(Agalico journey diary)-10-18.01.2015 déjà-vu-Phu sam soom

[Kami@GT]

แสงแดดทำให้การเดินทางของเราง่ายขึ้นดินเริ่มแห้งและไม่ติดล้อ แต่เส้นทางก็ยังไม่ถือว่าง่าย เส้นทางยังคงลัดเลาะขึ้นลงไปตามไหล่เขาเลาะแม่น้ำไปเรื่อย ๆ เรายังคิดบวกอย่างน้อยทางที่มีสายไฟผ่านมันไม่น่าจะเลวร้ายเท่าไหร่

[Kami@GT]

ทางแบบนี้รอบขาใครรอบขามันครับแต่ก็หยุดรอกันเป็นระยะ พี่ซายังคงยิ้มได้อยู่ น่าจะมีความสุขกับเส้นทาง

[Kami@GT]

ถึงทางจะแห้งแล้วแต่ถนนตัดใหม่ก็ยังเป็นทางที่ยากเพราะยังไม่ได้ปรับพื้นที่เพื่อให้รถยนต์ผ่านได้สะดวกแถมยังลื่นอีก เนินบางเนินเล่นเราจนเกียร์หมด หรือแค่เกียร์สุดท้ายคือเกียร์ 2 สองตีนครับถ้ามีเนินไหนที่เข็นไม่ได้ผมก็ว่าอย่าไปดีกว่า ลำบากชีวิตเกิน

[Kami@GT]

ขาใหญ่ที่สุดของถนนเส้นนี้ครับ รถชักลากไม้เราต้องหลบข้างทางเพื่อให้พี่ใหญ่เขาไปก่อน ผมรู้สึกได้เลยว่าคนขับรถลากไม้ที่นี่ต้องมีทักษะการขับรถสูงมาก ไม่ก็ไม่มีทางเลือก ผมไม่มีทางขับรถ 10 ล้อผ่านทางแบบนี้เด็ดขาด

[Kami@GT]

การเข็นเป็นเรื่องธรรมชาติของทางเส้นนี้ ซึ่งตอนนี้ยิ่งยากเพราะนอกจากทางจะชันแล้วยังลื่นดินโคลนอีกด้วย รถขนไม้ลื่นไถลลงมาหลายครั้งแล้ว เราคงรอให้พี่เขาไปก่อนไม่ไหว ขอล่วงหน้าไปก่อนเด้อ อ้าย ย ย

[Kami@GT]

ฉวยโอกาศที่คาราวานรถขนไม้ยังลื่นดินเหนียว แอบเข็นแซงขึ้นมารอเพื่อน ๆ ก่อนจะลงไปช่วยข้างหลังขึ้นมา รถขนไม้ข้างหลังนั่นไต่ขึ้นมาแล้วไถลลงหลายรอบแล้ว แต่คนขับก็ยังไม่ถอดใจ

[Kami@GT]

อ้าวรถมีทำไมไม่ขี่กันเล่านั่น ไปเข็นกันทำไม
เงี๊ยบบอก เกียร์มันพอนะพี่แต่อยากเข็นเป็นเพื่อนพี่อุ้ย
ผมไม่ได้หลอกพี่มานะ พี่มาเอง
พี่อุ้ยบอก ทางแบบนี้แหละ ชอบ ๆ ๆ

[Kami@GT]

เลยเวลากินข้าวกันมานานแล้ว เลยตัดสินใจคงต้องรองท้องกันแถว ๆ นี้แหละ ระยะทางก็ใว้กินข้าวก่อนบางครั้งการเร่งเกินไปก็ไม่เกิดประโยชน์ อาจทำใด้แค่เสียแรงโดยใช่เหตุ

[Kami@GT]

ใครปั่นได้ก็ปั่น ปั่นไม่ไหวก็เข็น เป้าหมายอาจไม่ใช่ปลายทาง ทางแบบนี้แหละที่เราอยากเจอ ชื่นชมให้เต็มรัก

[Kami@GT]

เมื่อผมตัดสินใจที่จะผ่านมาทางนี้ รวมทั้งพยากรณ์อากาศที่บอกว่าฝนตกทำให้ผมเตรียมรถด้วยการเซ็ตของน้ำหนักเท่าที่จำเป็นเพราะเราต้องเอาแรงลากน้ำหนักพวกนี้ไปตลอดทริป แม้แต่ขาตั้งก็ถือว่าเป็นส่วนเกินที่เพิ่มน้ำหนัก การจอดรถแต่ละครั้งก็ต้องมองหาไม้มาค้ำถ้าหาไม่ได้ค้ำก็นอนไปเลยดีที่สุดเพราะมันจะไม่ล้มอีก แต่บางอย่างต้องเพิ่มก็ต้องเพิ่ม ทางเส้นนี้เราไม่รู้ว่าจะมีหมู่บ้านให้เราซื้อน้ำหรือหาน้ำได้หรือเปล่าการเตรีมภาชนะใส่น้ำให้เพียงพอเป็นเรื่องจำเป็นมากรถคันนี้เดิมติดมีที่ใส่น้ำได้ 2 กระติกแต่ผมคิดว่าไม่พอแน่ ผมจึงติดตั้งกระติกน้ำที่หลังอานเพิ่มเป็น 4 กระติก ติดดุมปั่นไฟ ไฟหน้า ไฟท้าย ไฟฉายได้ใช้แน่นอน ถอดตะเกียบออกยัดโช๊คสปริงเข้าไปเพราะผมรู้ว่าทางข้างหน้าโหดร้ายกับข้อมือแค่ไหน การรู้จักเส้นทางและการปรับรถให้เข้ากับเส้นทางถือเป็นเรื่องจำเป็นมากสำหรับคนจะออกทัวร์ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมเลือใช้รถคันนี้กับทริปนี้

