JINJIANG CHINA CYCLING OPEN RACE กับ LIFE AND LIVING BIKENET

[เสรี BIKE NET]

จินเจียง กับเวลาการสู่โหมด ที่...เร่งกับเวลาเต็มที่…..ก่อนเดินทางมุ่งสู่เป็นปีที่ 3 ในปีนี้ทำทีท่าว่าจะเป็นปัญหา เนื่องจาก พรบ. กีฬา เข้ามาเกี่ยวข้อง อุปสรรคก่อนการเดินทางในสัปดาห์สุดท้าย มันช่างเป็นประสบการณ์ในการต่อสู้ อย่างสิ้นเชิง ...งานนี้ดูแล้วมี 2 ทาง คือ เสียกับเสีย ในความคิดผม และการตัดสินใจอัน....โดดเดี่ยว มีเพียง แค่ให้กำลังใจกันเท่านั้น...ส่วนการตัดสินใจ เราล้วน ๆ ในหน้าที่ที่เรารับผิดชอบ...แต่เราก็ผ่านไปด้วยดี...
แต่เพียงเพื่อให้เราได้ต่อไปในระดับอินเตอร์ กับการเข้าสู่การแข่งในต่างแดน เป็นการสร้างศักยภาพ ของทีม เป็นอย่างมาก ก่อนที่ชีวิตเราจะโรยรา ไปในทางที่สวยงาม...กับสภาพร่างกายที่จะมีแต่แย่ลงไปทุกวัน.... ไม่ว่าด้านสมอง จิตใจ ที่รวมเข้ากับเป้าหมาย...เพื่อให้ออกมาสวยงามและมีผู้สานต่อไป ในคำว่า....ทีม...และชมรม BIKENET ที่จะอยู่คู่กันตลอดไป ..คิดไปถึง วันหนึ่งเราจะเป็นแค่ส่วนหนึ่ง มองและหันหลังมายิ้มอย่างเงียบ ๆ คนเดียว...กับครั้งหนึ่งที่เคยร่วมสร้าง จากผู้ส่งเสริมขึ้นมา
ย้อนกลับมา ถึงขั้นตอนและวิธีการ ที่เดินตามระบบและกติกาอย่างชัดเจน เพื่อให้ปัญหาต่าง ๆ ลดลงไป ตอนนี้ปัญหาหลักในยุคนี้ คำว่า...ราชการ..จึงเป็นที่ต้องปฏิบัติตามกฎ ระเบียบ เพื่อจัดระบองค์กรใหม่ ให้กับประเทศไทย การทำอย่างนี้ ไม่สะดวกเรา แต่ก็ดีนะ..ระยะยาว เราควรอยู่ในกติกาเดียวกัน เป็นเรื่องที่เราต้องพิจารณา
ผมเองคิดเสมอว่า ...ปัญหา...เริ่มเกิดตั้งแต่ เราทราบ...กฏ...แต่ทำไงได้ การท้อถอย ไม่ทำในสิ่งที่เราเดินเครื่องเต็มที่ เราก็ไม่แข็งแกร่ง...ทำแต่เรื่องง่าย ๆ ที่ไม่เป็นปัญหา ก็จะไม่รู้ปัญหาตั้งแต่แรก เราก็จะเข้าข้างตัวเราเองเสมอ นี่คือ ไทยแท้...ที่ในระบบเล่นพรรคพวก และผมเชื่อว่า ไม่นาน ระบบนี้ก็จะหายไป ใน 5 ปี ข้างหน้า...ถามว่าผมมั่นใจขนาดไหน....คงเป็นคำถามที่ถามตัวเราเอง ว่ายอมรับได้ไม๊ กับการเปลี่ยนแปลง เราต้องปรับตัวเข้าหา และหาคำตอบ ให้ได้...นั่นคือ 5 ปี จากนี้ไป เหนื่อยก็ต้องยอม

[เสรี BIKE NET]

