นิยายรักขาดตอน ภาค6 กนกลายโบตั๋น ชุดพรหมลิขิตที่บิดเบือน คุนหมิง<>หยวนหยาง

[เหน่งหนักแน่น]

น้ำใจที่เราสองคนได้รับจากพี่ชายชาวจีน เพรียบ...

[เหน่งหนักแน่น]

บรรยากาศ..อันชื่นมื่น ทำให้ใครบางคนนั้น คลายกังวลไปมากพอสมควร

[เหน่งหนักแน่น]

ดั่งคำโบราณท่านกล่าวเอาไว้ว่า...ปลากระดี่ได้น้ำ (เมา)

[met]

ไม่มีอะไรพอดีเล้ย เบียร์ก็จืดไป
เหล้าก็แรง(ชิหัย)เกินไป

จำต้องใช้กระบวนท่าผ่องถ่ายเทเหล้าในจอกลงพื้น เอ่อ พี่ว่าเฮียแกรู้ป่าวนี่

[เหน่งหนักแน่น]

ไม่มีอะไรพอดีเล้ย เบียร์ก็จืดไป
เหล้าก็แรง(ชิหัย)เกินไป

จำต้องใช้กระบวนท่าผ่องถ่ายเทเหล้าในจอกลงพื้น เอ่อ พี่ว่าเฮียแกรู้ป่าวนี่

สาดลงคอ..จำเริญใจหละไม่ว่า

[เหน่งหนักแน่น]

น้ำตาตั๊กแตนและอาหาร..ยังคงถูกทะยอยนำอออกมาอย่างต่อเนื่อง หากอาหารหรือเครื่องดื่มบนโต๊ะนั้น อย่า่งใดอย่างนึงนั้นพร่องลงไป
ส่วนพระเอกของเราไอ้คนต้นเรื่องนั้น ความกังวล..ที่มันพกมาด้วยจากเมืองไทย จนบัดนี้นั้นยังสลัดออกจากตัวไม่ได้ หากจะเรียกเปรียบดังเงาก็คงจะไม่เค๊อะเขินนัก

เฮียย..เฮียก๊าบบ..เฮีย...เฮียไม่แปลกใจรึงาย อยู่ๆเค้าก็รับเราขึ้นรถมา พาเรามากินข้าวซะเต็มคราบขนาดนี้ แถมยังเรียกพวกแกมาสมทบอีก มันยังไงๆอยู่นาหรือเฮียว่ายังไง สงสัยงานนี้เราหมดตัวแน่ พวกนี้หลอกเรามาจ่ายเงินค่าข้าวมื้อนี้แน่นอนเฮียยย..ใช่ไหมเฮีย..เอิ๊กก..

ความกังวลของบักปิงนั้น หากจะว่าไปก็น่า ฉงน..อยู่ไม่น้อยเหมือนกัน ยังไงเสียไอ้คำที่บักปิงมันพูดตั้งแต่ลงเท้าเหยียบแผ่นดินมังกรนี่ที่ว่า
นับแต่นี้ไป..เราถอยหลังไม่ได้แล้ว มันก็คงถูกนำมาคิดอีกที นี่หน่า..

ไม่ทันที่ผมจะปล่อยให้จิตใจตัวเอง กังวลตามบักปิงไป อาเฮียที่นั่งข้างๆก็หันมายิ้่มและเอามือของแกมาโอบที่ไหล่ผมพร้อมกับตบลงที่ไหล่ผมเบาๆ 2-3ที และแกก็เอ่ยว่า่...


