ทัวร์(รุ่ง)ริ่ง ขอนแก่น-เขาค้อ

[jabmon]

สวัสดีพี่ ๆ ชาว thaimtb ทุกท่านครับ ผมชื่อ ”จ๊าบม่อน” ครับ หลังจากปั่นจักรยานมาได้เกือบสี่ปี เริ่มตั้งแต่หมอบ มาเสือภูเขา ในที่สุดก็เริ่มมีอารมณ์อยากลองทัวร์ริ่งกับเค้าบ้าง แรงบันดาลใจมันเริ่มจากการแอบอ่านกระทู้ในบอร์ด ต่อยอดไปจนซื้อหนังสือทัวร์ริ่งมาอ่านจนไฟลุกโชน เมื่อหัวใจที่ร่ำร้องทนต่อไปอีกไม่ไหว อยากออกไปแตะขอบฟ้ากับเค้าสักครั้ง ทริปสั้น ๆ ขอนแก่น-เขาค้อ ครั้งนี้ จึงได้เกิดขึ้นครับ

ปล. ผมเป็นคนชอบเขียนมากครับ เพราะงั้นเรื่องนี้จะยาวมากกก 555

การเดินทางของผมเริ่มขึ้นในช่วงต้นฤดูฝนอย่างเดือนมิถุนาฯ สองอาทิตย์ก่อนออกเดินทาง ผมโทรหาเพื่อนร่วมอุดมการณ์ยกใหญ่ แต่ไม่มีใครว่าง ลองชวนคนในกลุ่มปั่น (ชุมพวง โคราช) ก็ไม่มีใครพร้อมเพราะกระทันหันเกิน แถมบอกด้วยอีกว่าถ้าคนเดียวอย่าไปเลยอันตราย แต่ของแบบนี้ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ 555 จึงตัดสินใจว่าจะออกเดินทางเพียงลำพัง (ในบอร์ดที่อ่านดูส่วนใหญ่ทริปแรกก็ลุยเดี่ยวเกือบทั้งหมดนะ)

เริ่มต้นจากขอนแก่น เนื่องจากเป็นทริปแรก ผมมองหาที่เที่ยวที่ไม่ไกลมาก เลยมาเจอเขาค้อ 250 กิโลฯ น่าสนใจมาก ๆ ลองเข้าเว็บ cycleroute.org ดูกราฟความชัน ก็แอบน่ากลัวอยู่ มีแต่ขึ้นกับขึ้น เลยกะว่าจะปั่นสองวัน วันแรกปั่นไปถึงตีนเขา (คอนสาร) วันที่สองข้ามเขา (น้ำหนาว) ถึงเขาค้อ เห็นคนอื่นทัวร์ริ่งกันวันละ 180 กิโลฯ ก็คิดว่าคงไหว (มั้ง)

[jabmon]

เข้าสู่ช่วงเตรียมของ อย่างแรกก็ต้องมีจักรยานก่อน ลองอ่านดูในบอร์ดเจอศัพท์ใหม่คือคำว่า “ทัวร์ริ่งพันธุ์แท้” มันน่าสนมากแต่จะลงทุนมากไป เลยคิดว่าเสือภูเขาของเราเอามาติดตะแกรงน่าจะไปได้ เนื่องจากเฟรม Giant XTC ไม่มีรูยึดตระแกรงเลยต้องซื้อตระแกรงแบบยึดหลักอาน เป็นอลูฯราคา 700 บาทใช้ดีมาก ๆ ส่วนตะแกรงหน้าหาแบบติดโช๊คไม่ได้เลยปล่อยไว้ กระเป๋าหลังผมซื้อของ Ortlieb มันทนถึกสมคำร่ำลือ กระเป๋าหน้าติดแฮนด์ผมซื้อแบบกันน้ำของ Vincita ราคาถูกมาก ๆ เอาไว้ใส่กล้อง ฟังก์ชั่นก็เพียบพร้อม ถูกใจเป็นที่สุด ยังไม่หมดครับไปหาซื้อขากระติกแบบติดกับโช๊คมาอีกข้างละอัน เห็นคนเคยทำแล้วหล่อเลยทำมั่ง (สายแฟชั่น) กะว่าใส่น้ำแล้วคงช่วยถ่วงน้ำหนักให้ด้านหน้าที่ไม่มีกระเป๋าได้บ้าง ที่เหลือก็คือกระจกท้ายของสำคัญ ไฟท้าย ไฟหน้า (ที่ทำหายก่อนออกเดินทาง)

