สรุปทริปลาว/จีน(ยูนนาน)/เวียตนาม(ซาปา)

[KhemCX]

แนวคิดเดิมไม่ได้วางเป้าไว้ว่าจะมีการเขียนสรุปทริป...เบื้องต้นมาจากเหตุที่ว่า ไม่ได้มีบทบาทเป็นหัวหน้าทริป...แต่ก็อดคันไม้คันมือไม่ไหว...หลังจากขอนุญาตสมาชิกที่ร่วมเดินทางไปด้วยกันรวม 10 คน ก็เลย log in เข้ามาเขียนสรุป เผื่อว่าจะเป็นประโยชน์สำหรับผู้สนใจ....

ใน 10 ท่านที่ไป ขาไปแบ่งการเดินทางเป็นสองรูปแบบ กลุ่มแรก 3 คน ไม่มีข้อจำกัดด้านเวลา ส่วนที่เหลือมีเวลาแค่ 1 ธค ถึง 13 ธค ของจังหวะช่วงวันหยุดและวันลาผสมกัน.....

เส้นทางเดินทาง จากด่านเชียงของ. ผ่านลาว. เข้าจีนที่บ่อหาน ปั่นเลาะจีนตอนใต้ผ่านยูนนาน ไปเข้าเวียตนามที่ด่านลาวก่าย แล้วจบที่ซาปา .....

ในที่นี่จะสรุปประเด็นหลักๆ เผื่อเป็นข้อมูลสำหรับท่านที่สนใจ. อยากแสวงหาประสบการณ์ใหม่บ้าง....

การเดินทางไม่มีปัญหายุ่งยากอะไรครับ. ไม่ต้องกังวลอะไรมาก แม้จะสื่อสารภาษาจีนไม่ได้ ก็ไปได้ไม่ยากครับ....

.....

[KhemCX]

เส้นทางปั่นในจีนตอนใต้

image.png (123.85 KiB) เข้าดูแล้ว 3783 ครั้ง

เส้นทางที่วางแผนว่าจะปั่นกลับ แต่ต้องเปลี่ยนแผน

การเดินทางในจีนใช้เวลาทั้งหมด 8 คืน ในเวียตนามอีก 3 คืน

คืนแรกนอนเมืองหล้า....คืนที่สองนอนเม็งเชียง....คืนที่สามนอนม่านหล้า....คืนที่สี่นอนจางเฉิน......

คืนที่ห้านอนต้าเหอซาน.....คืนที่หกนอนหลู่กง.....คืนที่เจ็ดนอนหลู่ชุน.....คืนที่แปดนอนโคบากัน

คืนที่เก้านอนในเวียตนาม(ลาวก่าย).....คืนที่สิบนอนซาปา....คืนที่สิบเอ็ดนอนเดียนเบียนฟู(ขากลับ)

......แต่ก่อนจะเข้าจีนทีมสามคนที่เดินทางล่วงหน้าปั่นผ่านลาว นอนในลาวสี่คืน.....

ขากลับเหมารถจากซาปามาส่งที่เดียนเบียนฟู....จากเดียนเบียน แยกการเดินทางเป็นสองชุด....

ไปอุดมไชยชุดนึง.....และไปหลวงพระบางอีกชุดนึง......

.......

[KhemCX]

ชุดที่เดินทางล่วงหน้า เอารถบรรทุกจักรยานไปส่งที่หน้าด่านเชียงของ ปั่นเข้าลาวตอนบ่ายของวันที่ 27 ธค. แล้วมุ่งหน้าไปบ่อเตน ไปได้แค่ 25 โลก็ต้องหาที่นอนคืนแรกแล้ว วันที่สองปั่นไปถึงเวียงภูคาก็มืดสนิทแล้ว

วันที่สามนอนหลวงน้ำทา. จากนั้นก็ปั่นชมนกชมไม้ไปนอนรอคณะที่จะมาสมทบอยู่แถวชายแดนจีนที่ฝั่งลาว

ขั้นตอนที่ด่านเชียงของก็เป็นดั่งที่ทราบกันคือ ยังไม่อนุญาตให้ปั่นข้ามสะพาน ต้องเอารถใส่รถโดยสารที่วิ่งรับส่งจากด่านไทยไปด่านลาว ค่าโดยสารของคน 25 บาท ของจักรยานแพงกว่าคน 4 เท่า...

