ภููคูนเพียงฟ้า
สถานที่แห่งนี้ ไม่ค่อยจะมีรายละเอียดข้อมูลปรากฎในกูเกิล หรือ youtube
เพราะเป็นทางผ่าน ในการเดินทาง ซึ่งนักท่องเที่ยวมักจะโฟกัสไปที่ เมืองหลวงพระบาง มรดกโลก
แต่เป็นที่รู้กันในบรรดานักปั่นจักรยานว่า การผ่านเเมืองภูคูน ต้องไต่เขาสูงมาก และ ยาวนานต่อเนื่องมาก
หากเป็นนักปั่นประเภทแรงดี ปั่นเหนียวแน่น จากเชิงเขาปั่นไต่ขึ้นมาตรงนี้ ยังต้องไต่เขาเต็มๆ วันยันมืดค่ำ
หากจะให้เบาแรงลงบ้าง ก็อาจแบ่งช่วงระยะทาง การไต่ขึ้นภูคูน ซอยแบ่งให้เป็นสองวัน
แต่ไม่ว่าจะปั่นมาจากด้านมรดกโลก เมืองหลวงพระบาง หรือ จะมาจากด้าน เมืองกาสี
เขาแห่งเมืองภูคูน คือไฮไลท์ ที่รอต้อนรับนักปั่น แต่จุดที่เป็นหน้าตาจริง ๆ
หรืออาจเรียกว่า ห้องรับแขก โชวืนักท่องเที่ยว คือจุดชมวิว
" ภููคูนเพียงฟ้า"
ตรงจุดนี้ จะมองเห็นภูเขาสูงทรงแหลม ชื่อ " ภูผาเจ้า "
หากเดินทางจากสามแยกวงกลมนาฬิกา เมืองภูคูน ออกมาทาง เมืองกาสี ตามถนนหมายเลข 13 ขึ้นเขาประมาณแปดถึงสิบกิโลเมตร ราวๆนี้ครับ
ก่อนจะถึงจุดยอดและทางดิ่งลงเขา จะเจอจุดชมวิว ภูคูนเพียงฟ้า อยู่ฝั่งขวามือ ของถนนหมายเลข 13 มีร้านอาหาร ลานจอดรถ
ที่รองรับนักท่องเที่ยวได้มากทีเดียว จุดชมวิวนี้ สามารถ มองความสวยได้รอบ 360 ํ เป็นแลนด์มาร์คสำคัญอีกแห่ง ของเมือง ภูคูน
ช่วงเวลาสวยงามที่สุดของ ภูเพียงฟ้า ก็เหมือนกับภูเขาโซนเอเซียอื่นๆ นั้นคือเป็น เวลาช่วงที่ต้องมองเห็นพระอาทิตย์ขึ้น และลง
จากซอกเหลี่ยมเขา ต้องเป็นช่วงที่ ไอหมอก กรองแสงสี แห่ง สายรุ้ง จากพระอาทิตย์ ให้ค่อยๆ display บนจอมอนิเตอร์ขนาดยักษ์
ที่เรียกว่า ท้องฟ้า ต้องเป็นช่วงเวลาที่อากาศสดชื่น สบาย และ เป็น สวรรค์ของนักถ่ายภาพ อากาศที่นี่ เย็นทั้งวัน กลางคืนหนาว
นั่นคือ ช่วงเช้า และช่วงเย็น นั่นเอง การที่ดีทีุสุดที่จะสัมผัสทั้งสองช่วง เช้าเย็น คือ การปักหลัก พักค้างคืนที่นี่ ว้าว เราทำเช่นนั้น
รอทะเลหมอก
การชมภูเขา เสมือนการชมสาวงาม แม้นบนแคทวอล์ค ในยามประกวดมิสยูนิเวิร์ส สาวที่อยู่บนเวที ล้วนงามไม่แพ้กัน
แต่กรรมการบนเวที จะมีวิธีที่จะให้พวกเธอแสดงความงามที่เหนือกว่าที่ตาเห็น คือความงาม และ ความฉลาดจาก ภายใน
