...การเดินทางปั่นเส้นทางป่า สังขละบุรี,หน่วยพิทักษ์ป่าตะเคียนทอง,สาละวะ,ไล่โว่,ทิไล่ป้า,เกาะสะเดิ่ง,สะเนพ่อง จ.กาญจนบุรี...

[วาฬบรูด้า]

...ผมไม่ได้ปั่นเที่ยวดูในหมู่บ้านเลตดงคุ เพราะไม่อยากให้เป็นที่สะดุดตากับคนที่พบเห็นมากนัก แค่นี้ผมก็ถูกประกบดูทุกฝีก้าวแล้วครับกับการเดินทางมาถึงที่นี่คนเดียว
...ภาระกิจในการเดินทางในเส้นทางสายวัฒนธรรมกะเหรี่ยงทั้งสองจังหวัด จังหวัดตากในเขตอำเภออุ้มผาง จังหวัดกาญจนบุรี อำเภอสังขละบุรี มาถึงครึ่งทางแล้วยังคงเหลือในเขตจังหวัดกาญจนบุรีที่ต้องเข้าป่าฝ่าดงออกไปให้ได้ภาระกิจถึงจะเสร็จสิ้นครับ

[วาฬบรูด้า]

...การเดินทางเข้าป่าในเขตรอยต่อระหว่างเขตอำเภออุ้มผาง จังหวัดตากกับเขตอำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี ได้เริ่มขึ้นตอนเช้า ผมตื่นนอนแต่เช้าเพื่อทำภาระกิจต่างๆก่อนออกเดินทาง ผมขึ้นไปที่ฐานปฏิบัติการตชด.บ้านเลตองคุเพื่อบอกลากับเจ้าหน้าที่ตชด.เจ้าหน้าที่ตชด.ได้ฝากน้ำตาลทรายถุงเล็กไปให้หน่วยทหารพราน.แม่น้ำสุริยะด้วย (ผมเข้าใจว่าน้ำตาลถุงนี้ถ้าไปไม่ถึงหน่วยทหารพรานแม่น้ำสุริยะผมคงถูกตามล่าแน่ๆ)เจ้าหน้าที่ตชด.บ้านเลตองคุวิทยุบอกเจ้าหน้าที่ทหารพรานแม่น้ำสุริยะว่าผมได้เริ่มออกเดินทางแล้ว
...สายหมอกยามเช้าในหมู่บ้านเลตองคุยังคงลอยอ้อยอิ่งเหนือยอดไม้อากาศเย็นสบายไม่หนาวมากครับ...

[วาฬบรูด้า]

...ผมออกเดินทางจากหมู่บ้านเลตองคุมาทางด้านหลังหมู่บ้าน มีเด็กน้อยที่คอยติดตามผมปั่นจักรยานตามมาติดๆเพื่อคอยสังเกตุการณ์ผมว่าผมได้เดินทางออกจากหมู่บ้านแล้วจริงๆตลอดเวลาที่ผมอยู่ในหมู่บ้านผมรู้สึกตัวเองอยู่ตลอดเกี่ยวกับการเฝ้ามองดูพฤติกรรมของผม การเดินทางเข้าป่าได้เริ่มขึ้นแล้วต่อไปนี้ผมต้องเฝ้าระวังเรื่องการเดินทางด้วยตัวเองตลอดเวลาเพราะเส้นทางที่ผมใช้เป็นเส้นทางชายแดนที่ติดกับประเทศพม่าและเป็นเส้นทางความมั่นคงทางทหารของทั้งสองประเทศ
...จากเดิมที่ผมได้กำหนดเส้นทางที่จะไปเข้าจังหวัดกาญจนบุรีไว้ที่เขตแม่จันทะขึ้นเขาก่องก๊องเข้าป่ามาออกที่หมู่บ้านจะแก แต่เหตุการณืไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อมีพระธุดงโดนเสือกัดกินจนเสียชีวิตในเขตตำบลแม่จันทะ ทำให้ผมต้องถูกปรับเปลี่ยนเส้นทางมาทางด้านเลตองคุ ในเขตตำบลแม่จันแทน เพราะชาวบ้านเกรงจะได้รับอันตรายจากเสือโคร่งที่ยังป้วนเปี้ยนอยู่ในเส้นทางที่ผมจะไป
...เส้นทางเงียบสงบเป็นเนินขึ้นๆลงไม่มีผู้คน สองข้างทางเป็นป่ารก ผมใช้สมาธิเพิ่มขึ้นและคอยสังเกตุเส้นทางว่าจะมีอะไรผิดปกติหรือไม่เพราะเส้นทางนี้ชาวกะเหรี่ยงพม่าใช้เส้นทางนี้มากครับ...