การขอวีซ่าเข้าจีนสามารถทำได้ที่อาคารธนภูมิชั้น 5 ซึ่งเป็น agency ทำแทนสถานฑูตจีน จะทำเองก็ไม่ยุ่งยาก เพียงแต่ต้องเตรียมเอกสารให้พร้อม เอกสารประกอบที่ถูกเรียกถามหาคือ ใบจองโรงแรมในจีน และเอกสารแสดงวิธีการเดินทางเข้าจีน ซึ่งส่วนมากจะถูกถามหาตั๋วเครื่องบิน

ในกรณีปั่นจักรยานไป ก็เพียงแค่ทำเอกสารแสดงแผนการเดินทาง โดยระบุวันที่จะเดินทางเข้า ผ่านเข้าทาง port ไหนให้ระบุไป เขียนรายละเอียดแบบคร่าวๆว่า ไปที่ไหน กลับออกมาอย่างไร

ค่าธรรมเนียมวีซ่าท่องเที่ยวแบบ single entry หนึ่งพันบาท บวกค่าบริการของเอเยนซี่อีก 500 ใช้เวลา 4 วันทำการก็ไปรับวีซ่าได้ หากใครไม่อยากวุ่นเรื่องเอกสารก็ลองให้บริษัททัวร์ทำให้ก็ไม่แปลก จะอยู่ในจีนได้แค่ 30 วัน

หากไปยืนที่กงสุลจีนเชียงใหม่ ไปทำที่สถานกงสุลโดยตรง ไม่มีเอเยนซีแบบกรุงเทพ ก็ไม่มีค่าบริการของเอเยนซี่ แต่มีเงื่อนไขว่า ผู้ยื่นต้องมีทะเบียนบ้านอยู่ในเขตภาคเหนือ.....

......

[KhemCX]

ชาวคณะทั้งสิบ เป็นชาย 9 หญิง 1 ค่าเฉลี่ยอายุดูๆแล้วน่าจะแตะเลข 55

ช่วงในจีนได้เจอกับนักปั่นหลายกลุ่ม แต่มีอยู่รายนึง เป็นสาวสเปน ปั่นมาแบบ solo ดูสัมภาระที่เธอบรรทุกมา มากกว่าของคนที่บรรทุกหนักที่สุดในทริปซะอีก

ใครที่กลัวๆกล้าๆ เรื่องปั่นทัวร์ริ่งไปต่างแดน ดูเอาก็แล้วกันครับ เธอเดินทางคนเดียวออกมาจากสเปนแล้วปีครึ่ง

......

image.jpeg (96.61 KiB) เข้าดูแล้ว 3766 ครั้ง

image.jpeg (90.3 KiB) เข้าดูแล้ว 3766 ครั้ง

image.jpeg (93.26 KiB) เข้าดูแล้ว 3766 ครั้ง

[KhemCX]

มีคำแนะนำสำหรับท่านที่ยังไม่เคยเอารถจักรยานผ่านด่านจีนนะครับ

ให้จอดรถไว้ที่ด้านหน้าอาคารขาเข้า เดินเข้าไปประทับตราเข้าเมือง แล้วพยายามอธิบายให้ จนท ตม จีน ซึ่งมักจะใช้ภาษาอังกฤษไม่ได้ว่า เรามีจักรยานมาด้วย ถ้าพูดภาษาปากไม่เข้าใจกัน ก็ให้ใช้ภาษามือประกอบ บอกเจตนาว่า เราจะต้องย้อนกลับออกไปเพื่อไปเอาจักรยาน ถ้าเข้าใจกันถูกต้อง ก็เดินย้อนกลับออกมาเอาจักรยานจูงผ่านเส้นทางรถยนต์ขาเข้า ซึ่งจะมี จนท มาขอตรวจดูพาสปอร์ตว่าถูกต้องเรียบร้อยไหม. จากนั้นก็ขึ้นบนหลังอานปั่นเข้าไปได้เลยครับ