ย้อนกลับมาดูปัญหา...หนังสือขออนุญาต จากต้นสังกัด ค้าง...ยังไม่ได้อนุญาต...ทำให้เราตัดสินใจ ในนาทีสุดท้าย ว่าเอาอย่างไร...ผมตัดสินใจ ทำตามระเบียบ และ ชี้แจง เพื่อให้ตรงไปตรงมา ในการที่เราจะดำเนินการต่อไป อีกหลายแมท ในอนาคต รู้ว่า อะไรจะเกิดขึ้น เราก็ต้องเตรียมใจ และเตรียมคำตอบ ดีกว่า หลบ ๆ ซ่อน ๆ ...นั่นคือการตัดสินใจในครั้งนั้น เดี๋ยวนั้น และตรงนั้น ที่ผมเลือก ก่อนเลือกคิดว่า ดิดดีแล้ว...นั่นคือการที่เราทำให้ก่อเกิดปัญหา ภายใต้ กฎ กติกา เดียวกัน ให้เป็นมาตรฐานสำหรับทุกคน ทุกทีม
ปัญหา...มีไว้...แก้ คำนี้ใช้ได้เลยเป็นโจทย์ที่ผมเจอบ่อย ก็ต้องทำงานกันต่อไป...และเที่ยวนี้รู้วิธีแก้ แต่เราก็จะไม่ใช่อยู่ ๆ ไม่งั๊น ก็จะเป็นเรื่องที่เรามองข้าม ไม่ผ่านเงื่อนไขและกติกา
หลายคนมองอยู่ แม้กระทั่งตัวผมเอง..ถือว่าครั้งนี้ เป็นประสบการณ์ที่ควรจดจำไปนาน กับการต่อสู้ในเชิงกีฬา วิธีการ.... ทำให้เราเสียหาย...ในเรื่องของการบริหารจัดการทีม.. รวมทั้งการมีจิตใจแข็งแกร่ง ในการต่อสู้...พร้อมกันทีเดียวหลาย ๆ ด้าน
เราได้ไปแบบถูกต้อง ...ในนาทีสุดท้ายเพียงวันเดียว...กับการได้รับความเมตตา..จากบุคคลรอบข้าง ที่ช่วยเหลือผม ..โดยมีผลงานที่ผ่านเข้ามา และ ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันบ่มและถูกมองมายาวนาน ที่ใช้เวลาผ่านมาเป็นตัวกำหนดเครดิตเรา..ต้องขอขอบคุณ..โดยที่เราไม่รู้ตัวเลย...คำสุดท้ายที่สร้างความภาคภูมิใจและจดจำไปนานชั่วชีวิต...............เหลือพี่คนเดียวที่ไม่มีดีกรีอะไรเลย แต่ความจริงใจและตั้งใจ มันมากกว่าคนมีดีกรี ตลอดระยะเวลา ผมนับถือพี่มาตลอด สำหรับพี่ไม่มีปัญหา.................ผมเองไม่เคยรู้ตัวมาก่อน กลับมาคิดว่า...คนอย่างเรา ยังมีคนมองอยู่อีกเหรอ..จริงอย่างเขาว่า ...ไม่มีดีกรี...แต่ ก็ภูมิใจ กับคำว่า ตั้งใจและจริงใจ...ต้องคิดถึง 2 คำนี้มาเปรียบเทียบแล้ว
ก่อนวันเดินทาง 1 วัน การเตรียมตัว ของทีมยังไม่พร้อม..ดูจากสภาพ ของร่างกาย และอาวุธ ทำให้เรามาคิดอีก สรุป คิดแทนมากมาย...เอาน่า มาถึงตรงนี้แล้ว ค่อยว่ากัน....

[เสรี BIKE NET]

เช้ามืดที่ 22 ....เดินทางมุ่งสู่ สนามบินสุวรรณภูมิ ตามที่นัดหมาย......แต่ใจกับภารกิจ ที่ตั้งไว้สูงมากสำหรับปีนี้ มีหรือที่อยู่ในใจอันแน่นอก...เราหวังมากไปหรือเปล่า นั่นคือคำถามที่ถามตัวเอง... สุวรรณภูมิ ไม่อยากเชื่อ ความเป็นนา ๆ ชาติ ทำไมคนมันช่างแยะอะไรขนาดนั้น ...คิดไปอีก เกี่ยวกับการตลาดหรือไม่ เศรษฐกิจหรือไม่ ...หลายอย่างเป็นตัวบ่งบอกในชีวิตและความเป็นอยู่จริง ๆ ที่ทำให้ชีวิตและความเป็นอยู่ เปลี่ยนไป ในทางที่ดีหรือไม่ มีแต่คนออกเดินทางไปเที่ยว แต่ไม่มี และใช้เงินใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง ในช่วงนี้ ........ในช่วงที่เราเดินอยู่ด้านในสุวรรณภูมิ ได้เจอกับคุณตุ๊ก ปิยพงษ์ ผิวอ่อน ได้มีโอกาสได้คุยกัน เขาก็ทำฟุตบอลเด็กยุวชน ไปแข่งที่ประเทศญี่ปุ่น ส่วนเราไปแข่งจักรยานที่ประเทศ จีน ต่างคนต่างมีเป้าหมาย โอกาสแบบนี้ไม่มีเลยที่เราจะไม่อวยพรซึ่งกันและกัน ในนามตัวแทนทีมจาก....ไทย........ช่วงรอขึ้นเครื่อง ได้เจอคู่ต่อสู้ เป็น คลับทีมเหมือนเรา ทีม มาจากประเทศ ศรีลังกา ดูแล้วไม่น่ากลัว แต่เราก็ประมาทไม่ได้ เดินทางไฟว์เดียวกันกับเรา ดูแล้วสบาย ๆ กับทีมการเดินทางครั้งนี้ ....
ช่วงอยู่บนเครื่อง ...ไม่อยากเชื่อ มีคนเข้ามาทักผม 2 คน ...ช่วงที่เขาเดินมาเข้าห้องน้ำ ...ถามว่าเราจะไปไหน เราก็บอกไป เขาบอกว่า...เขาอยู่จังหวัดเลย ...ขี่จักรยานด้วย เห็นเราใส่เสื้อทีม เขาก็ถามเราว่า ไปไหน เราก็แจ้งจุดหมายของเรา และอวยพรเรา น่าจะเป็นคนใหญ่พอสมควร ....เพราะได้คุยเรื่องเส้นทางจักรยาน ตอนนี้ทำเสร็จแล้ว 12 กิโล ใช้ได้แล้ว และก่อนสิ้นปีนี้ จะเสร็จอีกประมาณ 10 กิโล และได้อธิบายถึงวิธีการต่าง ๆ มากมาย...อย่างอื่นยังถือเป็นเรื่องปกติ ที่ความสามารถของแต่ละคน พึงกระทำในระหว่างนี้....แต่มีข้อสนใจที่จำเป็นต้องนำมาเขียนในที่นี้คือ.....ข้อจำกัดในการใช้เส้นทางจักรยานที่จัดขึ้น....และตอนนี้ถือเป็นข้อปฏิบัติ(ในเส้นทางจักรยานเท่านั้น) คือ ห้ามรถมอเตอร์ไซค์ ทุกชนิด เข้าวิ่งในเส้นทางจักรยานโดยเด็ดขาด หากมีการฝ่าฝืน .....ครั้งแรกปรับ 500 บาท หากมีการผิดครั้งที่ 2 ขึ้นไป ปรับ 5,000 บาทและหากมีความผิดในครั้งต่อ ๆ ไป โทษจะหนักขึ้นเป็นปรับ 5,000 บาท และมีการขัง ขั้นแรก 3 วัน............โดยป้ายนี้เป็นระเบียบปฏิบัติ ต่อเส้นทางจักรยาน ในเขตเส้นทางจักรยานเท่านั้น ลงนามโดยผู้ว่าราชการจังหวัด และให้ ทางสภอ. เขตรับผิดชอบปฏิบัติ.....ผมเองก็ยังไม่เห็น แต่คำบอกเล่า นี้ เป็นการปฏิบัติในเขต และกฏหมายเฉพาะในสนามนี้เท่านั้น...ผมนี่อยากเห็นเลยครับ...นี่คือระเบียบที่องค์กร ใช้ร่วมกันเฉพาะกิจ และไม่มีใครฝ่าฝืน...เขาเล่าอย่างนั้น เราจากกันด้วยคำอวยพรดี ๆ ที่มีให้แก่กัน เพราะพี่เค๊า ไปเยี่ยมญาติ ที่ซัวเถา...กำลังใจ จากคนไทย มีให้กันมากมายแม้แต่ไม่เคยรู้จักกัน เพียงแค่มีจักรยานในหัวใจ เท่านั้น