สำหรับข้าวของกะว่าจะเอาไปน้อยที่สุดกลัวหนักปั่นไม่ไหว ชุดนอน กางเกงปั่นชุดเดียว เสื้อปั่นแขนยาวสองชุด (กลัวแห้งไม่ทัน) เสื้อกันฝน เต้นท์ Karana touring XC เบามาก ๆ 1.3 กิโลฯ ถุงนอนเอาแบบหนาว 15 องศายังสบาย (ไม่น่าเล๊ยยย!!!) ชุดปะยาง+ยางใน 1เส้น+CO2 1 หลอด คือกะว่าให้รั่วได้แค่ครั้งเดียว และยังมีของสามสิ่งที่ต้องกล่าวถึงคือ 1.ขาตั้งกล้องแบบพกพา เนื่องจากไปคนเดียวเพื่อให้ได้ภาพก็คงต้องพึ่งเขาล่ะนะ 2.หมี fighto เพื่อนร่วมทางร่วมทุกข์ร่วมสุข 3.เสื้อสะท้อนแสง ของขวัญจากทีมชุมพวง ใส่ปั่นแล้วเพิ่มความปลอดภัยอีก 160% น่าจะเอาไปเป็นมาตรฐานใหม่ในการปั่นบ้านเรา ใส่แล้วมั่นใจจริง ๆ ครับ

[jabmon]

รถคันนี้สีฟ้า เอ๊ยไม่ใช่! รถคันนี้ไม่มีไมล์ ไม่มีแผนที่ โทรศัพท์ก็ไม่มีเน็ต กะว่าจะเดินทางแบบไร้กาลเวลา (หรอ) ส่วนทางก็จะถามข้างทางเอาครับ

สิริรวมน้ำหนักแล้ว คน 50 + รถ 10 +ของ 10 = 70 กิโลกรัม เบาสุด ๆ เลยล่ะ

คืนก่อนออกเดินทางก็นอนไม่หลับตามธรรมเนียม กว่าจะหลับก็ปาไปตี 3 ตื่นมาตอน 7 โมงเช้าเริ่มเดินทาง 8 โมงครึ่ง อากาศค่อนข้างดีไม่มีฝน และเนื่องจากเดินทางจากทิศตะวันออกไปตก ช่วงเช้าแดดจึงยังอยู่ด้านหลังเรา ค่อยสบายหน่อย แต่อุปสรรคสำคัญนอกจากเนินซึม ๆ ตลอดทางก็คือลมนี่แหละครับ พัดสวนทางเต็ม ๆ เย็นดีนะ ซะเมื่อไหร่! ทรมานจริง ๆ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าต่อไปจะไปไหนต้องดูทิศทางลมด้วย

ช่วงแรกนี้ถนนสี่เลนทางตรงอย่างเดียวไม่ได้ถ่ายรูปมาเลยล่ะครับ

ไปได้แค่ 10 กิโลฯ กระจกมองหลังก็หักหล่นลงพื้น ตายในหน้าที่ ใส่คืนก็ไม่ได้ โอ้ ขอพี่ ๆ สิบล้อเมตตาผมด้วยนะครับ (จากการเดินทางครั้งนี้ทำให้ผมรู้ว่ารถใหญ่ส่วนใหญ่ขับมีมารยาทดีมาก อันที่น่ากลัวจริง ๆ คือรถส่วนบุคคลมากกว่า)

[jabmon]

ปั่นไปได้ประมาณ 20 กิโลฯ ก็เจอคุณลุงปั่นจักรยานอยู่ ลุงบอกว่าลุงชื่อติ่ง แกบอกว่าปั่นจักรยานออกกำลังกายทุกวันมา 16 ปีแล้ว วันละเกือบร้อยกิโลฯ...สุดยอดจริง ๆ ในโลกเราคงมีเทพที่ไม่ออกสื่อมากมาย แกบอกว่าจะปั่นไปเป็นเพื่อนถึงหนองเรือ (50 กิโลฯ) เราคุยกันมาตลอดทางผมก็เริ่มรู้สึกว่าแกเริ่มปั่นเร็วขึ้น ผมอยากบอกแกเหลือเกินว่าผมต้องออมแรงไว้เพราะต้องไปไกล แต่ด้วยศักดิ์ศรีของคนหนุ่มมีหรือเราจะยอม ใช่แล้วครับ ผมจึงตัดสินใจ.....ดูดลุงงงง!!! ด้วยความเจียมเนื้อเจียมตัวอย่างที่สุด 5555

เรามาถึงที่พักนักปั่น หน่วยบริการประชาชนหนองเรือ (ดูตาม link นี้ครับ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... &t=1242291) มีศาลาและน้ำเย็น ๆ ให้ดื่ม ขอบคุณพี่ตำรวจที่ให้ความสำคัญกับนักปั่นมาก ๆ นะครับ จากนั้นผมแยกทางกับลุงติ่งที่หนองเรือ มาได้แล้ว 50 กิโลฯ เวลาก็เที่ยงพอดี

