กินข้าวลิง
- ระหว่างทางบนภู ค่ำคืนนี้ อากาศอย่างหนาว ในช่วงมืด ที่หนาวสุดขั้ว
เราไม่มีเทอร์โมมิเตอร์ แต่องศาของอุณหภมิ น่าจะเป็นเลขตัวเดียว
ผมเสียพลังงานจากการงัดเนิน เวลาประมาณหนึ่งทุ่ม ผมต้องบอกกามี่
อ้ายขอจอด หิวข้าวมาก ที่กินมาตอนเย็นใช้ไปหมดแล้ว
- ทั้งที่เพิ่งผ่านการกินข้าวจนอิ่มจากร้านคุณนาง บ้านคังเวียง
เมื่อตอนห้าโมงเย็นก็ตาม แต่คงเป็นด้วย ใช้พลังงานอย่างมาก
หิวจนมือไม้สั่น ทั้งสั่นหิวและสั่นหนาวอากาศ
- ก่อนอื่น หาเสื้อกันหนาว ออกมาใส่ก่อน ทริปนี้เอาเสื้อยืดมาสอง กันหนาวหนึ่ง กันลมหนึ่ง
ตอนนี้ใส่ทั้งสี่ตัวพร้อมันเลย หนาวมากๆ ยิ่งสูง ยิ่งหนาว
- กินข้าวกลางป่าแบบไปไม่ถึงที่พักค้างคืน สำนวนเรียกกันขำๆว่า
กินข้าวลิง
ปูเสื่อ ล้วงหาอาหาร ข้าวเหนียวไข่เจียว จากกระเป๋าข้างล้อหน้า เรียกกามี่ กินข้าวลิงด้วยกันไหม แต่กามี่ยังอิ่มอยู่
-
บิ๊กปิง เพื่อนผมที่ ชอบออกทริปปั่นเข้าป่า และนอนในป่าบ่อยๆ เคยบอกไว้ว่า อยู่กลางป่าเวลาพักกินอาหาร
ให้แบ่งถวายเจ้าที่ เจ้าป่า เจ้าเขา ถวายท่านก่อน แล้วเราค่อยกิน ผมเผลอกินไปก่อนหลายคำ ก็ทำไงดีละ
- นึกได้ เรามีบุหรี่ลาว ก็เลยจุดยาสูบแล้วอธิฐาน ถวายเจ้าป่าเจ้าเขา และขอพรท่านให้เราเดินทาง
ไปเมืองหมอกคืนนี้ด้วยความปลอดภัย แล้วให้กามี่นำไปวางถวาย
- จอดกินอย่างเร็ว สิบนาทีเราก็ล้อหมุนไปต่อ
- ผมเป็นคนติดเพื่อน แม้นหลายโอกาสผมเลือกที่จะออกปั่นเที่ยวคนเดียว จะด้วยเหตุผลความชอบในฤดูกาล
เสน่ห์ความเฉพาะตัวเส้นทาง เช่น ไปปิล็อกเมืองกาญฯ ต้องไปหน้าฝนจึงจะเห็นเมืองกาญฯในแบบป่าดิบได้สมบูรณ์
หรือวงกลมเชียงใหม่แม่ฮ่องสอน แม่นาจร ในปลายหน้าฝนเปียกแบบไต่เขา ความงามที่แลกด้วยโจทย์เดินทาง
ที่ยากต่อการปรับตัวปั่นท่องเที่ยวอย่างมีความสุขในแบบที่นักปั่นเคยชิน ทำให้หลายทริป ต้องขาดเพื่อนปั่นร่วมทาง
อยากคุยกับเพื่อนคนไหนได้แค่โทรไปตำจอกผ่านโทรศัพท์ เพราะอยากมีสันโดษบ้าง
ทริปนี้ ดีใจที่กามี่อยู่เป็นเพื่อน ร่วมปั่นในทางที่สมาชิกถอดใจกันแล้ว หากไม่มีความขัดแย้งและความคิดลงเอยลงตัว
การมีเพื่อนร่วมปั่นนั้นดีกว่าปั่นคนเดียว อย่างแน่นอน การร่วมสุขและแบ่งปันทุกข์ เป็นสิ่งที่เพื่อนปรารถนาจาดเพื่อน
ดาวส์ฮิลทางแทรคในความมืด
-- เราไปกันต่อ เมืองหมอกรอเราอยู่ จากจุดนี้ ผมหยุดถ่ายรูปเพราะมืดจนกล้องจับภาพไม่ได่แล้ว ไต่อีกประมาณห้ากิโลจะถึงยอดสูงสุด
-- จากนั้นจะไหลลงเนิน แต่ทางทั้งหมดเป็นทางหินลอยขนาดใหญ่
กามี่บอกว่ามันเหมือนเอาทางสงเขาอีโต้มาต่อกัน ยาวๆ ผมไม่มีถาพของสภาพทางตอนรา
ดาวส์ฮิลในตอนกลางคืนเพราะมืดจนถ่ายภาพไม่ได้ จึงขอเอาภาพจากกล้องพี่รักษ์ และกล้องคุณเด่น ที่ถ่ายไว้ตอนกลางวัน