เส้นทางที่จะปั่นจากด่านบ่อหาน เข้าสู่เมืองหล้า ระยะทางไม่ถึง 50 โล ปั่นบนทางด่วนหมายเลข G8511 ได้ครับ จะผ่านอุโมงค์สั้นๆ 4 อุโมงค์ แต่จากเมืองหล้าต่อเข้าไป จะมีป้ายบอกว่า จักรยาน ล้อเลื่อน มอไชต์ ห้ามใช้ทางด่วน แต่ก็ยังมีการกระทำที่ไม่สนใจป้ายดังกล่าว คณะที่ไปก็หลับหูหลับตาไม่พยายามมองให้เห็นป้าย ปั่นไปจนถึงทางออกที่เม็งหยวน เพื่อออกไปปั่นต่อยังเส้นหมายเลข G213 มุ่งหน้าเม็งเชียง

ทางหลวงระหว่างเมืองแถบยูนนาน จะลัดเลาะไปตามเทือกเขาที่สูงชัน เรียกได้ว่า พอกลับมาเห็นในลาวแล้ว

ขุนเขาในลาวดูเป็นเด็กๆไปเลย...ตอนกลับมาจากจีนแล้ว ได้ย้อนกลับไปปั่นที่เขาใหญ่ ทำให้มีความรู้สึกว่า

มาปั่นขึ้นเขาใหญ่เหมือนกินของว่างพวกของขบเคี้ยว

ก่อนไป ได้ไปซ้อมขึ้นเขาใหญ่รอบนึง ตอนขึ้น ใช้เฟืองหน้า(22) และเฟืองหลังตัวใหญ่สุด(36)

แต่พอกลับมาแล้วไปขึ้นเขาใหญ่อีกรอบ. ปรากฎว่า ยังเหลือเฟืองหลังอีกตั้ง4เฟือง

ต้องขออภัย ที่มุมกล้องจากไอโฟน พอมาแสดงในบอร์ดแล้วมันตะแคงซ้ายตะแคงขวา
......

[KhemCX]

ว่ากันต่อเรื่องเส้นทางให้จบครับ

จากเม็งหยวนไป เม็งเชียง ซึ่งเป็นคืนที่สองที่คณะเรานอนในจีน ใช้เส้นทาง G 213

แต่จากเม็งเชียงไปม่านหล้า เปลี่ยนเป็นเส้นหมายเลข G218 ไปจนกระทั่งบรรจบกับเส้น S214 มุ่งหน้าไปจางเฉิน

และก็ตามเส้น 214 ผ่านลู่ชุน ไปจนถึงหยวนหยาง

แล้วจึงเปลี่ยนไปใช้เส้น S216 ลัดเลาะไปตามแม่น้ำแดง จนกระทั่งไปร่วมกับเส้น G326 ไปสิ้นสุดที่เหอโก่ว ออกไปด่านลาวก่าย

ระยะทางตั้งแต่ด่านบ่อหานจนถึงลาวก่าย ตามมาตรวัดของ gps ได้ 699 โล

แต่ด้วยข้อจำกัดเรื่องเวลา และสภาพดินฟ้าอากาศ จาก ลู่ชุน ไป หยวนหยาง ระยะทาง 97 โล ต้องปรับแผนเป็นขึ้นรถโดยสารประจำทาง ค่าโดยสาร 46 หยวน/คน ค่าระวางจักรยาน 10 หยวน/คัน

เป็นเหตุให้สมาชิกที่ไปบางท่าน บ่นว่า มีขี้ตาติดตา ต้องมีการล้างตากันใหม่

เส้นทางนี้ มีชาวคณะสามท่านเคยสัมผัสด้วยจักรยานมาแล้ว แต่ก็ยังมีขี้ตาติดตา ก็เลยทำให้เกิดทริปนี้


.....

