คืออยากให้เข้าใจตัวกระผมนิดหนึ่งนะขอรับ ทุกอย่างที่ผมมาสลัดคีย์บอร์ดให้อ่านเนี๊ยะมันมาจาก การใช้จริง ลองจริง ผ่านการซื้อ การขอ การยืม การอะไรก็แล้วแต่ ที่ผ่านหว่างดากและง่ามตรีนมาจริงๆ แต่การรีวิวขอให้ทุกท่านคิดตามนะครับ ว่ามันขึ้นกับจริต สันดาน และอารมณ์ส่วนบุคคล เหมือนคนชิมอาหาร กินจริงแดกจัง แล้วก็มามโนให้คนฟังตามสันดอน ผมก็คือคนที่ตระเวนแดกแล้วมาเล่า เอามัน เน้นอารมณ์ มโนตามตรรกะครับ ขอคนอ่านอย่าถือโทษโกรธกัน เพราะผมไม่สำนึกอย่างแน่นวลลลล อ่านเอามันส์กันเถอะครับ อย่าไปซีเรียส ถ้ารู้ตัวว่าเป็นคนเซลล์ขึงขังตึงตังเยอะ ข้ามครับข้ามไปเลย เดี๊ยวเส้นเลือดสมองมันจะสั่นสะเทือน
เรื่องของเรื่องในคราวนี้คือ ตัวกระผมนั้นมีอี Tarmac เป็นเมียหลวงควงอยู่นานสองนาน พอวันวานผ่านไปอยากหาผู้ช่วยภรรยามาแบ่งเบาภาระมัน ทีนี้ก็คิดสิคิด ค้นสิค้น หาสิหา สุดท้ายก็ได้มาลงที่น้องนางนี้คร๊าบบบบบ "Focus Izalco Max" เฟรมตัวเริ่มต้น ไอ้ที่ว่าเริ่มต้นคือ เริ่มต้นความชิบหายครับ คือเฟรมแม่มเบามาก เบาจนกิเลศระเบิดเถิดเทิง เฟรมรวมตะเกียบ 1 โลถ้วนๆ แปลว่าถ้าหาอะไหล่มหาเทพใส่ 5 โลนำหน้ามีให้เห็น
ส่วน lively Tarmac นั้นเป็นตัวที่ผมทำไว้แบบพอเพียงและพอดี คือได้ 7 โลนิสสสสส ซึ่งสาธยายก่อนว่าผมเป็นคนฝึกวิชาตัวเบามา น้ำหนักตัว 57 เคยทำรถเบาๆ แล้วปั่นไม่ออก แต่พอจัดได้ที่ 7 โลแล้วรถมันลงตัวดี ชุดขับผมเลือก Sram Force ซึ่งเบาระดับต้นๆ เป็นรองแค่ตัวท๊อป ล้อผมเลือก Mavic c40 ยางงัด ซึ่งชอบในความถึกทนไหล และผมชอบล้อขอบเป็ด คือ 30 ก็เตี๊ยไป 50 ก็สูงไป อะไหล่อื่นก็จับ Zipp component ที่เป็นชุดแฮนด์สเตมอลู ที่เบากว่าคาร์บอนนิดเดียว แต่ได้ความทนทานแลกมา และปิด job ด้วย power meter จากสำนัก Quarq ที่ติดไว้ให้รู้ว่ากูมีของ 555
New Tarmac นี่ผมถือว่าเป็นรถ Reference สำหรับผม เพราะมันคือรถ All rounds เบอร์ต้นๆ ของโลก รีวิวทุกสำนักให้เป็นเต้ยในวงการ รีวิวโดยตีนกูนี่ก็เป็นเบอร์ดี้เลยครับ คือ ที่หนึ่งในใจคุณ แฮร่!! มันมีความดิบในตัว ควบแบบถึงพริกถึงขิงแบบว่า สามารถลงโซ่แซ่กุญแจมือ เทียนรนดึงขนตูดแบบดูดดื่มมิรู้ลืม ยิ่งบวกกับล้อขอบแค่ 40 จับกดแบบไม่ให้โงหัว บอกเลยว่ามันหว่างขาเอามากๆ ยิ่งคนที่ชอบขึ้นครู..เอ่ยขึ้นเขา บอกเลยว่าขยี้มันมาก ผมว่าของลับ..