[Kami@GT]

กองทัพต้องเดินด้วยท้องการเดินทางด้วยจักรยานยิ่งต้องเดินด้วยท้อง ถ้าท้อหิวก็ไม่มีแรงปั่น และเลยเวลากินมาพอสมควรแล้ว ตอนสั่งข้าวเมื่อเช้าที่บ้านท่าสี เราดันสั่งไปว่าเอาข้าวเหนียวสำหรับ 3 มื้อ โดยลืมไปว่ามื้อในภาษาลาวนั้นหมายถึงวัน เราเลยได้ข้าวเหนียวมาก้อนใหญ่ที่กิน 3 วันยังไม่หมด ตอนแรกก็แปลกใจว่าทำไมค่าอาหารมันแพงจัง แต่เนื้อเค็มทอดเป็นเนื้อเต็มที่พวกเราไม่รู้ว่ามันคือเนื้ออะไรเป็นรสชาตที่ไม่คุ้นลิ้นอย่างยิ่ง มันเหนียวและเหม็นสาบตอนแรกคิดว่าเป็นเนื้อควาย แต่มันมีกระดูกชิ้นเล็ก ๆ ติดมาด้วยน่าจะเป็นสัตว์ที่ตัวไม่ใหญ่มาก จะว่าเป็นเนื้อหมา ที่นี่เนื้อหมาราคาแพงมากไม่น่าใช่อีก ระหว่างทางเราเจอแพะอยู่ประปรายเลยเดาว่ามันอาจจะเป็นเนื้อแพะ ขอให้มันเป็นเนื้อแพะละกัน...

[Kami@GT]

ชิ้นในมือของเด่นนี่แหละครับทำให้เราไม่ปักใจเชื่อว่ามันต้องไม่ใช่สัตว์ใหญ่ แต่ไม่ว่ามันจะเป็นตัวอะไร สถานการนี้อคงไม่ใช่เวลาที่เราต้องไปสืบว่ามันคือตัวอะไรเพราะยังไงเราก็ต้องกินเพื่อให้มีแรงไปต่อ การเดินทางหลาย ๆ ครั้งเราไม่สามารถเลือกได้ว่าจะกินอะไรมันขึ้นอยู่กับว่ามันมีอะไรให้กิน การเดินทางการดันตัวเองเข้าไปสู่ความลำบากทำให้เราเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตน ทำให้เราเป็นคนอยู่ง่าย กินง่าย และเห็นคุณค่าของการใช้ชีวิตปกติ อย่างเช่นแค่การได้นอนบนพื้นเรียบ ๆ ก็มีความสุขที่สุดหากเทียบกับตอนที่เราต้องนอนบนหินตะปุ่มตะป่ำแถมหนาวเข้ากระดูก กล้วยเล็บมือนางตอนที่เราได้กินบนยอดเขาขณะที่กำลังเหนื่อยถึงขีดสุดอร่อยปานไม่ได้ทำจากโลกนี้....ไม่เชื่อลองมาทัวร์จังไรโรดดู จบทัวร์กลับไปมองชีวิตสวยงามขึ้นอีกแยะ..

[Kami@GT]

พี่อุ้ยสุภาพบุรุษเคาบอยผู้ใส่เสื้อทับในกางเกงตลอดเวลา ทริปนี้สมัครมาเสพทางดินหินลอย หน้าตาแลดูมีความสุขกับทางทุกข์แบบนี้เจ้าของสโลแกนปั่นแค่วันหมด หมดแค่ไหนก็นั่งรถกลับ ปั่นมาตั้งแต่สมัยหนุ่ม ๆ ผมไปเจอแกใส่กางเกงแบบนักแข่งสมัยหนุ่ม ๆ งี้สตันท์ไป 3 วิเลย

[Kami@GT]

ประธานกินอิ่มแล้วเงยหน้ามองฟ้ายอมรับชะตากรรมว่าวันนี้ยัง ๆ ก็คงไม่สามารถข้ามเข้าไปคังเวียงได้แน่ ๆ คงกำลังคิดแผนสำรองอยู่ แกเป็นคนที่ความคิดวนไปวนมา ไม่แน่ว่ายังคิดอะไรไม่ออกก็ได้ 5 5 5 การเป็นประธานทริปนั้นลำบากมาก ยิ่งลูกทริปอาร์ต ๆ อย่างชาวอกาลิโกด้วย...

[Kami@GT]

กำลังยืนกดดันลูกทีมอกาลิโกซึ่งเหนือกาลเวลาสมชื่อเวลาไม่เคยกดดันทีมนี้ได้ ให้ขยับตูดออกเดินทางกันซะทีเวลามันจะมืดจะค่ำ เผลอ ๆ ได้กินข้าวลิงกันอีก......เหมือนเดิม