[KhemCX]

สรุปเรื่องค่าใช้จ่าย ในจีนค่าใช้จ่ายถูกที่สุดคับ ลาวกะเวียตนามพอๆกัน แต่ดูเหมือนลาวจะแพงกว่านิดๆ

ค่าเหมารถจากซาปามาส่งที่เดียนเบียน จ่ายเป็นดอลลาร์ ใช้ไป 200 ดอลต่อคัน เพราะจักรยาน 10 คัน บรรทุกบนรถแวนได้ไม่หมด

ค่ารถโดยสารจากเดียนเบียนไปอุดมไชย จ่ายเป็นเงินโด่ง คนละ สองแสนสาม ส่วนจักรยานคิดค่าระวางคันละแสนห้า

ค่าเหมารถตู้ลาวจากเชียงของไปส่งที่หน้าด่านจีน 4 พันบาทไทย

ขากลับรถคันเดิมมารอรับที่อุดมไชย ส่งที่ห้วยทราย ค่ารถ 6 พันบาทไทย

ท่านที่สนใจจะไปหากมีเวลาน้อย ก็สามารถขึ้นรถโดยสารจากห้วยทรายไปลงที่นาเตยได้ครับ

แล้วปั่นไปชายแดนลาว/จีน

ขากลับมีรถโดยสารจากซาปามาลงที่เดียนเบียน แล้วต่อรถจากเดียนเบียนไปอุดมไชย หรือจะเข้าหลวงพระบางก็ได้

ถ้าตกงานถาวรแล้วแบบคนเขียนรายงาน ก็เลือกได้ตามความเหมาะสมครับ

เส้นทางนี้ปั่นสบาย สนุก ไร้กังวล และจะมีความสุขอย่างยิ่ง หากสามารถเอาตัวเราขึ้นไปอยู่เหนือกาลเวลาได้

ขอจบรายงานสรุปทริปเพียงแค่นี้ครับ....

ถ้าผมโชคร้าย....อาจมีโอกาสพบกันใหม่กระทู้หน้า.... karakoram highway.... ทางหลวงระหว่างประเทศที่สูงที่สุดในโลก....

สวัสดี....

........

[ทิวากร]

รอชมภาพเพิ่มเติมครับ มีทางลัดดูภาพมั้ยครับ

[เสือหงอย]

ขอบคุณครับที่มารายงาน

[KhemCX]

สมาชิกที่ไปด้วยไม่ยอมให้จบการเล่าเรื่อง. ก็เลยต้องเข้ามาเสริมต่อให้อีกครับ...

สาเหตุหนึ่งที่ผมเล่าแบบสรุป ทั้งนี้ก็ด้วยสาเหตุจาก คนเล่าเรื่องเป็นนักปั่นร่วมทริปที่อ่อนที่สุดในกลุ่ม

ไม่ใช่อ่อนอายุนะ. แต่อ่อนชั่วโมงบินการปั่น เริ่มปั่นเมื่อเริ่มตกงานถาวรเมื่อปลายปี 57 มีโอกาสปั่นทัวร์ริ่งครั้งแรกก็ตอนไปเสียมเรียบ. ขุนเขาใดๆก็ไม่มีโอกาสได้ปีนป่าย

ตลอดระยะทางที่ปั่นไปในทริปนี้ก็อยู่รั้งท้ายตลอด ระหว่างทางที่ปั่นไป ในใจก็คิดอยากจะจอดเก็บบันทึกภาพ แต่ก็เกรงว่าจะทำให้สมาชิกที่ไปรออยู่ข้างหน้าต้องรอนาน. ก็เลยตัดอกตัดใจไม่จอดถ่ายรูปมากนัก เป็นเหตุให้ไม่มีภาพมาประกอบการเล่าเรื่อง

พอหลังเก็บรวบรวมภาพที่สมาชิกร่วมทริปแชร์มาในไลน์กลุ่ม ก็ไปsaveเอามาประกอบการเขียนสรุป

ท่านที่ต้องการจะเห็นภาพมากๆ จะพยายามเอาลงให้ชมเท่าที่จะทำได้ครับ...หวังว่าคงจะให้อภัย....