เอ่ยความลับ คืออีลูกปืน ceramic speed ที่ฝั่งกะโหลก แต่ไม่กะลาหมาแมวนี่หละ ที่ทำให้การส่งแรงมันเหมือนส่งไปเท่าไหร่ ก็ตัดเงินต้นหมดไม่คิดดอกสักสลึง ขึ้นเขานี่ยัดไปครับ คิดซะว่า กูจะยัดเยียดความเป็นผัวให้มึง 555 นักปั่นศักรินทร์ดาว love อย่างผม นี่เวลาขี่ Tarmac แล้วคิดว่าเป็นพระเอกในหนัง fifty shade of Gray เสียจริงๆ เนินไหน เขาไหน อกไหน ร่องไหน มีเท่าไหร่ใส่ให้สุด น้องเขารับได้ ไม่ร้องไม่ท้อง เด้งสู้ทุกท่วงท่า แต่ที่ผมเลือก Tarmac มาเป็นคู่ชีวิตไม่ใช่เพราะเนินน้อยของน้องครับ แต่มันเป็นช่วงทางราบปั่น sky lane อะไรเทือกนี้ต่างหาก คือ มันไม่ใช่รถแอโร่แต่ทะลึ่งขี่ดีไม่น้อยหน้าบรรดารถแอโร่เลยซิบอกให้ ยิ่งถ้าทำให้ Tarmac มันเจ้าเนื้อหน่อยนะ ให้ม้นได้สัก 7 โลก่าๆ มันจะอวบอัดซัดทวนลมบนทางราบได้ซาบซึ้งตรึงใจเป็นหนักหนา แต่เมื่อมีสาวอวบแล้ว บางทีด้วยตัณหาหน้ามืด ก็อยากฟัดซัดสาวเอวบางรางน้อยบ้าง ว่าท่วงท่าลีลาเธอจะสะเด็ดสะเด้าเร้ารมณ์สักแค่ไหน
ก็เลยไปวิวาเหาะล่อ Izalco Max มาไว้ใต้เตียงไว้เคียงดม โดยแต่งหน้าทาปากให้ซี๊ดแบบหนุ่มมองตาม แต่งหน้าด้วย Sram Red ตัวใหม่ล่าสุดที่เพิ่งออกจากเตา ซึ่งส่วนตัวชอบอีกราฟฟิคลายนี้มาก มันดุ มันขลัง และเข้ากับรถได้ง่าย เสื้อผ้าสายเบาซีทรูอย่าง Roval clx 40 ยางฮาล์ฟ ยัดลูกปืนเซลามิกมาที่หว่างดุม ชุ่มอุราหนักหนา แถมหน้าตาหน้าเอ็นดู ปิดท้ายด้วยเครื่องประดับระดับ Tiffany and Co. อย่าง Garmin Vector 2 Power ไฮคลาสเพิ่มมาดให้คุณเธอ จับชั่งน้ำหนักก่อนขึ้นเตียงได้ 6 โลนิสสสส โอ๊วแม่เจ้า
ว่าแล้วก็ได้เวลาได้เสีย เอาให้เพลียกันไปข้าง เห็นเอวบางร่างน้อยอย่างนี้ เธอแข็งมากครับ หมายถึงความ stiff นะ แข็งแบบครบเครื่องเลย แต่จริตจะกร้านกลับไม่กระด้างเลย น้องเขามีการศึกษาและถูกอบรมมาดีเลย มีความนุ่มนวลอ่อนหวาน ไม่กระด้างกระเดื่อง นี่มันมาสายเดียวกับ Super six evo หรือ R5 เลย เบา นุ่ม พุ่ง ขึ้นเขานี่มันใช่เลยครับ ผมรัก tarmac ยังไง ผมหลง Izalco อย่างนั้นเลย ด้วยน้ำหนักเบาไปอีก 1 โล กดเขายาวๆ มันสบายเนื้อตัวดีแท้ สมคำล่ำลือครับ