[เสรี BIKE NET]

ใช้เวลา 3 ชั่วโมง 15 นาที ...เรามาถึง เซี๊ยะเหมิน...ตามที่นัดกันไว้ อากาศค่อนข้างปิด..ขมุกขมัว ความกังวลใจเกิดขึ้นอีก ไม่ใช่อื่นไกล...ก็กลัวฝนตก เกมส์อาจเปลี่ยนและน่าจะเป็นปัญหา ...หลังจากเครื่องลง...ทีมเลซอง ก็มารอเรา มากัน 2 ทีม...มารอเราและศรีลังกา...แต่ยังไงก็ต้องรอกัน เพราะว่า เอารถบัสคันใหญ่มารับ ทำให้เราและของ พอ ๆ กัน ใช้เวลาไม่นาน เราก็เริ่มออกเดินทาง ตอนนี้เวลาก็เริ่มจะมืดลงทุกที ด้วยเหตุอากาศ ด้วยหรือเปล่าไม่รู้ เวลาที่โน่นก็ประมาณ 4 โมงกว่าเท่านั้นเอง เที่ยวนี้ รถบัส ได้พามาเส้นทางใหม่ โดยไม่ต้องลอดอุโมงค์ใต้ทะเล แล้ว แต่กลับพามาทางเป็นสะพานยาว ของเมืองเซี๊ยะเหมิน สะพานนี้ยาว ผมว่าโดยประมาณ น่าจะมี 5 กิโลนะ ...เป็นสะพาน 2 เส้น ขนานกัน ...ซีกละ 4 เลนส์เลย...ทั้งสะพาน ริมทั้ง 2 ข้างและตรงกลาง มีดอกไม้และปลูกต้นไม้ตลอดเส้นทาง ดูสวยงามสะอาดตา ..บอกตรง ๆ ลืมประเทศไทยไปชั่วขณะ ...ผมเองนึกถึงเลย ว่าทำได้ไง....เด๋วผมจะเล่าให้ฟังทีหลัง...หลังจากที่ได้คุยและถือเป็นคำถามในใจ เพราะอยากรู้
ไม่นานเราก็ขึ้นมาอีกฝั่ง..ของเมืองเซี๊ยะเหมิน ซึ่งห่างจากเมืองนี้ประมาณ 100 กิโล ใช้เวลาวิ่งก็ประมาณ ชั่วโมงกว่าๆ นิดหน่อย เท่านั้น...เทียบกับปีที่แล้ว จำไม่ได้เลย ปีต่อปี เปลี่ยนไปปีที่แล้ว กำลังสร้างเมือง คอนโด..... ขึ้นเต็มหมดพร้อม ๆ กัน ขึ้นไปทั่ว...ทำให้เรานึกถึง การก่อสร้าง เอาเงินที่ไหนมา สร้างกันขนาดนี้..นั่นคือสิ่งที่ผมนึกตอนนั้น....แต่มาปีนี้ เราก็เห็นชัดเจน ใช้เวลาห่างกัน 1 ปี แต่สร้างเสร็จพร้อมกัน เป็นเมืองใหญ่ทันที นั่นคือสิ่งที่เราเห็นและ ถือว่าเนรมิตได้จริง ๆ เก็บความสงสัยไว้อีก 1 ข้อ