ให้ได้นึกภาพเห็นผิวถนนและความชัน ของทางก่อนลงยาวๆ มาหาเมืองหมอก
- เส้นทางทริปนี้สามสุ่ม ประธานเอสฯ จัดครั้งนี้สรรหาเส้นทางได้สวยมาก และทางก็ยากมาก
ทั้งสวยงามมากและยากต่อการปั่นในเวลาเดียวกัน ด้วยเหตุเพราะลักษณะของเส้นทางที่ทางการลาวเพิ่งเริ่มทำ
ภูมิประเทศที่เป็นเขาสูงชันซับซ้อนด้วยหุบเขา ความหนาวเย็นของอากาศ
ควางสูงชันของภูมิประเทศและระยะทางต่อวันที่กำหนดในแผนการปั่น ที่หากปั่นให้ครบเหนื่อยแน่นอน
เส้นช่วงทางควบคุมเป็นทางอุดมด้วยหินลอยและฝุ่น ข้อจำกัดเรื่องร้านอาหารและที่พัก เส้นทางไม่มีรถโดยสารผ่าน
บางช่วงทางกลางเขาสูง ยาวไกลไร้หมู่บ้าน หลากหลายเหตุผล และเหตุการณ์ แม้นพวกเราทั้งทีมตั้งใจออกท่องเที่ยว
ปันบรรทุกสัมภาระแบบพึ่งพาตนเอง ทุกคนเครื่องยังชีพและของจำเป็นในชีวิต พกใส่กระเป๋าหลังบรรทุกฟูลโหลดกันมา
หวังผ่านเส้นทางสวยซ่อนโหดให้ได้ เต็มรูปแบบการปั่นทัวริ่ง แต่โจทย์มันยากเกินการที่จะปั่นลุย
จึงต้องมีการเหมารถขนคน ขนรถ ขนของ หลายๆช่วง เพื่อเดินทางได้ทันตามตารางกำหนด
-- แต่ทริปนี้ ผมได้เตรียมใจ กาย และวิธีการเดินทางผ่านทางยากนี้ไว้แล้ว เลือกบรรทุกฟูลโหลด
และงดรถเหมา ไม่อยากล้างตา ตั้งใจผ่านทางสวยนี้ ให้ได้ตามตั้งใจ ในรูปแบบการปั่นที่เราศรัทธา
-- การที่เรามีเพื่อน ดีกว่าไร้เพื่อนอย่างแน่นอน ในยามยาก เพื่อนจะส่งผลทางใจสองด้านที่ผมสัมผัสได้คือ
เพื่อนดีจะแบ่งทุกข์เราไปครึ่งหนึ่ง และเราจะอุ่นใจเพิ่มอีกเท่าหนึ่ง ทริปนี้ได้นักปั่นบ้าดีเดือด
ที่ชื่อ
กามี่ มาเป็นเพื่อนร่วมทุกข์ฟูลโหลด ลุยทางโหดแบบ ไม่แยแสทางดิน หินลอย และความสูงชันของภูเขา
-- การบรรทุกหนัก บรรทุกเต็มทำให้ความเร็วต่ำสุดๆ การกะเรื่องเวลาเข้าที่พักผิดพลาดจากแผน
ทำให้ปั่นมากกว่าสิบสามขั่วโมงต่อวัน บางวันสิบแปดชั่วโมง เข้าที่พักมืดทุกคืน จนเพื่อนปั่นหลายคนว่าเหนื่อยเกินไป
แต่ทำแล้ว ผ่านแล้ว ความเหนื่อยมันก็เป็นแค่อดีตที่เรามองย้อน
-- สำหรับผมหากปั่นแล้วเหนื่อยหรือท้อ คงต้องเหนื่อยตั้งแต่ดูเส้นทางในแผนที่แล้ว หากสัญากับตัวเองว่าจะทำ
ต้องลุยให้จบ งดท้อแท้บนเส้นทางจริงเด็ดขาด เพราะในความเป็นจริง โชคชะตา ฟ้าได้ลิขิตคนเราไว้แล้วตั้งหลายอย่างตั้งแต่เราเกิดชาติตระกูล
คู่ครองบุพเพสันนิวาส ดิ้นรนหน้าที่การงานทำมาหากินต่างๆสาระพัด แต่การเดินทางด้วยจักรยานทัวริ่งนั้นต่างไป
ฟ้าปล่อยเราให้เป้นอิสระไม่พันทธนาการเรา ให้เราเขียนบทเอง ขีดเส้นทางไปเอง เดินทางตามถนนหนทางที่เราขีดเอง
ไม่เกี่ยวข้องใดใดกับฟ้า ดังนั้น หากเราคิดเอง เลือกที่จะลงมือทำเอง แล้วถอดใจซะเอง ชาตินี้ คงไม่กล้าคำนับตนเอง