[วาฬบรูด้า]

...เส้นทางการเดินทางจากหมู่บ้านเลตองคุ มาที่หน่วยทหารพรานแม่น้ำสุริยะเป็นเส้นทางที่มีเนินขึ้นลงเขาอยู่ตลอดเส้นทางสองข้างทางมีเสียงสัตว์ป่าขุ้ยเขี่ยดินหาอาหารกินจนผมต้องค่อยๆไปเพราะไม่รู้เป็นตัวอะไรบ้างและอีกอย่างไม่อยากรบกวนเวลาสัตว์หากินด้วยครับ
...การเดินทางในเส้นทางแบบนี้จิตใจและกำลังเป็นสิ่งสำคัญเพราะต้องอยู่กับความกดดันไปตลอดเส้นทางไม่ว่าจะระแวดระวังสัตว์ป่า และทหารฝั่งพม่า แต่ถ้าใครที่มีจิตใจเข้มแข็งแล้วการเดินทางลักษณะแบบนี้ในเส้นทางแบบนี้จะได้ประสบการณ์การเดินทางที่คุ้มค่ามากครับ...

[วาฬบรูด้า]

...ในที่สุดผมก็เดินทางเข้ามาจนถึงเขตจังหวัดกาญจนบุรีที่อยู่ติดกับเขตอำเภออุ้มผาง จังหวัดตากในป่าที่มีพื้นที่รอยต่ออยู่ในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวรฝั่งตะวันตกที่อยู่ติดกับประเทศพม่าในเขตรัฐกะเหรี่ยงเคเอ็นยู พื้นที่ตรงนี้มีการสู้รบกันบ่อยครั้งเพื่อแย่งพื้นที่กันแต่ประจุบันนี้ไทยเป็นผู้ครอบครองพื้นที่โดยมีหน่วยทหารพรานแม่น้ำสุริยะดูแลอยู่และชักธงชาติไทยไว้ตลอดเวลา
...ผมมองย้อนกลับไปยังเส้นทางที่ผมปั่นผ่านมาก่อนถึงเขตจังหวัดกาญจนบุรี ทำให้ผมรู้ว่าผมได้เดินทางอยู่ในประเทศพม่าบางส่วนในเส้นทางนี้ด้วยครับ...

[วาฬบรูด้า]

