bannokjung เขียน:สิ่งที่ผิดพลาด ควรปรับปรุง เป็นสิ่งที่นักปั่นติเพื่อก่อกันได้ และ ทีมงานผู้จัดก็จะนำไปปรับปรุงในครั้งต่อไป แต่บางครั้งบางที ข้อจำกัดบางอย่างมันอาจจะทำให้สมบูรณ์แบบอย่างที่ทุกคนคาดหวังก็ไม่ใช่สิ่งง่าย ในเมื่อพื้นฐาน วิธีคิด วิธีพิจารณา ของแต่ละคนไม่ได้ยืนอยู่บนพื้นฐานเดียวกันหมด
สำหรับผม งานรูปแบบนี้ ผมไม่ได้คาดหวังไว้อย่างงานที่จ่ายตังค์อยู่แล้ว
จะมีงานสักกี่งานในประเทศไทย ที่เด็กนักเรียน ครอบครัว พาลูกพาหลานมาปั่น คืนนั้น ทั้งคืนเด็กแทบไม่ได้นอน เพราะตื่นเต้น เตรียมเสื้อเตรียมผ้า ลูบจับจักรยาน มองดูมันด้วยรอยยิ้ม คุยกับมันในใจว่าพรุ่งนี้เราจะไปแข่งจักรยานกันนะ เช้าอีกวันตื่นแต่เช้า ตี 4 ตี 5 ตะโกนเรียกแม่ เรียกพ่อ ให้ไปส่ง Tavorn Park เข้าคิว ลงทะเบียนรอเสื้อ แดดจะร้อน แถวจะยาว ก็มีแต่รอยยิ้ม ได้เสื้อก็เอามาใส่อย่างภาคภูมิ “นี่เสื้อปั่นจักรยาน ของหนูตัวแรกในชีวิต” หยอกล้อพูดคุย กับเพื่อนวัยเดียวกัน หรือคุณพ่อคุณแม่ แถมมีใครก็ไม่รู้มาถ่ายรูปหนู หนูก็ยิ้มให้กล้อง รอด้วยใจจดจ่อ ว่าเมื่อไหร่จะปล่อยตัว หนูตื่นเต้น!!!
พอเริ่มออกตัวก็ยิ้มแย้มแจ่มใส่ ใครจะแซงหนูไม่สน หนูมีความสุข เมื่อถึงเส้นชัย หนูรับเหรียญ หนูสุขใจ หนูมีความภูมิใจ หนูทำได้ หนูจะเอาเหรียญหนู วางบนหิ้ง หนู่จะเอาไปอวดพ่อ อวดแม่ อวดพี่ อวดน้อง อวดเพื่อนด้วย
แค่นึกภาพจินตนาการ ความรู้สึกแบบนี้ผมก็มีความสุข อิจฉาวัยเด็กไม่มี Moment แบบนี้ และประเทศไทยคงมีไม่กี่งานที่ผู้จัด จัดงานแบบนี้ เพราะส่วนมากเค้าก็ต้องอิง ธุรกิจ ซึ่งเข้าใจได้ว่าทุกสิ่งอย่างย่อมมีค่าใช้จ่าย
สำหรับผม
ถ้าจะพลาดหวังไม่ได้เสื้อ แล้วเสื้อเป็นของเด็กเหล่านั้น ผมดีใจ และไม่ใส่ใจ
ถ้าจะพลาดหวังไม่ได้เหรียญ แล้วหรียญเป็นของเด็กเหล่านั้น ผมดีใจ และไม่ใส่ใจ
ยังมีงานอีกเยอะแยะทั่วไทย ที่จะให้เราไปล่าเหรียญ ล่าเสื้อ ล่าถ้วย แต่อาจจะมีแค่งานนี้งานเดียวสำหรับเด็ก ที่เป็นเจ้าของจักรยานเกียร์เดียว เก่าๆ ที่เป็นที่รัก(ไม่ใช่ราคาเรือนแสน เรือนหมื่น) เพื่อเค้าจะได้ล่าเสื้อ และล่าเหรียญ แถมกินอาหารอร่อยๆ โดยมิต้องจ่ายเงินสักบาท ผมคิดอย่างนี้… ขอบคุณทีมงานผู้จัด ที่ทุ่มแรงกาย แรงใจ เพื่องานนี้ครับ
ผมเป็นคนหนึ่งที่ตอนแรกก็คิดไปทางด้านลบน่ะครับ
แต่พอผมเจอข้อความของคุณแล้ว ทำให้ความคิดผมเปลี่ยนไป
อยากให้ทุกคนได้อ่าน
ขอบคุณสำหรับแนวคิดด้านบวกครับ