พวกลู้อย่าห่วงล่อ ลู้ไปบอกไอ้อ้วงน่าจึกนั่งล่วย กิงห้ายอิ่ง กิงห้ายอิ่ง ม่ายโต้งกางวงอาลายห้ายมักมัย ซาบายจายล่าย ซาบายจายล่าย ปูเหลี๋ยวเฮียจาบอกหลกเจี่ยงให้อีพาพวกลื่อไปพักผ่องที่โลงแลงไก้ ไก้ ตุงนี้เอ็ง ตงนี้ปูเหลี๋ยวอั้วจักกังเอ็ง

อย่างที่เคยบอกเอาไว้จนถึงวินาทีนี้ ที่ผมนั่งสรุปทริปอยู่นี่ ผมก็ยังคงถามตัวเองอยู่ตลอดว่า ทำไม..? เราถึงถูกเลือกให้นั่งอยู่บนโต๊ะอาหารในเย็นวันนั้นที่เมืองหลูชุน คราใดก็ตามที่มีโอกาสย้อนกลับมาดูภาพถ่ายในช่วงนี้..อิ่มอก อิ่มใจ จนบอกไม่ถูกเหมือนกัน

โรงแรมที่พักนั้น อยู่ฝั่งตรงข้ามกับร้านอาหาร 400บาทไทย เตียงคู่ น้ำอุ่น ชักโครก แอร์และพัดลมนั้น..ไม่มี คงไม่ต้องบอกว่าคืนนี้นั้นจะหนาวเย็๋นขนาดไหน

[เหน่งหนักแน่น]

เทคโนโลยีสมัยใหม่ มันทำให้โลกเราแคบลง

ข้อมูลที่จำเป็นถูกไถ่ถามออกไป เพื่อที่จะขอคำตอบจากเจ้าของบ้าน หากจะบอกว่า..วันนี้เราโชคดีอีกเรื่อง ขณะที่เรากำลัง ร่ำลากับเจ้าบ้านนั้น ห้องฝั่งตรงข้ามก็มีคู่รักนักปั่นชาวจีนสองคนมาเปิดห้องพักในค่ำคืนนี้ เราสองคนจึงถูกฝากฝังเพราะเส้นทางที่สองนักปั่นชายหญิงชาวจีนจะไปนั้น เป็นเส้นทางเดียวกันกับเราสองคนเหมือนกัน แต่ปลายทางของเค้ากะเรานั้นมันต่างกัน

ปลายทางของเค้านั้น คือ..แชงกรีลา
ปลายทางของเรานั้น คือ..เวียงจัน

[เหน่งหนักแน่น]

เส้นทางการปั่น

เส้นทางการปั่นของเราจบลงแล้วตั้งแต่เมื่อวานนี้ที่..หยวนหยาง แผนการเดินทางในลำดับต่อไปคือ นั่งรถโดยสารกลับเมืองไทย
เมืองข้างหน้าจากที่นี่หลูชุน คือเมืองเจียงเฉิง ระยะห่างจากที่นี่ประมาณ 170กิโลเมตร

พรุ่งนี้..ผมนัดกับคู่รักสองคนนั่นล่ะ เราจะปั่นไปที่สถานีขนส่งของที่นี่เพื่อหารถไปลงที่เจียงเฉิน เพราะเค้ามีนัดกะเพื่อนของเค้าอีกกลุ่มนึงที่นั่นพวกเค้าจะไปแชงกรีลากัน สำคัญที่สุดก็คือ..เราจะต้องไปลุ้นกันว่า โชเฟอร์รถโดยสารจะให้เราเอาจักรยานไปด้วยพร้อมกันทั้งหมด 4คันนี่หนะสิ หรือ..หรือเฮียจะปั่นกลับไปเจียงเฉิน จิ่งหง ใจไหมหละ
หุหุ ถุ๊ย..ไอ้หอกหัก งั้นกรูถามมรึงกลับดีกว่านะ มรึงหนะ ใจไหม.?
ไม่ใจ..
มรึงไม่คิดสักหน่อยรึไง คิดบ้าง อย่าด่วนตอบ
ไม่คิดหรอก ไม่ใจนี่แหละ บ่องตง
ทำไม..?
พ๊ม..กลัวเมีย ชัดไหม ผมกลัวเมีย มาแบบนี้ยังลุ้นแบบลูกผี ลูกคนอยู่นี่เลย กลับไปไม่รู้อะไรบ้าง เฮียเชื่อไหม..ผมหนะออกทริปนี้นะ กลับไปบ้าน จะว่าไปเหมือนแกล้งกันก็น่าจะใช่ เสื้อผ้าเอย เต็มตะกร้า ต้องกลับไปซักอีก รถเอย ต้องกลับไปล้างอีก ขัดสี ดูดฝุ่น ทำความสะอาดเฮ้อ..