...กลับมาโพสกันต่ออีกครั้งหลังจากได้หยุดไปหลายวันในช่วงปีใหม่ กับเส้นทางการเดินทางที่เป็นป่าเขาครับ...
...ผมปั่นมาจนถึงเขตของจังหวัดกาญจนบุรีแล้วและไปอีกไม่ไกลผมก็มาถึงหน่วยทหารพรานแม่น้ำสุริยะซึ่งตั้งอยู่บนเนินเขาข้างๆแม่น้ำสุริยะ แม่น้ำสุริยะเป็นแม่น้ำที่เกิดจากป่าทุ่งใหญ่นเรศวรฝั่งตะวันตกแล้วไหลลัดเลาะเข้าสู่ประเทศพม่า ในหมู่นักเดินทางทางป่ามักเรียกแม่น้ำสายนี้อีกชื่อหนึ่งว่า"แม่น้ำทรยศ" เพราะสายน้ำเกิดในประเทศไทยแต่กลับไหลเข้าสู่ประเทศพม่าครับ...
...หน่วยทหารพรานแม่น้ำสุริยะเป็นหน่วยทหารที่ดูแลพื้นที่กันชนระหว่างประเทศไทยและประเทศพม่า มีเขตอำเภออุ้มผาง จังหวัดตาก เป็นเขตติดต่อกับ อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี บนฐานปฏิบัติการของหน่วยทหารพรานไม่อนุญาติให้ถ่ายรูปครับ ผมมาถึงที่หน่วยทหารพรานแม่น้ำสุริยะก็ขึ้นไปรายงานตัวพร้อมทั้งนำเอาน้ำตาลทราย1ถุงที่เจ้าหน้าที่ตชด.บ้านเลตองคุฝากมาให้ รายละเอียดเกี่ยวกับตัวผมที่เข้ามาในพื้นที่นี้ถูกรายงานมาทางวิทยุของทหารให้ได้รับทราบมาส่วนหนึ่งแล้ว แต่ผมต้องมาขออนุญาติโดยตรงอีกครั้งหนึ่งและเล่าที่มาที่ไปเกี่ยวกับการเดินทางเข้ามาในพื้นที่แห่งนี้ให้กับเจ้าหน้าที่ทหารพรานรับทราบอีกครั้ง
...ภาระกิจต่างๆที่ผมเข้ามาทำในพื้นที่แห่งนี้ถูกถ่ายทอดออกมา และมีการแลกเปลี่ยนข้อมูลซึ่งกันและกันระหว่างผมและเจ้าหน้าที่ทหารพราน ผมนั่งพูดคุยมาได้สักระยะหนึ่งแล้วผมจึงขออนุญาติเดินทางต่อเพื่อเข้าป่าไปออกที่หน่วยป่าไม้เดอลู่ซึ่งอยู่ในเขตอำเภอสังขละบุรี เจ้าหน้าที่เชื้อเชิญให้ผมอยู่ข้างคืนที่หน่วยทหารพราน1คืนก่อน เพราะเกรงจะออกจากป่าไม่ทันมืดค่ำ ผมมองดูนาฬิกาแล้วคำนวนระยะทางยังพอไปได้ ทั้งๆที่ผมก็ไม่เคยเดินทางในเส้นทางสายนี้เลยประกอบกับที่ผมไม่มีแม้กระทั่ง จีพีเอส บอกเส้นทางมีเพียงคำบอกเล่าของเจ้าหน้าที่เกี่ยวกับลักษณะของเส้นทางว่าเป็นอย่างไรแต่ตอนนี้เส้นทางที่ผมจะผ่านเจ้าหน้าที่บอกว่าไม่เคยมีใครผ่านเส้นทางนี้นานแล้วเส้นทางจึงไม่ชัดเจน และในเขตป่าที่ผมจะผ่านเพิ่งเกิดกรณีพิพาทกันระหว่างเจ้าหน้าที่ของไทยและเจ้าหน้าที่ของทางกระเหรี่ยงเคเอ็นยู ทางฝั่งประเทศพม่า ผมได้ฟังเจ้าหน้าที่บอกเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นจึงนั่งลงขอข้อมูลเพิ่มเติม...ไม่งั้นผมจะไม่ได้ออกจากป่าแน่ถ้าไม่รู้อะไรเลยครับ...

[วาฬบรูด้า]

