♫♫ ♫♫ สับถังซ่าส์ ( ขึ้นเขา เข้าป่า กีตาร์ กางเต็นท์ ) ♫♫ ♫♫ (ล่าสุด SPITI VALLEY2016,North of India) p. 1491

[ซาเล้งสีแดง]

day 8 ภููคูนเพียงฟ้า กาสี วังเวียง

สงสัยชาติที่แล้ว ทำบุญด้วยไฟฉาย ชาตินี้ เลยต้องไนท์ทริป ตลอดเลย
ท่านประธานโทรประสาน กับ พี่หางแฮ้ม ว่าช่วยจองที่พักให้ เพราะเข้าวังเวียงช้ากว่ากำหนด
ถ้าไปหาที่พักที่นอน เอง คงไม่ทันแล้ว เพราะตอนนี้ มืดตื๊บเลย

ตอนนี้ซิ่งกันใหญ่ พี่อุ้ย กับ ท่านประธานฯ ผลัดกันขึ้นเป็นหัวลาก av 30 ตามกันลิ้นปลิ้น

[ซาเล้งสีแดง]

ถึงวังเวียง สองทุ่มกว่าๆ พี่วี หางแห้ม มารอรับ และมีน้องๆนักกีฬาจักรยานลาวทีมพี่วี
ที่ปั่นซ้อมมาจากเวียงจันทน์มาด้วย และเราจะทานมื้อเย็นด้วยกัน พี่วี ได้จองที่พักไว้ให้แล้ว
ขอบคุณพี่วีมากๆ ด้วยครับ เพราะหากเราต้องหาที่พักตอนสองทุ่มในเมืองท่องเที่ยวอย่าง วังเวียง
ให้ได้ที่พักแบบกลุ่มใหญ่ คงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย

[ซาเล้งสีแดง]

ซุกหัวนอน วังเวียง ที่นี่ คืนนี้ พักแยกห้องละสองคน สบายทีเดียว
อาบน้ำตัวหอม แปลงร่างหล่อๆ ก่อนไปทานอาหารมื้อเย็น และสำรวจบรรยากาสราตรีวังเวียง

[ซาเล้งสีแดง]

สภาพร่างกาย หลังจากปั่นตั้งแต่เช้า day 8 จาก จุดชมวิวภูคูนเพียงฟ้า เมืองภูคูน มาถึง เมืองวังเวียงเล่นเอามืดค่ำสองทุ่มกว่า
ร่างกายล้าไม่ใช่เล่น แต่ในหัวใจ ยังคึกอยู่ กะว่ากินมื้อเย็นเสร็จ จะจิบเบย เดินชมราตรีของเมืองวังเวียง ให้รอบเมือง
หลังจากพี่วีพาไปทานอาหารที่ร้านไม่ไกลที่พักนัก จนอิ่มหนำ หิวมากกินอย่างเดียว จนลืมถ่ายรูปบรรยากาศมื้อเย็น








กินมื้อเย็นเสร็จ เดินชมเมืองวังเวียง บรรยากาศกึ่งๆ ปาย บ้านเรา นักท่องเที่ยวคืนนี้เหมือนไม่มาก แต่พอจะเห็น
คณะทัวร์จากฮ่องกง มีสาวหมวยๆ มาเดิน ผ่านหน้ากล้อง G โหลของผม บ้างเล็กน้อย
มีเสียงดนตรี เพลงร็อคฝรั่ง จากผับดังลั่นอื้ออึงหนวดหูทีเดียว









ร้านขายทัวร์ริมทาง ป้ายโฆษณานำเที่ยวแอดเวนเจอร์รูปแบบต่างๆ ผมเก็บภาพมาบางส่วน ตามที่สัมผัสได้
แต่มิได้มีใจสเน่หาใดใด ผมว่าสนุกเร้าใจ ไม่สู้ปั่นจักรยานถั่วลิงเที่ยวขึ้นเขา เข้าป่า กีตาร์ กางเต็นท์ แบบที่ชอบทำนั้น สนุกกว่าเมืองแสงสี เยอะเลย




ผ่านไปกับหนึ่งคืนแสงสีแห่ง วังเวียง

[ซาเล้งสีแดง]

DAY 9
วังเวียง หนองคาย หมอชิต


ผมตื่นหกโมงเช้า โอ้ว ถือว่าตื่นสายนะเนี่ย ปกติต้องตีห้า
เพื่อนๆ มาเคาะห้องปลุก ให้ลุกมาต้มกาแฟให้กิน
งัวเงียลุกมาจุดเตาฟู่ต้มน้ำชงกาแฟ หม้อล้างยังอะเนี่ย จำไม่ได้ ฮ่า ๆๆ