ก็คงไม่ต้องเขียนอะไรให้มันมากมายไปกว่านี้แล้วหล่ะ สำหรับบักปิง เพราะมันสารภาพออกมาหมดละ

โพ๊ม..กลัวเมีย
เข้าใจตรงกันนะ

[เหน่งหนักแน่น]

รถของเค้า สัมภาระของเค้า เค้ากำลังจะไป..

แชงกรีลา..

เมืองใหญ่ เมืองใหม่

[เหน่งหนักแน่น]

บรรยากาศยามเช้ารอบๆเมือง และอาหารเช้าซาลาเปาลูกโต ส่วนแผ่นแป้งที่กำลัง จี่ อยู่บนเตานั้น ไม่ได้ลิ้มลองเหมือนกันว่า มันคืออะไร.?

[เหน่งหนักแน่น]

อากาศเย็นสะบายกำลังดีสำหรับเช้าวันนี้ แต่ของกิน หายากจัง

[เหน่งหนักแน่น]

แววตาที่ต่างกัน

สายตาที่มองไปข้างหน้า หากเพ่งลงไปในแววตา ล้วนมีความหลังฝังลึกอยู่ภายใน

จิตที่ดี หรือ ใจที่ร้าย ใครเล่าจะล่วงรู้

ล้วนต่างปกป้องมันเอาไว้ มนุษย์ชาติพันธุ์หรือสัตว์สังคม

เหน่งหนักแน่น

[เหน่งหนักแน่น]

เมื่อถึงเวลานัดหมาย น้องชายและแฟนสาวก็ลงมาเจอกันที่ล๊อบบี้โรงแรม สถานีขนส่งอยู่ไม่ไกลนักจากโรงแรมที่พัก

การซื้อตั๋วโดยสาร การต่อรองกับโชว์เฟอร์รถโดยสารเรื่องเอาจักรยานแพคไปกะเราทั้งคันนั้นน้องชายชาวจีนจัดแจงเป็นธุระจนจบสิ้่นกระบวนความ หากจะบอกว่านี่คือ โชคชั้นที่สองของเรา ก็คงจะได้เหมือนกันนะ

เฮีย..เฮียเชื่อไหม ผมหนะไม่ใช่คนไทย 100%นะ ผมหนะ จีนปนไทยนะเฮีย..
อือ..ดูจากหนังหน้า กรูคงไม่ต้องเดาหรอกนะปิง จะบอกทำไม จะบอกทำไม..

[เหน่งหนักแน่น]

สถานีจอดรถโดยสาร กว้างขวาง ไม่ขวักไขว่สักเท่าไหร่ผู้คนยังเดินทางมาใช้บริการกันน้อย ดูไม่อึดอัดสาเหตุน่าจะเพราะอากาศที่เย็นสะบาย

[เหน่งหนักแน่น]

ถ่ายจากบนรถโดยสารที่วิ่งผ่านเข้าเขตชุมชนของเมืองหลูชุน ผู้คนและรถลาขวักไขว่ สภาพการจราจรติดขัดบ้างแค่บางลีลา ประชากรเมืองนี้หากจะเดาแล้วนั้น ชนเผ่าชาวเขาน่าจะมีปริมาณมากกว่า คนเมือง..ส่วนจะเป็นชาวเขาเผ่าอะไรนั้น ส่วนตัวยังไม่ค่อยกล้าฟันธงลงไปนะจร๊ะ ผู้รู้วานบอก จักขอบคุณ..