...ผมขอข้อมูลกับเจ้าหน้าที่เพิ่มเติมเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเจ้าหน้าที่ของไทยและกะเหรี่ยงเคเอ็นยูทางฝั่งพม่าในป่าทุ่งใหญ่นเรศวรที่ผมจะผ่านเข้าไป เจ้าหน้าที่บอกว่ามีชาวบ้านกะเหรี่ยงเคเอ็นยูทางฝั่งพม่า เข้ามาตัดไม้ในเขตประเทศไทยและจับตัวชาวบ้านไว้3คน ส่วนทางฝั่งกะเหรี่ยงพม่า บอกว่าคนของเขาตัดไม้ในเขตพื้นที่ของเขาเพราะฉะนั้นให้ทางเจ้าหน้าที่ของไทยปล่อยตัวชาวบ้านทั้งหมดโดยไม่มีเงื่อนไข ไม่งั้นจะจับตัวคนไทยไปเหมือนกัน ในขณะที่ผมกำลังจะเดินทางผ่านป่าในเขตที่มีปัญหากันเจ้าหน้าที่ไทยก็ยังไม่ได้ปล่อยตัวชาวบ้านกะเหรี่ยงฝั่งพม่าเลย
...ผมให้เจ้าหน้าที่ทหารพรานถ่ายรูปบัตรประชาชนผมไว้ พร้อมทั้งรายงานทางวิทยุไปบอกทางหน่วยป่าไม้เดอลู่ว่าผมจะเดินทางผ่านป่าออกไปทางด้านนั้น เผื่อมีเจ้าหน้าที่ทหารเดินลาดตะเวนในป่าพื้นที่ที่ผมผ่านจะได้รับทราบไว้ เจ้าหน้าที่ทหารพรานถามว่าเคยเดินทางผ่านป่าเส้นนี้หรือไม่ ผมบอกไม่เคย และไม่มีจีพีเอสติดตัวมาด้วยทางเจ้าหน้าที่บอกจะให้ทหารพรานเดินนำทางผ่านป่าออกไปให้ ผมปฏิเสธและขอบคุณเจ้าหน้าที่และขอเดินทางต่อเพื่อออกไปให้ทันมืดค่ำ เจ้าหน้าที่ทหารช่วยผมแบกกระเป๋าติดข้างรถจักรยานเดินข้ามแม่น้ำสุริยะมาส่งอีกฝั่งหนึ่งซึ่งเป็นป่าเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวรฝั่งตะวันตกที่ติดกับประเทศพม่าและเต็มไปด้วยสัตว์ป่ามากมาย เจ้าหน้าที่อวยพรให้ผมโชคดีและถ้าภายใน 24 ชั่วโมงถ้ายังไปไม่ถึงทางหน่วยป่าไม้เดอลู่ผมจะออกลาดตระเวนตามหา
...เส้นทางการเดินทางต่อจากนี้ผมไม่รู้จะพูดอย่างไรดี ด้านหน้าผมเต็มไปด้วยป่าทึบที่ไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้างและผมจะต้องแกะลอยเส้นทางเพื่อออกไปสู่หน่วยป่าไม้เดอลู่ให้ได้ ความเงียบของผืนป่าปลุกผมให้ต้องมีสมาธิมากขึ้นดวงตาสอดส่ายไปทั่วบริเณเส้นทางที่ผมเดินทาง ความเงียบในป่าทึบแบบนี้ช่างทำให้จิตใจไขว้เขวอย่างบอกไม่ถูก ถึงแม้จะเป็นเวลากลางวันแต่ในป่าแบบนี้ผมคาดเดาไม่ถูกว่าจะต้องพานพบกับอะไรบ้างที่อยู่ในพื้นที่แห่งนี้ ยิ่งผมเดินทางเข้ามาลึกมากขึ้นเส้นทางกับลบเลือนหายไปมีเพียงใบไม้แห้งที่หล่นทับปิดเส้นทางจนหมดสิ้นจนผมมองไม่ออกว่าเส้นทางข้างหน้าไปทางไหน
...ผมหยุดพักฟังเสียงของป่าเป็นระยะๆเพื่อให้แน่ใจว่ามันมีเสียงอะไรอีกนอกจากเสียงการหายใจของผม ผมเริ่มจิตใจไม่ดีหลังจากที่ผมหาเส้นทางไม่เจอเดินไปทางไหนก็มีแต่ป่าไม่มีร่องรอยของเส้นทางเลย บางช่วงของป่าก็มีร่องรอยของสัตว์ป่าหลายชนิดเดินย่ำหากินอยู่ บางชนิดผมเห็นแล้วต้องรีบเดินออกจากจุดที่พบเจอเพื่อแยกออกมาให้ไกลและไม่กล้าที่จะถ่ายรูปไว้ เนื้อตัวของผมเริ่มเย็นทั้งๆที่มีเหงื่อท่วมตัวเมื่อเห็นร่องรอยของสัตว์กินเนื้อชนิดนี้อยู่บริเวณเดียวกับที่ผมเดินทาง ผมเริ่มควบคุมตัวเองไม่ให้ฟุ้งซ่านและไม่ให้จิตแตกเมื่อเริ่มรู้ตัวว่าผมหลงป่า สมาธิถูกรวบรวมและมุ่งหน้าหาที่ที่ปลอดภัยมากกว่านี้ และผมก็ไม่อยากเผชิญหน้ากับสิ่งที่ผมได้เห็นร่องรอยเอาไว้ครับ...