[เสรี BIKE NET]

2 ข้างทาง เราเห็นอะไรที่แตกต่างเช่นเดียวกัน ถนนทอดยาว ไป 100 กิโลเมตร ตามที่เราเฝ้ามองและเคยมา แต่ปัญหา ไม่ได้อยู่ตรงนั้น ปัญหาคือ ความสงสัยว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร ทำไมถึงสร้างได้ ตามที่เราคิดหรือเปล่า เช่นนั้นเหรอ ผมยังเฝ้าครุ่นคิด อยู่เสมอ เมื่อเปรียบเทียบกับ ประเทศเรา นั่นคือความคิด ว่า....ทำไม.... เท่านั้นเอง
ใช้เวลา ชั่วโมงกว่า ...ก็มาถึงที่พัก มืดพอดี ของที่นี่ แต่เวลา 17.00 น.กว่า...จะด้วยเหตุไรก็แล้วแต่ เป้าหมายของเรา ...วันนี้ขอเอารถขึ้นไปบนห้อง เพื่อประกอบรถ ให้ทันและเสร็จในเช้าวันพรุ่งนี้...เพื่อการซ๊อม เส้นทาง ในเช้าวันรุ่งขึ้น...เข้าที่พัก รับกุญแจห้อง...และรีบทานข้าว เวลา เร่งรีบตลอดในช่วงนี้ เพื่อเข้ามาประกอบรถ ให้เสร็จ แล้วเพื่อพักผ่อน ...เรามาช้า ไป 2 วัน ด้วยเหตุ ...การเดินทางมาที่นี่มีเฉพาะวันคู่ เท่านั้น ไม่สามารถ มาวันคี่ได้ ด้วยเหตุ สายการบินไทย บินแบบนี้ แต่สายการบินอื่น มีแต่เดินทางตอนกลางคืน มาถึงที่พักก็ดึกพอควร....และปัญหาที่จะตามมาก็คือ น้ำหนักของจักรยาน ถ้ามาสายการบินอื่น ต้องเสี่ยงมาก...เราจึงจำเป็นต้องเลือกการบินไทย เพื่อความสะดวกทุกอย่างในครั้งนี้ถ้าจะมาก่อน ก็ติดปัญหา เรื่องที่พักต้องจ่ายเองพร้อมอาหารอีก ใช้เงินไม่ใช่น้อยทีเดียวเลยหล่ะ ...
เช้าวันรุ่งขึ้นเราตื่นกันแต่เช้า ....ทานอาหารสุดหรูของโรงแรม บนชั้นที่ 28 เลยทีเดียว อาหารแยะมาก จนเลือกกันไม่ถูกห้องพักกูสุดหรู ในการมาครั้งนี้ บริการสำหรับ 10 ทีม...สำหรับทีมเชิญเท่านั้น ในโรงแรมนี้ ...ถ้าเป้นทีมจีน ก็พักอีกโรงแรมหนึ่ง ซึ่งแยกกัน เพราะที่พักโรงแรมนี้เป็นทีม โปร เกือบแทบทั้งนั้นเลย การต้อนรับ และสิทธิ์ ในการพัก จึงแตกต่างกันมาก ถ้ามาเที่ยวแล้วได้พัก ได้ทานอาหารอย่างนี้ ตอบได้เลยว่า ดี....

[เสรี BIKE NET]

9.00 น. เราออกซ๊อมกัน โดยเราเองได้ใช้สิทธิ์ ให้มีรถนำ โดยประมาณ ก้ได้พรีเซนต์ทีม เพื่อให้เขารู้จัก แต่ที่สำคัญ...เขาจะพาเราดูทางแค่รอบเดียว และไม่มีการปิดถนน สรุป เราซ๊อมเส้นทางกันต้องระวังด้วยตัวเอง เหมือนกับขี่บนเส้นทางที่ใช้ร่วมกับบุคคลทั่วไป และข้อสำคัญ รถของเขาขับพวงมาลัยซ๊าย ซึ่งตรงข้ามกับเรา จึงทำให้เราฝืนและไม่ถนัด เวลาข้ามถนนหรือทางแยกจึงทำให้ต้องระวังเป็นพิเศษ
วันนี้ซ๊อมมากันมากพอควร...ปัญหาที่เจอก่อนวันนี้คือ รถเจ้าโดด ยางล้อหน้าระเบิด ...ด้วยสาเหตุอะไรไม่ทราบ เพียงแต่เปลี่ยนยางใหม่ไปใช้ในงานนี้ เลยต้องแก้ปัญหาในวันพรุ่งนี้เช้า มานั่งและช่วยกันคิดกันอีกที ...วันนี้เราพักผ่อนกัน และการตรวจเช็ครถครั้งสุดท้าย ของนักกีฬา ให้ดำเนินการกันอีกที
บ่าย 4 โมงครึ่ง ได้เวลาประชุม ผจก ทีม...ซึ่งการประชุมก็ใช้ภาษาจีน ..ปกติภาษาไทย ก็พูดไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว ....แต่ก็มีเลซองช่วยแปลให้ ....ก็เข้าใจระดับหนึ่ง ซึ่งเหตุการณ์ทั้งหมด ในการประชุมก็คล้าย ๆ กับ 2 ปีที่แล้ว ...ตอบข้อซักถาม และแจกเบอร์ การแข่งขัน...ข้อจำกัดในการแข่ง ต่าง ๆ ใช่เวลา แค่ประมาณ ชั่วโมงกว่า เรียบร้อย