[ซาเล้งสีแดง]

พี่อุ้ยมานั่งกดดัน รอน้ำร้อนเดือด รีบต้มเร็วๆๆ

[ซาเล้งสีแดง]

ดื่ม ๆๆ
กาแฟเช้า ปลุกเปลือกตาให้ตื่น และ ประโยชน์ต่อการกระตุ้นระบบขับเคลื่อนภายใน
บางคนมีพิเศษ กาแฟ เสร็จ พี่อุ้ย ต่อด้วย โอวันติน

[ซาเล้งสีแดง]

อยู่ในป่าบ้าง เมืองหลังเขาบ้าง นอนสนามบอลโรงเรียนบ้าง นอนริมธารบ้าง
อาหารมีแต่บ้านๆ วันๆ เจอแต่มาม่า ปลากระป๋อง หรูหน่อยก็ ข้าวเหนียว นึ่ง กับ เนื้อควายย่าง กินกับแจ่ว
มาเจอ breakfast ที่วังเวียง ดูดี และเป็นผู้ดีกว่าทุกวัน

[ซาเล้งสีแดง]

ตามแผน วันนี้ day9 จะต้องเดินทาง ปั่นจากวังเวียง ไปเวียงจันทน์ ที่ต่าน ตม.
และปั่นข้าม สะพานมิตรภาพ เข้าหนองคาย และปิดทริป ที่ร้านอาหาร ที่หนองคาย
แต่เส้นทาง เร้าใจ ที่ผ่านมา ป่าเขา ลำเนาไพร หลายวันนั้น มันทำให้เราต่างรู้สึกว่า ทางที่ต้องการปั่น ครบหมดแล้ว

ทางดำ highway #13 ระยะทางร้อยกว่ากิโล ช่วงวังเวียง ไปเวียงจันทน์ ไกลทีเดียว
หากปั่นให้ถึงและทันเวลาด่าน ตม.ปิด จะต้องหมุนล้อตั้งแต่ตีสี่ กันเลย
และเส้นทางปั่น ยังดูจะธรรมดาเกินไป เมื่อเทียบกับความสนุกของเส้นทางที่ได้ปั่นผ่านมา
แล้วยังต้องมาลุ้นทำเวลาให้ทันด่านปิดตอนเย็น ซึ่งจะเต็มไปด้วยความเร่งรีบ
ที่ไม่สนุกอะไร หรือ ประทับใจอะไรเพิ่ม รังแต่จะฉุกละหุก ร้อนรนปั่น ไปเปล่าๆ
เราจึงตกลงกันเหมารถ เพื่อจะได้มีเวลาทำเรื่องผ่านด่าน และกินเลี้ยงฉลองปิดทริป
ก่อนขึ้นรถทัวร์ที่ขนส่ง ที่หนองคาย ได้หลายๆ หลายชั่วโมงขึ้นหน่อย

[ซาเล้งสีแดง]

[ซาเล้งสีแดง]

[ซาเล้งสีแดง]

พี่วี ช่วยติดต่อรถเหมาให้

[ซาเล้งสีแดง]

เมื่อก่อน ผมไม่เอาเลย สำหรับการใช้รถยนต์ หากเวลายังมีเหลือ จะต้องปั่นให้ครบเท่านั้น
แต่ตอนนี้ ได้ปรับเปลี่ยนความคิดนั้นไปแล้ว การทัวริ่ง คือการปั่นในรูปแบบที่ให้ความสุข และผ่อนคลาย
แต่จุดใดที่อยากเน้น อยากพิชิตมัน อยากจารึกรอยล้อตรงนั้น ยากแค่ไหนก็ลุย
เพราะตั้งเป้าไว้แล้ว ก็ไม่ยอมพลาด ไม่ทิ้งความตั้งใจ ลุยเต็มที่
แต่จุดใด ช่วงใดที่ไม่ใช่ไฮไลท์การปั่น ทางไม่เร้าใจ จะใช้ตัวช่วยเพื่อกระชับเวลาเดินทางที่มีจำกัด ก็รับได้

[ซาเล้งสีแดง]

ปั่นซะนาน เหมารถที เมารถกันเลย

[ซาเล้งสีแดง]

ประมาณบ่ายโมงตรง มาถึงทางสามแยกเข้าเวียงจันทน์ รถจอด พี่วี ของลงตรงแยกนั้น เพื่อปั่นเข้าเวียงจันทน์ก่อน
แล้วจะเอารถยนต์ขับตามไปส่งที่ด่าน ตม. ส่วนพวกเราไม่ต้องเข้าเวียงจันทน์ มุ่งตรงไปที่ด่าน ตม. ทีเดียวเลย