[Achita]

ขอคาราวะหัวจิตหัวใจที่กล้าหาญของทั่นวาฬครับ
ผมก็ชอบในแนวนี้เหมือนกันรถก็ตัวเดียวกัน ถ้ามีโอกาสก็อยากไปเป็นเพื่อนร่วมทางด้วยสักครั้งชอบมากๆครับการเดินทางแบบนี้ แต่ติว่าเรามันชราชนแล้ว

[Huad1991]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[วาฬบรูด้า]

ขอคาราวะหัวจิตหัวใจที่กล้าหาญของทั่นวาฬครับ
ผมก็ชอบในแนวนี้เหมือนกันรถก็ตัวเดียวกัน ถ้ามีโอกาสก็อยากไปเป็นเพื่อนร่วมทางด้วยสักครั้งชอบมากๆครับการเดินทางแบบนี้ แต่ติว่าเรามันชราชนแล้ว

...ขอบคุณมากครับ...

[วาฬบรูด้า]

เป็นกำลังใจให้ครับ

...ขอบคุณมากครับ...

[วาฬบรูด้า]

...มาเดินทางกันต่อครับ...
...การเดินทางของผมถึงคราวตีบตันขึ้นมาเมื่อหาเส้นทางไม่เจอ ยิ่งเดินทางก็ยิ่งหลงทาง ผมพาตัวเองมาหยุดพักร่างกายและคิดหาหนทางเพื่อหาเส้นทางออกจากป่าให้ได้ อยู่ริมแอ่งน้ำที่เงียบสงบเงียบเสียจนผมต้องสอดส่ายสายตาไปทั่วบริเวณ ผมพลาดแล้ว...ผมมาหยุดพักที่แอ่งน้ำที่รอบตัวผมเป็นป่าทึบและมีร่องรอยสัตว์ป่ามาลงกินน้ำเป็นจำนวนมาก เมื่อผมเริ่มมีสติผมจึงรีบพาตัวเองออกจากบริเวณแอ่งน้ำอย่างเร็วและไปหาพื้นที่อื่นพักร่างกาย ที่นี่เป็นที่ดักซุ่มของพวกสัตว์นักล่าที่คอยซุ่มโจมตีเหยื่อ ผมขนลุกซู่และตัวเย็นร่างกายเริ่มอ่อนแรงเพราะไม่ได้มีอะไรตกถึงท้องมานานแล้วนอกจากน้ำ อากาศเริ่มเย็นลงแสงอาทิตย์เริ่มจะหมดแสง ผมเข็นจักรยานหนีจากจุดพักที่แอ่งน้ำมาไกลจนเจอะเจอกับร่องรอยของเส้นทาง แต่ตอนนี้ใกล้จะมืดแล้วผมเจอเส้นทางแต่ออกจากป่าไม่ได้ในตอนนี้ การเดินทางตอนกลางคืนในป่าแห่งนี้อันตรายมากๆผมต้องหาที่พักนอนในป่าและหาที่ที่โล่งซักหน่อยเพื่อมีพื้นที่ในการมองและผูกเปล
...เสียงสัตว์ป่าเริ่มส่งเสียงร้องบ้างแล้ว ผมไม่เหลือเรี่ยวแรงแล้วเข็นจักรยานมาตามเส้นทางที่พบเจอเพื่อหาจุดพัก คืนนี้ผมต้องนอนในป่าท่ามกลางสัตว์ป่า จิตใจเท่านั้นที่จะพาผมผ่านพ้นไปได้ในการเดินทางครั้งนี้ ขออย่างเดียว...แรงหมดไม่เป็นไรขออย่าให้จิตใจหมดไปด้วยครับ...