[เสรี BIKE NET]

คืนนั้นเราได้ประชุมทีมกัน และทำความเข้าใจ ถึงวิธีการขี่ ตัดทีมซึ่งเราคิดว่า ต่ำกว่า ออกถ้าไม่มีอุบัติเหตุ และเราคิดว่าจะทำให้ดีที่สุด เพราะคู่แข่งกับเราจริง ๆ น่าจะมีอยู่แค่ไม่เกิน 5 ทีม แต่ก็เชื่อว่า การมาแข่งในนี้ และเดินทางมาไกล ทำให้เรานึกได้ อย่างหนึ่งคือ ....ถ้าเขาไม่แน่จริง...ไม่มา จะประมาท ทีมอื่นก็ไม่ได้ อย่างศรีลังกา ...ถ้าเขาไม่แน่จริง ก็ไม่เดินทางถึง 8 ชั่วโมง แล้วใช้ขี่แข่งขันเพียงแค่ ชั่วโมงกลาง ...แล้วหวังผลเลย ผมคิดว่า ...ลำบาก เหมือนกับทีมเราก็เช่นกัน เราหวังผล ไม่ใช่เราจะไม่หวัง...การมาไกลในครั้งนี้ เราใช้ความสามารถเฉพาะตัวในการซ๊อม มานานพอควร กับการขี่มีความเร็ว ในระดับนี้ พวกเราจึงช่วยกันประเมินกันอย่างคร่าว ๆ และหาวิธีคิดกัน จนลงตัว แยกย้ายกันพักผ่อน....เป้าหมายคือ พรุ่งนี้เช้า เราเจอกัน..และหวังผลหาข้อผิดพลาดน้อยที่สุด

[เสรี BIKE NET]

เช้าที่ 24 ....นักกีฬาทุกคนตื่นกันแต่เช้า ทานอาหารที่ตัวเองต้องการ เพื่อให้พลังงานสูงสุด กับการขี่ เกือบ 70 กิโล ที่เร็วมาก ในครั้งนี้....เราเตรียมพร้อมกันตั้งแต่เมื่อคืนเช้านี้นักกีฬา ทุกคนสดใส การทำงานในครั้งนี้ ต้องยอมรับว่า เข้มน้อยกว่า ครั้งแรกมาก
8 โมงเช้า ...เราออกจากโรงแรม เพื่อไปสนาม ห่างกันโดยประมาณ 3 กิโล ไม่เกินนี้....บรรดา ผจก. ทีม ก็มีรถบัสมารับ ส่วนนักกีฬา ก็ขี่ไปที่สนามเองกันเลย....มาเที่ยวนี้ นักกีฬาท้องถิ่น ผู้ชม แฟน ๆ ทั้งหลาย อยู่ในสนามเต็มที่อยู่กันคึกคัก แน่นไปหมด หน้าเวที มีการแสดงขี่รถไทรอัล ...ซึ่งบ้านเรารู้สึกว่ามีกันแค่คน 2 คน เท่านั้น ขี่ได้เจ๊งมากครับใช้ได้เลย...ในการขี่โชว์ครั้งนี้ ไม่นานก็เรียกนักกีฬา เช็ค มีการเซนต์ ชื่อบนกระดาน แบบอินเตอร์ ...มีการตรวจเบอร์ มีการตรวจทรานสปอนเดอร์ เพื่อให้การแข่งขันมีการได้เวลาที่แม่นยำพอควร หลังจากเข้าไปแล้ว นักกีฬาก็วอร์มกันตามสะดวก โดยที่ผู้ชม ไม่สามารถเข้าไปได้ หากไม่มี เอดีการ์ด...ได้เพียงอยู่รอบนอกเท่านั้น...พอสักพัก มีการเปิดงาน จึงเรียกนักกีฬากลับเข้าไปใหม่ .......ซึ่งแปลกกว่า 2 ครั้งแรก ...แต่ก็ยังดี เที่ยวนี้ มะตูม เกิดปวดท้องขึ้นมา ไปเข้าห้องน้ำ ไม่นานนัก ก็มี จนท. เรียกนักกีฬาเข้าเส้นอีก...เราเองฟังไม่รู้เรื่อง แต่ก็คิดว่ายังไม่ได้เวลา เอาไงดีกับการขี่ในครั้งนี้
อีกไม่นานการแข่งขันจะเริ่มขึ้น.....นักกีฬาแย่งกันไปอยู่ด้านหน้า ...ที่เข้าเส้นมาสตาร์ทมามีแค่ 3 คน ..อามี่ ,โดด,เบส อีก 2 คน หายไปไหน เจ้าอาร์มแชร์ กับ มะตูม มะตูมพอรู้ว่า ไปห้องน้ำ แต่มันก็นานแล้วนะ...ผมพยายามมองหา เพราะนักกีฬา เที่ยวนี้ 30 ทีม 150 คน แน่นไปหมด อาไรหว่า รูป ก็ยังไม่ได้ถ่าย ...เอาไงดี ช่วงกำลังมองหาอยู่ ...เสียงปืนดัง ผมใจเสียและตกใจ นักกีฬา เราหายไป 2 คน ถามใครก็ไม่รู้ ...อาร์มแชร์ ขี่ผ่านเกจออกมา ผมตะโกนถามมะตูม อาร์มแชร์ตอบไม่รู้ แถมทำท่างง ๆ เพราะ นักกีฬาสตาร์ทไปแล้ว ผมไล่อาร์มแชร์ ไปเลย...ตามอยู่ถึง 50 เมตร ...เกิดอะไรขึ้นกับอาร์มแชร์ แล้วมะตูมล่ะ ผมนึกในใจ ตายหล่ะหว่า .....เสียเที่ยว.... ทั้งเสียเวลา ทั้งทรัพย์ ......ปัญหา มีมาไม่หยุดหย่อน ใจเสีย เรามี 4 คนงั๊นเหรอ ...ผมนั่งคิดอยู่นาน หวังว่า มะตูม คงออกไปข้างหน้า ...แต่ผมมองดีแล้ว ไม่เห็น ...ผมเองก็หวังว่า ตาคงฝาด ไปแน่ ๆ ...แต่อาร์มแชร์ คงไม่เป็นปัญหา ทันแน่นอน ...เดี๋ยวรอรอบบแรก มาก็รู้...