เช่นกัน คนที่เที่ยวภูเขาทั่วไป หรือนักปั่นทั่วไป มองเห็นแค่ความสูง ความใหญ่โต อลังค์การ และความยากในการปั่นผ่าน
แต่คนที่ชอบภูเขา และ เที่ยวภูเขาบ่อย จะชอบชมจุดความงาม ที่เป็นจุดเด่น แสดงตัวตนของภูเขาแต่ละแห่ง
(ภาพเดิม เมื่อสามปีที่แล้ว จากทริปวงกลม ลุยเขา เมืองลาว และเยือน เมืองหลวงพระบาง ปี 2012 )
ผมลุ้น รอทะเลหมอกตั้งแต่ฟ้าช้ามืด จนเริ่มเช้าสว่าง
เมื่อคืน ก่อนนอน นอกเต็นท์นั้น อากาศหนาวมาก กระแสลมก็แรง
และพัดกระโชกเป็นช่วงๆ จนเต็นท์ที่ผูกเชือกยึดไว้ ยังแทบลอย
ผมยังแอบมีความหวังเล็กๆ ว่าเช้านี้ คงโชคดีได้เห็นทะเลหมอกอลังค์การ แห่งภูเทวา
ซึ่งเมื่อ สามปีที่แล้ว ผมได้เห็นมาแล้วครั้งหนึ่ง ทะเลหมอกที่นี่ สวยคนละแบบกับทะเลหมอกในเมืองไทย
จะว่าไปคล้ายๆกับการวรวมกันของทะเลหมอกสองที่คือ ภูชี้ฟ้า(เชียงราย) ที่มีภูเขาแหลมๆโผล่ทะลุทะเลหมอกหมอกขึี้นมา แต่หมอกอยู่ไกลตัวเรา
และ ทะเลหมอกของ ห้วยน้ำดัง (น่าน) ที่หมอกหนาๆ ลอยสูง ใกล้ตัวเข้ามามาก แต่ที่นี่ ทะเลหมอกใกล้ ขนหน้าแข้วเราเลย ใกล้ชิดกันมาก อยากเจออีกครั้ง
แต่หวังนั่น เป็นหวังลมๆ แม้นอากาศหนาวเย็น น่าจะมีหมอกเยอะ แต่เพราะกระแสลมที่แรงตลอดคืน
ได้พัดหมอกมิให้เกาะรวมตัวกันเป็นทะเลหมอกที่ปกคลุมเบื้องล่าง เราเลยแห้ว อดชมทะเลหมอกแห่งภูคูนเพียงฟ้า
เสียดายจริงๆ ต้มกาแฟกินแกล้มแห้วไปพลางๆ
จุดชมวิว ที่นี่สวยนะครับ สร้างดีเชียว มีเก้าอี้ยาวๆ เป็นท่อนไม้ ( Log chair) กั้นขอบ กันหล่นเหว
มีบันไดทางลง ให้เดินสันเขา ไปจุดถ่ายรูปปลายสันคม หากไม่มี เสาไฟฟ้าแรงสูงและสายไฟบนอากาศจะสวยงามที่สุด
จุดที่กล้องผมบันทึกภาพออกไป สามารถชมวิวได้รอบตัว 360 ํ
ทิศเหนือ มองออกไปจะเห็น ร้านอาหาร
ทิศตะวันออก มองออกไปจะเห็น ขอบฟ้าประดับแสงสีแดงๆของพระอาทิตย์ที่กำลังขึ้น
ทิศใต้ มองออกไปจะเห็น เขาสูงๆ แหลมๆ นั่นแหละ "
ภูผาเจ้า "
ทิศตะวันตก เป็น แนวเขายาว ( ดูจากภาพแสงเย็น เมื่อวานนะครับ)
มาเริ่มชมแสงจาก
ทิศตะวันออก ก่อนนะครับ
มองออกไปจะเห็น ขอบฟ้าประดับแสงสีแดงๆ ของพระอาทิตย์ที่กำลังขึ้น
พระจันทร์เองก็ยังไม่หายไปไหน รอแตะมือพระอาทิตยื จนหยดสุดท้าย 555
[/quote]
