เส้นเอ็นติดขัด เพราะหลังจากกลับทริปยาวก็ไม่ได้ปั่นไปไหนกันเลย จึงตกลงกันเดินทางเพื่อไปปฏิบัติธรรมยังวัดใกล้ ๆ เดิมกำหนดว่าจะไปกราบหลวงปู่สังข์ วัดป่าอาจารย์ตื้อ อยู่ที่แม่แตง แต่มีเหตุการณ์ที่ไม่น่าเชื่อว่าต้องพลิกความคาดหมาย ทำให้เราเดินทางไปไม่ถึงวัดหลวงปู่ตื้อ ก็เลยอดที่จะไปกราบและฟังธรรมจากหลวงปู่สังข์ แต่พวกเราก็ยังโชตดีที่ได้พระอาจารย์องค์ใหม่ ซึ่งไม่เคยเจอกันมาก่อนเลย

ตามไปครับว่าเพราะเหตุใด แล้วพระองค์ใหม่พอไปได้ไหม ?















เมื่อวันนัดหมายลงตัวเรามีเวลาเพียง ๒ วันในการเตรียมการ แต่การเตรียมการไม่ต้องมากมายอะไรเพราะเป็นการเดินทางเพียงระยะสั้น ๆ รถที่ใช้ คุณนายแกใช้ "เจ้าหญิง" แทน "คุณพอดี"(พัก) ส่วนผมเลือกใช้ "ลุงฮาร์ด" แทนคุณใช่เลย (พักเช่นกัน) นัดหมายลุงป๊อกเจอกันที่ ตลาดรวมโชค ทางไป ม.แม่โจ้

ออกเดินทางจากบ้านปากกองเลาะรางรถไฟเส้นทางเลี่ยงเมือง ไปออกสถานีรถไฟเชียงใหม่ ตรงไปจนถึงสามแยกไฮเวย์ ลำปาง-เชียงใหม่ ที่แม่น้ำปิงช่วงจะเข้าข่วงสิงห์ ตรงโรงพยาบาลเทพปัญญา เลี้ยวซ้ายไปทาง อ.พร้าว จะผ่านตลาดรวมโชค ซึ่งลุงป๊อกจะจอดรอ ณ ตรงนั้น เราเจอกันตามเวลาที่นัดหมาย ปั่นเข้าไปทาง ม.แม่โจ้ ตัดออกไป อ.แม่ริมที่ทาง โรงพยาบาลสันทราย เข้าสู่ อ.แม่ริม ปั่นไป อ.แม่แตง ถึง ตลาดสันมหาพน แยกตัวออกจากตลาดแม่มาลัย วันนั้นเป็นวันเปิดตลาดใหม่ด้วย เราทั้ง ๓ เลยถือโอกาสแวะเยี่ยมชมและหาซื้อวัตถุดิบในการประกอบอาหารถวายพระด้วย

ชาวบ้านนาน ๆ จะเห็นจักยานทัวร์ริ่งแบบเต็มพิกัด และเป็นคนไทยกลุ่มแรก (เขาเล่ากัน) เพราะมีแต่ฝรั่งเท่านั้นที่เดินทางแบบนี้ เขามาสอบถามกันครับให้ความสนใจมาก นอกจากนี้โฆษกยังได้มาสัมภาษณ์คุณนาย ออกอากาศเป็นที่ครึกครื้นดีครับ เราได้จุดประกายให้ชาวแม่แตงเพิ่มขึ้นอีกแล้วครับ



"เจ้าหญิง" เป็น จย.คันแรกของคุณนายที่ซื้อไว้ปั่น ฝึกปั่นมานานพอสมควร จนวันหนึ่งคิดว่ามีใจรักที่จะปั่นได้แล้ว จึงได้ให้ คุณ เมธา ฯ ช่วยจัดการอีกคันให้ ซึ่งคุณเมธา ฯ ก็ประกอบ "คุณพอดี" ให้ ยิ่งเพิ่มความมั่นใจในการเดินทางไกลมากยิ่งขึ้น เพราะคุณพอดีเป็นจักรยานที่มีสมรรถนะเป็นที่พอใจของคุณนายมาก ๆ ลื่น ไหล เบา ปั่นสบายกว่าเจ้าหญิง แต่ต้องสลับกันเพื่อให้คุณพอดีได้พักบ้าง วันนี้คุณพอดีใช้งานมา หมื่นกว่าโลแล้ว

ส่วนผมไม่ต้องสงสัยผมมี จย.ประจำ ๖ คัน ได้ใหม่ล่าสุดคือ "คุณใช่เลย" ที่ทางคุณ เมธา ฯ ประกอบให้เพื่อเดินทางไป คุนหมิง ตอนนี้ก็ให้พักเช่นกันครับ คราวนี้ขอเอา ลุงฮาร์ด ออกมาปัดฝุ่นเดี๋ยวจะน้อยใจ พูดถึงลุงฮาร์ด แกไม่ธรรมดาพาผม ตลุย ลาว เวียตนามมาแล้วครับ นอกจากนี้ภายในประเทศ ทริป โหด ๆ ลุงฮาร์มักจะรับหน้าที่ได้ดีเสมอ ๆ แต่ต่อนี้ไปลุงฮาร์ดคงต้องเปิดโอกาสให้ คุณใช่เลย รับหน้าที่ทริป โหด ๆ แทนซะแล้วละครับ