[เสรี BIKE NET]

เข้ามาใกล้ 100 เมตร ...ใจที่เสีย กลับพองโต ....มะตูมกับกระโดด อยู่ในกลุ่มหน้า 1 ใน 10 และที่ตามมาเป็นพรวน ก็ มากันครบ เจ้าเบส อามี่ และก็อาร์มแชร์ ทำให้เราไปกันได้ และใจผมก็ไม่ห่างหายไปไหน เพียงแต่มานั่งครุ่นคิดว่า เรานี่หรือแก่จนตาฝ่าฟาง ปัญหาตรงนี้ปล่อยมันไปเถอะ ช่างมัน เรามาดูกันดีกว่าเอาไงกันดี ในรอบต่อไป
รอบที่ 2 นักกีฬา ผ่านหน้าเส้น ยังเป็นมะตูม อยู่ในกลุ่มหน้า เปลี่ยน เจ้าโดด ออกไป เป็นเจ้าเบส เข้ามาแทนที่ ทำให้นักกีฬา ไล่จับทางกัน บนความได้เปรียบเรี่องภาษาพอควร เกมส์ ยังจับกลุ่มกันอยู่ไม่ห่างหายไปไหนในกลุ่ม ยังซัดกันนัวเนีย ผ่านรอบ 2 ไป เหมือนเดิม
รอบที่ 3 คิดว่าเข้มข้นขึ้นแน่ เพราะต่างคนต่างทีม ไม่ยอมกันแน่ ใกล้เข้ามาเหลือประมาณ 100 เมตร มะตูมยังอยู่กลุ่มหน้า อยู่ทุกรอบ แต่ อาร์มแชร์ กับเบส ออกขวาสุด มาด้วยกัน พร้อมตะโกนหาผม ...อามี่ ยางแตก ผมกำลังถ่ายคลิปอยุ่ ....ต้องรีบวาง เพราะ ต้องวิ่งไปเอาถุงยางอะไหล่ เพื่อไปเปลี่ยนหน้าเส้น ทั้งที่กติกาไม่ให้...เพียงเพื่อให้นักกีฬาทำเอง แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น เสียเวลาไปถึง 30 วิ...แต่คิดว่ายังไงก้ไม่ทัน เมื่ออามี่ไปต่อ...ช่วงที่ จ่าอาร์ม กับจ่าเบส มาบอกนั้น ถือว่าเสียคลิปภาพกีฬามัน ๆ ไปเลยทีเดียว กลุ่มกลางเล่นกัน ทำให้ กลิ้งกระจายถนนเกือบ 10 คัน รวมทั้งเจ้าโดดที่รอดมาได้ด้วย
รอบที่ 4 ยังไม่ยอมหลุดกัน มีเพียงข้างหน้าหนีมา 2 ตัว แต่คนละทีม ผมเองมองว่าไม่น่ารอด ห่างกันประมาณ 150 เมตร จึงเห็นว่าเหลืออีก 2 รอบ ถ้ายืนอยุ่ได้เยี่ยม และในกลุ่มหลัง ก็มีทั้งเรา และฮอลแลนด์ ที่ยังไม่เผยวิธีออกมา
รอบสุดท้าย คิดว่า เกมส์ไม่น่าเปลี่ยน ถ้าจำเป็นต้องสปรินท์หน้าเส้น ผมก็เชื่อว่า เราไม่เป็นรองใคร ไม่ว่าใคร เพราะทุกตัว ทำได้หมด มะตูม กระโดด อาร์มแชร์ เบส.......สิ่งที่ทุกคนทำคือทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ครึ่งกิโล เล่นกันมาแต่ไกล...เลื้อยกันเป็นงู ยังไม่รู้หมู่หรือจ่า ที่จำเป็นต้องวัดกันหน้าเส้น ผมจึงคิดว่า เราไม่ได้เป็นรอง เพราะกลางคืนคุยกันแล้วหน้าเส้นจะต้องทำกันอย่างไร....100 เมตร สุดท้าย ทุกคนสปรินท์ กันเป็นแนว ถนนที่ว่ากว้าง ๆ 5 เลนท์ ตอนนี้แน่นหมด ดูไม่ออกเร็วมากเลย ยกเว้น 2 คนที่เข้าไปก่อนหน้านี้...ชุลมุนกันแน่นเต็มเลนท์
ผมเองรีบเดินไปในสนาม เพื่อเข้าไปดูนักกีฬา..4 คนมา ...ก็พอรู้ตำแหน่งที่เบียดกันขึ้นมา เราเองลุ๊น เพื่อให้นักกีฬา ยืนแป้นทีเหอะ ว่าไปแล้วก็มีหวังนะ....แต่นักกีฬาประเมินตัวเอง ว่า....ทีม.... อยู่ในตำแหน่ง 3,4,5 ซึ่งผลก็ออกมาแบนั้นจริง ตำแหน่งที่ว่า เวลาเท่ากันหมดทุกทีม แต่ที่เราได้ที่ 4 เพราะตำแหน่งต่ำกว่าที่ 3 เท่านั้น ก็อึ้งกันอยู่พักนึง