[วาฬบรูด้า]

...ความมืดกำลังเริ่มเข้ามากดดันผม ในขณะที่ผมก็เร่งเดินทางหาที่พักผูกเปลนอนให้ไกลจากเส้นทางของสัตว์ป่าเพื่อหลีกเลี่ยงการพบเจอกันและเพื่อความปลอดภัยของตัวผมด้วย ความอ่อนระโหยโรยแรงในการเดินทางทำให้ร่างกายผมอ่อนเพลียมาก ไม่มีแรงหลงเหลืออยู่เลยมีเพียงแค่ใจเท่านั้นที่ทำให้เดินทางต่อมาได้
...ผมต้องหยุดตัวเองลงหลังจากไปต่อไม่ไหวแล้ว และหาทำเลผูกเปลนอนพักขอนไม้ใหญ่ถูกกลิ้งมาจุดไฟเพื่อเป็นเชื้อเพลิงและปิดเส้นทางไม่ให้สัตว์ผ่าน ต้นไม้ใหญ่เป็นที่หลบภัยยามฉุกเฉินเปลนอนถูกผูกไว้ไม่สูงนักเพื่อเวลามีภัยจะได้หนีขึ้นต้นไม้ใหญ่ทัน ผมคงไม่ได้นอนในค่ำคืนนี้คงต้องนั่งเฝ้าตัวเองทั้งคืนจนถึงเช้า ผมกินอะไรไม่ลงนอกจากน้ำเปล่าจิตใจหวิวๆเมื่อนั่งคิดถึงการหาทางออกจากป่าและคิดถึงค่ำคืนนี้ที่ต้องนอนในป่า
...เรี่ยวแรงผมถูกใช้ไปจนหมดในระหว่างการหลงป่าและหาเส้นทางออกจากป่า ความเย็นยะเยือกของผืนป่าทำให้ผมต้องกระชับเสื้อกันหนาวให้มิดชิดขึ้น ความเงียบของผืนป่ายามค่ำคืนทำให้สมองของผมคิดไปต่างๆนาๆ ไฟฉายคาดหัวถูกส่องไปรอบๆตัวเป็นระยะๆเมื่อมีเสียงเดินเหยียบใบไม้ใกล้ๆให้ได้ยิน กองไฟส่งกลิ่นควันคละคลุ้งลอยล่องออกไปเพื่อเป็นสัญญาณไม่ให้สัตว์ป่าเข้ามาใกล้ ค่ำคืนแห่งความหวาดหวั่นของผมเริ่มขึ้นเมื่อมีเสียงเดินของสัตว์ป่าเยอะขึ้นและมองไม่เห็นตัว ผมหลับไม่ลงจริงๆครับ ได้แค่นั่งบนเปลที่ผูกไว้และนั่งมองไปรอบๆตัวอยู่ตลอด ผมไม่เคยหวาดกลัวมากขนาดนี้มาก่อน เพราะทุกครั้งที่ปั่นจักรยานตามป่าเขาและนอนตามป่าก็นอนตามปกติไม่มีอะไรต้องกังวลมากนัก แต่ที่ป่าแห่งนี้ไม่ใช่ป่าปกติทั่วไปที่จะทำให้ผมหลับง่ายๆ
...เสียงการถอดหายใจของผมดังเป็นระยะๆเพื่อผ่อนคลายความเครียดและไม่ให้จิตใจตกไปมากกว่านี้ ในใจก็พร่ำพรรณาขอให้ได้ออกจากป่าแห่งนี้โดยไวและขออย่าให้มีอันตรายใดๆเกิดขึ้นกับตัวเองเลยเพื่อเป็นการปลอบขวัญและจิตใจตัวเองไม่ให้กระเจิงและหลอนครับ...

[ลม ลำเพย]

ติดตามครับ เป็นอีกหนึ่งการเดินทางด้วยจักรยานที่น่าตื่นเต้นมากครับ ลุ้นๆ

[Achita]

คอยอยู่ครับทั่นวาฬฯ
หาทางออกจากป่าเจอรึยัง ชอบภาพไกวเปล ท่อนไม้และควันไฟมากๆเลยครับ