[Deang-sarapee]

ทริปไปวัดต้องขอพัก คุณพอดี กับ คุณใช่เลย ไว้ชั่วคราวให้โอกาสคันอื่นได้รับใช้เจ้านายบ้าง เดี๋ยวจะน้อยใจ

ลุงป๊อกกับคุณนายได้รับความสนใจจากชาวบ้านเพราะเป็นผู้สูงอายุ ๑ กับเป็นผู้หญิง ๑ ชาวบ้านสนใจตรงที่จะปั่นขึ้นเขาอย่างไร จย.ที่ใช้แรงต้องไม่ธรรมดา ก็เป็นโอกาสดีที่เราจะให้ความรู้กับคนไม่รู้ เมื่อเขารู้ก็ถึงบาง อ้อ และคิดว่าคงไปต่อยอด(หา จย.ปั่น)



เพื่อนครูด้วยกันแต่ยังไม่เกษียณเจอคุณนายขับรถไปดักหน้ารอ ชื่นชมกับการปั่นและอยากจะใช้ชีวิตหลังเกษียณแบบนี้บ้าง แต่คุณสามีซึ่งก็เป็นเพื่อนตำรวจรุ่นเดียวกันกับผม มันไม่ปั่นพาไปปั่นมันบ่น "เจ็บก้น" ก็เลยไม่เอาถนัดไปทางกระดกแก้วกะฟังเพลง ปัจจุบันเรียกว่าโรคหลาย ๆ โรคลุมเร้า ฝ่ายภรรยาก็พยายามให้เอาเยี่ยงอย่างครอบครัวของผม มันก็ไม่เอากรรมใครกรรมมันก็แล้วกัน

ออกจากตลาดสดที่เปืดทำการใหม่ซิง ๆ เราก็มาที่ตลาดแม่มาลัย ซึ่งเป็นตลาดเก่าแก่ของบ้านนี้เมืองนี้ มีของกินมากมายเยอะแยะละลานตา เวลาจะเข้าตลาดต้องตั้งสตินะครับ ว่าจะไปหาอะไรถ้าไม่งั้นเห็นอะไร ๆ ก็จะซื้อซะหมด ที่ตลาดแม่มาลัยจะเป็นนั้นไม่เชื่อทดลองไปซิครับ

เจอวัดสันติบถซึ่งเป็นวัดที่ผมก่อนลาออกจากราชการได้มาบวชเพื่อถวายเป็นพระราชกุศลสมเด็จย่าปี ๕๐ บวชเสร็จก็ไม่สึกทางวัดบวร ฯ ส่งตัวมาจำวัดที่นี่เป็นเวลา ๖ เดือนมีเหตุให้ต้องลาสิกขา คิด ๆ แล้วยังเสียดายจนทุกวันนี้ การอยู่ในผ้าเหลืองไม่ใช่ของง่ายนะครับ นรกชัด ๆ มารออยู่หากประพฤติปฏิบัติไม่ดี ช่วง ๓ เดือนแรกมีความสุขมากแต่เข้าเดือนที่ ๔ เป็นต้นไปมีแต่มารมาผจญแก้ไขอย่างไรก็ไม่ไหว คงหมดบุญผ้าเหลืองแล้ว(ปัญญาไม่มี ๕๕.)





ผลงานเมื่อครั้งอยู่ในผ้าเหลืองและจำพรรษาที่วัดแห่งนี้ คือได้จัดสร้างพระเจ้าทันใจ ทำงานกัน ๓ องค์ทั้งวันจน ๓ ทุ่มถึงได้ทำวัตรเย็น ทั้งปรับที่ ก่อฐานจวบจนวันงานมีญาติโยมมาร่วมหล่อพระเสร็จภายในวันเดียว เรียกว่าพระเจ้าทันใจ ไปเห็นก็อดภูมิใจไม่ได้ครับ



พวกราทั้ง ๓ คนปั่นเข้าไปในวัดเสาะหาพระและเจ้าอาวาสไม่เจอสักองค์ ไปที่ศาลาก็เห็นศาลาปิดไว้เฉย ๆ ไม่ได้ใส่กุญแจอะไร ไปที่กุฏิแต่ละกุฏิก็ไม่ได้ล็อคกุญแจ เอ...พระท่านไปไหน เมื่อหาไม่เจอเราก็ถือวิสาสะนั่งทานอาหารมื้อเที่ยงกันที่ อาคารรับแขก ประมาณบ่ายโมงพระท่านก็มีรถมาส่งจึงได้ทราบว่า ท่านติดกิจนิมนต์ แต่ท่านเจ้าอาวาสยังไม่กลับมา ท่านก็เมตตาบอกสิ่งในวัดใช้ได้ตามสบาย

ไม่นานต่อมาประมาณบ่าย ๒ โมงกว่า ๆ ท่านเจ้าอาวาสก็เดินทางกลับมาวัด ปรากฏว่าท่านเจ้าอาวาสเป็นนักเรียนแม่โจ้รุ่นเดียวกับ ลุงป๊อก ครับ ๕๕.เรื่องเลยยาวครับ ตามไปเขาจะคุยอะไรกัน จะพยายามนำมาเผยแพร่ครับ