[เสรี BIKE NET]

เราทำดีที่สุดแล้ว ...และก็เหลือ 4 คน ถ้า อามี่ยังอยู่ เวลาและเกมส์ อาจจะเปลี่ยน เพราะอามี่ ไม่ใช้ วิธีการนี้แน่นอน กลุ่มต้องแตก หรือเร็วกว่านี้ เพราะจุดอ่อนของอามี่คือ สปรินท์ ไม่เป็น แต่มันก็ผ่านไปแล้ว ....กับความทรงจำที่ฝังลึก ให้เราก่อนที่จะไปโหยหา โพเดี้ยมยืนต่างแดนให้ได้...ผมเอง คงจดจำ จินเจียง ที่เราไปยืนเป็นครั้งแรก จนมาวันนี้ เชื่อว่าเราจะกลับไปเยือนอีกทุกปี จนกว่า ...สถิติ...ที่เราทำไว้ใน 3 ครั้ง กับตำแหน่งที่ 4 ในครั้งแรก ตำแหน่งที่ 2 ในครั้งที่ 2 และตำแหน่งที่ 4 ในครั้งที่ 3 ทำให้เราแข็งแรงขึ้น และคงจะเก็บไว้ในความทรงจำตลอดไป ...กับเกมส์ ในวันนี้ ที่เรายังติดใจ อยู่ไม่หาย ในหลาย ๆ เรื่อง กับการมาเยือนในครั้งนี้ ทำให้ภาพเก่าๆ ที่เราเปรียบเทียบ ถึงข้อบกพร่องที่เรามีอยู่ คงจะพัฒนาต่อไป ...ตลอดระยะเวลาที่เราควรจะฝึกต่อไป
กลับมาที่พัก เรายังสงสัยกันอยู่ว่า ข้อบกพร่องเราอยู่ตรงไหน กับการทำงานในครั้งนี้ ...ความสามารถในครั้งนี้กับคน 5 คน รถ 5 ยี่ห้อ จึงเป็นผลของความสำเร็จ หรือไม่ การบกพร่องในการซ๊อมร่วมกัน การทำหน้าที่ ที่ตนเองคงจะพิจารณา ถึงความเป็นจุดอ่อนในแต่ละคน กับความฟิต ที่มันเต็มที่หรือไม่ เท่านั้นเอง
เรายังครางแคลงใจไม่หาย กับผลการแข่งขันในครั้งนี้ รวมถึงกติกาอันเป็นตัวกำหนดทิศทางการต่อสู้ ในเชิงจักรยาน เป็นโอกาสดี ที่เรามีโอกาสได้คุยกับฝ่ายจัด และมีข้อแนะนำในการจัดการแข่งขันในครั้งนี้ คราวหน้าเราจะแน่นกว่าเดิมแน่นอน...เราคิดอย่างนั้น การต่อสู้ในการแข่งขันบ่อย ๆ ทำให้เราอดคิดไม่ได้ กับการเดินทางอันยาวไกล เพื่อสร้างชื่อและเป็นโอกาสกับนักกีฬาพัฒนาฝีมืออยู่ในระดับแนวหน้า...ความครุ่นคิดในสมอง เป็นองค์ประกอบให้พัฒนา และหาจุดบกพร่องจากครั้งนี้ เกมส์การแข่งขันจบลง กับ ทำดีที่สุดในครั้งนี้ ในประเภททีม อันดับ 4 จาก 30 ทีม ...ขอบคุณนักกีฬาทุกคน สำหรับ เกมส์แข่งขันในครั้งนี้ บนทีม…. LIFE AND LIVING BIKENET CYCLING TEAM THAILAND….เราจะมาเยือนอีก ในปีต่อ ๆ ไป กับการหาข้อกพร่อง ของทีม และการจัดการให้ผ่านขั้นตอนโดยเร็ว และมีเวลาให้กับการจัดการมากขึ้นคิดว่า คงเป็นองค์ประกอบหนึ่ง และสำคัญ เมื่อเรามองย้อนกลับไปดู
หลังทานข้าวเที่ยงกันเสร็จ เราเองมาประชุม และประเมินการแข่งขัน และข้อผิดพลาดในครั้งนี้ ก็ได้เป้นข้อคิดไว้ ....ว่าสิ่งที่เราอ่านเกมส์ไว้ เขามืออาชีพระดับโปร มองข้ามไปแล้ว นักกีฬาจึงแก้ปัญหาเฉพาะหน้ากันเอง นั่นคือ สิ่งที่เราต้องนำมาใช้และเป็นประสบการณ์ต่อไป