มาถึงช่วงควงทางราบ นาบทางตรง ดันทรงทางเรียบยาวๆ ด้วยการควบเดียวไม่ผสม ออกรสขมนิดๆ คือการยิงกระชากนี่ชื่นมื่นรื่นรมเลย แต่ถ้าสไตล์หัวลาก บากเดี่ยวเปรี้ยวยาวๆ นี่ขมคอครับ ก็แน่หละน้ำหนักหล่อนมีแค่ 6 โล นี่ถ้าล่อแฮนด์สเตมคาร์บอนนี่ต่ำหกซะด้วยซ้ำ แล้วจะเอาเรี่ยวแรงจากไหนมาโต้ลมหละครับ มันก็ต้องใช้แรงตนล้วนๆ แต่ถ้าให้เธอเล่นบทพระรองอยู่หลังพระเอก คือมีหนุ่มหล่อล่ำมาลากให้ แล้วให้เธอหมกหละดูดดื่มปลื้มจิตติดใจนัก ด้วยล้อ roval ดุมเซรามิค นี่ติดใจหนักมาก เข้ากลุ่มชุ่มชื่นเป็นหนักหนา มีปัญญาลากเท่าไหร่ก็ว่ามา กูจะดูดให้ติดตาน่าเอ็นดู รถเบานี่มันหมกดีครับ แล้วได้ล้อยางฮาล์ฟเบาๆด้วย เวลามีพวกยิงหนี เรายิงตามติดเป็นตุ๊กแกได้ไม่ยาก แต่อย่าลากนานนะครับ สงสารร่างและเปลืองวัตต์มาก
เอาหละ..ร่ายมายาว สาวมายืดแล้ว ตอนนี้ขอสรุปอะไรเป็นสาระเพื่อเป็นแนวทาง กับท่านๆ ที่หลวมตัวอ่านมาถึงตอนนี้กันบ้างแล้ว นั่นคือช่วง VS. ตาต่อตา ฟันต่อฟัน
Tarmac Vs. Izalco ถ้ามีรถคันเดียวเปรี้ยวไปทั่ว Tarmac แน่นอนครับ แม้ค่าตัวสูงกว่า น้ำหนักมากกว่า แต่มันเป็นรถที่ครบเครื่องกว่า ทำให้หนักหลัก 6 โลก็ไม่ยาก ได้ลูกปืนกะโหลก ceramic speed มาด้วย อันนึ้ฟินจริง ขึ้นเขาเด่นดวง และทางราบโดดเด่น สมกับเป็นรถที่กวาดแชมป์ระดับโลกแบบถล่มทลาย ถ้าเป็นรถคันที่สองและตั้งใจทำไว้ขึ้นเขา Izalco นี่ที่สุดแล้วเพ่ ทั้งน้ำหนักและราคา ยากหาคู่ชกในราคาของมัน หรือถ้ายากทำเป็นรถคันเดียว เสียวทั้งบาง ก็ยัดอะไหล่กะโหลกกะลาไปก็ได้ 7 โล ยัดอะไหล่เทวดาก็ 6 โล ถ้าเจออะไหล่มหาพรหมนี่ 5 โลเลย เลือกเอา
ยางฮาล์ฟ Vs. ยางงัด กับยางฮาล์ฟ zipp ตัว Top [/img]ที่ติดล้อ roval clx40 ลูกปืนเซรามิค น้ำหนักล้อ 1.2 โลนี่ พริกเรียกพ่อ วาซาบิเรียกแม่ คือมันแซบมากๆๆๆ ลื่นกันหัวร้างข้างแตก สายย่อสายยิงนี่รักน้ำตาไหล แต่ถ้ายางแตกขึ้นมาก็น้ำตาเล็ด ยิ่งถ้าดวงแตกโดนสองเส้นนี่ขี้เล็ดตามมาด้วย เทียบกับยางงัด veloflex ตัว top จับคู่ marvic c40 หนัก 1.5 ต่างกันเกิน 3 ขีด แน่นอนว่ามันไม่หวือหวา แต่มานิ่งๆ ไหลๆ เนียนๆ ตีนปลายมาดีเลยครับ สำหรับคนมีเมียรวยหรือชาติตระกูลพูลสุข จัดยางฮาล์ฟไปให้หายข้องจิต แต่ขอเลยว่าคนคิดใช้ยาง Tubular คือท่านมีตังแล้ว อย่าตระหนี่ขี้งก ซื้อยางฮาล์ฟกะโหลกกะลาหรือตัวเริ่มต้นนี่ ซื้อยางงัดตัว top ดีกว่าครับ ยางดีๆ ทำให้รถถูกๆ วิ่งดีเป็น ลัมโบกินี่เลย ยางบ้านๆทำรถแพงวิ่งเป็นรถทัวร์เลยจะบอกให้ ถ้าท่านตระหนักว่าบ้านเรายังผ่อน