[Deang-sarapee]

ช่วงบ่ายท่านเจ้าอาวาสกลับมาถึงวัด ลุงป๊อกเข้าไปหาพระ "โยมไปไหนมา.." ลุงป๊อก "ผมก็มาหาหลวงพี่นะซิ.." หลวงพี่ไม่ได้ทันดูหน้าลุงป๊อก พอเดินมาใกล้ ๆ ท่านเห็นหน้าชัด ๆ ท่านดีใจ และยินดีที่เพื่อนเก่ามาเยี่ยม และการสนทนาที่ออกรสชาดก็เริ่มขึ้น แต่ท่านได้สะท้อนชีวิตต่าง ๆ ออกมาเป็น ธรรมะล้วน ๆ ท่านทำงานรับราชการ มีลูกเมียมีหน้าที่การงานที่มั่นคงไม่ลำบากยากจน แต่ท่านดวงตาเห็นธรรม ท่านจึงขอลาแม่บ้านและลูก ๆ ออกบวช ส่วนภรรยาท่านอนุญาตุให้มีใหม่ได้ ท่านบวชมาได้สิบกว่าพรรษาแล้ว ? (ลืม๕๕) ผมส่วนใหญ่จะนั่งฟัง

จับประเด็นที่ประทับใจสุด ๒ เรื่องใหญ่คือ

๑)วัดท่านไม่มีกุญแจนอกจากกุฏิส่วนตัว ท่านบอกว่าสงสารคนดี ๆ ที่มาวัดไม่เจอพระอยากจะเที่ยวชมและเข้ามากราบไหว้สักการะบูชา ต้องผิดหวัง ท่านกล่าวว่า กับโจร โขมยเลวเพียงไม่กี่คน ทำให้อุบาสก อุบาสิกา ผิดหวัง ไม่ถูกต้อง อีกอย่าง วัดนี้ก็ไม่ใช่ของอาตมา เป็นของพระพุทธเจ้า ชาวบ้านเขาร่วมใจกันมาสร้างให้เพื่อถวายเป็นพุทธบูชา และให้ลูกศิษย์พระพุทธเจ้าคือ พระสงฆ์ สามเณร อุบาสก อุบาสิกา ได้มาใช้สำหรับจัดกิจกรรมต่าง ๆ รวมทั้งปฏิบัติธรรม ส่วนพระสงฆ์และสามเณร ซึ่งจำเป็นต้องได้เข้าพักอยู่อาศัย แล้วเราก็ช่วยทำนุบำรุงดูแลรักษา เป็นการตอบแทนข้าวน้ำที่ชาวบ้านเลี้ยงดูพวกเรา เพราะพระคือผู้ขอ ไม่มีเงินจะมาสร้างใหญ่โตแบบนี้ได้ อาบัติเขาจับสึก หรือ ตายไปก็เอาไปไม่ได้

ผมได้ช่องก็ขอถามปัญหาที่พวกเราไปเจอมา คือมีบางวัดไม่ยอมให้พวกเราไปอาศัยพัก ทั้ง ๆ ที่เรามีเต้นท์ขอเพียงศาลาเป็นที่กางเต้นท์เท่านั้น ท่านกล่าวว่ามี ๒ ประเด็น ประเด็นแรก องค์เจ้าอาวาสท่านถือสุภาษิต "ของกู ๆ " ประเด็นที่ ๒ ท่านคงกลัวมิจฉาชีพประมาณนั้น ผมกราบเรียนท่านว่า ก่อนที่จะขออนุญาตุผมจะแนะนำตัวเสมอ ๆ และบอกวัตถุประสงค์ด้วยแต่ท่านก็ไม่อนุญาตุอยู่ดี ท่านก็ตอบว่า "นั่นล่ะ คือ ของกู ๆ ๆ ๆ ตัวจริงล่ะ" ๕๕๕ (ผมว่าแล้ว)

๒)ท่านอธิบายธรรมให้ฟังว่า ชีวิตฆราวาสล้วนแต่มีความทุกข์แทบทั้งสิ้น การที่หันหน้าเข้าหาวัดเป็นเรื่องที่ถูกต้อง และพระท่านก็สอนให้นั่งสมาธิแบบนั้นแบบนี้ บางแห่งบางที่สอนชนิดเอาตายคาสมาธิก็มี ท่านเมตตาลุงป๊อกมาก ๆ ท่านบอกว่า "มาวัดมาสวดมนต์ นั่งภาวนา ขอให้มาหาความสุข อย่ามาเอาความทุกข์ สวดมนต์บางคนก็ไม่ชอบ ไม่ชอบก็ไม่ต้องสวดแต่ต้องเข้ามากราบไหว้สักการะให้ถูกต้องแต่ไม่นั่งภาวนาไม่ได้นะ (คงโดนผมเต็ม ๆ เพราะผมสวดมนต์ไม่เท่าไหร่)

