หนังพาไป : City of Ghosts (เกาะกง-กำปอด-ภูเขาโบโก-แกป)

[bluestranger]

สวัสดีครับ ชาวโลกและชาวทัวริ่ง เมื่อเดือนที่แล้วผมไปเที่ยวเขมรมา ที่จริงผมน่าจะเขียนบันทึกการเดินทางมาให้อ่านกันเร็วกว่านี้เนาะ แต่ ... ความขี้เกียจมันไม่เข้าใครออกใครนี่นา

ด้วยจรรยาบรรณของทันตแพทย์ (ซึ่งผมไม่ได้เป็น) ทำให้ผมไม่อาจเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงในที่นี้ได้ หวังว่าคงไม่ว่ากันนะครับ แต่ผมรับรองว่า ตัวจริงผมดูดี มีฐานะมากเลยเชียว

เอาล่ะ ก่อนที่เรื่องของผมมันจะเก่าไปกว่านี้ ให้ผมรีบเล่าให้ฟังดีกว่า .....

[bluestranger]

ผมรู้จักภูเขาโบโกครั้งแรกจากที่ได้ดูหนัง (ทางเคเบิลทีวี) เรื่อง City of Ghosts โดยบังเอิญ
หนังมันก็ไม่ได้ดีเด่น หรือสนุกอะไรมากมายหรอก แต่เพราะถ่ายทำในกัมพูชา (และในไทยด้วย) กับแสดงนำโดย แมท ดิลลอน ก็เลยนั่งดูจนจบ
ตอนไคลแมกซ์ของเรื่อง พระเอกไปช่วยพ่อที่ถูกจับตัวเรียกค่าไถ่ ฉากหลังคือ บนยอดเขาแห่งหนึ่ง มีหมอกปกคลุมขาวไปหมด ข้างหลังมีตึกร้างขนาดใหญ่ เก่าคร่ำครึ ตะไคร่เขียว ๆส้ม ๆจับเต็ม
โอ้โห ... ผมชอบจัง บรรยากาศมันหลอนได้ที่เลย ...
ผมมารู้ทีหลังว่านั่นคือ โรงแรมเก่าสมัยฝรั่งเศสดูแลเขมร ซึ่งอยู่บนยอดเขาโบโก

จากวันนั้นก็ตั้งหมุดหมายไว้ในใจมาตลอดว่าสักวันจะปั่นจักรยานขึ้นไปเที่ยวให้ได้
หลายปีต่อมา ... วันนั้นก็มาถึง

[bluestranger]

จุดหมายที่ผมอยากไปชม

[bluestranger]

12 พ.ย. 56

11 โมงเช้า หลังจากนั่งตูดแฉะ หลับ ๆตื่น ๆบนรถทัวร์อยู่ 14 ชม. ในที่สุดผมก็มาถึงตราด
รถมาถึงช้ากว่ากำหนดเกือบ 2 ชม. เดิมผมว่าจะปั่นจากตราดไปนอนที่คลองใหญ่ (ประมาณ 80 กม.) เป็นอันว่าหมดอารมณ์ ขึ้นรถดีกว่าเรา

ลงจากรถทัวร์ก็เจอสองแถวไปบ้านหาดเล็ก (ชายแดน) พอดี ถามราคาค่าโดยสาร เค้าขอ 150 บาท สำหรับทั้งคนและจักรยาน ผมตอบตกลง
สองแถววิ่งจากขนส่งไปจอดรอรับคนในตัวตลาดเมืองตราดอีก 10 นาที ผมเลยพอมีเวลาวิ่งไปซื้อข้าวกล่องมากินเป็นมื้อเช้า

[bluestranger]

ถึงหน้าด่าน กินบะหมี่เกี๊ยวเสร็จก็แวะเข้าไปดูตลาดชายแดนแป๊บนึง ไม่มีอะไรน่าสนใจนัก เลยทำเรื่องผ่านแดน แล้วออกปั่นไปจังหวัดเกาะกง ระยะทางประมาณ 10 กม. ทางช่วงนี้มีเนินพอสมควร

ทริปนี้ผมต้องปั่นช้า ๆ เบา ๆ เพราะก่อนหน้ามีอาการเจ็บหัวเข่ามาตลอด เพิ่งมาดีขึ้นนิดหน่อย เลยกะว่าจะใช้ทริปนี้เป็นตัววัดด้วยว่า เข่าเราหายดีหรือยัง แค่ไหน

พอข้ามสะพานยาว ๆก็ถึงเกาะกง เข้าพักที่ blue moon guesthouse ค่าห้อง 6 ดอลลาร์ น่าจะถูกที่สุดในเมืองแล้ว
ตอนค่ำ ฝนตกอย่างแรงแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ผมเลยออกไปไหนไม่ได้ ต้องสั่งข้าวผัดซีฟู้ดของเกสต์เฮาส์มากิน ค่าตัว 2.5 ดอลลาร์ แต่จานใหญ่มากครับ สำหรับผมแบ่งกินสองมื้อได้เลยล่ะ
รสชาติมันหนักพริกไทยไปหน่อย แต่ด้วยความเสียดายผมก็ค่อย ๆยัดลงคอจนหมดจาน คืนนั้นฝันประหลาดเวิ่นเว้อน่าดู

วันนี้ปั่น 15.5 กม.