ขอเล่า(เสริม)...ด้วยการแนะนำสมาชิกร่วมทริปนะครับ....ท่านแรก...ท่านผู้นำทริป

อาหมอกระดูก(ขัดมัน)....ผู้คร่ำหวอดกับการปีนป่ายอินทนนท์มาแล้วเกือบสิบรอบ

image.jpeg (90.21 KiB) เข้าดูแล้ว 3686 ครั้ง

ท่านที่สอง...มีนามเรียกขาน(ตัวเอง)ว่า เสืออินโดจีน...ผู้ที่เจอสาวๆต่างถิ่นไม่ค่อยได้ เจอทีไร จะต้องเล่านิทานพระเจ้ากาหลิบซะอยู่ร่ำไป

ท่านที่สาม นามว่า เสื้อตุ้ม เจ้าแห่งพละกำลัง สมาชิกผู้มีขี้ตาติดตาในเส้นทางสายนี้อีกผู้นึง

ท่านที่สี่ สาว(เหลือน้อย) อ๋า พยาบาลส่วนตัวของเสือตุ้ม ที่ต้องไปควบคุมพละกำลังที่เหลือเฟือ ไม่ให้ใช้ไปในทางสุรุ่ยสุร่าย

ท่านที่ห้า เสือโต้ง K Bank ผู้ที่หัวใจถวิลหา โอกาสการปั่นท่องเที่ยวให้ทั่วทุกมุมโลก

image.jpeg (116.95 KiB) เข้าดูแล้ว 3686 ครั้ง

ท่านที่หก เสือสุพรรณ ที่มิได้อยู่สุพรรณ แต่ไปใช้ชีวิตที่ลำปาง

ท่านที่เจ๊ด เสือหมู ที่ไม่ใช่หมูแห่งดินแดนเมืองฝาง

image.jpeg (63.39 KiB) เข้าดูแล้ว 3686 ครั้ง

อีกสามท่านที่สามารถเดินทางแบบเหนือกาลเวลาได้ แต่ก็ต้องถูกจำกัดด้วยเวลาของสมาชิกร่วมเดินทางที่ส่วนใหญ่ต้องอยู่ใต้กาลเวลา

ท่านแรก เสือยอด ผู้รักชีวิตทัวร์ริ่งทุกลมหายใจ เวลาออกไปทริปไหน หากกลับเข้าบ้านเร็วกว่าที่คิด จะถูกถามคำถามจากคนที่บ้านว่า ทำไมกลับเร็วจัง

image.jpeg (64.7 KiB) เข้าดูแล้ว 3686 ครั้ง

ท่านต่อมา เสือปุ้ย ผู้เด็ดเดี่ยว ไม่ยอมใครง่ายๆ ถึงขนาดสามารถเอ่ยปากได้ว่า ไม่มีใครไปด้วย ปั่นคนเดียวก็ได้(ว่ะ)...

image.jpeg (122.69 KiB) เข้าดูแล้ว 3686 ครั้ง

และ เสือเขม (ไอโอวา)คนเล่าเรื่อง... ผู้นิยมใช้น้ำมันขี้โล้ เติมจักรยานเวลาปีนป่ายขุนเขา แต่พอทางเรียบ น้ำมันขี้โล้ จะสลายเป็นออกเทนพลังสูงที่ใช้สำหรับไอพ่น

[KhemCX]

ชมภาพเท่าที่เก็บรวบรวมมาได้ไปพลางก่อนนะครับ

[KhemCX]