การนั่งสมาธิ ก็ไม่ต้องนั่งเอาถึงตายเอาให้ขาหักไปเลย(ถ้าไม่เห็นธรรม)ไม่ถูกต้อง แบบนี้เหมาะสำหรับผู้เข้ามาบวชเป็นพระเท่านั้น ดังนั้นเมื่อแรกนั่งสมาธิจงให้จิตมีความสุข มีความสุขกับการนั่งสมาธิ สมาธิคือการกำหนดจิตให้อยู่ ณ จุดใดจุดหนึ่ง หายใจเข้าอาจจะบริกรรม "พุท" ออก "โธ" แบบนี้ก็ได้ขอให้สังเกตุ(ดูใจ) จิตเจ้าของฟุ้งซ่านไหมถ้าฟุ้งซ่านก็พยายามกล่อมตล่อมจิตอย่าให้ฟุ้งซ่าน ให้มาอยู่ในกายนี้นั่งสัก ๑๐ - ๓๐ นาทีพอจิตสงบมีความสุขแค่นี้ เมื่อเจ็บปวดพอประมาณคิดว่าคงทนไม่ได้ ก็ขออนุญาตุออกได้ ครั้งต่อ ๆ ไปก็ปฏิบัติใหม่แล้วค่อย ๆ ยืดเวลาให้นานเข้า ๆ "เชื่ออาตมาไม่นานเธอจะนั่งเป็นชั่วโมงก็ได้" ขอให้ฝึกทำบ่อย ๆ เรียกว่าเป็นการสะสมแต้ม จำไว้เราไม่ใช่ตั้งใจเข้าวัดแล้วจะบรรลุ ไม่ใช่ ขอเพียงให้มีความสุขแค่นี้ก็พอ จำไว้นะ สา...ธุ (ลุงป๊อกยิ้มแก้มปริครับทุกครั้งจะบ่นนั่งนานไม่ได้)

สนทนากันจนได้เวลาท่านก็ให้พวกเราพักผ่อน แต่เราตั้งใจจะไปนอนที่วัดหลวงปู่สังข์ เป็นอันว่าคืนนี้เรานอนที่นี่ เมื่อตัดสินใจพักค้างก็พากันออกไปตลาดไปหาซื้อของมาเพิ่มเติม เพราะสิ่งที่ซื้เมื่อก่อนเข้าวัดเหมาะกับหลวงปู่ ต้องเปลี่ยน เมนู ใหม่ ตกเย็นท่านให้พวกเราเข้าไปทำอาหารในโรงครัวได้ตามสบาย ก่อนนอนเราสวดมนต์นั่งภาวนากัน เรียกว่าเป็นสุขมาก ๆ ครับ รุ่งเช้าทำอาหารถวายท่าน อาหารท่านก็บิณฑบาตรฉันไม่มีแม่ครัวมาทำอาหารให้ ได้เท่าไรเท่านั้น อาหารก็พอยังชีพได้(สุดยอดครับ)















เคล็ดลับ 10 วิธี ฝึกสมาธิง่ายๆ

ในยุคที่เต็มไปด้วยความเร่งรีบ การแข่งขัน และความวุ่นวายมากมาย ทำให้ใครหลายคนหันหน้าเข้าหาธรรมะ และเลือกผักผ่อนจิตใจตัวเองด้วยการนั่งสมาธิ ซึ่งเป็นเรื่องง่ายๆ ที่ใครก็สามารถทำได้ ทำให้ทุกวันนี้ไม่เพียงคนรุ่นพ่อรุ่นแม่ หรือปู่ย่าตายาย เท่านั้น แต่หนุ่มสาวคนรุ่นใหม่ ก็หันมาฝึกนั่งสมาธิกันมากขึ้นด้วย

สำหรับใครที่ยังไม่เคยและอยากลองสัมผัส ความสุขเล็กๆ และประโยชน์ดีๆ จากการนั่งสมาธิ วันนี้เรามีเคล็ดลับเล็กๆ น้อยๆ ที่จะทำให้การฝึกนั่งสมาธิของคุณเป็นเรื่องง่ายมาฝากกันค่ะ

จัดท่าทางให้ถูกต้อง จริงอยู่ว่าใครๆ ก็นั่งขัดสมาธิ เพื่อนั่งสมาธิได้ แต่การนั่งที่ถูกต้อง คือ คุณต้องแน่ใจว่าคุณนั่งตัวตรง หัวตรง นั่นเพราะร่างกายของเราสัมพันธ์กับจิตใจค่ะ หากคุณนั่งตัวงอแล้วละก็จิตใจของคุณก็จะล่องลอยไปไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แต่ไม่ต้องนั่งเกรงมาก ให้นั่งเหมือนเรากำลังผ่อนคลายดีที่สุด

เปิดตานั่งสมาธิ บางครั้งการนั่งสมาธิไม่จำเป็นต้องหลับตาเสมอไป คุณสามารถเปิดตาไว้ แต่ปรับระดับสายตาให้มองต่ำลง โดยกำหนดจุดให้เพ่งรวบรวมสมาธิไว้ เพราะบางคนเมื่อปิดตาแล้วกลับรู้สึกฟุ้งซ่าน ในหัวสมองเต็มไปด้วยเรื่องรายต่างๆ อย่างไรก็ตาม ก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคนว่าวิธีใดทำแล้วได้ผลมากกว่ากัน