[thumnoon]

หนังขาดซะแล้ว
ขายผลไม้

[bluestranger]

13 พ.ย. 56

จากเกาะกงไปกำปอด มีภูเขาคาร์ดามอม (Cardamom) ขวางกั้นอยู่ และต้องข้ามแม่น้ำ 4 สาย
โชคดีที่ไม่ต้องว่ายน้ำข้ามครับ เพราะมีสะพานทุกจุด มีชุมชนเมืองที่เราใช้พักค้างแรมได้อยู่ตรงสะพานทั้ง 4 จุดพอดี

ผมเคยไปเที่ยวกัมพูชาครั้งแรกเมื่อปี 2002 ตอนนั้นอยู่ที่สีหนุวีลล์ จะกลับเข้าไทยต้องนั่งเรือเร็วอย่างเดียว เพราะถนนที่ตัดผ่านภูเขาคาร์ดามอมเป็นเพียงถนนดินเล็ก ๆ ที่มอเตอร์ไซค์เท่านั้นที่ใช้สัญจรได้
ปัจจุบันถนนกว้างขึ้น และลาดยางหมดแล้ว

วันนี้ตื่นแต่เช้า ออกไปปั่นจักรยานเล่นรอบ ๆเมือง สบาย ๆ ไม่รีบเร่งไปไหน เพราะจุดหมายของวันอยู่ที่สะพานที่ 2 หรือเมืองตราเพียงรุง (Trapeang Rung) ซึ่งห่างออกไปแค่ 60 กม.

[bluestranger]

หนังขาดซะแล้ว
ขายผลไม้

ยังครับ แต่อีกเดี๋ยวคงขาดแน่

[bluestranger]

หาข้าวกินเรียบร้อย เกือบ 10 โมงเช้าก็กลับมาเก็บของเช็คเอาท์
ผมเอาแบงค์ 100 ดอลลาร์ ไปจ่ายค่าห้อง พนักงานบอกว่า “Go to the market … go to the market”
ทีแรกผมก็งง – ไม่นะ เราจะไปตราเพียงรุง เราไม่ต้องการไปตลาดซักหน่อย สักพักก็เข้าใจ ... อ๋อ เค้าให้เราไปแลกเงินที่ตลาดก่อน เพราะไม่มีเงินทอน

ผมปั่นออกจากเกาะกงไปถึงตาไต (Tatai) หรือสะพานที่ 1 ระยะทาง 20 กม. ตอนนั้น 11 โมงครึ่ง ยังไม่หิวเท่าไหร่ แต่ก็ตัดสินใจกินมื้อเที่ยงไปเลย

[bluestranger]

ออกจากตาไต ขึ้นเนินชันทันที ยาว 4 กม. อากาศร้อนมาก แต่พ้นจากนี้ไปแล้วทางก็ค่อนข้างราบ

[bluestranger]

บ่าย ๆ เห็นเมฆฝนดำ ๆเต็มฟ้าไปหมด ทำใจแล้วว่ารอดยาก
แล้วก็เป็นตามคาด ฝนตกลงมาอย่างหนัก ท้องฟ้ามืดครึ้มไปหมด ผมต้องปั่นจักรยานตากฝน มีเสียงฟ้าร้องไล่หลังตลอดระยะทาง 8 กม. จนถึงตราเพียงรุง

[bluestranger]

จอดจิบกาแฟหลบฝนที่ร้านอาหารข้างทาง ผมถามพนักงานหญิงที่พูดไทยได้นิดหน่อย เรื่องที่พักแบบโฮมสเตย์ ก็ได้ความว่าให้ไปติดต่อที่สำนักงาน ซึ่งต้องข้ามสะพานไปก่อน อยู่ฝั่งซ้ายของถนน

เจ้าหน้าที่ทั้งชายหญิงหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส ต้อนรับพูดคุยกับนักท่องเที่ยวด้วยจักรยานดีมากครับ
สักพัก คนหนึ่งก็ขี่มอเตอร์ไซค์นำทางผมไปบ้านพักซึ่งอยู่ใกล้ ๆ ทางเข้าลงจากถนนใหญ่ อาจดูเหมือน single track หน่อย ๆ (ผมเสียท่าตรงด่านทรายดูดทุกที) เฮ้ ... นี่ผมไม่ได้มาแข่งจักรยานวิบากนะคุณ !!

ค่าที่พักแบบโฮมสเตย์ 3 ดอลลาร์ครับ เจ้าของบ้าน พูดไทยได้นิดหน่อย คนผู้หญิงพูดได้เยอะกว่าผู้ชาย เห็นเค้าเล่าว่ามีลูกคนหนึ่งทำงานอยู่ที่คลองใหญ่

วันนี้ปั่น 62.1 กม.

[bluestranger]

ตราเพียงรุงยามเย็น

[bluestranger]

โฮมสเตย์ของวันนี้

[bluestranger]

เจ้าของบ้านและครอบครัว