ผมแวะจอดกินข้าวเที่ยงร้านตามสั่งข้างทาง เข้าไปนั่งในร้านแล้วแต่แม่ค้ากำลังคุยโทรศัพท์อยู่ ดูไม่พอใจคนในสายมาก เห็นเราแล้วไม่ได้มาบริการ นั่งรออยู่ห้านาทียังคุยไม่จบเลยเดินออกมา ผมว่าวันนี้ป้าปิดร้านก่อนก็ได้ครับ 555

ช่วงบ่ายเริ่มปั่นต่อ ศาลาริมทางคือเพื่อนแท้ของผมจริง ๆ ครับ

[jabmon]

บ้านโนนหินแห่ของหนูหิ่นอยู่ที่นี่นั่นเอง!

[jabmon]

ขนำน้อยกลางคันนา ข้าวนาปีเริ่มมีสีเขียวสดสวยช่วงนี้

[jabmon]

ปั่นมาถึงชุมแพ (70 กิโลฯ) มีอาการแสบก้นอย่างมาก สำหรับใครที่ใส่กางเกงในด้วยแล้วใส่กางเกงปั่นทับคงจะเข้าใจอารมณ์ขอบกางเกงในที่เสียดสีกับแก้มก้นเป็นอย่างดี (บรรยายเห็นภาพมั๊ย) แป้งก็ไม่ได้ติดมา เลยคิดนวัตกรรมใหม่ ซื้อผ้าอนามัยมารองอีกชั้น! นึกในใจนี่เราบ้าหรือบ้าวะ แปะตามแนวยาวแบบผู้หญิงลองปั่นปรากฏว่าไม่ช่วยเลยแสบเหมือนเดิม เลยเปลี่ยนใหม่แปะตามแนวขวางคราวนี้แหละสบายก้นตลอดทาง ใครจะยืมไปใช้ก็ไม่ว่านะ 555

[jabmon]

พอเริ่มอารมณ์สุนทรีย์ก็เลยได้เก็บภาพดอกไม้สวย ๆ ระหว่างทางมาให้ชมกันด้วยครับ

[jabmon]

นกน้อย

[jabmon]

ช่วงบ่ายพระอาทิตย์เริ่มมาอยู่ด้านหน้า แต่เมฆครึ้มก็ทำหน้าที่ได้อย่างดีตลอดทาง หารู้ไม่สลัวแบบนี้แหละดำได้จริง ๆ โอ้วันเดียวขนาดนี้เชียวรึเนี่ย รู้งี้ทาครีมกันแดดก่อนดีกว่า (เตรียมมาแต่ไม่ได้ทา 555)

[jabmon]

บ่าย 4 โมงครึ่งก็มาถึงอำเภอคอนสาร จังหวัดชัยภูมิ (110 กิโลฯ) แอบเหนื่อยเพราะไม่เคยต้องปั่นโดยมีสัมภาระมาก่อน ถ้าให้เดา AV คงบอกได้เลยว่าไม่ถึง 20 ป้อมตำรวจทางหลวงที่นี่ก็เป็นที่พักนักปั่นอีกเช่นกัน ดีจังเลย ภูเขาด้านหน้า (อช.น้ำหนาว) นั่นก็คือเป้าหมายของวันพรุ่งนี้

[jabmon]

วันนี้ใจอยากไปให้ใกล้ตีนเขามากที่สุดพรุ่งนี้จะได้ไม่เหนื่อยมาก เลยถามพี่เขาว่าเลยจากนี้ไปมีป้อมตำรวจทางหลวงอีกมั๊ย พี่เค้าตอบอย่างมั่นใจว่า ไม่มี (พี่จำไว้เลยนะ...จริง ๆ มีอีกตั้งสองป้อม!) โอเคงั้นคืนนี้นอนที่นี่ พี่ตำรวจบอกว่าจริง ๆ มีห้องแอร์ให้ แต่วันนี้เวรอยู่ 4 คน นอนข้างนอกก็ได้? แต่ไม่เป็นไรเอาเต้นท์มาอยู่แล้ว แค่นี้ก็ขอบคุณมากแล้วครับ… จัดการกางเต้นท์ ซักเสื้อปั่นทันทีตามที่เคยอ่าน จะได้แห้งทันพรุ่งนี้

[jabmon]

รวมวันแรกปั่นได้ประมาณ 110 กิโลฯ นี่ขนาดทางหลวงตรงอย่างเดียวยังเขียนซะยาวขนาดนี้เลยนะ 555

[jabmon]

พระอาทิตย์ตกดินที่คอนสาร

[jabmon]

หมีน้อยเพื่อนยาก ขอบใจมากจ้า...