กำหนดรู้ลมหายใจ การกำหนดลมหายใจเข้า-ออก เป็นการกำหนดที่ตั้งของสติ พื่อให้จิตเราอยู่กับสิ่งที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ไม่ฟุ้งซ่านไปเรื่องอื่นๆ แต่เราไม่จำเป็นต้องไปบังคับการหายใจ แค่ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ
นับลมหายใจเข้า-ออก การนับลมหายใจเข้าออก เป็นวิธีปฏิบัติสมาธิมาตั้งแต่โบราณ โดยเมื่อคุณหายใจออกก็ให้คุณเริ่มนับหนึ่งในใจ ต่อไปก็เป็นสองสามสี่ตามลำดับ แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่คุณรู้สึกว่าความคิดของคุณกำลังล่องลอยออกไปที่อื่น ให้คุณกลับมาตั้งต้นนับหนึ่งใหม่อีกครั้ง เพื่อให้คุณนำจิตกลับมาที่เดิม
ควบคุมความคิดไม่ห้เข้ามารบกวน เมื่อคุณรู้สึกว่าคุณกำลังมีความคิดเข้ามารบกวนจิตใจ ค่อยๆ ขจัดความคิดเหล่านี้ออกไป โดยหันมาสนใจกับการกำหนดลมหายใจ อย่าพยายามหยุดความคิดในทันที เพราะมันจะทำให้คุณฟุ้งซ่านและไม่สามารถกลับเข้าสู่สมาธิได้อีก

กำจัดอารมณ์ให้หมดสิ้น มันเป็นการยากที่จะนั่งสมาธิในขณะที่จิตของคุณเต็มไปด้วยอารมณ์ เพราะอารมณ์จะทำให้เกิดเรื่องราวต่างๆ ในจิตใจ โดยเฉพาะอารมณ์โกรธ กลัว เสียใจ ซึ่งไม่ได้ทำให้คุณอยู่กับปัจจุบัน หรืออยู่กับสิ่งที่เป็นในตอนนี้เลย ให้คุณจัดการกับอารมณ์ที่เกิดขึ้นนี้โดยกำหนดลมหายใจไปที่ความรู้สึกของร่างกายที่ควบคุมอารมณ์ส่วนนั้น เพราะจะทำให้คุณไม่คิดถึงเรื่องราวที่ทำให้คุณกลัว หรือโกรธอีก แต่หันมาเพ่งกับสิ่งที่เป็นอยู่ในขณะนี้แทน

ความเงียบบ่อเกิดแห่งความสงบ การนั่งสมาธิควรจะนั่งในที่เงียบๆ เพื่อทำจิตให้ว่าง ไม่ใส่ใจถึงบุคคล เสียง หรือสิ่งอื่นที่อยู่โดยรอบ เพราะความเงียบจะนำมาซึ่งความสงบเยือกเย็น และความรู้สึกมั่นคง เมื่อไหร่ก็ตามที่ความเงียบภายนอกและภายในประสานกันได้ คุณก็จะรู้สึกได้พักกายพักใจ ผ่อนคลายจากความคิดที่รบกวนคุณอยู่ตลอดมา

เวลาในการนั่งสมาธิ เมื่อเริ่มต้นนั่งสมาธิใหม่ๆ คุณอาจจะลองนั่งก่อนประมาณสัก 10 นาที และจึงค่อยๆ เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนรู้สึกว่าจิตคุณเริ่มนิ่งมากขึ้น แต่อย่าบังคับตัวเองให้นั่งนานเกินไปหากคุณยังไม่พร้อม ทั้งนี้ ระยะเวลาที่เหมาะ คือประมาณ 25 นาที เพราะเป็นระยะเวลาที่ไม่ทำให้รู้สึกปวดเมื่อยร่างกายเกินไปจนรบกวนสมาธิได้

สถานที่ในการนั่งสมาธิ สถานที่และบรรยากาศก็ช่วยให้คุณทำสมาธิได้ดีขึ้น ซึ่งการนั่งสมาธิในห้องพระจะช่วยให้จิตใจสงบและรู้สึกเป็นสมาธิมาก หรือคุณอาจจะวางสิ่งเล็กๆ ที่คุณชอบ หรือช่วยให้คุณรู้สึกผ่อนคลายไว้รอบๆ ที่คุณนั่งสมาธิก็ได้ มีความสุขไปกับการสั่งสมาธิ คนเราหากทำอะไรแล้วมีความสุข เราก็จะทำมันได้ดี และรู้สึกอยากทำต่อไป ในการนั่งสมาธิก็เช่นกัน หากคุณมีความสุขในการนั่งสมาธิ คุณก็จะรู้สึกผ่อนคลายสบายตัวและอยากจะทำต่อไป จนสามารถทำเป็นกิจวัตรที่ทำทุกวันได้

เครดิตจาก

(นางจินตนา เหลืองวิไลย์)
นักวิชาการเงินและบัญชีชำนาญการพิเศษ
รักษาการในตำแหน่งผู้อำนวยการ
กลุ่มตรวจสอบภายใน

[Deang-sarapee]