-- ภาพชุดข้างล่างเป็นเพื่อนผม ชุดที่ปั่นกลุ่มใหญ่ ที่มาถึงก่อนตั้งแต่กลางวัน ทางช่วงดาวส์ฮิลล์
จากจุดยอดเขาสูงสุด เขาคังเวียงลงมาสู่เมืองหมอก เป็นเส้นเดียวกันนี้ แต่ผมและกามี่ลงตอนมืด
ที่ผมไม่สามารถ่ายภาพมาได้เพราะมันมืดสนิท อันตรายและไม่เหมาะที่จะจอดถ่ายภาพในเวลามืดมิด
พร้อมช่วงดาวส์ฮิลกลางคืนแบบนั้น ก็เลยต้องขอยืมภาพจากเพื่อนๆ มาพอให้เห็นลักษณะเส้นทาง ทีได้ปั่นผ่าน
-ส่วนภาพนี้ส่องไฟที่ป้ายแล้วถ่าย ตอนหลังจากดาวส์ฮิลล์ทางหินลอยที่เหมือนเอาเขาอีโต้มาต่อกันแต่ชันแบบอ่างขาง จนหมดเนินสูง ไหลลงมาเปื้องล่าง ที่
บ้่านถ้ำส่วย ป้ายหมู่บ้านปลอดคดี ที่เดียวกันกับภาพบนที่ พี่หมอพูนเกียรติ ยีนถ่าย แต่เป็นคนละเวลากลางวัน กลางคืน
เมืองหมอกมาถึงซะที
- สามทุ่มครึ่ง ผมกับกามี่มาถึง เมืองหมอก และเจอเพื่อนที่ร้าน นั่งกินกันยาวเลย ร้านยังไม่ปิดหรือนี่
- เจ้าของร้าน น้องสาวคนสวย น่ารักมาก บอกว่าร้านปิดสี่ทุ่ม ผมยังมีเวลากินเฝอ และเบียร์ได้อีก สามสิบนาที
- ทริปนี้ผมไม่ได้มาตามหา
คำลี่ แต่ก็มีโอกาสพบเจอสาวผู้งามหลายคนเช่นกัน แต่ใจมิได้หล่นที่ลาว ยังเก็บใจกลับไปให้คนที่บ้านเป็นอย่างดี
ห้องนอนคืนนี้ที่เมืองหมอก
- แล้วเราก้อ หิ้วเบียร์ลาวไปกินต่อในเฮือนพักสายน้ำโม้ ที่ประธานเอสฯ เตรียมไว้ให้สมาชิก อยู่ใกล้ๆร้านที่เรานั่งกิน
- ประธานเอสฯ นอนเตียงกลางหลับไปก่อน
- พี่รักษ์ ขึ้นเตียง ไม่ลงละ
- กามี่ เอาถุงนอนม่โชว์พี่เจมส์ แต่ตัวและขาวุกในถุงนอนของผม
- รถดี วีนัส และคิริน ลุยทั้งวันทั้งคืนจริงๆ นะเจ้า
- ผมกับพี่เจมส์ นั่งจิบเบียร์ลาวขวดสุดท้าย ของค่ำคืนนี้ ก่อนแยกย้ายกันเข้านอน
วันนี้ปั่นตั้งแต่แปดโมง มาพักล้อ ตอนสามทุ่มครึ่ง นับเป็นการปั่นที่โหดสุด กับหนทาง
ที่หินสุดๆ ที่ผมเคยสัมผัสมา ยากกว่าเมื่อวานอีก ทั้งไต่เขาและดาวส์ฮิลล์ทางโคตรแทร็ค
ในคืนมืดก่อนเข้าเมืองหมอก เป็นประสบการณ์ที่จะไม่ขอลืม
- ผมไม่เคยต้องการ ขึ้นแท่นโพลเดี้ยมเพื่อถ้วยรางวัลใดๆ ในการปั่น ไม่อยากได้รางวัลที่มอบให้จากกรรมการผู้จัดแข่งขัน
แต่หากมีความสำเร็จที่พิเศษเล็กๆ ผมชื่นชอบที่จะนั่งติดดิน อยู่กับพื้นผิวโลก คารวะตนเอง แทนรางวัลด้วยเบียร์ขมๆ
และเชียร์ตนเองข้างในเบาๆ " วันนี้ ค่ำนี้ วิเศษมาก นายเจ๋งมาก ใจว่ะ ต้องฉลองเล็กๆ หน่อยสิเพื่อน "
- เมื่อวานนอนเล้าหมู ที่สามแยกเวียต คืนนี้ได้นอน
เฮือนพักสายน้ำโม้ ที่พักอย่างดีถือว่า ไฮโซมากแล้ว
ขอเข้านอนก่อนครับ ถุงนอนรออยู่ที่พื้น มาทีหลังเตียงเต็ม
พรุ่งนี่ งานใหญ่ไฮไลท์ของทริป ไต่ปีน
ภูสามสุ่ม
-
Good Night for DAY 4