ผมว่าอาการเจ็บไหล่ของอาจารย์ปู่คงไม่ได้เกิดจากการนอนทับเส้น คงเกิดจากเหตุการณ์นี้มากกว่า คืนนั้น อ.ปู่ฝันไม่ดีเลย ฝันว่าฟันด้านล่างหักมาหนึ่งซี่ พอตื่นเช้ามาก็ได้สวดมนต์เลย พระคาถาอาคม มีอยู่เท่าไหร่อัญเชิญมาหมดอาจารย์ปู่ เขียน:อ.ปู่ต้องขอขอบคุณแม่นางพญาบาลด้วยครับที่ได้แนะนำมาแม่บักข้าวเหนียว เขียน:อาจารย์ปู่ ตรวจรักษา และวินิจฉัยโรคเสร็จสรรพ ด้วยตัวเอง.เก่งมากค่ะ...อาจารย์ปู่ เขียน: สวัสดีครับคุณแม่บักฯ คุณลุงแซมและทุกๆท่าน ตอนนี้คอมฯใช้งานได้ตามปกติแล้วครับ ที่มันเสียเกิดจากสัญญาณเน็ทไม่มี แจ้งช่างมาทำใช้งานได้ตามปกติแล้วครับยกของหนักไม่ได้เลย คุณหมอบอกว่าเส้นประสาทช่วงหัวไหล่มันอักเสบ คงจะนอนทับเส้นประสาท ก็เลยจัดยามาให้ทาน1ชุดใหญ่ ตอนนี้ก็ค่อยยังชั่วมาหน่อย แต่ก็ยังเจ็บอยู่ กะว่าจะปั่นไปเที่ยวทะเลบางขุนเทียนสักหน่อยเลยอดปั่นเลย ต้องรอให้หายดีก่อนครับคุณลุงแซม
ช่วงที่ตื่นนอน ก็บริหารกล้ามเนื้อที่หัวไหล่ ก่อนไปทำงาน อาจยืดกล้ามเนื้อสัก สิบยี่สิบ นาที.ก่อนลุกจากที่นอน..จะช่วยได้มากค่ะ.
ว่าแต่ คุณหมอ ห้ามยกของหนัก..เวลาอาจารย์ปู่ ฉี่..คงมีปัญหามากนะ..
เพราะวันนี้ต้องไหลลง อ.ปู่เห็นทางแล้วมันหนาวๆร้อนๆอย่างบอกไม่ถูก จึงเกิดลางสังเห่าเอ้ย!สังหร ก็เลยหันมาปล่อยลมยางจักรยานของตัวเอง ให้มันอ่อนลงจะได้ช่วยชลอความเร็วไม่มากก็น้อย ส่วนอ.ปู่ไม่ได้ล้ม ได้ยินเสียงเด็กๆที่นั่งเกาะกลุ่มกันตรงหมู่บ้านหัวเราะกันใหญ่เลย 
แต่เอ! กลับมาได้ตั้งหลายวันมันเพิ่งมาเป็น ตอนนี้ก็อาการดีขึ้นมากแล้ว อีกวันสองวันนี้ก็คงหายเป็นปกติและคงปั่นจักรยานได้ครับคุณลุงแซมและทุกๆท่าน 
คุณบักฯ คุยสนุกจริงๆ ครับ และทุกๆท่าน อ.ปู่ขอมาแจ้งข่าว ตอนนี้อ.ปู่หายเปื่อยแล้วครับ มือข้างขวากับมาใช้งานได้เหมือนเดิม ยาหมอเขาดีจริงๆ 
สวัสดีครับคุณพี่โชติ งานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลสุข มีงานเยอะๆขอให้ร่ำรวยๆนะครับ 
โชติ ยี่ศรีสุข เขียน:ชาหวักลีคาป คิกถึงทุกๆๆๆๆๆคนครับ ขอแอบเข้ามาคุยหน่อย มีงานข้อนข้างยุ้งๆ ได้แต่เข้ามาดูไม้ค่อยมีเวลาคุยด้วย วันนี้พอมีเวลานิดหน่อยเลยขอคุยกับแม่บักข้าวเหนียวก็แล้วกันครับ ทริปที่ จังหวัดนครปฐม แม่บักข้าวเหนียวไม่ลงคงไม่มีเนินให้เข็นมั๊ง หรือจะเรตียมตัวจะไปร้องใต้ครับ
ผมคิดเหมือนลุงแซมเลย คือแม่บักไม่ได้แกล้งอยากเข็น แต่มันไม่ไปจริงๆ ผมว่าลุงแซม เขียน:สวัสดีครับ พี่โชติ
...ขอบพระคุณครับสำหรับรูป ผมชอบรูปคุณแม่บักข้าวเหนียวจริง ๆ มันเหมือนเป็นเอกลักษ์ คือเห็นเมื่อไรเป็นต้องเข็นจักรยาน น่าสงสารเหมือนกัน ใคร ๆ ไม่รู้ นึกว่าคุณแม่บักข้าวเหนียวมีความสุขกับการเข็น แต่ชีวิตจริงตอนขึ้นเขา ลุงแซมเห็นแล้วเธอลำบากยากแค้นสุดแสนลำเข็น จริง ๆ