ชมภาพวันแรกในจีนช่วงเดินไปเมืองหล้า รอสมาชิกชุดหลังมาสมทบ

การเดินทางในจีน ทั้งคณะตัดสินใจไม่ใช้บริการซิมจีน เหตุผลเพราะ มีขั้นตอนมากในการซื้อ ราคาก็แพง เมื่อเทียบกับซิมลาวหรือเวียตนาม และเวปสำคัญที่จำเป็นต้องใช้คือ กูเกิล ถูกบล้อค ถ้าจะใช้ต้องทำ vpn เอาไปใช้งาน แม้จะวางแผนทำไปแล้ว แต่ก็ใช้ไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่นัก

สรุปแล้วพิจารณาว่า ไม่คุ้มค่าเงินที่ลงทุน ....

จึงเป็นเหตุให้มีข้อด้อยด้านการสื่อสาร ส่งผลให้การเดินทางวันที่สามต้องผจญสถานการณ์ เข็มขัดสั้น(คาดไม่ถึง)

ต้องปั่นฝ่าความหนาวเย็นท่ามกลางสายฝนโปรยปราย บนถนนที่มีความมืดมิดเกือบครึ่งคืน เป็นบทเรียนอีกบทหนึ่งอันมีคุณค่าที่ต้องจดจำ...

......

[เติมศักดิ]

ติดตามมาตลอดตั้งแต่เริ่มเดินทางจากโคราชแล้วครับอาจารย์เอ๋

[KhemCX]

ภาพในกรอบที่ผ่านมากลับหัวกลับหาง ทั้งนี้เพราะsoftwareภาพของโทรศัพท์กับของบอร์ดเมื่อเวลาแสดงผล คุยกันไม่รู้เรื่อง ท่านที่ชมรบกวนหาวิธีดูเอาเองนะครับ เพราะก่อนจะวางรูป มันไม่ทราบว่าหัวหางที่ถูกเป็นอย่างไร....

เรื่องที่หลับที่นอนในจีน เมื่อหารต่อหัวแล้วนับว่าสบายกระเป๋าครับ แต่สภาพบางแห่งต้องทำใจครับ ถือซะว่าดีกว่าไม่มีที่ซุกหัวนอน ครั้นจะไปหาที่กางเต้นท์นอน มันมีแต่ขุนเขาครับ ลำบากที่จะหาที่กางเตนท์นอนอย่างอบอุ่นใจ จ่ายเงินค่าซุกหัวนอนคืนละไม่เกินสองร้อยต่อคน ผมว่าน่าจะรับได้นะครับ แลกกับการนอนสบายๆบนที่นอนนุ่มๆภายใต้ผ้าห่มอุ่นๆ หลับได้สนิทตลอดทั้งคืน

อีกอย่างก็คือห้องน้ำครับ น้ำอุ่นมีให้อาบแน่นอน แต่ส้วมต้องทำใจครับ แต่ไม่ถึงกับต้องกล้ำกลืน เพียงแต่ตอนจะลุกจะนั่ง ต้องตั้งหลักให้ดีสักหน่อย

ด้านอาหารการกิน รสชาดอาหารยูนนานกับลิ้นคนไทย ไปกันได้ดีครับ แต่หนักน้ำมันมากไปหน่อย ข้าวราดแกงบางแห่ง คนซื้อกินสามารถตักข้าวใส่จานเองได้ กับข้าวสามอย่างราคา 10 หยวน คุ้มกับเงินครับ

ช่วงเช้าแต่ละวันหากรอร้านอาหารเปิดขาย มันจะทำให้เสียเวลาเดินทาง ส่วนใหญ่ก็พึ่งตลาดสด อีกทั้งก็ตุนมื้อกลางวันไปซะด้วยเลย ไม่รู้ว่าข้างหน้าจะเจอกับอะไรบ้าง อุ่นใจไว้ก่อนเป็นดี

เรื่องที่แปลกคือน้ำดื่มบรรจุขวด ไม่ว่าจะเป็นพื้นราบ บนยอดเขาสูงชันแค่ไหน ราคาเดียวกันหมด ขวด 1.5 ราคา 3 หยวนทุกที่ ไม่ต้องกลัวการโก่งราคา