ลูกยังเรียน เมียยังเช่า เอาล้อยางงัดก็จัดแบบแซ่บจนแลบลิ้นได้นะจ๊ะ คือ ยางงัดตัวเทพๆ นี่เจ็บแต่จบ แต่ผมขัดใจเจ้า veloflex นี่นิดนึง คือประสิทธิภาพนี่แซบทรวงเลย แต่ยางมันบางและยัดใส่กับล้อยากชิหายวายปวง แตกแล้วแตกอีก แตกนอกแตกใน จนตบะกูจะแตก เรียกว่าคิดถึง sworks turbo ที่ติดอยู่กับ zipp 303 เลย
Power meter ที่ติดกับขาจาน Vs. ติดกับบันได Quarq zero ตัวล่าสุดวัดกับ Garmin vertor 2 ตัวล่าสุดเช่นกัน Quarq นี่ผมใช้มาตัวที่สองหละ ใช้ตั้งแต่ตัวแรก quarq elsa พอ dezero ออกใหม่นี่ ก็มือไม้สั่นไปล่อมาล๊อตแรกๆ เลย เนื่องจากติดใจอะไรหลายอย่าง มันโดดเด่นเรื่องความแม่นย่ำที่ระดับเดียวกับ SRM แต่ดูแลรักษาง่ายฝุดๆ เปลี่ยนถ่านเองได้เลยไม่ต้องส่งศูนย์ แถมใช้ถ่านกระดุมบ้านๆ มีไฟแจ้งสถานนะ มีต้วชดเชยอุณหภูมิ และบริษัทผู้ผลิตคือ Sram ซึ่งผมเคยติดสอยห้อมตามเพื่อนที่ทำอยู่ค่ายนี้ไปดูถึงไต้หวัน ซึ่งแม่มไฮเทคสาดดดด ประสบการณ์ที่ใช้มายาวนานเป็นปี ไม่เคยเจอปัญหาเลยแม้แต่ครั้งเดียว เลยต้องยอมพลีกายเป็นสาวก แต่ผมไม่ใช่คนรักเดียวใจเดียวหนะสิ พร้อมพลีกายถวายตัณหาให้ความสดใหม่เสมอ เมื่อค่าย garmin ที่ดูดเงินเราไม่ว่าจะเป็น Edge, fenix หรือ virb มันคลอด Vector บันไดวัดวัตต์ที่จะทำให้กูใช้ function ใน edge ที่กูไม่เข้าใจได้ซะที ไม่ว่าจะเป็น toque efficiency หรือ pedal smoothness ซึ่งมันกั๊กไว้สำหรับบันไดวัตต์มันโดยเฉพาะ เมื่อคันต้องเก่า ตัณหาระงับได้ด้วยการซื้อบริการ มันได้มอบความดีงามระดับพระราม 9 ยูโทเปีย โคลองเซ่ เลยทีเดียว จนมาวันหนึ่ง ที่ลมพัดตึงๆๆๆ แล้วรถกูล้มตุ๊บๆๆๆๆ และบันไดกูเป็นรอยให้ร้องเฮียๆๆๆๆ เงินสี่หมื่นกูเหลือสี่บาท .... ยังครับ....มันยังไม่พัง แต่มันเป็นรอย และมันทำให้จิตตก และอารมณ์เราหม่นหมองหนักมาก จนเมียสังเกตเห็นก็ถามมาว่า “พี่มันก็แค่บันได อันหละไม่กี่พัน พี่จะเซ็งไรหนักหนา เดี๊ยวหนูซื้อให้ใหม่ก็ได้” คำเมียช่างบาดลึก และก็ทำให้นึกได้ “กูบอกมันไป 2 พัน ไอ้สันหวาน เมียจะรู้ไหมว่ามันกี่หมื่น ถ้ามันรู้บันไดกูซื้อมอไซน์ได้นี่ นอกจากกูเจ็บใจแล้วคงเจ็บกายอีก” เลยหันไปยิ้มอ่อน แล้วบอกว่า “ไม่เป็นไรพี่ OK”