วัดสันติบถเป็นวัดที่มีความสำคัญมาแต่อดีต เพราะเป็นวัดที่พ่อแม่ครูบาอาจารย์ ใช้เป็นที่พักระหว่างทางในการเดินธุดงค์ อดีตตั้งแต่พ่อแม่ครูบาอาจารย์มั่น ภูริทัตโตเป็นต้นมา ก็มีลูกศิษย์ลูกหาอีกหลายองค์ที่เดินทางมาแวะพักที่วัดนี้ เช่น หลวงปู่แหวน หลวงปู่ขาว หลวงปู่ชอบ หลวงปู่ตื้อ เป็นต้น ซึงเรื่องนี้หลวงพ่อเปลี่ยนเคยเล่าให้ผมฟังครับ เมื่อครั้งที่ผมบวชเพื่อถวายเป็นพระราชกุศลแด่สมเด็จย่า แล้วเลยลาออกจากราชการ(ไม่สึก)ทางวัดบวร ฯ ก็ส่งตัวผมมาจำพรรษาที่วัดนี้วัดนี้อยู่ยากครับเพราะสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง เจ้าอาวาสองค์ก่อนเป็นลูกพี่ผมสมัยบวช ท่านอัตตาตัวตนสูงมากท่านมีแนวคิดแปลก ๆ ไม่ค่อยอยู่ในร่องในรอย จนวันหนึ่งมีเหตุให้ต้องถูกให้อยู่ที่วัดนี้ไม่ได้ หาใครที่จะมาอยู่แทนคงยากในที่สุดก็ได้ท่านสุวิทย์นี่แหละมาแทน ผมไปได้ข่าวจากหนังสือพิมพ์ไทยนิวส์เรื่องการแต่งตั้งเจ้าอาวาสดังนี้ครับ

"พระราชวินัยโสภณ เจ้าคณะ จังหวัดเชียงใหม่(ธ)- จ.ลำพูน-แม่ฮ่องสอน เจริญพรว่า ตามที่สมเด็จพระวันรัต รักษาการแทนเจ้าคณะ ใหญ่ คณะธรรมยุติ ได้มีคำสั่งแต่งตั้งพระสังฆาธิการโดยอาศัยอำนาจตามความ ข้อ 27 แห่งกฎมหาเถรสมาคม ฉบับที่ 24 ปี 2541 เพื่อแต่งตั้งและถอดถอนที่ออกตามความ ในพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ปี 2505 แก้ไขเพิ่มเติม โดยพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ ฉบับที่ 2 ปี 2535

........ฯ........ พระสุวิทย์ จตฺตมโล อายุ 61 พรรษา 8 วิทยฐานะ นักธรรมชั้นเอก สังกัดวัดป่าดาราภิรมย์ อ.แม่ริม จ.เชียงใหม่ ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดสันติบถ อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่......ฯ

พระสังฆาธิการที่ได้รับการแต่งตั้ง มีอำนาจและหน้าที่ตาม พรบ.คณะสงฆ์ ปี 2505 แก้ไขเพิ่มเติมโดย พรบ.ฉบับที่ 2 ปี 2535 ดังนั้นพระภิกษุสามเณร และคฤหัสถ์ที่อยู่ในวัดดังกล่าว จงอยู่ในโอวาทของเจ้าอาวาสที่ได้รับการแต่งตั้งแล้วนั้น ซึ่งปฏิบัติการโดยชอบด้วยพระธรรมวินัย กฎหมาย กฎมหาเถรสมาคม ข้อปฏิบัติ ระเบียบ คำสั่งตามประกาศของมหาเถรสมาคม ทั้งนี้ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป."





















วันนั้นหลังจากที่เราได้นำอาหารขึ้นถวายพระ สนทนาธรรมก่อนฉัน หลวงพี่สุวิทย์ได้เมตตาอบรมว่า "การปฏิบัติธรรมสายฆราวาสนั้นขอให้เป็นไปแบบง่าย ๆ อย่างค่อยเป็นค่อยไป คิดเสมอว่าชีวิตนั้นมีแต่ความทุกข์ เมื่อมาปฏิบัตธรรมแล้วต้องให้มีความสุข พ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านก็สอนแบบง่าย ๆ เช่นการรักษาศีล การภาวนาเหล่านี้ ท่านไม่ได้ให้เอาถึงขั้นตายนะ แต่ถ้าบวชแล้วนี่ซิต้องเข้มงวดกันเลยทีเดียว เพราะบวชนี่ต้องการบรรลุใช่ไหมล่ะ จะมามัวทำเล่น ๆ เหมือนฆราวาสก็ลาสิกขาออกไปจะดีกว่า ขอให้จำไว้ว่าจะสวดมนต์ภาวนาอะไรก็แล้วแต่ ขอให้ทำแบบมีความสุขเท่านี้พอ บุญเขาจะสะสมแต้มไปเรื่อย ๆ เมื่อวาสนาบารมีถึง คือเมื่อถึงเวลานั่นหมายถึงว่าต้องการบรรลุจริง ๆ ค่อยมาบวชเหมือนดังอาตมา"