สองเสือ คือ อาหมอ กับเสืออินโดจีน ได้มีโอกาสไปรำลึกความหลัง เมื่อครั้งก่อนที่มาเยือนหมู่บ้านไทลื้อ ซึ่งทำให้ได้เข้าใจรากเง้าที่มาของภาษาไทยที่เราพูดคุยกัน เพราะสื่อสารเข้าใจกันไม่ยากกับภาษาไทลื้อ

อาหารเส้นที่มีรากเหง้าเดียวกับขนมจีนน้ำเงี้ยวทางภาคเหนือ. ส่วนรสชาดต้องไปลองชิมเอาเองครับ

ถนนบางช่วงก็ช่วยทดสอบประสิทธิภาพของขอบล้อและซี่ลวด DT Swiss รวมถึงผ้าเบรก kool sto

......

[KhemCX]

การเดินทางช่วงที่เรียกได้ว่าทดสอบใจนักปั่นทั้งคณะคือ ช่วงจากหลู่กง ไปจางเฉิน ระยะแตะร้อยโล ด้วยความที่ยังสดใสกันอยู่ ก็เลยวางเป้าหมายไว้ที่จางเฉิน

แต่พอหลังเที่ยงไปแล้วประเมินระยะทางที่เหลือดูแล้วว่าไม่น่าจะถึง ก็เลยทำทางเลือกเอาไว้ว่า ถ้าเจอที่พักก่อนค่ำ ก็จะเลือกพัก แต่ด้วยจุดอ่อนของการติดต่อสื่อสาร ทำให้พลาดจุดรอคอย ดันเลยโอกาสที่จะมีโรงแรมให้พัก. ประกอบกับช่วงที่มารวมกันครบพร้อมทั้งทีม แม้จะมืดมิดแล้ว แต่ฝนที่พร่ำมาตั้งแต่เที่ยงก็ขาดเม็ดไปแล้ว เสี่ยก็เลยสั่งลุย แต่ที่ไหนได้ พระพิรุณก็ยังกลับมาทักทายแบบหนาเม็ดเอาซะด้วย

ผมนับว่าโชคดี เอาเสื้อกันลม/ฝน/หนาว ที่ซื้อจากเมกามาให้คุณนายใช้ติดมาด้วย ประกอบกับเสื้อกันฝนที่ช้อปมาจากงานที่มักกะสันมาดๆติดมาด้วย สองตัวนั้นทำให้ปั่นได้โดยไม่มีอาการหนาวสะท้าน

เพียงแต่กระเป๋าสัมภาระของมือใหม่ มันไม่มีความสามารถในการกันน้ำ ก็เลยต้องพึ่งถุงขยะดำ กับถุงกอปแกป แต่ข้าวของในกระเป๋าก็โดนไปเต็มๆ เรียกว่าบทเรียนบทนี้ก็ต้องเก็บบันทึกเอาไปทบทวนใช้ในโอกาสของทริปต่อไป

ระหว่างที่ทั้งทีมต้องรวบรวมทั้งพละกำลังที่หลงเหลืออยู่น้อยนิด หญิงแกร่งคนเดียวซึ่งสู้ได้ทุกอย่าง ยกเว้นอย่างเดียวความมืดมิด ยกมือขอยอมแพ้ ก่อนจะไปถึงจางเฉินอีกกว่าสิบโล เราต้องเลยพยายามโบกรถท่ามกลางความมืดและสายฝน ใช้เวลานานพอสมควร เพราะสถานการณ์แบบนี้ จะมีใครกล้าจอด แต่โชคก็ยังเข้าข้าง มีรถเก๋งคันนึงจอดรับ ทำให้เราส่งอ๋าไปรอที่จางเฉิน ที่เหลืออีกเก้าคนก็กัดฟันลุยมาจนถึงเมื่อเวลาหย่อนสี่ทุ่มไปไม่ถึงสิบนาที

.......