ทีมเรา และทีมฮอลแลนด์ ที่เดินทางมาไกลสุดโต่ง ไม่ธรรมดาแน่ ไม่งั๊นไม่บินข้ามทวีปมาเพื่อ งานนี้ แต่เราก็ทราบอีกว่า เขาไปรายการต่อ ใกล้ ๆ ในจีน ...เพื่อไม่ให้เสียเที่ยว ...เกมส์นี้ทีม QUICK ถือเป็นการวางแผนที่เยี่ยมยอด ..โดยใช้ช่องว่าง ของ UNDER UCI ในการตรวจเช็คเสื้อ ที่ไม่มีในรายการนี้ แงแยกเสื้อกันใส่ ที่ไม่เหมือนกัน ทำให้เราจับทางยาก และไม่สามารถรู้ว่าใครคือทีมไหนบ้าง ในเวลานั้น ซึ่งข้อนี้ เราพอทราบว่า....เที่ยวนี้ทำไม ไม่มีรายชื่อทีม และนักกีฬา มาติดไว้ ....นั่นคือเราพลาด นักกีฬาเราขณะแข่งขัน ถ้าเราหรือฮอลแลนด์ ขยับ ก็คือถูกจับตายและไม่พาไป ...ท้ายที่สุดคือสปรินท์ จนทีมฮอลแลนด์ ออกอาการ เกิดการกระทบกระทั่งกันในเกมส์ ตลอด ..แต่นั่นคือเกมส์ ที่ทำลายสมาธิคู่ต่อสู้อยู่แล้ว จึงไม่ติดใจ ...แต่ช่องว่างและข้อบบกพร่องนั้น ของฝ่ายจัดนั้น เที่ยวหน้าคงเข้มกว่าเดิม
คืนนั้น เราก็เตรียมรื้อรถ แพคของ เพื่อกลับบ้านเราในสาย ๆ ของวันรุ่งขึ้น ..จินเจียง ก็เมืองที่เปลี่ยนใหม่ ในการที่เรามาเยือนในครั้งนี้ 3 ปีที่เปลี่ยนแปลงอย่างสิ้นเชิง ...มีโอกาสได้คุยกัคนจีนที่นั่น โดยผ่าน เลซอง ของงานนี้...เชื่อว่า เขามีวิสัยทัศน์สูงมาก คนที่นี่อยู่กันอย่างสบายขึ้น...คนที่นี้ มีความเป็นอยู่ดีขึ้น เพราะ....ผู้นำประเทศของเขา มีนโยบายกว้างไกล ผู้ว่าแต่ละเมือง ทำตามแนวนโยบาย ติดต่อ.กับผู้นำแต่ละประเทศ และเซนต์สัญญา ทุกอย่าง เพื่อให้บ้านเมืองเจริญ ทัดเทียม กับต่างชาติ....จึงทำให้รู้ว่า บ้านเมืองเขาทำกันอย่างไร...เรามาจากเมืองไทยแท้ ๆ เปรียบเทียบกับการมาที่นี่ 3 ปี..พัฒนาผิดกันมากทีเดียว...ถามว่าเราพัฒนาแพ้เขาเหรอ ผมว่า ไม่นะ ...เพียงแค่เขา...ไม่คอรับชั่น เท่านั้น....เพราะมีโทษหนักมาก ..ผมว่าเยี่ยมนะ ทำการบ้านข้อนี้ข้อเดียว....แม้แต่...คำว่า...จักรยาน....เราก็แย่แล้ว...ดูการพัฒนาของเขาซิ ห่างเลย..แล้วเจอกันใหม่นะ...ในปีหน้า กับ LIFE AND LIVING BIKENET CYCLING TEAM THAILAND

[เสรี BIKE NET]

ภาพการต่อสู้ที่จินเจียงรอสักครู่นะครับ...
เด๋วหาน้องทำให้...ทำไม่เป็นครับ รอสักแปบนะครับ

[zippy]

ปูเสื่อรอ........คับ........

[ธนะเมศฐ์ บีทวิน]

คุณทั้งหมดคือความภาคภูมิใจของคนไทย ทำได้ดีที่สุดแล้วครับ

[punya467]

เข้ามาติดตาม ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ที่นำมาเล่าสู่กันฟังครับ

[araya]

ขอเป็นกำลังใจให้ทีม LIFE AND LIVING BIKENET CYCLING TEAM THAILAND ก้าวต่อไปสู่ความสำเร็จที่ตั้งใจไว้ครับ