หลังจากที่ถวายอาหารฟังธรรมก่อนฉัน เราก็ลงมารับประทานอาหารที่โรงครัว อิ่มแล้วก็ช่วยกันทำสะอาดโรงครัว เก็บปัดกวาดจนพอใจเราจึงกลับมาที่นอน เก็บสัมภาระบรรทุกจักรยาน หลวงพี่ท่านตามมาเพื่อให้พวกเราได้กราบลาเพราะหลังจากนี้ท่านจะปลีกวิเวกไม่พบใครแล้ว ท่านยังเมตตาชวนเชิญให้พวกเราหาเวลามาปฏิบัติธรรมให้หลาย ๆ วันหน่อย ซึ่งก็รับปากไว้ว่าเราจะกลับมาแน่นอน ในช่วงที่จะเริ่มเดินทางฝนก็เทลงมา เราจึงต้องรอให้ฝนหยุด ในขณะนั่งรอเราก็ปรึกษากันไปไหนดี ? ที่สุดสรุปว่าควรกลับบ้านกันดีกว่า เพราะธรรมะที่ได้รับ จับใจถูกใจลุงป๊อก ขอไปสงบจิตปรับขบวนการในการฝึกปฏิบัติอีกครั้ง เป็นอันว่า ที่ตั้งใจจะไปวัดหลวงปู่สังข์เป็นอันต้องพับไว้

เรารอจนฝนซาแต่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตัดสินใจ ออกเดินทางฝ่าสายฝนปรอย ๆ เรียกว่าเย็นสะบายกันครับ มาถึงตลาดแม่มาลัย คุณนายแกขอแวะแผงลอตเตอรี่เสี่ยงโชคสักใบ(ครั้งที่แล้วถูกไปแล้ว)เอ้า..ไม่ว่ากัน มาถึงทางแยกเข้าปายเส้นทางเลี้ยวซ้ายตัดไปทางสาย เชียงใหม่-พร้าว เขาเปิดให้ใช้ได้ เราจึงถือโอกาสไปสำรวจเส้นทางซะเลย เป็นทางลัดเชื่อมใกล้ดีครับ โชคดีที่เราไม่ต้องกลับทางเก่าให้ซ้ำทางเดิม

[เอ็ม.เจ.ไบค์ นครปฐม]

แจ้งข่าว พี่วิศิษฐ์ ผู้พิพากษา ท่านถึงแก่กรรมแล้ว เมื่อคืนวันที่20 สค 2558 ครับ

[Deang-sarapee]

แจ้งข่าว พี่วิศิษฐ์ ผู้พิพากษา ท่านถึงแก่กรรมแล้ว เมื่อคืนวันที่20 สค 2558 ครับ

เสียใจมากครับ...เสียดายที่ไม่ได้เห็นตัวกันจริง ๆ ได้แต่คุยกันทางโทร ฯ และทาง Line ใหม่ ๆ ท่านยังไม่แม่นในสมาธิ-ภาวนา แต่ไม่นานท่านเหมือนจะเก่งขึ้น ดีวันดีคืน...ระยะหลังห่างเหินกันไปและท่านไม่ค่อยจะตอบ Line ผมก็เกรงใจไม่ได้เพิ่มเติมอะไรให้ยิ่ง ๆ ขึ้น (เข้าใจว่าท่านคงเอาตัวรอดได้)

ขณะนี้ลุงดมของเราก็เป็นมะเร็งที่ลำคอ เข้ารับการผ่าไปตัดไปเรียบร้อยแล้ว รอฟังหมอจะให้คีโมต่อ แต่ลุงดมยังปั่นจักรยานได้ ไปไหนมาไหนเหมือนคนธรรมดา ผมดูแลและประกบอย่างใกล้ชิด ควบคุมอาหาร ฝึกกำลังใจ อาการดีวันดีคืนเรียกว่าไม่น่าห่วงแล้ว

สุดท้ายอะไรจะเกิดมันต้องเกิดเพราะ "ไม่มีใครใหญ่เกินกรรม" และ "สัตว์โลกต้องเป็นไปตามกรรม" ขอให้ดวงวิญญาณของท่านสู่สุขคติภพ บุญใดที่ได้สร้างมาบำเพ็ญมาขออุทิศให้ท่านและขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวด้วย ขอบพระคุณมาก ๆ ครับที่ส่งข่าว

[Deang-sarapee]

เส้นทางตัดใหม่เชื่อมระหว่างเส้นทาง อ.พร้าวกับ อ.แม่แตง ช่วงท่ารถ บ.แม่หอพระ ไปออกปากทางเข้า อ.ปาย นับว่าเป็นเส้นทางใหม่ที่ให้การคมนาคมเชื่อมต่อ ปาย แม่แตง พร้าว ลัดสั้นใกล้แล้วก็สดวกสบายยิ่งขึ้นไม่ต้องไปอ้อมเข้าเชียงใหม่เรียกว่าไปนับหนึ่งใหม่อีก เส้นทางนี้ช่วงนี้ยังไม่มีใครทราบมากนัก รถจึงไม่เยอะ เราก็ปั่นกันแบบสบาย ๆ กินลมลุยละอองฝนไปเรื่อย ๆ มีความสุขดีครับ เมื่อถึงทางแยกบริเวณบ้านเมื่อหอพระตรงท่ารถ แม่โจ้เชียงใหม่ เราเลี้ยวขวา มุ่งเข้าบ้านแม่เจดีย์ ที่นี่จะมีอาหาร เจ ขายในตลาด คุณนายเข้าไปหาซื้อห่อไว้เตรียมไปทานมื้อเที่ยงกันที่ วัดหนองอุโบสถเพื่อถือโอกาสไปกราบท่านอาจารย์ ที่เป็นชาวอิสลาเอลด้วย