ชุดขับตัว Top VS ตัวคุ้ม ในที่นี้ก็คือ Red Vs. Force คือต้องออกตัวก่อนว่าหมอบคู่แรกในชีวิตผมใส่ force คันหนึ่ง อีกคันใส่ Ultegre ซึ่งส่วนตัวชอบอารมณ์การกดของค่ายเมกา โดยเฉพาะการดึงไกกดมาเปลี่ยนเกียร์ขณะจับดร๊อปล่างได้นี่มันฟินแท้ และรู้สึกว่าเหมือนเกียร์มันเปลี่ยนได้เร็วกว่า วัสดุเป็นคาร์บอนเกือบทุกส่วนมันเลยเบากว่าค่ายพี่ยุ่นเป็นขีดๆ หลังจากนั้นกี่คันกี่คันก็เลยคบหาสาวเมกันมาตลอด แต่ชอบดู AV ค่ายเจเปน มาตอนนี้ก็ไม่รู้ค่ายชิเขาเป็นไงบ้างเพราะห่างเหินกันนาน เอาจริงๆ นะ ผมกลับรู้สึกว่ารุ่น Force นี่มันโคตรคุ้ม และคุ้มกว่า Red ซะอีก เพราะความเร็วการเปลี่ยนเกียร์ และอารมณ์นี่ไม่ต่างกันเลย วัสดุก็คาร์บอนเหมือนกัน น้ำหนักต่างกันนิดหน่อย แต่ราคาห่างกันเท่าตัว แถมอีลวดลายของ force มันเข้ากับรถได้ทุกสี ผมซื้อ quarq ใส่ก็เพราะมันดูเข้ากัน ถือว่าเป็นชุดเกียร์ที่แต่งรถง่ายใส่รถขึ้น ใครอยากได้เบาแต่คุ้มกับเงินผมให้เป็นตัวเลือกแรกๆ
กลับมาที่หัวเรื่อง ถ้าจะอัพเพื่อประสิทธิภาพ ผมอยากให้เลือกเฟรมก่อนอัพ คือจะซื้อจักรยาน เอาเฟรมที่คิดว่าจบ จิตว่าใช่ ใจว่าชอบ แล้วค่อยมอบตังให้มัน คือถ้าได้เฟรมดี แล้วค่อยมาอัพเกียร์ อัพล้อที่หลังมันไม่ยาก หลายคนเลือกจักรยานมักมองชุดขับกันก่อน โอ่ยอันนี้ชุดขับสูงกว่า คุ้มโว้ยคุ้ม โดยไม่สนว่าเฟรมมันเป็นยังไง ได้เฟรมดี ถอดชุดขับเก่าขาย และอัพใหม่เพิ่มเงินไม่เยอะ แต่ถ้าเก็บชุดขับแล้วขายเฟรม เพื่อเปลี่ยนเฟรมใหม่ หามุมคุ้มไม่เจอ เรียงลำดับดีๆนะครับ เลือกจักรยาน เลือกเฟรมดีๆ ก่อนเป็นอันดับแรก ต่อมาค่อยอัพล้อ ชุดเกียร์ไว้ท้ายๆ ครับ หลังสุดจากชุดเกียร์ก็เป็นแฮนด์สเตม และอีกอย่างคือ หลายคนขี่รถคันหละหลายหมื่นหรือเป็นแสน แต่ไม่ใช้ไมล์ที่วัดหัวใจได้ แล้วก็หมกมุ่นอยู่แต่ ความเร็วและ AV อย่างนี้พัฒนายากครับ เจียดเงินมานิดซื้อที่วัดหัวใจเถอะครับ จะทำให้คุณพัฒนาการซ้อมได้อย่างแข็งแรง ยั่งยืนปลอดภัย และตั้งแต่ผมอัพรถมาเนี๊ยะ สิ่งที่ผมว่าคุ้มค่าเงินที่เสียไปมากที่สุด กลับไม่ใช่รถคันละเป็นแสนๆ ครับ แต่กลับเป็น “Power meter” คุ้มกับเหงื่อทุกหยาด และเวลาทุกหยดที่เสียไปกับมันจริง......
ปล. ใครอยากเป็นเพื่อนกับนักปั่น อบต. ไป facebook ball prachya นะจ๊ะ เร็วๆ นี่จะพาไปปั่นเที่ยวกันที่ sun moon lake และวิธียัดจักรยานใส่กระเป๋าขึ้นเครื่องบินไปฟินทั่่วโลก โปรดติดตอม..เอ่ยติดตาม