เราพากันแวะที่วัดหนองอุโบสถเพื่อทานมื้อเที่ยงและจะกราบท่านพระอาจารย์ชาวอิสลาเอล ปรากฏว่าท่านไม่อยู่ก็เลยอดที่จะได้ฟังธรรมและสนทาธรรมกับท่าน เรานั่งพักรอ ต้มกาแฟซดกันคุยกันเป็นการฆ่าเวลา เผื่อว่าท่านจะกลับมา ปรากฏว่าจนแล้วจนรอดท่านก็ไม่ปรากฏกาย เราจึงต้องอำลา เดินทางกลับบ้านกัน ระหว่างทางก็สวนกับรถตกแต่งเทียนเข้าพรรษาที่จะเข้าในขบวนแห่ สำหรับพิธีวันเข้าพรรษา ไม่ทราบว่าเป็นของกลุ่มใด และเนื่องจากฝนตั้งเค้ามาอย่างแรงเรา ๓ คน ก็ต้องรีบปั่นเพื่อไม่ให้ต้องเจอฝน ส่งลุงป๊อกที่สี่แยกสถานีรถไฟ เราสองคนก็มุ่งตรงกลับบ้านปากกอง สารภี ฝนทำท่าจะเทลงมาเป็นระลอก ๆ เราสองคนเร่งปั่นหนีฝนเรียกว่ามันส์ครับ

[Deang-sarapee]

ทริปนอนวัดแสวงหาโมกธรรมในระยะเวลาสั้น ๆ เพียง ๒ วันกับอีก ๑ คืน ได้ให้อะไร ๆ กับชีวิตพอสมควร สิ่งที่ได้รับในครั้งนี้คือ การออกกำลังกายเรียกว่าได้เต็ม ๆ ส่วนเป้าหมายแท้จริงเรียกว่าไม่สมประสงค์ เพราะตั้งใจจะไปกราบหลวงปู่สังข์ที่วัดป่าอาจารย์ตื้อ แต่ไปไม่ถึง ในความไม่สมประสงค์นั้นก็มีสิ่งที่เข้ามาทดแทนคือการได้ไปสนทนาธรรมกับท่านพระสุวิทย์ ซึ่งเป็นพระแท้ ๆ แม้บวชได้ไม่ถึง ๑๐ พรรษาแต่ได้เห็นบารมีธรรมของท่านทราบซึ้งในเจตนาที่ท่านได้อำลาชีวิตทางโลก ท่านเป็นนักเรียนรุ่นเดียวกับลุงป๊อกของเรา มีอาชีพการงานตลอดจนครอบครัวที่อบอุ่น แต่ท่านดวงตาเห็นธรรมได้อำลาครอบครัวมอบทุกสิ่งอย่างวางทุกสิ่งอันให้กับโลก ขอไปอยู่เป็นลูกพุทธะมีบาตร ๑ ใบกับจีวร ๓ ผืน ไม่เอาอะไรแล้ว ด้วยเวลาเพียง ๘ ปีท่านก็สามารถสอนคนได้อย่างแยบยล

ลุงป๊อกนั่งฟังธรรมะง่าย ๆ ที่ท่านสนทนาด้วย สร้างแรงบันดาลใจและกำลังใจในการที่จะปฏิบัติธรรมให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป ธรรมะง่าย ๆ คือ ฆราวาสทำสมาธิภาวนา ขอเพียงให้มีความสุขไม่ต้องถึงขั้นเอาเป็นเอาตายเหมือนพระ เพราะพระท่านละทางโลกแล้วหันมาแสวงหาธรรมต้องสละชีวิตจึงจะได้มา อย่างเรา ๆ ท่านไม่ต้องหรอก ตราบใดบารมีไม่ถึงวาสนาไม่มีอย่าหวัง ขอให้ปฏิบัติด้วยความสุขอย่าเพิ่มทุกข์ให้กับชีวิตเลย



ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมชมหวังว่าคงได้อะไรไปบ้างกับการติดตาม มีสิ่งหนึ่งสิ่งใดผิดพลาดเมตตาอโหสิกรรม เพื่อมิให้เป็นนิวรณ์ธรรมขวางกั้นการปฏิบัติธรรมของพวกเรา ลำดับต่อไปก็เป็นการทำสะอาด เจ้าหญิงและลุงฮาร์ด ที่พาสองชีวิตไปพบกับสิ่งที่ดี อย่าลืมครับทุกครั้งที่เดินทางกลับถึงที่พักจักรยานของเราต้องได้รับการทำความสะอาดขัดสีฉวีวรรณก่อนเก็บเข้าที่เข้าทางรอวันรับใช้เราในทริปต่อ ๆ ไป สวัสดีครับแล้วพบกันใหม่กับพาคุณนายไปทัวร์ริ่งครับ

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ https://www.youtube.com/watch?v=pxcZM748udw ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐


..................... ...................